Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en ook weer verdwijnen - 4
vrijdag 6 december 2024 om 09:04
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom de vraag om niet te quooten zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom de vraag om niet te quooten zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
woensdag 22 januari 2025 om 17:06
Avocadeau,
ik hoop zó voor jou dat dit moment het punt is wat terugkijkend straks dé opstap bleek te zijn naar een nieuw niveau van helen.
Je hapto snapt het. Snapt dat er eerst veiligheid en vertrouwen moet zijn, voor er überhaupt kan worden aangeraakt. Eerder gaat niet.
En dat is helemaal oké.
ik hoop zó voor jou dat dit moment het punt is wat terugkijkend straks dé opstap bleek te zijn naar een nieuw niveau van helen.
Je hapto snapt het. Snapt dat er eerst veiligheid en vertrouwen moet zijn, voor er überhaupt kan worden aangeraakt. Eerder gaat niet.
En dat is helemaal oké.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
woensdag 22 januari 2025 om 17:19
Hahaha,
Oh dat herken ik zo.
Toen ik naar de Melkweg was geschoten die keer, nou de repetitie erna, werd ik ook behandeld als een op scherp staande handgranaat. Heel omzichtig werd er met me om gegaan.
Maar!
Dat was omdat ze mij graag veilig wilden hebben en me niet opnieuw af wilden laten gaan. En dat maakte dat ik me heel veilig heb gevoeld.
Mijn man benaderde me ook zo, de dag erna, toen ik in bad zat. Heel voorzichtig en omslachtig en met heel veel woorden enzo. Ook om maar voorzichtig met me te zijn, om mij veilig te houden.
Dus ik hoop dat je kunt zien dat het is om jou niet extra te belasten, en niet omdat het gedoe zou kunnen geven voor de ander. Je bent niet teveel. Je bent gewond, en daarom behandelen ze de wond met heel veel voorzichtigheid, om je niet extra pijn te geven.
Oh dat herken ik zo.
Toen ik naar de Melkweg was geschoten die keer, nou de repetitie erna, werd ik ook behandeld als een op scherp staande handgranaat. Heel omzichtig werd er met me om gegaan.
Maar!
Dat was omdat ze mij graag veilig wilden hebben en me niet opnieuw af wilden laten gaan. En dat maakte dat ik me heel veilig heb gevoeld.
Mijn man benaderde me ook zo, de dag erna, toen ik in bad zat. Heel voorzichtig en omslachtig en met heel veel woorden enzo. Ook om maar voorzichtig met me te zijn, om mij veilig te houden.
Dus ik hoop dat je kunt zien dat het is om jou niet extra te belasten, en niet omdat het gedoe zou kunnen geven voor de ander. Je bent niet teveel. Je bent gewond, en daarom behandelen ze de wond met heel veel voorzichtigheid, om je niet extra pijn te geven.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
woensdag 22 januari 2025 om 17:44
Avo, in de loop van de jaren heb je dit weleens uitgelegd. Hoe dat ging, wat je voelde (toen), wat je deed. Waar je je voor schaamde. Geen moment heb ik daardoor gedacht dat jij dit wilde, of verdiende.
Ik weet niet zeker of we het nu over dezelfde 'ze' hebben. Maakt ook niet uit. De schuld ligt niet bij jou. En het is ingewikkeld hè, als je die mensen ook anders kent. Met lieve woorden of gebaren, in een verzorgende rol misschien. Ze zijn geen monsters, ze zijn mensen. Hadden misschien soms zelfs oprecht schuldgevoelens, genoten niet per se van de pijn die ze aanrichten. Dat maakt het heel verwarrend voor het kleine meisje toen, voor jou nu. Wat lijkt het moeilijk om daar nu niet door verscheurd te worden.
Ik weet niet zeker of we het nu over dezelfde 'ze' hebben. Maakt ook niet uit. De schuld ligt niet bij jou. En het is ingewikkeld hè, als je die mensen ook anders kent. Met lieve woorden of gebaren, in een verzorgende rol misschien. Ze zijn geen monsters, ze zijn mensen. Hadden misschien soms zelfs oprecht schuldgevoelens, genoten niet per se van de pijn die ze aanrichten. Dat maakt het heel verwarrend voor het kleine meisje toen, voor jou nu. Wat lijkt het moeilijk om daar nu niet door verscheurd te worden.
What a nuanced anxiety
woensdag 22 januari 2025 om 18:05
Advo mijn therapeut vertelde mij dat er niet 2 maar 3 soorten overleving strategieën in mensen zit.
