Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en ook weer verdwijnen - 4
vrijdag 6 december 2024 om 09:04
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom de vraag om niet te quooten zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom de vraag om niet te quooten zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
maandag 20 januari 2025 om 09:58
Ach Olle, wat verdrietig en uiteraard heeft dat impact nu. Iets wat je nooit wilt vergeten, en wat tegelijkertijd zo'n verdriet geeft.
Ik ben het eens met Avo. Je komt op mij absoluut niet over als iemand die de kantjes er vanaf loopt. Juist iemand die serieus is in haar werk, dat goed kan en inderdaad terecht omdat jij dus hebt laten zien dat je dat kunt.
Maar voor nu hoop ik dat je mild naar jezelf kunt zijn. Stapje voor stapje. Veel sterkte gewenst
Ik ben het eens met Avo. Je komt op mij absoluut niet over als iemand die de kantjes er vanaf loopt. Juist iemand die serieus is in haar werk, dat goed kan en inderdaad terecht omdat jij dus hebt laten zien dat je dat kunt.
Maar voor nu hoop ik dat je mild naar jezelf kunt zijn. Stapje voor stapje. Veel sterkte gewenst
maandag 20 januari 2025 om 17:19
Olle, gefeliciteerd met je project! Wat een fijne manier om gezien te worden.
En tegelijkertijd snap ik dat de timing klote is. Het verdriet. En dan ook nog ziek zijn (wat heftig... ik wist dat nog niet). Kun je behandelingen en het project combineren? Weet de opdrachtgever of je leidinggevende er van? Want nee: je bent niet onbetrouwbaar. Maar tegelijkertijd is dit ook een tijd dat jij centraal moet staan. Jouw grenzen, wat jouw lijf aan kan, waar het rust moet nemen. In plaats van doorgaan ten koste van jezelf om maar niet onbetrouwbaar te lijken. Ik denk dat het allerbelangrijkste nu is of je betrouwbaar voor jezelf, jouw lijf bent.
Als de opdrachtgever, je werk of jij mensen om je heen hebt die je kunt inschakelen, in kunnen springen en over kunnen nemen lijkt het me geen probleem. Maar voel goed waar je grenzen liggen nu, is mijn advies.
En tegelijkertijd snap ik dat de timing klote is. Het verdriet. En dan ook nog ziek zijn (wat heftig... ik wist dat nog niet). Kun je behandelingen en het project combineren? Weet de opdrachtgever of je leidinggevende er van? Want nee: je bent niet onbetrouwbaar. Maar tegelijkertijd is dit ook een tijd dat jij centraal moet staan. Jouw grenzen, wat jouw lijf aan kan, waar het rust moet nemen. In plaats van doorgaan ten koste van jezelf om maar niet onbetrouwbaar te lijken. Ik denk dat het allerbelangrijkste nu is of je betrouwbaar voor jezelf, jouw lijf bent.
Als de opdrachtgever, je werk of jij mensen om je heen hebt die je kunt inschakelen, in kunnen springen en over kunnen nemen lijkt het me geen probleem. Maar voel goed waar je grenzen liggen nu, is mijn advies.
maandag 20 januari 2025 om 18:10
maandag 20 januari 2025 om 20:37
Ik ga goed.
Mijn ritme is redelijk, mijn werk is goed (of in elk geval voor mijn doen goed), ik sport, maak tijd voor vriendinnen, leef redelijk gezond, en hoef niet heel veel te negeren.
De opgeluchte stuiterblijheid van begin deze maand is wat gezakt, ik hang niet elke dag de slingers op, dagen zonder feestje zijn ook prima.
Dan zijn er lichtpuntjes te vinden en te maken in andere dingen.
Ik merk wel dat het fijn is om zo min mogelijk bezig te zijn met wat was, wat kan zijn.
Coach schudt die vrede omver, wat jammer is.
En deze week moet ik naar de hapto, waar ik helemaal tegenop zie.
Ik probeer het te negeren, maar als het oppopt is er wel Grrrote Onrust meteen.
Afzeggen is heel aantrekkelijk, maar ik weet ook dat het juist nu belangrijk is om wel stappen te zetten en te werken. Vanuit fase 3.
