Psyche
alle pijlers
Help, ik word gek van mijn hoofd!
vrijdag 20 januari 2017 om 01:19
Om de titel even wat duidelijker te maken, ik ben een vrouw van 23 jaar oud en ik heb ADHD. Niets ergs zou je denken. Is ook zo, als je weet wat je ermee moet doen. Op dit moment zit ik rechtop al zwetend in bed dit bericht te typen uit pure wanhoop. Ondertussen weet ik al een tijdje wat voor chaos mijn hoofd kan zijn maar de laatste tijd gebeurd het mij steeds vaker dat ik niet meer weet wat ik met mezelf aan moet. De kans is groot dat de tekst niet in elkaar overloopt, dit komt omdat ik snel van de hak op de tak spring.
Ik begin vanaf het begin..
Mijn leventje is altijd erg bewogen geweest. Nu na heel wat jaren met veel problemen, ben ik op mezelf gaan wonen. Ik heb vorig jaar januari mijn relatie beëindigd met mijn ex. Wij waren vanaf mijn 14de bij elkaar, maar ik kon het niet meer opbrengen. We zijn teveel veranderd naar mate we ouder zijn geworden. Ondertussen woon ik nu op mezelf in een studentenhuis voor mijn studie. Ik ben 3de jaars student op het HBO.
Na alles dacht ik dat dit was wat ik nodig had. Rust voor mezelf en bezig zijn met mijn ding. Nu zit ik ongeveer een kleine 4 maanden op dit kamertje van 20 vierkante meter, maar ik weet soms niet wat ik met mezelf aan moet. Ik heb best een druk leventje maar ik voel mij soms erg eenzaam.
Zoals ik eerder al zei, heb ik ADHD. Wat voor mij betekent; chaos, veel gedachten, weinig concentratie, frustratie, op zoek naar het extreme, denken in beelden, ijzersterk geheugen etc. Nee, wij zijn niet alleen maar druk en springen in het rond. Het is met name druk in ons hoofd, vooral druk aan wisselende en ook storende gedachten.
Ik ben nog nooit zo bewust geweest van mijn gedachten totdat ik het nu de tijd heb gegeven om ze door te laten komen. Ik ervaar deze chaos aan gedachten totaal niet als prettig. Mijn vader heeft ook ADHD en geeft mij soms zijn Ritalin. Het helpt voor mijn concentratie en alertheid maar mijn hoofd wordt er niet minder chaotisch van. Doordat ik mijn relatie heb beëindigd heb ik niemand meer over om tegen aan te leunen als ik wat kwijt wil en alles aan je ouders vertellen is ook niet ideaal. Vandaar ook deze weg. Omdat ik ben verhuisd heb ik ook geen vrienden meer over waar ik terecht kan. Op het moment loopt alles een beetje spaak en dit komt vooral doordat ik mezelf op het moment niet omhoog getrokken krijg.
Ik moet nog zoveel doen, maar ik ben op. Ik ben moe, maar ik kan niet slapen. Het ergste van alles is nog wel dat ik me zo alleen voel in de chaos. Ik wil erover praten maar 'normale' mensen begrijpen het niet. Ookal willen ze zo graag snappen wat ik bedoel, maar ze kunnen het niet begrijpen. Als ik thuis zit en ik doe heel de dag niets loop ik minstens 5x een rondje om mijn gedachten in mijn hoofd ruimte te geven. Ik geniet hier wel altijd enorm veel van. Buiten zijn en genieten van de hitte of de kou het is heerlijk.
Zoals op dit moment ik wordt overladen met gedachten die ik het liefst allemaal tegelijk typ zodat ik ze niet kwijt raak. Het zijn zowel negatieve als positieve gedachten maar het overlapt elkaar continu.
Onlangs heb ik toevallig een hele aardige jongen ontmoet, met heel toevallig hetzelfde probleem. Het is geen relatie maar we hebben wel een speelrelatie zoals ze dat noemen. Mijn fantasieën zijn altijd heel creatief geweest en die van hem natuurlijk ook, waardoor dit een perfecte match is voor een rijk seksleven. Daar is dan ook meteen alles mee gezegd. Wat wel meteen maakt dat dit gaat tot het extreme. Dit is een soort van mijn uitlaatklep in de puurste vorm. Ik wil gewoon zoveel meer in het leven dan vast te zitten in de dagelijkse sleur. Dit zullen heel veel mensen natuurlijk herkennen, maar ik heb het echt heel heftig. Bij mij is het geen willen maar een moeten. Ik raak anders verveeld en word ik overladen met negatieve gedachten. Net als mensen je moet echt een interessant persoon zijn mocht je langer met mij kunnen praten dan 2 weken. Dit is niet omdat ik arrogant ben of een narcist ben maar dit is omdat je hoogstwaarschijnlijk te saai bent voor mij. Klinkt heel verkeerd maar het is geen keuze.
Ik hoop stiekem dat er mensen zijn die dit herkennen en mij eventueel tips kunnen geven (m.u.v. medicatie ) om hiermee te kunnen dealen zodat het draaglijk blijft.
Ik begin vanaf het begin..
Mijn leventje is altijd erg bewogen geweest. Nu na heel wat jaren met veel problemen, ben ik op mezelf gaan wonen. Ik heb vorig jaar januari mijn relatie beëindigd met mijn ex. Wij waren vanaf mijn 14de bij elkaar, maar ik kon het niet meer opbrengen. We zijn teveel veranderd naar mate we ouder zijn geworden. Ondertussen woon ik nu op mezelf in een studentenhuis voor mijn studie. Ik ben 3de jaars student op het HBO.
