Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en ook weer verdwijnen - 4
vrijdag 6 december 2024 om 09:04
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom de vraag om niet te quooten zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom de vraag om niet te quooten zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
vrijdag 24 januari 2025 om 19:47
Ik kom even voorzichtige schouderklopjes geven en voor wie wil heb ik nog wat dekentjes en fijne voorleesboekjes.
Oh en iedereen mag zijn Tupperware deze kant op gooien: gooi ik alle bakjes weer overval terug...Het is dat ik net op tijd besefte dat ik echt mal aan het doen ben en er hier echt geen ruimte is voor een tweede grote vriezer
@Selune: ik denk extra aan je en adem me ook door de volgende weken heen.
Oh en iedereen mag zijn Tupperware deze kant op gooien: gooi ik alle bakjes weer overval terug...Het is dat ik net op tijd besefte dat ik echt mal aan het doen ben en er hier echt geen ruimte is voor een tweede grote vriezer
@Selune: ik denk extra aan je en adem me ook door de volgende weken heen.
zaterdag 25 januari 2025 om 18:26
Gisteren was ik bij coach. En die heeft me van mijn sokken geblazen op een heftige maar goede manier.
We zijn beiden geïnteresseerd in geschiedenis en etymologie en daar praten we wel eens over als het zo uitkomt. Hij vroeg of ik ruimte had voor een verhaal. Die had ik niet maar alles beter dan... En toen vertelde hij dat soldaten vroegahhh leerden dat ze de bajonet na het steken met een draaiende beweging terug moesten trekken. Want dan werd de wond zo breed dat die nooit meer (met de medische kennis van toen) dicht kon groeien. En daarna; Een kind verliezen, je eigen kindertijd verliezen... is als een bajonetsteek. Die heelt nooit. Het enige dat je echt kan doen is zorgen dat de wond niet elke keer (levensbedreigend) ontsteekt.
Er gebeurde zoveel tegelijk bij mij. Het belangrijkst is denk ik dat ik niet moet proberen om het 'goed' te maken. Dat 'het' er mag zijn en dat ik er voor kan zorgen dat dat deel niet iets is om tegen te vechten. Dat ik niet tegen 'mezelf' moet vechten. Dat stuk van mij blijft altijd een beetje stuk. En dat mag.
Ik deel deze metafoor omdat hij misschien ook voor jullie 'iets' kan doen.
Jullie snappen.... de buren zijn blij met me want die hebben vandaag weer een rondje lasagna gekregen
Tijdens het koken ben ik instinctief bezig en heb ik het gevoel dat ik nergens anders mee bezig ben terwijl ik daarna (als ik 'blij' ben met wat er uit de pot/oven komt) merk dat er op de achtergrond heel veel gebeurt en verwerkt wordt.
We zijn beiden geïnteresseerd in geschiedenis en etymologie en daar praten we wel eens over als het zo uitkomt. Hij vroeg of ik ruimte had voor een verhaal. Die had ik niet maar alles beter dan... En toen vertelde hij dat soldaten vroegahhh leerden dat ze de bajonet na het steken met een draaiende beweging terug moesten trekken. Want dan werd de wond zo breed dat die nooit meer (met de medische kennis van toen) dicht kon groeien. En daarna; Een kind verliezen, je eigen kindertijd verliezen... is als een bajonetsteek. Die heelt nooit. Het enige dat je echt kan doen is zorgen dat de wond niet elke keer (levensbedreigend) ontsteekt.
Er gebeurde zoveel tegelijk bij mij. Het belangrijkst is denk ik dat ik niet moet proberen om het 'goed' te maken. Dat 'het' er mag zijn en dat ik er voor kan zorgen dat dat deel niet iets is om tegen te vechten. Dat ik niet tegen 'mezelf' moet vechten. Dat stuk van mij blijft altijd een beetje stuk. En dat mag.
Ik deel deze metafoor omdat hij misschien ook voor jullie 'iets' kan doen.
Jullie snappen.... de buren zijn blij met me want die hebben vandaag weer een rondje lasagna gekregen
Tijdens het koken ben ik instinctief bezig en heb ik het gevoel dat ik nergens anders mee bezig ben terwijl ik daarna (als ik 'blij' ben met wat er uit de pot/oven komt) merk dat er op de achtergrond heel veel gebeurt en verwerkt wordt.
zaterdag 25 januari 2025 om 20:49
Wat fijn dat je zo kan ontspannen tijdens het koken! Je kan wel een gaarkeuken beginnen!
