Psyche
alle pijlers
Herstellen van een relatie vol mishandelingg
dinsdag 26 december 2017 om 14:16
Gisteren heb ik mijn relatie van 3 jaar uitgemaakt. Na jaren vol fysieke en geestelijke mishandeling, waar hij mij op elk punt van mij uiterlijk en innerlijk bekritiseerde, afgaf op mijn vrienden en zei dat hij niet van mij hield, ben ik nu eindekijk vrij.
Het moest tot een hevige ruzie bij mijn schoonouders komen om mij los te weken, en pas toen mijn vriendin mij ophaalde met de auto drong de ernst van de situatie pas echt tot me door.
Mijn omgeving riep al jaren dat hij slecht voor me was, tolereerde zijn opmerkingen jegens hen alleen voor mij, maar ik kwam elke keer weer huilend bij hem terug.
Mijn leven is naast deze gebeurtenis verder prima. Ondanks het feit dat ik ASS heb, heb ik veel vrienden en een fijne baan op universitair niveau, waarvan ik hoop dat ik er kan blijven. Ik ben close met mijn moeder en ik kan altijd bij haar terecht. En omdat ik nooit meer zoiets wil meemaken heb ik besloten serieus te gaan sporten, zodat mijn zelfbeeld beter wordt en ik beter in mijn vel zit.
Toch was het niet altijd zo. Ik heb meerdere zware depressies gehad voor ik mijn diagnose kreeg. Ik slik medicijnen tegen angst en heb een therapeut. Die laatste zal ik na zijn terugkomst van vakantie ook meteen spreken. Hoe kan het dat ik zo lang heb geaccepteerd dat een man mij sloeg en uitschold?
Met dit topic wil ik vooral met anderen zoals ik praten. Vrouwen bij wie de knop om is gegaan. Wat heb je meegemaakt, hoe ben je vetrokken en hoe gaat het nu?
Het moest tot een hevige ruzie bij mijn schoonouders komen om mij los te weken, en pas toen mijn vriendin mij ophaalde met de auto drong de ernst van de situatie pas echt tot me door.
Mijn omgeving riep al jaren dat hij slecht voor me was, tolereerde zijn opmerkingen jegens hen alleen voor mij, maar ik kwam elke keer weer huilend bij hem terug.
Mijn leven is naast deze gebeurtenis verder prima. Ondanks het feit dat ik ASS heb, heb ik veel vrienden en een fijne baan op universitair niveau, waarvan ik hoop dat ik er kan blijven. Ik ben close met mijn moeder en ik kan altijd bij haar terecht. En omdat ik nooit meer zoiets wil meemaken heb ik besloten serieus te gaan sporten, zodat mijn zelfbeeld beter wordt en ik beter in mijn vel zit.
Toch was het niet altijd zo. Ik heb meerdere zware depressies gehad voor ik mijn diagnose kreeg. Ik slik medicijnen tegen angst en heb een therapeut. Die laatste zal ik na zijn terugkomst van vakantie ook meteen spreken. Hoe kan het dat ik zo lang heb geaccepteerd dat een man mij sloeg en uitschold?
Met dit topic wil ik vooral met anderen zoals ik praten. Vrouwen bij wie de knop om is gegaan. Wat heb je meegemaakt, hoe ben je vetrokken en hoe gaat het nu?
anoniem_361250 wijzigde dit bericht op 26-12-2017 23:25
0.14% gewijzigd
dinsdag 26 december 2017 om 14:53
Sterkte, blokkeer alle mogelijke kanalen waardoor hij contact kan gaan zoeken. Heb je ooit aangifte gedaan van mishandeling? Zodra je hem in jouw buurt ziet, bel dan direct met de politie.
Hier links waarom vrouwen wel in gewelddadige relaties blijven en ook al ben jij er nu uitgestapt; dit is pas het begin van hard werken want als jij nu niet gaat begrijpen waarom jij dit hebt geaccepteerd. Dan is de kans zeer groot dat jij opnieuw voor een zeer controlerende en/of agressieve man gaat vallen.
https://psychcentral.com/lib/why-women- ... lling-men/
https://www.huffingtonpost.com/ali-owen ... 15292.html
https://www.rpiassn.org/wp-content/uplo ... tion_2.pdf
Hier links waarom vrouwen wel in gewelddadige relaties blijven en ook al ben jij er nu uitgestapt; dit is pas het begin van hard werken want als jij nu niet gaat begrijpen waarom jij dit hebt geaccepteerd. Dan is de kans zeer groot dat jij opnieuw voor een zeer controlerende en/of agressieve man gaat vallen.
https://psychcentral.com/lib/why-women- ... lling-men/
https://www.huffingtonpost.com/ali-owen ... 15292.html
https://www.rpiassn.org/wp-content/uplo ... tion_2.pdf
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
dinsdag 26 december 2017 om 15:07
Dank je Enn. Ik heb nooit aangifte gedaan omdat ik altijd terugsloeg. Ik had het idee dat het dan niet serieus genomen werd.
