Psyche
alle pijlers
Het respecteren van grenzen opeisen
zondag 16 augustus 2020 om 17:38
Hoe kun je opeisen dat anderen je grenzen respecteren?
Voorbeelden :
Werk : Het is al maanden erg druk bij ons op het werk. Om het houdbaar te maken is er in de werkzaamheden gesneden tot ik nu op een kern van basiswerkzaamheden zit, die ik voorheen deed voor ongeveer 30 à 40 procent van de tijd (en wat dan best oké is) maar nu ik alleen maar die taken doe, heb ik er een enorme hekel aan en ga ik met tegenzin naar mijn werk. Ik heb destijds bij het aannemen van de functie al gezegd dat ik niet alleen dit wil doen (en had dus een takenpakket waar dit maar een deel van uitmaakte). Ook recent in gesprekken met mijn manager nogmaals benadrukt, en toen werd aangegeven dat dit maar voor enkele weken was (en dan ben ik de beroerdste niet). Maar het einde is nog niet in zicht.
Daarnaast is door de drukte iedereen overwerkt. Twee collega's lagen er echt uit. Een andere collega en ik kortstondig. Afgelopen week zou ik werken samen met een van de collega's die aan het reïntegreren is. Die belde elke ochtend doodleuk naar de baas dat ze vanuit huis zou werken. Dat betekende dus dat alle telefoon, kantoorgebonden taken en stressvolle ad hoc zaken op mijn schouders neerkwamen. Ik ben zelf ook nog aan het opkrabbelen dus ik trek dat ook nog niet. Ik gaf dat aan bij mijn baas, maar die kan er niets aan doen, want die collega is nog aan het reïntegreren....
Relatie :
Er is wat voorgevallen aan externe omstandigheden, waardoor vriend een beslissing heeft gemaakt over/voor mij waar ik erg boos over ben. Ik krijg geen helder beeld van de omstandigheden voorgesteld en heb ook aangegeven die voor lief te willen nemen, wat het ook is. Desondanks is er in mijn nadeel beslist. Ik blijf hierover erg boos want ik voel me niet gerespecteerd en ik ben nu de enige die de nadelen heeft.
Vriendschap :
Ik heb een 'vriend', die ooit mijn beste vriend was maar die er een handje van heeft om op het laatste moment af te zeggen. Ik zit daarom steeds met reserveringen die ik af moet zeggen of nutteloze kaartjes en ik baal gewoon dat ik tijd reserveer voor iemand die daar zo achteloos mee omgaat.
De gemeenschappelijke factor ben ik,dus ik moet iets anders aanpakken dan ik nu doe. Hoe bereik ik dat mensen naar me luisteren in plaats van zo over me heen te walsen, zonder dat ik gelijk mijn ontslag moet nemen, het uit moet maken en mijn vriendschappen te verbreken om mijn punt duidelijk te maken?
Voorbeelden :
Werk : Het is al maanden erg druk bij ons op het werk. Om het houdbaar te maken is er in de werkzaamheden gesneden tot ik nu op een kern van basiswerkzaamheden zit, die ik voorheen deed voor ongeveer 30 à 40 procent van de tijd (en wat dan best oké is) maar nu ik alleen maar die taken doe, heb ik er een enorme hekel aan en ga ik met tegenzin naar mijn werk. Ik heb destijds bij het aannemen van de functie al gezegd dat ik niet alleen dit wil doen (en had dus een takenpakket waar dit maar een deel van uitmaakte). Ook recent in gesprekken met mijn manager nogmaals benadrukt, en toen werd aangegeven dat dit maar voor enkele weken was (en dan ben ik de beroerdste niet). Maar het einde is nog niet in zicht.
Daarnaast is door de drukte iedereen overwerkt. Twee collega's lagen er echt uit. Een andere collega en ik kortstondig. Afgelopen week zou ik werken samen met een van de collega's die aan het reïntegreren is. Die belde elke ochtend doodleuk naar de baas dat ze vanuit huis zou werken. Dat betekende dus dat alle telefoon, kantoorgebonden taken en stressvolle ad hoc zaken op mijn schouders neerkwamen. Ik ben zelf ook nog aan het opkrabbelen dus ik trek dat ook nog niet. Ik gaf dat aan bij mijn baas, maar die kan er niets aan doen, want die collega is nog aan het reïntegreren....
