Psyche
alle pijlers
Het moeilijk vinden om samen te werken.
vrijdag 7 juli 2017 om 20:59
Om samen te werken, ligt het niet alleen aan jou attitude, maar ook aan je collega's in hoeverre deze samenwerking tot stand komt.
Ik ken het maar al te goed. Mogelijkerwijs ben je te slim en doorzie je het een en ander. Ik had een baas die Alle Ruimte innam en waar je als een hond achteraan moest lopen, in de hoop in haar schaduw te mogen staan.
Hoe ik daarmee omgaan is de Pijp aan Maarten geven: ze zoeken het zich maar uit. Jammer voor hun dat ze mijn kwaliteiten niet zien, mij niet respecteren en op van allerlei manieren bewust of onbewust saboteren. Ik zou a.s.a.p. weggaan daar en iets anders zoeken, wat wel bij je ontwikkeling en kwaliteiten past.
Ik ken het maar al te goed. Mogelijkerwijs ben je te slim en doorzie je het een en ander. Ik had een baas die Alle Ruimte innam en waar je als een hond achteraan moest lopen, in de hoop in haar schaduw te mogen staan.
Hoe ik daarmee omgaan is de Pijp aan Maarten geven: ze zoeken het zich maar uit. Jammer voor hun dat ze mijn kwaliteiten niet zien, mij niet respecteren en op van allerlei manieren bewust of onbewust saboteren. Ik zou a.s.a.p. weggaan daar en iets anders zoeken, wat wel bij je ontwikkeling en kwaliteiten past.
vrijdag 7 juli 2017 om 21:08
Ik herken het wel.
Binnen sommige bedrijven is het echt eten of gegeten worden...
Best ernstig eigenlijk
Ik denk dat je op deze manier nooit gelukkig zult worden binnen het bedrijf.
Je voelt je constant geïrriteerd en niet serieus gekomen, dat is gewoon shit!
De enige oplossing is dan toch de confrontatie aangaan en laten zien dat jij niet over je heen laat lopen.
Gewoon respect opeisen zodat jij niet met een kutgevoel van en naar je werk gaat.
Mensen die jou met respect benaderen krijgen het terug.
Alle anderen moet je wat harder aanpakken
Of een bedrijf zoeken waar alles vredig en neutraal is, maar zo'n bedrijf heb ik nog niet ontdekt
Binnen sommige bedrijven is het echt eten of gegeten worden...
Best ernstig eigenlijk
Ik denk dat je op deze manier nooit gelukkig zult worden binnen het bedrijf.
Je voelt je constant geïrriteerd en niet serieus gekomen, dat is gewoon shit!
De enige oplossing is dan toch de confrontatie aangaan en laten zien dat jij niet over je heen laat lopen.
Gewoon respect opeisen zodat jij niet met een kutgevoel van en naar je werk gaat.
Mensen die jou met respect benaderen krijgen het terug.
Alle anderen moet je wat harder aanpakken
Of een bedrijf zoeken waar alles vredig en neutraal is, maar zo'n bedrijf heb ik nog niet ontdekt
vrijdag 7 juli 2017 om 21:14
Ik denk dat je gedeeltelijk wel gelijk hebt, maar ik denk dat ik het toch ook gedeeltelijk bij mijzelf moet zoeken...BeenThereTrice schreef: ↑07-07-2017 20:59Om samen te werken, ligt het niet alleen aan jou attitude, maar ook aan je collega's in hoeverre deze samenwerking tot stand komt.
Ik ken het maar al te goed. Mogelijkerwijs ben je te slim en doorzie je het een en ander. Ik had een baas die Alle Ruimte innam en waar je als een hond achteraan moest lopen, in de hoop in haar schaduw te mogen staan.
Hoe ik daarmee omgaan is de Pijp aan Maarten geven: ze zoeken het zich maar uit. Jammer voor hun dat ze mijn kwaliteiten niet zien, mij niet respecteren en op van allerlei manieren bewust of onbewust saboteren. Ik zou a.s.a.p. weggaan daar en iets anders zoeken, wat wel bij je ontwikkeling en kwaliteiten past.
