Psyche
alle pijlers
Heeft dit te maken met grenzen stellen?
donderdag 27 april 2017 om 12:22
Ik wil jullie iets voorleggen:
Een paar weken terug heb ik me als vrijwilliger aangesloten bij een stichting. Ze hebben tijdens een vergadering gevraagd of ik de (verouderde) website wil aanpakken en ik heb toegezegd. Tijdens die vergadering heb ik een afspraak gemaakt met degene die ‘m nu beheert, om een keer naast elkaar te gaan zitten. Dat gaat binnenkort gebeuren bij mij thuis.
De notulen zijn rondgestuurd naar alle aanwezigen, maar er was ook iemand niet bij. En diegene las in de notulen van onze afspraak en vroeg via de mail of ze ook bij onze afspraak kon zijn. Ik las dat terwijl een vriendin waarmee ik op een terrasje zat even naar de wc was. Ik kon dus niet gelijk reageren. Ik dacht nog wel: dat is niet zo handig, met z’n drieën om mijn pc, hoe los ik dat nu weer tactisch op. Ik zag ook niet wat ze in dit stadium kon bijdragen, ze zou waarschijnlijk wel wat kunnen doen als we de website wat meer hebben staan, dus dat zou ik dan zeggen. Maar ik vond wel dat ik dat met de beheerder moest overleggen voor ik dat ging terugkoppelen.
Toen ik eenmaal in de gelegenheid was om er op in te gaan, bleek dat de beheerder het al had ‘geregeld’. Dat wil zeggen, zij had gemaild dat ‘we haar er graag bij wilden’ met daaronder mijn adres, met mij in de cc, zodat ik ervan weet. Ik zou zelf a) niet toezeggen als ik een afspraak had met iemand zonder met diegene te overleggen… en b) zeker niet als het ook nog bij een ander is. En dus ook niet zomaar andermans adres doorgeven. Ik denk dat veel zullen denken: so what, wat maakt het uit dat er iemand extra bij is maar ik irriteer me er behoorlijk aan hoe dit gaat. Het bizarre is, dat ik nu ook niks meer kan. Want ga ik nu alsnog zeggen dat het mij geen goed idee lijkt, dan ben ik degene die overgevoelig. Misschien ben ik dat ook wel, want dit is blijkbaar iets wat dan spontaan beslist wordt en niemand is daar verder meer mee bezig behalve ik. Ik ben nu van plan de bijeenkomst uit te zitten, mee te denken en te ondersteunen bij een duidelijke vraag, maar dat ze het daarna verder samen mogen oplossen.
Dit soort dingen overkomen me eigenlijk wel heel erg veel. Of is het zo dat het anderen ook overkomt maar dat die het niet accepteren? Of juist wel, schouders ophalen en niet zo moeilijk doen? Maar is het dan normaal, zoals dit gaat. Iemand heeft me namelijk wel eens gezegd dat ik wel erg veel invul hoe anderen zich voelen als ik op een bepaalde manier handel. Wat ik denk hoeft niet eens zo te zijn en zo verwacht ik van anderen ook dat ze rekening met mij houden.
Een paar weken terug heb ik me als vrijwilliger aangesloten bij een stichting. Ze hebben tijdens een vergadering gevraagd of ik de (verouderde) website wil aanpakken en ik heb toegezegd. Tijdens die vergadering heb ik een afspraak gemaakt met degene die ‘m nu beheert, om een keer naast elkaar te gaan zitten. Dat gaat binnenkort gebeuren bij mij thuis.
De notulen zijn rondgestuurd naar alle aanwezigen, maar er was ook iemand niet bij. En diegene las in de notulen van onze afspraak en vroeg via de mail of ze ook bij onze afspraak kon zijn. Ik las dat terwijl een vriendin waarmee ik op een terrasje zat even naar de wc was. Ik kon dus niet gelijk reageren. Ik dacht nog wel: dat is niet zo handig, met z’n drieën om mijn pc, hoe los ik dat nu weer tactisch op. Ik zag ook niet wat ze in dit stadium kon bijdragen, ze zou waarschijnlijk wel wat kunnen doen als we de website wat meer hebben staan, dus dat zou ik dan zeggen. Maar ik vond wel dat ik dat met de beheerder moest overleggen voor ik dat ging terugkoppelen.
Toen ik eenmaal in de gelegenheid was om er op in te gaan, bleek dat de beheerder het al had ‘geregeld’. Dat wil zeggen, zij had gemaild dat ‘we haar er graag bij wilden’ met daaronder mijn adres, met mij in de cc, zodat ik ervan weet. Ik zou zelf a) niet toezeggen als ik een afspraak had met iemand zonder met diegene te overleggen… en b) zeker niet als het ook nog bij een ander is. En dus ook niet zomaar andermans adres doorgeven. Ik denk dat veel zullen denken: so what, wat maakt het uit dat er iemand extra bij is maar ik irriteer me er behoorlijk aan hoe dit gaat. Het bizarre is, dat ik nu ook niks meer kan. Want ga ik nu alsnog zeggen dat het mij geen goed idee lijkt, dan ben ik degene die overgevoelig. Misschien ben ik dat ook wel, want dit is blijkbaar iets wat dan spontaan beslist wordt en niemand is daar verder meer mee bezig behalve ik. Ik ben nu van plan de bijeenkomst uit te zitten, mee te denken en te ondersteunen bij een duidelijke vraag, maar dat ze het daarna verder samen mogen oplossen.
