Psyche
alle pijlers
Het Steekt...
donderdag 6 mei 2010 om 10:00
De relatie met mijn moeder is altijd "slecht" geweest, ze heeft me jaren mishandeld, en me gekleineerd en weet ik t allemaal. Mjin geboorte was volgens haar mijn allergrootste fout. Nou dan heb je al wel een idee hoe mijn leven met haar was
Mijn moeder is depressief. Borderline noemen ze het.
6 Jaar geleden smste ze dat ze me nooit meer wilde zien. Ik heb haar sindsdien 1x gezien op de begravenis van mijn opa, waar ze mij negeerde, en ik als reactie daarop haar ook maar negeerde.
Gisteren werd ik gebeld, mijn moeder heeft een hartaanval gehad, ze ligt nu in het ziekenhuis te wachten tot ze gedotterd word. De overlevingskansen zijn enorm groot, dus ze komt er wel weer uit.
Om de een of andere reden heeft mijn moeder zo'n hekel aan mij, dat ze alle dokters etc etc een zwijgplicht tov mij heeft gegeven, ik mag dus absoluut niets weten.
Aan de ene kant wil ik heel graag naar het ziekenhuis, en haar zien. Aan de andere kant wil ik het totaal niet. Als ik daarheen ga, ik krijg nooit een fijne moeder-dochter band met haar. Het zal dan weer zo worden dat ze me constant belt omdat ze haar polsen door heeft gesneden, of iets anders. Negatieve aandacht dus. Verder ben ik ook totaal niet belangrijk voor haar.
Toch steekt het me, het steekt me dat ik niet even langs kan gaan, het steekt me dat ik via via moet horen dat ze in het ziekenhuis ligt. Het steekt me, dat ik me nu helemaal een slechte dochter voel, omdat ik niet langsga..
Het steekt me, dat ik niet weet wat ik met de situatie aanmoet.
Oke, jullie hebben er niets aan, maar het lucht wel op om het zo even van me af te schrijven..
Mijn moeder is depressief. Borderline noemen ze het.
6 Jaar geleden smste ze dat ze me nooit meer wilde zien. Ik heb haar sindsdien 1x gezien op de begravenis van mijn opa, waar ze mij negeerde, en ik als reactie daarop haar ook maar negeerde.
Gisteren werd ik gebeld, mijn moeder heeft een hartaanval gehad, ze ligt nu in het ziekenhuis te wachten tot ze gedotterd word. De overlevingskansen zijn enorm groot, dus ze komt er wel weer uit.
Om de een of andere reden heeft mijn moeder zo'n hekel aan mij, dat ze alle dokters etc etc een zwijgplicht tov mij heeft gegeven, ik mag dus absoluut niets weten.
Aan de ene kant wil ik heel graag naar het ziekenhuis, en haar zien. Aan de andere kant wil ik het totaal niet. Als ik daarheen ga, ik krijg nooit een fijne moeder-dochter band met haar. Het zal dan weer zo worden dat ze me constant belt omdat ze haar polsen door heeft gesneden, of iets anders. Negatieve aandacht dus. Verder ben ik ook totaal niet belangrijk voor haar.
Toch steekt het me, het steekt me dat ik niet even langs kan gaan, het steekt me dat ik via via moet horen dat ze in het ziekenhuis ligt. Het steekt me, dat ik me nu helemaal een slechte dochter voel, omdat ik niet langsga..
Het steekt me, dat ik niet weet wat ik met de situatie aanmoet.
Oke, jullie hebben er niets aan, maar het lucht wel op om het zo even van me af te schrijven..
donderdag 6 mei 2010 om 10:07
Wat moeilijk voor je.
Maar is het uit zelfbescherming voor jou niet beter dat je gewoon écht geen contact meer hebt?
Wat jij graag zou willen (een liefhebbende moeder waamee je een goede band hebt) lijkt me in dit geval geen optie.
