Herstellen na psychische klachten

01-05-2023 16:18 102 berichten
Ik las in een ander topic dat iemand hier drie jaar bezig was met herstellen van een burnout. Eerst een jaar echt uitrusten maar daarna ook nog een jaar of twee weer opbouwen, nieuwe aanpassingen in het leven inbouwen, vallen en opstaan.

Ik vond dit wel een eyeopener (zie straks mijn eerste post) en vroeg me af hoe anderen hier zichzelf weer oppakken na (of tijdens) een periode van psychische klachten. Wat voor klachten houden er nog aan, hoe ga je daarmee om, wat heb je geleerd over jezelf, welke aanpassingen wil of moet je gaan maken, en hoe doe je dat? Wat hoop je nog te verbeteren en wat moet je accepteren? Welke hulp krijg je evt nog?

Zie straks mijn 1e post...
Hoe gaat het met jullie hier?

Ik heb een intense, drukke en stressvolle tijd achter de.rug, waarin ik me vrij goed voelde. Maar na de laatste verplichtingen stortte ik toch wel een beetje in deze week: wat meer angst en paniek en ontzettend moe. Dus pas op de plaats, rustiger aan en meer slapen. Het zat er aan te komen, want heb de laatste weken niet goed geslapen en ik kon mijn stressoren (verhuizing en sterfgeval van een naaste) ook niet wegnemen. Dus nu moet alle opgebouwde spanning er weer even uit.
Gelukkig wordt het wat warmer, dat, en de zon, doet mij goed!
Alle reacties Link kopieren Quote
Klinkt wel als een pittige tijd. Gecondoleerd met het verlies. :redrose:
Hopelijk lukt het een beetje om de tijd en ruimte te nemen om de spanning weer wat te laten zakken. Ben je inmiddels ook al bij de haptonoom geweest? En ben je ook al een beetje gesetteld hier in Nederland?

Ik ben op het moment erg bezig met het ordenen van alle chaos in mijn hoofd en dat geeft even een soort van (mentale) rust en dus ook iets minder snel overprikkeling. Het voelt als een klein beetje controle. Maar ik ben denk ik eigenlijk ook veel gevoel aan het onderdrukken. Alle spieren in mijn rug, schouders en nek zijn namelijk erg strak gespannen en pijnlijk. Wel een beetje zoekende hoe ik die spanning in de spieren wat kan verlichten.
Fijn gevoel: dat ordenen. Even wat losse eindjes aan elkaar knopen! Enig idee welke gevoelens je onderdrukt: stress, woede verdriet? Misschien helpt het om uit te zoeken waar de oorzaak ligt en die aan te pakken.

Nog niet bij de haptonoom geweest. Het was allemaal een behoorlijk gedoe om me hier weer in te schrijven en een zorgverzekering af te sluiten. Dat is inmiddels geregeld dus nu een eerste afspraak staan voor over twee weken. Ben erg benieuwd.

Verder redelijk gesetteld. Moet nog wat verzekeringen afsluiten en straks op zoek naar woonruimte, maar eerst even rustig aan. Wandelen, fietsen, slapen, Netflixen, familie en vrienden opzoeken...
Alle reacties Link kopieren Quote
En dan is het mooi weer en roept iedereen dat je lekker op een terras moet gaan zitten...
Nee dus.
Al die prikkels!
Ik ben iets relaxter omdat ik nu wel gewend ben aan het idee van de oogoperatie. Zodra ik de datum weet zal de stress wel weer boven komen drijven maar als je weet waar je stress van hebt kan je er aan werken.
Ik zie hier bij iedereen die schrijft eigenlijk wel overeenkomsten, ondanks al onze verschillende situaties. Mij doet het wel goed om te weten dat ik niet de enige ben, jullie ook?
Mijn grote struikelpunt is nog steeds dat ik de wereld niet meer leuk vind, en dat ik niet gewoon relaxt mijn leven kan leiden. Je kan mediteren tot je een ons weegt, maar daar krijg je de wereld niet mee veranderd, helaas.
Schriftje schreef:
20-05-2023 14:58
En dan is het mooi weer en roept iedereen dat je lekker op een terras moet gaan zitten...
Nee dus.
Al die prikkels!
Ik ben iets relaxter omdat ik nu wel gewend ben aan het idee van de oogoperatie. Zodra ik de datum weet zal de stress wel weer boven komen drijven maar als je weet waar je stress van hebt kan je er aan werken.
Ik zie hier bij iedereen die schrijft eigenlijk wel overeenkomsten, ondanks al onze verschillende situaties. Mij doet het wel goed om te weten dat ik niet de enige ben, jullie ook?
Mijn grote struikelpunt is nog steeds dat ik de wereld niet meer leuk vind, en dat ik niet gewoon relaxt mijn leven kan leiden. Je kan mediteren tot je een ons weegt, maar daar krijg je de wereld niet mee veranderd, helaas.
Ja, ik vind het ook fijn om te weten dat ik niet de enige ben. En ook om te weten waar stress vandaan komt: als ik weer dat het door een specifiek event komt, kan ik het veel makkelijker accepteren dan wanneer het zo kansloos rondhangt zonder direct bekende aanleiding. En van elke medische ingreep word ik al angstig en gestresst, hoor... Ik word al nerveus als ik bij de huisarts in de wachtkamer voor een herhaalrecept ;-)

