Psyche
alle pijlers
Heeft dit te maken met grenzen stellen?
donderdag 27 april 2017 om 12:22
Ik wil jullie iets voorleggen:
Een paar weken terug heb ik me als vrijwilliger aangesloten bij een stichting. Ze hebben tijdens een vergadering gevraagd of ik de (verouderde) website wil aanpakken en ik heb toegezegd. Tijdens die vergadering heb ik een afspraak gemaakt met degene die ‘m nu beheert, om een keer naast elkaar te gaan zitten. Dat gaat binnenkort gebeuren bij mij thuis.
De notulen zijn rondgestuurd naar alle aanwezigen, maar er was ook iemand niet bij. En diegene las in de notulen van onze afspraak en vroeg via de mail of ze ook bij onze afspraak kon zijn. Ik las dat terwijl een vriendin waarmee ik op een terrasje zat even naar de wc was. Ik kon dus niet gelijk reageren. Ik dacht nog wel: dat is niet zo handig, met z’n drieën om mijn pc, hoe los ik dat nu weer tactisch op. Ik zag ook niet wat ze in dit stadium kon bijdragen, ze zou waarschijnlijk wel wat kunnen doen als we de website wat meer hebben staan, dus dat zou ik dan zeggen. Maar ik vond wel dat ik dat met de beheerder moest overleggen voor ik dat ging terugkoppelen.
Toen ik eenmaal in de gelegenheid was om er op in te gaan, bleek dat de beheerder het al had ‘geregeld’. Dat wil zeggen, zij had gemaild dat ‘we haar er graag bij wilden’ met daaronder mijn adres, met mij in de cc, zodat ik ervan weet. Ik zou zelf a) niet toezeggen als ik een afspraak had met iemand zonder met diegene te overleggen… en b) zeker niet als het ook nog bij een ander is. En dus ook niet zomaar andermans adres doorgeven. Ik denk dat veel zullen denken: so what, wat maakt het uit dat er iemand extra bij is maar ik irriteer me er behoorlijk aan hoe dit gaat. Het bizarre is, dat ik nu ook niks meer kan. Want ga ik nu alsnog zeggen dat het mij geen goed idee lijkt, dan ben ik degene die overgevoelig. Misschien ben ik dat ook wel, want dit is blijkbaar iets wat dan spontaan beslist wordt en niemand is daar verder meer mee bezig behalve ik. Ik ben nu van plan de bijeenkomst uit te zitten, mee te denken en te ondersteunen bij een duidelijke vraag, maar dat ze het daarna verder samen mogen oplossen.
Dit soort dingen overkomen me eigenlijk wel heel erg veel. Of is het zo dat het anderen ook overkomt maar dat die het niet accepteren? Of juist wel, schouders ophalen en niet zo moeilijk doen? Maar is het dan normaal, zoals dit gaat. Iemand heeft me namelijk wel eens gezegd dat ik wel erg veel invul hoe anderen zich voelen als ik op een bepaalde manier handel. Wat ik denk hoeft niet eens zo te zijn en zo verwacht ik van anderen ook dat ze rekening met mij houden.
Een paar weken terug heb ik me als vrijwilliger aangesloten bij een stichting. Ze hebben tijdens een vergadering gevraagd of ik de (verouderde) website wil aanpakken en ik heb toegezegd. Tijdens die vergadering heb ik een afspraak gemaakt met degene die ‘m nu beheert, om een keer naast elkaar te gaan zitten. Dat gaat binnenkort gebeuren bij mij thuis.
De notulen zijn rondgestuurd naar alle aanwezigen, maar er was ook iemand niet bij. En diegene las in de notulen van onze afspraak en vroeg via de mail of ze ook bij onze afspraak kon zijn. Ik las dat terwijl een vriendin waarmee ik op een terrasje zat even naar de wc was. Ik kon dus niet gelijk reageren. Ik dacht nog wel: dat is niet zo handig, met z’n drieën om mijn pc, hoe los ik dat nu weer tactisch op. Ik zag ook niet wat ze in dit stadium kon bijdragen, ze zou waarschijnlijk wel wat kunnen doen als we de website wat meer hebben staan, dus dat zou ik dan zeggen. Maar ik vond wel dat ik dat met de beheerder moest overleggen voor ik dat ging terugkoppelen.
