Psyche
alle pijlers
Herstellen na psychische klachten
maandag 1 mei 2023 om 16:18
Ik las in een ander topic dat iemand hier drie jaar bezig was met herstellen van een burnout. Eerst een jaar echt uitrusten maar daarna ook nog een jaar of twee weer opbouwen, nieuwe aanpassingen in het leven inbouwen, vallen en opstaan.
Ik vond dit wel een eyeopener (zie straks mijn eerste post) en vroeg me af hoe anderen hier zichzelf weer oppakken na (of tijdens) een periode van psychische klachten. Wat voor klachten houden er nog aan, hoe ga je daarmee om, wat heb je geleerd over jezelf, welke aanpassingen wil of moet je gaan maken, en hoe doe je dat? Wat hoop je nog te verbeteren en wat moet je accepteren? Welke hulp krijg je evt nog?
Zie straks mijn 1e post...
Ik vond dit wel een eyeopener (zie straks mijn eerste post) en vroeg me af hoe anderen hier zichzelf weer oppakken na (of tijdens) een periode van psychische klachten. Wat voor klachten houden er nog aan, hoe ga je daarmee om, wat heb je geleerd over jezelf, welke aanpassingen wil of moet je gaan maken, en hoe doe je dat? Wat hoop je nog te verbeteren en wat moet je accepteren? Welke hulp krijg je evt nog?
Zie straks mijn 1e post...
dinsdag 2 mei 2023 om 23:13
Dat eerste: superherkenbaar. Maar ik merk toch dat positief blijven soms iets makkelijker wordt. En vergeet niet dat bij angst en vermoeidheid je brein automatisch de realiteit negatiever inschat. Uit voorbehoud. Dus je pessimistischer toekomstbeeld is sterk gekleurd door je emoties en niet per se realistisch!Bupsie schreef: ↑02-05-2023 21:15Het hangt dus heel erg van mijn stemming af hoe ik erin sta. Het belangrijkste is natuurlijk om positief te blijven, maar dat is soms moeilijk.
Hoe is je vlucht gegaan? Zijn alle spullen hier ook al of komen die op een ander moment naar Nederland? Ik kan me voorstellen dat die hele verhuizing ook wel veel invloed heeft op hoe je je op dit moment voelt en op je mate van overprikkeling.
Het tweede: de vlucht was erg lang en 24u vertraagd. Voel me nu dus ook erg rot: overprikkeld door alle stress en de lange reis, jetlagged, paniekerig (door de stress en vermoeidheid) en moet veel moeite doen om te relativeren. Ik ben dan meteen bang voor een totale terugval en dan moet ik mezelf echt heel hard toespreken dat dit, om logische redenen, inderdaad een moeilijke periode is, maar dat ik het aan kan. En dat ook mensen zonder angststoornis een internationale verhuizing, een nieuwe baan en nog geen woonruimte, stressvol en eng vinden
anoniem_6640a89315f0f wijzigde dit bericht op 02-05-2023 23:17
Reden: toevoeging
Reden: toevoeging
8.80% gewijzigd
woensdag 3 mei 2023 om 17:16
donderdag 4 mei 2023 om 15:35
Ik kwek even mee: eind jaren '80 in een zware depressie geraakt. Jaar niet gewerkt, veel medicijnen, veel therapie. Na 3 jaar (was al weer aan het werk maar slikte nog medicijnen) besloten geen pillen meer te willen en na 6 maanden was ik er af. Dertig kilo zwaarder werd ik van die dingen! Mijn depressie gaat nooit helemaal over maar over het algemeen gaat het gewoon goed.
Helaas nu thuis met een burnout en dat is een héél ander gevoel. Gewoon een 'dik hoofd' als ik iets te veel doe. En iedereen zegt: ga leuke dingen doen - alsof dat geen energie kost!
Ik ben al aan het opkrabbelen want wil niks liever dan weer aan het werk, omdat het daar niet aan ligt. Het ligt aan... ik denk de leeftijd. Ik vind de wereld niet meer zo leuk en veel te druk. Ik werk er aan om anders met die drukte om te moeten gaan. Lees ook: andere mensen duidelijk maken dat ik niet altijd beschikbaar ben.
Het kost kruim en ik ben blij met dit draadje zodat ik zie dat ik niet de enige ben.
Helaas nu thuis met een burnout en dat is een héél ander gevoel. Gewoon een 'dik hoofd' als ik iets te veel doe. En iedereen zegt: ga leuke dingen doen - alsof dat geen energie kost!
Ik ben al aan het opkrabbelen want wil niks liever dan weer aan het werk, omdat het daar niet aan ligt. Het ligt aan... ik denk de leeftijd. Ik vind de wereld niet meer zo leuk en veel te druk. Ik werk er aan om anders met die drukte om te moeten gaan. Lees ook: andere mensen duidelijk maken dat ik niet altijd beschikbaar ben.
Het kost kruim en ik ben blij met dit draadje zodat ik zie dat ik niet de enige ben.
zondag 7 mei 2023 om 22:03
Klinkt ook als een pittige tijd Schriftje. Hoe lang zit je al thuis met een burn out? Ik vond het in het begin ook heel lastig dat mensen maar bleven zeggen dat ik leuke dingen moest doen. Daar had ik toen ook totaal geen energie voor en ook gewoon geen zin in. Het lukte me in het begin gewoon niet om ook maar ergens motivatie of energie voor te vinden. Uiteindelijk gaat dat nu iets beter gelukkig. Geef jezelf ook wat tijd om die energie weer te vinden.
zondag 7 mei 2023 om 22:38
Ik denk ook dat de eerste periode gewoon rust zou moeten zijn. Die leuke dingen komen later wel, met een burnout ben je gewoon op en wil je gewoon slapen en Netflixen op de bank, als dat al niet teveel is...
Hoe gaan jullie om met (angst voor) terugval? Het zal wel een kwestie van tijd en zelfvertrouwen zijn, maar ik vind het wel lastig.
