Psyche
alle pijlers
Het respecteren van grenzen opeisen
zondag 16 augustus 2020 om 17:38
Hoe kun je opeisen dat anderen je grenzen respecteren?
Voorbeelden :
Werk : Het is al maanden erg druk bij ons op het werk. Om het houdbaar te maken is er in de werkzaamheden gesneden tot ik nu op een kern van basiswerkzaamheden zit, die ik voorheen deed voor ongeveer 30 à 40 procent van de tijd (en wat dan best oké is) maar nu ik alleen maar die taken doe, heb ik er een enorme hekel aan en ga ik met tegenzin naar mijn werk. Ik heb destijds bij het aannemen van de functie al gezegd dat ik niet alleen dit wil doen (en had dus een takenpakket waar dit maar een deel van uitmaakte). Ook recent in gesprekken met mijn manager nogmaals benadrukt, en toen werd aangegeven dat dit maar voor enkele weken was (en dan ben ik de beroerdste niet). Maar het einde is nog niet in zicht.
Daarnaast is door de drukte iedereen overwerkt. Twee collega's lagen er echt uit. Een andere collega en ik kortstondig. Afgelopen week zou ik werken samen met een van de collega's die aan het reïntegreren is. Die belde elke ochtend doodleuk naar de baas dat ze vanuit huis zou werken. Dat betekende dus dat alle telefoon, kantoorgebonden taken en stressvolle ad hoc zaken op mijn schouders neerkwamen. Ik ben zelf ook nog aan het opkrabbelen dus ik trek dat ook nog niet. Ik gaf dat aan bij mijn baas, maar die kan er niets aan doen, want die collega is nog aan het reïntegreren....
Relatie :
Er is wat voorgevallen aan externe omstandigheden, waardoor vriend een beslissing heeft gemaakt over/voor mij waar ik erg boos over ben. Ik krijg geen helder beeld van de omstandigheden voorgesteld en heb ook aangegeven die voor lief te willen nemen, wat het ook is. Desondanks is er in mijn nadeel beslist. Ik blijf hierover erg boos want ik voel me niet gerespecteerd en ik ben nu de enige die de nadelen heeft.
Vriendschap :
Ik heb een 'vriend', die ooit mijn beste vriend was maar die er een handje van heeft om op het laatste moment af te zeggen. Ik zit daarom steeds met reserveringen die ik af moet zeggen of nutteloze kaartjes en ik baal gewoon dat ik tijd reserveer voor iemand die daar zo achteloos mee omgaat.
De gemeenschappelijke factor ben ik,dus ik moet iets anders aanpakken dan ik nu doe. Hoe bereik ik dat mensen naar me luisteren in plaats van zo over me heen te walsen, zonder dat ik gelijk mijn ontslag moet nemen, het uit moet maken en mijn vriendschappen te verbreken om mijn punt duidelijk te maken?
Voorbeelden :
Werk : Het is al maanden erg druk bij ons op het werk. Om het houdbaar te maken is er in de werkzaamheden gesneden tot ik nu op een kern van basiswerkzaamheden zit, die ik voorheen deed voor ongeveer 30 à 40 procent van de tijd (en wat dan best oké is) maar nu ik alleen maar die taken doe, heb ik er een enorme hekel aan en ga ik met tegenzin naar mijn werk. Ik heb destijds bij het aannemen van de functie al gezegd dat ik niet alleen dit wil doen (en had dus een takenpakket waar dit maar een deel van uitmaakte). Ook recent in gesprekken met mijn manager nogmaals benadrukt, en toen werd aangegeven dat dit maar voor enkele weken was (en dan ben ik de beroerdste niet). Maar het einde is nog niet in zicht.
Daarnaast is door de drukte iedereen overwerkt. Twee collega's lagen er echt uit. Een andere collega en ik kortstondig. Afgelopen week zou ik werken samen met een van de collega's die aan het reïntegreren is. Die belde elke ochtend doodleuk naar de baas dat ze vanuit huis zou werken. Dat betekende dus dat alle telefoon, kantoorgebonden taken en stressvolle ad hoc zaken op mijn schouders neerkwamen. Ik ben zelf ook nog aan het opkrabbelen dus ik trek dat ook nog niet. Ik gaf dat aan bij mijn baas, maar die kan er niets aan doen, want die collega is nog aan het reïntegreren....
