Psyche
alle pijlers
Heb ik eindelijk de moed verzameld en dan krijgen we dit!
vrijdag 9 oktober 2009 om 21:17
Vandaag eindelijk de moed verzameld om naar de huisarts te gaan. Ik zit al een tijdje erg slecht in mijn vel en kan de laatste week alleen nog maar huilen. Na weken twijfelen toch maar de stoute schoenen aangetrokken en naar de huisarts gegaan voor een verwijzing naar een psycholoog. Het was voor mij extra moeilijk, omdat ik nog nooit bij deze huisarts was geweest (nieuwe i.v.m. verhuizing). Bij binnenkomst stelt de arts zich aan mij voor en vertelt dat hij niet mijn huisarts is, maar iemand die helpt i.v.m. de drukte. Hij vraagt waarvoor ik kom en ik begin met mijn verhaal. Vanaf het eerste woord begint hij mee te typen en kijkt hij alleen maar naar zijn computer. Ik vond dit erg vervelend en had helemaal niet het idee dat hij naar mij luisterde. Hij was alleen maar bezig met het uittypen van mijn verhaal en vroeg nauwelijks door. Ik heb mijn verhaal hierdoor maar kort gehouden.
Na afloop van mijn monoloog vroeg hij wat ik wilde. Ik gaf aan dat ik graag psychische hulp wilde.
Meneer de dokter gaf toen aan dat hij hierover geen beslissing kon nemen, omdat hij niet mijn arts is. Het leek hem verstandig als ik eens met de man van mijn huisarts ga praten. Deze is gesprekstherapeut en zou mij kunnen helpen. Maar ook hierover kon hij geen beslissingen nemen. Hij moest eerst overleggen met mijn huisarts en ik zou later die week teruggebeld worden. Een verwijzing naar een psycholoog kreeg ik niet.
In plaats van opgelucht kwam ik geirriteerd thuis. Ik vond het vervelend dat ik mijn eigen arts niet had en dat dit niet bij het maken van de afspraak gemeld is. Verder had ik helemaal niet het idee dat ik mijn verhaal kwijt kon, omdat de arst alleen maar naar het beeldscherm zat te staren. En uiteindelijk heb ik nog niet waar ik voor kwam: een verwijzing.
Wilde even mijn verhaal kwijt, maar ben ook wel benieuwd naar jullie mening. Stel ik mij aan of niet? Is het raar dat een vervangend arts geen verwijzing wil geven? Ik kom toch niet met een ernstige ziekte!
Na afloop van mijn monoloog vroeg hij wat ik wilde. Ik gaf aan dat ik graag psychische hulp wilde.
Meneer de dokter gaf toen aan dat hij hierover geen beslissing kon nemen, omdat hij niet mijn arts is. Het leek hem verstandig als ik eens met de man van mijn huisarts ga praten. Deze is gesprekstherapeut en zou mij kunnen helpen. Maar ook hierover kon hij geen beslissingen nemen. Hij moest eerst overleggen met mijn huisarts en ik zou later die week teruggebeld worden. Een verwijzing naar een psycholoog kreeg ik niet.
In plaats van opgelucht kwam ik geirriteerd thuis. Ik vond het vervelend dat ik mijn eigen arts niet had en dat dit niet bij het maken van de afspraak gemeld is. Verder had ik helemaal niet het idee dat ik mijn verhaal kwijt kon, omdat de arst alleen maar naar het beeldscherm zat te staren. En uiteindelijk heb ik nog niet waar ik voor kwam: een verwijzing.
Wilde even mijn verhaal kwijt, maar ben ook wel benieuwd naar jullie mening. Stel ik mij aan of niet? Is het raar dat een vervangend arts geen verwijzing wil geven? Ik kom toch niet met een ernstige ziekte!
vrijdag 9 oktober 2009 om 22:01
quote:Dimanche schreef op 09 oktober 2009 @ 21:58:
Hihi, ja Wolletje, die uitdrukkikng ken ik wel ). Het was alleen (voor mij iig) niet duidelijk dat jij zelf (of je zoon) met eerstelijnshulp te maken had, dus dat 'ons' kon vanalles betekenen!
hihi oke.
met 'ons' bedoelde ik dus mijn gezin...want we gaan ernaartoe voor een evt diagnose voor onze zoon (5) en zodoende hebben man en ik er dus ook mee te maken.