Hoe gaan jullie om met (angst voor) terugval? Het zal wel een kwestie van tijd en zelfvertrouwen zijn, maar ik vind het wel lastig.
zondag 7 mei 2023 om 23:26
De angst voor terugval blijft heel lastig. Als ik goede dagen heb, dan heb ik het gevoel de hele wereld aan te kunnen en ben ik heel optimistisch (soms een beetje te), maar op de slechtere dagen voelt het alsof ik weer heel erg terugval en alsof het nooit meer goed komt. Mijn burnout coach gaf aan dat herstel ook gepaard gaat met meerdere dips. Je kunt pas echt herstellen als je af en toe over je grens heen gaat, je moet die af en toe ook een beetje opzoeken om te zien hoe ver je kan gaan en waar die grens precies ligt. En dat een dip altijd superslecht voelt, maar dat als je dan gaat kijken/bedenken hoe het een paar maanden geleden was, dat het dan toch echt een stuk verbeterd is. En blijven kijken naar de hersteltijd die je nodig hebt als je over je grens bent gegaan. Waar ik er eerst een week af lag als ik een dagje te veel had gedaan, is het nu vaak 2 of 3 dagen. Er zit dus verbetering in. En vooral dat probeer ik mezelf voor te blijven houden. En geduld hebben. Maar ik weet dat dat veel makkelijker gezegd dan gedaan is.
Ik merk wel dat ik nu vaak ook spanning heb voor dingen waarvan ik bang ben dat ze een terugval of een dip gaan veroorzaken of dat ik ze niet aan zal kunnen. En daar baal ik van. Toen ik een reïntegratie poging deed had ik daar zo veel stress van. Dan was ik alweer dagen van te voren bezig met de dag dat ik moest werken. Wat als ik die dag te weinig energie zou hebben of al te overpikkeld was? Hoe zou ik dat dan weer moeten melden op mijn werk? En de vraag of ik dan gewoon door zou moeten zetten of naar mezelf zou moeten luisteren. En wat ze daar dan op mijn werk van zouden vinden. En ga zo maar door. Alleen dat al kostte me zoveel energie. Ik weet ook niet zo goed hoe ik dat voor mezelf weg kan nemen. Rationeel kan ik wel bedenken dat ik daar in die dagen voor een werkdag nog helemaal niet mee bezig hoef te zijn en het echt los mag laten enzo. Maar ja, daar hebben mijn gedachten regelmatig maling aan zeg maar. Dat loslaten is soms zo ontzettend lastig. En hoe weet je nou of je er echt klaar voor bent om te reintegreren? Wanneer voel je je goed genoeg? Want wachten tot je weer helemaal topfit bent is natuurlijk ook geen optie. Ergens moet je weer eens wat gaan proberen.
Ik merk wel dat ik nu vaak ook spanning heb voor dingen waarvan ik bang ben dat ze een terugval of een dip gaan veroorzaken of dat ik ze niet aan zal kunnen. En daar baal ik van. Toen ik een reïntegratie poging deed had ik daar zo veel stress van. Dan was ik alweer dagen van te voren bezig met de dag dat ik moest werken. Wat als ik die dag te weinig energie zou hebben of al te overpikkeld was? Hoe zou ik dat dan weer moeten melden op mijn werk? En de vraag of ik dan gewoon door zou moeten zetten of naar mezelf zou moeten luisteren. En wat ze daar dan op mijn werk van zouden vinden. En ga zo maar door. Alleen dat al kostte me zoveel energie. Ik weet ook niet zo goed hoe ik dat voor mezelf weg kan nemen. Rationeel kan ik wel bedenken dat ik daar in die dagen voor een werkdag nog helemaal niet mee bezig hoef te zijn en het echt los mag laten enzo. Maar ja, daar hebben mijn gedachten regelmatig maling aan zeg maar. Dat loslaten is soms zo ontzettend lastig. En hoe weet je nou of je er echt klaar voor bent om te reintegreren? Wanneer voel je je goed genoeg? Want wachten tot je weer helemaal topfit bent is natuurlijk ook geen optie. Ergens moet je weer eens wat gaan proberen.
zondag 7 mei 2023 om 23:48
Ik haal dit er even uit, want dit had ik echt zo geschreven kunnen hebben! Ik doe op de goede dagen dan ook weer veel teveelBupsie schreef: ↑07-05-2023 23:26De angst voor terugval blijft heel lastig. Als ik goede dagen heb, dan heb ik het gevoel de hele wereld aan te kunnen en ben ik heel optimistisch (soms een beetje te), maar op de slechtere dagen voelt het alsof ik weer heel erg terugval en alsof het nooit meer goed komt.
[...]
Ik merk wel dat ik nu vaak ook spanning heb voor dingen waarvan ik bang ben dat ze een terugval of een dip gaan veroorzaken of dat ik ze niet aan zal kunnen. En daar baal ik van.
Ik vond wat je schreef over terugvallen als onderdeel van het herstel wel fijn om te lezen! Ik ga proberen mezelf daaraan te herinneren op de mindere dagen. Dankjewel!! Het loslaten gaat me wel veel makkelijker af dan eerst. Ik ben ook bang voor een terugval als ik iets spannends ga ondernemen. Maar ik kan steeds beter herkennen dat ik dan controle en zekerheid wil over iets waar ik geen controle of zekerheid kán krijgen : ik kan de toekomst niet voorspellen, ook niet dmv piekeren (want dat is wat ik daarmee natuurlijk probeer te doen). En langzaamaan begint mijn gepieker nu af te nemen. Herkenbaar dus, maar ook te verbeteren!
maandag 8 mei 2023 om 12:27
Heel herkenbaar ja. Zit op dit moment ongeveer 9 maanden in een burn out.Mia schreef: ↑07-05-2023 23:48Ik haal dit er even uit, want dit had ik echt zo geschreven kunnen hebben! Ik doe op de goede dagen dan ook weer veel teveel
Het loslaten gaat me wel veel makkelijker af dan eerst. Ik ben ook bang voor een terugval als ik iets spannends ga ondernemen. Maar ik kan steeds beter herkennen dat ik dan controle en zekerheid wil over iets waar ik geen controle of zekerheid kán krijgen : ik kan de toekomst niet voorspellen, ook niet dmv piekeren (want dat is wat ik daarmee natuurlijk probeer te doen). En langzaamaan begint mijn gepieker nu af te nemen. Herkenbaar dus, maar ook te verbeteren!
Aan het begin ook bij elke activiteit die ik ging doen strak van de adrealine haha.
