Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en weer verdwijnen - 5
zaterdag 10 mei 2025 om 21:03
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en empathisch besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom geldt hier de regel: 'NIET QUOOTEN' zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en empathisch besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom geldt hier de regel: 'NIET QUOOTEN' zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
dinsdag 13 mei 2025 om 13:25
Goeie Olle. Het is niet zo dat je pas mag werken aan de problemen op het moment dat ze het meest aanwezig zijn. Het is niet zo dat je een aansteller bent op het moment dat het wel redelijk gaat en je niet verzuipt. Je weet dat er trauma is, je weet dat het op bepaalde momenten extra heftig aanwezig is en je weet ook dat je dat niet meer op die manier wil.
Ik ben ook bekend met de aanstel-gedachten. Ik heb dan wel geen trauma's maar kan wel erg streng voor mezelf zijn. Maar het gaat tegenwoordig op dat vlak wel beter. Ik ervaar iets als een probleem. Het maakt niet uit hoe groot of klein het probleem objectief gezien is. Voor mij is iets lastig, zwaar, moeilijk of ingewikkeld en dat is niet goed of slecht of aanstelgedrag. Het is gewoon wat het is en je probeert er zo goed mogelijk mee te dealen.
Ik ben ook bekend met de aanstel-gedachten. Ik heb dan wel geen trauma's maar kan wel erg streng voor mezelf zijn. Maar het gaat tegenwoordig op dat vlak wel beter. Ik ervaar iets als een probleem. Het maakt niet uit hoe groot of klein het probleem objectief gezien is. Voor mij is iets lastig, zwaar, moeilijk of ingewikkeld en dat is niet goed of slecht of aanstelgedrag. Het is gewoon wat het is en je probeert er zo goed mogelijk mee te dealen.
Here am I in my little bubble
dinsdag 13 mei 2025 om 18:42
Ik promoveer van zeurkous naar steunkous. I like it!
(hier soortgelijke situatie als EV, waarbij het proces na jaren voorbereiden nu in volle gang is. Ik ben naarstig op zoek ben naar wat anders wat betaalbaar, niet te gehorig, etc is. Nog niks gevonden.
Verder doe ik sinds kort mee aan project communitykunst over mentale issues. Ik ben vandaag begonnen aan een zwartschaapkunstwerk.)
(hier soortgelijke situatie als EV, waarbij het proces na jaren voorbereiden nu in volle gang is. Ik ben naarstig op zoek ben naar wat anders wat betaalbaar, niet te gehorig, etc is. Nog niks gevonden.
Verder doe ik sinds kort mee aan project communitykunst over mentale issues. Ik ben vandaag begonnen aan een zwartschaapkunstwerk.)
dinsdag 13 mei 2025 om 18:54
Haha, wat goed dat we gepromoveerd zijn! Ik vind steunkous ook wel een goede: die zorgen ervoor dat je overeind blijft en je bloed blijft stromen 
Wat naar van de politie, ookal kan je beredeneren dat er een duidelijke reden was voor het aanhouden. Maar inderdaad, dat je uberhaubt antwoord hebt gegeven en weer thuis bent gekomen, super knap!
Fijn dat coach zo goed reageerde, en met je mee heeft gedacht wat er mogelijk is.
Olle, hoe is het nu?
Hanke, fijn je te lezen. Wat tof dat je een kunstwerk gaat maken! Doe je dat vaker? Succes met het zoeken naar een nieuwe plek, het lijkt me heel naar als dat moeizaam gaat.
EV, wat rot als je je veilige plek kwijt raakt. Tuurlijk heeft Avo gelijk, dat een volgende plek ook weer fijn en veilig kan gaan voelen, maar de onzekerheid, het zoeken en wennen vraagt vaak heel veel. Op welke termijn gaat dit gebeuren, is dat al duidelijk?
Wat naar van de politie, ookal kan je beredeneren dat er een duidelijke reden was voor het aanhouden. Maar inderdaad, dat je uberhaubt antwoord hebt gegeven en weer thuis bent gekomen, super knap!
Fijn dat coach zo goed reageerde, en met je mee heeft gedacht wat er mogelijk is.
Olle, hoe is het nu?
Hanke, fijn je te lezen. Wat tof dat je een kunstwerk gaat maken! Doe je dat vaker? Succes met het zoeken naar een nieuwe plek, het lijkt me heel naar als dat moeizaam gaat.
EV, wat rot als je je veilige plek kwijt raakt. Tuurlijk heeft Avo gelijk, dat een volgende plek ook weer fijn en veilig kan gaan voelen, maar de onzekerheid, het zoeken en wennen vraagt vaak heel veel. Op welke termijn gaat dit gebeuren, is dat al duidelijk?
dinsdag 13 mei 2025 om 19:29
Olle, hoe was gisteravond?
Avo, wat fijn dat coach zo goed reageerde en dat afspraken zijn/worden omgepland. Ik hoop dat dat gaat helpen.
En wat een fijne reactie van de politie, al zal die arme man niets gesnapt hebben van je heftige reactie. Maar zoveel ongewilde exposure zal energie vreten
.
