Psyche
alle pijlers
Herstellen van een relatie vol mishandelingg
dinsdag 26 december 2017 om 14:16
Gisteren heb ik mijn relatie van 3 jaar uitgemaakt. Na jaren vol fysieke en geestelijke mishandeling, waar hij mij op elk punt van mij uiterlijk en innerlijk bekritiseerde, afgaf op mijn vrienden en zei dat hij niet van mij hield, ben ik nu eindekijk vrij.
Het moest tot een hevige ruzie bij mijn schoonouders komen om mij los te weken, en pas toen mijn vriendin mij ophaalde met de auto drong de ernst van de situatie pas echt tot me door.
Mijn omgeving riep al jaren dat hij slecht voor me was, tolereerde zijn opmerkingen jegens hen alleen voor mij, maar ik kwam elke keer weer huilend bij hem terug.
Mijn leven is naast deze gebeurtenis verder prima. Ondanks het feit dat ik ASS heb, heb ik veel vrienden en een fijne baan op universitair niveau, waarvan ik hoop dat ik er kan blijven. Ik ben close met mijn moeder en ik kan altijd bij haar terecht. En omdat ik nooit meer zoiets wil meemaken heb ik besloten serieus te gaan sporten, zodat mijn zelfbeeld beter wordt en ik beter in mijn vel zit.
Toch was het niet altijd zo. Ik heb meerdere zware depressies gehad voor ik mijn diagnose kreeg. Ik slik medicijnen tegen angst en heb een therapeut. Die laatste zal ik na zijn terugkomst van vakantie ook meteen spreken. Hoe kan het dat ik zo lang heb geaccepteerd dat een man mij sloeg en uitschold?
Met dit topic wil ik vooral met anderen zoals ik praten. Vrouwen bij wie de knop om is gegaan. Wat heb je meegemaakt, hoe ben je vetrokken en hoe gaat het nu?
Het moest tot een hevige ruzie bij mijn schoonouders komen om mij los te weken, en pas toen mijn vriendin mij ophaalde met de auto drong de ernst van de situatie pas echt tot me door.
Mijn omgeving riep al jaren dat hij slecht voor me was, tolereerde zijn opmerkingen jegens hen alleen voor mij, maar ik kwam elke keer weer huilend bij hem terug.
Mijn leven is naast deze gebeurtenis verder prima. Ondanks het feit dat ik ASS heb, heb ik veel vrienden en een fijne baan op universitair niveau, waarvan ik hoop dat ik er kan blijven. Ik ben close met mijn moeder en ik kan altijd bij haar terecht. En omdat ik nooit meer zoiets wil meemaken heb ik besloten serieus te gaan sporten, zodat mijn zelfbeeld beter wordt en ik beter in mijn vel zit.
Toch was het niet altijd zo. Ik heb meerdere zware depressies gehad voor ik mijn diagnose kreeg. Ik slik medicijnen tegen angst en heb een therapeut. Die laatste zal ik na zijn terugkomst van vakantie ook meteen spreken. Hoe kan het dat ik zo lang heb geaccepteerd dat een man mij sloeg en uitschold?
Met dit topic wil ik vooral met anderen zoals ik praten. Vrouwen bij wie de knop om is gegaan. Wat heb je meegemaakt, hoe ben je vetrokken en hoe gaat het nu?
anoniem_361250 wijzigde dit bericht op 26-12-2017 23:25
0.14% gewijzigd
dinsdag 26 december 2017 om 23:38
1.
Nummer twee te gaan en ook die gaat lukken en kan je morgen weer vermelden in dit topic.
Way to go!
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
woensdag 27 december 2017 om 12:36
woensdag 27 december 2017 om 16:46
En ook dag twee ga je bereiken.Pip2018 schreef: ↑27-12-2017 12:36Vandaag veel stress. Opeens bang dat ik te laat ben. Voor de liefde, voor een kind... ik ben bijna 30 en weet heus dat ik zeker nog 10 jaar heb, maar toch.
Ik ben verdrietig dat hij 3 jaar heeft afgenomen en dat ik dat heb laten gebeuren.
Therapeut is niet bereikbaar...
Jij bent niet te laat en bij iemand die je fysiek/emotioneel in elkaar trimt is geen sprake van liefde. En zo een is al helemaal geen vader materiaal en zou jij hiermee een kind krijgen dan zet jij jouw toekomstige kind op de wereld in de wetenschap dat zij/hij direct gevaar loopt.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
woensdag 27 december 2017 om 18:06
Klopt. Ik was net op Tinder en iedereen lijkt daar alleen uit op seks. Mijn vrienden zijn allemaal al bezet en gaan niet uit. Ik ga zelf ook niet graag meer uit. Ik werk veel en heb rust nodig.
Ik vraag me af of en waar ik die man dan tegenkom.
Terwijl het nog veel te vroeg is. Ik ben aan het doordraaien. Oplosdingsgericht vanuit ASS. Alsof het brood op is en ik snel nieuwe moet halen.
Ik vraag me af of en waar ik die man dan tegenkom.
Terwijl het nog veel te vroeg is. Ik ben aan het doordraaien. Oplosdingsgericht vanuit ASS. Alsof het brood op is en ik snel nieuwe moet halen.
donderdag 28 december 2017 om 13:00
Nr 2 is een feit.