Na alles dacht ik dat dit was wat ik nodig had. Rust voor mezelf en bezig zijn met mijn ding. Nu zit ik ongeveer een kleine 4 maanden op dit kamertje van 20 vierkante meter, maar ik weet soms niet wat ik met mezelf aan moet. Ik heb best een druk leventje maar ik voel mij soms erg eenzaam.
Zoals ik eerder al zei, heb ik ADHD. Wat voor mij betekent; chaos, veel gedachten, weinig concentratie, frustratie, op zoek naar het extreme, denken in beelden, ijzersterk geheugen etc. Nee, wij zijn niet alleen maar druk en springen in het rond. Het is met name druk in ons hoofd, vooral druk aan wisselende en ook storende gedachten.
Ik ben nog nooit zo bewust geweest van mijn gedachten totdat ik het nu de tijd heb gegeven om ze door te laten komen. Ik ervaar deze chaos aan gedachten totaal niet als prettig. Mijn vader heeft ook ADHD en geeft mij soms zijn Ritalin. Het helpt voor mijn concentratie en alertheid maar mijn hoofd wordt er niet minder chaotisch van. Doordat ik mijn relatie heb beëindigd heb ik niemand meer over om tegen aan te leunen als ik wat kwijt wil en alles aan je ouders vertellen is ook niet ideaal. Vandaar ook deze weg. Omdat ik ben verhuisd heb ik ook geen vrienden meer over waar ik terecht kan. Op het moment loopt alles een beetje spaak en dit komt vooral doordat ik mezelf op het moment niet omhoog getrokken krijg.
Ik moet nog zoveel doen, maar ik ben op. Ik ben moe, maar ik kan niet slapen. Het ergste van alles is nog wel dat ik me zo alleen voel in de chaos. Ik wil erover praten maar 'normale' mensen begrijpen het niet. Ookal willen ze zo graag snappen wat ik bedoel, maar ze kunnen het niet begrijpen. Als ik thuis zit en ik doe heel de dag niets loop ik minstens 5x een rondje om mijn gedachten in mijn hoofd ruimte te geven. Ik geniet hier wel altijd enorm veel van. Buiten zijn en genieten van de hitte of de kou het is heerlijk.
Zoals op dit moment ik wordt overladen met gedachten die ik het liefst allemaal tegelijk typ zodat ik ze niet kwijt raak. Het zijn zowel negatieve als positieve gedachten maar het overlapt elkaar continu.
Onlangs heb ik toevallig een hele aardige jongen ontmoet, met heel toevallig hetzelfde probleem. Het is geen relatie maar we hebben wel een speelrelatie zoals ze dat noemen. Mijn fantasieën zijn altijd heel creatief geweest en die van hem natuurlijk ook, waardoor dit een perfecte match is voor een rijk seksleven. Daar is dan ook meteen alles mee gezegd. Wat wel meteen maakt dat dit gaat tot het extreme. Dit is een soort van mijn uitlaatklep in de puurste vorm. Ik wil gewoon zoveel meer in het leven dan vast te zitten in de dagelijkse sleur. Dit zullen heel veel mensen natuurlijk herkennen, maar ik heb het echt heel heftig. Bij mij is het geen willen maar een moeten. Ik raak anders verveeld en word ik overladen met negatieve gedachten. Net als mensen je moet echt een interessant persoon zijn mocht je langer met mij kunnen praten dan 2 weken. Dit is niet omdat ik arrogant ben of een narcist ben maar dit is omdat je hoogstwaarschijnlijk te saai bent voor mij. Klinkt heel verkeerd maar het is geen keuze.
Ik hoop stiekem dat er mensen zijn die dit herkennen en mij eventueel tips kunnen geven (m.u.v. medicatie ) om hiermee te kunnen dealen zodat het draaglijk blijft.
vrijdag 20 januari 2017 om 01:46
Zou mindfulness wat voor je kunnen zijn? Ik heb er persoonlijk niet veel mee, maar ken wel mensen in mijn omgeving (ook met ADHD) die het vaak toepassen als ze in bed liggen, waardoor ze in ieder geval wat beter kunnen slapen. Dus daar zou je baat bij kunnen hebben. Tegenwoordig heb je overal apps voor, dus die zullen er voor mindfulness ook wel zijn.
vrijdag 20 januari 2017 om 01:58
quote:FiddlyDiddlyDoo schreef op 20 januari 2017 @ 01:38:
Ik had een heel verhaal willen typen, maar blijkbaar wil je geen psycholoog. Waarom niet? Mij heeft het heel erg geholpen.
Verder kan ik het boek hoera ik heb ADHD aanbevelen.
Ik heb altijd bij psychologen of psychiaters gelopen vanaf dat ik in een klein meisje was tot mijn 18de. Niet voor het boven genoemde, hier ben ik pas achter sinds 2 jaar geleden. Wat ik al een heel groot wonder vind ha ha. Ik heb in het verleden helaas nooit een klik gehad met deze mensen waardoor ik dat snel ging ervaren als vervelend. Al zie ik wel in dat het een grote hulp kan zijn. ik ben dan ook op zoek naar een geschikt persoon waarbij ik een klik heb en dat is lastiger als dat ik dacht.
maar als ik het goed begrijp heb jij hier ook last van of?
Ik had een heel verhaal willen typen, maar blijkbaar wil je geen psycholoog. Waarom niet? Mij heeft het heel erg geholpen.
Verder kan ik het boek hoera ik heb ADHD aanbevelen.
