Psyche
alle pijlers
Heel veel verdriet en pijn na abortus
maandag 20 juni 2016 om 17:40
Ik heb afgelopen donderdag een abortus ondergaan, ik stond er achter en heb het zo rationeel mogelijk gedaan. Ik heb het onder een roesje laten doen. Toen ik wakker werd toen was ik voornamelijk opgelucht omdat het ik het allemaal nogal eng vond en ik wilde dat het snel achter de rug zou zijn zodat het minder pijnlijk zou zijn. Maar vanaf vrijdag kan ik alleen nog maar huilen en dat doet intens enorm veel pijn. Ik heb ook enorm veel spijt en ik had het nooit moeten doen. Terwijl de reden van deze beslissing heel duidelijk is en er geen andere mogelijkheid was 
Wat ook raar is is dat m'n ex ook weer in m'n hoofd is en dat ik ook heel erg verdrietig ben om hoe dat gelopen is. Ook al weet ik dat het beter was en is dat we geen contact meer hadden. Het is zo enorm dubbel en tegenstrijdig allemaal. Ik denk dan van "maar zo zijn de dingen niet gelopen je moet het allemaal vergeten het komt wel weer goed." Ik weet niet wat ik hiermee moet en ik heb het gevoel dat ik hier nooit meer overheen ga komen. Het voelt alsof ik geen lucht meer krijg, steeds de pijn en het verdriet gaat zo intens diep dat ik het niet kan omschrijven. Ik had het niet moeten doen maar als ik het niet had gedaan dan was het nog veel erger geweest
Wat ook raar is is dat m'n ex ook weer in m'n hoofd is en dat ik ook heel erg verdrietig ben om hoe dat gelopen is. Ook al weet ik dat het beter was en is dat we geen contact meer hadden. Het is zo enorm dubbel en tegenstrijdig allemaal. Ik denk dan van "maar zo zijn de dingen niet gelopen je moet het allemaal vergeten het komt wel weer goed." Ik weet niet wat ik hiermee moet en ik heb het gevoel dat ik hier nooit meer overheen ga komen. Het voelt alsof ik geen lucht meer krijg, steeds de pijn en het verdriet gaat zo intens diep dat ik het niet kan omschrijven. Ik had het niet moeten doen maar als ik het niet had gedaan dan was het nog veel erger geweest
maandag 20 juni 2016 om 19:33
quote:lalalief schreef op 20 juni 2016 @ 18:11:
Hormonen doen ook veel. Daar heb je vast een briefje met uitleg over gekregen.
Het is onomkeerbaar, wat het mede erg lastig maakt.
Het was de juiste keuze omdat het jouw keuze was. Je bent aan niemand verantwoording schuldig. Geef jezelf de kans om je er verdrietig over te voelen, maar voel je niet schuldig, je hebt niks misdaan.
Sterkte!Dit. En
Hormonen doen ook veel. Daar heb je vast een briefje met uitleg over gekregen.
Het is onomkeerbaar, wat het mede erg lastig maakt.
Het was de juiste keuze omdat het jouw keuze was. Je bent aan niemand verantwoording schuldig. Geef jezelf de kans om je er verdrietig over te voelen, maar voel je niet schuldig, je hebt niks misdaan.
Sterkte!Dit. En
maandag 20 juni 2016 om 19:37
Moeilijke situatie
Rationeel weet je dat je de juiste keuze hebt gemaakt, je emoties moeten die keuze (langzaam) gaan volgen.
Mocht je een tip willen; schrijf je rationele afweging op. Dan kan je deze altijd terug lezen en geef je jezelf niet de ruimte om te twijfelen. Je hebt een weloverwogen besluit genomen lees ik in je OP. Het kan helpen om je emoties daaraan te helpen 'herinneren' en daarmee met jezelf in t reine te komen.
Veel succes
maandag 20 juni 2016 om 20:22
Hoi Neelie,
Je verhaal is heel herkenbaar voor mij. Vier jaar geleden heb ik in dezelfde situatie gezeten en reageerde ik ongeveer hetzelfde. Het was een rationeel besluit maar daar hebben emoties geen boodschap aan. De afgelopen jaren heb ik echter geleerd dat ik het niet kan en niet wil vergeten. Het een plekje geven is echter wel (min of meer) gelukt. Soms doet het even onwijs veel pijn en dat mag inmiddels ook van mezelf. Maar het beïnvloedt mijn dagelijks leven niet meer.
