Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en ook weer verdwijnen - 4
vrijdag 6 december 2024 om 09:04
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom de vraag om niet te quooten zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom de vraag om niet te quooten zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
dinsdag 21 januari 2025 om 18:26
Oh avo was je gestopt met doorbijten? Dat had ik gemist hoor. 
Maar serieus. Als ik morgen zou wakker worden in jou fase 4 zou ik niet weten waar ik het zoeken moet. Doorbijten is voor jou zo normaal geworden dat je niet eens doorhebt dat je dat elke dag doet. Denk ik.
Wat zou ik het je gunnen dat een knuffel en vastgehouden worden en aaien over je rug niet zo besmet waren (buiten jouw schuld!) en troost en veiligheid konden bieden. Nu is zelfs het verlangen ernaar moeilijk maar hoe natuurlijk is dat, om vastgehouden en getroost te willen worden? Daar hoef je niet voor gestraft te worden. En als de drang tot straf het enige is wat rust geeft, hoef je jezelf daar ook weer niet voor op je kop te geven.
En niet alle kinderen zijn knuffelig. Naar om dat bij het kind neer te leggen als tekortkoming. Ik geloof er lekker helemaal niets van dat er iets mis met jou was.
Oh en over mijn psych: die legt het bij mij neer, waar ik nu mee aan de slag wil. Maar jouw opmerking maakt me bewust van dat ik eigenlijk graag wil horen hoe hij erin staat, wat hij van al die sessies tot nu toe maakt. Dus dat ga ik vragen de volgende keer, als ik durf (waarom zou ik niet?). Thanks!
Maisnon, zei je iets over cakebeslag? Ik heb nog, uuuhhh, behang liggen ergens. Ik kom eraan.
Lucy, wat een schat die vriendin! Eindeloos zeg, daar heb je iets aan en meis hopelijk ook. En wat pijnlijk zeg, dat groeiende besef nu over je relatie. Maar ook onwijs stoer dat je dat aankijkt nu, niet wegmoffelt. Ja zo voelt het vast niet en het is ellendig, maar ik vind het toch knap. Je hoeft er ook niet stante pede iets mee hè, eerst maar meer duidelijkheid met de onderzoeken en stabiliteit voor meis...
Maar serieus. Als ik morgen zou wakker worden in jou fase 4 zou ik niet weten waar ik het zoeken moet. Doorbijten is voor jou zo normaal geworden dat je niet eens doorhebt dat je dat elke dag doet. Denk ik.
Wat zou ik het je gunnen dat een knuffel en vastgehouden worden en aaien over je rug niet zo besmet waren (buiten jouw schuld!) en troost en veiligheid konden bieden. Nu is zelfs het verlangen ernaar moeilijk maar hoe natuurlijk is dat, om vastgehouden en getroost te willen worden? Daar hoef je niet voor gestraft te worden. En als de drang tot straf het enige is wat rust geeft, hoef je jezelf daar ook weer niet voor op je kop te geven.
En niet alle kinderen zijn knuffelig. Naar om dat bij het kind neer te leggen als tekortkoming. Ik geloof er lekker helemaal niets van dat er iets mis met jou was.
Oh en over mijn psych: die legt het bij mij neer, waar ik nu mee aan de slag wil. Maar jouw opmerking maakt me bewust van dat ik eigenlijk graag wil horen hoe hij erin staat, wat hij van al die sessies tot nu toe maakt. Dus dat ga ik vragen de volgende keer, als ik durf (waarom zou ik niet?). Thanks!
Maisnon, zei je iets over cakebeslag? Ik heb nog, uuuhhh, behang liggen ergens. Ik kom eraan.
Lucy, wat een schat die vriendin! Eindeloos zeg, daar heb je iets aan en meis hopelijk ook. En wat pijnlijk zeg, dat groeiende besef nu over je relatie. Maar ook onwijs stoer dat je dat aankijkt nu, niet wegmoffelt. Ja zo voelt het vast niet en het is ellendig, maar ik vind het toch knap. Je hoeft er ook niet stante pede iets mee hè, eerst maar meer duidelijkheid met de onderzoeken en stabiliteit voor meis...