Relatie :
Er is wat voorgevallen aan externe omstandigheden, waardoor vriend een beslissing heeft gemaakt over/voor mij waar ik erg boos over ben. Ik krijg geen helder beeld van de omstandigheden voorgesteld en heb ook aangegeven die voor lief te willen nemen, wat het ook is. Desondanks is er in mijn nadeel beslist. Ik blijf hierover erg boos want ik voel me niet gerespecteerd en ik ben nu de enige die de nadelen heeft.
Vriendschap :
Ik heb een 'vriend', die ooit mijn beste vriend was maar die er een handje van heeft om op het laatste moment af te zeggen. Ik zit daarom steeds met reserveringen die ik af moet zeggen of nutteloze kaartjes en ik baal gewoon dat ik tijd reserveer voor iemand die daar zo achteloos mee omgaat.
De gemeenschappelijke factor ben ik,dus ik moet iets anders aanpakken dan ik nu doe. Hoe bereik ik dat mensen naar me luisteren in plaats van zo over me heen te walsen, zonder dat ik gelijk mijn ontslag moet nemen, het uit moet maken en mijn vriendschappen te verbreken om mijn punt duidelijk te maken?
zondag 16 augustus 2020 om 18:52
Lees dit zelf eens een paar keer rustig over.fluttershy schreef: ↑16-08-2020 17:58Ik heb bijvoorbeeld in het gesprek met mijn manager aangegeven dat ik begrijp dat deze taken een onderdeel van mijn werk zijn en dat ik vanwege mijn anciënniteit ook een logische keuze ben om juist dit takenpakket op me te nemen (ervaring, kunde, snelheid en contacten) , maar dat ik dit werk niet met plezier doe, het onder mijn kunnen is en wanneer dit zo blijft ik mogelijk naar een andere functie op zoek ga.
Kijk eens hoe passief dit is en hoeveel uitnodiging je geeft om al jouw wensen die je 'aangeeft' volkomen te negeren.
'ik zou graag' = negeer mij
'ik wil liever' = negeer mijn wensen
'ik doe dit niet met plezier' = ik ga dit doen.
Iets oppakken vanwege jouw anciënniteit? Wat een flauwekul!! Draai het om.
"Baasje, het is héél slecht van het bedrijf om van één persoon afhankelijk te zijn. Wijs maar iemand aan die ik zal inwerken. Én een backup voor diegene dan kunnen ze het van elkaar overnemen".
en er is niet besproken voor hoeveel weken en welke actie er ondernomen zou worden als er na enkele weken nog steeds corona was.Daarop was de reactie van mijn manager dat dit maar voor enkele weken zou zijn en dat ze mij zeker niet graag kwijt zouden willen.
Oplossing: Schuif het naar collega's, laat het liggen, pak die telefoon niet op. Aan de collega's zeg je dat het de bedoeling is dat zij het leren/overnemen want jij moest maar twee weken (verzin een getal) brand blussen dus het moet echt overgedragen hoor.
Als baas terugkomt: "Goh, we hadden afgesproken voor enkele weken dus ik dacht dat je die anderen geïnstrueerd had dat ze moesten leren dit op te pakken, érg verstandig van je, ook zoveel beter voor het bedrijf. Wat goed van je.".
anoniem_376390 wijzigde dit bericht op 16-08-2020 18:53
5.12% gewijzigd
Ik kan zelf wel vaststellen of ik een hypochonder ben.