Ik herken het wel een beetje, ik kan het ook echt meditatief vinden.
Heb vandaag uren gewandeld. Daarna ben ik ook leger en fijner.
Wat een mooi inzicht, de bajonet-wond, en dat je dus niet hoeft te proberen om weer heel te zijn, maar om te leren zo goed mogelijk om te gaan met de wond.
Ik voel ruimte en opluchting als ik je zo lees, klopt dat?
Fijn als iemand je zo'n inzicht kan geven.
Ik herken het wel een beetje, ik kan het ook echt meditatief vinden.
Heb vandaag uren gewandeld. Daarna ben ik ook leger en fijner.
Wat een mooi inzicht, de bajonet-wond, en dat je dus niet hoeft te proberen om weer heel te zijn, maar om te leren zo goed mogelijk om te gaan met de wond.
Ik voel ruimte en opluchting als ik je zo lees, klopt dat?
Fijn als iemand je zo'n inzicht kan geven.
zondag 26 januari 2025 om 17:21
Ik vandaag aan de slag met die TRE, maar volgens mij doe ik het weer verkeerd ofzo...
Het was minder getril en makkelijker controleerbaar dan na een high intensity full body training van een half uurtje...
(Dan tril ik de laatste 10 minuten als een rietje, en bij de cooling down ook als er maar een beetje spanning op een spier gezet wordt. )
Degenen die er wat mee gedaan hebben, trilden jullie al heel erg bij de voorbereidende oefeningen? Hoe lang waren jullie bezig met de voorbereidende oefeningen? Moest je bij het laatste stukje trillen nog dingen aanspannen?
Ik trilde bij de voorbereidende houdingen wel wat, maar zodra ik moest gaan liggen en mijn benen wijd deed was het helemaal weg...
Nou vind ik dat een ontzettende klotehouding, geen idee of dat ermee te maken heeft?
Het was minder getril en makkelijker controleerbaar dan na een high intensity full body training van een half uurtje...
(Dan tril ik de laatste 10 minuten als een rietje, en bij de cooling down ook als er maar een beetje spanning op een spier gezet wordt. )
Degenen die er wat mee gedaan hebben, trilden jullie al heel erg bij de voorbereidende oefeningen? Hoe lang waren jullie bezig met de voorbereidende oefeningen? Moest je bij het laatste stukje trillen nog dingen aanspannen?
Ik trilde bij de voorbereidende houdingen wel wat, maar zodra ik moest gaan liggen en mijn benen wijd deed was het helemaal weg...
Nou vind ik dat een ontzettende klotehouding, geen idee of dat ermee te maken heeft?
zondag 26 januari 2025 om 20:19
Ik tril wel bij de allerlaatste oefening, die wall sit. Die doe ik net zo lang tot ik tril.
Maar regelmatig hoef ik de voorbereidende oefeningen niet eens te doen. Ik moet wel als ik dan in die butterfly lig m'n knieeen steeds wat verder omhoog doen, vaak start het trillen het beste met de knieën behoorlijk hoog. Als je snap wat ik bedoel?
Maar regelmatig hoef ik de voorbereidende oefeningen niet eens te doen. Ik moet wel als ik dan in die butterfly lig m'n knieeen steeds wat verder omhoog doen, vaak start het trillen het beste met de knieën behoorlijk hoog. Als je snap wat ik bedoel?
zondag 26 januari 2025 om 21:49
@Cadeautje: 'ik voel ruimte en opluchting als ik je zo lees, klopt dat? ' Uhm. Inzicht zeker en dat doet me goed want ik ben best een rationeel persoon. Opluchting? Daar is acceptatie voor nodig. En daar ben ik niet goed in. Toen me ooit door artsen verteld werd dat ik mijn dromen op moest bergen en naar een zo goed mogelijke 'ik ben ziek' toekomst toe moest werken, ging alles in me in verzet. Met resultaat GnaGna... Het voelt weer zo'n beetje als dat moment. Alleen heb ik meer ervaring, levenswijsheid, ken ik mezelf beter en weet dus dat er nu wel waarheid in dit inzicht zit. Dat adopteren, daar is nog veel geknobbel voor nodig denk ik.
Maar voor nu, in deze periode, ben ik 'beter' dan andere jaren. Ondanks de extra toestanden.