Ik houd van het lekkere weer, en de zon en normaliter ook wel van een terrasje! Maar dat laatste is nu ook te druk voor mij, dus ik heb een heerlijk fietstochtje gemaakt vanochtend. Het was nog best fris en ik had flinke tegenwind, maar het was lekker ontspannend...

Ik hang nu wat op de bank want voel ook spanning in mijn lijf. Weet niet precies waardoor maar waarschijnlijk nog een overblijfsel van de afgelopen weken en doordat ik gisteren te laat naar bed ben gegaan :-)
Alle reacties Link kopieren Quote
Hebben jullie een beetje kunnen genieten van het mooie weer de afgelopen dagen?
Mia schreef:
20-05-2023 13:18
Fijn gevoel: dat ordenen. Even wat losse eindjes aan elkaar knopen! Enig idee welke gevoelens je onderdrukt: stress, woede verdriet? Misschien helpt het om uit te zoeken waar de oorzaak ligt en die aan te pakken.
Het is nog niet echt losse eindjes aan elkaar knopen. Het is meer één grote bol wol die in de knoop zit en die ontward moet worden. Dus dat vergt nog wel wat inspanning ben ik bang. Het onderdrukte gevoel is zowel boosheid als verdriet en ik denk ook veel stress. Ik denk dat het ordenen van al die chaos wel gaat helpen. Ik hoop dat als de chaos wat meer geordend is dat ik dan meer kan gaan inzien wat ik moet gaan erkennen en doorvoelen, of dat daar dan misschien meer ruimte voor gaat komen. Klinkt misschien een beetje vaag, maar vind het een beetje lastig uitleggen.

Het zal inderdaad wel behoorlijk veel werk zijn geweest om alles te regelen hier. Fijn dat de meeste dingen inmiddels geregeld zijn. Dat zal wel wat rust gaan geven. Ik ben erg benieuwd wat je van de haptonoom vindt.

@Schriftje, ben ik het helemaal mee eens. Die ontspanning komt niet echt als je op een druk terras moet zitten. Ik ga vaak wel even naar buiten en dan langs het water even op een bankje in de zon zitten. Dat is een stuk minder prikkels, maar wel even lekker buiten en in de zon, en even de deur uit.
Ik kan me voorstellen dat je wel wat spanning hebt van de komende operatie. Fijn dat je nu even een beetje relaxter ermee om kan gaan. Hopelijk blijft dat voorlopig nog even zo!

De overprikkeling en de gevolgen ervan die je een dag later vaak pas opmerkt zijn inderdaad een stuk makkelijker accepteren als je weet waar het vandaan komt. In het begin vond ik dit heel lastig en was ik er steeds boos over en ertegen aan het vechten. Nu kan ik er makkelijker in mee gaan, dat scheelt een hoop mentale onrust.
Vervelend, die knopen in je hoofd. Ik denk dat ik wel herken wat bedoelt: ik voel vaak (steeds minder) zo'n wervelwind van emoties en gedachten en dat geeft me dan stress en spanning, paniek en angst, maar ik kan dan nog niet duiden waarom of wat me nu precies zo dwars zit. Als ik in zo'n wervelstorm zit, wil ik dat dan uitpluizen maar dat lukt dan niet, juist omdát ik er middenin zit. Pas als alles een beetje is gaan liggen kan ik beginnen met begrijpen, herkennen en verwerken, maar dat duurt soms best lang en ik vind het een vreselijk gevoel.