De geestelijke mishandeling was stelselmatiger en erger. Ik voelde me soms alsof ik het niet waard was om geliefd te zijn.
Ik ga je links lezen, ik moet deze cirkel doorbreken of ik eindig een keer in een blijfvanmijnlijfhuis...
De geestelijke mishandeling was stelselmatiger en erger. Ik voelde me soms alsof ik het niet waard was om geliefd te zijn.
Ik ga je links lezen, ik moet deze cirkel doorbreken of ik eindig een keer in een blijfvanmijnlijfhuis...
dinsdag 26 december 2017 om 15:13
Dan moet je echt volledig met je 'billen bloot' want veelal liggen er diep ingesleten (en op jonge leeftijd) denk- en gedragspatronen aan ten grondslag. Of dit voor jou ook geldt weet ik natuurlijk niet maar ik vind jouw keuze om snel te starten met begeleiding heel verstandig.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
dinsdag 26 december 2017 om 15:18
Hoe komt het dat jij dit als wijze van communiceren zag? Hoe komt het dat je terugsloeg?
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
dinsdag 26 december 2017 om 15:23
Wat ontzettend naar... Ik vrees dat het een lange weg kan worden. Zelf heb ik ook dergelijke dingen (ook seksueel) in een relatie "geaccepteerd" op mijn 18e, ik maakte mezelf "weg" en ik had gaten in mijn geheugen. Ik ging erin mee hoe geweld weer goedgepraat werd, maar tegelijkertijd wist ik ergens wel dat het heel verkeerd was, want ik sprak er met niemand over.
Sinds de Grote Crash een paar jaar geleden zit ik met de brokstukken. Allerlei hele nare ervaringen die eerst zo ver van mijn gevoel af stonden, waar ik ineens wél last van had. Een hele stapel om door te werken. Terwijl ik ze het liefst weer "wegmaak". Als ik de juiste woorden voor de gebeurtenissen gebruik, dissocieer ik. Wat ik "de eerste keren" noemde (het lukte niet meteen...), zijn eigenlijk iets dat begint met een V. Dat binnen een relatie net zo strafbaar is als door een onbekende langs het fietspad... Behandelaren noemen het een misbruikrelatie. Ik heb al heel jong geleerd om mijn gevoel weg te maken, vervelende dingen te blokkeren en alles op ratio te doen. Totdat er zoveel ellende tegelijk kwam, dat ik dat niet meer kon. Misschien geldt dat voor jou ook wel.
Google eens op de cirkel van geweld. Die geeft veel uitleg. Heel veel sterkte en succes..!
Sinds de Grote Crash een paar jaar geleden zit ik met de brokstukken. Allerlei hele nare ervaringen die eerst zo ver van mijn gevoel af stonden, waar ik ineens wél last van had. Een hele stapel om door te werken. Terwijl ik ze het liefst weer "wegmaak". Als ik de juiste woorden voor de gebeurtenissen gebruik, dissocieer ik. Wat ik "de eerste keren" noemde (het lukte niet meteen...), zijn eigenlijk iets dat begint met een V. Dat binnen een relatie net zo strafbaar is als door een onbekende langs het fietspad... Behandelaren noemen het een misbruikrelatie. Ik heb al heel jong geleerd om mijn gevoel weg te maken, vervelende dingen te blokkeren en alles op ratio te doen. Totdat er zoveel ellende tegelijk kwam, dat ik dat niet meer kon. Misschien geldt dat voor jou ook wel.