Ruimte om te verwerken.
Maar ik willll niet.
En al helemaal niet naar hapto, waar ik een mail naar gestuurd had over die grenzen en aanraken, en die daarna spontaan ziek werd.
Jaha, ik weet dat dat kan. Ik heb nog wel een greintje gezond verstand.
Maar de stemmen en mijn gevoel roepen dat het aan mij ligt.
Ik vind dat zo fucking moeilijk. Dit soort dingen doen tegen alle weerstand en alles in. Het verstandige doen, terwijl dat zo vreselijk onveilig voelt.
Blegh.
Ach ja. Klein leed.
Mijn ritme is redelijk, mijn werk is goed (of in elk geval voor mijn doen goed), ik sport, maak tijd voor vriendinnen, leef redelijk gezond, en hoef niet heel veel te negeren.
De opgeluchte stuiterblijheid van begin deze maand is wat gezakt, ik hang niet elke dag de slingers op, dagen zonder feestje zijn ook prima.
Dan zijn er lichtpuntjes te vinden en te maken in andere dingen.
Ik merk wel dat het fijn is om zo min mogelijk bezig te zijn met wat was, wat kan zijn.
Coach schudt die vrede omver, wat jammer is.
En deze week moet ik naar de hapto, waar ik helemaal tegenop zie.
Ik probeer het te negeren, maar als het oppopt is er wel Grrrote Onrust meteen.
Afzeggen is heel aantrekkelijk, maar ik weet ook dat het juist nu belangrijk is om wel stappen te zetten en te werken. Vanuit fase 3.
Ruimte om te verwerken.
Maar ik willll niet.
En al helemaal niet naar hapto, waar ik een mail naar gestuurd had over die grenzen en aanraken, en die daarna spontaan ziek werd.
Jaha, ik weet dat dat kan. Ik heb nog wel een greintje gezond verstand.
Maar de stemmen en mijn gevoel roepen dat het aan mij ligt.
Ik vind dat zo fucking moeilijk. Dit soort dingen doen tegen alle weerstand en alles in. Het verstandige doen, terwijl dat zo vreselijk onveilig voelt.
Blegh.
Ach ja. Klein leed.
maandag 20 januari 2025 om 20:40
Hier ook weer wiebelig. Krijg je als je denkt erdoor te zijn. Dan adem je uit, ontspan je weer en BAM... Onrust en op scherp....
Kan ik dan nooit meer ontspannen en mijn muur laten zakken? Moet ik me dan altijd achter de muur verschansen? Dat wil ik helemaal niet....
Kan ik dan nooit meer ontspannen en mijn muur laten zakken? Moet ik me dan altijd achter de muur verschansen? Dat wil ik helemaal niet....
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
maandag 20 januari 2025 om 22:46
Jullie input is zo waardevol. Dank daarvoor.
Lief Cadeautje, deze raakte me 'De zorg, liefde en kwaliteit'... er kwamen tranen en ik liet Man lezen. Die pakte me vast en zei dat hij blij was dat ik hier in dit topic net zo ben als ik ben en hij goed begrijpt dat ik hier net wat makkelijker kan delen dan IRL. Met de toevoeging dat hij er is, me ziet, ons voelt en we samen ook sterker worden na elke slag die we te verduren krijgen.
Heb ik al gezegd dat ik de beste partner ter wereld aan de haak geslagen heb? Lekker puh
Lief Cadeautje, deze raakte me 'De zorg, liefde en kwaliteit'... er kwamen tranen en ik liet Man lezen. Die pakte me vast en zei dat hij blij was dat ik hier in dit topic net zo ben als ik ben en hij goed begrijpt dat ik hier net wat makkelijker kan delen dan IRL. Met de toevoeging dat hij er is, me ziet, ons voelt en we samen ook sterker worden na elke slag die we te verduren krijgen.