Heb dit probleem immers wel in meerdere (afzonderlijke) groepen ervaren, dus het lijkt me niet dat het allemaal bij de anderen ligt..
Al denk ik wel dat ik typisch een persoon ben, waar mensen snel overheen denken te kunnen lopen : ik ben vriendelijk, voorkomend, rustig. Als ik bijvoorbeeld iets aan het vertellen ben, en een ander begint met een hardere stem door mij heen te praten, dan stop ik met praten en laat ik de ander zijn of haar gang gaan. Dat moet je natuurlijk niet doen.
Aan de andere kant ben ik het wel met je eens : In principe ligt het natuurlijk ook bij de beleefdheid en zelfkennis van anderen. Het is niet mijn probleem dat anderen denken dat zij het allemaal wel beter weten en bijvoorbeeld meteen beginnen te knippen en plakken in teksten die door mij geschreven zijn. Want ik ben er eigenlijk vaak wel van overtuigd, dat het beter was zoals ik het oorspronkelijk had aangeleverd.
Ik vind de omgang met veel typen mensen gewoon lastig. Ik heb bijvoorbeeld wel een ego voor mijzelf, maar niet richting anderen ; ik heb geen prestatiedrang, geen bewijsdrang, ik hoef niet per se de leider of de beste of de ''winnaar'' te zijn, als ik voor mijzelf maar het idee heb dat ik mijn uiterste best heb gedaan. Ik hoef dat niet zo nodig naar anderen uit te stralen.
Derhalve doe ik niet mee aan een ''apenrots'' gedrag binnen bijvoorbeeld een groep collega's. Misschien kan dat ook ongemotiveerd / ongeïnteresseerd over komen.
vrijdag 7 juli 2017 om 21:23
Dit.
En houd op met het gedrag van anderen dat anders is dan het jouwe, alleen als negatief te zien. Juist in een groep heeft iedere rol zijn functie en meerwaarde. Niet ieder dominant gedrag is 'haantjesgedrag' geldingsdrang, net zoals niet iedereen die introvert is verlegen is en niks durft ofzo.
vrijdag 7 juli 2017 om 21:35
Ja, werk aan je assertiviteit. Je gedraagt je nu subassertief, met af en toe een agressieve ontploffing. Zowel subassertief als agressief gedrag brengen je niet ver in het werkende bestaan. Leer voor jezelf opkomen op een nette manier die ook bij jou als persoon past, en je werkende leven ziet er voor de toekomst opeens stukken leuker en interessanter uit!
vrijdag 7 juli 2017 om 21:36
Ik lees hier iemand die vindt dat er rekening met haar gehouden moet worden en dat snap ik maar jij ziet dat graag op een natuurlijke manier gebeuren. Eigenlijk eis je hier jouw recht op respect en aandacht voor jouw visie op, wederom geluidloos. Het is makkelijk om de verantwoordelijkheid te leggen bij dominante mensen en zelf geen verantwoordelijkheid hoeft te nemen. Als jij echt een visie zou hebben dan zou je die er door drukken en dan hoef je je stem niet eens te verheffen. Dan moet je gewoon de moeite nemen om mensen rustig te blijven uitleggen waarom jouw standpunt beter is. Kun je dit goed beargumenteren dan zal je het respect krijgen wat je zoekt. Ik heb altijd een beetje een hekel aan mensen zoals jij. Door nooit een standpunt in te nemen laat je anderen namelijk ook de hete kolen er voor je uitvissen. Je vindt je eigen karakter superieur omdat jíj'het niet nodig vindt om op de voorgrond te treden, lekker veilig ook, jij zal nooit op je bek gaan, jij zal ook nooit aangevallen worden op je mening en geen druppel energie te veel verspillen door passie te tonen. Jij leeft gewoon het liefst voor jezelf en dat vindt jij fijn, dat ligt echt niet aan anderen.
vrijdag 7 juli 2017 om 22:05
Assertiviteit is niet aardig. Vind ik dan hé. Wie vindt dat het zomaar kan om door me heen te praten, in mijn plaats beslissingen te nemen etc. die zoekt het lekker zelf maar uit. Als het aan mij lag dan zou ik eerder die collega's van TO eens op cursus sturen... dagje beleefdheid leren.