zondag 16 augustus 2020 om 18:53
dat zeg je niet in je OP, je wil je grenzen “opeisen”. Blijkt ook dat je verwacht dat mensen iets zullen doen met je communicatievaardigheid. Maar daar heb je geen invloed op. Het is ook een modeterm: grenzen aangeven. In het voorbeeld van je werk moet je iets doen dat je niet leuk vindt omdat er nu eenmaal nood aan de man is. Dat gaat niet over grenzen overschrijden. Ook in je andere voorbeelden is dat niet aan de orde. Andere mensen zijn autonome wezens en zijn kunnen altijd zelfstandig beslissingen nemen die nadelig voor jou zijn. Je kan dat accepteren of je zorgt ervoor dat je geen last meer hebt van deze mensen. Maar dan zullen er altijd weer andere mensen zijn die je teleurstellen.
anoniem_287855 wijzigde dit bericht op 16-08-2020 18:54
0.12% gewijzigd
zondag 16 augustus 2020 om 18:54
Laat die meds niet zo over je grenzen walsen.
zondag 16 augustus 2020 om 18:55
spell68 schreef: ↑16-08-2020 18:02Het verdedigen en oprekken van grenzen is een machtsstrijd. De enige manier waarop je dat gaat winnen, is als je minder te verliezen hebt dan de ander.
(...)
UIteindelijk moet je bereid zijn om te allen tijde weg te lopen. Daarom vind ik het persoonlijk ontzettend belangrijk om een brede set vaardigheden te ontwikkelen, zodat je altijd terug kunt vallen op andere keuzes.
Dit vind ik echt een hele goede.
En misschien is het al gezegd (nog niet verder gelezen), maar het is iets dat van binnen uit komt. Als jij standvastig bent, in jezelf, gewoon 'nee, geen ruimte, niks, noppes, nada' dan stap je ook niet meer uit de weg op het moment dat iemand jouw ruimte probeert te pakken.
Ik ben hier ook niet altijd goed in hoor, maar op bepaalde terreinen herken ik die mindset wel in mijzelf en dan ben ik onvermurwbaar.
zondag 16 augustus 2020 om 19:17
Als ik dan die manager was zou ik denken dat jij niet echt bezwaar maakt; je had het liever anders gehad maar dat hebben we allemaal weleens. Je bent in feite heel erg aan het inleven in mijn problemen; kennelijk raakt het je toch.Ik heb bijvoorbeeld in het gesprek met mijn manager aangegeven dat ik begrijp dat deze taken een onderdeel van mijn werk zijn en dat ik vanwege mijn anciënniteit ook een logische keuze ben om juist dit takenpakket op me te nemen (ervaring, kunde, snelheid en contacten) , maar dat ik dit werk niet met plezier doe, het onder mijn kunnen is en wanneer dit zo blijft ik mogelijk naar een andere functie op zoek ga.
Moet je niet doen joh. De man (of vrouw) wist al dat jij volkomen zou smelten van een klein complimentje ("en dat ze mij zeker niet graag kwijt zouden willen" ).
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
zondag 16 augustus 2020 om 19:18
SteunEndeToeverlaet schreef: ↑16-08-2020 18:52Lees dit zelf eens een paar keer rustig over.
Kijk eens hoe passief dit is en hoeveel uitnodiging je geeft om al jouw wensen die je 'aangeeft' volkomen te negeren.
'ik zou graag' = negeer mij
'ik wil liever' = negeer mijn wensen
'ik doe dit niet met plezier' = ik ga dit doen.
Goed gezien.
Natuurlijk zal je dat via communicatie uiteindelijk 'moeten' oplossen, maar voor mij gaat het om wat daar achter zit.
Dus ga na waarom jij al automatisch denkt dat jij deze extra taken op moet pakken, of precies deze (basis) taken. Waarom jij? Welk denkpatroon zit daarachter?
Ik proef iets van dienstbaarheid, dat je omdát je die werkvaardigheden nu eenmaal hebt, ze ook in moet zetten for the greater good.