Heb ik al gezegd dat ik de beste partner ter wereld aan de haak geslagen heb? Lekker puh
ollegrieze wijzigde dit bericht op 21-01-2025 07:51
60.50% gewijzigd
dinsdag 21 januari 2025 om 06:18
dinsdag 21 januari 2025 om 06:57
Lieve Olle, wat heb je toch een geweldige man. Je verdient zo zijn steun en die van je vriendin. Ik denk aan jullie en brand een kaarsje voor deze moeilijke week.
Selune, ruim over de helft van januari. Fijn je af en toe te lezen. In gedachten loop ik een dagje met je mee en til je over alle hobbels om het wat makkelijker te maken.
Lucy, hoe gaat het met Meis en zonder man? Is het fijn met vriendin erbij?
Selune, ruim over de helft van januari. Fijn je af en toe te lezen. In gedachten loop ik een dagje met je mee en til je over alle hobbels om het wat makkelijker te maken.
Lucy, hoe gaat het met Meis en zonder man? Is het fijn met vriendin erbij?
dinsdag 21 januari 2025 om 07:19
Wat heerlijk Olle, om zulke liefdevolle coaches in huis te hebben. Het is je gegund!
En met wat je schrijft lijkt d twijfel en het wantrouwen dus niet reëel, als ik je coaches en werksituatie lees.
Betekent niet dat je het niet zwaar hebt of dat je het niet zo voelt.
Maar het betekent wel dat je bewuster kan kiezen waar naar te handelen.
Fijn dat je zoveel schreef. En ga jij even snel slagroomtaart eten ofzo zeg.
Ik voel me eenzaam na wat gedroom vannacht. Het viel mee hoor.
Maar toch voelt het zo.
En met wat je schrijft lijkt d twijfel en het wantrouwen dus niet reëel, als ik je coaches en werksituatie lees.
Betekent niet dat je het niet zwaar hebt of dat je het niet zo voelt.
Maar het betekent wel dat je bewuster kan kiezen waar naar te handelen.
Fijn dat je zoveel schreef. En ga jij even snel slagroomtaart eten ofzo zeg.
Ik voel me eenzaam na wat gedroom vannacht. Het viel mee hoor.
Maar toch voelt het zo.
dinsdag 21 januari 2025 om 08:58
Avo, wat fijn dat fase 1 en 2 echt achter je liggen nu. Kan me goed voorstellen dat je de rust wilt bewaren en lekker struisvogelen. Hoewel het bij hapto misschien ook geruststelling kan zijn om wel te gaan, te ervaren dat jullie echt oke zijn?
Kan je met coach nu focussen op die rust bewaren, ook naar dat weekend toe. Jij hebt de leiding hè, als je even een raamversiering wilt maken in plaats van de kelder opruimen kan dat lijkt me gewoon.
Hier vol in deadlinemodus, want die bevestiging betekent dat ik hard aan de bak moet. Combi van focus, motivatie, stress, en twijfel.
Qua psyche zit ik beetje op een kruispunt geloof ik. De dingen van vroeger zijn in therapie besproken, voelen niet zo aanwezig meer, alsof alles even goed is opgeschud en op de goede plaats teruggevallen. Maar ik voel nog wel dat er veel verdriet zit, diepe twijfel aan mezelf, en een gevoeligheid die mijn functioneren belemmert als ik ft zou willen werken (wat ik niet wil, waar ik me schuldig over voel). Tegelijk wil ik die gevoeligheid en betrokkenheid niet kwijt, en denk ik ook niet dat dat kan.
Dus ja, daar is nog wel wat te doen en ik weet niet zo goed wat, of wat eerst.
Kan je met coach nu focussen op die rust bewaren, ook naar dat weekend toe. Jij hebt de leiding hè, als je even een raamversiering wilt maken in plaats van de kelder opruimen kan dat lijkt me gewoon.
Hier vol in deadlinemodus, want die bevestiging betekent dat ik hard aan de bak moet. Combi van focus, motivatie, stress, en twijfel.
Qua psyche zit ik beetje op een kruispunt geloof ik. De dingen van vroeger zijn in therapie besproken, voelen niet zo aanwezig meer, alsof alles even goed is opgeschud en op de goede plaats teruggevallen. Maar ik voel nog wel dat er veel verdriet zit, diepe twijfel aan mezelf, en een gevoeligheid die mijn functioneren belemmert als ik ft zou willen werken (wat ik niet wil, waar ik me schuldig over voel). Tegelijk wil ik die gevoeligheid en betrokkenheid niet kwijt, en denk ik ook niet dat dat kan.