Zou natuurlijk helemaal geweldig zijn als een hoofd zijn ondergeschikten een cursus zou laten volgen die letterlijk 'Basisbeginselen beleefdheid' of zo heet, maar waarschijnlijk zouden ze het eerder 'Interpersoonlijke vaardigheden' of iets dergelijks noemen.
Zou natuurlijk helemaal geweldig zijn als een hoofd zijn ondergeschikten een cursus zou laten volgen die letterlijk 'Basisbeginselen beleefdheid' of zo heet, maar waarschijnlijk zouden ze het eerder 'Interpersoonlijke vaardigheden' of iets dergelijks noemen.
zaterdag 8 juli 2017 om 00:47
Wat vul jij een enorme hoop in zeg. Lees hier allemaal dingen terug die ik niet heb gezegd.Geronimo2 schreef: ↑07-07-2017 21:36Ik lees hier iemand die vindt dat er rekening met haar gehouden moet worden en dat snap ik maar jij ziet dat graag op een natuurlijke manier gebeuren. Eigenlijk eis je hier jouw recht op respect waar eis ik respect? ik verlang gewoon dat er niet zonder overleg in mijn teksten wordt gepriegeld en aangepast. Mijn naam staat er immers onder. Lijkt me niet zo vreemd en aandacht voor jouw visie op, wederom geluidloos. Het is makkelijk om de verantwoordelijkheid te leggen bij dominante mensen en zelf geen verantwoordelijkheid hoeft te nemen waar staat dat ik geen verantwoordelijkheid neem?. Als jij echt een visie zou hebben dan zou je die er door drukken Iets ''er door drukken'' klinkt in mijn perceptie juist vrij negatief en niet als een positief punt, ik zoek liever de samenwerking op gelijkwaardige basis en dan hoef je je stem niet eens te verheffenwaar in mijn tekst staat überhaupt dat ik ooit mijn stem verhef?. Dan moet je gewoon de moeite nemen om mensen rustig te blijven uitleggen waarom jouw standpunt beter is Dat probeer ik ook. Maar na twee zinnen vinden sommige personen dat ze hun eigen oordeel er overheen moeten denderen en praten vervolgens met luide stem door mij heen. Ik ga dan niet nog harder terug schreeuwen, we zijn geen hok vol gorilla's. Hoe moeilijk is het om gewoon iemand te laten uitpraten?. Kun je dit goed beargumenteren dan zal je het respect krijgen wat je zoekt. Idem, ik lul echt niet zomaar in de ruimte. Echter moet wel de gelegenheid worden geboden om mijn zienswijze toe te lichten. Als je die niet eens krijgt.... Ik heb altijd een beetje een hekel aan mensen zoals jij. Dat weet je al snel... Door nooit een standpunt in te nemen Waar staat dit in hemelsnaam? laat je anderen namelijk ook de hete kolen er voor je uitvissen.idem Je vindt je eigen karakter superieur idemomdat jíj'het niet nodig vindt om op de voorgrond te treden, lekker veilig ook, jij zal nooit op je bek gaan, jij zal ook nooit aangevallen worden op je mening en geen druppel energie te veel verspillen door passie te tonen. je zuigt dit echt volledig uit je duim, dit staat nergens in mijn teksten Jij leeft gewoon het liefst voor jezelf en dat vindt jij fijn, dat ligt echt niet aan anderen.idem
anoniem_288943 wijzigde dit bericht op 08-07-2017 01:01
29.43% gewijzigd
zaterdag 8 juli 2017 om 00:51
Wat is in jouw ogen assertief?wolkenwietje schreef: ↑07-07-2017 21:45Wat een negativiteit trouwens ten aanzien van de assertievere types in je team. Heb je wel een klik met de andere teamleden?
Ik heb helemaal nergens gezegd dat ik de andere types in mijn team assertief vind.