Dat het stil is op 'klootzak-gebied' helpt daar echt bij. Dat ik daarvoor moest breken met mijn hele familie blijft steken. Ik mis mijn twee zussen en hun partners en kinderen. Maar de afstand beschermt me. Ik worstel maar weet zeker dat ik daar nu op dit moment geen verandering in moet brengen.
Maar voor nu, in deze periode, ben ik 'beter' dan andere jaren. Ondanks de extra toestanden.
Dat het stil is op 'klootzak-gebied' helpt daar echt bij. Dat ik daarvoor moest breken met mijn hele familie blijft steken. Ik mis mijn twee zussen en hun partners en kinderen. Maar de afstand beschermt me. Ik worstel maar weet zeker dat ik daar nu op dit moment geen verandering in moet brengen.
zondag 26 januari 2025 om 23:40
Libe, dan heb ik die wall sit niet goed genoeg gedaan denk ik.
Ik vond het nogal lang duren allemaal, 30-60 seconden, vaak herhalen. Ik voelde verder niets dus al die herhalingen. Tegen wall sit tijd was ik er wat klaar mee, dus toen ik verzuurde vrij rap omhoog gegaan, zonder flink of lang te trillen.
(Normaal bij workout komt dat ook vaak pas de tweede of derde ronde)
En misschien is het ook gewoon die butterfly.
Ben ik de enige die dat echt een gruwelijk nare houding vind?
Merkte wel dat het bewegen van mijn knieën (omhoog of juist iets omlaag) zorgde voor wat trilling. Maar het zette niet echt erg door.
Overigens kwam ik er afgelopen dagen achter dat ik zelf ook actief heel fanatiek 'wiebel'.
In bed heel snel en kort mijn billen aan een ontspannen, net alsof ik lig te rillen. Of een spier zo heftig aanspannen dat ie gaat trillen.
En ik vind het ook grappig om mijn voet zo op mijn tenen neer te zetten (op het toilet, tenen op de grond, ellebogen op mn knieën leunen) dat mn benen gaat trillen en bijna springen op gegeven moment.
Vooral vroeger vond ik dat hilarisch en zocht dat graag op. Ik heb het nu eigenlijk al een tijd niet gedaan/gehad, maar ook verdomd weinig zo gezeten. Zal het van de week weer eens proberen.
Dank voor je uitleg iig!
Olle, nee natuurlijk heb je het niet meteen geaccepteerd. Maar er is duidelijk een kwartje gevallen, en dat op zich heeft misschien al wel wat in werking gezet.
De ruimte heb ik dan verkeerd gelezen, of was misschien eigen invulling. Sorrie.
Die weerstand, weigeren te geloven en compromitteren aan de omstandigheden, dat heeft je ook heel ver gebracht natuurlijk.
En waarschijnlijk kan het je nog best veel opleveren.
Dat mag ook, als je daarvoor kiest of het nog nodig hebt.
Misschien kan je ook eens kijken naar wat het je kost. En of dat nog nodig is.
Misschien past het wel minder bij je ondertussen?
Ik vond het nogal lang duren allemaal, 30-60 seconden, vaak herhalen. Ik voelde verder niets dus al die herhalingen. Tegen wall sit tijd was ik er wat klaar mee, dus toen ik verzuurde vrij rap omhoog gegaan, zonder flink of lang te trillen.
(Normaal bij workout komt dat ook vaak pas de tweede of derde ronde)
En misschien is het ook gewoon die butterfly.
Ben ik de enige die dat echt een gruwelijk nare houding vind?
Merkte wel dat het bewegen van mijn knieën (omhoog of juist iets omlaag) zorgde voor wat trilling. Maar het zette niet echt erg door.
Overigens kwam ik er afgelopen dagen achter dat ik zelf ook actief heel fanatiek 'wiebel'.
In bed heel snel en kort mijn billen aan een ontspannen, net alsof ik lig te rillen. Of een spier zo heftig aanspannen dat ie gaat trillen.
En ik vind het ook grappig om mijn voet zo op mijn tenen neer te zetten (op het toilet, tenen op de grond, ellebogen op mn knieën leunen) dat mn benen gaat trillen en bijna springen op gegeven moment.
Vooral vroeger vond ik dat hilarisch en zocht dat graag op. Ik heb het nu eigenlijk al een tijd niet gedaan/gehad, maar ook verdomd weinig zo gezeten. Zal het van de week weer eens proberen.
