Psyche
alle pijlers
Heb even wat feedback nodig
zaterdag 29 augustus 2009 om 20:43
quote:lieveranoniemm schreef op 29 augustus 2009 @ 15:26:
Haha ja idd, daar teken ik voor (5 sessies)
Ga nog even door hoor, heeft het veel invloed in de rest van je leven? Ik bedoel lukt het jou om daarnaast goed te werken, een relatie te hebben etc? Goed hoor dat je aan het afronden bent, ook wel gek na al die jaren denk ik
Euhm ja ga maandag wel even bellen, misschien kan ik al een afspraak maken. Ga het gewoon proberen.
De therapie heeft veel invloed op de rest van mijn leven.
Ten eerste natuurlijk wat betreft de inzichten in mijzelf die ik door de therapie gekregen heb, en de veranderingen die ik heb door weten te voeren wat betreft hoe ik met dingen omga.
Ik heb bijv. veel meer zelfwaardering gekregen, wat o.a. als resultaat heeft dat ik meer voor mijzelf opkom en meer mijn grenzen aangeef. En dat ik mij niet langer als "mindere" laat behandelen, wat zowel in mijn familie als bij een paar vriendinnen gebeurde.
Dit heeft dan weer geleid tot een verbroken vriendschap vorige week, en ook al één 2 jaar geleden. Daarentegen heb ik een beter contact met mijn familie gekregen.
Ook heb ik bepaalde oude overtuigingen over mijzelf veranderd, die mij zeer beperkten. Zijn te heftig om hier neer te zetten (en doe ik ook niet vanwege evt. herkenbaarheid). Het waren in ieder geval overtuigingen die aangaven hoe zo'n raar zelfbeeld ik had gecreërd vanuit de boodschappen die ik over mijzelf in mijn jeugd gekregen heb.
En dan nu het anwoord op je eigenlijke vraag: of je kunt werken en een relatie kunt hebben naast je therapie. Ik denk dat dit mede afhankelijk is van wat soort therapie je volgt, en hoe vaak.
Mijn ervaring is, dat met name in het begin van de therapie, het je erg in beslag neemt. Het is namelijk niet dat ene uurtje in de week dat je ermee bezig bent, het zet je hele leven op zijn kop.
Ik denk wel dat je ernaast kunt werken, maar vraag me af of het lukt om dit fulltime te doen.
Toen ik begon met mijn therapie, zat ik net in een reïntegratie-traject, en had ik dus geen werk. Op den duur ben ik wel stage gaan lopen, dit deed ik 16 uur per week. Dit ging net in combinatie met de therapie.
Inmiddels werk ik tussen de 20 en 25 uur per week, en dit gaat prima. Komt natuurlijk ook omdat ik verder in mijn therapie zit, en het niet meer zo'n allesoverheersende invloed heeft.
Wat voor invloed therapie op je relatie heeft, kan ik niet beantwoorden, want gedurende mijn therapie heb ik geen vriend gehad. Ik moet zeggen dat ik hiervoor ook geen ruimte had, ik had het veel te druk met wat er allemaal naar boven kwam, en met mijn eigen ontwikkeling.
Ik denk wel dat therapie veel invloed op een relatie kan hebben. Het heeft bij mij ook veel invloed gehad wat betreft mijn familie en vrienden, dus dan neem ik aan dat dit binnen een relatie ook zo zal zijn.
Misschien dat iemand met een relatie die in therapie zit, deze vraag beter kan beantwoorden?
Nou, ik hoop dat je er wat aan hebt. En als je nog meer vragen hebt, stel ze gerust!
Haha ja idd, daar teken ik voor (5 sessies)
Ga nog even door hoor, heeft het veel invloed in de rest van je leven? Ik bedoel lukt het jou om daarnaast goed te werken, een relatie te hebben etc? Goed hoor dat je aan het afronden bent, ook wel gek na al die jaren denk ik
Euhm ja ga maandag wel even bellen, misschien kan ik al een afspraak maken. Ga het gewoon proberen.
De therapie heeft veel invloed op de rest van mijn leven.
Ten eerste natuurlijk wat betreft de inzichten in mijzelf die ik door de therapie gekregen heb, en de veranderingen die ik heb door weten te voeren wat betreft hoe ik met dingen omga.
Ik heb bijv. veel meer zelfwaardering gekregen, wat o.a. als resultaat heeft dat ik meer voor mijzelf opkom en meer mijn grenzen aangeef. En dat ik mij niet langer als "mindere" laat behandelen, wat zowel in mijn familie als bij een paar vriendinnen gebeurde.