Wat bij mij hielp was de activiteit drastisch te verkleinen. Dus bij werk, alleen gezicht laten zien. Vrienden, heel kort en gelijk als ik voelde, het gaat niet meer,, weggaan. Zo heb ik weer wat vertrouwen gekweekt, en nu zie ik er eigenlijk niet meer tegenop, want je hebt het zelf in de hand.
Ik heb ook wel gemerkt dat wanneer ik er echt tegenop zie, het ook gewoon niet kan. Mijn lichaam probeert dan soort van te vertellen het lukt niet. En een paar dagen later, wanneer ik me beter voel, stelt de activiteit ineens niets voor.
Het is echt uitvogelen vond ik.
maandag 8 mei 2023 om 14:06
Oja: dit! Helemaal!Monique1818 schreef: ↑08-05-2023 12:27Ik heb ook wel gemerkt dat wanneer ik er echt tegenop zie, het ook gewoon niet kan. Mijn lichaam probeert dan soort van te vertellen het lukt niet. En een paar dagen later, wanneer ik me beter voel, stelt de activiteit ineens niets voor.
Het is echt uitvogelen vond ik.
Ik probeer mezelf ook gewoon niet te forceren om dingen te doen waarvan ik weet dat het morgen een stuk makkelijker gaat. Als ik zo overprikkeld of te moe ben dat naar de supermarkt too much is, ga ik morgen wel. En dat deed ik eerst nooit: dan moest en zou ik gewoon gaan, want "de angst mag niet winnen". Soms is dat ook zo, maar soms niet, en dat is inderdaad een kwestie van uitvogelen, je grenzen opzoeken, en daar lering uittrekken.In de categorie 'ander nieuws': ik ga met haptotherapie beginnen! Ben erg benieuwd. Ik kan nog wel iets beter leren luisteren naar mijn lijf en hoop dat dit helpt.,
maandag 8 mei 2023 om 14:13
Wat fijn dat het gelukt is om wat meer vertrouwen te kweken! Dat zal wel een goed gevoel geven.
Ben je inmiddels ook alweer aan het opbouwen op je werk of zit je nog helemaal thuis?
Ik blijf het lastig vinden om te doseren. Als ik aan ga dan sta ik ook volledig aan. Een beetje aan staan is nog heel lastig. En daardoor ga ik ook makkelijk over mijn eigen grens. En als ik een drukke dag heb gehad dan lukt het 'uitgaan' ook niet zo makkelijk en slaap ik dus slecht omdat ik nog na lig te stuiteren zeg maar. Hoe zorgen jullie ervoor dat je weer in de ruststand komt? Ik heb echt al wel veel dingen geprobeerd zoals beweging, maar ook yoga/meditatie, een boek lezen, afleiding zoeken. Maar als ik echt aan sta werkt dat allemaal maar minimaal.
Spannend Mia. Ik ben benieuwd wat je er van vindt. Ik heb al een tijdje haptotherapie en het bevalt me heel goed. Ik word echt steeds weer gedwongen om uit mijn hoofd te komen en terug naar mijn lijf te gaan (in ieder geval tijdens de sessies). Het thuis toepassen is een stuk lastiger, maar ook dat gaat hopelijk op de langer termijn ook beter worden.
Ben je inmiddels ook alweer aan het opbouwen op je werk of zit je nog helemaal thuis?
Ik blijf het lastig vinden om te doseren. Als ik aan ga dan sta ik ook volledig aan. Een beetje aan staan is nog heel lastig. En daardoor ga ik ook makkelijk over mijn eigen grens. En als ik een drukke dag heb gehad dan lukt het 'uitgaan' ook niet zo makkelijk en slaap ik dus slecht omdat ik nog na lig te stuiteren zeg maar. Hoe zorgen jullie ervoor dat je weer in de ruststand komt? Ik heb echt al wel veel dingen geprobeerd zoals beweging, maar ook yoga/meditatie, een boek lezen, afleiding zoeken. Maar als ik echt aan sta werkt dat allemaal maar minimaal.
Spannend Mia. Ik ben benieuwd wat je er van vindt. Ik heb al een tijdje haptotherapie en het bevalt me heel goed. Ik word echt steeds weer gedwongen om uit mijn hoofd te komen en terug naar mijn lijf te gaan (in ieder geval tijdens de sessies). Het thuis toepassen is een stuk lastiger, maar ook dat gaat hopelijk op de langer termijn ook beter worden.
bupsie wijzigde dit bericht op 08-05-2023 14:18
Reden: Te vroeg op plaatsen gedrukt.
Reden: Te vroeg op plaatsen gedrukt.
84.10% gewijzigd
maandag 8 mei 2023 om 15:02
Heb je het tegen mij? (;Bupsie schreef: ↑08-05-2023 14:13Wat fijn dat het gelukt is om wat meer vertrouwen te kweken! Dat zal wel een goed gevoel geven.
Ben je inmiddels ook alweer aan het opbouwen op je werk of zit je nog helemaal thuis?
Ik blijf het lastig vinden om te doseren. Als ik aan ga dan sta ik ook volledig aan. Een beetje aan staan is nog heel lastig. En daardoor ga ik ook makkelijk over mijn eigen grens. En als ik een drukke dag heb gehad dan lukt het 'uitgaan' ook niet zo makkelijk en slaap ik dus slecht omdat ik nog na lig te stuiteren zeg maar. Hoe zorgen jullie ervoor dat je weer in de ruststand komt? Ik heb echt al wel veel dingen geprobeerd zoals beweging, maar ook yoga/meditatie, een boek lezen, afleiding zoeken. Maar als ik echt aan sta werkt dat allemaal maar minimaal.
Spannend Mia. Ik ben benieuwd wat je er van vindt. Ik heb al een tijdje haptotherapie en het bevalt me heel goed. Ik word echt steeds weer gedwongen om uit mijn hoofd te komen en terug naar mijn lijf te gaan (in ieder geval tijdens de sessies). Het thuis toepassen is een stuk lastiger, maar ook dat gaat hopelijk op de langer termijn ook beter worden.
1x in de week ga ik naar het werk en 1x naar therapie. Het werk maar een half uurtje, dat ben dat nog aan het opbouwen, maar nu ligt de focus op therapie. En daarnaast sociaal bouw ik weer wat op. Ik kan nu zeggen na 9 maand dat ik echt de goede kant op ga. Dus heel fijn.