Ik heb gezegd dat ze door mij heen praten. Dat vind ik wat anders dan assertief gedrag.
Wel vind ik het moeilijk om op een juiste manier daarmee om te kunnen gaan.
Al van jongs af aan maak ik mee dat mensen soms dingen tegen mij zeggen als ''Volgens mij word jij nooit boos''. Ik straal iets uit van een goedzak ofzo.
Maar maakt dat het dan meteen mijn fout, dat er mensen zijn die denken dat ze bij mij grenzen kunnen overschrijden, die ze bij anderen niet kunnen overschrijden? Ik geef ze daar geen letterlijke vrijbrief voor ofzo.
zaterdag 8 juli 2017 om 00:55
Ik heb nooit gezegd dat ik ''ontplof'' en al helemaal niet dat ik agressief word.-NummerZoveel- schreef: ↑07-07-2017 21:35Ja, werk aan je assertiviteit. Je gedraagt je nu subassertief, met af en toe een agressieve ontploffing. Zowel subassertief als agressief gedrag brengen je niet ver in het werkende bestaan. Leer voor jezelf opkomen op een nette manier die ook bij jou als persoon past, en je werkende leven ziet er voor de toekomst opeens stukken leuker en interessanter uit!
Het tegendeel is waar; Ik blijf al-tijd rustig.
Maar er zijn mensen, die denken dat ik een persoon ben, waarbij ze alles kunnen maken. In eerste instantie probeer ik een conflict te vermijden en probeer ik de gang van zaken op een subtiele manier ''bij te sturen'' als het ware.
Wanneer ik merk dat dit niet werkt, en dat mensen dergelijk grensoverschrijdend gedrag blijven vertonen, dan heb ik er soms opeens momenten bij zitten, waarop ik heel rustig en beheerst best wel ''hard'' uit de hoek kan komen tegen zo'n persoon. En dan bedoel ik niet met schelden, schreeuwen of stemverhef, maar dan ben ik wel opeens heel direct en mijd ik het conflict niet.
Ik merk wel vaak dat dit een moment is waarop mensen schrikken. Zoiets hadden ze immers niet van mij verwacht, want ik ben toch die eeuwige lieverd die nooit boos wordt? Maar ik zou het wel graag beter op een ''natuurlijke'' manier willen oplossen, in plaats van gedrag telkens op geijkte momenten moeten bijsturen met corrigerend gedrag vanuit mijzelf.
zaterdag 8 juli 2017 om 09:14
Jij ziet dit zelf niet als agressief gedrag of ontploffen. Maar je schrijft zelf dat je omgeving dan van je schrikt.DeToekomst schreef: ↑08-07-2017 00:55Ik heb nooit gezegd dat ik ''ontplof'' en al helemaal niet dat ik agressief word.
Het tegendeel is waar; Ik blijf al-tijd rustig.
Maar er zijn mensen, die denken dat ik een persoon ben, waarbij ze alles kunnen maken. In eerste instantie probeer ik een conflict te vermijden en probeer ik de gang van zaken op een subtiele manier ''bij te sturen'' als het ware.
Wanneer ik merk dat dit niet werkt, en dat mensen dergelijk grensoverschrijdend gedrag blijven vertonen, dan heb ik er soms opeens momenten bij zitten, waarop ik heel rustig en beheerst best wel ''hard'' uit de hoek kan komen tegen zo'n persoon. En dan bedoel ik niet met schelden, schreeuwen of stemverhef, maar dan ben ik wel opeens heel direct en mijd ik het conflict niet.
Ik merk wel vaak dat dit een moment is waarop mensen schrikken. Zoiets hadden ze immers niet van mij verwacht, want ik ben toch die eeuwige lieverd die nooit boos wordt? Maar ik zou het wel graag beter op een ''natuurlijke'' manier willen oplossen, in plaats van gedrag telkens op geijkte momenten moeten bijsturen met corrigerend gedrag vanuit mijzelf.
Als je op een normale manier je grenzen aangeeft dan schrikt je omgeving daar echt niet van.
Hoog tijd dus om een assertiviteitscursus te gaan volgen zodat je sneller en op de redelijkere manier je grenzen leert aan te geven.