Ik weet niet of dit is wat jij ervaart, maar het klinkt herkenbaar. Lastig, maar het klinkt alsof het een klein beginnetje hebt gemaakt!! En dat zal je vast helpen met het ordenen en rust krijgen in je hoofd. Want je kunt pas iets verwerken, en ruimte maken als je weet wat je nu precies is wat er in jou rondraast.

Ik vind het wel heel knap dat je bent gestopt met vechten tegen overprikkeling. Ik vind het soms nog erg moeilijk accepteren dat ik overprikkeld ben door iets heel kleins. Maar goed, het gaat langzaamaan beter en het dier me goed dat anderen dat ook hebben kunnen leren!

Ik heb heerlijk gewandeld en gefietst de laatste dagen!
Alle reacties Link kopieren Quote
Schriftje schreef:
20-05-2023 14:58
Mijn grote struikelpunt is nog steeds dat ik de wereld niet meer leuk vind, en dat ik niet gewoon relaxt mijn leven kan leiden. Je kan mediteren tot je een ons weegt, maar daar krijg je de wereld niet mee veranderd, helaas.
Dat klopt, en deze frustratie herken ik wel.

Tegelijkertijd klopt het niet, want met dat je via meditatie in jezelf iets gaat zien, aanvaarden, en je je verzet daarmee oplost, verandert de hele wereld.

Want in feite is er maar één wereld en dat is die van onze eigen perceptie. Zowel het slechte als het mooie zijn altijd overal (en zijn niet slecht of mooi, maar 'zijn' gewoon).

Je mag best egoïstisch zijn en je eigen wereld binnen de wereld bouwen, waarin het voor jou goed toeven is. Al die andere dingen kan je toch niets aan veranderen. Maar als jouw eigen wereld mooi is, heb je wel veel meer te geven aan anderen. Zo zijn wij allen in dit topic niet opgevoed waarschijnlijk, met dat idee. Maar het kan wel, zo leven, en het mag ook.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb even behoefte om te ventileren Wat een rotdag zeg. Het begon relatief rustig. Maar er zijn een paar dingen geweest waardoor ik uit balans raakte. Ik kan nu even niet zo goed relativeren. Ik ben niet alleen erg overprikkeld, maar ook duizelig en misselijk, de tranen zitten hoog. Maar ja, de kinderen zijn ook gewoon thuis. Het liefst zou ik in bed gaan liggen en de deken over me heen trekken en er voorlopig niet meer onderuit komen. Maar dat kan dus niet. Waarschijnlijk is morgen alles wel weer wat rustiger, als de ergste storm van onrust weer voorbij is.
Hebben jullie dat ook wel eens? Dusdanig overprikkeld zijn dat je er duizelig van bent? En iemand nog tips hoe ik dat wat minder kan maken? Dat zou in ieder geval iets schelen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Yes, hier ook zo overprikkeld als de pest, duizelig, misselijk, hoofdpijn.
Maar ik kan niet liggen nu.

Ik zet zelf vaak een 'comfort' film aan, eentje die ik al eerder gezien heb, gewoon om het nutteloos(helemaal niet nutteloos) kijken van.

Omdat het al bekend is kan ik m'n hoofd dan ook wat ordenen ofzo.

Het is echt lastig, kan me voorstellen dat het, als je kinderen hebt, nog wel een tandje pittiger is.

Sterkte :hug:
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
Alle reacties Link kopieren Quote
Hier ook een rottige dag, vanmiddag 'moest' er even iets praktisch gebeuren waar ik mijn moeder voor in moest schakelen en de wervelwind die ze achterliet in mijn hoofd is niet fijn.

Nu ben ik overprikkeld maar ik blijf zo veel van mezelf moeten de hele tijd.
Dus, opruimen, douchen, om maar bezig te zijn en niet te denken aan wat ze allemaal gezegd heeft.