Dus ja, daar is nog wel wat te doen en ik weet niet zo goed wat, of wat eerst.
What a nuanced anxiety
dinsdag 21 januari 2025 om 09:12
Olle (heb niet alles kunnen lezen voor het weg was). Die allerbeste m'n van de wereld is je zo gegund.
Iemand zei: je hoeft niet alles te doen alleen omdat je het kunt. Geen idee of die bij jou aanslaat maar bij bij wel. Dus dank voor die opmerking.
Fijn Avo, fase 3. Ik ook nu (maar zo snel wisselend). En zo herkenbaar dat je dingen dan niet wil laten overhoop gooien in therapie. Laat me ff zitten in deze relatieve rust. Maar idd, juist nu doorgaan natuurlijk. Dat is verstandig. En dat doe ik ook hoor.
Gister therapie en vannacht ook dromen, onrust, half bewustzijn etc. Drukke nacht gehad.
Lucy, trek je het met Meis alleen? En vriendin natuurlijk, is het misschien ook zelfs even gezellig?
Selune ook een voor de moeilijke januari maand
(heb niet alles kunnen lezen voor het weg was). Die allerbeste m'n van de wereld is je zo gegund.Iemand zei: je hoeft niet alles te doen alleen omdat je het kunt. Geen idee of die bij jou aanslaat maar bij bij wel. Dus dank voor die opmerking.
Fijn Avo, fase 3. Ik ook nu (maar zo snel wisselend). En zo herkenbaar dat je dingen dan niet wil laten overhoop gooien in therapie. Laat me ff zitten in deze relatieve rust. Maar idd, juist nu doorgaan natuurlijk. Dat is verstandig. En dat doe ik ook hoor.
Gister therapie en vannacht ook dromen, onrust, half bewustzijn etc. Drukke nacht gehad.
Lucy, trek je het met Meis alleen? En vriendin natuurlijk, is het misschien ook zelfs even gezellig?
Selune ook een
voor de moeilijke januari maand
dinsdag 21 januari 2025 om 09:56
Tyche, lijkt me ook iets dat je kan bespreken met de psycholoog?
Je gevoeligheid kwijtraken lijkt me niet fijn. Maar zorgen dat je het meer aan of uit kan zetten misschien wel? Dat je er niet door overspoeld wordt?
Wel fijn dat je de oude dingen opnieuw in hebt kunnen pakken en dat ze nu goed lijken te liggen. Misschien hoort bij die nieuwe visie en acceptatie ook wel verdriet? Een stukje rouw om wat (niet) was?
Toitoitoi met je deadline! Zijn dit dr laatste loodjes?
Libe, wat fijn dat je ook even de rust van fase 3 ervaart. En jij dus ook met tegenzin verder.
Ik snap je. Dit is toch het moment dat je ruimte hebt om te verwerken. Nu is er de ruimte en veerkracht voor. En dat moet zorgen dat er uiteindelijk minder tot geen fase 1 meer is.
Zucht.
Ik snap de theorie. Ik haat de praktijk.
Je gevoeligheid kwijtraken lijkt me niet fijn. Maar zorgen dat je het meer aan of uit kan zetten misschien wel? Dat je er niet door overspoeld wordt?
Wel fijn dat je de oude dingen opnieuw in hebt kunnen pakken en dat ze nu goed lijken te liggen. Misschien hoort bij die nieuwe visie en acceptatie ook wel verdriet? Een stukje rouw om wat (niet) was?
Toitoitoi met je deadline! Zijn dit dr laatste loodjes?
Libe, wat fijn dat je ook even de rust van fase 3 ervaart. En jij dus ook met tegenzin verder.
Ik snap je. Dit is toch het moment dat je ruimte hebt om te verwerken. Nu is er de ruimte en veerkracht voor. En dat moet zorgen dat er uiteindelijk minder tot geen fase 1 meer is.
Zucht.
