Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en ook weer verdwijnen - 4
vrijdag 6 december 2024 om 09:04
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom de vraag om niet te quooten zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom de vraag om niet te quooten zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
woensdag 22 januari 2025 om 17:06
Avocadeau,
ik hoop zó voor jou dat dit moment het punt is wat terugkijkend straks dé opstap bleek te zijn naar een nieuw niveau van helen.
Je hapto snapt het. Snapt dat er eerst veiligheid en vertrouwen moet zijn, voor er überhaupt kan worden aangeraakt. Eerder gaat niet.
En dat is helemaal oké.
ik hoop zó voor jou dat dit moment het punt is wat terugkijkend straks dé opstap bleek te zijn naar een nieuw niveau van helen.
Je hapto snapt het. Snapt dat er eerst veiligheid en vertrouwen moet zijn, voor er überhaupt kan worden aangeraakt. Eerder gaat niet.
En dat is helemaal oké.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
woensdag 22 januari 2025 om 17:06
Tyche. Ik denk dat ze in het begin niet wisten hoe P en S straften.
en jij zal vast van anders overtuigd zijn. maar dat is niet zo.
Het was niet zo simpel asl jij denkt. Ze zijn verre van duivels of haters of gruwels.
En dat ht later uit de hand liep, daar had ik een aandeel in, ik heb signalen gegeven waaruit leek dat ik het leuk en lekker vond. Ik kan dat nu niet uitleggen. Teveel schaamte.
en jij zal vast van anders overtuigd zijn. maar dat is niet zo.
Het was niet zo simpel asl jij denkt. Ze zijn verre van duivels of haters of gruwels.
En dat ht later uit de hand liep, daar had ik een aandeel in, ik heb signalen gegeven waaruit leek dat ik het leuk en lekker vond. Ik kan dat nu niet uitleggen. Teveel schaamte.
woensdag 22 januari 2025 om 17:10
Hapto lijkt me te beschouwen als een landmijn die elk moment uit elkaar kan spatten. Dat is confronterend, en irritant, en ergens fijn.
En ik wil niet dat het fijn is of ik er straks zin in heb.
Ik ben al afhankelijk genoeg van coach.
( war het ook even over ging, en wat ze 'helend' noemde, dat ik zo bij iemand terecht kon en kon vertrouwen en leren)
En ik wil niet dat het fijn is of ik er straks zin in heb.
Ik ben al afhankelijk genoeg van coach.
( war het ook even over ging, en wat ze 'helend' noemde, dat ik zo bij iemand terecht kon en kon vertrouwen en leren)
woensdag 22 januari 2025 om 17:19
Hahaha,
Oh dat herken ik zo.
Toen ik naar de Melkweg was geschoten die keer, nou de repetitie erna, werd ik ook behandeld als een op scherp staande handgranaat. Heel omzichtig werd er met me om gegaan.
Maar!
Dat was omdat ze mij graag veilig wilden hebben en me niet opnieuw af wilden laten gaan. En dat maakte dat ik me heel veilig heb gevoeld.
Mijn man benaderde me ook zo, de dag erna, toen ik in bad zat. Heel voorzichtig en omslachtig en met heel veel woorden enzo. Ook om maar voorzichtig met me te zijn, om mij veilig te houden.
Dus ik hoop dat je kunt zien dat het is om jou niet extra te belasten, en niet omdat het gedoe zou kunnen geven voor de ander. Je bent niet teveel. Je bent gewond, en daarom behandelen ze de wond met heel veel voorzichtigheid, om je niet extra pijn te geven.
Oh dat herken ik zo.
Toen ik naar de Melkweg was geschoten die keer, nou de repetitie erna, werd ik ook behandeld als een op scherp staande handgranaat. Heel omzichtig werd er met me om gegaan.
Maar!
Dat was omdat ze mij graag veilig wilden hebben en me niet opnieuw af wilden laten gaan. En dat maakte dat ik me heel veilig heb gevoeld.
Mijn man benaderde me ook zo, de dag erna, toen ik in bad zat. Heel voorzichtig en omslachtig en met heel veel woorden enzo. Ook om maar voorzichtig met me te zijn, om mij veilig te houden.
Dus ik hoop dat je kunt zien dat het is om jou niet extra te belasten, en niet omdat het gedoe zou kunnen geven voor de ander. Je bent niet teveel. Je bent gewond, en daarom behandelen ze de wond met heel veel voorzichtigheid, om je niet extra pijn te geven.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
woensdag 22 januari 2025 om 17:44
Avo, in de loop van de jaren heb je dit weleens uitgelegd. Hoe dat ging, wat je voelde (toen), wat je deed. Waar je je voor schaamde. Geen moment heb ik daardoor gedacht dat jij dit wilde, of verdiende.