Nu is dat als je niet overprikkeld bent al belastend, voor mij althans, maar nu..

Ben even helemaal klaar met mijn eigen hoofd, en met mezelf.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
Alle reacties Link kopieren Quote
Lastig is dat he. Het niet los kunnen laten van die gedachten. Dan kan zo'n film wel helpen inderdaad. Dat doe ik ook wel eens als de kinderen er niet zijn of als het avond is. Alles om maar niet bezig te hoeven zijn met je eigen gedachten. Dat loslaten is soms zo moeilijk.
Hopelijk vind je snel de rust een beetje terug :hug:
Hè, wat rot allemaal voor jullie. Ik herken het helemaal: duizelig, misselijk; ik heb vaak ook echt paniek in mijn lijf. Echt een rotgevoel en ik zeg dan ook vaak letterlijk tegen mijn man: ik wil drie dagen op bed liggen met de dekens over mn hoofd.

Wat bij helpt is ook een bekende film kijken, of een luisterboek (dat ik ook al ken). Maar vaak is het gewoon: niks. Mijn slaapkamer, lekker koel, donker en rustig en daar gewoon een uur mijn gedachten laten uitrazen. En als dat niet werkt: afwachten tot een betere dag.

Sterkte allemaal... :rose:
Alle reacties Link kopieren Quote
@mia, heb je inmiddels je eerste afspraak bij de haptonoom al gehad? Ben benieuwd hoe het je is bevallen. :)
Hey Bupsie,

Ja, het is me wel goed bevallen! Door omstandigheden kan ik hierna niet bij de deze therapeut terecht, maar ik heb toch een eerste sessie gedaan met haar. In het kort hebben we gepraat over wat mij dwars zit (angst- en stressklachten), waar ik dat voel, en hoe ik daarop reageer, en wat ik daarin kan verbeteren.

Ik reageer daar dus op door me in mijn hoofd terug te trekken, overanalyseren, piekeren: waarom voel ik me zo, is dat normaal, wat moet ik nou doen, hoe en wanneer krijg ik dit weg? Dus alles heel erg beredeneren. Dat is enerzijds wel nuttig: emoties geven een signaal door en met dat signaal kunnen we iets, maar we moeten het ook voelen. In ons lijf. En dat doe ik eigenlijk niet. Sterker nog, ik vind die gevoelens zo naar dat ik ze echt negeer en niet wil voelen. En das dus niet de bedoeling ;-)

En wat we ook opmerkten is dat heel veel lichamelijke signalen door mijn hoofd worden geïnterpreteerd als angst, maar dat zijn ze niet per se. Ik heb alleen zo'n angst voor de angst dat mijn hoofd superalert is op alles wat ook maar een klein beetje op angst of paniek zou kunnen lijken. Soms is het gewoon spanning... Mijn interpretaties bepalen dan mijn gedrag, maar als die interpretaties verkeerd zijn, hoort daar soms ook het verkeerde gedrag bij (met een averechts effect).

En verder ben ik ook altijd erg ongeduldig en gehaast: ik wil altijd alles snel doen, ik plan altijd heel ver vooruit ("lekker efficiënt"), ik praat en denk snel, onderbreek mensen als een verhaal me te lang duurt, ik wandel snel, ik kan alleen maar op mn allerhardst zwemmen (das niet erg snel). En nu, na de sessie heb ik besloten gewoon alles op sloth-speed te gaan doen. Mijn denken gaat snel, maar als ik mijn gedrag vertraag, gaat mijn hoofd misschien ook wel een tandje lager... Ik weet het niet, maar das mijn eigen aanpak nu.

Dus ik vond het wel heel inzichtelijk en ga nu dus ook een nieuwe zoeken!
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat fijn dat het je goed bevallen is en dat het je gelijk al enig inzicht heeft gegeven. Hopelijk lukt het om een andere te vinden waar je mee klikt.