Hihi, ja Wolletje, die uitdrukkikng ken ik wel ). Het was alleen (voor mij iig) niet duidelijk dat jij zelf (of je zoon) met eerstelijnshulp te maken had, dus dat 'ons' kon vanalles betekenen!
hihi oke.
met 'ons' bedoelde ik dus mijn gezin...want we gaan ernaartoe voor een evt diagnose voor onze zoon (5) en zodoende hebben man en ik er dus ook mee te maken.
vrijdag 9 oktober 2009 om 22:37
quote:mamzelle schreef op 09 oktober 2009 @ 21:49:
Ach, ik ben zelf als jonge vrouw met een diazepammetje naar huis gestuurd en de mededeling 'ach, dat komt wel goed joh'. Het kan dus nog altijd slechter
Oeh, vervelend zulke artsen, dan voel je je echt niet gehoord en niet serieus genomen.
Mijn vorige huisarts zei, dat ik elke dag maar een blokje om moest lopen, dan voelde ik me vast snel beter Ik heb toen daardoor echt een tik extra gekregen, want ik voelde me door mijn omgeving als erg in de steek gelaten en vond al dat niemand naar mijn verhaal wilde luisteren.
Prikkie, als je de moed nog hebt, misschien is het dan goed om toch nog een consult bij je eigen huisarts te vragen? Duidelijk bij de assistente aangeven dat je alleen met haar een afspraak wil.
Of is het wellicht een idee om nog opnieuw te zoeken naar een andere huisarts? Ik heb daar toen lang mee gewacht, maar uiteindelijk gedaan en ik ben blij toe.
Ach, ik ben zelf als jonge vrouw met een diazepammetje naar huis gestuurd en de mededeling 'ach, dat komt wel goed joh'. Het kan dus nog altijd slechter
Oeh, vervelend zulke artsen, dan voel je je echt niet gehoord en niet serieus genomen.
Mijn vorige huisarts zei, dat ik elke dag maar een blokje om moest lopen, dan voelde ik me vast snel beter Ik heb toen daardoor echt een tik extra gekregen, want ik voelde me door mijn omgeving als erg in de steek gelaten en vond al dat niemand naar mijn verhaal wilde luisteren.
Prikkie, als je de moed nog hebt, misschien is het dan goed om toch nog een consult bij je eigen huisarts te vragen? Duidelijk bij de assistente aangeven dat je alleen met haar een afspraak wil.
Of is het wellicht een idee om nog opnieuw te zoeken naar een andere huisarts? Ik heb daar toen lang mee gewacht, maar uiteindelijk gedaan en ik ben blij toe.
zaterdag 10 oktober 2009 om 08:06
quote:mamzelle schreef op 09 oktober 2009 @ 21:49:
Heb jij bij het maken van de afspraak gemeld dat je over serieuse zaken wilde praten? Zo niet dan lijkt het vrij onnodig voor een toch al drukke assistente om te melden dat er een vervanger zal zijn. Soms krijg je die melding wel, soms wordt die over het hoofd gezien.
Arts heeft het enige gedaan wat hij kon doen in deze situatie en dat is verslag leggen. Als je bij de volgende afspraak met je eigen huisarts vraagt wat hij heeft genoteerd weet je meteen of hij wel of niet naar je geluisterd heeft.
Verder beschikt niet iedereen over de vaardigheden om een patient zich gehoord te doen voelen. Vervelend, maar niet meer dan dat. Het lijkt me handig om je hierdoor niet persoonlijk aangevallen of van slag gebracht te voelen.
Ach, ik ben zelf als jonge vrouw met een diazepammetje naar huis gestuurd en de mededeling 'ach, dat komt wel goed joh'. Het kan dus nog altijd slechter
Luisteren / communiceren lijkt mij een van de belangrijkste vaardigheden van een arts. Maar deze man had daar duidelijk geen kaas van gegeten.