Ik weet niet zeker of we het nu over dezelfde 'ze' hebben. Maakt ook niet uit. De schuld ligt niet bij jou. En het is ingewikkeld hè, als je die mensen ook anders kent. Met lieve woorden of gebaren, in een verzorgende rol misschien. Ze zijn geen monsters, ze zijn mensen. Hadden misschien soms zelfs oprecht schuldgevoelens, genoten niet per se van de pijn die ze aanrichten. Dat maakt het heel verwarrend voor het kleine meisje toen, voor jou nu. Wat lijkt het moeilijk om daar nu niet door verscheurd te worden.
Ik weet niet zeker of we het nu over dezelfde 'ze' hebben. Maakt ook niet uit. De schuld ligt niet bij jou. En het is ingewikkeld hè, als je die mensen ook anders kent. Met lieve woorden of gebaren, in een verzorgende rol misschien. Ze zijn geen monsters, ze zijn mensen. Hadden misschien soms zelfs oprecht schuldgevoelens, genoten niet per se van de pijn die ze aanrichten. Dat maakt het heel verwarrend voor het kleine meisje toen, voor jou nu. Wat lijkt het moeilijk om daar nu niet door verscheurd te worden.
What a nuanced anxiety
woensdag 22 januari 2025 om 18:05
Advo mijn therapeut vertelde mij dat er niet 2 maar 3 soorten overleving strategieën in mensen zit.
Paniek/vluchten/vechten
Verstillen
Maar dat mee werken ook een overlevingstacktiek is die in je zit.
En je lichaam kiest per gebeurtenis wat de beste overlevings techniek.
Ook ik heb de eerste 3 keer meegewerkt ( en heb mij daar heel erg schuldig overgevoeld) maar ik snap na al die jaren en therapie dat de omstandigheden toen mijn lichaam heeft doen besluiten dat meewerken veiliger was dan verstillen of vechten.
En de 4 keer waren de omstandigheden anders dan de 1ste 3 keer waardoor ik wel iets kon doen.
Maar jij bent niet schuldig dat is die volwassene.
Paniek/vluchten/vechten
Verstillen
Maar dat mee werken ook een overlevingstacktiek is die in je zit.
En je lichaam kiest per gebeurtenis wat de beste overlevings techniek.
Ook ik heb de eerste 3 keer meegewerkt ( en heb mij daar heel erg schuldig overgevoeld) maar ik snap na al die jaren en therapie dat de omstandigheden toen mijn lichaam heeft doen besluiten dat meewerken veiliger was dan verstillen of vechten.
En de 4 keer waren de omstandigheden anders dan de 1ste 3 keer waardoor ik wel iets kon doen.
Maar jij bent niet schuldig dat is die volwassene.
woensdag 22 januari 2025 om 18:35
Doreia, ik besef dat ze me wil helpen, wil dat ik me veilig voel daar. Dat is dubbel.
Argwaan, schuld, teveel ruimte, irritatie, en lief dus dankbaar.
Het zet me ook enorm in de min dat ze zo haar best doet en zo lief doet. Dat vind ik lastig.
En het fijn vinden is dus heel moeilijk en beladen.
Ik denk dat ik het ergens wel fijn kan gaan vinden. Ze maakt het zo dat je je op zou kunnen krullen als een poes en spinnen en dan over je kopje geaaid zou worden.
Alleen krult mijn lijf nu alles op om maar zo onzichtbaar mogelijk te zijn. Mijn lijf vertrouwend het voor geen kante en is hoogspanning.
En bij heel vriendelijk ga ik traanogen of 'verdwijnen'. Dat oefenen we ook. In mijn lijf blijven en emotie voelen. Of haar aanraking voelen en in mijn lijf blijven.
Als het dichtbij komt doe ik blijkbaar vanzelf iets waardoor het allemaal wat verder weg komt. En ik of mijn lijf niet meer voel, of zelf verdwijn. Superhandig.
Maar het was wel prettig dat ze vandaag geen triggers opriep en we samen afgesproken hadden dat zij steeds de aanraking zou stoppen. Dat het niet van mij afhankelijk was.
Dat voelde veiliger. Ik voelde me niet bedreigd bij de aanraking.
Dat was fijn.
Argwaan, schuld, teveel ruimte, irritatie, en lief dus dankbaar.
Het zet me ook enorm in de min dat ze zo haar best doet en zo lief doet. Dat vind ik lastig.
En het fijn vinden is dus heel moeilijk en beladen.
Ik denk dat ik het ergens wel fijn kan gaan vinden. Ze maakt het zo dat je je op zou kunnen krullen als een poes en spinnen en dan over je kopje geaaid zou worden.