Google eens op de cirkel van geweld. Die geeft veel uitleg. Heel veel sterkte en succes..!
anoniem_35141 wijzigde dit bericht op 26-12-2017 16:10
26.89% gewijzigd
dinsdag 26 december 2017 om 15:31
Ik ben erg gepest als kind. En misschien is het de ASS, dat ik dingen langer pik dan anderen... geen idee. Ik sloeg terug omdat ik me niet laat slaan. Suf he? In plaats van weg te gaan... maar kleineren vond ik gewoner. Omdat ik het mijn hele jeugd heb meegemaakt.
dinsdag 26 december 2017 om 15:34
Ik heb het gegoogled. Zo herkenbaar, ook die honeymoon phase. Elke keer dacht ik, als ik dit maar doe... ik deed zijn werk ( teksten controleren), het huishouden, alles zodat hoj maar liever deed.poesiepoes schreef: ↑26-12-2017 15:23Wat ontzettend naar... Ik vrees dat het een lange weg kan worden. Zelf heb ik ook dergelijke dingen (ook seksueel) in een relatie "geaccepteerd" op mijn 18e, ik maakte mezelf "weg" en ik had gaten in mijn geheugen. Ik ging erin mee hoe geweld weer goedgepraat werd, maar tegelijkertijd wist ik ergens wel dat het heel verkeerd was, want ik sprak er met niemand over.
Sinds de Grote Crash een paar jaar geleden zit ik met de brokstukken. Allerlei hele nare ervaringen die eerst zo ver van mijn gevoel af stonden, waar ik ineens wél last van had. Een hele stapel om door te werken. Terwijl ik ze het liefst weer "wegmaak".
Google eens op de cirkel van geweld. Die geeft veel uitleg. Heel veel sterkte en succes..!
dinsdag 26 december 2017 om 15:39
Akelig he, dat dat allemaal klopt... Ik was opgenomen toen ik een print ervan kreeg. Ik vond het super confronterend. Ik moest gaan inzien en erkennen wat mij 1,5 jaar lang was gebeurd. Toen zijn we ook met EMDR gestart, vanuit een veilige omgeving.
Nu nog ontken ik het allemaal liever, maar inmiddels staat het overal in de rapportages van de GGz...
Nu nog ontken ik het allemaal liever, maar inmiddels staat het overal in de rapportages van de GGz...
dinsdag 26 december 2017 om 16:41
Natuurlijk mis je hem... Maar je weet nu beter en dat helpt. Hoop ik. Je weet dat hij niet goed voor je is en je omgeving weet dat ook. Zij kunnen er nu voor je zijn, laat dat ook toe.
Ik was trouwens gedwongen opgenomen omdat ik suïcidaal was, deels doordat ik zo ontregeld raakte door de herbelevingen, maar er speelt meer.
Het lijkt me wel goed dat je dit nu al zo inziet. Ik was toen 18 en 19 jaar, ten tijde van de Grote Crash was ik al bijna 35 en tijdens die opname 36..!
Er staat je een hoop werk te wachten vrees ik. Maar je hebt een veel gezondere start daarmee dan ik. EMDR wordt vaak gebruikt bij dit soort ervaringen, tenminste als het geleid heeft tot (C)PTSS, maar het is geen tovermiddel. En omdat dingen heel wat keren zijn gebeurd, kun je er daarna alsnog last van hebben. En het opnieuw moeten doen. Hoe is dat voor jou, voel je je verdoofd bijvoorbeeld, heb je nachtmerries of dat je plotseling heel angstig wordt..?
De bedoeling bij mij is dat ik later verder ga met EMDR en daarna imaginaire exposure. Maar eerst MBT (mentaliseren); in een groep en individueel, oa om emoties te leren voelen en hanteren, ook die van anderen.
Ik was trouwens gedwongen opgenomen omdat ik suïcidaal was, deels doordat ik zo ontregeld raakte door de herbelevingen, maar er speelt meer.
Het lijkt me wel goed dat je dit nu al zo inziet. Ik was toen 18 en 19 jaar, ten tijde van de Grote Crash was ik al bijna 35 en tijdens die opname 36..!
Er staat je een hoop werk te wachten vrees ik. Maar je hebt een veel gezondere start daarmee dan ik. EMDR wordt vaak gebruikt bij dit soort ervaringen, tenminste als het geleid heeft tot (C)PTSS, maar het is geen tovermiddel. En omdat dingen heel wat keren zijn gebeurd, kun je er daarna alsnog last van hebben. En het opnieuw moeten doen. Hoe is dat voor jou, voel je je verdoofd bijvoorbeeld, heb je nachtmerries of dat je plotseling heel angstig wordt..?