Heb jij je toen de tijd makkelijk over jouw bezoek heen kunnen zetten of heb jij wel gezegd wat je er van vond?
Heb jij bij het maken van de afspraak gemeld dat je over serieuse zaken wilde praten? Zo niet dan lijkt het vrij onnodig voor een toch al drukke assistente om te melden dat er een vervanger zal zijn. Soms krijg je die melding wel, soms wordt die over het hoofd gezien.
Arts heeft het enige gedaan wat hij kon doen in deze situatie en dat is verslag leggen. Als je bij de volgende afspraak met je eigen huisarts vraagt wat hij heeft genoteerd weet je meteen of hij wel of niet naar je geluisterd heeft.
Verder beschikt niet iedereen over de vaardigheden om een patient zich gehoord te doen voelen. Vervelend, maar niet meer dan dat. Het lijkt me handig om je hierdoor niet persoonlijk aangevallen of van slag gebracht te voelen.
Ach, ik ben zelf als jonge vrouw met een diazepammetje naar huis gestuurd en de mededeling 'ach, dat komt wel goed joh'. Het kan dus nog altijd slechter
Luisteren / communiceren lijkt mij een van de belangrijkste vaardigheden van een arts. Maar deze man had daar duidelijk geen kaas van gegeten.
Heb jij je toen de tijd makkelijk over jouw bezoek heen kunnen zetten of heb jij wel gezegd wat je er van vond?
zaterdag 10 oktober 2009 om 08:13
quote:_Soleil_ schreef op 09 oktober 2009 @ 22:37:
[...]
Of is het wellicht een idee om nog opnieuw te zoeken naar een andere huisarts? Ik heb daar toen lang mee gewacht, maar uiteindelijk gedaan en ik ben blij toe.Dat was ook mijn eerste reactie, maar aangezien deze man niet mijn vaste arts is en het hopelijk ook nooit gaat worden, wil ik ze nog een kans geven. Hopelijk bevalt mijn eigen arts beter. Als ik het lef heb, ga ik er wel wat van zeggen, maar mijzelf kennende durf ik dit op het laatste moment toch weer niet.
[...]
Of is het wellicht een idee om nog opnieuw te zoeken naar een andere huisarts? Ik heb daar toen lang mee gewacht, maar uiteindelijk gedaan en ik ben blij toe.Dat was ook mijn eerste reactie, maar aangezien deze man niet mijn vaste arts is en het hopelijk ook nooit gaat worden, wil ik ze nog een kans geven. Hopelijk bevalt mijn eigen arts beter. Als ik het lef heb, ga ik er wel wat van zeggen, maar mijzelf kennende durf ik dit op het laatste moment toch weer niet.
zaterdag 10 oktober 2009 om 08:36
jeetje prikkie, wat een *** zeg, totaal geen begrip. Ik vind dat elke arts moet snappen hoe moeilijk het is zo een stap te zetten om hulp te vragen.
Hij zal wel niet voor niks invaller zijn
Misschien is zelf een praktijk bellen of het riagg ofzo nog niet zo;n gek idee, meestal zijn er wachtlijsten en dan kun je je daar alvast op laten zetten.
Check wel altijd even of iemand is geregistreerd in het BIGregister.
Hij zal wel niet voor niks invaller zijn
Misschien is zelf een praktijk bellen of het riagg ofzo nog niet zo;n gek idee, meestal zijn er wachtlijsten en dan kun je je daar alvast op laten zetten.
Check wel altijd even of iemand is geregistreerd in het BIGregister.
zaterdag 10 oktober 2009 om 11:05
prikkie schreef op 10 oktober 2009 @ 08:06:
[...]
Luisteren / communiceren lijkt mij een van de belangrijkste vaardigheden van een arts. Maar deze man had daar duidelijk geen kaas van gegeten. > eens, maar helaas niet iets waar je van uit kunt gaan.
Heb jij je toen de tijd makkelijk over jouw bezoek heen kunnen zetten of heb jij wel gezegd wat je er van vond? > Ik was 22, en blue. Het heeft nog een jaar of zes, zeven, geduurd voordat ik mezelf serieus nam in deze zaken. Voor die tijd dus de pammetjes niet geslikt en maar doorgejankt in de hoop dat die ellende vanzelf zou overgaan.
[...]
Luisteren / communiceren lijkt mij een van de belangrijkste vaardigheden van een arts. Maar deze man had daar duidelijk geen kaas van gegeten. > eens, maar helaas niet iets waar je van uit kunt gaan.
Heb jij je toen de tijd makkelijk over jouw bezoek heen kunnen zetten of heb jij wel gezegd wat je er van vond? > Ik was 22, en blue. Het heeft nog een jaar of zes, zeven, geduurd voordat ik mezelf serieus nam in deze zaken. Voor die tijd dus de pammetjes niet geslikt en maar doorgejankt in de hoop dat die ellende vanzelf zou overgaan.
zaterdag 10 oktober 2009 om 11:24
quote:prikkie schreef op 10 oktober 2009 @ 08:06:
[...]
Luisteren / communiceren lijkt mij een van de belangrijkste vaardigheden van een arts. Maar deze man had daar duidelijk geen kaas van gegeten.
Heb jij je toen de tijd makkelijk over jouw bezoek heen kunnen zetten of heb jij wel gezegd wat je er van vond?
prikkie, deze man heeft er geen kaas van gegeten volgens jou. Wie weet luistert hij wel heel goed. Hij is druk bezig geweest een verslag te type, dus heeft jouw verhaal echt wel serieus genomen. Je weet pas of hij geluisterd heeft als je het verslag terug leest.
Niet iedereen geeft dezelfde 'luister signalen' af. Zo zijn vrouwen gewend veel te knikken en 'ja' te zeggen tijdens een gesprek zodat de andere weet dat er geluisterd wordt. Ook is doorvragen een techniek om die boodschap af te geven.
Mannen doen dat veel minder (dat ervaren wij vrouwen ook als irritant).
Je kan, vind ik, dus niet de conclusie trekken dat deze arts niet communiceert. Ik zou deze situatie namelijk niet als storend hebben ervaren.
Ik denk dat dit veel meer te maken heeft met jouw eigen onzekerheid. Jij hebt het idee dat je niet serieus genomen wordt, je wekt de indruk dat je ook in andere situaties het idee hebt dat mensen niet goed naar je luisteren. Het valt me op dat je ook niet gevraagd hebt aan die arts of hij wel luisterde. Je hebt een vrij passieve rol gespeeld in het geheel.
Dus toon die lef om jouw probleem op tafel te gooien. Het zal je goed doen en je kracht geven.
[...]
Luisteren / communiceren lijkt mij een van de belangrijkste vaardigheden van een arts. Maar deze man had daar duidelijk geen kaas van gegeten.
Heb jij je toen de tijd makkelijk over jouw bezoek heen kunnen zetten of heb jij wel gezegd wat je er van vond?
prikkie, deze man heeft er geen kaas van gegeten volgens jou. Wie weet luistert hij wel heel goed. Hij is druk bezig geweest een verslag te type, dus heeft jouw verhaal echt wel serieus genomen. Je weet pas of hij geluisterd heeft als je het verslag terug leest.
Niet iedereen geeft dezelfde 'luister signalen' af. Zo zijn vrouwen gewend veel te knikken en 'ja' te zeggen tijdens een gesprek zodat de andere weet dat er geluisterd wordt. Ook is doorvragen een techniek om die boodschap af te geven.
Mannen doen dat veel minder (dat ervaren wij vrouwen ook als irritant).
Je kan, vind ik, dus niet de conclusie trekken dat deze arts niet communiceert. Ik zou deze situatie namelijk niet als storend hebben ervaren.
Ik denk dat dit veel meer te maken heeft met jouw eigen onzekerheid. Jij hebt het idee dat je niet serieus genomen wordt, je wekt de indruk dat je ook in andere situaties het idee hebt dat mensen niet goed naar je luisteren. Het valt me op dat je ook niet gevraagd hebt aan die arts of hij wel luisterde. Je hebt een vrij passieve rol gespeeld in het geheel.