Dank voor je uitleg iig!
Olle, nee natuurlijk heb je het niet meteen geaccepteerd. Maar er is duidelijk een kwartje gevallen, en dat op zich heeft misschien al wel wat in werking gezet.
De ruimte heb ik dan verkeerd gelezen, of was misschien eigen invulling. Sorrie.
Die weerstand, weigeren te geloven en compromitteren aan de omstandigheden, dat heeft je ook heel ver gebracht natuurlijk.
En waarschijnlijk kan het je nog best veel opleveren.
Dat mag ook, als je daarvoor kiest of het nog nodig hebt.
Misschien kan je ook eens kijken naar wat het je kost. En of dat nog nodig is.
Misschien past het wel minder bij je ondertussen?
maandag 27 januari 2025 om 08:21
Avo, dat 'wiebelen' in bed met benen, billen etc doe ik ook veel. Lijkt nu met therapie wel af te nemen. En die wc houding ken ik ook, kan er heel heftig van trillen maar doe die eigenlijk nooit actief zelf. Gebeurt als ik heel zenuwachtig ben, of ziek. Associeer hem daar ook mee, dus vind 'm niet prettig.
maandag 27 januari 2025 om 14:11
Jullie hebben het over TRE en over moeilijke houdingen en 'echte' shit en ellende.
En dan kom ik melden dat ik helemaal van de leg ben, omdat ik net een motvlindertje van het raam plukte met een glas en een vel papier en opeens weer weet waarom ik dat altijd met zoveel hyper alertheid doe. En zo omslachtig, en stiekem soms zelfs.
Omdat die klootzak, als ik een beestje zag wat ik naar buiten wilde helpen, het beestje met zijn slipper dood sloeg voordat ik erbij kon komen, omdat ik eerst een glas en een papier moest pakken. En hij dan zijn schouders ophaalde, want nu was het probleem toch ook opgelost....
Dus nu zit ik met mijn lichaam in mijn echte huis, maar mijn hoofd zit weer kristalhelder en met alle details in dát huis. En er komt niets meer uit mijn handen. En ik heb nog zoveel werk. Maar ik kan alleen maar met mijn glas en papiertje in shock kijken naar de slipper en hém en zijn uitgestreken gezicht.
En dan kom ik melden dat ik helemaal van de leg ben, omdat ik net een motvlindertje van het raam plukte met een glas en een vel papier en opeens weer weet waarom ik dat altijd met zoveel hyper alertheid doe. En zo omslachtig, en stiekem soms zelfs.
Omdat die klootzak, als ik een beestje zag wat ik naar buiten wilde helpen, het beestje met zijn slipper dood sloeg voordat ik erbij kon komen, omdat ik eerst een glas en een papier moest pakken. En hij dan zijn schouders ophaalde, want nu was het probleem toch ook opgelost....
Dus nu zit ik met mijn lichaam in mijn echte huis, maar mijn hoofd zit weer kristalhelder en met alle details in dát huis. En er komt niets meer uit mijn handen. En ik heb nog zoveel werk. Maar ik kan alleen maar met mijn glas en papiertje in shock kijken naar de slipper en hém en zijn uitgestreken gezicht.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
maandag 27 januari 2025 om 15:03
Tsja, je hebt je triggers en de gevoelens die ze oproepen niet voor het uitkiezen. Was het maar zo.
Hoop dat je het snel kwijtraakt, dat gevoel. En anders 5 dingen opnoemen die je ziet, 4 die je voelt, 3 die je hoort....
Even gronden, op je tenen lopen, op je hakken lopen, op de buitenkant en op de binnenkant.
Voelen waar je nog vloer voelt en waar niet meer.
Hopelijk haalt dat je weer meer naar het hier en nu, en laat de adrenaline dalen.
Misschien toch eens tijd voor traumaverwerking Doreia.
Hoop dat je het snel kwijtraakt, dat gevoel. En anders 5 dingen opnoemen die je ziet, 4 die je voelt, 3 die je hoort....
Even gronden, op je tenen lopen, op je hakken lopen, op de buitenkant en op de binnenkant.
Voelen waar je nog vloer voelt en waar niet meer.
Hopelijk haalt dat je weer meer naar het hier en nu, en laat de adrenaline dalen.