Ik snap de theorie. Ik haat de praktijk.
dinsdag 21 januari 2025 om 12:43
Olle, ik heb niet alles kunnen lezen. Maar wat ontzettend fijn dat je zo'n fijne relatie hebt en gekoesterd wordt! Helemaal gegund!
Libe, fijn dat je in rustiger vaarwater komt! Even ademhalen is prettig.
Avo ook aan het ademhalen! En ja, snap dat je dan geen zin hebt in hapto. En snapt dat dat wel verstandig is. Maar dat verstandig zijn soms gewoon stom is.
Doreia: soms, alsjeblieft denkt dat het goed is, komt het extra hard aan als je lijf dat nog niet heeft bedacht he? Knuffel, hoop dat het snel wel weer fijn voelt...
En Selune, knuffel voor jou!
Hier zak ik af. Geen idee welke fase. Met meis gaat het redelijk (maar voelt als op eieren lopen en ben blij als donderdag geweest is en ze mee is geweest...). Dat vriendin er is is echt heel fijn. Ze neemt me ontzettend veel uit handen en ik word verwend. Mijn huis wordt schoon gemaakt (eindelijk weer eens echt fatsoenlijk en niet voor het oog...). Er wordt gekookt. Meis wordt rondgereden. Ze is fantastisch en heerlijk om me heen te hebben.
Ondertussen wordt ik, door reïntegreren, steeds meer geconfronteerd met de dingen die ik niet kan. En een hoofd dat niet werkt. En begin ik me steeds meer te beseffen dat ik, na 28 jaar huwelijk, anders tegen mijn man aan ga kijken. Tegen ons. Hij was mijn rots. Mijn pilaar. Dat hij bij mij was, was onbegrijpelijk maar zo bijzonder.
Nu ik zelf een weg heb afgelegd veranderd onze dynamiek. En ik weet niet of we het gaan redden. En dat doet zeer.
Libe, fijn dat je in rustiger vaarwater komt! Even ademhalen is prettig.
Avo ook aan het ademhalen! En ja, snap dat je dan geen zin hebt in hapto. En snapt dat dat wel verstandig is. Maar dat verstandig zijn soms gewoon stom is.
Doreia: soms, alsjeblieft denkt dat het goed is, komt het extra hard aan als je lijf dat nog niet heeft bedacht he? Knuffel, hoop dat het snel wel weer fijn voelt...
En Selune, knuffel voor jou!
Hier zak ik af. Geen idee welke fase. Met meis gaat het redelijk (maar voelt als op eieren lopen en ben blij als donderdag geweest is en ze mee is geweest...). Dat vriendin er is is echt heel fijn. Ze neemt me ontzettend veel uit handen en ik word verwend. Mijn huis wordt schoon gemaakt (eindelijk weer eens echt fatsoenlijk en niet voor het oog...). Er wordt gekookt. Meis wordt rondgereden. Ze is fantastisch en heerlijk om me heen te hebben.
Ondertussen wordt ik, door reïntegreren, steeds meer geconfronteerd met de dingen die ik niet kan. En een hoofd dat niet werkt. En begin ik me steeds meer te beseffen dat ik, na 28 jaar huwelijk, anders tegen mijn man aan ga kijken. Tegen ons. Hij was mijn rots. Mijn pilaar. Dat hij bij mij was, was onbegrijpelijk maar zo bijzonder.
Nu ik zelf een weg heb afgelegd veranderd onze dynamiek. En ik weet niet of we het gaan redden. En dat doet zeer.
dinsdag 21 januari 2025 om 13:38
Oke.
Ik voel me dus best erg alleen en ongewenst en smerig en klein.
Wat doet een normaal mens dan?
Heb gister wel een vriendin geprobeerd af te spreken, maar die belde -wel heel lief- vrolijk op hoe druk ze was.
Dus vandaag mezelf verstopt, druk gedaan, geprobeerd de leegte vol te eten.
Maar de leegte is Heel Groot.
En eigenlijk best verdrietig.
En toen ik dat bedacht kwamen er ook wel andere gedachten en herinneringen.
Hoe troost je dat?