Paniek/vluchten/vechten
Verstillen
Maar dat mee werken ook een overlevingstacktiek is die in je zit.
En je lichaam kiest per gebeurtenis wat de beste overlevings techniek.
Ook ik heb de eerste 3 keer meegewerkt ( en heb mij daar heel erg schuldig overgevoeld) maar ik snap na al die jaren en therapie dat de omstandigheden toen mijn lichaam heeft doen besluiten dat meewerken veiliger was dan verstillen of vechten.
En de 4 keer waren de omstandigheden anders dan de 1ste 3 keer waardoor ik wel iets kon doen.
Maar jij bent niet schuldig dat is die volwassene.
Paniek/vluchten/vechten
Verstillen
Maar dat mee werken ook een overlevingstacktiek is die in je zit.
En je lichaam kiest per gebeurtenis wat de beste overlevings techniek.
Ook ik heb de eerste 3 keer meegewerkt ( en heb mij daar heel erg schuldig overgevoeld) maar ik snap na al die jaren en therapie dat de omstandigheden toen mijn lichaam heeft doen besluiten dat meewerken veiliger was dan verstillen of vechten.
En de 4 keer waren de omstandigheden anders dan de 1ste 3 keer waardoor ik wel iets kon doen.
Maar jij bent niet schuldig dat is die volwassene.
woensdag 22 januari 2025 om 18:48
Ik snap je zo goed.
Zodra je je openstelde, werd er misbruik van gemaakt.
En dat is wat je dus hebt geleerd.
Lief doen / kwetsbaar zijn is heel gevaarlijk en super onveilig.
Ik snap die worsteling ontzettend goed, vanuit een andere hoek, maar me openstellen aan de grillen van een ander heb ik ook lang niet gekund. Omdat ik in onveilige situaties mij ook dienstbaar, onderdanig en meewerkend opstel. En er voor mij dan geen grenzen meer bestaan. Die ik achteraf wel had moeten stellen. En dan vind ik mezelf stom dat ik dat niet heb gedaan. En dan is de cirkel rond en begint het kringetje lopen.
Ik vind het dus erg normaal dat je je eigen gevoel niet durft te vertrouwen, omdat het een glijdende helling kan blijken te zijn.
Zodra je je openstelde, werd er misbruik van gemaakt.
En dat is wat je dus hebt geleerd.
Lief doen / kwetsbaar zijn is heel gevaarlijk en super onveilig.
Ik snap die worsteling ontzettend goed, vanuit een andere hoek, maar me openstellen aan de grillen van een ander heb ik ook lang niet gekund. Omdat ik in onveilige situaties mij ook dienstbaar, onderdanig en meewerkend opstel. En er voor mij dan geen grenzen meer bestaan. Die ik achteraf wel had moeten stellen. En dan vind ik mezelf stom dat ik dat niet heb gedaan. En dan is de cirkel rond en begint het kringetje lopen.
Ik vind het dus erg normaal dat je je eigen gevoel niet durft te vertrouwen, omdat het een glijdende helling kan blijken te zijn.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
woensdag 22 januari 2025 om 19:58
Je mag er nog net zo vaak en zohard tegenin gaan als voor jou nodig avo.
Ik gun het jou alleen dat je onze 9 ook gaat zien. Ik gun het je zo dat je jezelf iets minder dader maakt. En het daderschap neerlegt waar het gaat horen. Maar het is jouw proces en jouw ritme.
Fijn dat er niet getriggerd us en over grenzen is gegaan vandaag!
Ik gun het jou alleen dat je onze 9 ook gaat zien. Ik gun het je zo dat je jezelf iets minder dader maakt. En het daderschap neerlegt waar het gaat horen. Maar het is jouw proces en jouw ritme.
Fijn dat er niet getriggerd us en over grenzen is gegaan vandaag!
woensdag 22 januari 2025 om 20:33
Maar Avo, net als dat jij ons niet hoeft te overtuigen, hoeven wij jou niet te overtuigen.
Jouw 6 mag er altijd bestaan. Wij zetten er alleen iets naast soms. Dat hoef je niet te geloven. Je mag het bedekken als wat je ziet niet klopt. Je mag er ook naar kijken en dan beslissen dat je er niks mee wil. Je hoeft geen sorry tegen ons te zeggen, maar het mag wel als je je er beter door voelt.