De bedoeling bij mij is dat ik later verder ga met EMDR en daarna imaginaire exposure. Maar eerst MBT (mentaliseren); in een groep en individueel, oa om emoties te leren voelen en hanteren, ook die van anderen.
dinsdag 26 december 2017 om 16:52
Ik heb geen nachtmerries over hem. Misschien komt dat nog. Ik ben vooral erg verdrietig. Ook omdat ik bijna 30 ben en jaren heb vetgooid waarin ik nu een leuk gezin had kunnen hebben.
Dat hij me dat heeft afgenomen vind ik nog het ergst. En de angst dat ik nooit meer iemand vind. Door mijn ASS heb ik altijd een preoccupatie met relaties gehad. Ik MOEST iemand hebben. Onzin natuurlijk, maar zo voelde ik het.
Ik ga morgen naar de sportschool, ik wil mijn verdriet omzetten in iets positiefs. Vandaag ben ik bij mijn moeder, maar ik merk dat zij mij niet helemaal begrijpt. Ik ervaar dingen toch net wat anders.
En ergens baal ik dat hij geen contact opneemt. Waarom? Geen idee.
Dat hij me dat heeft afgenomen vind ik nog het ergst. En de angst dat ik nooit meer iemand vind. Door mijn ASS heb ik altijd een preoccupatie met relaties gehad. Ik MOEST iemand hebben. Onzin natuurlijk, maar zo voelde ik het.
Ik ga morgen naar de sportschool, ik wil mijn verdriet omzetten in iets positiefs. Vandaag ben ik bij mijn moeder, maar ik merk dat zij mij niet helemaal begrijpt. Ik ervaar dingen toch net wat anders.
En ergens baal ik dat hij geen contact opneemt. Waarom? Geen idee.
dinsdag 26 december 2017 om 16:56
dinsdag 26 december 2017 om 16:58
Wat begrijpt zij niet?
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
dinsdag 26 december 2017 om 17:13
Het lijkt alsof jij jouw diagnose inzet om weg te redeneren dat je wegredeneert, goedpraat en gepreoccupeerd bent.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
dinsdag 26 december 2017 om 22:53
Ik snap het ook want wat er beschreven wordt is -zoals ik het heb begrepen- stelselmatig het aandeel van 'het slachtoffer' in een giftige relatie. Maar dit aandeel verklaren vanuit een diagnose lijkt mij nu eerlijk gezegd niet verstandig. Dat TO persoonlijkheidsaspecten die passend zijn bij AS meeneemt in haar totaalproces lijkt mij evident. Maar juist nu kom het op duiden van eigen emoties aan, het herkennen van patronen die hierin zijn ontstaan zijn in het verleden. En de persoonlijkheidsaspecten van TO die ook bij diagnose AS passen kunnen daar imho niet de enige aanleiding toe zijn geweest. Dus ik tracht TO te waarschuwen om niet alleen die kant op te denken.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
dinsdag 26 december 2017 om 23:09
Dank voor de verduidelijking. Ik ben niet alleen mijn ASS, dat is slechts een onderdeel van mij.
Ex heeft echter zo vaak mijn aandoening belachelijk gemaakt dat het voor mij nu een groot ding is.
Net heb ik een potje zitten janken. Omdat ik hem mis, omdat ik verdrietig ben hoe het gegaan is... ik val dan terug in die dadermentaliteit, alsof alles mijn schuld is.
Ex heeft echter zo vaak mijn aandoening belachelijk gemaakt dat het voor mij nu een groot ding is.
Net heb ik een potje zitten janken. Omdat ik hem mis, omdat ik verdrietig ben hoe het gegaan is... ik val dan terug in die dadermentaliteit, alsof alles mijn schuld is.
dinsdag 26 december 2017 om 23:20
Hey...psst pip:
Ja jij komt vanzelf door dit gevoel van dadermentaliteit heen, het duurt misschien even (veel te lang waarschijnlijk) maar ook dit gevoel ebt weer weg. Misschien niet snel maar het gaat echt voorbij. Houd vol.
Ja jij komt vanzelf door dit gevoel van dadermentaliteit heen, het duurt misschien even (veel te lang waarschijnlijk) maar ook dit gevoel ebt weer weg. Misschien niet snel maar het gaat echt voorbij. Houd vol.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
dinsdag 26 december 2017 om 23:28
Je kunt het
ook al heb je het idee van niet. Bedenk dat dit hoort bij dat gevoel. Kies je ratio in dit gevoel ook al is het er alom. Dat vermogen kan nu juist een aspect zijn waar jij voorlopig echt van gebruik moet maken. Jij bent Ok Pip. Jij hebt hem niet nodig ook al gilt alles in je dat dit wel zo is.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