What a nuanced anxiety
dinsdag 21 januari 2025 om 18:38
Oh ik had je laatste post nog niet gezien Lucy. Wat jij schrijft over je moeder en knuffelen heb ik precies zo met mijn vader. Hij is geen slecht mens maar emotioneel veilig was het niet.
Ik denk dat dat onderscheid tussen vlucht en gezonde grens, tussen blijven omdat het makkelijker is en omdat het goed is, echt heel lastig te maken is als je middenin een heel intense periode zit. Dus als gezonde volwassene zou ik vooral zeggen: wees mild naar je twijfel, neem je gevoel serieus en neem de tijd, omdat je nu in het oog van de storm zit en er van alles in het rond vliegt, dan is het niet zo gek dat je even geen helder vergezicht heb.
(Ooit ga ik zaken zonder metaforen kunnen uitleggen. Vandaag nog niet
)
Ik denk dat dat onderscheid tussen vlucht en gezonde grens, tussen blijven omdat het makkelijker is en omdat het goed is, echt heel lastig te maken is als je middenin een heel intense periode zit. Dus als gezonde volwassene zou ik vooral zeggen: wees mild naar je twijfel, neem je gevoel serieus en neem de tijd, omdat je nu in het oog van de storm zit en er van alles in het rond vliegt, dan is het niet zo gek dat je even geen helder vergezicht heb.
(Ooit ga ik zaken zonder metaforen kunnen uitleggen. Vandaag nog niet
)
What a nuanced anxiety
dinsdag 21 januari 2025 om 19:08
..
dinsdag 21 januari 2025 om 19:33
Avo, ik heb je bericht gemist. Maar als troost te moeilijk is voor nu, dan is dat ok. Ook daarin mag je mild zijn naar jezelf.
Het verlangen naar troost en geborgenheid is wel een van de meest basale menselijke behoeftes die er is. Dus als het mag, kan misschien het verlangen ernaar bestaan naast de angst en onrust die het oproept? Je bent gewoon een mens.
Tyche, jazeker! Alle ingrediënten staan klaar. De beslagkom uitlikken is mijn guilty pleasure
Lucy, wat Tyche beschrijft is mijn idee. Niet voor niets zegt iedereen: neem geen heftige, levensveranderende beslissingen in de tropenjaren. Dan doelen ze meestal op de tijd met jonge kinderen, maar jullie hebben nu opnieuw tropenjaren. Ik denk zeker dat je moet wachten met definitieve beslissingen nemen tot het stof neerdwarrelt, en je dan moet kijken of dit gevoel blijvend is. Maar stress in je relatie kan soms wel goed de pijnpunten blood leggen waar aan gewerkt moet worden.
Ik snap dat het gesprek eng is. Wij hebben ook een lastige periode samen gehad een jaar of twee geleden. Ik vond dat heel ingewikkeld, maar relatietherapie heeft ons wel geholpen om hier meer duidelijkheid in te krijgen, beter met elkaar te communiceren en nu ook weer blij te zijn met elkaar. Ik hoop dat dat jullie ook gegund is
Het verlangen naar troost en geborgenheid is wel een van de meest basale menselijke behoeftes die er is. Dus als het mag, kan misschien het verlangen ernaar bestaan naast de angst en onrust die het oproept? Je bent gewoon een mens.
Tyche, jazeker! Alle ingrediënten staan klaar. De beslagkom uitlikken is mijn guilty pleasure
Lucy, wat Tyche beschrijft is mijn idee. Niet voor niets zegt iedereen: neem geen heftige, levensveranderende beslissingen in de tropenjaren. Dan doelen ze meestal op de tijd met jonge kinderen, maar jullie hebben nu opnieuw tropenjaren. Ik denk zeker dat je moet wachten met definitieve beslissingen nemen tot het stof neerdwarrelt, en je dan moet kijken of dit gevoel blijvend is. Maar stress in je relatie kan soms wel goed de pijnpunten blood leggen waar aan gewerkt moet worden.