Alleen krult mijn lijf nu alles op om maar zo onzichtbaar mogelijk te zijn. Mijn lijf vertrouwend het voor geen kante en is hoogspanning.
En bij heel vriendelijk ga ik traanogen of 'verdwijnen'. Dat oefenen we ook. In mijn lijf blijven en emotie voelen. Of haar aanraking voelen en in mijn lijf blijven.
Als het dichtbij komt doe ik blijkbaar vanzelf iets waardoor het allemaal wat verder weg komt. En ik of mijn lijf niet meer voel, of zelf verdwijn. Superhandig.
Maar het was wel prettig dat ze vandaag geen triggers opriep en we samen afgesproken hadden dat zij steeds de aanraking zou stoppen. Dat het niet van mij afhankelijk was.
Dat voelde veiliger. Ik voelde me niet bedreigd bij de aanraking.
Dat was fijn.
woensdag 22 januari 2025 om 18:48
Ik snap je zo goed.
Zodra je je openstelde, werd er misbruik van gemaakt.
En dat is wat je dus hebt geleerd.
Lief doen / kwetsbaar zijn is heel gevaarlijk en super onveilig.
Ik snap die worsteling ontzettend goed, vanuit een andere hoek, maar me openstellen aan de grillen van een ander heb ik ook lang niet gekund. Omdat ik in onveilige situaties mij ook dienstbaar, onderdanig en meewerkend opstel. En er voor mij dan geen grenzen meer bestaan. Die ik achteraf wel had moeten stellen. En dan vind ik mezelf stom dat ik dat niet heb gedaan. En dan is de cirkel rond en begint het kringetje lopen.
Ik vind het dus erg normaal dat je je eigen gevoel niet durft te vertrouwen, omdat het een glijdende helling kan blijken te zijn.
Zodra je je openstelde, werd er misbruik van gemaakt.
En dat is wat je dus hebt geleerd.
Lief doen / kwetsbaar zijn is heel gevaarlijk en super onveilig.
Ik snap die worsteling ontzettend goed, vanuit een andere hoek, maar me openstellen aan de grillen van een ander heb ik ook lang niet gekund. Omdat ik in onveilige situaties mij ook dienstbaar, onderdanig en meewerkend opstel. En er voor mij dan geen grenzen meer bestaan. Die ik achteraf wel had moeten stellen. En dan vind ik mezelf stom dat ik dat niet heb gedaan. En dan is de cirkel rond en begint het kringetje lopen.
Ik vind het dus erg normaal dat je je eigen gevoel niet durft te vertrouwen, omdat het een glijdende helling kan blijken te zijn.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
woensdag 22 januari 2025 om 19:21
Ja zoiets ja.
Wat lief dat je steeds zo uitgebreid reageert en je best doet om het te begrijpen.
Jullie allemaal.
En sorrie dat ik niet op iedereen inga.
Het is heel ingewikkeld soms om te lezen, en reageren lukt niet altijd. En tegelijkertijd is het fijn dat ik niet mijn drukke hoofd een beetje kan ordenen. Ik ontdek en besef al schrijvend. Dank jullie daarvoor.
Ik vind het ingewikkeld dat jullie nog steeds vastberaden weigeren te geloven.. nouja.. dat.
Het geeft me het gevoel dat ik jullie iets vreselijk overdrevens op de mouw gespeld heb, en dat ik gerust moet stellen.
En ik zit op het puntje van mijn vingers om niet te verbeteren dat me niets is aangedaan ed.
Maar ik hoef niemand te overtuigen. En jullie hebben recht op je eigen waarheid. Hoe moeilijk ik het ook vind dat jullie dat denken.
Wat Tyche zegt. Ze waren echt geen monsters. Ze hebben me geprobeerd op te voeden en zo vaak gezegd dat zij het ook niet leuk vonden.
Stom he, dat ik dat moet blijven herhalen. Er lijkt pas ieniemienie ruimte om dat niet te roepen als ik het idee heb dat ik ze niet hief te verdedigen. Dat ze niet aangevallen worden?
Als mijn 6 veilig is. Dan kan ik er soms een stapje vandaan en het een beetje loslaten.
En terwijl ik dit schrijf snap ik best dat er misschien dingen niet kloppen. En dat de theorie is dat een kind altijd onschuldig is.
En dat jullie me iets willen laten zien.
En ik vind het ontzettend ontzettend lief van jullie.
Sorrie dat ik er tegenin ga, altijd.
Dat ik jullie zo vaak niet binnen laat.
Ik beloof dat ik het echt vaker ga proberen.
Wat lief dat je steeds zo uitgebreid reageert en je best doet om het te begrijpen.
Jullie allemaal.
En sorrie dat ik niet op iedereen inga.