Relatie :
Er is wat voorgevallen aan externe omstandigheden, waardoor vriend een beslissing heeft gemaakt over/voor mij waar ik erg boos over ben. Ik krijg geen helder beeld van de omstandigheden voorgesteld en heb ook aangegeven die voor lief te willen nemen, wat het ook is. Desondanks is er in mijn nadeel beslist. Ik blijf hierover erg boos want ik voel me niet gerespecteerd en ik ben nu de enige die de nadelen heeft.
Vriendschap :
Ik heb een 'vriend', die ooit mijn beste vriend was maar die er een handje van heeft om op het laatste moment af te zeggen. Ik zit daarom steeds met reserveringen die ik af moet zeggen of nutteloze kaartjes en ik baal gewoon dat ik tijd reserveer voor iemand die daar zo achteloos mee omgaat.
De gemeenschappelijke factor ben ik,dus ik moet iets anders aanpakken dan ik nu doe. Hoe bereik ik dat mensen naar me luisteren in plaats van zo over me heen te walsen, zonder dat ik gelijk mijn ontslag moet nemen, het uit moet maken en mijn vriendschappen te verbreken om mijn punt duidelijk te maken?
zondag 16 augustus 2020 om 17:49
Ik zou het idee loslaten dat andere mensen gaan doen wat jij wil, want dat gaat toch niet gebeuren. Ik zou gaan solliciteren en afstand nemen van vrienden die vooral energie kosten. Soms kun je 100x je grens aangeven maar boeit het de ander simpel weg niet wat jij belangrijk vindt.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 16 augustus 2020 om 17:52
Perfect. Hier begint het inderdaad.De gemeenschappelijke factor ben ik
Er zijn natuurlijk verschillende manieren maar begin eens met kijken op welk moment mensen de gevolgen/consequenties bij jou neerleggen... en enige tijd daarna wordt de afspraak aangepast.
En dan zeg jij: Ja & amen.
Je goede afspraak-vriend is een goed voorbeeld. Zeker weten dat hij geen afspraakjes meer afzegt als hij de kaartjes heeft voorgeschoten, want dan komen de consequenties bij hem terecht.
Ander voorbeeld is je werk. Je collega werkt uit huis. Interessante vraag aan je baas: Nu ligt er 2x zoveel werk op kantoor, hoe ga jij dit oplossen?
Jij hebt nu niet genoeg mensen in dienst voor op kantoor.
Ja, Marietje is aan het integreren. Maar dat betekent dus dat jij niet genoeg mensen op kantoor hebt. Ik ben vanmiddag om 5 uur klaar met werken en ik ben zeer geïnteresseerd in hoe jij als werkgever dit oplost.
Probeer te herkennen waar anderen subtiel de bal neerleggen in de hoop dat jij hem oppakt. J e hoeft die niet met agressie terug te duwen, laat die bal eens liggen. En als dat niet werkt leg je hem terug.
Ik kan zelf wel vaststellen of ik een hypochonder ben.
zondag 16 augustus 2020 om 17:56
zondag 16 augustus 2020 om 17:58
Ik heb bijvoorbeeld in het gesprek met mijn manager aangegeven dat ik begrijp dat deze taken een onderdeel van mijn werk zijn en dat ik vanwege mijn anciënniteit ook een logische keuze ben om juist dit takenpakket op me te nemen (ervaring, kunde, snelheid en contacten) , maar dat ik dit werk niet met plezier doe, het onder mijn kunnen is en wanneer dit zo blijft ik mogelijk naar een andere functie op zoek ga.
Daarop was de reactie van mijn manager dat dit maar voor enkele weken zou zijn en dat ze mij zeker niet graag kwijt zouden willen.
En dan mis ik dus de stap daarna, want corona gaat net aan de tweede golf beginnen, het is vakantietijd, dus het blijft nog wel even druk. Mijn baas is nu zelf op vakantie dus ik kan nu niks en ga knarsentandend naar mijn werk.