Dat alles maar beredeneren en vooral alles met je hoofd doen herken ik ook heel erg. Dat is ook precies waar ik steeds tegenaan loop bij de haptonomie en waar we hard aan moeten werken. Daar stuurt mijn haptonoom ook heel erg op aan. Ik krijg dan weer een "fijn dat ik weet wat je denkt, maar wat voel je nu?" terug :P Het blijft een uitdaging.
Bupsie schreef:
09-06-2023 19:55
Wat fijn dat het je goed bevallen is en dat het je gelijk al enig inzicht heeft gegeven. Hopelijk lukt het om een andere te vinden waar je mee klikt.

Dat alles maar beredeneren en vooral alles met je hoofd doen herken ik ook heel erg. Dat is ook precies waar ik steeds tegenaan loop bij de haptonomie en waar we hard aan moeten werken. Daar stuurt mijn haptonoom ook heel erg op aan. Ik krijg dan weer een "fijn dat ik weet wat je denkt, maar wat voel je nu?" terug :P Het blijft een uitdaging.
:high5:
Heeel herkenbaar! Hoe werk jij daar aan, als ik vragen mag?

Ik heb wel wat andere haptotherapeuten gevonden inmiddels dus ik ga volgende week eens even wat contacten.
Alle reacties Link kopieren Quote
Het werken eraan is best lastig. Ik krijg van de haptonoom oefeningen mee naar huis om mijn lijf wat meer te gaan voelen. Door bewuster met je lichaam bezig te zijn zal het ook makkelijker worden om echt te voelen ipv alles te willen verklaren. Als ik te veel in mijn hoofd zit en er moeizaam uitkom (te veel piekeren bijvoorbeeld) daar heb ik een oefening voor waarbij ik eerst op mijn rechterhand moet gaan zitten en die heel bewust moet voelen. Voel ik al mijn vingers? Hoe voelt mijn hand (koud/warm)? Als je daar dan bewust mee bezig bent geweest je hand weghalen en proberen heel bewust het verschil tussen beide kanten te voelen. Je bent dan zo bezig met je lichaam voelen dat je wat meer uit je hoofd komt. Dit werkt soms heel goed, en soms totaal niet. Maar ik probeer hem wel te blijven toepassen.
Daarnaast heb ik de opdracht gekregen om meerdere keren per dag even een soort van bodyscan uit te voeren. En dan niet om het allemaal te ontspannen, maar meer even alles langsgaan en checken hoe het ervoor staat. Kan ik mijn tenen voelen? Hoe voelen ze? Zit er spanning en zo ja hoeveel spanning? Dan verder naar boven, enkels/kuiten, hoe voelen die. Om zo ook te gaan voelen waar de spanning zit. En dan dus niet bezig zijn om die spanning weg te halen en te bedenken waar alles vandaan komt. Maar gewoon met een soort nieuwsgierigheid even checken hoe je lijf ervoor staat. En ook dit is lastig, want hierbij probeer ik het ook al snel te veranderen en te verklaren waar dingen vandaan komen. Maar als mijn hoofd weer op hol slaat dan denk ik weer even aan de haptonoom die zegt dat ze alleen maar wil weten wat ik voel, zonder waardeoordeel.

Maar ik merk wel dat ik echt nog een lange weg te gaan heb. Het is zo automatisme voor mij om vele te denken en ook heel associatief. Ik moest op een zeker moment even gaan staan en vroeg ze hoe mijn voeten voelden. Die vraag kon ik nog beantwoorden. Maar toen vroeg ze daarna hoe mijn knieën dan voelden. Daar ging het mis. Daar sloeg mijn hoofd erg op aan. Waarbij ik in eerste instantie dacht, "o ja die staan op slot. Hmm.... dat is eigenlijk niet goed, dan moet ik ze dus ligt buigen om ze meer te ontspannen. Is bij yoga ook altijd zo, niet zo handig. Maar dit staat eigenlijk wat ongemakkelijker dan net. Nu voel ik mijn rug weer, die doet een beetje pijn. O ja, ik moest aangeven hoe mijn knieën aanvoelden." Nou ja, en na zo'n riedel aan gedachten en het al weer meerdere keren aanpassen van mijn houding weet ik dus niks zinnigs meer te zeggen op de vraag hoe mijn knieën voelen. Omdat het allang niet meer zo is als op het moment dat ze het de eerste keer vroeg :facepalm:. :-$