Misschien toch eens tijd voor traumaverwerking Doreia.
maandag 27 januari 2025 om 15:41
@Doreia: Ik vind het een goed advies van Avo. Afgelopen tijd is er veel bij je gebeurd en ik lees hierin dat er deurtjes open gaan, triggers opspelen en je eigenlijk ook wel nog wat stappen zou willen/kunnen? maken/nodig hebt?
@AVO: Sorry naar mij is zeker niet nodig. Ik vond het helpend wat je schreef. Fijn dat je interesse hebt en me net wat langer laat nadenken over wat ik erbij voel
@AVO: Sorry naar mij is zeker niet nodig. Ik vond het helpend wat je schreef. Fijn dat je interesse hebt en me net wat langer laat nadenken over wat ik erbij voel
maandag 27 januari 2025 om 15:45
Hier ook een wiebelaar. Wist niet dat het een ding was, ik doe het om te ontstressen geloof ik maar ook als de menstruatiepijn te erg is.
En Olle, dankjewel voor het opschrijven over de wond. En vooral over het stuk zijn en daarmee leven, dat is heel herkenbaar. Ik ben een heel klein beetje stuk (wie niet?) en soms vind ik dat onverdragelijk.
Selune, ik kom ook even naast je zitten. Ik hou je vast zodat je kan leunen en diep zuchten, maar ook zodat je je zonder enige moeite los kan maken. Je mag hier even laten zien hoe het echt gaat, dat is oke, je bent nog steeds goed genoeg. Je hebt alleen heel veel verdriet en angst. Dat is klote, maar niet jouw schuld. Het gaat weer lichter worden. Maar zo lang het nodig is ben je hier veilig.
Bloemenvaasje, ik ben benieuwd of je nog meeleest en hoe het gaat.
En Olle, dankjewel voor het opschrijven over de wond. En vooral over het stuk zijn en daarmee leven, dat is heel herkenbaar. Ik ben een heel klein beetje stuk (wie niet?) en soms vind ik dat onverdragelijk.
Selune, ik kom ook even naast je zitten. Ik hou je vast zodat je kan leunen en diep zuchten, maar ook zodat je je zonder enige moeite los kan maken. Je mag hier even laten zien hoe het echt gaat, dat is oke, je bent nog steeds goed genoeg. Je hebt alleen heel veel verdriet en angst. Dat is klote, maar niet jouw schuld. Het gaat weer lichter worden. Maar zo lang het nodig is ben je hier veilig.
Bloemenvaasje, ik ben benieuwd of je nog meeleest en hoe het gaat.
What a nuanced anxiety
maandag 27 januari 2025 om 17:46
Schrijf maar wat je de volgende dagen wil eten Selune dan denk ik al kokend aan je en neem je rustig mee in de stapjes van het kookproces. En ik hum er een beetje bij en je mag als je wil op het aanrecht komen zitten en zo nu en dan even proeven of gewoon zitten en als je wil je tranen laten druppen. Dan kijken we samen naar het verdriet dat er mag zijn.
maandag 27 januari 2025 om 18:22
Tsja. Jij om een beestje.
Ik ga kotsen en verdwijn als ik per ongeluk een schuimpje eet. En bij de geur heb ik wat jij hebt met je vlieg.
Gaat ook nergens over.
Schuimpjes hebben nog nooit iemand kwaad gedaan.
Het is kut, maar dit is hoe het werkt.
Al die kleine dingen.
Sommigen kan je plaatsen. Heb je beeld bij, een herinnering aan of woorden voor.
Maar net zoveel verstijven je, of laten een flits zien van iets waarvan je geen idee hebt wat het is, of hoe je dat ooit in taal kan vangen.
Laten je hart krimpen of je aden verdwijnen. Maken dat je meteen weg wilt. Maar waarom? Waarvoor? Doodvermoeiend.
Maar soit.
Libe, wat grappig dat jij ook wiebelt.
Ik zat er vanmiddag en gisteravond weer een beetje mee te spelen, en mijn benen hupsten zo weer rond als ik ga zitten en op mijn tenen leun.
Snap dat jij dat niet grappig vindt, als je het associeert met ziek zijn en pijn.
Ik deed het vroeger ook op het toilet om de tijd te doden.
Ik wilde nog wel eens een half uurtje mezelf in het toilet parkeren, zodat ik niemand kwaad kon maken of voor de voeten lopen.
Ik vermaakte mezelf daar dus prima
Tyche ook al wiebelaar. Wat grappig.