Dit soort dingen overkomen me eigenlijk wel heel erg veel. Of is het zo dat het anderen ook overkomt maar dat die het niet accepteren? Of juist wel, schouders ophalen en niet zo moeilijk doen? Maar is het dan normaal, zoals dit gaat. Iemand heeft me namelijk wel eens gezegd dat ik wel erg veel invul hoe anderen zich voelen als ik op een bepaalde manier handel. Wat ik denk hoeft niet eens zo te zijn en zo verwacht ik van anderen ook dat ze rekening met mij houden.
donderdag 27 april 2017 om 12:28
Jij komt er toch als laatste bij? Die anderen zitten er al langer waarschijnlijk, misschien gaat het altijd zo en misschien doen die wel vaker zaken met elkaar. En misschien houdt die beheerder nu wel juist rekening met die persoon die nu ook mee gaat doen, en hadden we misschien een topic gehad van haar als de beheerder haar er niet bij had betrokken..
donderdag 27 april 2017 om 12:31
Dat kun je nu nog niet weten. Wat is de rol van die derde persoon? Jij bent nieuw in de vereniging. Misschien is die derde persoon iemand die je hindert bij het uitvoeren van je taak, of misschien is het belangrijk dat zij op de hoogte blijft van de overdracht.
En dat jouw adres is doorgegeven voelt voor jou raar, maar is vrij normaal in groepen vrijwilligers die bij elkaar thuis samen werken.
En dat jouw adres is doorgegeven voelt voor jou raar, maar is vrij normaal in groepen vrijwilligers die bij elkaar thuis samen werken.
donderdag 27 april 2017 om 12:35
Ik denk dat ik diegene gewoon zou bellen en zeggen dat ik niet snap waarom ze een afspraak maakt zonder mijn medeweten bij mij thuis.
Zoiets:
'Hallo, we gingen samen een project doen maar ik zie dat je nog iemand erbij hebt uitgenodigd? Ik had het gewaardeerd als je mij eerst had gesproken want ik vind het niet zo'n goed idee eigenlijk, met zijn drieen achter 1 pc. En je had mijn adres al doorgegeven ook? (vragende toon)'
Nou dan neem ik aan dat diegene met een uitleg komt. Misschien ben ik erg direct hoor maar ik vind het zoveel tijd kosten om dan iets ontwijkends te zeggen, dat gaat toch ook niet? Ik ben niet echt heel tactvol hoor. Maar als ik mijn voet in mijn mond heb gestoken, dan leg ik mezelf uit, wat ik dacht en welke gedachte daarop volgde. Zo kun je misverstanden uitleggen, voorkomen kun je ze toch nooit helemaal.
Ik hou daar ook niet van hoor. Tegenwoordig zijn mensen iets zuiniger op hun gegevens dus ik vind het niet raar dat je dat niet wil, dat iemand je adres door geeft en dat iemand zomaar iemand bij mij thuis uitnodigt, hallo, het is mijn huis hoor!
Zoiets:
'Hallo, we gingen samen een project doen maar ik zie dat je nog iemand erbij hebt uitgenodigd? Ik had het gewaardeerd als je mij eerst had gesproken want ik vind het niet zo'n goed idee eigenlijk, met zijn drieen achter 1 pc. En je had mijn adres al doorgegeven ook? (vragende toon)'
Nou dan neem ik aan dat diegene met een uitleg komt. Misschien ben ik erg direct hoor maar ik vind het zoveel tijd kosten om dan iets ontwijkends te zeggen, dat gaat toch ook niet? Ik ben niet echt heel tactvol hoor. Maar als ik mijn voet in mijn mond heb gestoken, dan leg ik mezelf uit, wat ik dacht en welke gedachte daarop volgde. Zo kun je misverstanden uitleggen, voorkomen kun je ze toch nooit helemaal.
Ik hou daar ook niet van hoor. Tegenwoordig zijn mensen iets zuiniger op hun gegevens dus ik vind het niet raar dat je dat niet wil, dat iemand je adres door geeft en dat iemand zomaar iemand bij mij thuis uitnodigt, hallo, het is mijn huis hoor!
donderdag 27 april 2017 om 12:43
quote:Flowers-and-roses schreef op 27 april 2017 @ 12:36:
O haha compleet verschillende reacties. Zo zijn mensen nu eenmaal. Jij mag ook kiezen wie je wil zijn in de wereld.
Wat een mooie reactie vind ik dit!
En je vorige reactie vind ik ook heel helpend (zoals je dat telefoongesprek aan zou pakken, bedoel ik).
O haha compleet verschillende reacties. Zo zijn mensen nu eenmaal. Jij mag ook kiezen wie je wil zijn in de wereld.
Wat een mooie reactie vind ik dit!
En je vorige reactie vind ik ook heel helpend (zoals je dat telefoongesprek aan zou pakken, bedoel ik).
You don't have to fit into the format
donderdag 27 april 2017 om 12:44
We zijn allebei nieuw. De beheerder zit er wel al iets langer. Misschien is het meer dat ik niet duidelijk heb gecommuniceerd: achter de pc die site aan gaan zitten passen. Dat voelt toch heel anders met twee van die types aan weerszijden, dan dat je dat in samenspraak doet met 1 iemand. Zeker omdat de opbouw van die site helemaal nieuw voor me is.
Dat mijn adres via mail is doorgegeven vind ik ook niet zo erg hoor. Maar wel dat zij dat doet. Ik had dat zelf moeten doen, niet binnen de groep, gewoon privé. Maar goed, dat is wat ik vind. Blijkbaar zien best veel mensen het niet zo. Ik ben het inderdaad niet gewend, binnen vrijwilligersorganisaties.
Dat mijn adres via mail is doorgegeven vind ik ook niet zo erg hoor. Maar wel dat zij dat doet. Ik had dat zelf moeten doen, niet binnen de groep, gewoon privé. Maar goed, dat is wat ik vind. Blijkbaar zien best veel mensen het niet zo. Ik ben het inderdaad niet gewend, binnen vrijwilligersorganisaties.
donderdag 27 april 2017 om 12:51
Ik ervaar de dingen precies hetzelfde als jij. Helaas ben ik niet assertief genoeg om tegen dingen in te gaan die ik echt niet wil en zit ik ze meestal toch maar uit. Mijn vriend begrijpt me helemaal niet en vindt mij moeilijk terwijl ik vind dat anderen geen rekening houden met elkaar (met mij dus).
I can keep my mouth shut, but you can read the subtitles on my face.
donderdag 27 april 2017 om 12:52
quote:Tiswa schreef op 27 april 2017 @ 12:41:
Persoonlijk vind ik dat je moeilijk doet, maar als jij niet met een derde persoon samen wil werken, moet je dat uitspreken.Het is niet dat ik niet met haar wil samenwerken. Maar ze kon niet aanwezig zijn op de vergadering. Dus eigenlijk komt het erop neer dat we tijdens deze vervolgafspraak alles wat er in de vergadering is besproken moeten gaan herhalen. Dat irriteert me... want die vervolgafspraak hadden we gemaakt omdat we de dingen die tijdens de vergadering zijn besproken, zouden gaan uitwerken. Dat was ook in samenspraak met de rest van de aanwezigen op de vergadering.
Persoonlijk vind ik dat je moeilijk doet, maar als jij niet met een derde persoon samen wil werken, moet je dat uitspreken.Het is niet dat ik niet met haar wil samenwerken. Maar ze kon niet aanwezig zijn op de vergadering. Dus eigenlijk komt het erop neer dat we tijdens deze vervolgafspraak alles wat er in de vergadering is besproken moeten gaan herhalen. Dat irriteert me... want die vervolgafspraak hadden we gemaakt omdat we de dingen die tijdens de vergadering zijn besproken, zouden gaan uitwerken. Dat was ook in samenspraak met de rest van de aanwezigen op de vergadering.
donderdag 27 april 2017 om 12:56
Jij hebt dus al een heel precies beeld bij wat jij en die beheerder gaan doen die middag.
Maar dat plan zit in jouw hoofd, misschien is dat helemaal niet hoe het loopt. Misschien zitten jullie aan de keukentafel. Misschien neemt de beheerder zelf een laptop mee. Daardoor komt jouw reden om niet af te willen spreken met die derde persoon een beetje gek over. Als je echt wilt overleggen met zijn drieën is het niet zo'n probleem om samen achter de pc te zitten.
Ik vind het niet vreemd dat je liever hebt dat iemand met je overlegt voordat je adres aan de derde wordt gegeven. Dat zou je gewoon kunnen zeggen, gewoon als vriendelijke mededeling. Veel mensen staan daar gewoon niet bij stil dus je hoeft er achteraf ook geen probleem van te maken.
Het klinkt vooral alsof je het lastig vindt als de dingen anders gaan dan je verwacht. Maar als jouw verwachtingen ook gelijk je grenzen zijn, zul je nog vaak meemaken dat mensen eroverheen gaan, omdat ze zich niet bewust zijn van die verwachtingen.
Maar dat plan zit in jouw hoofd, misschien is dat helemaal niet hoe het loopt. Misschien zitten jullie aan de keukentafel. Misschien neemt de beheerder zelf een laptop mee. Daardoor komt jouw reden om niet af te willen spreken met die derde persoon een beetje gek over. Als je echt wilt overleggen met zijn drieën is het niet zo'n probleem om samen achter de pc te zitten.
Ik vind het niet vreemd dat je liever hebt dat iemand met je overlegt voordat je adres aan de derde wordt gegeven. Dat zou je gewoon kunnen zeggen, gewoon als vriendelijke mededeling. Veel mensen staan daar gewoon niet bij stil dus je hoeft er achteraf ook geen probleem van te maken.
Het klinkt vooral alsof je het lastig vindt als de dingen anders gaan dan je verwacht. Maar als jouw verwachtingen ook gelijk je grenzen zijn, zul je nog vaak meemaken dat mensen eroverheen gaan, omdat ze zich niet bewust zijn van die verwachtingen.
What a nuanced anxiety
donderdag 27 april 2017 om 12:57
quote:MrsNiceGuy schreef op 27 april 2017 @ 12:51:
Ik ervaar de dingen precies hetzelfde als jij. Helaas ben ik niet assertief genoeg om tegen dingen in te gaan die ik echt niet wil en zit ik ze meestal toch maar uit. Mijn vriend begrijpt me helemaal niet en vindt mij moeilijk terwijl ik vind dat anderen geen rekening houden met elkaar (met mij dus).
Tja... het is bijna een handicap. Ik heb ook wel eens meegemaakt dat iemand zich verongelijkt voelde ómdat ik het niet uitsprak. Feitelijk is het meer je eigen gevoel. Ik zou me zelf gekwetst voelen, zij niet. Ik loop er continu tegenaan dat mensen anders zijn... en anders, ik schat zo in dat jij (ook) een introverte persoonlijkheid hebt?
Weet je wat het is, als ik nou idd meteen de telefoon had gepakt en er een luchtige draai aan had gegeven (zoals het voorbeeld hierboven!), dat moet je ook maar kunnen. Ik ga erover peinzen of het wel terecht is, dat ik me zo voel. Met als gevolg dat het moment voorbij is en het heel GROOT wordt als je er alsnog over begint. Want dat betekent dat je er al die tijd mee hebt gezeten (klopt, ik open er zelfs een topic over).
Ik ervaar de dingen precies hetzelfde als jij. Helaas ben ik niet assertief genoeg om tegen dingen in te gaan die ik echt niet wil en zit ik ze meestal toch maar uit. Mijn vriend begrijpt me helemaal niet en vindt mij moeilijk terwijl ik vind dat anderen geen rekening houden met elkaar (met mij dus).
Tja... het is bijna een handicap. Ik heb ook wel eens meegemaakt dat iemand zich verongelijkt voelde ómdat ik het niet uitsprak. Feitelijk is het meer je eigen gevoel. Ik zou me zelf gekwetst voelen, zij niet. Ik loop er continu tegenaan dat mensen anders zijn... en anders, ik schat zo in dat jij (ook) een introverte persoonlijkheid hebt?
Weet je wat het is, als ik nou idd meteen de telefoon had gepakt en er een luchtige draai aan had gegeven (zoals het voorbeeld hierboven!), dat moet je ook maar kunnen. Ik ga erover peinzen of het wel terecht is, dat ik me zo voel. Met als gevolg dat het moment voorbij is en het heel GROOT wordt als je er alsnog over begint. Want dat betekent dat je er al die tijd mee hebt gezeten (klopt, ik open er zelfs een topic over).
donderdag 27 april 2017 om 13:04
quote:tyche schreef op 27 april 2017 @ 12:56:
Jij hebt dus al een heel precies beeld bij wat jij en die beheerder gaan doen die middag.
Maar dat plan zit in jouw hoofd, misschien is dat helemaal niet hoe het loopt. Misschien zitten jullie aan de keukentafel. Misschien neemt de beheerder zelf een laptop mee. Daardoor komt jouw reden om niet af te willen spreken met die derde persoon een beetje gek over. Als je echt wilt overleggen met zijn drieën is het niet zo'n probleem om samen achter de pc te zitten.
Ik vind het niet vreemd dat je liever hebt dat iemand met je overlegt voordat je adres aan de derde wordt gegeven. Dat zou je gewoon kunnen zeggen, gewoon als vriendelijke mededeling. Veel mensen staan daar gewoon niet bij stil dus je hoeft er achteraf ook geen probleem van te maken.
Het klinkt vooral alsof je het lastig vindt als de dingen anders gaan dan je verwacht. Maar als jouw verwachtingen ook gelijk je grenzen zijn, zul je nog vaak meemaken dat mensen eroverheen gaan, omdat ze zich niet bewust zijn van die verwachtingen.
Eens... ik ga me dus maar aanpassen. Dus niet achter de computer technische dingen doen, maar erover praten. Dan gebeurt er niks concreets, maar misschien is dat wel zoals anderen vinden zoals het moet gaan.
Aan het begin van de vergadering zei ik dat ik schetsen had gemaakt als voorbereiding. Gaf gewoon een goed overzicht en was een prima praatmodel. Maar iedereen begon gewoon van alles door elkaar te roepen en ik heb dan niet het karakter om dat er dan door te drukken. Aan het eind wilde ik de schetsen maar weer wegstoppen, iemand zag dat en zei: o ja, jij hebt nog schetsen... En toen zagen ze dat ik er al goed over na had gedacht... maar dat is dan weer zo typerend. En zo frustrerend ook.
Jij hebt dus al een heel precies beeld bij wat jij en die beheerder gaan doen die middag.
Maar dat plan zit in jouw hoofd, misschien is dat helemaal niet hoe het loopt. Misschien zitten jullie aan de keukentafel. Misschien neemt de beheerder zelf een laptop mee. Daardoor komt jouw reden om niet af te willen spreken met die derde persoon een beetje gek over. Als je echt wilt overleggen met zijn drieën is het niet zo'n probleem om samen achter de pc te zitten.
Ik vind het niet vreemd dat je liever hebt dat iemand met je overlegt voordat je adres aan de derde wordt gegeven. Dat zou je gewoon kunnen zeggen, gewoon als vriendelijke mededeling. Veel mensen staan daar gewoon niet bij stil dus je hoeft er achteraf ook geen probleem van te maken.
Het klinkt vooral alsof je het lastig vindt als de dingen anders gaan dan je verwacht. Maar als jouw verwachtingen ook gelijk je grenzen zijn, zul je nog vaak meemaken dat mensen eroverheen gaan, omdat ze zich niet bewust zijn van die verwachtingen.
Eens... ik ga me dus maar aanpassen. Dus niet achter de computer technische dingen doen, maar erover praten. Dan gebeurt er niks concreets, maar misschien is dat wel zoals anderen vinden zoals het moet gaan.
Aan het begin van de vergadering zei ik dat ik schetsen had gemaakt als voorbereiding. Gaf gewoon een goed overzicht en was een prima praatmodel. Maar iedereen begon gewoon van alles door elkaar te roepen en ik heb dan niet het karakter om dat er dan door te drukken. Aan het eind wilde ik de schetsen maar weer wegstoppen, iemand zag dat en zei: o ja, jij hebt nog schetsen... En toen zagen ze dat ik er al goed over na had gedacht... maar dat is dan weer zo typerend. En zo frustrerend ook.
donderdag 27 april 2017 om 13:13
Misschien helpt het als je de dingen waar je je aan ergert, positiever interpreteert?
Dat mensen dingen gaan roepen heeft als gevolg dat jouw schetsen ondersneeuwen... maar dat is waarschijnlijk niet hun bedoeling. Mensen wilden hun eigen idee delen, dat komt veel meer voort uit enthousiasme en betrokkenheid dan dat het tegen jou gericht is. Dus dan hoef je jouw plan niet door te drukken (dan maak je er een strijd van: hun plan of het jouwe) maar je kunt wel reageren met zoiets als 'wat fijn dat jullie allemaal ideeën hebben. Maar ik heb al best wat werk gedaan ter voorbereiding, als ik dat laat zien kunnen we daarna overleggen hoe we verder gaan.'
Mensen die iets anders willen/zeggen/doen staan niet tegenover je. Probeer te zien dat je vaak samenwerkt naar hetzelfde doel, maar dat aanpak kan verschillen. Dat is geen afwijzing van jou of van je ideeën. Maar als je dat wel zo opneemt en met irritatie en al meegaat met wat de anderen zeggen, dan voelt het wel zo. En dan zit jij met je ergernis en het gevoel dat je jezelf laat vallen. En dat hoeft helemaal niet.
Dat mensen dingen gaan roepen heeft als gevolg dat jouw schetsen ondersneeuwen... maar dat is waarschijnlijk niet hun bedoeling. Mensen wilden hun eigen idee delen, dat komt veel meer voort uit enthousiasme en betrokkenheid dan dat het tegen jou gericht is. Dus dan hoef je jouw plan niet door te drukken (dan maak je er een strijd van: hun plan of het jouwe) maar je kunt wel reageren met zoiets als 'wat fijn dat jullie allemaal ideeën hebben. Maar ik heb al best wat werk gedaan ter voorbereiding, als ik dat laat zien kunnen we daarna overleggen hoe we verder gaan.'
Mensen die iets anders willen/zeggen/doen staan niet tegenover je. Probeer te zien dat je vaak samenwerkt naar hetzelfde doel, maar dat aanpak kan verschillen. Dat is geen afwijzing van jou of van je ideeën. Maar als je dat wel zo opneemt en met irritatie en al meegaat met wat de anderen zeggen, dan voelt het wel zo. En dan zit jij met je ergernis en het gevoel dat je jezelf laat vallen. En dat hoeft helemaal niet.
What a nuanced anxiety
donderdag 27 april 2017 om 13:14
Geen idee of het met grenzen aangeven te maken heeft maar ik vind het persoonlijk ook vreemd dat er niet even contact geweest is tussen jou en de vorige beheerder.
Ik zou jou gemaild/geappt hebben met: Marietje heeft aangegeven bij onze afspraak over het websitebeheer aanwezig te willen zijn. Het lijkt mij een goed idee als zij hierover mee kan denken, hoe denk jij hierover? Geef jij zelf jouw adres even door of zal ik haar dat laten weten?
Sterker nog, een bericht van deze strekking heb ik (in de rol van secretaris) laatst gestuurd naar iemand (voorzitter) van een organisatie waarin ik actief ben. Nu hadden wij aangegeven dat anderen welkom zijn om mee te vergaderen, maar aangezien de vergadering niet bij mij plaatsvindt vond ik wel dat ik dit eerst hoorde terug te koppelen.
Ik zou jou gemaild/geappt hebben met: Marietje heeft aangegeven bij onze afspraak over het websitebeheer aanwezig te willen zijn. Het lijkt mij een goed idee als zij hierover mee kan denken, hoe denk jij hierover? Geef jij zelf jouw adres even door of zal ik haar dat laten weten?
Sterker nog, een bericht van deze strekking heb ik (in de rol van secretaris) laatst gestuurd naar iemand (voorzitter) van een organisatie waarin ik actief ben. Nu hadden wij aangegeven dat anderen welkom zijn om mee te vergaderen, maar aangezien de vergadering niet bij mij plaatsvindt vond ik wel dat ik dit eerst hoorde terug te koppelen.
donderdag 27 april 2017 om 13:20
quote:tyche schreef op 27 april 2017 @ 13:13:
Misschien helpt het als je de dingen waar je je aan ergert, positiever interpreteert?
Dat mensen dingen gaan roepen heeft als gevolg dat jouw schetsen ondersneeuwen... maar dat is waarschijnlijk niet hun bedoeling. Mensen wilden hun eigen idee delen, dat komt veel meer voort uit enthousiasme en betrokkenheid dan dat het tegen jou gericht is. Dus dan hoef je jouw plan niet door te drukken (dan maak je er een strijd van: hun plan of het jouwe) maar je kunt wel reageren met zoiets als 'wat fijn dat jullie allemaal ideeën hebben. Maar ik heb al best wat werk gedaan ter voorbereiding, als ik dat laat zien kunnen we daarna overleggen hoe we verder gaan.'
Mensen die iets anders willen/zeggen/doen staan niet tegenover je. Probeer te zien dat je vaak samenwerkt naar hetzelfde doel, maar dat aanpak kan verschillen. Dat is geen afwijzing van jou of van je ideeën. Maar als je dat wel zo opneemt en met irritatie en al meegaat met wat de anderen zeggen, dan voelt het wel zo. En dan zit jij met je ergernis en het gevoel dat je jezelf laat vallen. En dat hoeft helemaal niet. Ik denk ook wel dat je gelijk hebt hoor, dat het niet negatief bedoeld was naar mij. Maar ik gaf aan het begin aan bij de voorzitter dat ik die schetsen had en vroeg of het een goed idee was dat ik die liet zien... en dan konden we daar ook aantekeningen op maken en dingen op roepen... maar inderdaad, met zo'n grote groep was de voorzitter misschien ook niet krachtig genoeg. Dus die liet dat begaan. Wel leerzaam ook weer voor mij. Ik zie het meer als 'zo gaan die dingen', niet positief, niet negatief.
Misschien helpt het als je de dingen waar je je aan ergert, positiever interpreteert?
Dat mensen dingen gaan roepen heeft als gevolg dat jouw schetsen ondersneeuwen... maar dat is waarschijnlijk niet hun bedoeling. Mensen wilden hun eigen idee delen, dat komt veel meer voort uit enthousiasme en betrokkenheid dan dat het tegen jou gericht is. Dus dan hoef je jouw plan niet door te drukken (dan maak je er een strijd van: hun plan of het jouwe) maar je kunt wel reageren met zoiets als 'wat fijn dat jullie allemaal ideeën hebben. Maar ik heb al best wat werk gedaan ter voorbereiding, als ik dat laat zien kunnen we daarna overleggen hoe we verder gaan.'
Mensen die iets anders willen/zeggen/doen staan niet tegenover je. Probeer te zien dat je vaak samenwerkt naar hetzelfde doel, maar dat aanpak kan verschillen. Dat is geen afwijzing van jou of van je ideeën. Maar als je dat wel zo opneemt en met irritatie en al meegaat met wat de anderen zeggen, dan voelt het wel zo. En dan zit jij met je ergernis en het gevoel dat je jezelf laat vallen. En dat hoeft helemaal niet. Ik denk ook wel dat je gelijk hebt hoor, dat het niet negatief bedoeld was naar mij. Maar ik gaf aan het begin aan bij de voorzitter dat ik die schetsen had en vroeg of het een goed idee was dat ik die liet zien... en dan konden we daar ook aantekeningen op maken en dingen op roepen... maar inderdaad, met zo'n grote groep was de voorzitter misschien ook niet krachtig genoeg. Dus die liet dat begaan. Wel leerzaam ook weer voor mij. Ik zie het meer als 'zo gaan die dingen', niet positief, niet negatief.
donderdag 27 april 2017 om 13:22
quote:NYC schreef op 27 april 2017 @ 13:14:
Geen idee of het met grenzen aangeven te maken heeft maar ik vind het persoonlijk ook vreemd dat er niet even contact geweest is tussen jou en de vorige beheerder.