Het gaat met veel vallen en ook weer opstaan. Ik hoop het ooit wel wat meer te gaan leren.
Klinkt heel interessant en ook als heel nuttig voor mij. Ik moest ook op mn handen gaan zitten maar zonder echte uitleg daarbij - nu weet ik iig het idee erachter :-D

Als ik jouw verhaal lees, dan is dat precies hoe ik ook denk en (niet) voel ;-) maar ik vraag me wel af of niet iedereen dat doet? Ik weet dat ik bovengemiddeld in mijn hoofd bezig ben, maar zijn alle andere mensen dan wel zo bewust met hun lijf en gevoelens bezig? Of lopen die gewoon minder snel tegen psychische problemen aan zodat ze zich daar ook eigenlijk nooit bewust van hoeven te worden...? Nouja, zijn retorische vragen, hoor...

Jouw body scan oefening ga ik ook proberen te doen. Ik moet mezelf dus wat leren af te remmen maar omdat te kunnen, moet ik dus ook opmerken wanneer ik te hard ga. En daar kan ik die bodyscan goed voor gebruiken! Dankjewel voor je antwoord!
Bupsie schreef:
07-05-2023 23:26
De angst voor terugval blijft heel lastig. Als ik goede dagen heb, dan heb ik het gevoel de hele wereld aan te kunnen en ben ik heel optimistisch (soms een beetje te), maar op de slechtere dagen voelt het alsof ik weer heel erg terugval en alsof het nooit meer goed komt. Mijn burnout coach gaf aan dat herstel ook gepaard gaat met meerdere dips. Je kunt pas echt herstellen als je af en toe over je grens heen gaat, je moet die af en toe ook een beetje opzoeken om te zien hoe ver je kan gaan en waar die grens precies ligt. En dat een dip altijd superslecht voelt, maar dat als je dan gaat kijken/bedenken hoe het een paar maanden geleden was, dat het dan toch echt een stuk verbeterd is. En blijven kijken naar de hersteltijd die je nodig hebt als je over je grens bent gegaan. Waar ik er eerst een week af lag als ik een dagje te veel had gedaan, is het nu vaak 2 of 3 dagen. Er zit dus verbetering in. En vooral dat probeer ik mezelf voor te blijven houden. En geduld hebben. Maar ik weet dat dat veel makkelijker gezegd dan gedaan is.
Gevonden! Deze had ik vandaag even nodig! :-)
Hoe gaat het met jullie hier (als hier überhaupt nog iemand leest)?
Alle reacties Link kopieren Quote
Fijn dat ik vandaag heb kunnen helpen :-)
Was het een pittige dag? Hoe is het verder? Heb je al een nieuwe haptonoom gevonden?

Het gaat met mij momenteel weer even iets minder. Ik heb een wat positievere periode achter de rug, maar ik merk dat ik weer meer onrust heb. De therapie gooit een hoop door de war en op zulke momenten mis is weer heel erg structuur in de therapie. Zal wel weer iets te maken hebben met mijn extreme controledrang. Dus nu weer veel bezig met uitvogelen wat er dan precies voor die onrust zorgt in de hoop hier weer wat mee te kunnen. En volgende week maar weer het gesprek aan proberen te gaan met mijn psycholoog over dat ik weer even niet zo goed weet wat we aan het doen zijn. Ik word soms een beetje moe van mezelf en wil graag aan die patronen en die vervelende zelfdestructieve gedachten werken om ze wat minder dominant te maken.
Bupsie schreef:
17-06-2023 16:58
Fijn dat ik vandaag heb kunnen helpen :-)
Was het een pittige dag? Hoe is het verder? Heb je al een nieuwe haptonoom gevonden?