Ik voel me dus best erg alleen en ongewenst en smerig en klein.
Wat doet een normaal mens dan?
Heb gister wel een vriendin geprobeerd af te spreken, maar die belde -wel heel lief- vrolijk op hoe druk ze was.
Dus vandaag mezelf verstopt, druk gedaan, geprobeerd de leegte vol te eten.
Maar de leegte is Heel Groot.
En eigenlijk best verdrietig.
En toen ik dat bedacht kwamen er ook wel andere gedachten en herinneringen.
Hoe troost je dat?
dinsdag 21 januari 2025 om 13:43
Avocadeau
Weet je waar het vandaan komt? Dit gevoel? Dat je het nu opeens hebt.
Hoe je het troost? Door heel lief voor jezelf te zijn, zou mijn manier zijn. Door mezelf te geven wat ik had moeten hebben en niet kreeg toen. Wat is dat voor jou?
Wat zou je doen als je jezelf wil trakteren? Mijn eigen dingen, wat ik dan doe stel ik hieronder voor. Geen idee of ik dan goed zit hoor. Maar ik wil je vertellen dat ik je eenzaamheid door het scherm heen voel en je in elk geval een hele dikke knuffel wil geven als je hem aan wil nemen.
Ga je dan in bad, koop je dan een mooi boek om in weg te duiken? Ga je een heel eind wandelen met muziek of een podcast in je oren? Dans je op hele harde muziek alles weg? Waar heb je behoefte aan?
Weet je waar het vandaan komt? Dit gevoel? Dat je het nu opeens hebt.
Hoe je het troost? Door heel lief voor jezelf te zijn, zou mijn manier zijn. Door mezelf te geven wat ik had moeten hebben en niet kreeg toen. Wat is dat voor jou?
Wat zou je doen als je jezelf wil trakteren? Mijn eigen dingen, wat ik dan doe stel ik hieronder voor. Geen idee of ik dan goed zit hoor. Maar ik wil je vertellen dat ik je eenzaamheid door het scherm heen voel en je in elk geval een hele dikke knuffel wil geven als je hem aan wil nemen.
Ga je dan in bad, koop je dan een mooi boek om in weg te duiken? Ga je een heel eind wandelen met muziek of een podcast in je oren? Dans je op hele harde muziek alles weg? Waar heb je behoefte aan?
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
dinsdag 21 januari 2025 om 15:59
Avo, wat een ingewikkeld en naar gevoel. De grote leegte troosten is een van de moeilijkste dingen die er is. Zou het zo kunnen zijn dat alles loopt, onder andere dankzij jou? Soms zijn het geen grote meeslepende dingen die je toevoegd, maar gewoon je aanwezigheid.
Als je het wil kom ik even bij je zitten. Lekker met een dekentje op de bank en een kopje thee. Schuiven we een cake in de oven, en als je wil mag je de beslagkom uitlikken. Dan ruikt het heerlijk in huis, en kletsen we gewoon een beetje over de grappige kleine dingen die gebeuren door de dag heen als je kinderen hebt. We vergelijken merken ducttape en behang, maar lachen ook om de grapjes en wijsheden van het grut. Gewoon, lekker rustig, met een vuurtje op de achtergrond.
Vanmorgen werd het ook al geschreven, maar je mag de hapto afzeggen. Je mag beslissen dat bijkomen nu even is wat nodig is. Vermijden mag soms ook best even om bij te komen. Het komende jaar tot aan december vermijden is misschien wat teveel, er mee aan de slag gaan is zeker niet verkeerd. Maar ook uitdagend, ingewikkeld, doodvermoeiend en eng. Je mag jezelf toestaan om even te genieten van de rust. Het is nog maar half januari hè? Doorpakken en een stap verder groeien kan ook iets later als dat nodig is. En dat kan misschien ook even alleen met coach, en later weer met hapto.
En als pauzeren geen optie is mag je ook aangeven aan de hapto dat je niet de diepte in wil. Dat daar even geen ruimte voor is. Alhoewel ik weet dat dat lastig is, maar het je soms ook ineens overkomt omdat aanraking onvermoede dingen kan triggeren.