Dit heeft dan weer geleid tot een verbroken vriendschap vorige week, en ook al één 2 jaar geleden. Daarentegen heb ik een beter contact met mijn familie gekregen.
Ook heb ik bepaalde oude overtuigingen over mijzelf veranderd, die mij zeer beperkten. Zijn te heftig om hier neer te zetten (en doe ik ook niet vanwege evt. herkenbaarheid). Het waren in ieder geval overtuigingen die aangaven hoe zo'n raar zelfbeeld ik had gecreërd vanuit de boodschappen die ik over mijzelf in mijn jeugd gekregen heb.
En dan nu het anwoord op je eigenlijke vraag: of je kunt werken en een relatie kunt hebben naast je therapie. Ik denk dat dit mede afhankelijk is van wat soort therapie je volgt, en hoe vaak.
Mijn ervaring is, dat met name in het begin van de therapie, het je erg in beslag neemt. Het is namelijk niet dat ene uurtje in de week dat je ermee bezig bent, het zet je hele leven op zijn kop.
Ik denk wel dat je ernaast kunt werken, maar vraag me af of het lukt om dit fulltime te doen.
Toen ik begon met mijn therapie, zat ik net in een reïntegratie-traject, en had ik dus geen werk. Op den duur ben ik wel stage gaan lopen, dit deed ik 16 uur per week. Dit ging net in combinatie met de therapie.
Inmiddels werk ik tussen de 20 en 25 uur per week, en dit gaat prima. Komt natuurlijk ook omdat ik verder in mijn therapie zit, en het niet meer zo'n allesoverheersende invloed heeft.
Wat voor invloed therapie op je relatie heeft, kan ik niet beantwoorden, want gedurende mijn therapie heb ik geen vriend gehad. Ik moet zeggen dat ik hiervoor ook geen ruimte had, ik had het veel te druk met wat er allemaal naar boven kwam, en met mijn eigen ontwikkeling.
Ik denk wel dat therapie veel invloed op een relatie kan hebben. Het heeft bij mij ook veel invloed gehad wat betreft mijn familie en vrienden, dus dan neem ik aan dat dit binnen een relatie ook zo zal zijn.
Misschien dat iemand met een relatie die in therapie zit, deze vraag beter kan beantwoorden?
Nou, ik hoop dat je er wat aan hebt. En als je nog meer vragen hebt, stel ze gerust!
zondag 30 augustus 2009 om 14:53
Nee, ik heb nu ook nog geen relatie.
Ik ben altijd erg bang geweest mijzelf te verliezen in een relatie, dus heb het zelf aldoor een beetje afgehouden tot nu toen.
En het is ook gewoon zo, dat ik de afgelopen jaren (en nu nog steeds niet) een man heb ontmoet waarmee ik een relatie wil. En waarmee ik bepaalde dingen wil uitwerken, want ik ga ervan uit dat mijn bindingsangst (wat ik toch wel een beetje heb), wel naar boven zal komen bij een relatie.
En dan moet het natuurlijk óók nog een man zijn die ermee kan en wil omgaan dat ik niet de gemakkelijkste ben op relatiegebied.
Ik ben altijd erg bang geweest mijzelf te verliezen in een relatie, dus heb het zelf aldoor een beetje afgehouden tot nu toen.
En het is ook gewoon zo, dat ik de afgelopen jaren (en nu nog steeds niet) een man heb ontmoet waarmee ik een relatie wil. En waarmee ik bepaalde dingen wil uitwerken, want ik ga ervan uit dat mijn bindingsangst (wat ik toch wel een beetje heb), wel naar boven zal komen bij een relatie.
En dan moet het natuurlijk óók nog een man zijn die ermee kan en wil omgaan dat ik niet de gemakkelijkste ben op relatiegebied.
maandag 31 augustus 2009 om 21:14
Hallo anoniempje,
Wat ontzettend vervelend dat je je zo (om het maar even te zeggen) zo klote voelt! En dat je na het nemen van de stap naar de huisarts dan ook nog eens lang moet wachten op gesprekken met een psychisch hulpverlener is natuurlijk al helemaal niet fijn. Maar hoe snel je hulp krijgt hangt natuurlijk helemaal samen met wat jij aangeeft! En doen alsof er niks aan de hand is, lijkt altijd een verleidelijke oplossing, maar komt altijd uiteindelijk weer 10 keer zo hard terug op je bordje. Ik denk dat je het beste opnieuw naar je huisarts kunt gaan en aangeven dat je het ECHT niet meer trekt. En je vooral niet af laten schepen! Wellicht kan je huisarts je medicijnen voorschrijven die bijvoorbeeld kalmeren (for the time being). Of misschien kan je huisarts ervoor zorgen dat je voorrang krijgt bij de psych? Kortom; blijf hier niet meer rondlopen en ZOEK OPNIEUW HULP!