Natuurlijk is het onbeleefd als anderen dwars door je heen praten of ongevraagd je teksten veranderen. Maar die ander heeft daar geen problemen mee. Jij wel. En jij bent diegene die problemen krijgt ams eer het eerst allemaal maar laat gebeuren en dan ineens onverwacht veel te fel uit de hoek komt.
zaterdag 8 juli 2017 om 09:28
Ik ben het eens met het advies om een assertiviteitscursus te gaan volgen. Alles in je openingspost wijst erop dat je daarmee gebaat zou zijn -- en je collega's ook! Ik ben zelf iemand die in een groep vaak leidend is en ik vind het best lastig om met mensen om te gaan zoals jij (nogmaals: afgaand op wat je in je openingspost schrijft). Van binnen broeit er van alles maar dat uit zich in stille onvrede i.p.v. hardop aangeven wat je graag anders zou willen. Dat bevordert de samenwerking niet, nee.
Waarom reageer je trouwens zo verdedigend op enkele posts hier i.p.v. eruit te halen wat je ervan gebruiken kan?
Waarom reageer je trouwens zo verdedigend op enkele posts hier i.p.v. eruit te halen wat je ervan gebruiken kan?
zaterdag 8 juli 2017 om 10:00
Omdat hier precies hetzelfde gebeurt als op haar werk. TO geeft van het begin de verkeerde indruk. Ze maakt de indruk alsof ze ' ruimte' geeft voor anderen, alsof ze hulp, advies of leiding nodig heeft, maar dat is in werkelijkheid niet het geval. Als mensen dan die ruimte pakken om haar naar hun idee te helpen, gaat het mis, want dan zijn er grenzen overschreden.
zaterdag 8 juli 2017 om 10:13
Kijk ook eens naar non-verbaal gedrag. Daarmee kun je ook onbewust indruk maken, grenzen stellen/ruimte innemen richting anderen. Denk aan iemand die aan binnenkomt bij een vergadering, en dossiermap meeneemt, met veel stukken met allemaal post-its. Een ipad met mooie hoes, een indrukwekkende tas, een papier voor zich met allerlei geel gestreepte passages en aantekeningen in de kantlijn. Alle attributen ruimhartig uitstalt voor zich op tafel (en ook een klein beetje over de grens van de tafel van degene die ernaast zit). Koffie voor zichzelf inschenkend (en daarna ook anderen aanbiedt) terwijl je het hebt over de belangrijke bijeenkomst met de CEO waar je net vandaan komt.
zaterdag 8 juli 2017 om 11:12
Dit is wel herkenbaar.Haley schreef: ↑08-07-2017 09:28Ik ben het eens met het advies om een assertiviteitscursus te gaan volgen. Alles in je openingspost wijst erop dat je daarmee gebaat zou zijn -- en je collega's ook! Ik ben zelf iemand die in een groep vaak leidend is en ik vind het best lastig om met mensen om te gaan zoals jij (nogmaals: afgaand op wat je in je openingspost schrijft). Van binnen broeit er van alles maar dat uit zich in stille onvrede i.p.v. hardop aangeven wat je graag anders zou willen. Dat bevordert de samenwerking niet, nee.
Waarom reageer je trouwens zo verdedigend op enkele posts hier i.p.v. eruit te halen wat je ervan gebruiken kan?
Neem zelf ook graag de leiding, maar ik vind het wel belangrijk om daarin niet dominant te worden.
Als ik bijvoorbeeld met een projectgroepje collega's moet samenwerken, zorg ik tijdens een meeting bijvoorbeeld wel dat ik ieder van hen even veel aan kijk, iedereen om zijn/haar mening vraag. Ik merk dat dit ook wordt gewaardeerd door anderen en dat zij dan eerder geneigd zijn om met jou samen te werken.
Echter is het vaak wel een lastig hellend vlak. Vooral als je nog niet zo lang ergens werkt, kan ik me voorstellen dat je niet constant voor politie-agentje wil spelen door constant overal je grenzen aan te moeten geven.