Lastig zeg dat je gelijk helemaal aan gaat. Heb je een idee waar dat mee te maken heeft? Wil je er gelijk voor iemand zijn? Leuk doen voor mensen? Of heeft het ergens anders mee te maken?
Ik had het aan het begin ook. Maar dus ook doordat ik mezelf forceerde om weer de oude te zijn. Dus hups, lekker gezellig doen en weer presteren. En ook prima wat langer blijven dan ik kon. Nu sta ik soort van meer in contact met mijn lichaam, en blijf ik rustiger en luister ik wat m’n lichaam zegt. Klinkt lekker zweverig haha. Maar dat is voor mij de sleutel geweest. Succes!
Okee, nu ben ik benieuwd naar een haptonoom. Hebben jullie er al iets geleerd? Hoe is dat?
maandag 8 mei 2023 om 17:01
Ja, als ik een drukke dag heb gehad, slaap ik ook slecht. En ik word vaak om 5u wakker en dan ga ik ook meteen 'aan', ook al wil ik eigenlijk gewoon nog slapen. Zo irritant! Bij mij helpt mediteren een beetje, aan het eind van de middag ofzo. En dan een slaapmeditatie of een luisterboek in bed. Maar soms werkt ook gewoon helemaal niksBupsie schreef: ↑08-05-2023 14:13Wat fijn dat het gelukt is om wat meer vertrouwen te kweken! Dat zal wel een goed gevoel geven.
Ben je inmiddels ook alweer aan het opbouwen op je werk of zit je nog helemaal thuis?
Ik blijf het lastig vinden om te doseren. Als ik aan ga dan sta ik ook volledig aan. Een beetje aan staan is nog heel lastig. En daardoor ga ik ook makkelijk over mijn eigen grens. En als ik een drukke dag heb gehad dan lukt het 'uitgaan' ook niet zo makkelijk en slaap ik dus slecht omdat ik nog na lig te stuiteren zeg maar. Hoe zorgen jullie ervoor dat je weer in de ruststand komt? Ik heb echt al wel veel dingen geprobeerd zoals beweging, maar ook yoga/meditatie, een boek lezen, afleiding zoeken. Maar als ik echt aan sta werkt dat allemaal maar minimaal.
Spannend Mia. Ik ben benieuwd wat je er van vindt. Ik heb al een tijdje haptotherapie en het bevalt me heel goed. Ik word echt steeds weer gedwongen om uit mijn hoofd te komen en terug naar mijn lijf te gaan (in ieder geval tijdens de sessies). Het thuis toepassen is een stuk lastiger, maar ook dat gaat hopelijk op de langer termijn ook beter worden.
Misschien moeten we gewoon proberen te vermijden om zo hyper te worden (maar dat gaat bij mij ook vanzelf)...Ben ook benieuwd naar de haptotherapie. Maar ik ben nog nooit geweest dus kan er nog niks.over zeggen.
maandag 8 mei 2023 om 17:04
Heerlijk om te merken dat je de goede kant weer opgaat, hè! Dat geeft frisse moed!Monique1818 schreef: ↑08-05-2023 15:02Heb je het tegen mij? (;
1x in de week ga ik naar het werk en 1x naar therapie. Het werk maar een half uurtje, dat ben dat nog aan het opbouwen, maar nu ligt de focus op therapie. En daarnaast sociaal bouw ik weer wat op. Ik kan nu zeggen na 9 maand dat ik echt de goede kant op ga. Dus heel fijn.
Lastig zeg dat je gelijk helemaal aan gaat. Heb je een idee waar dat mee te maken heeft? Wil je er gelijk voor iemand zijn? Leuk doen voor mensen? Of heeft het ergens anders mee te maken?
Ik had het aan het begin ook. Maar dus ook doordat ik mezelf forceerde om weer de oude te zijn. Dus hups, lekker gezellig doen en weer presteren. En ook prima wat langer blijven dan ik kon. Nu sta ik soort van meer in contact met mijn lichaam, en blijf ik rustiger en luister ik wat m’n lichaam zegt. Klinkt lekker zweverig haha. Maar dat is voor mij de sleutel geweest. Succes!
Okee, nu ben ik benieuwd naar een haptonoom. Hebben jullie er al iets geleerd? Hoe is dat?
En wat jij schrijft over meer om contact komen met je lichaam zodat je eerder op de rem trapt, wil ik ook graag bereiken. Bij mij is het toch mijn lichaam die op de rem trapt met bijvoorbeeld een paniekaanval... te laat dus... En dat is dus ook wat ik met haptotherapie hoop te leren, maar dat heb ik dus nog niet gedaan..Ik laat het weten zodra ik meer weet!
maandag 8 mei 2023 om 20:23
Zo herkenbaar jullie berichten. In mijn vorige bericht schreef ik dat ik geen last heb van angsten. Ik moet daar misschien op terugkomen omdat ik mijn gevoel niet zodanig als angst herken. Maar na wat jullie aangeven zie ik wel een soort patroon bij mezelf. Ik heb angst om me in bepaalde situaties niet lekker te voelen. In een drukke winkel oid weer duizelig te worden, bij een langere wandeling angst om slap in de benen te worden of te gaan tollen. Mij is verteld dat die klachten bij de burn-out horen, maar ik denk dat daar wel een stukje angst aangekoppeld zit.
Verder heb ik net na een iets betere periode een wat mindere week gehad. Veel moe, snel uit m’n doen. Conditioneel wat teruggezakt. Slechter slapen. Ook herkenning met het “aan staan”: ik word ook vaak rond vijf uur/half 6 wakker en dan kom ik net geen mogelijkheid meer in slaap. Meteen denk ik aan van alles. Vervolgens ben ik die dag weer sneller moe want tja ik heb nog geen 6 uur kwalitatief goed geslapen. Heel vervelend. En piekeren wanneer er nou toch verbetering komt, ook al weet ik dat ik vooral niét naar die stip op de horizon moet gaan zoeken.
Ben een beetje zoekende naar de juiste weg. Ergens wil ik van alles proberen, van meditatie naar yoga of een coach. En omdat ik niet zo goed weet hoe en wat ben ik daar weer onrustig van.