En misschien heb je een familielid of goede vriendin die je dusdanig vertrouwd zodat je met hem/haar kunt praten of vragen of hij/zij mee wil naar de huisarts.
Heel veel sterkte en doorzettingsvermogen gewenst!
Wat ontzettend vervelend dat je je zo (om het maar even te zeggen) zo klote voelt! En dat je na het nemen van de stap naar de huisarts dan ook nog eens lang moet wachten op gesprekken met een psychisch hulpverlener is natuurlijk al helemaal niet fijn. Maar hoe snel je hulp krijgt hangt natuurlijk helemaal samen met wat jij aangeeft! En doen alsof er niks aan de hand is, lijkt altijd een verleidelijke oplossing, maar komt altijd uiteindelijk weer 10 keer zo hard terug op je bordje. Ik denk dat je het beste opnieuw naar je huisarts kunt gaan en aangeven dat je het ECHT niet meer trekt. En je vooral niet af laten schepen! Wellicht kan je huisarts je medicijnen voorschrijven die bijvoorbeeld kalmeren (for the time being). Of misschien kan je huisarts ervoor zorgen dat je voorrang krijgt bij de psych? Kortom; blijf hier niet meer rondlopen en ZOEK OPNIEUW HULP!
En misschien heb je een familielid of goede vriendin die je dusdanig vertrouwd zodat je met hem/haar kunt praten of vragen of hij/zij mee wil naar de huisarts.
Heel veel sterkte en doorzettingsvermogen gewenst!
dinsdag 1 september 2009 om 19:13
Wat dijn om te horen dat je toch wat sneller terecht kunt!
En die medicijnen, ik snap best dat je dat heel vervelend vindt. Maar aan de andere kant, soms regelt je eigen lichaam zelf gewoon niet alles even goed. En als medicijnen daar dan bij kunnen helpen, waarom niet? Als ik knallende hoofdpijn heb en het kan verholpen worden met een aspirientje, dan zie ik niet in waarom ik mezelf onnodig pijn zou laten lijden. Misschien kun je ook zo tegen de AD medicijnen aankijken?
En die medicijnen, ik snap best dat je dat heel vervelend vindt. Maar aan de andere kant, soms regelt je eigen lichaam zelf gewoon niet alles even goed. En als medicijnen daar dan bij kunnen helpen, waarom niet? Als ik knallende hoofdpijn heb en het kan verholpen worden met een aspirientje, dan zie ik niet in waarom ik mezelf onnodig pijn zou laten lijden. Misschien kun je ook zo tegen de AD medicijnen aankijken?
dinsdag 1 september 2009 om 19:28
Yep heb je wel gelijk in, vooral in dat onnodig pijn laten lijden, alleen slik je een aspirientje eenmalig en ad en of andere pillen voor een wat langere periode.
Maar dan nog wil ik het wel, als het helpt. Ga het wel merken volgende week. Heb ook nog wel pillen liggen van vroeger maar in m'n eentje experimenteren lijkt me niet zo handig.
Maar dan nog wil ik het wel, als het helpt. Ga het wel merken volgende week. Heb ook nog wel pillen liggen van vroeger maar in m'n eentje experimenteren lijkt me niet zo handig.
maandag 7 september 2009 om 23:28
Je hebt een nieuwe avatar!
En hoe was het vandaag bij de psych? Voor zover je er iets over kwijt wilt natuurlijk.
Met mij is alles okee hoor. Beetje veel aan mijn hoofd, dat wel (ik ga binnenkort verhuizen).
En ben nog steeds veel aan het nadenken over mezelf, en mijn eigen aandeel in dingen (vooral over vriendschappen) en hoe ik dit anders wil doen.
Maar goed, dat vele nadenken over mijzelf hoort zo ongeveer bij mij , overblijfsel van mijn therapie.
En hoe was het vandaag bij de psych? Voor zover je er iets over kwijt wilt natuurlijk.
Met mij is alles okee hoor. Beetje veel aan mijn hoofd, dat wel (ik ga binnenkort verhuizen).