Heb je mensen in je omgeving waar je hier over kan praten? Iemand die op de hoogte is van je situatie? Iemand die je kan steunen in het verwerkingsproces? Wegstoppen gaat je niet verder helpen meisje, dan komt het over een tijdje tig keer zo hard terug. Geloof me, ik heb het geprobeerd, werkt niet. Ik hoop dat je steunt krijgt van je omgeving hierbij.
Heel veel sterkte!
Je verhaal is heel herkenbaar voor mij. Vier jaar geleden heb ik in dezelfde situatie gezeten en reageerde ik ongeveer hetzelfde. Het was een rationeel besluit maar daar hebben emoties geen boodschap aan. De afgelopen jaren heb ik echter geleerd dat ik het niet kan en niet wil vergeten. Het een plekje geven is echter wel (min of meer) gelukt. Soms doet het even onwijs veel pijn en dat mag inmiddels ook van mezelf. Maar het beïnvloedt mijn dagelijks leven niet meer.
Heb je mensen in je omgeving waar je hier over kan praten? Iemand die op de hoogte is van je situatie? Iemand die je kan steunen in het verwerkingsproces? Wegstoppen gaat je niet verder helpen meisje, dan komt het over een tijdje tig keer zo hard terug. Geloof me, ik heb het geprobeerd, werkt niet. Ik hoop dat je steunt krijgt van je omgeving hierbij.
Heel veel sterkte!
maandag 20 juni 2016 om 21:07
quote:iesiesa schreef op 20 juni 2016 @ 20:28:
Ik zou het zelf niet gedaan hebben. Het zou mij altijd blijven achtervolgen.
Maar het is niet meer terug te draaien en jij bent mij niet.
Wel zou het kunnen dat je je nu zo voelt maar over een half jaar denkt dat de beslissing de juiste is geweest.
Ten eerste: ja wrijf het er even lekker in.
Ten tweede: dat weet je toch helemaal niet? Je weet de omstandigheden van TO immers niet.
Ik zou het zelf niet gedaan hebben. Het zou mij altijd blijven achtervolgen.
Maar het is niet meer terug te draaien en jij bent mij niet.
Wel zou het kunnen dat je je nu zo voelt maar over een half jaar denkt dat de beslissing de juiste is geweest.
Ten eerste: ja wrijf het er even lekker in.
Ten tweede: dat weet je toch helemaal niet? Je weet de omstandigheden van TO immers niet.
maandag 20 juni 2016 om 21:33
Wow... Zoveel lieve reacties.. ik weet niet zo goed hoe er op te reageren. Zo hartverwarmend ook! Alsof iedereen me een hart onder de riem wil steken... De tips die me gewoon helpen om m'n warrige gedachten te ordenen... Ik denk dat het een goed idee is om alles maar eens op te schrijven maar het geeft wel dubbele gevoelens allemaal. Die had ik daarvoor natuurlijk ook al maar door alle emoties lijk ik dat weer kwijt te zijn geraakt.
Sorry alles komt zo enorm op me af en gaat extreem door elkaar dat het misschien wat warrig er staat nu. Ik moet me niet schuldig gaan voelen over dit. Ik zal denk ik idd moeten rouwen, al zag ik eerst niet zo omdat ik er zelf voor gekozen heb. Maar dat maakt niet dat ik er geen gevoelens bij mag hebben. Ik moet het denk ik tijd geven en het toelaten, maar alles gaat zo enorm door elkaar heen. Dingen opschrijven werkt wel trouwens. Het helpt om eea te ordenen.
Ik probeer wel bij te blijven maar ik kan me momenteel nergens meer toe zetten. M'n huisgenoot die met me mee is geweest kan ik gelukkig goed mee praten, ook hier over en daar ben ik heel blij mee. Ik ben nu, op dit moment. alleen heel erg bang dat dit nooit meer overgaat.