Verder heb ik net na een iets betere periode een wat mindere week gehad. Veel moe, snel uit m’n doen. Conditioneel wat teruggezakt. Slechter slapen. Ook herkenning met het “aan staan”: ik word ook vaak rond vijf uur/half 6 wakker en dan kom ik net geen mogelijkheid meer in slaap. Meteen denk ik aan van alles. Vervolgens ben ik die dag weer sneller moe want tja ik heb nog geen 6 uur kwalitatief goed geslapen. Heel vervelend. En piekeren wanneer er nou toch verbetering komt, ook al weet ik dat ik vooral niét naar die stip op de horizon moet gaan zoeken.
Ben een beetje zoekende naar de juiste weg. Ergens wil ik van alles proberen, van meditatie naar yoga of een coach. En omdat ik niet zo goed weet hoe en wat ben ik daar weer onrustig van.
maandag 8 mei 2023 om 22:00
@Monique1818: Ja, ik had het tegen jou 
. Wat fijn dat je er zo positief in staat op dit moment en dat je wel het gevoel hebt de juiste kant op te gaan. Krijg je wel wat gedaan in dat halve uurtje werken of is het vooral je gezicht even laten zien en koffie drinken?
Het is inderdaad heel lastig om gelijk aan te gaan. Het is deels enthousiasme. Dan kan ik ergens weer even helemaal zin in krijgen om dan dus later tot de conclusie te komen dat ik weer te hard mijn grenzen over ga en dat ik dus nog niet in staat ben om datgene te doen waar ik zou enthousiast over werd. Heel lastig is dat. En soms is het ook meer een soort perfectionisme. Toen ik een re-integratiepoging deed kreeg ik een klein klusje om te doen, maar daarbij zag ik gelijk al een paar inconsequenties. Er waren verschillende mensen mee bezig geweest en dus waren dingen op verschillende manieren gedaan. Daar kan ik heel slecht tegen, dus dan ga ik heel erg aan en wil ik gelijk alles helemaal omgooien en zorgen dat het allemaal netjes is. Dan moet ik mezelf echt tot de orde roepen dat het niet mijn taak is om dit allemaal te doen en dat als anderen zich daar totaal niet druk om maken dat ik dat dan ook niet hoef te doen, maar dat is soms lastig.
@Mia, waardeloos he als niks werkt. Het zou zeker goed zijn om te vermijden om hyper te worden, maar soms ontkom je er niet aan. Het gaat soms heel ongemerkt en soms zijn er gewoon dingen die gedaan moeten worden ondanks dat het eigenlijk nog wat te veel is. Ik merk vooral ook dat ik dan lastig in slaap kom. En ik heb wel slaapmedicatie, maar die kan en wil ik ook niet iedere nacht gebruiken. Maar goed, het resultaat is dan dus wel dat ik afgelopen nacht maar 4,5 uur geslapen heb. Dat is natuurlijk veel te weinig. Het vroege wakker worden gebeurd mij een enkele keer, en dan inderdaad ook meteen 'aan'. Soms zelf midden in de nacht als ik door één van de kinderen gewekt word.
Het te laat op de rem trappen is ook iets waar ik met mijn burnout coach mee bezig ben geweest. Zij vroeg me waaraan ik merkte dat ik mijn grenzen over ging. Toen ik daar een aantal voorbeelden van had gegeven, zoals overprikkeling, hoofdpijn en nog wat andere zaken gaf zij aan dat dit vooral de alarmbellen zijn. Dan ben je dus al veel te ver. En dat het dus noodzaak is om de eerdere (subtiele) signalen die je lichaam geeft te gaan herkennen en opmerken (zoals bij mij bijvoorbeeld friemelen met iets en meer gaan zuchten, dus een verkeerde ademhaling). Maar dat is nog wel een ingewikkeld proces want je moet ze dus wel daadwerkelijk gaan herkennen op het juiste moment.
. Wat fijn dat je er zo positief in staat op dit moment en dat je wel het gevoel hebt de juiste kant op te gaan. Krijg je wel wat gedaan in dat halve uurtje werken of is het vooral je gezicht even laten zien en koffie drinken? Het is inderdaad heel lastig om gelijk aan te gaan. Het is deels enthousiasme. Dan kan ik ergens weer even helemaal zin in krijgen om dan dus later tot de conclusie te komen dat ik weer te hard mijn grenzen over ga en dat ik dus nog niet in staat ben om datgene te doen waar ik zou enthousiast over werd. Heel lastig is dat. En soms is het ook meer een soort perfectionisme. Toen ik een re-integratiepoging deed kreeg ik een klein klusje om te doen, maar daarbij zag ik gelijk al een paar inconsequenties. Er waren verschillende mensen mee bezig geweest en dus waren dingen op verschillende manieren gedaan. Daar kan ik heel slecht tegen, dus dan ga ik heel erg aan en wil ik gelijk alles helemaal omgooien en zorgen dat het allemaal netjes is. Dan moet ik mezelf echt tot de orde roepen dat het niet mijn taak is om dit allemaal te doen en dat als anderen zich daar totaal niet druk om maken dat ik dat dan ook niet hoef te doen, maar dat is soms lastig.
@Mia, waardeloos he als niks werkt. Het zou zeker goed zijn om te vermijden om hyper te worden, maar soms ontkom je er niet aan. Het gaat soms heel ongemerkt en soms zijn er gewoon dingen die gedaan moeten worden ondanks dat het eigenlijk nog wat te veel is. Ik merk vooral ook dat ik dan lastig in slaap kom. En ik heb wel slaapmedicatie, maar die kan en wil ik ook niet iedere nacht gebruiken. Maar goed, het resultaat is dan dus wel dat ik afgelopen nacht maar 4,5 uur geslapen heb. Dat is natuurlijk veel te weinig. Het vroege wakker worden gebeurd mij een enkele keer, en dan inderdaad ook meteen 'aan'. Soms zelf midden in de nacht als ik door één van de kinderen gewekt word.