Niemand is alleen maar fout. Jij niet, jouw ouders ook niet. Ze hebben ook hele goede dingen gedaan, zorg geboden, lief gedaan, je op hun manier voor bepaalde dingen proberen te behoeden. Je mag om ze geven, ze beschermen, ook als ze (veel) dingen gedaan hebben die niet fijn waren.
Lucy zegt het mooi. Ik gun je heel erg dat je jezelf minder als veroorzaker gaat zien van wat er gebeurd is. We kunnen in het midden laten wie er dan schuld heeft, of welke motieven anderen hadden om het te doen.
Zou dat helpen, als de schuld niet meteen bij de ander wordt gelegd als je onderzoekt of hij wel bij jou hoort?
Jouw 6 mag er altijd bestaan. Wij zetten er alleen iets naast soms. Dat hoef je niet te geloven. Je mag het bedekken als wat je ziet niet klopt. Je mag er ook naar kijken en dan beslissen dat je er niks mee wil. Je hoeft geen sorry tegen ons te zeggen, maar het mag wel als je je er beter door voelt.
Niemand is alleen maar fout. Jij niet, jouw ouders ook niet. Ze hebben ook hele goede dingen gedaan, zorg geboden, lief gedaan, je op hun manier voor bepaalde dingen proberen te behoeden. Je mag om ze geven, ze beschermen, ook als ze (veel) dingen gedaan hebben die niet fijn waren.
Lucy zegt het mooi. Ik gun je heel erg dat je jezelf minder als veroorzaker gaat zien van wat er gebeurd is. We kunnen in het midden laten wie er dan schuld heeft, of welke motieven anderen hadden om het te doen.
Zou dat helpen, als de schuld niet meteen bij de ander wordt gelegd als je onderzoekt of hij wel bij jou hoort?
woensdag 22 januari 2025 om 22:11
Avo,
Ik snap je heel goed gek genoeg.
Dat is het loyaliteitsconflict.
Daar heb ik ook last van bij mijn huiselijk geweld relatie. Zelfs na 20 jaar 'mag' ik niet 'alleen maar' slecht over hem praten. En ik weet ook waar dat vandaan komt : hij heeft het me flink ingeprent. Dat je 'de vuile was niet, nooit, op geen enkel moment buiten hangt. Want dan zullen ze slecht over mij denken en dan is mijn goede naam, die ik in jouw bubbel bezig ben op te bouwen helemaal naar de gallemiezen.'
En ik knikte en begreep en hield mijn mond dicht. Voor zijn reputatie.
Terwijl het zorgen dat ik mijn mond niet open trok voor hem alleen maar een taktiek was om mij binnen boord te kunnen houden. Want als ik erover zou vertellen, en mensen die ik vertrouwde mij zouden vertellen dat het niet deugde, ik misschien wel eens uit zijn macht en controle zou kunnen komen.
Ik denk, lieve Avo, dat dit ook bij jou speelt misschien. Dat je is ingeprent dat je er niet over mag spreken
En dat het daarom zo moeilijk, onveilig, eng en onvoorspelbaar en tegelijkertijd verdomde dapper is dat je het juist wel doet
En ik doe het ook niet goed op zachtheid. Ik zei laatst nog tegen een medespeler, die me vroeg of ik niet bang was om alleen naar huis te fietsen, dat dat stukje angst bij mij al lang geleden is gestorven. Ik ben zo vaak zo bang geweest, dat ik denk dat ik niet meer warm of koud word van 'een enge man in de bosjes'. Dat ik hem keihard zou uitlachen en meewarig zou aankijken tot hij afdruipt. Want in dat soort situaties kan ik me het allerbeste redden, in onveilige onvoorspelbare situaties. Niet dat ik het ga uit proberen overigens hoor, ik ben niet roekeloos.
Ik snap je heel goed gek genoeg.
Dat is het loyaliteitsconflict.
Daar heb ik ook last van bij mijn huiselijk geweld relatie. Zelfs na 20 jaar 'mag' ik niet 'alleen maar' slecht over hem praten. En ik weet ook waar dat vandaan komt : hij heeft het me flink ingeprent. Dat je 'de vuile was niet, nooit, op geen enkel moment buiten hangt. Want dan zullen ze slecht over mij denken en dan is mijn goede naam, die ik in jouw bubbel bezig ben op te bouwen helemaal naar de gallemiezen.'
En ik knikte en begreep en hield mijn mond dicht. Voor zijn reputatie.