Sorry alles komt zo enorm op me af en gaat extreem door elkaar dat het misschien wat warrig er staat nu. Ik moet me niet schuldig gaan voelen over dit. Ik zal denk ik idd moeten rouwen, al zag ik eerst niet zo omdat ik er zelf voor gekozen heb. Maar dat maakt niet dat ik er geen gevoelens bij mag hebben. Ik moet het denk ik tijd geven en het toelaten, maar alles gaat zo enorm door elkaar heen. Dingen opschrijven werkt wel trouwens. Het helpt om eea te ordenen.
Ik probeer wel bij te blijven maar ik kan me momenteel nergens meer toe zetten. M'n huisgenoot die met me mee is geweest kan ik gelukkig goed mee praten, ook hier over en daar ben ik heel blij mee. Ik ben nu, op dit moment. alleen heel erg bang dat dit nooit meer overgaat.
maandag 20 juni 2016 om 21:49
quote:Neelie24 schreef op 20 juni 2016 @ 21:33:
Sorry alles komt zo enorm op me af en gaat extreem door elkaar dat het misschien wat warrig er staat nu. Ik moet me niet schuldig gaan voelen over dit. Ik zal denk ik idd moeten rouwen, al zag ik eerst niet zo omdat ik er zelf voor gekozen heb. Maar dat maakt niet dat ik er geen gevoelens bij mag hebben. Ik moet het denk ik tijd geven en het toelaten, maar alles gaat zo enorm door elkaar heen. Dingen opschrijven werkt wel trouwens. Het helpt om eea te ordenen.
Ik probeer wel bij te blijven maar ik kan me momenteel nergens meer toe zetten. M'n huisgenoot die met me mee is geweest kan ik gelukkig goed mee praten, ook hier over en daar ben ik heel blij mee. Ik ben nu, op dit moment. alleen heel erg bang dat dit nooit meer overgaat.
Och . Ik kan me je gedachtengang wel voorstellen hoor, maar ook al is het je eigen keuze geweest dan nog mag je rouwen. Je mag er dubbele gevoelens over hebben en het zwaar shit vinden, verdrietig zijn, warrig zijn. Niet leuk, maar wel legitiem.
Fijn dat je erover kunt praten met je huisgenoot. En ja, het gaat echt over. Zoals je je nu voelt gaat echt weer over maar stop het niet weg, ga erdoorheen. Wel fijn afleiding zoeken op z'n tijd. Sterkte.
Sorry alles komt zo enorm op me af en gaat extreem door elkaar dat het misschien wat warrig er staat nu. Ik moet me niet schuldig gaan voelen over dit. Ik zal denk ik idd moeten rouwen, al zag ik eerst niet zo omdat ik er zelf voor gekozen heb. Maar dat maakt niet dat ik er geen gevoelens bij mag hebben. Ik moet het denk ik tijd geven en het toelaten, maar alles gaat zo enorm door elkaar heen. Dingen opschrijven werkt wel trouwens. Het helpt om eea te ordenen.
Ik probeer wel bij te blijven maar ik kan me momenteel nergens meer toe zetten. M'n huisgenoot die met me mee is geweest kan ik gelukkig goed mee praten, ook hier over en daar ben ik heel blij mee. Ik ben nu, op dit moment. alleen heel erg bang dat dit nooit meer overgaat.
Och . Ik kan me je gedachtengang wel voorstellen hoor, maar ook al is het je eigen keuze geweest dan nog mag je rouwen. Je mag er dubbele gevoelens over hebben en het zwaar shit vinden, verdrietig zijn, warrig zijn. Niet leuk, maar wel legitiem.
Fijn dat je erover kunt praten met je huisgenoot. En ja, het gaat echt over. Zoals je je nu voelt gaat echt weer over maar stop het niet weg, ga erdoorheen. Wel fijn afleiding zoeken op z'n tijd. Sterkte.
dinsdag 21 juni 2016 om 18:39
quote:S-Groot schreef op 20 juni 2016 @ 21:07:
[...]
Ten eerste: ja wrijf het er even lekker in.
Ten tweede: dat weet je toch helemaal niet? Je weet de omstandigheden van TO immers niet.
Het is maar hoe je het leest. Of juist dat ik begrijp dat ze zich rot voelt.
Daarnaast weet ik inderdaad de omstandigheden niet dus vul ik die ook niet zelf in, maar blijf ik op basis van wat ik wel weet bij deze mening.