Het te laat op de rem trappen is ook iets waar ik met mijn burnout coach mee bezig ben geweest. Zij vroeg me waaraan ik merkte dat ik mijn grenzen over ging. Toen ik daar een aantal voorbeelden van had gegeven, zoals overprikkeling, hoofdpijn en nog wat andere zaken gaf zij aan dat dit vooral de alarmbellen zijn. Dan ben je dus al veel te ver. En dat het dus noodzaak is om de eerdere (subtiele) signalen die je lichaam geeft te gaan herkennen en opmerken (zoals bij mij bijvoorbeeld friemelen met iets en meer gaan zuchten, dus een verkeerde ademhaling). Maar dat is nog wel een ingewikkeld proces want je moet ze dus wel daadwerkelijk gaan herkennen op het juiste moment.
maandag 8 mei 2023 om 22:10
Dat gepieker over wanneer het nu beter zal gaan heb ik ook wel last van. Het voelt soms als zo lang stilstaan en dat het lijkt alsof er geen verbetering in zit. Soms zelfs vooral 'verslechtering'. En dan inderdaad maar weer heel hard tegen jezelf zeggen dat je niet te snel moet willen, dat je er geen tijd aan moet plakken maar het per dag moet bekijken. In het begin was ik heel erg bezig met wanneer ik weer aan het werk zou kunnen en had ik daar een soort van tijd aan geplakt. Inmiddels heb ik dat losgelaten (min of meer). Het zoeken naar die stip op de horizon is denk ik ook een beetje behoefte aan controle over de situatie.Flo-tje4 schreef: ↑08-05-2023 20:23
( )
En piekeren wanneer er nou toch verbetering komt, ook al weet ik dat ik vooral niét naar die stip op de horizon moet gaan zoeken.
Ben een beetje zoekende naar de juiste weg. Ergens wil ik van alles proberen, van meditatie naar yoga of een coach. En omdat ik niet zo goed weet hoe en wat ben ik daar weer onrustig van.
Het thuiszitten voelt soms een beetje als 'tijd verdoen' en alsof ik die tijd zou moeten besteden aan nog meer werken aan mezelf. Maar dan inderdaad niet goed weten wat ik verder nog moet doen. Aan de andere kant vroeg mijn psycholoog me twee weken geleden ook weer of alle hulp die ik had niet een beetje te veel van het goede was. Dus daar ben ik nu ook weer een beetje onzeker over. Dat ik toch weer te veel aan het doen ben.
Zijn er wel dingen die je nu doet? Zoals een coach of yoga, een psycholoog?
maandag 8 mei 2023 om 22:25
De haptonoom vind ik heel fijn om naartoe te gaan. Ze leert me heel erg om mijn grenzen aan te voelen en ze vervolgens ook uit te spreken. Ze creëert ook heel erg een veilige omgeving waarbij het voor mij inmiddels veilig genoeg voelt om die grens aan te geven. En om dus te ervaren hoe dat voelt in je lijf. En om ook te ervaren hoe lang het duurt voordat die spanning weer weg gaat uit je lijf.
Ik heb de afgelopen jaren pittige jaren gehad waarin ik mezelf enorm heb weggecijferd en waar er mogelijk sprake is geweest van emotionele mishandeling door mijn (inmiddels) ex-partner. Ik ben dus volledig het gevoel met mijn eigen gevoel kwijtgeraakt. Alles wat ik voelde stopte ik weg en daar sprak ik niet over met anderen en ik redeneerde alles weg, bagatelliseerde alles wat er gebeurde, had steeds het gevoel dat het aan mij lag en dat het mijn schuld was. Ik ben dus heel erg in mijn hoofd gaan zitten. Bij de haptonoom leer ik dat nu weer wat meer los te laten. Het begint vaak met een gesprek waarbij het heel erg gaat over wat ik voel en waar ik dat dan voel. En dingen waar ik tegenaan loop. Daarna doen we oefeningen. Tijdens die oefeningen stelt ze me vaak ook vragen die ik structureel met mijn hoofd probeer te beantwoorden (het is nogal hardnekkig bij mij) en waarbij ze me dan steeds maar weer terugbrengt naar het gevoel. Dus het gaat heel erg over terug gaan naar je gevoel en leren luisteren naar de signalen die je lichaam je geeft. En dat is voor mij een heel moeizaam proces omdat ik dat zolang heb genegeerd. Maar zij voelt mij zo enorm goed aan dat ze me soms heel goed kan helpen om onder woorden te brengen wat ik eigenlijk voel waardoor dingen soms voor mij ook weer meer op z'n plek vallen. Tijdens de aanrakingen geeft ze ook heel erg terug wanneer ze voelt dat ik in contact met haar kom of dat ik juist heel erg uit contact ga. Door deze feedback leer ik ook zelf aanvoelen wat er in mijn lichaam gebeurt als dit zich voordoet.
Het klinkt misschien een beetje vaag nu. Maar ik merk echt wel dat het zinvol is.
Ik ben benieuwd hoe het jou gaat bevallen Mia! Wanneer ga je?
Ik heb de afgelopen jaren pittige jaren gehad waarin ik mezelf enorm heb weggecijferd en waar er mogelijk sprake is geweest van emotionele mishandeling door mijn (inmiddels) ex-partner. Ik ben dus volledig het gevoel met mijn eigen gevoel kwijtgeraakt. Alles wat ik voelde stopte ik weg en daar sprak ik niet over met anderen en ik redeneerde alles weg, bagatelliseerde alles wat er gebeurde, had steeds het gevoel dat het aan mij lag en dat het mijn schuld was. Ik ben dus heel erg in mijn hoofd gaan zitten. Bij de haptonoom leer ik dat nu weer wat meer los te laten. Het begint vaak met een gesprek waarbij het heel erg gaat over wat ik voel en waar ik dat dan voel. En dingen waar ik tegenaan loop. Daarna doen we oefeningen. Tijdens die oefeningen stelt ze me vaak ook vragen die ik structureel met mijn hoofd probeer te beantwoorden (het is nogal hardnekkig bij mij) en waarbij ze me dan steeds maar weer terugbrengt naar het gevoel. Dus het gaat heel erg over terug gaan naar je gevoel en leren luisteren naar de signalen die je lichaam je geeft. En dat is voor mij een heel moeizaam proces omdat ik dat zolang heb genegeerd. Maar zij voelt mij zo enorm goed aan dat ze me soms heel goed kan helpen om onder woorden te brengen wat ik eigenlijk voel waardoor dingen soms voor mij ook weer meer op z'n plek vallen. Tijdens de aanrakingen geeft ze ook heel erg terug wanneer ze voelt dat ik in contact met haar kom of dat ik juist heel erg uit contact ga. Door deze feedback leer ik ook zelf aanvoelen wat er in mijn lichaam gebeurt als dit zich voordoet.