Datzelfde in mijn relatie. Ik geef aan dat ik iets per se wil, de nadelen voor lief neem en daarna ook nog wat het met mij doet. Helaas was ik op een bepaald punt afhankelijk van mijn vriend en die besliste voor mij dat het voor mij niet doorging, heeft de gemaakte kosten vergoed en basta. Ik kan er nu niets meer aan doen, ben nog steeds boos en ik baal ervan dat ik me nu als een stampvoetend kind voel dat haar zin niet kreeg. Want ik kan nu niets anders dan me erbij neerleggen en me niet meer afhankelijk maken van een ander in de toekomst, maar ik zou er nu ook wat mee willen, ik voel me niet gehoord.
zondag 16 augustus 2020 om 18:00
Mooi, hier heb ik een handvat mee, dank je wel.SteunEndeToeverlaet schreef: ↑16-08-2020 17:52
Probeer te herkennen waar anderen subtiel de bal neerleggen in de hoop dat jij hem oppakt. J e hoeft die niet met agressie terug te duwen, laat die bal eens liggen. En als dat niet werkt leg je hem terug.
zondag 16 augustus 2020 om 18:02
Het verdedigen en oprekken van grenzen is een machtsstrijd. De enige manier waarop je dat gaat winnen, is als je minder te verliezen hebt dan de ander.
Maar het feit dat je in die situatie komt, betekent eigenlijk al dat er sprake is van een situatie waarbij je niet bij elkaar past (dat geldt ook voor een baan).
Uiteindelijk is het een vermoeiende strijd en de vraag is of je er beter van wordt als je die wint.
UIteindelijk moet je bereid zijn om te allen tijde weg te lopen. Daarom vind ik het persoonlijk ontzettend belangrijk om een brede set vaardigheden te ontwikkelen, zodat je altijd terug kunt vallen op andere keuzes.
Maar het feit dat je in die situatie komt, betekent eigenlijk al dat er sprake is van een situatie waarbij je niet bij elkaar past (dat geldt ook voor een baan).
Uiteindelijk is het een vermoeiende strijd en de vraag is of je er beter van wordt als je die wint.
UIteindelijk moet je bereid zijn om te allen tijde weg te lopen. Daarom vind ik het persoonlijk ontzettend belangrijk om een brede set vaardigheden te ontwikkelen, zodat je altijd terug kunt vallen op andere keuzes.
zondag 16 augustus 2020 om 18:06
Dat probeer ik sowieso.
Ik probeer bijvoorbeeld niet elke keer de telefoon aan te nemen. (Resultaat namelijk dat de taken op mijn bureau opstapelen en ik me alsnog uit de naad zit te werken). Dat heeft dan weer als nadeel dat mensen die ik spreek ontzettend onvriendelijk zijn (want vaak moeten bellen of lang moeten wachten) en er zijn zelfs collega's die dan de telefoon opnemen en hem gewoon doorschakelen naar mijn directe nummer. Ik vind het eigenlijk aan mijn manager om daar iets over te zeggen richting mijn collega's, maar heb me nu maar voorgenomen om dat zelf te doen.
zondag 16 augustus 2020 om 18:11
fluttershy schreef: ↑16-08-2020 17:58Ik heb bijvoorbeeld in het gesprek met mijn manager aangegeven dat ik begrijp dat deze taken een onderdeel van mijn werk zijn en dat ik vanwege mijn anciënniteit ook een logische keuze ben om juist dit takenpakket op me te nemen (ervaring, kunde, snelheid en contacten) , maar dat ik dit werk niet met plezier doe, het onder mijn kunnen is en wanneer dit zo blijft ik mogelijk naar een andere functie op zoek ga.
Je manager had je ook kunnen zeggen dat je betaald wordt en dat dit je wordt opgedragen. Je zit daar niet alleen voor jou plezier.
Datzelfde in mijn relatie. Ik geef aan dat ik iets per se wil, de nadelen voor lief neem en daarna ook nog wat het met mij doet. Helaas was ik op een bepaald punt afhankelijk van mijn vriend en die besliste voor mij dat het voor mij niet doorging, heeft de gemaakte kosten vergoed en basta. Ik kan er nu niets meer aan doen, ben nog steeds boos en ik baal ervan dat ik me nu als een stampvoetend kind voel dat haar zin niet kreeg. Want ik kan nu niets anders dan me erbij neerleggen en me niet meer afhankelijk maken van een ander in de toekomst, maar ik zou er nu ook wat mee willen, ik voel me niet gehoord.
To, je vriend had waarschijnlijk ook een goede reden om het niet door te laten gaan, dat je teleurgesteld bent snap ik, maar is jouw reden meer valide dan zijn reden?
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 16 augustus 2020 om 18:13
Dit.