Lucy, wat fijn dat vriendin er deze week is en er voor zorgt dat jij en meis een redelijk goede week hebben samen, ookal lijkt hij veel energie te kosten. Misschien zorgt dat ook voor ruimte om dingen te voelen rondom je relatie met man? Het lijkt me wel heel ingewikkeld als je het idee hebt dat jullie beide een andere kant op bewegen.
Is er, als man terug is, ruimte om dat met elkaar te bespreken denk je?
Als je het wil kom ik even bij je zitten. Lekker met een dekentje op de bank en een kopje thee. Schuiven we een cake in de oven, en als je wil mag je de beslagkom uitlikken. Dan ruikt het heerlijk in huis, en kletsen we gewoon een beetje over de grappige kleine dingen die gebeuren door de dag heen als je kinderen hebt. We vergelijken merken ducttape en behang, maar lachen ook om de grapjes en wijsheden van het grut. Gewoon, lekker rustig, met een vuurtje op de achtergrond.
Vanmorgen werd het ook al geschreven, maar je mag de hapto afzeggen. Je mag beslissen dat bijkomen nu even is wat nodig is. Vermijden mag soms ook best even om bij te komen. Het komende jaar tot aan december vermijden is misschien wat teveel, er mee aan de slag gaan is zeker niet verkeerd. Maar ook uitdagend, ingewikkeld, doodvermoeiend en eng. Je mag jezelf toestaan om even te genieten van de rust. Het is nog maar half januari hè? Doorpakken en een stap verder groeien kan ook iets later als dat nodig is. En dat kan misschien ook even alleen met coach, en later weer met hapto.
En als pauzeren geen optie is mag je ook aangeven aan de hapto dat je niet de diepte in wil. Dat daar even geen ruimte voor is. Alhoewel ik weet dat dat lastig is, maar het je soms ook ineens overkomt omdat aanraking onvermoede dingen kan triggeren.
Lucy, wat fijn dat vriendin er deze week is en er voor zorgt dat jij en meis een redelijk goede week hebben samen, ookal lijkt hij veel energie te kosten. Misschien zorgt dat ook voor ruimte om dingen te voelen rondom je relatie met man? Het lijkt me wel heel ingewikkeld als je het idee hebt dat jullie beide een andere kant op bewegen.
Is er, als man terug is, ruimte om dat met elkaar te bespreken denk je?
dinsdag 21 januari 2025 om 18:09
Avo, erkenning genoeg.
Wat betreft ongemakkelijkheid bij ouders: het voelt als dezelfde ongemakkelijkheid die er altijd heeft gespeeld tussen mij en mijn moeder. En ik denk dat dat veroorzaakt wordt (bij kij) door me nooit veilig gevoeld hebben.
Was het een verwijt van je moeder? Als kind al geen armpjes om haar heen? Zou jij het brengen als verwijt naar jouw kind? Of was dat kennelijk de ruimte die jouw kind dan in te nemen had: geen armpjes om je heen?
Schuldgevoel: ik leer het heel langzaam herkennen als controle willen houden. Als het mijn verantwoordelijkheid was, en mijn schuld, had ik daar namelijk controle over.
Je had geen schuld. Je was haar niets verplicht. En he bent niet geboren om haar gelukkig te maken of tevreden te stellen. Denk ik. En ik denk zeker dat ze zich afgewezen voelde. Maar dat dat gevoel iets ouds raakte, en dat het haar verantwoordelijkheid was om dat aan te gaan, in plaats van jou verantwoordelijk te maken voor dat gevoel.
Misschien kun je er niets mee, en klopt het niet. Maar mijn dochter heeft vanaf heel klein meisje al geen knuffels willen geven aan mijn moeder. Ze heeft mijn moeder nooit aardig gevonden. En dat kwam omdat ze al heel jong wars was van emotionele chantage. Áls ik het per ongeluk al eens deed, weigerde ze mij ook knuffels te geven. Kan het zijn dat dat bij jou ook speelde?
Maisnon: we zullen er wel over moeten praten. Dat maakt het ook eng. Want praten betekent niet meer negeren.