Ik heb altijd bij psychologen of psychiaters gelopen vanaf dat ik in een klein meisje was tot mijn 18de. Niet voor het boven genoemde, hier ben ik pas achter sinds 2 jaar geleden. Wat ik al een heel groot wonder vind ha ha. Ik heb in het verleden helaas nooit een klik gehad met deze mensen waardoor ik dat snel ging ervaren als vervelend. Al zie ik wel in dat het een grote hulp kan zijn. ik ben dan ook op zoek naar een geschikt persoon waarbij ik een klik heb en dat is lastiger als dat ik dacht.
maar als ik het goed begrijp heb jij hier ook last van of?
vrijdag 20 januari 2017 om 02:04
Ja, ik heb zelf ook ADHD en dit weet ik nu zo'n drie jaar. Ik had er vooral erg veel last van in mijn hoofd, ik lag soms in bed maar had het gevoel dat er een café in mijn hoofd zat. Ik sprak een collega die vertelde ADHD te hebben, daar snapte ik niets van want ze oogde helemaal niet druk, ze bleek dezelfde klachten als mij te hebben. Dit opende mijn ogen aanzienlijk en vanaf toen is het balletje gaan rollen.
Ik heb daarna een jaar bij psyQ gelopen voor de diagnose en uiteindelijk behandeling. Medicatie sloeg bij mij niet aan, dus ik moest het echt hebben van de gesprekken. Met name de groepstherapie en cognitieve gedragstherapie hebben me geholpen. Ik heb geleerd om onrust te voorkomen of te beperken door te structureren door mijn digitale agenda, lijstjes te maken en vooral niet uit te stellen. In periodes van stress is dit voor mij extra lastig, maar niet onmogelijk.
Door de intensieve therapie kan ik een stuk beter met mezelf om gaan. Ik gun jou dat ook. Laat slechte ervaringen met de GGZ je niet belemmeren, geef het een kans. Baat het niet, schaadt het niet. Slechter word je er niet van zegmaar.
Ik heb daarna een jaar bij psyQ gelopen voor de diagnose en uiteindelijk behandeling. Medicatie sloeg bij mij niet aan, dus ik moest het echt hebben van de gesprekken. Met name de groepstherapie en cognitieve gedragstherapie hebben me geholpen. Ik heb geleerd om onrust te voorkomen of te beperken door te structureren door mijn digitale agenda, lijstjes te maken en vooral niet uit te stellen. In periodes van stress is dit voor mij extra lastig, maar niet onmogelijk.
Door de intensieve therapie kan ik een stuk beter met mezelf om gaan. Ik gun jou dat ook. Laat slechte ervaringen met de GGZ je niet belemmeren, geef het een kans. Baat het niet, schaadt het niet. Slechter word je er niet van zegmaar.
Don't waste your time or time will waste you.
vrijdag 20 januari 2017 om 02:25
quote:FiddlyDiddlyDoo schreef op 20 januari 2017 @ 02:04:
Ja, ik heb zelf ook ADHD en dit weet ik nu zo'n drie jaar. Ik had er vooral erg veel last van in mijn hoofd, ik lag soms in bed maar had het gevoel dat er een café in mijn hoofd zat. Ik sprak een collega die vertelde ADHD te hebben, daar snapte ik niets van want ze oogde helemaal niet druk, ze bleek dezelfde klachten als mij te hebben. Dit opende mijn ogen aanzienlijk en vanaf toen is het balletje gaan rollen.
Ik heb daarna een jaar bij psyQ gelopen voor de diagnose en uiteindelijk behandeling. Medicatie sloeg bij mij niet aan, dus ik moest het echt hebben van de gesprekken. Met name de groepstherapie en cognitieve gedragstherapie hebben me geholpen. Ik heb geleerd om onrust te voorkomen of te beperken door te structureren door mijn digitale agenda, lijstjes te maken en vooral niet uit te stellen. In periodes van stress is dit voor mij extra lastig, maar niet onmogelijk.
Door de intensieve therapie kan ik een stuk beter met mezelf om gaan. Ik gun jou dat ook. Laat slechte ervaringen met de GGZ je niet belemmeren, geef het een kans. Baat het niet, schaadt het niet. Slechter word je er niet van zegmaar.Wat fijn dat je die erkenning en herkenning hebt gekregen! Ja, je hebt gelijk. Ik zal zeker deze raad nader bekijken en uitzoeken hoe ik hiermee aan de slag kan. Bedankt voor je reactie, heel fijn!
Ja, ik heb zelf ook ADHD en dit weet ik nu zo'n drie jaar. Ik had er vooral erg veel last van in mijn hoofd, ik lag soms in bed maar had het gevoel dat er een café in mijn hoofd zat. Ik sprak een collega die vertelde ADHD te hebben, daar snapte ik niets van want ze oogde helemaal niet druk, ze bleek dezelfde klachten als mij te hebben. Dit opende mijn ogen aanzienlijk en vanaf toen is het balletje gaan rollen.
Ik heb daarna een jaar bij psyQ gelopen voor de diagnose en uiteindelijk behandeling. Medicatie sloeg bij mij niet aan, dus ik moest het echt hebben van de gesprekken. Met name de groepstherapie en cognitieve gedragstherapie hebben me geholpen. Ik heb geleerd om onrust te voorkomen of te beperken door te structureren door mijn digitale agenda, lijstjes te maken en vooral niet uit te stellen. In periodes van stress is dit voor mij extra lastig, maar niet onmogelijk.