Ik snap dat het gesprek eng is. Wij hebben ook een lastige periode samen gehad een jaar of twee geleden. Ik vond dat heel ingewikkeld, maar relatietherapie heeft ons wel geholpen om hier meer duidelijkheid in te krijgen, beter met elkaar te communiceren en nu ook weer blij te zijn met elkaar. Ik hoop dat dat jullie ook gegund is
dinsdag 21 januari 2025 om 20:47
Oooh Lucy, die is voor mij zo herkenbaar. In m'n laatste relatie op en top. Maar ook wel in mildere mate bij vriendschappen soms. Wanneer ben ik te gevoelig, voel ik dingen omdat ik getriggerd raak, is iets een trauma reactie? En wanneer mag ik op mijn intuïtie/mijn kompas/mijn zelf (noem het zoals je wilt idd) vertrouwen dat iets echt niet ok voor mij is? Zo ontzettend ingewikkeld vind ik die.
Toevallig maandag nog over gehad in therapie. Therapeut zegt dan dat mijn gevoelens sowieso valide zijn, alleen al omdat ik ze voel. En dat je dan je ratio gaat inzetten om te beslissen of je er wat mee wil doen. Nou ja. Eerlijker gezegd wordt 't daar voor mij nog niet veel overzichtelijker van
. Maar sowieso eens met anderen: eigelijk zijn dit geen tijden om grote beslissingen te nemen.
Toevallig maandag nog over gehad in therapie. Therapeut zegt dan dat mijn gevoelens sowieso valide zijn, alleen al omdat ik ze voel. En dat je dan je ratio gaat inzetten om te beslissen of je er wat mee wil doen. Nou ja. Eerlijker gezegd wordt 't daar voor mij nog niet veel overzichtelijker van
. Maar sowieso eens met anderen: eigelijk zijn dit geen tijden om grote beslissingen te nemen.
libélula wijzigde dit bericht op 21-01-2025 20:52
33.05% gewijzigd
dinsdag 21 januari 2025 om 20:51
Ik hoop het ook Maisnon.
Onze kracht is altijd geweest dat we het positieve bij elkaar willen zien, dat we elkaar in onze waarde laten en dat we er vanuit gaan dat de ander het niet slecht bedoelt.
Het voelt alsof de problemen nu dieper zitten. Door de therapie de afgelopen jaren klopt de dynamiek niet meer ofzo. We hadden allebei onze rol, en ik heb die rollen verstoord, terwijl hij nog dezelfde rol probeert te spelen. Does that make sence?
Wie weet lukt het ons om andere rollen te vinden. Maar als niet, dan begint dat heel langzaam bij mij ook okee te zijn. Verdrietig, zonde om na 28 jaar de handdoek in de ring te moeten gooien. Maar ook okee. Ik weet alleen nog niet zo goed of dat voor hem ook okee zou zijn.
Onze kracht is altijd geweest dat we het positieve bij elkaar willen zien, dat we elkaar in onze waarde laten en dat we er vanuit gaan dat de ander het niet slecht bedoelt.
Het voelt alsof de problemen nu dieper zitten. Door de therapie de afgelopen jaren klopt de dynamiek niet meer ofzo. We hadden allebei onze rol, en ik heb die rollen verstoord, terwijl hij nog dezelfde rol probeert te spelen. Does that make sence?
Wie weet lukt het ons om andere rollen te vinden. Maar als niet, dan begint dat heel langzaam bij mij ook okee te zijn. Verdrietig, zonde om na 28 jaar de handdoek in de ring te moeten gooien. Maar ook okee. Ik weet alleen nog niet zo goed of dat voor hem ook okee zou zijn.
dinsdag 21 januari 2025 om 20:57
Avo, moeite met getroost worden herken ik ook zo. Ook een terugkerend thema in therapie de afgelopen weken. Mijn kleine meisje heeft een enorme behoefte aan troost en knuffels geloof ik, maar ik schaam me daar voor. Dat ik dat nodig zou hebben. Dat is zwak. En ook kwetsbaar en dat is weer eng en gevaarlijk. Er zit dus heel veel behoefte en tegelijkertijd heel veel weerstand.
dinsdag 21 januari 2025 om 21:24
@advo fase 3 is er over 2 maanden ook nog soms mag je er ook gewoon van genieten dat je nu hier staat.
@lucy maar weet je man ook dat je een andere rol van hem nodig hebt ?
Ik ben 20 jaar samen met mijn man maar onze rollen na elkaar toe veranderen ook steeds maar ik moet wel vaak aangeven als er een lastige periode is geweest dat de controlerende rol weer de kast in mag.