Het is heel ingewikkeld soms om te lezen, en reageren lukt niet altijd. En tegelijkertijd is het fijn dat ik niet mijn drukke hoofd een beetje kan ordenen. Ik ontdek en besef al schrijvend. Dank jullie daarvoor.
Ik vind het ingewikkeld dat jullie nog steeds vastberaden weigeren te geloven.. nouja.. dat.
Het geeft me het gevoel dat ik jullie iets vreselijk overdrevens op de mouw gespeld heb, en dat ik gerust moet stellen.
En ik zit op het puntje van mijn vingers om niet te verbeteren dat me niets is aangedaan ed.
Maar ik hoef niemand te overtuigen. En jullie hebben recht op je eigen waarheid. Hoe moeilijk ik het ook vind dat jullie dat denken.
Wat Tyche zegt. Ze waren echt geen monsters. Ze hebben me geprobeerd op te voeden en zo vaak gezegd dat zij het ook niet leuk vonden.
Stom he, dat ik dat moet blijven herhalen. Er lijkt pas ieniemienie ruimte om dat niet te roepen als ik het idee heb dat ik ze niet hief te verdedigen. Dat ze niet aangevallen worden?
Als mijn 6 veilig is. Dan kan ik er soms een stapje vandaan en het een beetje loslaten.
En terwijl ik dit schrijf snap ik best dat er misschien dingen niet kloppen. En dat de theorie is dat een kind altijd onschuldig is.
En dat jullie me iets willen laten zien.
En ik vind het ontzettend ontzettend lief van jullie.
Sorrie dat ik er tegenin ga, altijd.
Dat ik jullie zo vaak niet binnen laat.
Ik beloof dat ik het echt vaker ga proberen.
woensdag 22 januari 2025 om 19:58
Je mag er nog net zo vaak en zohard tegenin gaan als voor jou nodig avo.
Ik gun het jou alleen dat je onze 9 ook gaat zien. Ik gun het je zo dat je jezelf iets minder dader maakt. En het daderschap neerlegt waar het gaat horen. Maar het is jouw proces en jouw ritme.
Fijn dat er niet getriggerd us en over grenzen is gegaan vandaag!
Ik gun het jou alleen dat je onze 9 ook gaat zien. Ik gun het je zo dat je jezelf iets minder dader maakt. En het daderschap neerlegt waar het gaat horen. Maar het is jouw proces en jouw ritme.
Fijn dat er niet getriggerd us en over grenzen is gegaan vandaag!
woensdag 22 januari 2025 om 20:33
Maar Avo, net als dat jij ons niet hoeft te overtuigen, hoeven wij jou niet te overtuigen.
Jouw 6 mag er altijd bestaan. Wij zetten er alleen iets naast soms. Dat hoef je niet te geloven. Je mag het bedekken als wat je ziet niet klopt. Je mag er ook naar kijken en dan beslissen dat je er niks mee wil. Je hoeft geen sorry tegen ons te zeggen, maar het mag wel als je je er beter door voelt.
Niemand is alleen maar fout. Jij niet, jouw ouders ook niet. Ze hebben ook hele goede dingen gedaan, zorg geboden, lief gedaan, je op hun manier voor bepaalde dingen proberen te behoeden. Je mag om ze geven, ze beschermen, ook als ze (veel) dingen gedaan hebben die niet fijn waren.
Lucy zegt het mooi. Ik gun je heel erg dat je jezelf minder als veroorzaker gaat zien van wat er gebeurd is. We kunnen in het midden laten wie er dan schuld heeft, of welke motieven anderen hadden om het te doen.
Zou dat helpen, als de schuld niet meteen bij de ander wordt gelegd als je onderzoekt of hij wel bij jou hoort?
Jouw 6 mag er altijd bestaan. Wij zetten er alleen iets naast soms. Dat hoef je niet te geloven. Je mag het bedekken als wat je ziet niet klopt. Je mag er ook naar kijken en dan beslissen dat je er niks mee wil. Je hoeft geen sorry tegen ons te zeggen, maar het mag wel als je je er beter door voelt.
Niemand is alleen maar fout. Jij niet, jouw ouders ook niet. Ze hebben ook hele goede dingen gedaan, zorg geboden, lief gedaan, je op hun manier voor bepaalde dingen proberen te behoeden. Je mag om ze geven, ze beschermen, ook als ze (veel) dingen gedaan hebben die niet fijn waren.
Lucy zegt het mooi. Ik gun je heel erg dat je jezelf minder als veroorzaker gaat zien van wat er gebeurd is. We kunnen in het midden laten wie er dan schuld heeft, of welke motieven anderen hadden om het te doen.
Zou dat helpen, als de schuld niet meteen bij de ander wordt gelegd als je onderzoekt of hij wel bij jou hoort?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