Het gaat met mij momenteel weer even iets minder. Ik heb een wat positievere periode achter de rug, maar ik merk dat ik weer meer onrust heb. De therapie gooit een hoop door de war en op zulke momenten mis is weer heel erg structuur in de therapie. Zal wel weer iets te maken hebben met mijn extreme controledrang. Dus nu weer veel bezig met uitvogelen wat er dan precies voor die onrust zorgt in de hoop hier weer wat mee te kunnen. En volgende week maar weer het gesprek aan proberen te gaan met mijn psycholoog over dat ik weer even niet zo goed weet wat we aan het doen zijn. Ik word soms een beetje moe van mezelf en wil graag aan die patronen en die vervelende zelfdestructieve gedachten werken om ze wat minder dominant te maken.
Ja, ik herken het. Zo vermoeiend om alles de hele tijd te moeten analyseren en controleren. Konden we maar gewoon beetje therapie doen en dan wel zien waar het schip strandt. Maar dan hadden we het waarschijnlijk ook niet nodig gehad....

Ik denk dat je misschien ook jezelf moet toestaan om even niet aan die gedachtepatronen te werken. Ik wil het liefst ook gewoon elke week een paar huiswerkopdrachten maken, die bespreken en dat dan alle mentale shit na 8 weken is opgelost. Helaas.... Zo werkt het niet.

Ja, ik ook een rotdag. Het ging deze week mentaal eigenlijk erg goed, ondanks best veel stress en prikkels, en daardoor teveel gedaan: weer een begrafenis, een feestje waar ik te lang bleef hangen, niet goed kunnen slapen door het warme weer, geen tijd voor mijn middagdutje... En nu werd ik vannacht ziek (last van mijn maag door warmte en vermoeidheid, denk ik) en daar werd ik dan weer angstig van en heb dus ook niet geslapen.. Heb wel vandaag een nieuwe haptonoom gemaild die me aansprak! Ben benieuwd. Hoop dat ik me morgen beter voel... En jij ook!
Alle reacties Link kopieren Quote
Nou precies dat. Geef me huiswerkopdrachten, dingen om over na te denken, kom er de volgende keer op terug. Het zou zo fijn zijn als er gewoon meer structuur is. Maar het blijkt niet zo te werken. Maar alleen maar praten wordt het toch ook niet beter van. Soms weet ik gewoon ook niet meer zo goed waar ik het dan nog over moet hebben. Het zal wel weer iets met loslaten te maken hebben, maar ja, daar is ook geen handleiding voor.

Wel fijn dat je op zich wel een goede week had en dus meer hebt kunnen doen. Het is zuur dat je daar nu de prijs voor moet betalen, maar hoe meer je eraan toegeeft, hoe sneller het waarschijnlijk weer voorbij gaat. Beetje lief zijn voor jezelf en je over geven aan het rusten en niks doen. En ja, ik weet dat dat makkelijker gezegd is dan gedaan ;-)
Hopelijk slaap je vannacht goed en bevalt de nieuwe haptonoom straks ook een beetje.
Dankjewel!

Ik had trouwens wel een therapeut waarbij het ook wel heel erg vrijblijvend was, hoor! Dan zat ik ook maar wat te praten en geen idee wat ik er nou mee opschoot. Daar toen weggegaan, en bij mijn volgende therapeut (die ik tot voor kort had en die heel goed was) was er veel meer duidelijkheid en een plan. Met doelen en tussentijdse testen, en wekelijkse opdrachten. Wel een beetje vage, bijvoorbeeld : elke dag 10 minuten mediteren (leaves on a stream, bv) en niet meer alleen zwemmen om meters te maken maar dan ook een kwartier dobberen in het water zonder enig doel. Maar dat vond ik toch fijner en daar boekte ik veel meer vooruitgang. Lang verhaal kort ;-) : misschien ligt het niet (alleen) aan jou en je inner control freak...

Oja, en ik deed ook opdrachtjes (op haar advies) van dialecticalbehaviortherapy.com - sommige waren stom, andere nuttig.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoe heb je de beslissing gemaakt om van therapeut te wisselen? Ik twijfel er soms namelijk wel eens aan of dit de juiste is voor mij, maar ik weet niet zo goed hoe ik dat moet beoordelen. Hoe bepaal ik nou of ik zelf de beperkende factor ben en dat het juist goed is om hier doorheen te gaan of dat het gewoon niet de juiste klik is?
Wel fijn dat je uiteindelijk iemand gevonden hebt die je goed geholpen heeft.

Dankjewel voor de website. Zo op het eerste gezicht ziet het er wel interessant en nuttig uit. Ik zal er van de week eens wat dieper in duiken!

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven