Psyche
alle pijlers
Heel veel verdriet en pijn na abortus
maandag 20 juni 2016 om 17:40
Ik heb afgelopen donderdag een abortus ondergaan, ik stond er achter en heb het zo rationeel mogelijk gedaan. Ik heb het onder een roesje laten doen. Toen ik wakker werd toen was ik voornamelijk opgelucht omdat het ik het allemaal nogal eng vond en ik wilde dat het snel achter de rug zou zijn zodat het minder pijnlijk zou zijn. Maar vanaf vrijdag kan ik alleen nog maar huilen en dat doet intens enorm veel pijn. Ik heb ook enorm veel spijt en ik had het nooit moeten doen. Terwijl de reden van deze beslissing heel duidelijk is en er geen andere mogelijkheid was 
Wat ook raar is is dat m'n ex ook weer in m'n hoofd is en dat ik ook heel erg verdrietig ben om hoe dat gelopen is. Ook al weet ik dat het beter was en is dat we geen contact meer hadden. Het is zo enorm dubbel en tegenstrijdig allemaal. Ik denk dan van "maar zo zijn de dingen niet gelopen je moet het allemaal vergeten het komt wel weer goed." Ik weet niet wat ik hiermee moet en ik heb het gevoel dat ik hier nooit meer overheen ga komen. Het voelt alsof ik geen lucht meer krijg, steeds de pijn en het verdriet gaat zo intens diep dat ik het niet kan omschrijven. Ik had het niet moeten doen maar als ik het niet had gedaan dan was het nog veel erger geweest
Wat ook raar is is dat m'n ex ook weer in m'n hoofd is en dat ik ook heel erg verdrietig ben om hoe dat gelopen is. Ook al weet ik dat het beter was en is dat we geen contact meer hadden. Het is zo enorm dubbel en tegenstrijdig allemaal. Ik denk dan van "maar zo zijn de dingen niet gelopen je moet het allemaal vergeten het komt wel weer goed." Ik weet niet wat ik hiermee moet en ik heb het gevoel dat ik hier nooit meer overheen ga komen. Het voelt alsof ik geen lucht meer krijg, steeds de pijn en het verdriet gaat zo intens diep dat ik het niet kan omschrijven. Ik had het niet moeten doen maar als ik het niet had gedaan dan was het nog veel erger geweest
maandag 20 juni 2016 om 17:44
maandag 20 juni 2016 om 17:56
Je moet het niet vergeten, je moet het verwerken. Dat kost tijd en doet veel pijn en ik vind dat heel naar voor je. Het is niet niks he, ook al weet je dat het de 'juiste beslissing' was, dan moet je er nog steeds om rouwen. Nu voelt dat vermoedelijk inderdaad alsof het nooit meer beter wordt, maar geef het tijd: afgelopen donderdag is echt nog heel kort geleden.
Heb je vriendinnen of familie waarmee je erover kan praten? Want dat zou ik dan naar behoefte zeker doen. En lief zijn voor jezelf. Sterkte.
Heb je vriendinnen of familie waarmee je erover kan praten? Want dat zou ik dan naar behoefte zeker doen. En lief zijn voor jezelf. Sterkte.
maandag 20 juni 2016 om 18:05
maandag 20 juni 2016 om 18:11
Hormonen doen ook veel. Daar heb je vast een briefje met uitleg over gekregen.
Het is onomkeerbaar, wat het mede erg lastig maakt.
Het was de juiste keuze omdat het jouw keuze was. Je bent aan niemand verantwoording schuldig. Geef jezelf de kans om je er verdrietig over te voelen, maar voel je niet schuldig, je hebt niks misdaan.
Sterkte!
Het is onomkeerbaar, wat het mede erg lastig maakt.
Het was de juiste keuze omdat het jouw keuze was. Je bent aan niemand verantwoording schuldig. Geef jezelf de kans om je er verdrietig over te voelen, maar voel je niet schuldig, je hebt niks misdaan.
Sterkte!
maandag 20 juni 2016 om 18:13
je moet helemaal niet vergeten. Je hebt iets meegemaakt wat voor jou heel ingrijpend en heftig is. Dingen zijn anders gelopen dan je had gewild en gewenst. Dat doet pijn. Daar heb je verdriet van. Nu is een tijd waarin je warmte en geborgenheid nodig hebt. Zijn er mensen in je omgeving die bij je kunnen zijn?
Je mag pijn hebben en je mag verdriet hebben. En er moet nu voor jou gezorgd worden
Je mag pijn hebben en je mag verdriet hebben. En er moet nu voor jou gezorgd worden
maandag 20 juni 2016 om 18:43
Ach wat sneu, misschien overvalt t gevoel je, had je van te voren gedacht dat t vast als een opluchting zou voelen?
Maar t is niet niks, plus dat je hormonen nu met je aan de haal gaan. Geef t de tijd om t te verwerken, geef toe aan je tranen maar verwijt jezelf niks, dit was de juiste beslissing voor jou en t vruchtje. Het was nog geen kindje!
Pijnig jezelf niet door naar t duiveltje op je schouder te luisteren maar zeg tegen jezelf 'Ja ik voel me rot, dat gevoel mag er zijn maar t was wel de juiste beslissing nu'.