Bij heftige pijn ga ik trouwens doodstil zitten/liggen en 'ik ben er niet' doen.
Behalve bij de tandarts of als mensen me nog pijn gaan doen, dan zet ik me schrap en ben ik een stuk staal. (Goed ingepakt in vet. Dat dan weer wel.
Zo jammer. Het lichaam van een godin, verstopt in een buddha)
Ik ga kotsen en verdwijn als ik per ongeluk een schuimpje eet. En bij de geur heb ik wat jij hebt met je vlieg.
Gaat ook nergens over.
Schuimpjes hebben nog nooit iemand kwaad gedaan.
Het is kut, maar dit is hoe het werkt.
Al die kleine dingen.
Sommigen kan je plaatsen. Heb je beeld bij, een herinnering aan of woorden voor.
Maar net zoveel verstijven je, of laten een flits zien van iets waarvan je geen idee hebt wat het is, of hoe je dat ooit in taal kan vangen.
Laten je hart krimpen of je aden verdwijnen. Maken dat je meteen weg wilt. Maar waarom? Waarvoor? Doodvermoeiend.
Maar soit.
Libe, wat grappig dat jij ook wiebelt.
Ik zat er vanmiddag en gisteravond weer een beetje mee te spelen, en mijn benen hupsten zo weer rond als ik ga zitten en op mijn tenen leun.
Snap dat jij dat niet grappig vindt, als je het associeert met ziek zijn en pijn.
Ik deed het vroeger ook op het toilet om de tijd te doden.
Ik wilde nog wel eens een half uurtje mezelf in het toilet parkeren, zodat ik niemand kwaad kon maken of voor de voeten lopen.
Ik vermaakte mezelf daar dus prima
Tyche ook al wiebelaar. Wat grappig.
Bij heftige pijn ga ik trouwens doodstil zitten/liggen en 'ik ben er niet' doen.
Behalve bij de tandarts of als mensen me nog pijn gaan doen, dan zet ik me schrap en ben ik een stuk staal. (Goed ingepakt in vet. Dat dan weer wel.
Zo jammer. Het lichaam van een godin, verstopt in een buddha)
maandag 27 januari 2025 om 18:30
Wiebelen hier ook. En heftige pijn is verstilling inderdaad of zolang dat mogelijk is gewoon doorgaan alsof er niets is.
@Olle ik weet het niet. Ik ga morgen denk ik maar weer kippensoep maken. Troostvoer. Zoveel levert triggers op.
@Doreia hier ook van die rare kleine dingen. Een geur, een geluid, iets in m'n mond of op m'n hoofd dat ik 'herken'. Triggers zijn zo naar en vaak niet eens goed te vangen.
@Olle ik weet het niet. Ik ga morgen denk ik maar weer kippensoep maken. Troostvoer. Zoveel levert triggers op.
@Doreia hier ook van die rare kleine dingen. Een geur, een geluid, iets in m'n mond of op m'n hoofd dat ik 'herken'. Triggers zijn zo naar en vaak niet eens goed te vangen.
Forever is a hell of a long time
maandag 27 januari 2025 om 18:58
Wiebelaar meldt zich. Ik heb het vooral in bed. Bilspieren aanspannen en loslaten maar ook een soort van 'wiegen' van mijn heupen in korte, snelle bewegingen. Vaak ga ik erbij tellen. Weg. Nananananaaaa. Tellen. Niet naar die gedachten. Weg.
Dit heb ik nog nooit aan iemand verteld. Net zoals het volgende: In spanning moet ik woorden hardop zeggen. Dat hou ik in gezelschap onder controle (Geen tourette dus zoals ik soms wel dacht te moeten onderzoeken) maar als ik alleen ben roep ik plots een woord en in die spanning steeds datzelfde woord. Kan van alles zijn en heeft zelden met de reden van spanning te maken.
Man 'betrapt' er me soms op als ik het (zachtjes) in zijn aanwezigheid heb. Dan zeg/zei ik altijd dat er veel spanning zit en ik het blijkbaar nodig heb om te ontladen.
Ik had geen idee dat andere mensen dit ook ervaren. DANK voor jullie openheid!
Dit heb ik nog nooit aan iemand verteld. Net zoals het volgende: In spanning moet ik woorden hardop zeggen. Dat hou ik in gezelschap onder controle (Geen tourette dus zoals ik soms wel dacht te moeten onderzoeken) maar als ik alleen ben roep ik plots een woord en in die spanning steeds datzelfde woord. Kan van alles zijn en heeft zelden met de reden van spanning te maken.