[...]
Ten eerste: ja wrijf het er even lekker in.
Ten tweede: dat weet je toch helemaal niet? Je weet de omstandigheden van TO immers niet.
Het is maar hoe je het leest. Of juist dat ik begrijp dat ze zich rot voelt.
Daarnaast weet ik inderdaad de omstandigheden niet dus vul ik die ook niet zelf in, maar blijf ik op basis van wat ik wel weet bij deze mening.
donderdag 23 juni 2016 om 18:03
quote:iesiesa schreef op 21 juni 2016 @ 18:39:
[...]
Het is maar hoe je het leest. Of juist dat ik begrijp dat ze zich rot voelt.
Daarnaast weet ik inderdaad de omstandigheden niet dus vul ik die ook niet zelf in, maar blijf ik op basis van wat ik wel weet bij deze mening.Het heeft in dit geval echt totaal geen toegevoegde waarde om te vertellen dat jij principieel nooit abortus zou laten plegen en het je eeuwig zou blijven achtervolgen. Het is zelf best gemeen, aangezien TO in haar OP vertelt dat ze daar nou precies bang voor is. Prima dat het jouw mening is, iedereen heeft een mening. Alleen niet elke mening hoeft op elk moment gedeeld te worden.
[...]
Het is maar hoe je het leest. Of juist dat ik begrijp dat ze zich rot voelt.
Daarnaast weet ik inderdaad de omstandigheden niet dus vul ik die ook niet zelf in, maar blijf ik op basis van wat ik wel weet bij deze mening.Het heeft in dit geval echt totaal geen toegevoegde waarde om te vertellen dat jij principieel nooit abortus zou laten plegen en het je eeuwig zou blijven achtervolgen. Het is zelf best gemeen, aangezien TO in haar OP vertelt dat ze daar nou precies bang voor is. Prima dat het jouw mening is, iedereen heeft een mening. Alleen niet elke mening hoeft op elk moment gedeeld te worden.
donderdag 23 juni 2016 om 20:05
quote:spuit_111 schreef op 23 juni 2016 @ 18:03:
[...]
Het heeft in dit geval echt totaal geen toegevoegde waarde om te vertellen dat jij principieel nooit abortus zou laten plegen en het je eeuwig zou blijven achtervolgen. Het is zelf best gemeen, aangezien TO in haar OP vertelt dat ze daar nou precies bang voor is. Prima dat het jouw mening is, iedereen heeft een mening. Alleen niet elke mening hoeft op elk moment gedeeld te worden.
Ooh nee want ze mag het wel gewoon zelf weten natuurlijk.
En een forum is juist ervoor om je mening te geven. Je hoeft geen mening te geven net als dat je het ook niet hoeft te plaatsen, maar het kan wel.
Als ze het eerder had overwogen had ze misschien anders besloten. Misschien dat zij of iemand anders er volgende keer wat aan heeft.
Maar naast je neerleggen kan ook gewoon uiteraard.
[...]
Het heeft in dit geval echt totaal geen toegevoegde waarde om te vertellen dat jij principieel nooit abortus zou laten plegen en het je eeuwig zou blijven achtervolgen. Het is zelf best gemeen, aangezien TO in haar OP vertelt dat ze daar nou precies bang voor is. Prima dat het jouw mening is, iedereen heeft een mening. Alleen niet elke mening hoeft op elk moment gedeeld te worden.
Ooh nee want ze mag het wel gewoon zelf weten natuurlijk.
En een forum is juist ervoor om je mening te geven. Je hoeft geen mening te geven net als dat je het ook niet hoeft te plaatsen, maar het kan wel.
Als ze het eerder had overwogen had ze misschien anders besloten. Misschien dat zij of iemand anders er volgende keer wat aan heeft.
Maar naast je neerleggen kan ook gewoon uiteraard.
donderdag 23 juni 2016 om 20:58
Een forum is er om je mening te geven?
Een vriendin van me had een motorongeluk gehad. Haar hiel/enkel verbrijzeld. Zegt er iemand: "Nou, dat zou mij nooit overkomen. Ik zou mijn been hebben opgetrokken bij een aanrijding. Ik zou nooit in het ziekenhuis zijn beland."