Door de intensieve therapie kan ik een stuk beter met mezelf om gaan. Ik gun jou dat ook. Laat slechte ervaringen met de GGZ je niet belemmeren, geef het een kans. Baat het niet, schaadt het niet. Slechter word je er niet van zegmaar.Wat fijn dat je die erkenning en herkenning hebt gekregen! Ja, je hebt gelijk. Ik zal zeker deze raad nader bekijken en uitzoeken hoe ik hiermee aan de slag kan. Bedankt voor je reactie, heel fijn!
vrijdag 20 januari 2017 om 08:06
quote:Ik raak anders verveeld en word ik overladen met negatieve gedachten. Net als mensen je moet echt een interessant persoon zijn mocht je langer met mij kunnen praten dan 2 weken.
Uit dit stukje wordt duidelijk dat je andere mensen gebruikt/nodig hebt om je negatieve gedachten het hoofd te bieden; ze zijn een vlucht, afleiding, jouw medicijn/drugs.
Besef je dat ADHD niet hetzelfde is als een druk hoofd vol negatieve gedachten hebben? Een druk en chaotisch hoofd: ja, dat is ADHD. Een druk en chaotisch hoofd vol negatieve gedachten: dat is ADHD gecombineerd met iets anders. Dat andere kan van alles zijn: onzekerheid, faalangst, perfectionisme etc.
Aan jou dus de taak om erachter te komen waar die negativiteit vandaan komt en dáár wat aan te doen ipv steeds aan symptoombestrijding te doen door te vluchten. Je hangt nu alles aan de ADHD op maar dat is dus niet terecht. Wellicht is de bewustwording hiervan genoeg om er zelf achter te komen waar het vandaan komt en anders raad ik je toch professionele begeleiding aan.
Verder kan ik je aanraden om toch op z'n minst iets van psychoeducatie te volgen omtrent je ADHD. Hoe ben je gediagnosticeerd en zat daar geen vervolg aan?
Uit dit stukje wordt duidelijk dat je andere mensen gebruikt/nodig hebt om je negatieve gedachten het hoofd te bieden; ze zijn een vlucht, afleiding, jouw medicijn/drugs.
Besef je dat ADHD niet hetzelfde is als een druk hoofd vol negatieve gedachten hebben? Een druk en chaotisch hoofd: ja, dat is ADHD. Een druk en chaotisch hoofd vol negatieve gedachten: dat is ADHD gecombineerd met iets anders. Dat andere kan van alles zijn: onzekerheid, faalangst, perfectionisme etc.
Aan jou dus de taak om erachter te komen waar die negativiteit vandaan komt en dáár wat aan te doen ipv steeds aan symptoombestrijding te doen door te vluchten. Je hangt nu alles aan de ADHD op maar dat is dus niet terecht. Wellicht is de bewustwording hiervan genoeg om er zelf achter te komen waar het vandaan komt en anders raad ik je toch professionele begeleiding aan.
Verder kan ik je aanraden om toch op z'n minst iets van psychoeducatie te volgen omtrent je ADHD. Hoe ben je gediagnosticeerd en zat daar geen vervolg aan?
vrijdag 20 januari 2017 om 08:44
quote:S-Groot schreef op 20 januari 2017 @ 08:06:
[...]
Uit dit stukje wordt duidelijk dat je andere mensen gebruikt/nodig hebt om je negatieve gedachten het hoofd te bieden; ze zijn een vlucht, afleiding, jouw medicijn/drugs.
Besef je dat ADHD niet hetzelfde is als een druk hoofd vol negatieve gedachten hebben? Een druk en chaotisch hoofd: ja, dat is ADHD. Een druk en chaotisch hoofd vol negatieve gedachten: dat is ADHD gecombineerd met iets anders. Dat andere kan van alles zijn: onzekerheid, faalangst, perfectionisme etc.
Aan jou dus de taak om erachter te komen waar die negativiteit vandaan komt en dáár wat aan te doen ipv steeds aan symptoombestrijding te doen door te vluchten. Je hangt nu alles aan de ADHD op maar dat is dus niet terecht. Wellicht is de bewustwording hiervan genoeg om er zelf achter te komen waar het vandaan komt en anders raad ik je toch professionele begeleiding aan.
Verder kan ik je aanraden om toch op z'n minst iets van psychoeducatie te volgen omtrent je ADHD. Hoe ben je gediagnosticeerd en zat daar geen vervolg aan?
Ik ben het niet helemaal eens met de opmerking dat ik mensen gebruik of nodig heb om de negatieve gedachten te ordenen. Ik begrijp dat dit zo kan over komen in dit artikel, maar ookal zou dat mijn medicijn kunnen zijn krijg ik dat niet voor elkaar. Ik kan mij niet zodanig open stellen in een vriendschap dat ik van hen verwacht dat zij mijn steunpilaren zijn. Het is wel zo dat ik wordt beïnvloed door mijn omgeving als het gaat om negativiteit of positiviteit. Ik wordt daar snel in meegetrokken. Echter, heb ik nooit veel vriendschappen gekend.
Alles wat een beetje sensatie geeft of avontuur is mijn afleiding. Op dit moment is mijn afleiding mijn dagelijkse wandelingen omdat ik op die manier niet in een kamer zit waar ik moet ijsberen om na te denken. Zoals ik al eerder zei is het overlapping aan gedachten. Ik zie het als negatieve gedachten die overlapt worden door de positieve gedachten maar dit kan door jouw anders worden gezien. Ik geef een voorbeeld; ik kan mij herinneren dat ik dit bericht aan het typen was en mij te boven kwam dat ik het wel echt leuk heb gehad met de jongen die ik heb ontmoet maar tegelijk werd dit overlapt met twijfel. Was het wel echt zo leuk? Is het voor herhaling vatbaar?