Terwijl het zorgen dat ik mijn mond niet open trok voor hem alleen maar een taktiek was om mij binnen boord te kunnen houden. Want als ik erover zou vertellen, en mensen die ik vertrouwde mij zouden vertellen dat het niet deugde, ik misschien wel eens uit zijn macht en controle zou kunnen komen.
Ik denk, lieve Avo, dat dit ook bij jou speelt misschien. Dat je is ingeprent dat je er niet over mag spreken
En dat het daarom zo moeilijk, onveilig, eng en onvoorspelbaar en tegelijkertijd verdomde dapper is dat je het juist wel doet
En ik doe het ook niet goed op zachtheid. Ik zei laatst nog tegen een medespeler, die me vroeg of ik niet bang was om alleen naar huis te fietsen, dat dat stukje angst bij mij al lang geleden is gestorven. Ik ben zo vaak zo bang geweest, dat ik denk dat ik niet meer warm of koud word van 'een enge man in de bosjes'. Dat ik hem keihard zou uitlachen en meewarig zou aankijken tot hij afdruipt. Want in dat soort situaties kan ik me het allerbeste redden, in onveilige onvoorspelbare situaties. Niet dat ik het ga uit proberen overigens hoor, ik ben niet roekeloos.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
woensdag 22 januari 2025 om 22:42
Ik durf je er bijna niet op te wijzen avocado, maar ik vind het al een enorme vooruitgang dat je schrijft dat ze het in het begin niet wisten.
En we hebben het eerder over signalen gehad. Signalen waaruit jij toen dacht dat het aantoonde dat jij dus heel erg fout&verknipt was, maar wat signalen uit het boekje zijn van op een bepaalde manier beschadigde kinderen.
Ergens in het rondje van de 6 en de 9, in het overlappende stuk, kunnen we het misschien eens zijn dat degenen die jou dit hebben aangedaan of aan hebben laten doen ook knap beschadigd zullen moeten zijn. Al is dat geen enkel excuus
En we hebben het eerder over signalen gehad. Signalen waaruit jij toen dacht dat het aantoonde dat jij dus heel erg fout&verknipt was, maar wat signalen uit het boekje zijn van op een bepaalde manier beschadigde kinderen.
Ergens in het rondje van de 6 en de 9, in het overlappende stuk, kunnen we het misschien eens zijn dat degenen die jou dit hebben aangedaan of aan hebben laten doen ook knap beschadigd zullen moeten zijn. Al is dat geen enkel excuus
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
donderdag 23 januari 2025 om 00:22
Ja, loyaliteitsconflict. Ik ken de theorie.
En ik snap wat je bedoeld Doreia. Maar ik moet er dan wel bij zeggen dat het zo erg niet was bij ons hoor, en dat het geen huiselijk geweld was, en dat het niet de vuile was buiten hangen was om mij te beschermen.
Jij kan zo sterk dingen een naam geven. Je zou Harry Potter kunnen zijn die Voldermort bij zijn naam noemt en in de ogen kijkt.
Ik ben degene die hem goedpraat. Die hem lord V noemt. Die hem niet aan kan kijken.
Ik vind het onmeunig dapper van je dat je zo open kan vertellen en benoemen wat was. Ik weet de termen en begrippen niet. Of misschien weet ik ze wel, maar mag ik ze niet eens denken. Echt Niet.
Ik kan niet praten over macht of inprenten. Ik kan wel praten over straf. Over wat de stemmen in mijn hoofd zeggen. Soms over wat ik hoorde. Of zag.
Maar ik kan niemand verraden.
Wat in theorie het loyaliteitsconflict zal zijn. Maar voor mij werkelijkheid, want ik krijg gewoon echt kortsluiting in mijn hoofd, en kom een tijd later met pijn weer terug op aarde.
Sorrie.
Alle respect dat jij juist vechtlust lijkt te hebben van alles wat je verboden is ooit. Dat je de regels die hij stelde aan je laars wil lappen. Dat je nu zo voelt dat het om macht ging, dat het huiselijk geweld was. Onterecht. Dat je een slachtoffer was.
Ik vind dat echt echt heel heel knap.
En tegelijk een enorme ver van mijn bed show, omdat het -voor mij- zo niet op mij van toepassing is.
Ik denk dat ik het niet uit kan leggen misschien.
Feow, je raakt me enorm. Inderdaad... Dank voor het laten zien wat er nu anders is. Ik besefte het vandaag bij hapto ook. We hadden het over coach.