Ik zou jou gemaild/geappt hebben met: Marietje heeft aangegeven bij onze afspraak over het websitebeheer aanwezig te willen zijn. Het lijkt mij een goed idee als zij hierover mee kan denken, hoe denk jij hierover? Geef jij zelf jouw adres even door of zal ik haar dat laten weten?
Sterker nog, een bericht van deze strekking heb ik (in de rol van secretaris) laatst gestuurd naar iemand (voorzitter) van een organisatie waarin ik actief ben. Nu hadden wij aangegeven dat anderen welkom zijn om mee te vergaderen, maar aangezien de vergadering niet bij mij plaatsvindt vond ik wel dat ik dit eerst hoorde terug te koppelen.NYC... dit is precies zoals ik het gedaan zou hebben. En wie weet, als ik niet op dat terrasje zat en wel meteen kon reageren, was het ook zo gegaan. Dan had ik met die beheerder overlegd... en als zij dan argumenten had gehad, prima... dan had ik gewoon zelf m'n adres gestuurd naar diegene... Ja jeetje, sociale omgangsvormen zijn dus blijkbaar echt voor iedereen anders... En ik denk zelfs dat de beheerder vindt dat ze heel doortastend heeft gehandeld.
Geen idee of het met grenzen aangeven te maken heeft maar ik vind het persoonlijk ook vreemd dat er niet even contact geweest is tussen jou en de vorige beheerder.
Ik zou jou gemaild/geappt hebben met: Marietje heeft aangegeven bij onze afspraak over het websitebeheer aanwezig te willen zijn. Het lijkt mij een goed idee als zij hierover mee kan denken, hoe denk jij hierover? Geef jij zelf jouw adres even door of zal ik haar dat laten weten?
Sterker nog, een bericht van deze strekking heb ik (in de rol van secretaris) laatst gestuurd naar iemand (voorzitter) van een organisatie waarin ik actief ben. Nu hadden wij aangegeven dat anderen welkom zijn om mee te vergaderen, maar aangezien de vergadering niet bij mij plaatsvindt vond ik wel dat ik dit eerst hoorde terug te koppelen.NYC... dit is precies zoals ik het gedaan zou hebben. En wie weet, als ik niet op dat terrasje zat en wel meteen kon reageren, was het ook zo gegaan. Dan had ik met die beheerder overlegd... en als zij dan argumenten had gehad, prima... dan had ik gewoon zelf m'n adres gestuurd naar diegene... Ja jeetje, sociale omgangsvormen zijn dus blijkbaar echt voor iedereen anders... En ik denk zelfs dat de beheerder vindt dat ze heel doortastend heeft gehandeld.
donderdag 27 april 2017 om 13:45
quote:lean_72 schreef op 27 april 2017 @ 12:57:
[...]
Tja... het is bijna een handicap. Ik heb ook wel eens meegemaakt dat iemand zich verongelijkt voelde ómdat ik het niet uitsprak. Feitelijk is het meer je eigen gevoel. Ik zou me zelf gekwetst voelen, zij niet. Ik loop er continu tegenaan dat mensen anders zijn... en anders, ik schat zo in dat jij (ook) een introverte persoonlijkheid hebt?
Weet je wat het is, als ik nou idd meteen de telefoon had gepakt en er een luchtige draai aan had gegeven (zoals het voorbeeld hierboven!), dat moet je ook maar kunnen. Ik ga erover peinzen of het wel terecht is, dat ik me zo voel. Met als gevolg dat het moment voorbij is en het heel GROOT wordt als je er alsnog over begint. Want dat betekent dat je er al die tijd mee hebt gezeten (klopt, ik open er zelfs een topic over).
Herkenbaar!
En inderdaad wat Tyche zegt. Ik maak een volledige voorstelling in mijn hoofd en heb het moeilijk als de realiteit afwijkt. Of als ik me geen voorstelling kan maken, als ik niet weet hoe we zullen zitten/staan of zo., Dan ga ik op internet op zoek naar foto's. Maar dat is puur uit onzekerheid, dat besef ik. Ik moak het mezelf altijd heel erg moeilijk.
[...]
Tja... het is bijna een handicap. Ik heb ook wel eens meegemaakt dat iemand zich verongelijkt voelde ómdat ik het niet uitsprak. Feitelijk is het meer je eigen gevoel. Ik zou me zelf gekwetst voelen, zij niet. Ik loop er continu tegenaan dat mensen anders zijn... en anders, ik schat zo in dat jij (ook) een introverte persoonlijkheid hebt?