En daar kan jij geen zak aan doen en je gaat hoogstwaarschijnlijk alleen maar gekwetst worden als je het toch probeert...
donderdag 6 mei 2010 om 10:09
quote:biebelie schreef op 06 mei 2010 @ 10:07:En daar kan jij geen zak aan doen en je gaat hoogstwaarschijnlijk alleen maar gekwetst worden als je het toch probeert...
Ja dat is dus het hele eieren eten, ik weet dat ik nooit een goede band zal krijgen met haar, en ik weet dat ze me weer keer op keer zal kwetsen.. daarom wil ik rationeel gezien niet naar haar toe.
Aan de andere kant blijft er een stemmetje zeggen: het is wel je moeder..
Maar ik ga ook niet hoor, ik kreeg net een smsje dat ze een paar stands gekregen heeft en dat ze nu ligt bij te komen, dan gaat ze weer terug naar haar inrichting. Ik kan dus toch niets doen..
Ja dat is dus het hele eieren eten, ik weet dat ik nooit een goede band zal krijgen met haar, en ik weet dat ze me weer keer op keer zal kwetsen.. daarom wil ik rationeel gezien niet naar haar toe.
Aan de andere kant blijft er een stemmetje zeggen: het is wel je moeder..
Maar ik ga ook niet hoor, ik kreeg net een smsje dat ze een paar stands gekregen heeft en dat ze nu ligt bij te komen, dan gaat ze weer terug naar haar inrichting. Ik kan dus toch niets doen..
donderdag 6 mei 2010 om 10:09
Wat een ongelooflijk bizar verhaal. Kan er wel om janken, een moeder die haar eigen kind niet wil zien.
En de artsen zwijgplicht oplegt.
Verdomme, ze heeft je 9 maanden gedragen en gebaard en ik neem toch aan dat ze wel in je kindertijd bij je was?
Ik word de laatste tijd erg emo van dit soort verhalen, want 4 maanden geleden is mijn moeder veel te jong, volkomen onverwacht overleden, zonder dat ik afscheid kon nemen.
Kabouter, sterkte ermee.
En de artsen zwijgplicht oplegt.
Verdomme, ze heeft je 9 maanden gedragen en gebaard en ik neem toch aan dat ze wel in je kindertijd bij je was?
Ik word de laatste tijd erg emo van dit soort verhalen, want 4 maanden geleden is mijn moeder veel te jong, volkomen onverwacht overleden, zonder dat ik afscheid kon nemen.
Kabouter, sterkte ermee.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
donderdag 6 mei 2010 om 10:10
Kabouter, normaal hebben we zulke vrolijke topics van je... Wat knap trouwens dat jij zo'n positievo bent als je zo'n voorbeeld van je moeder hebt gehad!
Denk je dat je je beter voelt door haar wel op te zoeken? Of hoop je dat alleen? Want als je moeder jou consequent slecht behandelt zal ze dat nu niet anders doen, lijkt me... Wil je dat dan wel?
Je bent misschien haar dochter, maar op de eerste en belangrijkste plaats ben jij jezelf. Daarmee wil ik zeggen: je hoeft niet voor haar te zorgen, alleen voor jezelf. Jouw leven moet je verzorgen. Dat is jouw enige taak waar je niet aan ontkomt, waar je verplicht toe bent. Doe dat dan ook.
Sterkte met alles, Kabouter. Wij zijn er voor je (ik weet zeker dat ik niet alleen vanuit mezelf spreek hier).
Denk je dat je je beter voelt door haar wel op te zoeken? Of hoop je dat alleen? Want als je moeder jou consequent slecht behandelt zal ze dat nu niet anders doen, lijkt me... Wil je dat dan wel?
Je bent misschien haar dochter, maar op de eerste en belangrijkste plaats ben jij jezelf. Daarmee wil ik zeggen: je hoeft niet voor haar te zorgen, alleen voor jezelf. Jouw leven moet je verzorgen. Dat is jouw enige taak waar je niet aan ontkomt, waar je verplicht toe bent. Doe dat dan ook.