Hoe ik haar leerde kennen. En dat ik 25 jaar 'gezwegen' heb.
Of eigenlijk alles verteld, maar zonder het te vertellen. Zonder ooit toe te geven. Zonder het echt te vertellen.
En dat ik nu bij haar al zoveel probeerde te vertellen. En aanging.
En ik besefte me echt dat er zoveel veranderd is afgelopen 2 jaar. 3 jaar?
Alleen al dat ik met coach de verbinding blijf aangaan.
Dat ik nu bij een tweede iemand voorzichtig zoek en aftast naar verbinding. Niet ontken. (maar ook nog maar weinig vertel)
Dat ik oefen met kwetsbaar zijn.
Dat ik nu besef dat er een 6 en een 9 zijn. En vaak kan voelen dat het oke is en mijn 6 net zo waar als iemand anders' 9.
Dat er af en toe ruimte is om tussen mijn vingers door richting de 9 te gluren. En dat dat niet betekent dat ik het dan meteen moet weten en voelen. En dat het oke is om dan weer terug te gaan naar 6 en te doen of ik niets gezien heb.
En inderdaad. Dat ik 'in het begin' zei...
Het raakt me dat je dat kleine detail zo ziet. En benoemt.
En nog steeds de moeite neemt om uit al het gedrama zoiets te halen en me terug te geven. Dankjewel.
En nogmaals dankjewel allemaal.
Voor jullie eeuwige geduld, en er nog steeds zijn. Voor alle steun en moeite en alles.
Dat ik de ruimte krijg om oeverloos te wauwelen. steeds weer over hetzelfde.
Ik voel die ruimte niet heel snel.
Maar hier vaak wel.
Dat is zo kostbaar en helpend.
Dankjulliewel.
En ik snap wat je bedoeld Doreia. Maar ik moet er dan wel bij zeggen dat het zo erg niet was bij ons hoor, en dat het geen huiselijk geweld was, en dat het niet de vuile was buiten hangen was om mij te beschermen.
Jij kan zo sterk dingen een naam geven. Je zou Harry Potter kunnen zijn die Voldermort bij zijn naam noemt en in de ogen kijkt.
Ik ben degene die hem goedpraat. Die hem lord V noemt. Die hem niet aan kan kijken.
Ik vind het onmeunig dapper van je dat je zo open kan vertellen en benoemen wat was. Ik weet de termen en begrippen niet. Of misschien weet ik ze wel, maar mag ik ze niet eens denken. Echt Niet.
Ik kan niet praten over macht of inprenten. Ik kan wel praten over straf. Over wat de stemmen in mijn hoofd zeggen. Soms over wat ik hoorde. Of zag.
Maar ik kan niemand verraden.
Wat in theorie het loyaliteitsconflict zal zijn. Maar voor mij werkelijkheid, want ik krijg gewoon echt kortsluiting in mijn hoofd, en kom een tijd later met pijn weer terug op aarde.
Sorrie.
Alle respect dat jij juist vechtlust lijkt te hebben van alles wat je verboden is ooit. Dat je de regels die hij stelde aan je laars wil lappen. Dat je nu zo voelt dat het om macht ging, dat het huiselijk geweld was. Onterecht. Dat je een slachtoffer was.
Ik vind dat echt echt heel heel knap.
En tegelijk een enorme ver van mijn bed show, omdat het -voor mij- zo niet op mij van toepassing is.
Ik denk dat ik het niet uit kan leggen misschien.
Feow, je raakt me enorm. Inderdaad... Dank voor het laten zien wat er nu anders is. Ik besefte het vandaag bij hapto ook. We hadden het over coach.
Hoe ik haar leerde kennen. En dat ik 25 jaar 'gezwegen' heb.
Of eigenlijk alles verteld, maar zonder het te vertellen. Zonder ooit toe te geven. Zonder het echt te vertellen.
En dat ik nu bij haar al zoveel probeerde te vertellen. En aanging.
En ik besefte me echt dat er zoveel veranderd is afgelopen 2 jaar. 3 jaar?
Alleen al dat ik met coach de verbinding blijf aangaan.
Dat ik nu bij een tweede iemand voorzichtig zoek en aftast naar verbinding. Niet ontken. (maar ook nog maar weinig vertel)
Dat ik oefen met kwetsbaar zijn.
Dat ik nu besef dat er een 6 en een 9 zijn. En vaak kan voelen dat het oke is en mijn 6 net zo waar als iemand anders' 9.