Wat ik hierboven ook las: de juiste beslissing mag ook pijn doen.
Sterkte, en wees niet te streng voor jezelf!!
Maar t is niet niks, plus dat je hormonen nu met je aan de haal gaan. Geef t de tijd om t te verwerken, geef toe aan je tranen maar verwijt jezelf niks, dit was de juiste beslissing voor jou en t vruchtje. Het was nog geen kindje!
Pijnig jezelf niet door naar t duiveltje op je schouder te luisteren maar zeg tegen jezelf 'Ja ik voel me rot, dat gevoel mag er zijn maar t was wel de juiste beslissing nu'.
Wat ik hierboven ook las: de juiste beslissing mag ook pijn doen.
Sterkte, en wees niet te streng voor jezelf!!
maandag 20 juni 2016 om 19:10
Allereerst sterkte gewenst, het lijkt me echt heel zwaar.
.
quote:Ik heb afgelopen donderdag een abortus ondergaan, ik stond er achter en heb het zo rationeel mogelijk gedaan. <knip> Maar vanaf vrijdag kan ik alleen nog maar huilen en dat doet intens enorm veel pijn. Ik heb ook enorm veel spijt en ik had het nooit moeten doen. Terwijl de reden van deze beslissing heel duidelijk is en er geen andere mogelijkheid was
Je opmerking dat je het nooit had moeten doen, hoe bedoel je dat precies? Is dat meer omdat je nu heel veel moeite hebt met je gevoelens of omdat je er ook echt zo over denkt? Je gaaft namelijk ook aan dat je een duidelijke reden had, erachter stond en je geen andere mogelijkheid zag. Zie je dat nu daadwerkelijk anders of is dit de emotie die spreekt?
Je hoeft mijn vragen trouwens niet te beantwoorden hier hoor, maar misschien is het fijn om het voor jezelf duidelijk te hebben?
quote:Wat ook raar is is dat m'n ex ook weer in m'n hoofd is en dat ik ook heel erg verdrietig ben om hoe dat gelopen is. Ook al weet ik dat het beter was en is dat we geen contact meer hadden. Het is zo enorm dubbel en tegenstrijdig allemaal. Ik denk dan van "maar zo zijn de dingen niet gelopen je moet het allemaal vergeten het komt wel weer goed." Ik weet niet wat ik hiermee moet en ik heb het gevoel dat ik hier nooit meer overheen ga komen. Het voelt alsof ik geen lucht meer krijg, steeds de pijn en het verdriet gaat zo intens diep dat ik het niet kan omschrijven. Ik had het niet moeten doen maar als ik het niet had gedaan dan was het nog veel erger geweest
Ik denk niet dat het zo raar is. Grote gebeurtenissen rakelen in mijn ervaring nogal eens oud zeer op. Wel heel erg verdrietig dat je je nu zo voelt!
Ik hoop dat je het een plekje zult kunnen geven. Voor de pijn en het verdriet die je nu voelt weet ik helaas niets te zeggen, althans, niets dat het beter zal maken. Het enige dat ik weet is dat je erdoorheen zult moeten. Sterkte.
.
quote:Ik heb afgelopen donderdag een abortus ondergaan, ik stond er achter en heb het zo rationeel mogelijk gedaan. <knip> Maar vanaf vrijdag kan ik alleen nog maar huilen en dat doet intens enorm veel pijn. Ik heb ook enorm veel spijt en ik had het nooit moeten doen. Terwijl de reden van deze beslissing heel duidelijk is en er geen andere mogelijkheid was
Je opmerking dat je het nooit had moeten doen, hoe bedoel je dat precies? Is dat meer omdat je nu heel veel moeite hebt met je gevoelens of omdat je er ook echt zo over denkt? Je gaaft namelijk ook aan dat je een duidelijke reden had, erachter stond en je geen andere mogelijkheid zag. Zie je dat nu daadwerkelijk anders of is dit de emotie die spreekt?
Je hoeft mijn vragen trouwens niet te beantwoorden hier hoor, maar misschien is het fijn om het voor jezelf duidelijk te hebben?
quote:Wat ook raar is is dat m'n ex ook weer in m'n hoofd is en dat ik ook heel erg verdrietig ben om hoe dat gelopen is. Ook al weet ik dat het beter was en is dat we geen contact meer hadden. Het is zo enorm dubbel en tegenstrijdig allemaal. Ik denk dan van "maar zo zijn de dingen niet gelopen je moet het allemaal vergeten het komt wel weer goed." Ik weet niet wat ik hiermee moet en ik heb het gevoel dat ik hier nooit meer overheen ga komen. Het voelt alsof ik geen lucht meer krijg, steeds de pijn en het verdriet gaat zo intens diep dat ik het niet kan omschrijven. Ik had het niet moeten doen maar als ik het niet had gedaan dan was het nog veel erger geweest
Ik denk niet dat het zo raar is. Grote gebeurtenissen rakelen in mijn ervaring nogal eens oud zeer op. Wel heel erg verdrietig dat je je nu zo voelt!
Ik hoop dat je het een plekje zult kunnen geven. Voor de pijn en het verdriet die je nu voelt weet ik helaas niets te zeggen, althans, niets dat het beter zal maken. Het enige dat ik weet is dat je erdoorheen zult moeten. Sterkte.