Weet je wat het is, als ik nou idd meteen de telefoon had gepakt en er een luchtige draai aan had gegeven (zoals het voorbeeld hierboven!), dat moet je ook maar kunnen. Ik ga erover peinzen of het wel terecht is, dat ik me zo voel. Met als gevolg dat het moment voorbij is en het heel GROOT wordt als je er alsnog over begint. Want dat betekent dat je er al die tijd mee hebt gezeten (klopt, ik open er zelfs een topic over).
Herkenbaar!
En inderdaad wat Tyche zegt. Ik maak een volledige voorstelling in mijn hoofd en heb het moeilijk als de realiteit afwijkt. Of als ik me geen voorstelling kan maken, als ik niet weet hoe we zullen zitten/staan of zo., Dan ga ik op internet op zoek naar foto's. Maar dat is puur uit onzekerheid, dat besef ik. Ik moak het mezelf altijd heel erg moeilijk.
I can keep my mouth shut, but you can read the subtitles on my face.
donderdag 27 april 2017 om 14:13
Als eerste: het doorgeven van het adres vind ik wel een punt. Daar mag je nog even (losjes) op terug komen wat mij betreft. Tyche zegt hele nuttige dingen, ik kan me daar wel in vinden.
Verder: is eigenlijk wel duidelijk voor jou en iedereen wat ieders rol is?
Ik lees dat jij 'de website mag aanpakken'. En ook dat je samen met een beheerder gaat zitten.
Ga jij achter de knoppen of blijft de beheerder dat doen?
Ga jij over inhoud, ontwerp, beiden?
Ga jij het beheer overnemen?
Wat was of is de rol van die derde die er bij zit?
Is er tijdens de vergadering afgesproken wát er precies veranderd gaat worden? Of hebben jij en beheerder carte blanche gekregen?
Gaan de wijzigingen direct online of wordt de concept versie eerst bekeken door iedereen voor deze online gaat?
Heb je in dit proces zelf aannames gedaan of zijn dingen echt uitgesproken?
Verder: is eigenlijk wel duidelijk voor jou en iedereen wat ieders rol is?
Ik lees dat jij 'de website mag aanpakken'. En ook dat je samen met een beheerder gaat zitten.
Ga jij achter de knoppen of blijft de beheerder dat doen?
Ga jij over inhoud, ontwerp, beiden?
Ga jij het beheer overnemen?
Wat was of is de rol van die derde die er bij zit?
Is er tijdens de vergadering afgesproken wát er precies veranderd gaat worden? Of hebben jij en beheerder carte blanche gekregen?
Gaan de wijzigingen direct online of wordt de concept versie eerst bekeken door iedereen voor deze online gaat?
Heb je in dit proces zelf aannames gedaan of zijn dingen echt uitgesproken?
donderdag 27 april 2017 om 14:53
Ja, want jij vindt 2 dingen niet prettig aan deze gang van zaken
1. Iemand anders geeft jouw adres door zonder te vragen.
2. De gemaakte afspraak wordt ineens veranderd zonder jou iets te vragen.
Als je niets zegt, denken mensen dat jij dit oké vindt en dan doen ze het de volgende keer weer.
Ik zou wat punt 1 betreft duidelijk aangeven dat je er niet van gediend bent. Punt 2 zou ik later zitten aangezien je nieuw bent.
Je grenzen aangeven kan altijd en hoeft niet alleen direct d.m.v. een luchtig gesprek te gebeuren. Jij vindt dit onprettig. Punt.
1. Iemand anders geeft jouw adres door zonder te vragen.
2. De gemaakte afspraak wordt ineens veranderd zonder jou iets te vragen.
Als je niets zegt, denken mensen dat jij dit oké vindt en dan doen ze het de volgende keer weer.
Ik zou wat punt 1 betreft duidelijk aangeven dat je er niet van gediend bent. Punt 2 zou ik later zitten aangezien je nieuw bent.
Je grenzen aangeven kan altijd en hoeft niet alleen direct d.m.v. een luchtig gesprek te gebeuren. Jij vindt dit onprettig. Punt.
donderdag 27 april 2017 om 15:05
Ik zou naar de persoon die jouw adres heeft gemaild iets mailen van:
Prima dat de derde persoon er bij is, maar ik had graag gehad dat je dat toch eerst even kort met mij had overlegd. Zeker voordat je mijn adres stuurt.
En het daarna lekker helemaal loslaten en niet kinderachtig gaan doen dat ze het met zijn tweeën verder moeten uitzoeken.
Prima dat de derde persoon er bij is, maar ik had graag gehad dat je dat toch eerst even kort met mij had overlegd. Zeker voordat je mijn adres stuurt.
En het daarna lekker helemaal loslaten en niet kinderachtig gaan doen dat ze het met zijn tweeën verder moeten uitzoeken.