Wisselwerking tussen mensen verloopt in principe op een natuurlijke manier, waarmee ik bedoel dat iedereen min of meer automatisch een plek/ rol in een groepje krijgt, die gaandeweg vanzelf ontstaat.
Als jij (Zoals TO) constant het gevoel hebt dat je daar (geforceerd) in moet bijsturen, dan klopt er iets niet. Dat kan dus aan de TO liggen (kom je wel geïnteresseerd over? Zit je niet op je telefoon te spelen? Heb je een mening ergens over?) maar dat kan ook zeker aan de personen liggen die de ''leiding'' op zich willen nemen. Want ik zie zeker in mijn eigen omgeving ook wel dat er gewoon een hoop horken tussen zitten. Mensen die de baan net zo lang uitoefenen als jijzelf, maar die eigenlijk juist zeer beperkt zijn in hun zienswijze. De manier waarop zij ergens tegenaan kijken, is de juiste manier. Dus als zij anders denken over jouw stukje, dan passen ze het aan naar hun wensen, want zo moet het volgens hen. Ze staan er niet bij stil dat zij het ook wel eens onjuist kunnen hebben.
Uiteindelijk heb je van dat type mensen best veel : die nemen dan automatisch de leiding op zich, maar die geloven ook heilig in hun eigen mening omdat ze nooit geleerd hebben om een breder perspectief in te nemen.
zondag 9 juli 2017 om 01:14
Je omschrijft een mogelijke conclusie maar die is dan enigszins onverenigbaar met m'n diagnose ASSBeenThereTrice schreef: ↑07-07-2017 20:59Om samen te werken, ligt het niet alleen aan jou attitude, maar ook aan je collega's in hoeverre deze samenwerking tot stand komt.
Ik ken het maar al te goed. Mogelijkerwijs ben je te slim en doorzie je het een en ander. Ik had een baas die Alle Ruimte innam en waar je als een hond achteraan moest lopen, in de hoop in haar schaduw te mogen staan.
Hoe ik daarmee omgaan is de Pijp aan Maarten geven: ze zoeken het zich maar uit. Jammer voor hun dat ze mijn kwaliteiten niet zien, mij niet respecteren en op van allerlei manieren bewust of onbewust saboteren. Ik zou a.s.a.p. weggaan daar en iets anders zoeken, wat wel bij je ontwikkeling en kwaliteiten past.
Ik vind het menselijk gedrag even geweldig als degoutant.
Vaak bevind ik me in een 'observerende' positie en heb ik vaak volgende reactie:
Mensen zijn zo doorzichtig...
Ik herken veel uit de OP...
Ik begrijp de wens van TO dat het natuurlijk verloopt maar zoals iemand anders ook opmerkte verloopt dat per definitie natuurlijk.
De vraag is dan waarom dat bij een beperkt aantal personen toch niet het geval is.
Ik heb mezelf al altijd anders gevoeld dan de meeste mensen in m'n omgeving, om nog maar te zwijgen van leeftijdsgenoten.
Maar dit probleem ondervind ik in iedere groep waar ik officieel al toe behoorde maar officieus eigenlijk helemaal niet het gevoel had dat ik tot een dergelijke groep behoorde.
Vorig jaar heb ik via de school een verkorte assertiviteitscursus gevolgd maar dat vind ik soms enigszins doorzichtige principes en komt het voor mij als iets artificieel over. Want dan ben ik niet meer diegene die ik ben. Het is heel lastig om de dunne grens te behouden tussen jezelf optimaliseren en jezelf anders te moeten voordoen dan de persoon die je eigenlijk bent. Want je moet toch steeds jezelf kunnen zijn? Of is dat maar één van de zovele cliché's?
Ik ga ervan uit dat ik dan maar het probleem ben. Want enigszins ben ik dat ook aangezien ik tot een minderheid behoor.
Ook ga ik ervan uit dat je het steeds wel moet treffen waar je terechtkomt.