Nr. 3 start goed!
https://vimeo.com/11323352
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
donderdag 28 december 2017 om 20:19
donderdag 28 december 2017 om 20:56
Nee, en dat is tegelijk je grootste valkuil en alarmbel. Dus als je hem mist, geen contact, helemaal niets meedoen en zonodig: plak je handen vast en sluit jezelf op door de sleutel van de huisdeur weg te gooien. Het kan niet meer want anders wordt het nog eens jouw dood.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
vrijdag 29 december 2017 om 09:05
En dat je te weinig respect voor jezelf hebt. Dat je iemand zo ver laat gaan.
Ik was een keer echt bijna dood, door wurgen. Alles werd zwart, ik hoorde niets meer en ik voelde me wegzakken. Ik weet nog dat ik dacht "prima, laat het klaar zijn". Maar ik kwam weer bij.
Ex is er vermoedelijk heel hard van geschrokken; niet lang daarna maakte hij het uit. Ik zou zelf de relatie denk ik niet hebben verbroken. Alle gevoel stond zo ver van mij af dat ik overtuigd was dat er niet echt iets ergs gebeurd was, omdat ik er niets aan over gehouden had. Heel lang heb ik al die narigheid zo weggeredeneerd en gevoelens automatisch geblokkeerd (dissociatie).
Tot alles terugkwam dus, na de Grote Crash. En toen was het ineens heel erg naar.
Dit had jou ook kunnen gebeuren, TO. Wees heel blij dat je van hem af bent. Tuurlijk mis je hem, want je bent gewend de ellende te negeren en je te richten op de positieve dingen. De dingen die wel leuk zijn aan hem en jullie relatie. Dat hoorde erbij. Maar nu niet meer. Nu moet je volhouden. Succes vandaag!
Ik was een keer echt bijna dood, door wurgen. Alles werd zwart, ik hoorde niets meer en ik voelde me wegzakken. Ik weet nog dat ik dacht "prima, laat het klaar zijn". Maar ik kwam weer bij.
Ex is er vermoedelijk heel hard van geschrokken; niet lang daarna maakte hij het uit. Ik zou zelf de relatie denk ik niet hebben verbroken. Alle gevoel stond zo ver van mij af dat ik overtuigd was dat er niet echt iets ergs gebeurd was, omdat ik er niets aan over gehouden had. Heel lang heb ik al die narigheid zo weggeredeneerd en gevoelens automatisch geblokkeerd (dissociatie).
Tot alles terugkwam dus, na de Grote Crash. En toen was het ineens heel erg naar.
Dit had jou ook kunnen gebeuren, TO. Wees heel blij dat je van hem af bent. Tuurlijk mis je hem, want je bent gewend de ellende te negeren en je te richten op de positieve dingen. De dingen die wel leuk zijn aan hem en jullie relatie. Dat hoorde erbij. Maar nu niet meer. Nu moet je volhouden. Succes vandaag!
vrijdag 29 december 2017 om 11:29
Lieve poes, wat erg om te horen.. en ook herkenbaar. Die dissociatie heb ik al sinds mijn jeugd, pestverleden, ouders die ruzie hadden... meteen er na doen alsof het niet gebeurd is. Wegstoppen. Of denken dat ik het verdiend had. Nog steeds komt die laatste gedachte terug.
Ook veel last gehad van paniekaanvallen waarvoor ik medicatie slik. Dan kropte ik het op en dan kwam het er bij andere situaties weer uit.
Nog geen nachtmerries gehad over hem. Niks. Ik vrees de dag dat het komt.
Ook veel last gehad van paniekaanvallen waarvoor ik medicatie slik. Dan kropte ik het op en dan kwam het er bij andere situaties weer uit.
Nog geen nachtmerries gehad over hem. Niks. Ik vrees de dag dat het komt.
vrijdag 29 december 2017 om 14:28
Ik heb een dissociatieve stoornis, jij zo te lezen ook? Schijnbaar komt het er toch ooit op de een of andere manier uit. En dat is heel naar. En daar moet je doorheen werken, in mijn geval met EMDR, over een tijdje verder daarmee en imaginaire exposure; erover vertellen net zo vaak tot het je niet veel meer doet. Paniek is ellendig, heb ik soms ook. Eerder bij perioden veel vaker, heel eng maar ook weer te verklaren helaas. Voor nu moet je zorgen dat je veilig bent en dat je je ex niet meer hoeft te zien. Even afstand nemen en proberen wat tot rust te komen.
Ik heb mijn ellende, o.a. die mbt mijn ex bijna 18 jaar weggestopt. Totdat ik een keer niet meer mocht "uitschakelen" tijdens een lichamelijk onderzoek bij een opname. Daar was de eerste herbeleving...
Ik hoop dat het jou lukt om het allemaal wat eerder aan te pakken. Het is je zo gegund dat je straks je eigen fijne veilige plek hebt. Om van daaruit eens te kijken wat er allemaal moet gebeuren op therapiegebied. Dat is op de korte termijn heel moeilijk, maar op de lange termijn kan het je zeker helpen.
En ehhh... alweer een dag, you go girl!!
Ik heb mijn ellende, o.a. die mbt mijn ex bijna 18 jaar weggestopt. Totdat ik een keer niet meer mocht "uitschakelen" tijdens een lichamelijk onderzoek bij een opname. Daar was de eerste herbeleving...
Ik hoop dat het jou lukt om het allemaal wat eerder aan te pakken. Het is je zo gegund dat je straks je eigen fijne veilige plek hebt. Om van daaruit eens te kijken wat er allemaal moet gebeuren op therapiegebied. Dat is op de korte termijn heel moeilijk, maar op de lange termijn kan het je zeker helpen.
En ehhh... alweer een dag, you go girl!!