Toen ik eenmaal in de gelegenheid was om er op in te gaan, bleek dat de beheerder het al had ‘geregeld’. Dat wil zeggen, zij had gemaild dat ‘we haar er graag bij wilden’ met daaronder mijn adres, met mij in de cc, zodat ik ervan weet. Ik zou zelf a) niet toezeggen als ik een afspraak had met iemand zonder met diegene te overleggen… en b) zeker niet als het ook nog bij een ander is. En dus ook niet zomaar andermans adres doorgeven. Ik denk dat veel zullen denken: so what, wat maakt het uit dat er iemand extra bij is maar ik irriteer me er behoorlijk aan hoe dit gaat. Het bizarre is, dat ik nu ook niks meer kan. Want ga ik nu alsnog zeggen dat het mij geen goed idee lijkt, dan ben ik degene die overgevoelig. Misschien ben ik dat ook wel, want dit is blijkbaar iets wat dan spontaan beslist wordt en niemand is daar verder meer mee bezig behalve ik. Ik ben nu van plan de bijeenkomst uit te zitten, mee te denken en te ondersteunen bij een duidelijke vraag, maar dat ze het daarna verder samen mogen oplossen.
Dit soort dingen overkomen me eigenlijk wel heel erg veel. Of is het zo dat het anderen ook overkomt maar dat die het niet accepteren? Of juist wel, schouders ophalen en niet zo moeilijk doen? Maar is het dan normaal, zoals dit gaat. Iemand heeft me namelijk wel eens gezegd dat ik wel erg veel invul hoe anderen zich voelen als ik op een bepaalde manier handel. Wat ik denk hoeft niet eens zo te zijn en zo verwacht ik van anderen ook dat ze rekening met mij houden.
donderdag 27 april 2017 om 16:38
quote:Courage-- schreef op 27 april 2017 @ 14:13:
Als eerste: het doorgeven van het adres vind ik wel een punt. Daar mag je nog even (losjes) op terug komen wat mij betreft. Tyche zegt hele nuttige dingen, ik kan me daar wel in vinden.
Verder: is eigenlijk wel duidelijk voor jou en iedereen wat ieders rol is?
Tja, dat is inderdaad best vaag. Want ik kan me voorstellen, zeker omdat ik nog niet ieders aandeel/rol ken, dat er gaandeweg het proces meer mensen iets te zeggen zullen hebben. Dat kan ik nu niet eens voorzien denk ik. Uit ervaring (niet eens met vrijwilligersorganisaties) weet ik dat veel mensen pas gaan nadenken als ze het voor zich zien. Daarom ook die schetsen... maar je hebt ook mensen die het anders willen als de boel eenmaal staat. Ik denk dan: dat had je toch eerder kunnen zeggen, maar die zien dat gewoon niet kennelijk.
Het is zo dat we samen het beheer zouden doen, maar ik zou dingen gaan aanpassen n.a.v. de schets want er zijn nu dingen die anders moeten en ze niet goed krijgt, m.n. een logische indeling van menu's enzo. Ik weet ook niet wat ik ga tegenkomen (ik ken dat template niet, nooit mee gewerkt). Degene die er nu bij komt zitten is van de content. Dat is naar mijn idee de fase erna... hoewel, misschien heeft zij ook wel zo haar ideeën, dat zal best... maar ik laat het nu maar over me heen komen allemaal.
Als eerste: het doorgeven van het adres vind ik wel een punt. Daar mag je nog even (losjes) op terug komen wat mij betreft. Tyche zegt hele nuttige dingen, ik kan me daar wel in vinden.
Verder: is eigenlijk wel duidelijk voor jou en iedereen wat ieders rol is?
Tja, dat is inderdaad best vaag. Want ik kan me voorstellen, zeker omdat ik nog niet ieders aandeel/rol ken, dat er gaandeweg het proces meer mensen iets te zeggen zullen hebben. Dat kan ik nu niet eens voorzien denk ik. Uit ervaring (niet eens met vrijwilligersorganisaties) weet ik dat veel mensen pas gaan nadenken als ze het voor zich zien. Daarom ook die schetsen... maar je hebt ook mensen die het anders willen als de boel eenmaal staat. Ik denk dan: dat had je toch eerder kunnen zeggen, maar die zien dat gewoon niet kennelijk.
Het is zo dat we samen het beheer zouden doen, maar ik zou dingen gaan aanpassen n.a.v. de schets want er zijn nu dingen die anders moeten en ze niet goed krijgt, m.n. een logische indeling van menu's enzo. Ik weet ook niet wat ik ga tegenkomen (ik ken dat template niet, nooit mee gewerkt). Degene die er nu bij komt zitten is van de content. Dat is naar mijn idee de fase erna... hoewel, misschien heeft zij ook wel zo haar ideeën, dat zal best... maar ik laat het nu maar over me heen komen allemaal.