Het klinkt misschien een beetje vaag nu. Maar ik merk echt wel dat het zinvol is.
Ik ben benieuwd hoe het jou gaat bevallen Mia! Wanneer ga je?
bupsie wijzigde dit bericht op 08-05-2023 22:37
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
1.52% gewijzigd
dinsdag 9 mei 2023 om 11:38
Aah herken echt veel van jullie zeggen. Of mee te maken gehad, of nog steeds. Zal m’n gedachten even delen. Weet niet of jullie er iets aan hebben (;
@flo-tje4
Begrijp wel een beetje wat je bedoeld. Heb ook last van keelblokkade als iets teveel wordt, of ik over mijn grens ga.
Vind dit ergens eng. Heb geen controle meer. Maar het is gewoon een signaal, van oh het is teveel. Kan er nu wel relaxer mee omgaan. Ik doe wat met het signaal, ga meestal weg uit de situatie, en de klacht gaat ook weg. Ik heb ook echt gemerkt dat in de loop van de burn out je klachten echt allemaal verdwijnen. In het begin heb je echt de raarste signalen. Zelfs het slapen is nu eindelijk verbetert. Zelfs beter dan voor de burn out. Probeer er nuchter in te staan. Dat helpt bij mij heel erg. Het is maar tijdelijk. Je lichaam probeer gewoon wat aan te geven. (;
Lastig hè die grenzen.
Ik heb er een heftige terugval voor nodig gehad om het serieus te nemen. Ik ging eerst nog gewoon door. Na de terugval had ik zoiets, en NU ga ik voor mezelf zorgen. Niet die lieve buurvrouw, het beetje werk, de gezelligheid komt op 1, maar ik. Lekker egoïstisch haha. Maar dat is voor mij de omslag geweest. Daardoor kon ik ook beter voelen, want het andere is niet meer belangrijker dan jij. Dus je hoeft het gevoel ook niet meer weg te stoppen, om even door te gaan.
@bupsie
Haha, nou echt werk kan ik het niet noemen. Maar wel achter de computer. Ik vond eigenlijk het ‘koffiedrinken’ intensiever dan wat werk doen.
Ik had ook nooit verwacht dat het beter wordt. Maar het komt echt goed.
En oh, zie het als een vakantie. Hoe fijn is het dat je niet meer de verplichtingen hebt, waardoor je Oa in een burn out bent gekomen.
Okee, ik lees nu pas je laatste bericht. Wat heftig Bupsie. Dan is het bovenstaande zeker niet van toepassing op jou. Ik laat het staan, misschien heeft iemand anders er iets aan.
Maar wat super goed dat je zo bezig bent met jezelf! Je zelf aan het voelen bent. Helemaal niet zweverig en alleen maar goed.
Bedankt dat je het wilde delen. Ik heb er nu meer een beeld bij.
@flo-tje4
Begrijp wel een beetje wat je bedoeld. Heb ook last van keelblokkade als iets teveel wordt, of ik over mijn grens ga.
Vind dit ergens eng. Heb geen controle meer. Maar het is gewoon een signaal, van oh het is teveel. Kan er nu wel relaxer mee omgaan. Ik doe wat met het signaal, ga meestal weg uit de situatie, en de klacht gaat ook weg. Ik heb ook echt gemerkt dat in de loop van de burn out je klachten echt allemaal verdwijnen. In het begin heb je echt de raarste signalen. Zelfs het slapen is nu eindelijk verbetert. Zelfs beter dan voor de burn out. Probeer er nuchter in te staan. Dat helpt bij mij heel erg. Het is maar tijdelijk. Je lichaam probeer gewoon wat aan te geven. (;
Lastig hè die grenzen.
Ik heb er een heftige terugval voor nodig gehad om het serieus te nemen. Ik ging eerst nog gewoon door. Na de terugval had ik zoiets, en NU ga ik voor mezelf zorgen. Niet die lieve buurvrouw, het beetje werk, de gezelligheid komt op 1, maar ik. Lekker egoïstisch haha. Maar dat is voor mij de omslag geweest. Daardoor kon ik ook beter voelen, want het andere is niet meer belangrijker dan jij. Dus je hoeft het gevoel ook niet meer weg te stoppen, om even door te gaan.
@bupsie
Haha, nou echt werk kan ik het niet noemen. Maar wel achter de computer. Ik vond eigenlijk het ‘koffiedrinken’ intensiever dan wat werk doen.
Ik had ook nooit verwacht dat het beter wordt. Maar het komt echt goed.
En oh, zie het als een vakantie. Hoe fijn is het dat je niet meer de verplichtingen hebt, waardoor je Oa in een burn out bent gekomen.
Okee, ik lees nu pas je laatste bericht. Wat heftig Bupsie. Dan is het bovenstaande zeker niet van toepassing op jou. Ik laat het staan, misschien heeft iemand anders er iets aan.
Maar wat super goed dat je zo bezig bent met jezelf! Je zelf aan het voelen bent. Helemaal niet zweverig en alleen maar goed.
Bedankt dat je het wilde delen. Ik heb er nu meer een beeld bij.
dinsdag 9 mei 2023 om 15:17
Ik gun mezelf - zeker voor mijn doen - best wel tijd. Als het aan mij lag zat ik al weer achter mijn bureau hoor. Het is eigenlijk lastig als je burn-out niet door het werk veroorzaakt wordt. Ik probeer nu een uur per dag te werken maar doe alleen de eenvoudige zaken. Verder kreeg ik vandaag slecht nieuws over de conditie van mijn slechte oog, dus van werken komt gewoon even niks. Ik moet het slechte nieuws verwerken.Bupsie schreef: ↑07-05-2023 22:03Klinkt ook als een pittige tijd Schriftje. Hoe lang zit je al thuis met een burn out? Ik vond het in het begin ook heel lastig dat mensen maar bleven zeggen dat ik leuke dingen moest doen. Daar had ik toen ook totaal geen energie voor en ook gewoon geen zin in. Het lukte me in het begin gewoon niet om ook maar ergens motivatie of energie voor te vinden. Uiteindelijk gaat dat nu iets beter gelukkig. Geef jezelf ook wat tijd om die energie weer te vinden.