En ben nog steeds veel aan het nadenken over mezelf, en mijn eigen aandeel in dingen (vooral over vriendschappen) en hoe ik dit anders wil doen.
Maar goed, dat vele nadenken over mijzelf hoort zo ongeveer bij mij , overblijfsel van mijn therapie.
woensdag 9 september 2009 om 20:32
Fijn dat het goed ging bij de psych! Een eerste goede indruk is meestal een goed teken!
Ik krijg pas over een paar weken de sleutels van mijn nieuwe huis. Maar ben nu al bezig met opruimen, en dingen regelen met instanties. En aangezien ik een vreselijke hekel heb aan dingen regelen met instanties, kost me dit best veel energie.
Ik krijg pas over een paar weken de sleutels van mijn nieuwe huis. Maar ben nu al bezig met opruimen, en dingen regelen met instanties. En aangezien ik een vreselijke hekel heb aan dingen regelen met instanties, kost me dit best veel energie.
woensdag 9 september 2009 om 22:29
Dat is een goed voornemen voor jezelf Moonlight! Ik hoop dat het je lukt!
Ik zit ook (te) veel op het forum de laatste tijd. Ik heb gemerkt dat ik minder goed slaap als ik tot heel laat achter de computer zit. Het is mij een tijdje gelukt om niet meer te forummen laat op de avond, maar ben inmiddels weer helemaal in die gewoonte vervallen
Ik hoop dat het jou beter vergaat!
Ik zit ook (te) veel op het forum de laatste tijd. Ik heb gemerkt dat ik minder goed slaap als ik tot heel laat achter de computer zit. Het is mij een tijdje gelukt om niet meer te forummen laat op de avond, maar ben inmiddels weer helemaal in die gewoonte vervallen
Ik hoop dat het jou beter vergaat!
donderdag 10 september 2009 om 17:21
Ik kom ook weer even kijken hier.quote:Verana schreef op 30 augustus 2009 @ 14:53:
Nee, ik heb nu ook nog geen relatie.
Ik ben altijd erg bang geweest mijzelf te verliezen in een relatie, dus heb het zelf aldoor een beetje afgehouden tot nu toen.
En het is ook gewoon zo, dat ik de afgelopen jaren (en nu nog steeds niet) een man heb ontmoet waarmee ik een relatie wil. En waarmee ik bepaalde dingen wil uitwerken, want ik ga ervan uit dat mijn bindingsangst (wat ik toch wel een beetje heb), wel naar boven zal komen bij een relatie.
En dan moet het natuurlijk óók nog een man zijn die ermee kan en wil omgaan dat ik niet de gemakkelijkste ben op relatiegebied.
Herkenbaar. Ik realiseer me ook dat ik niet makkelijk ben. Niet voor mezelf, niet voor een partner.
Voor vage kennissen of vage vrienden wel hoor, dan ben ik een schat, een engel... heb echt zo'n imago. Maar mensen die dichtbij komen merken dat er ook een heksje in mij zit, ergens. En een partner moet ook met het heksje kunnen omgaan.
Ik kom wel eens leuke mensen tegen maar 'screen' ze best wel. En ben er ook nog niet aan toe misschien, aan een relatie.
*leest weer verder*
Nee, ik heb nu ook nog geen relatie.
Ik ben altijd erg bang geweest mijzelf te verliezen in een relatie, dus heb het zelf aldoor een beetje afgehouden tot nu toen.
En het is ook gewoon zo, dat ik de afgelopen jaren (en nu nog steeds niet) een man heb ontmoet waarmee ik een relatie wil. En waarmee ik bepaalde dingen wil uitwerken, want ik ga ervan uit dat mijn bindingsangst (wat ik toch wel een beetje heb), wel naar boven zal komen bij een relatie.
En dan moet het natuurlijk óók nog een man zijn die ermee kan en wil omgaan dat ik niet de gemakkelijkste ben op relatiegebied.
Herkenbaar. Ik realiseer me ook dat ik niet makkelijk ben. Niet voor mezelf, niet voor een partner.
Voor vage kennissen of vage vrienden wel hoor, dan ben ik een schat, een engel... heb echt zo'n imago. Maar mensen die dichtbij komen merken dat er ook een heksje in mij zit, ergens. En een partner moet ook met het heksje kunnen omgaan.
Ik kom wel eens leuke mensen tegen maar 'screen' ze best wel. En ben er ook nog niet aan toe misschien, aan een relatie.
*leest weer verder*
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