Dus toon die lef om jouw probleem op tafel te gooien. Het zal je goed doen en je kracht geven.
dinsdag 13 oktober 2009 om 21:49
quote:Liselotte4 schreef op 10 oktober 2009 @ 11:24:
[...]
prikkie, deze man heeft er geen kaas van gegeten volgens jou. Wie weet luistert hij wel heel goed. Hij is druk bezig geweest een verslag te type, dus heeft jouw verhaal echt wel serieus genomen. Je weet pas of hij geluisterd heeft als je het verslag terug leest.
Niet iedereen geeft dezelfde 'luister signalen' af. Zo zijn vrouwen gewend veel te knikken en 'ja' te zeggen tijdens een gesprek zodat de andere weet dat er geluisterd wordt. Ook is doorvragen een techniek om die boodschap af te geven.
Mannen doen dat veel minder (dat ervaren wij vrouwen ook als irritant).
Je kan, vind ik, dus niet de conclusie trekken dat deze arts niet communiceert. Ik zou deze situatie namelijk niet als storend hebben ervaren.
Ik denk dat dit veel meer te maken heeft met jouw eigen onzekerheid. Jij hebt het idee dat je niet serieus genomen wordt, je wekt de indruk dat je ook in andere situaties het idee hebt dat mensen niet goed naar je luisteren. Het valt me op dat je ook niet gevraagd hebt aan die arts of hij wel luisterde. Je hebt een vrij passieve rol gespeeld in het geheel.
Dus toon die lef om jouw probleem op tafel te gooien. Het zal je goed doen en je kracht geven.Voor een deel heb je wel gelijk. Het heeft ook te maken met mijn onzekerheid. Toch vind ik het persoonlijk netjes om iemand aan te kijken als je met iemand spreekt. Maar goed dat is mijn mening.
[...]
prikkie, deze man heeft er geen kaas van gegeten volgens jou. Wie weet luistert hij wel heel goed. Hij is druk bezig geweest een verslag te type, dus heeft jouw verhaal echt wel serieus genomen. Je weet pas of hij geluisterd heeft als je het verslag terug leest.
Niet iedereen geeft dezelfde 'luister signalen' af. Zo zijn vrouwen gewend veel te knikken en 'ja' te zeggen tijdens een gesprek zodat de andere weet dat er geluisterd wordt. Ook is doorvragen een techniek om die boodschap af te geven.
Mannen doen dat veel minder (dat ervaren wij vrouwen ook als irritant).
Je kan, vind ik, dus niet de conclusie trekken dat deze arts niet communiceert. Ik zou deze situatie namelijk niet als storend hebben ervaren.
Ik denk dat dit veel meer te maken heeft met jouw eigen onzekerheid. Jij hebt het idee dat je niet serieus genomen wordt, je wekt de indruk dat je ook in andere situaties het idee hebt dat mensen niet goed naar je luisteren. Het valt me op dat je ook niet gevraagd hebt aan die arts of hij wel luisterde. Je hebt een vrij passieve rol gespeeld in het geheel.
Dus toon die lef om jouw probleem op tafel te gooien. Het zal je goed doen en je kracht geven.Voor een deel heb je wel gelijk. Het heeft ook te maken met mijn onzekerheid. Toch vind ik het persoonlijk netjes om iemand aan te kijken als je met iemand spreekt. Maar goed dat is mijn mening.
dinsdag 13 oktober 2009 om 22:00
Morgen gelijk bellen Prikkie. En indien nodig gelijk een nieuwe afspraak maken met je eigen HA. Sterkte.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
dinsdag 13 oktober 2009 om 22:21
vind het wel erg vreemd hoor. Heb mijn huisarts nog nooit gezien en een telefoontje was genoeg voor een verwijsbrief. Overigens had ik me zelf al aangemeld bij psyq. Gehele behandeling valt onder basisverzekering dus je betaald alleen eigen risico. Ze hebben soms wel erg lange wachttijden enne kan me niet aan de indruk ontrekken dat er erg jonge mensen rondlopen die net van de loi komen...
donderdag 15 oktober 2009 om 18:08
vrijdag 16 oktober 2009 om 19:39