Het is een beetje het wat als idee... Het is niet perse negatief je zou het eerder kunnen labellen als onzeker, maar dat is dan wel weer heel typerend voor ADHD.
Ik heb nooit mijn onderzoek afgemaakt. Mijn psycholoog zei gewoon nou ik ben er van overtuigd dat jij ADHD hebt aangezien je ruimschoots voldoet aan de voorwaarden waaraan je moet voldoen. Ik had nog verschillende behandelingen staan om dit uit te kunnen sluiten maar voor mij was deze uitspraak voldoende. Niet het beste geweest, dat zie ik nu ook. Het belangrijkste is misschien dan ook wel om dit opnieuw op te pakken.
[...]
Uit dit stukje wordt duidelijk dat je andere mensen gebruikt/nodig hebt om je negatieve gedachten het hoofd te bieden; ze zijn een vlucht, afleiding, jouw medicijn/drugs.
Besef je dat ADHD niet hetzelfde is als een druk hoofd vol negatieve gedachten hebben? Een druk en chaotisch hoofd: ja, dat is ADHD. Een druk en chaotisch hoofd vol negatieve gedachten: dat is ADHD gecombineerd met iets anders. Dat andere kan van alles zijn: onzekerheid, faalangst, perfectionisme etc.
Aan jou dus de taak om erachter te komen waar die negativiteit vandaan komt en dáár wat aan te doen ipv steeds aan symptoombestrijding te doen door te vluchten. Je hangt nu alles aan de ADHD op maar dat is dus niet terecht. Wellicht is de bewustwording hiervan genoeg om er zelf achter te komen waar het vandaan komt en anders raad ik je toch professionele begeleiding aan.
Verder kan ik je aanraden om toch op z'n minst iets van psychoeducatie te volgen omtrent je ADHD. Hoe ben je gediagnosticeerd en zat daar geen vervolg aan?
Ik ben het niet helemaal eens met de opmerking dat ik mensen gebruik of nodig heb om de negatieve gedachten te ordenen. Ik begrijp dat dit zo kan over komen in dit artikel, maar ookal zou dat mijn medicijn kunnen zijn krijg ik dat niet voor elkaar. Ik kan mij niet zodanig open stellen in een vriendschap dat ik van hen verwacht dat zij mijn steunpilaren zijn. Het is wel zo dat ik wordt beïnvloed door mijn omgeving als het gaat om negativiteit of positiviteit. Ik wordt daar snel in meegetrokken. Echter, heb ik nooit veel vriendschappen gekend.
Alles wat een beetje sensatie geeft of avontuur is mijn afleiding. Op dit moment is mijn afleiding mijn dagelijkse wandelingen omdat ik op die manier niet in een kamer zit waar ik moet ijsberen om na te denken. Zoals ik al eerder zei is het overlapping aan gedachten. Ik zie het als negatieve gedachten die overlapt worden door de positieve gedachten maar dit kan door jouw anders worden gezien. Ik geef een voorbeeld; ik kan mij herinneren dat ik dit bericht aan het typen was en mij te boven kwam dat ik het wel echt leuk heb gehad met de jongen die ik heb ontmoet maar tegelijk werd dit overlapt met twijfel. Was het wel echt zo leuk? Is het voor herhaling vatbaar?
Het is een beetje het wat als idee... Het is niet perse negatief je zou het eerder kunnen labellen als onzeker, maar dat is dan wel weer heel typerend voor ADHD.
Ik heb nooit mijn onderzoek afgemaakt. Mijn psycholoog zei gewoon nou ik ben er van overtuigd dat jij ADHD hebt aangezien je ruimschoots voldoet aan de voorwaarden waaraan je moet voldoen. Ik had nog verschillende behandelingen staan om dit uit te kunnen sluiten maar voor mij was deze uitspraak voldoende. Niet het beste geweest, dat zie ik nu ook. Het belangrijkste is misschien dan ook wel om dit opnieuw op te pakken.
vrijdag 20 januari 2017 om 08:53
quote:Geronimo2 schreef op 20 januari 2017 @ 08:45:
Waarom krijg je retalin van je vader en krijg je dat zelf niet?Ik heb nooit mijn onderzoek afgemaakt. Mijn psycholoog zei gewoon nou ik ben er van overtuigd dat jij ADHD hebt aangezien je ruimschoots voldoet aan de voorwaarden waaraan je moet voldoen. Ik had nog verschillende behandelingen staan om dit uit te kunnen sluiten maar voor mij was deze uitspraak voldoende. Niet het beste geweest, dat zie ik nu ook. Het belangrijkste is misschien dan ook wel om dit opnieuw op te pakken.
Waarom krijg je retalin van je vader en krijg je dat zelf niet?Ik heb nooit mijn onderzoek afgemaakt. Mijn psycholoog zei gewoon nou ik ben er van overtuigd dat jij ADHD hebt aangezien je ruimschoots voldoet aan de voorwaarden waaraan je moet voldoen. Ik had nog verschillende behandelingen staan om dit uit te kunnen sluiten maar voor mij was deze uitspraak voldoende. Niet het beste geweest, dat zie ik nu ook. Het belangrijkste is misschien dan ook wel om dit opnieuw op te pakken.
vrijdag 20 januari 2017 om 09:13
quote:Aliessjee schreef op 20 januari 2017 @ 08:44:
[...]