Ik zou niets voorschieten of reserveren en bij de volgende keer duidelijk aan geven dat het nu wel klaar is .
zondag 16 augustus 2020 om 18:13
Daar heb je gelijk in. Ik vraag me alleen af of ik in een andere baan, in een andere relatie, in een andere vriendschap niet weer in hetzelfde beland. Want het is iets in mij of in mijn gedrag dat dit natuurlijk oproept bij anderen. Dus ik zou graag willen leren hoe ik het aanpak (en dan kan opstappen alsnog, maar maak ik ook verstandiger keuzes daarin vermoed ik)
anoniem_203514 wijzigde dit bericht op 16-08-2020 18:16
Reden: Woord vergeten
Reden: Woord vergeten
0.31% gewijzigd
zondag 16 augustus 2020 om 18:17
Op tijd opstappen is veel belangrijker dan in het patroon blijven hangen. Door dingen herhaaldelijk voor lief te nemen is het niet zo dat een ander jouw grenzen niet respecteert, maar jij respecteert ze zelf niet. Een ander gaat jouw grenzen niet in acht nemen wanneer jij ze zelf voor lief neemt.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 16 augustus 2020 om 18:24
@viva-amber
Daar heb je gelijk in. Het is voor mij een situatie als hartchirurg zijn en vanwege omstandigheden mag je een tijd alleen de hechtingen doen 'want jij maakt de mooiste hechtingen van het team'. Ik ben aangenomen voor meer, op hoger niveau, interessanter en uitdagender zeg maar. Juist omdat ik nu de uitvoerende taken opvang, faciliteer ik het thuisblijven van anderen.
Maar ik vond het punt om het ontstane probleem te benoemen en als verantwoordelijkheid weg te leggen bij de ander een hele goede.
Daar heb je gelijk in. Het is voor mij een situatie als hartchirurg zijn en vanwege omstandigheden mag je een tijd alleen de hechtingen doen 'want jij maakt de mooiste hechtingen van het team'. Ik ben aangenomen voor meer, op hoger niveau, interessanter en uitdagender zeg maar. Juist omdat ik nu de uitvoerende taken opvang, faciliteer ik het thuisblijven van anderen.
Maar ik vond het punt om het ontstane probleem te benoemen en als verantwoordelijkheid weg te leggen bij de ander een hele goede.
zondag 16 augustus 2020 om 18:25
Waar.viva-amber schreef: ↑16-08-2020 18:17Op tijd opstappen is veel belangrijker dan in het patroon blijven hangen. Door dingen herhaaldelijk voor lief te nemen is het niet zo dat een ander jouw grenzen niet respecteert, maar jij respecteert ze zelf niet. Een ander gaat jouw grenzen niet in acht nemen wanneer jij ze zelf voor lief neemt.
Daar ga ik even over nadenken.
zondag 16 augustus 2020 om 18:29
Murrmurr is een watje, volgens mij. Maar in haar dromen best assertief.
zondag 16 augustus 2020 om 18:36
Nee hoor, althans dat is niet mijn ervaring. Je trekt nu dat soort mensen aan. Op het moment dat jezelf daarin verandert, ga je ook andere mensen aantrekken.fluttershy schreef: ↑16-08-2020 18:13Daar heb je gelijk in. Ik vraag me alleen af of ik in een andere baan, in een andere relatie, in een andere vriendschap niet weer in hetzelfde beland. Want het is iets in mij of in mijn gedrag dat dit natuurlijk oproept bij anderen. Dus ik zou graag willen leren hoe ik het aanpak (en dan kan opstappen alsnog, maar maak ik ook verstandiger keuzes daarin vermoed ik)
Je hebt natuurlijk verschillende situaties en die vereisen verschillende aanpakken.
Qua baan betreft heb je m.i. twee keuzes; of je zorgt dat je zoveel vaardigheden hebt dat je zo een andere baan hebt of je leert investeren, ofwel hoe je met geld geld maakt.
Qua relatie en vrienden is het gewoon gelukkig en tevreden kunnen zijn met jezelf. Als dat niet zo is dan zul je daar iets aan moeten doen. Voor mij was het heel belangrijk om te leren hoe ik zelf in elkaar zit, daardoor kan ik al vrij snel bepalen of iemand wel bij mij past. Als ik al het idee hebt dat het werken wordt dan ben ik weg.
Maar realiteit is dat maar weinig mensen zijn die bereid zijn om de energie en tijd erin te steken en om met tegenslagen om te gaan, dus daar verandert meestal maar weinig.
spell68 wijzigde dit bericht op 16-08-2020 18:43
0.04% gewijzigd