Zo zijn er heel veel ziekenhuissettings waar heel vaak gepest wordt, waar de sfeer zich vaak onder het nulpunt situeert. Net op plaatsen waar je nota bene de meest empathische mensen verwacht gaat het heel vaak mis. Het zal aan mij liggen maar bij mij komt dat enorm absurd over. Dan heb ik spontaan geen zin meer om door dergelijke 'zorgverleners' behandeld te worden.
Om nog maar te zwijgen van de vele andere settings waar het fout loopt...
Dan stel ik me toch vragen bij de mens.
De tip om te veranderen is op zich heel goed maar het gras is vele malen groener aan de overkant. De vraag is maar hoe vaak je moet veranderen om toch een werksetting te vinden waar je jezelf op jouw plaats voelt.
zondag 9 juli 2017 om 09:06
DeToekomst schreef: ↑08-07-2017 00:55Ik heb nooit gezegd dat ik ''ontplof'' en al helemaal niet dat ik agressief word.
Het tegendeel is waar; Ik blijf al-tijd rustig.
Maar er zijn mensen, die denken dat ik een persoon ben, waarbij ze alles kunnen maken. In eerste instantie probeer ik een conflict te vermijden en probeer ik de gang van zaken op een subtiele manier ''bij te sturen'' als het ware.
Wanneer ik merk dat dit niet werkt, en dat mensen dergelijk grensoverschrijdend gedrag blijven vertonen, dan heb ik er soms opeens momenten bij zitten, waarop ik heel rustig en beheerst best wel ''hard'' uit de hoek kan komen tegen zo'n persoon. En dan bedoel ik niet met schelden, schreeuwen of stemverhef, maar dan ben ik wel opeens heel direct en mijd ik het conflict niet.
Ik merk wel vaak dat dit een moment is waarop mensen schrikken. Zoiets hadden ze immers niet van mij verwacht, want ik ben toch die eeuwige lieverd die nooit boos wordt? Maar ik zou het wel graag beter op een ''natuurlijke'' manier willen oplossen, in plaats van gedrag telkens op geijkte momenten moeten bijsturen met corrigerend gedrag vanuit mijzelf.
Ik bedoel niet "ontploffen" als in schreeuwen en schelden. Ik bedoel dat jij je emoties binnen houdt en ze daar lekker laat broeien net zolang totdat binnen houden niet meer lukt, en het er vervolgens op een rottige manier uitkomt. Rot in die zin dat anderen er van schrikken. En dat is dus helemaal niet nodig als je eerder duidelijk bent.
Je neemt mensen kwalijk dat zij over jouw grenzen heen gaan, maar je vertelt hen niet duidelijk waar voor jou die grenzen liggen. Je probeert het wat met subtiele hints, maar die komen dus niet aan, want men pakt ze niet op. Hoe kun je dan verwachten dat zij daar rekening mee houden? Dat is toch niet eerlijk?
Bovendien, jouw fatsoensnormen en waarden kunnen heel anders zijn dan die van een ander, en daar toon jij op jouw beurt weinig begrip en respect voor. Een assertief of agressief persoon zal bijv. niet snel wakker liggen van onderbroken worden. Sterker nog, die heeft het waarschijnlijk niet eens door en pakt gewoon de leiding van het gesprek weer terug - al dan niet door te onderbreken - als hij/zij het daar tijd voor vindt. Het komt niet eens in zo'n iemand op dat jij daar boos over zou kunnen zijn, want met dat soort dingen houden zij zich helemaal niet mee bezig.
Leer dus netjes en minder subtiel je grenzen aangeven, zodat je problemen kunt tackelen voordat ze ontstaan. Een assertiviteitscursus kan jou daar goed bij helpen.
zondag 9 juli 2017 om 09:17
Jij leest trouwens ook heel veel dingen die ze níet schrijft. Ze schrijft zelfs het tegenovergestelde van waar je tegenin gaat.DeToekomst schreef: ↑08-07-2017 00:47Wat vul jij een enorme hoop in zeg. Lees hier allemaal dingen terug die ik niet heb gezegd.
Niet zo op de kast zitten meteen hoor en even rustig alles goed doorlezen. Ik snap haar post heel goed. Als iemand die net zo weinig assertief is als jij.