Zoals ik al eerder zei is het overlapping aan gedachten. Ik zie het als negatieve gedachten die overlapt worden door de positieve gedachten maar dit kan door jouw anders worden gezien. Ik geef een voorbeeld; ik kan mij herinneren dat ik dit bericht aan het typen was en mij te boven kwam dat ik het wel echt leuk heb gehad met de jongen die ik heb ontmoet maar tegelijk werd dit overlapt met twijfel. Was het wel echt zo leuk? Is het voor herhaling vatbaar?
Het is een beetje het wat als idee... Het is niet perse negatief je zou het eerder kunnen labellen als onzeker, maar het wat als is dan wel weer heel typerend voor ADHD.Dat klopt, de gedachten in je voorbeeld zijn geen negatieve gedachten. Als jij ze toch als negatief benoemt komt dat denk ik omdat jij er een negatieve lading aanhang of dat zulke gedachten negatieve gevoelens oproepen bij je. Dus de vraag is of je ze - die twijfelgedachten - als negatief ervaart (zoja, dan zou een G-schema kunnen helpen), of dat het toch meer gaat om de algehele drukte in je hoofd (en in dat geval kan therapie specifiek gericht op het omgaan met je ADHD je waarschijnlijk helpen).
[...]
Zoals ik al eerder zei is het overlapping aan gedachten. Ik zie het als negatieve gedachten die overlapt worden door de positieve gedachten maar dit kan door jouw anders worden gezien. Ik geef een voorbeeld; ik kan mij herinneren dat ik dit bericht aan het typen was en mij te boven kwam dat ik het wel echt leuk heb gehad met de jongen die ik heb ontmoet maar tegelijk werd dit overlapt met twijfel. Was het wel echt zo leuk? Is het voor herhaling vatbaar?
Het is een beetje het wat als idee... Het is niet perse negatief je zou het eerder kunnen labellen als onzeker, maar het wat als is dan wel weer heel typerend voor ADHD.Dat klopt, de gedachten in je voorbeeld zijn geen negatieve gedachten. Als jij ze toch als negatief benoemt komt dat denk ik omdat jij er een negatieve lading aanhang of dat zulke gedachten negatieve gevoelens oproepen bij je. Dus de vraag is of je ze - die twijfelgedachten - als negatief ervaart (zoja, dan zou een G-schema kunnen helpen), of dat het toch meer gaat om de algehele drukte in je hoofd (en in dat geval kan therapie specifiek gericht op het omgaan met je ADHD je waarschijnlijk helpen).
vrijdag 20 januari 2017 om 09:30
quote:Ik ben het niet helemaal eens met de opmerking dat ik mensen gebruik of nodig heb om de negatieve gedachten te ordenen. Ik begrijp dat dit zo kan over komen in dit artikel, maar ookal zou dat mijn medicijn kunnen zijn krijg ik dat niet voor elkaar. Ik kan mij niet zodanig open stellen in een vriendschap dat ik van hen verwacht dat zij mijn steunpilaren zijn.
Daar gaat het ook niet om. Drugs of roken of alcohol zijn ook geen steunpilaren, het zijn wel middelen om jezelf te vergeten, te vluchten van jezelf, je gedachten. Dat is wat jij met andere, minder schadelijke middelen doet (jij gebruikt er nu seks voor met je speelvriendje en daarnaast heel interessante mensen). Het effect is echter hetzelfde: iets buiten jouzelf moet ervoor zorgen dat je jezelf even kunt vergeten. Het schadelijke is dat jij niet zonder kan, het als een noodzaak/moeten aanvoelt en het heel heftig hebt (zoals je zelf aangeeft); je bent dus afhankelijk.
Ik haal nogmaals dit stukje aan:
quote:Ik raak anders verveeld en word ik overladen met negatieve gedachten. Net als mensen je moet echt een interessant persoon zijn mocht je langer met mij kunnen praten dan 2 weken. Dit is niet omdat ik arrogant ben of een narcist ben maar dit is omdat je hoogstwaarschijnlijk te saai bent voor mij. Klinkt heel verkeerd maar het is geen keuze.
Zodra jij verveeld raakt word je overladen met negatieve gedachten. Om die te handelen zoek je continu afleiding en die noodzaak is bij jou heel heftig zeg je. Mensen moeten echt heel interessant zijn, anders kunnen zij niet genoeg afleiding bieden aan jouw negatieve gedachten. Dat gaat helemaal niet over contact of steunpilaar, dat draait puur om afleiding, om te kunnen vluchten van jezelf.
Als je dit nog nooit gerealiseerd hebt dan zal dit niet eenvoudig zijn om te lezen en wellicht ook niet helemaal binnenkomen, dat begrijp ik best. Maar wie weet dat je er later nog iets mee kunt.
Je neemt jezelf altijd mee, waar je ook gaat en hoeveel afleiding je ook zoekt. Zodra het weer stil is komt het in alle hevigheid weer terug en smacht je weer naar genoeg afleiding. Hoe mooi zou het zijn als je dat niet meer zo nodig zou hebben? Als je beter om kon gaan met je gedachten en de emoties die ze in je oproepen en er dus niet meer voor hoefde te vluchten? Dat kun je leren. Je kunt onder andere leren om middels een G-schema je gedachten en de gevoelens die ze bij je oproepen te analyseren, om ze uit te dagen en er meer grip op te krijgen. Dus niet meer zomaar overgeleverd te zijn aan gevoelens en daarnaar te moeten handelen.