Sterkte met alles, Kabouter. Wij zijn er voor je (ik weet zeker dat ik niet alleen vanuit mezelf spreek hier).
donderdag 6 mei 2010 om 10:10
donderdag 6 mei 2010 om 10:11
Eens met Biebele Kabouter. De bevestiging die je bij je moeder zoekt ga je toch niet krijgen, al doe je nog zo je best. Misschien is het rustiger om gewoon echt alle contact te verbreken? Dan kun je eenmalig rouwen, een verwerkingsproces door en verder met je eigen leven.
Voel je geen slecht mens of slechte dochter. Jouw houding is het rechtstreekse gevolg van het handelen van je moeder. Laat dat schuldgevoel los, want dat maakt het onnodig zwaar voor jezelf.
Voel je geen slecht mens of slechte dochter. Jouw houding is het rechtstreekse gevolg van het handelen van je moeder. Laat dat schuldgevoel los, want dat maakt het onnodig zwaar voor jezelf.
donderdag 6 mei 2010 om 10:11
He, meissie, wat afschuwelijk! In je hart wil je niets liever dan een goede relatie. En weet je ook dat Borderliners zo kunnen doen. Het is dus niet aan jou - jij hebt voor haar open gestaan en dat sta je nu nog, al is het maar een kiertje, maar zij komt maar niet verder over die brug. En je bent geen slechte dochter! Het feit dat je deze vraag hier post, je je hier over druk maakt, maakt dat je dat niet bent.
donderdag 6 mei 2010 om 10:12
quote:Kabouter23 schreef op 06 mei 2010 @ 10:09:
[...]
Aan de andere kant blijft er een stemmetje zeggen: het is wel je moeder..
Ik denk dat je moet doen waar jij je goed bij voelt...zo simpel is het.
Misschien heb je het nodig om haar te zien..om iets af te sluiten,of het zeker te weten..
Maar bereid je dan voor op haar evt. negatieve reactie.
En ja..ze is je moeder..maar zo gedraagt ze zich dus niet.
[...]
Aan de andere kant blijft er een stemmetje zeggen: het is wel je moeder..
Ik denk dat je moet doen waar jij je goed bij voelt...zo simpel is het.
Misschien heb je het nodig om haar te zien..om iets af te sluiten,of het zeker te weten..
Maar bereid je dan voor op haar evt. negatieve reactie.
En ja..ze is je moeder..maar zo gedraagt ze zich dus niet.
donderdag 6 mei 2010 om 10:13
donderdag 6 mei 2010 om 10:15
Pfff, dat is behoorlijk heftig zeg.
Met een borderliner omgaan is heel erg moeilijk en lastig. De ene keer word je de hemel in geprezen de andere keer kan doe je alles fout.
Ik hoop dat je voor je zelf een keuze kan maken waar je vrede en rust mee hebt. Uiteraard zal je toch echt zelf de beslissing moeten nemen en kan niemand je die geven. Hoop dat je snel je rust weer terug vindt.
Met een borderliner omgaan is heel erg moeilijk en lastig. De ene keer word je de hemel in geprezen de andere keer kan doe je alles fout.
Ik hoop dat je voor je zelf een keuze kan maken waar je vrede en rust mee hebt. Uiteraard zal je toch echt zelf de beslissing moeten nemen en kan niemand je die geven. Hoop dat je snel je rust weer terug vindt.
donderdag 6 mei 2010 om 10:21
Aan de andere kant blijft er een stemmetje zeggen: het is wel je moeder..
Daar heb jij toch niet voor gekozen? En wil dat zeggen dan dat je tot in de eeuwigheid moet proberen een goede dochter te zijn? En een band met haar proberen op te bouwen? Nee toch?
Ik vind het heel jammer voor je dat dit gebeurd is. Per sms.... te triest voor woorden.
Kies in deze voor jezelf meissie. Je zal alleen maar gekwetst blijven worden door haar. Doe dat je zelf niet aan.
Ook voor Yasmijn.
Daar heb jij toch niet voor gekozen? En wil dat zeggen dan dat je tot in de eeuwigheid moet proberen een goede dochter te zijn? En een band met haar proberen op te bouwen? Nee toch?
Ik vind het heel jammer voor je dat dit gebeurd is. Per sms.... te triest voor woorden.