Dat er af en toe ruimte is om tussen mijn vingers door richting de 9 te gluren. En dat dat niet betekent dat ik het dan meteen moet weten en voelen. En dat het oke is om dan weer terug te gaan naar 6 en te doen of ik niets gezien heb.
En inderdaad. Dat ik 'in het begin' zei...
Het raakt me dat je dat kleine detail zo ziet. En benoemt.
En nog steeds de moeite neemt om uit al het gedrama zoiets te halen en me terug te geven. Dankjewel.
En nogmaals dankjewel allemaal.
Voor jullie eeuwige geduld, en er nog steeds zijn. Voor alle steun en moeite en alles.
Dat ik de ruimte krijg om oeverloos te wauwelen. steeds weer over hetzelfde.
Ik voel die ruimte niet heel snel.
Maar hier vaak wel.
Dat is zo kostbaar en helpend.
Dankjulliewel.
donderdag 23 januari 2025 om 07:01
Ik lees langzaam wat mildheid naar jezelf hierboven avo. En dat is heel fijn om te lezen.
En dat jij dingen (nog) niet kan benoemen: het is jouw pad. En je was zo klein. Wat ik ooit geleerd heb is dat tussen 0-6 jaar je "imprint" gemaakt wordt. Het is dus misschien wel een onderdeel geworden van jou, niet meer alleen iets dat je overkomen is. Daarbij was je op een leeftijd dat je niet kon overleven zonder bescherming. En je moest jezelf veilig houden. Dus ben je dit misschien wel als bescherming gaan zien. En gaat het dus verder dan alleen loyaliteit.
Babystapjes. En soms iets grotere stappen. Jouw tempo. Je komt er wel. En je mag hier altijd wauwelen.
En dat jij dingen (nog) niet kan benoemen: het is jouw pad. En je was zo klein. Wat ik ooit geleerd heb is dat tussen 0-6 jaar je "imprint" gemaakt wordt. Het is dus misschien wel een onderdeel geworden van jou, niet meer alleen iets dat je overkomen is. Daarbij was je op een leeftijd dat je niet kon overleven zonder bescherming. En je moest jezelf veilig houden. Dus ben je dit misschien wel als bescherming gaan zien. En gaat het dus verder dan alleen loyaliteit.
Babystapjes. En soms iets grotere stappen. Jouw tempo. Je komt er wel. En je mag hier altijd wauwelen.
donderdag 23 januari 2025 om 07:53
Avo,
Ik heb mijn verhaal ook heel lang Lord V genoemd. En in het echte leven nog steeds eigenlijk wel. En ik kan de naam van mijn ex niet uitspreken. Dat is mijn echte 'de duivel oproepen' angst.
Dus ik doe wel dapper enzo, maar dat was een hele lange tijd voor mij niet te doen. Ik heb mezelf ontzettend lang de schuld gegeven van alles wat er tijdens die relatie is gebeurd, tot ik in andere relaties deze behandeling niet kreeg.
Dus het was voor mij ook een lange weg om te bewandelen.
Ondertussen staat hier in het lokale sufferdje een fantastische recensie over onze eerste voorstelling en met mijn naam genoemd met een prachtig compliment over mijn spel. Ik ben heel groot van trots, emotioneel en had dit niet verwacht, omdat mijn innerlijke criticus op de toppen van de longen aan het vertellen was wat ik allemaal niet zo goed had gedaan. Die innerlijke criticus zit nu heel stil en bedremmeld in een hoekje
Ik heb mijn verhaal ook heel lang Lord V genoemd. En in het echte leven nog steeds eigenlijk wel. En ik kan de naam van mijn ex niet uitspreken. Dat is mijn echte 'de duivel oproepen' angst.
Dus ik doe wel dapper enzo, maar dat was een hele lange tijd voor mij niet te doen. Ik heb mezelf ontzettend lang de schuld gegeven van alles wat er tijdens die relatie is gebeurd, tot ik in andere relaties deze behandeling niet kreeg.
Dus het was voor mij ook een lange weg om te bewandelen.
Ondertussen staat hier in het lokale sufferdje een fantastische recensie over onze eerste voorstelling en met mijn naam genoemd met een prachtig compliment over mijn spel. Ik ben heel groot van trots, emotioneel en had dit niet verwacht, omdat mijn innerlijke criticus op de toppen van de longen aan het vertellen was wat ik allemaal niet zo goed had gedaan. Die innerlijke criticus zit nu heel stil en bedremmeld in een hoekje
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