En hoe zit dat in je relatie? Waarom slik je het? Welke gedachte zit daar achter? Dat elke relatie wel wat geven en nemen is? En jij maar iets moet geven? Hoe vaak heeft híj al iets gegeven 'voor de relatie'?
zondag 16 augustus 2020 om 19:29
Je wil kennelijk ontzettend graag een aardig mens zijn en ook dat men dat van je vindt. Die behoefte zit diep en die raak je niet makkelijk kwijt dus je moet dat nu willens en wetens voorlopig gaan negeren voor het goede doel. Geef jezelf een compliment als het lukt. Als het niet lukt dan kom je daar de volgende keer op terug en dan lukt het alsnog. Dan zeg je "ik heb er nog eens over nagedacht.".
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
zondag 16 augustus 2020 om 19:31
In haar OP zegt ze toch duidelijk in de laatste alinea dat zij zelf iets anders moet gaan aanpakken.
TO, ik denk dat je de ander de eigenaar van het probleem moet maken. In het geval van die vriend zou je hem de reserveringen kunnen laten doen. Als hij afzegt zit hij met de kosten. Op je werk kun je tegen de manager zeggen dat jij onmogelijk je eigen werk plus dat van je collega kunt doen, dus dat werk van je collega blijft liggen. Niet jouw probleem maar die van de organisatie. Is misschien makkelijker gezegd dan gedaan, maar in feite kan hij daar niks tegen in brengen.
zondag 16 augustus 2020 om 19:34
ja dat kan ze wel zeggen maar als iemand een zwembad wil op een klein binnenplaatsje dan zeg je toch ook: dat past niet?Turtlerain schreef: ↑16-08-2020 19:31In haar OP zegt ze toch duidelijk in de laatste alinea dat zij zelf iets anders moet gaan aanpakken.
TO, ik denk dat je de ander de eigenaar van het probleem moet maken. In het geval van die vriend zou je hem de reserveringen kunnen laten doen. Als hij afzegt zit hij met de kosten. Op je werk kun je tegen de manager zeggen dat jij onmogelijk je eigen werk plus dat van je collega kunt doen, dus dat werk van je collega blijft liggen. Niet jouw probleem maar die van de organisatie. Is misschien makkelijker gezegd dan gedaan, maar in feite kan hij daar niks tegen in brengen.
zondag 16 augustus 2020 om 19:39
Nou ja, TO geeft haar grenzen niet aan en bewaakt ze ook niet.
Ze geeft aan 'wat ze niet zo fijn vindt' en dan hoopt ze dat iemand anders zegt "OK! IK zal er voor zorgen dat er niks gebeurt wat JIJ niet fijn vindt!"
Zo gaat het dus niet.
Baas zoekt naar iemand om het werk te doen.
TO: "Ik vind het niet zo fijn".
Baas: Ik heb iemand gevonden die het kan en die het gaat doen. Hoera!
Bewaken van grenzen gaat zo:
Jij: "Da's niet mijn werk"
baas: Klaag klaag corona, speciale tijden, een paar weken?
jij: Leuk bedacht maar ik hoor niet wat er na die paar weken anders is. Wat is een structurele oplossing?
Baas: Shit, ze heeft me door. Ehm, wachten tot marietje weer geïntegreerd is?
Jij: Dat duurt 6 maanden met onzekere afloop. Dat is niet de 'structurele oplossing' waar ik aan dacht.
Baas: Shit, ze heeft me door. Ehm, iemand anders...?
Jij: Prima. Laten we concreet worden: Wie en wanneer?
Baas: Shit, ze heeft me door. Ehm.... Pollie?
Jij: (de termijn is nog niet afgesproken!!!). Prima, zullen we zeggen dat ik 2 weken brand blus en dat zij het daarna overneemt? Vertel jij het aan haar en zet mij even in de CC, dan zitten we op dezelfde lijn.
En nog beter bied je zelf aan om die mail te schrijven, want voor je het weet vraagt hij aan Pollie om het 'op termijn' over te nemen en dat was niet de afspraak.
Dat is meedenken, brand blussen, hulp aanbieden ... én grenzen bewaken.
Ze geeft aan 'wat ze niet zo fijn vindt' en dan hoopt ze dat iemand anders zegt "OK! IK zal er voor zorgen dat er niks gebeurt wat JIJ niet fijn vindt!"