Kies in deze voor jezelf meissie. Je zal alleen maar gekwetst blijven worden door haar. Doe dat je zelf niet aan.
Ook voor Yasmijn.
donderdag 6 mei 2010 om 10:22
Kabouter, jij bent GEEN slechte dochter. Echt niet! Integendeel zelfs.
Jij wilt eigenlijk langsgaan, maar repecteert de voor jou zo moeilijke wens van jouw moeder door dit niet te doen. Je maakt geen scene, maar accepteert dat ze jou negeert.
Kortom; ik vind jou een geweldige dochter. Ik geloof niet dat ik zo begrip- en respectvol zou zijn.
Dat jouw moeder dat niet ziet, ligt niet aan jou maar aan haar ziekte. Ga daardoor niet aan jezelf twijfelen, dan doe je jezelf echt te kort.
Ik vind je dapper! Afschuwelijk dat je dit door moet maken,
Jij wilt eigenlijk langsgaan, maar repecteert de voor jou zo moeilijke wens van jouw moeder door dit niet te doen. Je maakt geen scene, maar accepteert dat ze jou negeert.
Kortom; ik vind jou een geweldige dochter. Ik geloof niet dat ik zo begrip- en respectvol zou zijn.
Dat jouw moeder dat niet ziet, ligt niet aan jou maar aan haar ziekte. Ga daardoor niet aan jezelf twijfelen, dan doe je jezelf echt te kort.
Ik vind je dapper! Afschuwelijk dat je dit door moet maken,
Wat wilde ik nou toch typen?
donderdag 6 mei 2010 om 10:31
donderdag 6 mei 2010 om 10:31
Moeilijk!!!
Heb zelf ook al ruim 2 jaar geen contact meer met mijn moeder (ouders)..........Ga ik verder niet op in nu maar denk ook vaak na over als er ooit zoiets zou gebeuren als bij jou moeder op dit moment. Zo moeilijk dat gevoel "het is wel mijn moeder".......zo dubbel.......Weten dat je weer gekwetst wordt als je toch het contact weer aangaat......maar toch.......
Jammer dat sommige moeders niet zien hoe een geweldige dochter ze hebben, want dat ben JIJ!
Ik vind het ook ondanks alles wat er is gebeurd moeilijk om toch "boos" te zijn op mijn moeder.
Heb zelf ook al ruim 2 jaar geen contact meer met mijn moeder (ouders)..........Ga ik verder niet op in nu maar denk ook vaak na over als er ooit zoiets zou gebeuren als bij jou moeder op dit moment. Zo moeilijk dat gevoel "het is wel mijn moeder".......zo dubbel.......Weten dat je weer gekwetst wordt als je toch het contact weer aangaat......maar toch.......
Jammer dat sommige moeders niet zien hoe een geweldige dochter ze hebben, want dat ben JIJ!
Ik vind het ook ondanks alles wat er is gebeurd moeilijk om toch "boos" te zijn op mijn moeder.
donderdag 6 mei 2010 om 11:02
Lieve meid, vind het echt vreselijk voor je. Kan me de spagaat ook goed voorstellen.
Je schrijft dat het je steekt dat je geen goede dochter bent, je bent wèl een goede dochter, Kabouter. probeer dat alsjeblieft in te zien.
Het moet ontzettend pijn doen om goed contact te willen met iemand die dat niet kan en wil.
Ik had je graag een gezonde en liefhebbende moeder gegund. (vind namelijk dat alle kinderen daar recht op hebben, ook al is de realiteit helaas anders )
Ik wil je een dikke geven
Je schrijft dat het je steekt dat je geen goede dochter bent, je bent wèl een goede dochter, Kabouter. probeer dat alsjeblieft in te zien.
Het moet ontzettend pijn doen om goed contact te willen met iemand die dat niet kan en wil.
Ik had je graag een gezonde en liefhebbende moeder gegund. (vind namelijk dat alle kinderen daar recht op hebben, ook al is de realiteit helaas anders )
Ik wil je een dikke geven
Known to cause insanity in laboratory mice