@lucy maar weet je man ook dat je een andere rol van hem nodig hebt ?
Ik ben 20 jaar samen met mijn man maar onze rollen na elkaar toe veranderen ook steeds maar ik moet wel vaak aangeven als er een lastige periode is geweest dat de controlerende rol weer de kast in mag.
dinsdag 21 januari 2025 om 21:39
FrietjeOok een
voor wie verder allemaal wil. Ik ga niet goed, maar ben niet meer in staat om dat in het echt aan te geven. Doe druk, doe overdreven vrolijk, wel hard. Ik ren en die alsof het heel goed gaat. Onzichtbaar en alleen een ik doe het mezelf aan. Door weer te zwijgen, weer door te gaan gewoon te doen. Zo schuldig.
Forever is a hell of a long time
dinsdag 21 januari 2025 om 21:58
Nee Selune, je doet het jezelf niet aan. Het lukt je niet om het anders te doen. Dat is rot, maar geen schuld.
Heb je voor jezelf helder wat je nodig hebt om de komende twee weken niet volledig om te vallen?
Frietje, dat is wel veel ja. Lukt het om te eten wat man je voorzet?
Lucy, ja dat klinkt zeker logisch. Ontwikkeling heeft soms een nieuwe dynamiek, en daar moet je beide je weg weer in vinden. Maar dat hoeven jullie niet alleen te doen, daar mag je ook hulp bij vragen. Juist een therapeut kan met jullie beide kijken wat je nodig hebt en of en hoe de ander dat kan geven.
Heb je voor jezelf helder wat je nodig hebt om de komende twee weken niet volledig om te vallen?
Frietje, dat is wel veel ja. Lukt het om te eten wat man je voorzet?
Lucy, ja dat klinkt zeker logisch. Ontwikkeling heeft soms een nieuwe dynamiek, en daar moet je beide je weg weer in vinden. Maar dat hoeven jullie niet alleen te doen, daar mag je ook hulp bij vragen. Juist een therapeut kan met jullie beide kijken wat je nodig hebt en of en hoe de ander dat kan geven.
dinsdag 21 januari 2025 om 22:10
dinsdag 21 januari 2025 om 22:15
Met honderdduizend stappen achteruit is het niet vreemd en zeker niet fout dat een kind in nood hunkert naar warmte en aandacht en knuffels. Met dat kind is niks mis. Met degenen die verder gaan dan een liefdevolle aai over bol, arm of rug is wat mis. Niet met een kind (of volwassene) die een aai of aandacht fijn vindt.
Dat je in de woestijn jubelt bij een glas water zegt niet dat je zit te wachten op een tsunami. En als je een glas water wil betekend dat niet dat het je eigen schuld is dat je zonder zwemdiploma in het diepe geworpen wordt.
Dat je in de woestijn jubelt bij een glas water zegt niet dat je zit te wachten op een tsunami. En als je een glas water wil betekend dat niet dat het je eigen schuld is dat je zonder zwemdiploma in het diepe geworpen wordt.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
dinsdag 21 januari 2025 om 23:32
Nee, niet geschift. Herkenbaar. Op een ander vlak.
En niet sorry. Echt niet.
Ik snap je. Denk ik. Stel je voor dat je het toe kan laten... dan valt er een muur weg die je zo stevig en hoog hebt gebouwd en die je beschermt. Waar is je bescherming als iets wat je zo ontzettend niet fijn hoort te vinden in je hoofd, wat zou verbonden is met alles wat slecht was, toch ook goed kan zijn? Waar blijven je normen?
Zoiets?
Het leven is soms makkelijker met zwart/wit. Met grijs wordt het blurry.
En niet sorry. Echt niet.
Ik snap je. Denk ik. Stel je voor dat je het toe kan laten... dan valt er een muur weg die je zo stevig en hoog hebt gebouwd en die je beschermt. Waar is je bescherming als iets wat je zo ontzettend niet fijn hoort te vinden in je hoofd, wat zou verbonden is met alles wat slecht was, toch ook goed kan zijn? Waar blijven je normen?
Zoiets?
Het leven is soms makkelijker met zwart/wit. Met grijs wordt het blurry.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