Zo gaat het dus niet.
Baas zoekt naar iemand om het werk te doen.
TO: "Ik vind het niet zo fijn".
Baas: Ik heb iemand gevonden die het kan en die het gaat doen. Hoera!
Bewaken van grenzen gaat zo:
Jij: "Da's niet mijn werk"
baas: Klaag klaag corona, speciale tijden, een paar weken?
jij: Leuk bedacht maar ik hoor niet wat er na die paar weken anders is. Wat is een structurele oplossing?
Baas: Shit, ze heeft me door. Ehm, wachten tot marietje weer geïntegreerd is?
Jij: Dat duurt 6 maanden met onzekere afloop. Dat is niet de 'structurele oplossing' waar ik aan dacht.
Baas: Shit, ze heeft me door. Ehm, iemand anders...?
Jij: Prima. Laten we concreet worden: Wie en wanneer?
Baas: Shit, ze heeft me door. Ehm.... Pollie?
Jij: (de termijn is nog niet afgesproken!!!). Prima, zullen we zeggen dat ik 2 weken brand blus en dat zij het daarna overneemt? Vertel jij het aan haar en zet mij even in de CC, dan zitten we op dezelfde lijn.
En nog beter bied je zelf aan om die mail te schrijven, want voor je het weet vraagt hij aan Pollie om het 'op termijn' over te nemen en dat was niet de afspraak.
Dat is meedenken, brand blussen, hulp aanbieden ... én grenzen bewaken.
anoniem_376390 wijzigde dit bericht op 16-08-2020 19:41
7.65% gewijzigd
Ik kan zelf wel vaststellen of ik een hypochonder ben.
zondag 16 augustus 2020 om 19:39
zondag 16 augustus 2020 om 19:41
Dit! Ik heb wat aan jouw reactie! Ik geef heel vaak grenzen aan en er word ja belooft maar nee uitgevoerd. Ik ga aan jouw tip werken en afstand nemen van enkele energie zuigers.viva-amber schreef: ↑16-08-2020 17:49Ik zou het idee loslaten dat andere mensen gaan doen wat jij wil, want dat gaat toch niet gebeuren. Ik zou gaan solliciteren en afstand nemen van vrienden die vooral energie kosten. Soms kun je 100x je grens aangeven maar boeit het de ander simpel weg niet wat jij belangrijk vindt.
''Geen woorden maar daden''
zondag 16 augustus 2020 om 19:45
nee want ze is niet eens bereid om zelf haar eigen grenzen te respecteren. Dat is: weggaan als de maat vol isTurtlerain schreef: ↑16-08-2020 19:39Nou ja, je doet alsof ze hele onrealistische verwachtingen heeft. Ik vind haar vraag heel reëel.
zondag 16 augustus 2020 om 20:04
Je slaat een paar stappen over want je moet die grenzen vervolgens ook duidelijk naar de ander toe communiceren. Volgens mij vroeg TO dáár handvaten voor en steunentoeverlaat heeft voor de werksituatie goede tips gegeven.
zondag 16 augustus 2020 om 20:15
nee hoor, je moet niks.Turtlerain schreef: ↑16-08-2020 20:04Je slaat een paar stappen over want je moet die grenzen vervolgens ook duidelijk naar de ander toe communiceren. Volgens mij vroeg TO dáár handvaten voor en steunentoeverlaat heeft voor de werksituatie goede tips gegeven.
zondag 16 augustus 2020 om 20:52
S-Meds schreef: ↑16-08-2020 19:47
dus: er is er maar één van wie jij kan opeisen dat zij jouw grenzen respecteert en dat ben jezelf
Ben ik niet met je eens. Het 'aangeven' of 'communiceren' van grenzen is nog steeds passief, afwachtend, in de hoop dat de ander dat als harde grens zal oppakken.Turtlerain schreef: ↑16-08-2020 20:04Je slaat een paar stappen over want je moet die grenzen vervolgens ook duidelijk naar de ander toe communiceren. Volgens mij vroeg TO dáár handvaten voor en steunentoeverlaat heeft voor de werksituatie goede tips gegeven.
