Psyche
alle pijlers
Heb ik een eetprobleem of stoornis?
maandag 3 mei 2010 om 13:14
Ik weet niet zo goed waar ik dit bericht moet plaatsen, sorry als het verkeerd staat.
Ik vraag mijzelf af of ik hier last van heb. Eten is nooit mijn grootste hobby geweest. Ik heb er dan ook grote moeite mee. Het gekke is dat ik vooral gezond eten moeilijk vind. Snaaien lukt me wel, het is niet zo dat ik mezelf enorm vol snaai. Mensen verbazen zich soms over hoe weinig ik eet op een dag. Laatste tijd ben ik dan ook behoorlijk af gevallen. Zelf zie ik dit niet, maar mensen uit mijn omgeving hebben hier al een paar keer een opmerking over gemaakt.
Ik zit er best wel mee. Ik moet er niet aan denken om naar een dietiste oid te moeten omdat ik het moeilijk vind om het erbij aan te eten.
Wanneer spreek je van een eetstoornis of probleem?
Ik vraag mijzelf af of ik hier last van heb. Eten is nooit mijn grootste hobby geweest. Ik heb er dan ook grote moeite mee. Het gekke is dat ik vooral gezond eten moeilijk vind. Snaaien lukt me wel, het is niet zo dat ik mezelf enorm vol snaai. Mensen verbazen zich soms over hoe weinig ik eet op een dag. Laatste tijd ben ik dan ook behoorlijk af gevallen. Zelf zie ik dit niet, maar mensen uit mijn omgeving hebben hier al een paar keer een opmerking over gemaakt.
Ik zit er best wel mee. Ik moet er niet aan denken om naar een dietiste oid te moeten omdat ik het moeilijk vind om het erbij aan te eten.
Wanneer spreek je van een eetstoornis of probleem?
woensdag 5 mei 2010 om 09:33
Huh? De huisarts concludeert aan de hand van je eetpatroon dat je een stoornis hebt waarvoor je nu wordt doorverwezen naar een psycholoog of psychiater?
Maar dat betekent dat je ook niet het hele verhaal hier hebt neergezet hoe je tegen eten aankijkt. Hoe kijk je er nou eigenlijk echt tegen aan als je moet eten? Wil je het liever niet? Ren je het liefste naar de wc als je hebt gegeten om over te geven?
Gewone vragen hoor! Niks om je aan te vallen ofzo!
Maar dat betekent dat je ook niet het hele verhaal hier hebt neergezet hoe je tegen eten aankijkt. Hoe kijk je er nou eigenlijk echt tegen aan als je moet eten? Wil je het liever niet? Ren je het liefste naar de wc als je hebt gegeten om over te geven?
Gewone vragen hoor! Niks om je aan te vallen ofzo!
zondag 9 mei 2010 om 20:49
Ik kom misschien een beetje laat binnenvallen, maar wil graag reageren op jouw angst voor een eventuele eetstoornis en je wellicht zo wat geruststellen (al ben ik geen psycholoog/arts en heb ik zeker niet de waarheid in pacht).
Ik heb zelf vroeger een eetstoornis gehad, anorexia (en later ook nog boulimia) om precies te zijn. Het laatste wat ik toentertijd zou hebben gedaan is zoals jij open en eerlijk bespreken op een forum dat ik mogelijk een eetstoornis zou hebben en daarvoor steun vragen. De meeste mensen met anorexia die ik ken (mijzelf incluis, toen dan), zullen er alles aan doen om te verhullen dat ze een probleem hebben of het gewoonweg keihard ontkennen (met al het respect gezegd want het is een ziekte die je nog niet je ergste vijand zou willen toewensen , maar dat terzijde).
Laat je dus niet gek (bang) maken en probeer voor jezelf duidelijk te krijgen wat het is. Mocht het wel een eetstoornis zijn, dan sta je in ieder geval open voor hulp! En dat is, geloof mij, een van de belangrijkste stappen in het proces van beter worden. Ik vind het in ieder geval erg knap en moedig dat je eventuele problemen die je hebt met eten wilt onderzoeken. En vergeet niet, het kan ook simpelweg zijn dat je niet zo van (gezond) eten houdt/lust. Chips eten zou voor mij vroeger eerlijk gezegd horror zijn geweest, een echte regelrechte wereldramp. Veel succes!
Ik heb zelf vroeger een eetstoornis gehad, anorexia (en later ook nog boulimia) om precies te zijn. Het laatste wat ik toentertijd zou hebben gedaan is zoals jij open en eerlijk bespreken op een forum dat ik mogelijk een eetstoornis zou hebben en daarvoor steun vragen. De meeste mensen met anorexia die ik ken (mijzelf incluis, toen dan), zullen er alles aan doen om te verhullen dat ze een probleem hebben of het gewoonweg keihard ontkennen (met al het respect gezegd want het is een ziekte die je nog niet je ergste vijand zou willen toewensen , maar dat terzijde).
Laat je dus niet gek (bang) maken en probeer voor jezelf duidelijk te krijgen wat het is. Mocht het wel een eetstoornis zijn, dan sta je in ieder geval open voor hulp! En dat is, geloof mij, een van de belangrijkste stappen in het proces van beter worden. Ik vind het in ieder geval erg knap en moedig dat je eventuele problemen die je hebt met eten wilt onderzoeken. En vergeet niet, het kan ook simpelweg zijn dat je niet zo van (gezond) eten houdt/lust. Chips eten zou voor mij vroeger eerlijk gezegd horror zijn geweest, een echte regelrechte wereldramp. Veel succes!