In therapie vertelde ik wat ik hier laatst ook heb verteld. En dat ik alleen maar de neiging had om af te sluiten. Te zeggen: ga asjeblieft. Ik heb hier geen zin meer in. Rot dan maar op. Ik ga de verantwoordelijkheid hiervoor niet meer dragen.
De vraag van psych was of dat mijn liefdevolle ouder was die dat zei. Nu snap ik dat zij nee wil horen op die vraag: het is mijn bindingsangst, mijn kleine meisje dat geraakt wordt, niet gezien wordt ed.
En toch ben ik al een week aan het twijfelen of het niet ook mijn liefdevolle ouder is. Of het niet gewoon genoeg is. Of ik niet beter zou functioneren alleen.
Wanneer weet je of het overlevingsstrategieen zijn en wanneer of het je intuïtie (of geef het een naam) is? Wanneer verdraag je de slechte periode in een huwelijk omdat je weet dat het weer beter wordt en wanneer besluit je dat de houdbaarheidsdatum is verstreken? Dat je partner echt een mooi mens is, dat we hele fijne en goede tijden hebben gehad, dat ik zielsveel van hem hou, maar dat we kennelijk niet voorbestemd zijn om samen oud te worden?
Ik weet het niet...
Wat betreft ongemakkelijkheid bij ouders: het voelt als dezelfde ongemakkelijkheid die er altijd heeft gespeeld tussen mij en mijn moeder. En ik denk dat dat veroorzaakt wordt (bij kij) door me nooit veilig gevoeld hebben.
Was het een verwijt van je moeder? Als kind al geen armpjes om haar heen? Zou jij het brengen als verwijt naar jouw kind? Of was dat kennelijk de ruimte die jouw kind dan in te nemen had: geen armpjes om je heen?
Schuldgevoel: ik leer het heel langzaam herkennen als controle willen houden. Als het mijn verantwoordelijkheid was, en mijn schuld, had ik daar namelijk controle over.
Je had geen schuld. Je was haar niets verplicht. En he bent niet geboren om haar gelukkig te maken of tevreden te stellen. Denk ik. En ik denk zeker dat ze zich afgewezen voelde. Maar dat dat gevoel iets ouds raakte, en dat het haar verantwoordelijkheid was om dat aan te gaan, in plaats van jou verantwoordelijk te maken voor dat gevoel.
Misschien kun je er niets mee, en klopt het niet. Maar mijn dochter heeft vanaf heel klein meisje al geen knuffels willen geven aan mijn moeder. Ze heeft mijn moeder nooit aardig gevonden. En dat kwam omdat ze al heel jong wars was van emotionele chantage. Áls ik het per ongeluk al eens deed, weigerde ze mij ook knuffels te geven. Kan het zijn dat dat bij jou ook speelde?
Maisnon: we zullen er wel over moeten praten. Dat maakt het ook eng. Want praten betekent niet meer negeren.
In therapie vertelde ik wat ik hier laatst ook heb verteld. En dat ik alleen maar de neiging had om af te sluiten. Te zeggen: ga asjeblieft. Ik heb hier geen zin meer in. Rot dan maar op. Ik ga de verantwoordelijkheid hiervoor niet meer dragen.
De vraag van psych was of dat mijn liefdevolle ouder was die dat zei. Nu snap ik dat zij nee wil horen op die vraag: het is mijn bindingsangst, mijn kleine meisje dat geraakt wordt, niet gezien wordt ed.
En toch ben ik al een week aan het twijfelen of het niet ook mijn liefdevolle ouder is. Of het niet gewoon genoeg is. Of ik niet beter zou functioneren alleen.
Wanneer weet je of het overlevingsstrategieen zijn en wanneer of het je intuïtie (of geef het een naam) is? Wanneer verdraag je de slechte periode in een huwelijk omdat je weet dat het weer beter wordt en wanneer besluit je dat de houdbaarheidsdatum is verstreken? Dat je partner echt een mooi mens is, dat we hele fijne en goede tijden hebben gehad, dat ik zielsveel van hem hou, maar dat we kennelijk niet voorbestemd zijn om samen oud te worden?
Ik weet het niet...
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