Het werkt ook tegen je. Je hebt een grens aangegeven en vervolgens werd je overbluft omdat iemand er overheen ging. Dan moet je er helemaal van terugkomen dat je grens blijkbaar tóch niet zo hard was en dat-ie dat nu ineens wel is. Dat is veel moeilijker.
Zoals ik de post van Meds lees is het meer 'ai, wat jammer voor je, dat zou over mijn grens gaan en dat gaat niet gebeuren'. En dat is communiceren dat je er niet overheen gaat. Dat is echt wat anders.
En mijn toevoeging is dan 'maar laten we vooral kijken of ik kan helpen jouw probleem op te lossen terwijl we niet over mijn grenzen gaan'.
Ik kan zelf wel vaststellen of ik een hypochonder ben.
zondag 16 augustus 2020 om 21:38
Je hebt het meest aan het advies van Steunentoeverlaat maar ook moet je stoppen om het fijn te vinden om mensen te ondersteunen. Je manager heeft zich er makkelijk vanaf gemaakt, net als die vriend die je elke keer laat zitten en eventueel ook je vriend maar die info is me te summier. Je zult op je strepen moeten kunnen staan en ook de consequenties durven pakken. Wat Steunentoeverlaat doet is constant de bal terugleggen bij de ander en door middel van vragen en opmerkingen duidelijk maken dat jij geen optie bent.
Dit werkt prima als je geen relationele band hebt maar vrienden of partner zullen dat niet op prijs stellen, bij hun kun je kort zeggen dat je moe wordt van hun bepalende houding en dat het moet veranderen want jij vindt de omgang op deze manier niet meer leuk. het kan heel goed zijn dat ze dan zelf de stekker er uit trekken of dat jij dat alsnog moet doen. Vooral dat laatste is voor veel mensen moeilijk, uiteindelijk is de vraag dan wat jij jezelf gunt.
Dit werkt prima als je geen relationele band hebt maar vrienden of partner zullen dat niet op prijs stellen, bij hun kun je kort zeggen dat je moe wordt van hun bepalende houding en dat het moet veranderen want jij vindt de omgang op deze manier niet meer leuk. het kan heel goed zijn dat ze dan zelf de stekker er uit trekken of dat jij dat alsnog moet doen. Vooral dat laatste is voor veel mensen moeilijk, uiteindelijk is de vraag dan wat jij jezelf gunt.
zondag 16 augustus 2020 om 21:40
fluttershy schreef: ↑16-08-2020 20:34Ik ben hoe dan ook blij dat ik dit topic geopend heb. Er staan veel waarheden en praktische tips in waar ik beslist mee aan de gang kan. Bedankt iedereen voor de input!
Fijn.
Ik weet niet meer waar, maar laatst schreef je ook iets over je relatie. Heb je in dit topic ook dingen gelezen waar je iets mee kan richting je relatie? Ik heb het idee dat daar ook werk aan de winkel is. Of niet?
zondag 16 augustus 2020 om 21:52
Volgens mij zeg je twee keer hetzelfde: in beide gevallen communiceer je wat je grens is én natuurlijk dat je x niet gaat doen. Het begint hoe dan ook met het kenbaar maken van die grens.SteunEndeToeverlaet schreef: ↑16-08-2020 20:52Ben ik niet met je eens. Het 'aangeven' of 'communiceren' van grenzen is nog steeds passief, afwachtend, in de hoop dat de ander dat als harde grens zal oppakken.
Het werkt ook tegen je. Je hebt een grens aangegeven en vervolgens werd je overbluft omdat iemand er overheen ging. Dan moet je er helemaal van terugkomen dat je grens blijkbaar tóch niet zo hard was en dat-ie dat nu ineens wel is. Dat is veel moeilijker.