EV en Hanke: wat lijkt het me moeilijk als je ongewild je huis moet verlaten. EV: begrijp ik goed dat jij een andere woning toegewezen krijgt? Weet je of dat wel in dezelfde buurt is? Of moet je naar een andere wijk?
En Hanke, de onzekerheid van een fijne woning kunnen vinden... heb je nog even de tijd?
Ik snap denk ik wel wat de invloed zal zijn van het onvrijwillig je veilige stek moeten verlaten... heel fijn dat je de steun van de groep hebt ervaren EV, en moedig dat je het hebt durven delen!
Avo, wat fijn dat coach zo goed reageerde en dat afspraken zijn/worden omgepland. Ik hoop dat dat gaat helpen.
En wat een fijne reactie van de politie, al zal die arme man niets gesnapt hebben van je heftige reactie. Maar zoveel ongewilde exposure zal energie vreten
. EV en Hanke: wat lijkt het me moeilijk als je ongewild je huis moet verlaten. EV: begrijp ik goed dat jij een andere woning toegewezen krijgt? Weet je of dat wel in dezelfde buurt is? Of moet je naar een andere wijk?
En Hanke, de onzekerheid van een fijne woning kunnen vinden... heb je nog even de tijd?
Ik snap denk ik wel wat de invloed zal zijn van het onvrijwillig je veilige stek moeten verlaten... heel fijn dat je de steun van de groep hebt ervaren EV, en moedig dat je het hebt durven delen!
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
dinsdag 13 mei 2025 om 21:12
Ik lees je en snap dat brave Hendrika aanging.
Maar naderhand nog wandelen met een vriendin, hier typen, sporten, dan nog weer hier schrijven.... Je had ook in heel ander gedrag en geflinter kunnen vervallen, tijd kwijtraken. Dat erbij blijven, er over delen, waarnemen wat er gevoeld wordt, daar ging mijn positieve opmerking over.
Die ik ga weghalen later
Maar naderhand nog wandelen met een vriendin, hier typen, sporten, dan nog weer hier schrijven.... Je had ook in heel ander gedrag en geflinter kunnen vervallen, tijd kwijtraken. Dat erbij blijven, er over delen, waarnemen wat er gevoeld wordt, daar ging mijn positieve opmerking over.
Die ik ga weghalen later
dinsdag 13 mei 2025 om 22:19
Haha steunkousen dat is een mooie naam en wat goed dat je dit topic benoemd hebt!
Avo, je zal wel geschrokken zijn zeg! Wel zo te lezen goed gereageerd op de situatie.
Hanke, wat is een zwartschaapkunstwerk voor jou?
Ik ga morgen starten met GLI een leefstijlcursus mede om (ja weer) af te vallen. Ik had bij de intake al aangegeven dat ik twijfelde omdat ik een beetje bang was dat het tegen me zou gaan werken. En toen die man ook nog suggereerde dat nu ik al een tijd stabiel ben ik ook kan gaan afbouwen met mijn ad of ap. Gelijk duidelijk gemaakt dat dit absoluut geen goed plan is. Maar ja dat maakt het afvallen moeilijk. Ja dan is dat maar zo.
Maar goed er moet wat gebeuren dus toch maar aangemeld en nu zat ik net mijn huiswerk te maken en dan zijn direct de vragen: welke kritische/negatieve gedachtes komen er in je op als je in de spiegel kijkt enzo en dit wil ik dus niet. Ik ben me juist voor het eerst van mijn leven niet constant meer bewust van die gedachtes en ik wil me daar niet op gaan focussen.
Nu zit ik met maagpijn op de bank ik weet gewoon niet waar ik goed aan doe. Ik kan het sowieso even aankijken natuurlijk en ik ga morgen wel ik ben alleen zo bang dat dit me uit balans kan brengen. En is dat het me waard? Weer afvallen? Opletten? Ervoor waken niet weer door te slaan? Verhalen van anderen horen?
Uiteraard in het verleden al zo vreselijk veel gedaan wat afvallen betreft heb ook een maagverkleining gehad maar ja al met al jojo ik met 60 kilo.
En ergens denk ik ook: ik ben voor het eerst in mijn leven gelukkig moet ik niet accepteren dat mijn gewicht nou eenmaal hoog is en schommelt of is dit juist een mooi moment om dit deel van mijn leven nu ook (weer) aan te pakken?
Ik kan gewoon echt niet weer opname in, opname uit en chronisch suïcidaal zijn. Ik wil geen pogingen, mijzelf pijn doen, opsluitingen, zorgen van familie, zwarte gaten, dissociaties en de eeuwige angst en verdriet. Ik wil dit niet op mij af roepen.
Maar ik wil ook wel zeker 15 kilo afvallen.
Sorry ik draaf door en ben aan het zeuren.
Avo, je zal wel geschrokken zijn zeg! Wel zo te lezen goed gereageerd op de situatie.
Hanke, wat is een zwartschaapkunstwerk voor jou?