Man 'betrapt' er me soms op als ik het (zachtjes) in zijn aanwezigheid heb. Dan zeg/zei ik altijd dat er veel spanning zit en ik het blijkbaar nodig heb om te ontladen.
Ik had geen idee dat andere mensen dit ook ervaren. DANK voor jullie openheid!
maandag 27 januari 2025 om 19:29
Man heeft dat Olle! Die kan vanuit het niets ineens een woord hardop zeggen. Vooral sochtends of onder de douche.
En hier ook een wiebelaar. Vooral met mijn heupen en billen. Heen en weer.
Die triggers herken ik Doreia. Ze overvallen je. En kosten bakken met energie.
Ik ben een beetje uit het lood geslagen. Kan het niet zo goed uitleggen en krijg, door mijn stomme hoofd, zaken ook niet op een rijtje. Man is in elk geval terug, en heeft het mooi gehad.
En hier ook een wiebelaar. Vooral met mijn heupen en billen. Heen en weer.
Die triggers herken ik Doreia. Ze overvallen je. En kosten bakken met energie.
Ik ben een beetje uit het lood geslagen. Kan het niet zo goed uitleggen en krijg, door mijn stomme hoofd, zaken ook niet op een rijtje. Man is in elk geval terug, en heeft het mooi gehad.
maandag 27 januari 2025 om 19:52
Jeah, you made it Lucy.
Wat het ook is dat je nu raakt, je hebt de week zonder man gehad. Bikkel.
Wat helpt je normaal om dingen op een rijtje te zetten? Praten, schrijven, wandelen, keihard zingen, slapen, douchen?
He, had ik al gezegd dat je het gehaald had?
Olle, en zo heeft ieder zijn ding. Jij wiebelt dus alleen bij spanning begrijp ik?
Ik wiebel nu -benen over elkaar - ook met bovenste been. Ik wist op zich wel dat ik het deed, maar het valt me nu op hoe vaak.
Ik houd het trouwens ook in als er mensen bij zijn.
Hardop praten doe ik wel, maar meer conversaties, of mopperen of hardop denken.
Wat ik wel soms lastig in te houden vind is zingen, als er al eeuwen een liedje door mn hoofd toetert. Dan ontsnapt fluiten me nog wel eens.. grappig dat jij dat met woorden hebt.
Zijn het willekeurige woorden, of flarden gedachten of reacties?
Selune ook al wiebelaar.
We kunnen een wiebelclubje beginnen.
Wat het ook is dat je nu raakt, je hebt de week zonder man gehad. Bikkel.
Wat helpt je normaal om dingen op een rijtje te zetten? Praten, schrijven, wandelen, keihard zingen, slapen, douchen?
He, had ik al gezegd dat je het gehaald had?
Olle, en zo heeft ieder zijn ding. Jij wiebelt dus alleen bij spanning begrijp ik?
Ik wiebel nu -benen over elkaar - ook met bovenste been. Ik wist op zich wel dat ik het deed, maar het valt me nu op hoe vaak.
Ik houd het trouwens ook in als er mensen bij zijn.
Hardop praten doe ik wel, maar meer conversaties, of mopperen of hardop denken.
Wat ik wel soms lastig in te houden vind is zingen, als er al eeuwen een liedje door mn hoofd toetert. Dan ontsnapt fluiten me nog wel eens.. grappig dat jij dat met woorden hebt.
Zijn het willekeurige woorden, of flarden gedachten of reacties?
Selune ook al wiebelaar.
We kunnen een wiebelclubje beginnen.
maandag 27 januari 2025 om 20:06
" normaal" helpt denken me. Verbanden gaan zien, dingen in context plaatsen, spiegelen aan theorieën en dingen die ik geleerd heb. Maar het is al een jaar niet meer normaal. Alsof halverwege een zin de boel alweer vervliegt. Je het kan grijpen maar toch niet. Weet dat er een verband is maar er niet bij kunnen. Zo ontzettend irritant.
En ja. Dat ik het gehaald heb is vooral te danken aan mijn lieve vriendin die een hele week alles uit mijn handen heeft genomen. Ze is goud waard
En ja. Dat ik het gehaald heb is vooral te danken aan mijn lieve vriendin die een hele week alles uit mijn handen heeft genomen. Ze is goud waard
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