Het getuigt van hooghartigheid om altijd maar te beweren dat jij het 'beter' zou hebben gedaan.
Je weet niet wat het is om in de schoenen van een ander te staan. En gebeurd is gebeurd.
Als er een wond is, ga daar dan geen zak met zout ingooien.
Iemand die fysieke of emotionele pijn heeft is gebaat bij steun, troost, bemoediging.
Als je dat niet kan of wil geven, ga dan lekker je badkamer poetsen ofzo.
TO: een knuffel voor jou.
Een vriendin van me had een motorongeluk gehad. Haar hiel/enkel verbrijzeld. Zegt er iemand: "Nou, dat zou mij nooit overkomen. Ik zou mijn been hebben opgetrokken bij een aanrijding. Ik zou nooit in het ziekenhuis zijn beland."
Het getuigt van hooghartigheid om altijd maar te beweren dat jij het 'beter' zou hebben gedaan.
Je weet niet wat het is om in de schoenen van een ander te staan. En gebeurd is gebeurd.
Als er een wond is, ga daar dan geen zak met zout ingooien.
Iemand die fysieke of emotionele pijn heeft is gebaat bij steun, troost, bemoediging.
Als je dat niet kan of wil geven, ga dan lekker je badkamer poetsen ofzo.
TO: een knuffel voor jou.
donderdag 23 juni 2016 om 21:12
@iesiesa
Er zijn forummers die principieel tegen vlees eten zijn.
Die kunnen bij elk topic over ‘de lekkerste ossenstaartsoep’ of ‘hoe marineer ik kip’ gaan reageren met oordelen (“Waarom eet jij lijken? Heb je geen hart?”) en foto’s plaatsen van misstanden in de vleesindustrie.
Dat doen ze niet.
Ieder maakt zijn eigen keuzes.
Forummers mogen best wat aardiger tegen elkaar zijn.
Ik schrik soms van de gemene reacties.
Maar goed, blijkbaar hebben sommige mensen het nodig om neer te kijken op een ander.
Ik hoop dat TO lieve mensen om zich heen heeft.
Er zijn forummers die principieel tegen vlees eten zijn.
Die kunnen bij elk topic over ‘de lekkerste ossenstaartsoep’ of ‘hoe marineer ik kip’ gaan reageren met oordelen (“Waarom eet jij lijken? Heb je geen hart?”) en foto’s plaatsen van misstanden in de vleesindustrie.
Dat doen ze niet.
Ieder maakt zijn eigen keuzes.
Forummers mogen best wat aardiger tegen elkaar zijn.
Ik schrik soms van de gemene reacties.
Maar goed, blijkbaar hebben sommige mensen het nodig om neer te kijken op een ander.
Ik hoop dat TO lieve mensen om zich heen heeft.
donderdag 23 juni 2016 om 21:16
quote:-Ange- schreef op 23 juni 2016 @ 21:12:
@iesiesa
Er zijn forummers die principieel tegen vlees eten zijn.
Die kunnen bij elk topic over ‘de lekkerste ossenstaartsoep’ of ‘hoe marineer ik kip’ gaan reageren met oordelen (“Waarom eet jij lijken? Heb je geen hart?”) en foto’s plaatsen van misstanden in de vleesindustrie.
Dat doen ze niet.
Ieder maakt zijn eigen keuzes.
Forummers mogen best wat aardiger tegen elkaar zijn.
Ik schrik soms van de gemene reacties.
Maar goed, blijkbaar hebben sommige mensen het nodig om neer te kijken op een ander.
Ik hoop dat TO lieve mensen om zich heen heeft.
In dat geval mijn excuses. Ik schrik soms ook van de gemene reacties.
Wel vond ik dat vroeger in Nederland meningen gewoon naast elkaar konden bestaan zonder het eens te zijn.
Tegenwoordig willen mensen je maar overtuigen om dezelfde mening te krijgen en anders gaan ze zich op een bozige manier opstellen. Dat vind ik jammer.
@iesiesa
Er zijn forummers die principieel tegen vlees eten zijn.
Die kunnen bij elk topic over ‘de lekkerste ossenstaartsoep’ of ‘hoe marineer ik kip’ gaan reageren met oordelen (“Waarom eet jij lijken? Heb je geen hart?”) en foto’s plaatsen van misstanden in de vleesindustrie.