Zoals ik de post van Meds lees is het meer 'ai, wat jammer voor je, dat zou over mijn grens gaan en dat gaat niet gebeuren'. En dat is communiceren dat je er niet overheen gaat. Dat is echt wat anders.
En mijn toevoeging is dan 'maar laten we vooral kijken of ik kan helpen jouw probleem op te lossen terwijl we niet over mijn grenzen gaan'.
Maar anyway, als TO maar iets eraan heeft.
maandag 17 augustus 2020 om 10:45
Ja, dat klopt; je moet het inderdaad zo doen dat je het aangeeft als grens.Turtlerain schreef: ↑16-08-2020 21:52Volgens mij zeg je twee keer hetzelfde: in beide gevallen communiceer je wat je grens is én natuurlijk dat je x niet gaat doen. Het begint hoe dan ook met het kenbaar maken van die grens.
Maar anyway, als TO maar iets eraan heeft.
Fout: "Ik vind dit niet zo fijn". Voor wie iets van je wil is dat gewoon een uitnodiging. Je hebt net toegegeven dat je het kunt, dat je verantwoordelijkheid voelt om het te doen, en dat een klein zetje voldoende is.
Redelijk direct is "Ai dat gaat helaas niet, wat jammer zeg".
En zoals iemand al terecht zei: Accepteren dat iets soms niet doorgaat.
Bijvoorbeeld bij die uitgaans-vriend.
Stel dan bv de grens op dat hij het avondje uit organiseert en voorschiet.
En als hij de bui voelt hangen en dat niet wil, dan accepteer je dat het niet doorgaat.
Dat vindt TO denk ik erg moeilijk omdat je dan vrij direct moet zijn en iemand teleur moet stellen.
Maar hij stelt jou ook teleur, hij doet ook zijn best niet om het door te laten gaan.
Je ziet dat de consequentie van altijd maar 'ja' is dat jullie geen goede vrienden meer zijn.
Als je zegt 'joh ik wil graag en als jij het organiseert weet ik zeker dat het doorgaat', dan weet hij waar hij aan toe is. Hij heeft de keuze: Uit of niet uit, maar niet vrijblijvend.
En als hij dan begint te miepen, te draaien en moeilijk gaat doen, weet je dus wat zijn keuze is.
Ik kan zelf wel vaststellen of ik een hypochonder ben.
maandag 17 augustus 2020 om 13:16
Dat stukje inderdaad. Ik heb een groot plichtsbesef en verantwoordelijkheidsgevoel naar anderen en ik sta elke keer perplex dat die zorg voor elkaar niet wederzijds blijkt te gelden (zowel in zakelijke als persoonlijke context).SteunEndeToeverlaet schreef: ↑17-08-2020 10:45
Dat vindt TO denk ik erg moeilijk omdat je dan vrij direct moet zijn en iemand teleur moet stellen.
Nogmaals, heel blij met de constructieve antwoorden hier.
maandag 17 augustus 2020 om 14:00
Waarom heb je een verantwoordelijkheidsgevoel naar anderen? Je gaat toch niet met kinderen om? Ik ga er altijd vanuit dat ik met volwassen mensen omga en dat zij hun eigen keuzes kunnen maken en, wat ik heel belangrijk vindt, verantwoordelijkheid nemen voor de gevolgen.fluttershy schreef: ↑17-08-2020 13:16Dat stukje inderdaad. Ik heb een groot plichtsbesef en verantwoordelijkheidsgevoel naar anderen en ik sta elke keer perplex dat die zorg voor elkaar niet wederzijds blijkt te gelden (zowel in zakelijke als persoonlijke context).
Nogmaals, heel blij met de constructieve antwoorden hier.
Daarom spreek ik zelden mijn mening of oordeel uit over de keuzes die mijn vrienden maken, maar ben ik heel duidelijk dat ik welke vorm van slachtofferrol niet tolereer en als ze mijn grenzen overgaan, ik dat niet accepteer. Wat mensen daarmee doen, dat is aan hun.
Het is een arbeidsextensieve manier om de juiste mensen in je leven toe te laten en de rest eruit te gooien.