Daar gaat het ook niet om. Drugs of roken of alcohol zijn ook geen steunpilaren, het zijn wel middelen om jezelf te vergeten, te vluchten van jezelf, je gedachten. Dat is wat jij met andere, minder schadelijke middelen doet (jij gebruikt er nu seks voor met je speelvriendje en daarnaast heel interessante mensen). Het effect is echter hetzelfde: iets buiten jouzelf moet ervoor zorgen dat je jezelf even kunt vergeten. Het schadelijke is dat jij niet zonder kan, het als een noodzaak/moeten aanvoelt en het heel heftig hebt (zoals je zelf aangeeft); je bent dus afhankelijk.
Ik haal nogmaals dit stukje aan:
quote:Ik raak anders verveeld en word ik overladen met negatieve gedachten. Net als mensen je moet echt een interessant persoon zijn mocht je langer met mij kunnen praten dan 2 weken. Dit is niet omdat ik arrogant ben of een narcist ben maar dit is omdat je hoogstwaarschijnlijk te saai bent voor mij. Klinkt heel verkeerd maar het is geen keuze.
Zodra jij verveeld raakt word je overladen met negatieve gedachten. Om die te handelen zoek je continu afleiding en die noodzaak is bij jou heel heftig zeg je. Mensen moeten echt heel interessant zijn, anders kunnen zij niet genoeg afleiding bieden aan jouw negatieve gedachten. Dat gaat helemaal niet over contact of steunpilaar, dat draait puur om afleiding, om te kunnen vluchten van jezelf.
Als je dit nog nooit gerealiseerd hebt dan zal dit niet eenvoudig zijn om te lezen en wellicht ook niet helemaal binnenkomen, dat begrijp ik best. Maar wie weet dat je er later nog iets mee kunt.
Je neemt jezelf altijd mee, waar je ook gaat en hoeveel afleiding je ook zoekt. Zodra het weer stil is komt het in alle hevigheid weer terug en smacht je weer naar genoeg afleiding. Hoe mooi zou het zijn als je dat niet meer zo nodig zou hebben? Als je beter om kon gaan met je gedachten en de emoties die ze in je oproepen en er dus niet meer voor hoefde te vluchten? Dat kun je leren. Je kunt onder andere leren om middels een G-schema je gedachten en de gevoelens die ze bij je oproepen te analyseren, om ze uit te dagen en er meer grip op te krijgen. Dus niet meer zomaar overgeleverd te zijn aan gevoelens en daarnaar te moeten handelen.
vrijdag 20 januari 2017 om 09:36
Ik zou niet af en toe Ritalin nemen als ik jou was. Zeker niet zonder diagnose en begeleiding. Het kan als bijwerking sombere gevoelens veroorzaken dus de mogelijkheid bestaat dat je je problemen verergert.
Misschien moet je het in eerste instantie proberen met dingen als yoga en meditatie. Rustgevend en effectief. Veel mensen hebben er baat bij, misschien jij ook.
Misschien moet je het in eerste instantie proberen met dingen als yoga en meditatie. Rustgevend en effectief. Veel mensen hebben er baat bij, misschien jij ook.
For whom the bell tolls
vrijdag 20 januari 2017 om 09:50
zaterdag 21 januari 2017 om 08:55
quote:S-Groot schreef op 20 januari 2017 @ 09:30:
[...]
Daar gaat het ook niet om. Drugs of roken of alcohol zijn ook geen steunpilaren, het zijn wel middelen om jezelf te vergeten, te vluchten van jezelf, je gedachten. Dat is wat jij met andere, minder schadelijke middelen doet (jij gebruikt er nu seks voor met je speelvriendje en daarnaast heel interessante mensen). Het effect is echter hetzelfde: iets buiten jouzelf moet ervoor zorgen dat je jezelf even kunt vergeten. Het schadelijke is dat jij niet zonder kan, het als een noodzaak/moeten aanvoelt en het heel heftig hebt (zoals je zelf aangeeft); je bent dus afhankelijk.
Ik haal nogmaals dit stukje aan:
[...]
Zodra jij verveeld raakt word je overladen met negatieve gedachten. Om die te handelen zoek je continu afleiding en die noodzaak is bij jou heel heftig zeg je. Mensen moeten echt heel interessant zijn, anders kunnen zij niet genoeg afleiding bieden aan jouw negatieve gedachten. Dat gaat helemaal niet over contact of steunpilaar, dat draait puur om afleiding, om te kunnen vluchten van jezelf.
Als je dit nog nooit gerealiseerd hebt dan zal dit niet eenvoudig zijn om te lezen en wellicht ook niet helemaal binnenkomen, dat begrijp ik best. Maar wie weet dat je er later nog iets mee kunt.
Je neemt jezelf altijd mee, waar je ook gaat en hoeveel afleiding je ook zoekt. Zodra het weer stil is komt het in alle hevigheid weer terug en smacht je weer naar genoeg afleiding. Hoe mooi zou het zijn als je dat niet meer zo nodig zou hebben? Als je beter om kon gaan met je gedachten en de emoties die ze in je oproepen en er dus niet meer voor hoefde te vluchten? Dat kun je leren. Je kunt onder andere leren om middels een G-schema je gedachten en de gevoelens die ze bij je oproepen te analyseren, om ze uit te dagen en er meer grip op te krijgen. Dus niet meer zomaar overgeleverd te zijn aan gevoelens en daarnaar te moeten handelen.Ik heb mij dit inderdaad nog niet eerder gerealiseerd. Maar nu je het zo uitlegt herken ik het inderdaad wel. Wat best vreemd voelt, omdat je een ander beeld van jezelf hebt. Het zou fantastisch zijn als ik er beter mee om kon gaan. Ik zou dit heel graag leren.