Verder heb ik een therapeut en zo'n e-health programma. De therapeut is aardig maar dat programma werkt op m'n zenuwen want ik krijg steeds berichten dat ik nog een dagboek moet invullen of zo. En dáár zit een pijnpunt bij mij. Ik wil niet 'op de klok' aan herstel werken. Ik doe gewoon wat fijn voelt en als het niet lukt, dan even niet. Aan de andere kant ben ik ook niet blij want ik voel me een beetje doelloos leven zo. De realiteit van de burn-out komt geloof ik nu pas echt binnen.
Met de depressie van destijds was dat anders. Toen was ik te depressief om me druk te maken en later hielpen de pillen en de therapie om gewoon te gaan werken.
Wij gaan over een paar weken op vakantie, iets waar we erg naar uitkijken. En na die vakantie moeten we waarschijnlijk allebei een operatie. Ik denk nog even niet verder in de tijd dan augustus/september.
dinsdag 9 mei 2023 om 15:25
Ik 'zit thuis'. Al een lange tijd. Al zit ik nu niet thuis maar in een kliniek.
Heb PTSS, Autisme/ADD en Anorexia, plus terugkerende depressies. Allemaal dingen die met elkaar in verbinding staan qua hoe ik er mee om (kan) ga(an).
Vorige maand mijn contract van bijna 10 jaar moeten laten stoppen, want er is weinig kans dat ik weer 'normaal' kan gaan werken, wat ik voorheen deed.
Het is lastig, na zo veel jaar (nu sinds 2016 in behandeling voor depressie) is er ook niet meer zoveel begrip vanuit mijn omgeving en dat doet zeer..
Sorry voor de lange lijst aan diagnoses, wilde wel volledig zijn haha.
Ik ben op dit moment bezig met het financieren van een hulphond voor mn PTSS, wat wel een beetje houvast en hoop geeft.
Heel veel sterkte iedereen met het herstellen
.
Heb PTSS, Autisme/ADD en Anorexia, plus terugkerende depressies. Allemaal dingen die met elkaar in verbinding staan qua hoe ik er mee om (kan) ga(an).
Vorige maand mijn contract van bijna 10 jaar moeten laten stoppen, want er is weinig kans dat ik weer 'normaal' kan gaan werken, wat ik voorheen deed.
Het is lastig, na zo veel jaar (nu sinds 2016 in behandeling voor depressie) is er ook niet meer zoveel begrip vanuit mijn omgeving en dat doet zeer..
Sorry voor de lange lijst aan diagnoses, wilde wel volledig zijn haha.
Ik ben op dit moment bezig met het financieren van een hulphond voor mn PTSS, wat wel een beetje houvast en hoop geeft.
Heel veel sterkte iedereen met het herstellen
.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
dinsdag 9 mei 2023 om 22:05
Herkenbaar allemaal, zo ging het bij mij ook bij de haptonoom. Alleen was ik nog niet zo ver wat betreft grenzen aangeven. Het lijkt soms wel alsof die functie niet in mijn systeem aanwezig is. Met vreemden/kennissen wel maar zodra iemand in mijn inner circle zit vervagen mijn grenzen volledig. Door een verhuizing kan ik niet meer naar mijn haptotherapeut, maar ik ga binnenkort kennismaken met een nieuwe hier in de buurt.
En je relatie, dat is helaas ook herkenbaar.
Wellicht past het niet binnen dit topic en ik schrijf er liever niet zo openlijk over, maar ik heb daar nooit met iemand over gesproken en daar heb ik nu nog wel eens last van.
dinsdag 9 mei 2023 om 23:06
Voel je vrij om het te delen hoor. Je mag er ook altijd een eigen topic over openen. Je bent anoniem (:
woensdag 10 mei 2023 om 07:15
Het aangeven van de grenzen is voor mij ook nog steeds lastig hoor. Het blijft ingewikkeld. Er zit wel wat verbetering in, zeker in de veilige situatie bij de haptonoom. En het voelt daar ook veilig genoeg om erover te praten als ze wel over mijn grens is gegaan en ik het in eerste instantie niet aan heb gegeven. Dus dat is een goede oefening. Uiteindelijk moet ik het ook steeds meer in het echte leven gaan doen, maar dat is nog een lastige stap.Vage schreef: ↑09-05-2023 22:05Herkenbaar allemaal, zo ging het bij mij ook bij de haptonoom. Alleen was ik nog niet zo ver wat betreft grenzen aangeven. Het lijkt soms wel alsof die functie niet in mijn systeem aanwezig is. Met vreemden/kennissen wel maar zodra iemand in mijn inner circle zit vervagen mijn grenzen volledig. Door een verhuizing kan ik niet meer naar mijn haptotherapeut, maar ik ga binnenkort kennismaken met een nieuwe hier in de buurt.
Succes met je kennismaking met de nieuwe haptonoom. Hopelijk heb een goede klik!
Ik weet hoe moeilijk het is om erover te praten/schrijven. Maar inmiddels ben ik er ook achter dat het heel belangrijk is om het wel te doen. Bij mij heeft alle emotie zich enorm vastgezet in mijn lichaam en zorgt nog steeds voor veel fysieke klachten. En om het daadwerkelijk te kunnen verwerken is het belangrijk om het te gaan erkennen en er dus over praten. Voel je vrij om een pb'tje te sturen als je daar behoefte aan hebt
woensdag 10 mei 2023 om 10:09
Toch 'fijn' om te lezen dat het bij jou ook lastig is Bupsie.
Bij mij ging ze over mijn grenzen en kwam niet eens in me op dat ik een grens heb, laat staan dat zij daar overheen aan het gaan was. Ik schakelde mijn gevoel gewoon uit en dat had ik zelf niet door. Er zat wel iets progressie in, maar mijn grens aangeven dat lukte niet op een manier die indruk maakte. Hopelijk binnenkort dat ik het weer op kan pakken inderdaad.
Ik doe je even een pb'tje.
Bij mij ging ze over mijn grenzen en kwam niet eens in me op dat ik een grens heb, laat staan dat zij daar overheen aan het gaan was. Ik schakelde mijn gevoel gewoon uit en dat had ik zelf niet door. Er zat wel iets progressie in, maar mijn grens aangeven dat lukte niet op een manier die indruk maakte. Hopelijk binnenkort dat ik het weer op kan pakken inderdaad.
Ik doe je even een pb'tje.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
