Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en ook weer verdwijnen - 4
vrijdag 6 december 2024 om 09:04
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom de vraag om niet te quooten zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom de vraag om niet te quooten zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
donderdag 30 januari 2025 om 08:44
Je had kind moeten zijn Lucy. Je moeder had jou op moeten voeden, in alle facetten van het leven. Jij hebt daarin slechts de rol van kind te spelen moeten hebben.
En nu je zelf moeder bent, heb je naar eer en geweten, want je hebt niet opzettelijk met een vooropgesteld plan, je dochter opgevoed, ondanks alles wat je zelf vroeger hebt gemist. Jij bent een hele liefhebbende moeder. Je wil het oplossen voor je kind. Overnemen. Wat dan ook. Dat is liefde.
Je hoeft aan je moeder geen verontschuldigingen aan te bieden. Het zou eerder andersom mogen, als je het in de schuldhoek zou willen zoeken. En je hoeft ook niet te verontschuldigen tegenover je dochter. Je bent er voor haar. Elke dag opnieuw. Met de beste intenties, je schakelt hulp in, gaat mee en zorgt. Je doet wat je kunt en dat is genoeg. Meer kon en kun je niet doen. Dus daarmee doe je precies het goede.
En nu je zelf moeder bent, heb je naar eer en geweten, want je hebt niet opzettelijk met een vooropgesteld plan, je dochter opgevoed, ondanks alles wat je zelf vroeger hebt gemist. Jij bent een hele liefhebbende moeder. Je wil het oplossen voor je kind. Overnemen. Wat dan ook. Dat is liefde.
Je hoeft aan je moeder geen verontschuldigingen aan te bieden. Het zou eerder andersom mogen, als je het in de schuldhoek zou willen zoeken. En je hoeft ook niet te verontschuldigen tegenover je dochter. Je bent er voor haar. Elke dag opnieuw. Met de beste intenties, je schakelt hulp in, gaat mee en zorgt. Je doet wat je kunt en dat is genoeg. Meer kon en kun je niet doen. Dus daarmee doe je precies het goede.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