Dat doen ze niet.
Ieder maakt zijn eigen keuzes.
Forummers mogen best wat aardiger tegen elkaar zijn.
Ik schrik soms van de gemene reacties.
Maar goed, blijkbaar hebben sommige mensen het nodig om neer te kijken op een ander.
Ik hoop dat TO lieve mensen om zich heen heeft.
In dat geval mijn excuses. Ik schrik soms ook van de gemene reacties.
Wel vond ik dat vroeger in Nederland meningen gewoon naast elkaar konden bestaan zonder het eens te zijn.
Tegenwoordig willen mensen je maar overtuigen om dezelfde mening te krijgen en anders gaan ze zich op een bozige manier opstellen. Dat vind ik jammer.
dinsdag 7 maart 2017 om 00:11
Lieve Neelie24,
Ik begrijp je volkomen. Ik ben nu 51, heb op mijn 17e een abortus laten plegen. `Ik vermoord mijn kindje` dacht ik steeds. Het was afschuwelijk in de abortuskliniek. Ik vroeg aan de verpleegkundige die het embryo weghaalde, wat er te zien was, hoeveel er te zien was, of het al echt een kindje was. Ik heb er drie jaar lang helemaal niet over kunnen praten. Als ik eraan dacht, kreeg ik een klem om mijn keel. Ik ben nog steeds benieuwd hoe mijn kindje eruit zou hebben gezien. Het blijft me altijd bij, ook al wist ik toen dat ik de juiste beslissing nam. Het deed ongelooflijk veel pijn en dat doet het nog steeds. Ik wens je alle sterkte van de wereld toe. xx
Ik begrijp je volkomen. Ik ben nu 51, heb op mijn 17e een abortus laten plegen. `Ik vermoord mijn kindje` dacht ik steeds. Het was afschuwelijk in de abortuskliniek. Ik vroeg aan de verpleegkundige die het embryo weghaalde, wat er te zien was, hoeveel er te zien was, of het al echt een kindje was. Ik heb er drie jaar lang helemaal niet over kunnen praten. Als ik eraan dacht, kreeg ik een klem om mijn keel. Ik ben nog steeds benieuwd hoe mijn kindje eruit zou hebben gezien. Het blijft me altijd bij, ook al wist ik toen dat ik de juiste beslissing nam. Het deed ongelooflijk veel pijn en dat doet het nog steeds. Ik wens je alle sterkte van de wereld toe. xx
dinsdag 7 maart 2017 om 14:11
Bij mij is het nu 13 jaar geleden en ik heb er nog steeds last van.De enigste troost die ik mezelf kan geven is dat ik iig niet aan een gestoorde ex vast zit nu.Mijn ex zei destijds na 2 weken : jezus heb je het daar nou nog steeds over?
Ik had in die tijd ook wat psychise problemen en de hulpverlening wist ervan.Er werd met geen een woord over gerept.Het leek wel alsof niemand maar dan ook niemand voelde hoe dit voelde voor mij.
Toen ik het uiteindelijk aangaf er echt mee geholpen te willen worden werd mij van alles beloofd.Echter heb ik er nooit over kunnen praten.En ben ik nooit geholpen na herhaaldelijk verzoek.
Pak het goed aan meis.Je mag verdriet hebben!Het is geestelijk heel zwaar.Doe je best en blijf alsjeblieft niet zo als mij zodat je na 13 jaar nog in tranen uitbarst als je het ergens verteld.
Dikke knuffel
Ik had in die tijd ook wat psychise problemen en de hulpverlening wist ervan.Er werd met geen een woord over gerept.Het leek wel alsof niemand maar dan ook niemand voelde hoe dit voelde voor mij.
Toen ik het uiteindelijk aangaf er echt mee geholpen te willen worden werd mij van alles beloofd.Echter heb ik er nooit over kunnen praten.En ben ik nooit geholpen na herhaaldelijk verzoek.
Pak het goed aan meis.Je mag verdriet hebben!Het is geestelijk heel zwaar.Doe je best en blijf alsjeblieft niet zo als mij zodat je na 13 jaar nog in tranen uitbarst als je het ergens verteld.
Dikke knuffel