[...]
Daar gaat het ook niet om. Drugs of roken of alcohol zijn ook geen steunpilaren, het zijn wel middelen om jezelf te vergeten, te vluchten van jezelf, je gedachten. Dat is wat jij met andere, minder schadelijke middelen doet (jij gebruikt er nu seks voor met je speelvriendje en daarnaast heel interessante mensen). Het effect is echter hetzelfde: iets buiten jouzelf moet ervoor zorgen dat je jezelf even kunt vergeten. Het schadelijke is dat jij niet zonder kan, het als een noodzaak/moeten aanvoelt en het heel heftig hebt (zoals je zelf aangeeft); je bent dus afhankelijk.
Ik haal nogmaals dit stukje aan:
[...]
Zodra jij verveeld raakt word je overladen met negatieve gedachten. Om die te handelen zoek je continu afleiding en die noodzaak is bij jou heel heftig zeg je. Mensen moeten echt heel interessant zijn, anders kunnen zij niet genoeg afleiding bieden aan jouw negatieve gedachten. Dat gaat helemaal niet over contact of steunpilaar, dat draait puur om afleiding, om te kunnen vluchten van jezelf.
Als je dit nog nooit gerealiseerd hebt dan zal dit niet eenvoudig zijn om te lezen en wellicht ook niet helemaal binnenkomen, dat begrijp ik best. Maar wie weet dat je er later nog iets mee kunt.
Je neemt jezelf altijd mee, waar je ook gaat en hoeveel afleiding je ook zoekt. Zodra het weer stil is komt het in alle hevigheid weer terug en smacht je weer naar genoeg afleiding. Hoe mooi zou het zijn als je dat niet meer zo nodig zou hebben? Als je beter om kon gaan met je gedachten en de emoties die ze in je oproepen en er dus niet meer voor hoefde te vluchten? Dat kun je leren. Je kunt onder andere leren om middels een G-schema je gedachten en de gevoelens die ze bij je oproepen te analyseren, om ze uit te dagen en er meer grip op te krijgen. Dus niet meer zomaar overgeleverd te zijn aan gevoelens en daarnaar te moeten handelen.Ik heb mij dit inderdaad nog niet eerder gerealiseerd. Maar nu je het zo uitlegt herken ik het inderdaad wel. Wat best vreemd voelt, omdat je een ander beeld van jezelf hebt. Het zou fantastisch zijn als ik er beter mee om kon gaan. Ik zou dit heel graag leren.
zaterdag 21 januari 2017 om 09:04
quote:Aliessjee schreef op 21 januari 2017 @ 08:55:
[...]
Ik heb mij dit inderdaad nog niet eerder gerealiseerd. Maar nu je het zo uitlegt herken ik het inderdaad wel. Wat best vreemd voelt, omdat je een ander beeld van jezelf hebt. Het zou fantastisch zijn als ik er beter mee om kon gaan. Ik zou dit heel graag leren.
Dat is heel begrijpelijk, het is (in eerste instantie) ook niet leuk om te beseffen vooral omdat er vaak een negatief oordeel aanhangt. Maar als je eenmaal weet hoe het in elkaar zit en waarom je doet wat je doet kun je er juist iets aan veranderen en zorgen dat je minder afhankelijk wordt van dit copingmechanisme.
Heb ik het goed onthouden dat je actief op zoek bent naar een therapeut? Echt doorzetten en concrete stappen zetten in je zoektocht hoor. Ik hoop dat je een fijne en goede therapeut vindt, het kan je zoveel opleveren. Wees open en eerlijk, ook over je gedachten/gevoelens over je (nog te vinden) therapeut.
[...]
Ik heb mij dit inderdaad nog niet eerder gerealiseerd. Maar nu je het zo uitlegt herken ik het inderdaad wel. Wat best vreemd voelt, omdat je een ander beeld van jezelf hebt. Het zou fantastisch zijn als ik er beter mee om kon gaan. Ik zou dit heel graag leren.
Dat is heel begrijpelijk, het is (in eerste instantie) ook niet leuk om te beseffen vooral omdat er vaak een negatief oordeel aanhangt. Maar als je eenmaal weet hoe het in elkaar zit en waarom je doet wat je doet kun je er juist iets aan veranderen en zorgen dat je minder afhankelijk wordt van dit copingmechanisme.
Heb ik het goed onthouden dat je actief op zoek bent naar een therapeut? Echt doorzetten en concrete stappen zetten in je zoektocht hoor. Ik hoop dat je een fijne en goede therapeut vindt, het kan je zoveel opleveren. Wees open en eerlijk, ook over je gedachten/gevoelens over je (nog te vinden) therapeut.
dinsdag 23 mei 2017 om 14:00
Mijn zus heeft adhd en het heeft haar altijd goed geholpen om op een wiebelkussen te zitten. Dit werkt als een soort bliksemafleider, je lichaam moet zichzelf de hele tijd 'recht laten zitten' dus je lichaam kan haar energie goed kwijt. Volgens mij had ze hem van www.zitwigkussens.nl en dat was goed bevallen geloof ik. Persoonlijk vind ik het best wel gevaarlijk om zomaar allemaal pillen en medicijnen te moeten slikken. Veel winstbelang voor de medische wereld, maar hoe zou het met jou persoonlijke gezondheidsbelang. Ik weet het ook niet zo, maar wens je veel sterkte, adhd, niet leuk..