Ik ga morgen starten met GLI een leefstijlcursus mede om (ja weer) af te vallen. Ik had bij de intake al aangegeven dat ik twijfelde omdat ik een beetje bang was dat het tegen me zou gaan werken. En toen die man ook nog suggereerde dat nu ik al een tijd stabiel ben ik ook kan gaan afbouwen met mijn ad of ap. Gelijk duidelijk gemaakt dat dit absoluut geen goed plan is. Maar ja dat maakt het afvallen moeilijk. Ja dan is dat maar zo.
Maar goed er moet wat gebeuren dus toch maar aangemeld en nu zat ik net mijn huiswerk te maken en dan zijn direct de vragen: welke kritische/negatieve gedachtes komen er in je op als je in de spiegel kijkt enzo en dit wil ik dus niet. Ik ben me juist voor het eerst van mijn leven niet constant meer bewust van die gedachtes en ik wil me daar niet op gaan focussen.
Nu zit ik met maagpijn op de bank ik weet gewoon niet waar ik goed aan doe. Ik kan het sowieso even aankijken natuurlijk en ik ga morgen wel ik ben alleen zo bang dat dit me uit balans kan brengen. En is dat het me waard? Weer afvallen? Opletten? Ervoor waken niet weer door te slaan? Verhalen van anderen horen?
Uiteraard in het verleden al zo vreselijk veel gedaan wat afvallen betreft heb ook een maagverkleining gehad maar ja al met al jojo ik met 60 kilo.
En ergens denk ik ook: ik ben voor het eerst in mijn leven gelukkig moet ik niet accepteren dat mijn gewicht nou eenmaal hoog is en schommelt of is dit juist een mooi moment om dit deel van mijn leven nu ook (weer) aan te pakken?
Ik kan gewoon echt niet weer opname in, opname uit en chronisch suïcidaal zijn. Ik wil geen pogingen, mijzelf pijn doen, opsluitingen, zorgen van familie, zwarte gaten, dissociaties en de eeuwige angst en verdriet. Ik wil dit niet op mij af roepen.
Maar ik wil ook wel zeker 15 kilo afvallen.
Sorry ik draaf door en ben aan het zeuren.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
dinsdag 13 mei 2025 om 22:48
Nee hoor IBI is niet doordraven of zeuren.
Ik snap heel goed dat je voorzichtig omgaat met zo'n standaard GLI terwijl je nu al een poos stabiel leeft met een EPA. Alleen maar heel zorgvuldig naar jezelf.
Hier een forse eetverslaving. Voor mij werkt zelfhulpgedoe, er gaat nogal wat tijd en energie in werken aan herstel zitten, door mij, elke dag. Voor mij een manier die eigen is voor me, die werkt voor mij. (maar lang niet voor iedereen) Ik ben zwaarder dan ik zou willen maar vooral de obsessie, het bingen en ondereten is zoveel minder dan voorheen.
Ik snap heel goed dat je je afvraagt of je dit moet willen/durven. Je kunt ook het niet invullen nu, omdat het onveilig is voor je. Niet meteen diep het protocol induiken maar vooral de andere dingen die aangeboden worden, waarvan je voelt dat het je goed kan doen, uitproberen.
Bij mij komt het vaak neer op ja/nee/niet nu/slalommen (de aangepaste versie). Zodra me duidelijk wordt, welk van deze 4, komt er rust.
Ik snap heel goed dat je voorzichtig omgaat met zo'n standaard GLI terwijl je nu al een poos stabiel leeft met een EPA. Alleen maar heel zorgvuldig naar jezelf.
Hier een forse eetverslaving. Voor mij werkt zelfhulpgedoe, er gaat nogal wat tijd en energie in werken aan herstel zitten, door mij, elke dag. Voor mij een manier die eigen is voor me, die werkt voor mij. (maar lang niet voor iedereen) Ik ben zwaarder dan ik zou willen maar vooral de obsessie, het bingen en ondereten is zoveel minder dan voorheen.
Ik snap heel goed dat je je afvraagt of je dit moet willen/durven. Je kunt ook het niet invullen nu, omdat het onveilig is voor je. Niet meteen diep het protocol induiken maar vooral de andere dingen die aangeboden worden, waarvan je voelt dat het je goed kan doen, uitproberen.
Bij mij komt het vaak neer op ja/nee/niet nu/slalommen (de aangepaste versie). Zodra me duidelijk wordt, welk van deze 4, komt er rust.
woensdag 14 mei 2025 om 00:00
IBI, is het misschien verstandiger om hulp te krijgen van een diëtiste van het ziekenhuis? Ipv GLI? Niet lullig, maar GLI is een loi-cursus, gericht op gezond eten en bewegen voor mensen die "gewoon wat hulp nodig hebben met afvallen". En als ik he hoor, kunnen ze in hun enthousiasme en onwetendheid jou behoorlijk over de kling jagen. Überhaupt de veaag/opmerking dat je beter kunt stoppen met ad/ap want dat maakt afvallen moeilijk... Wat nou als je ja had gezegd? Hadden ze je dan op eigen houtje laten afbouwen? En wie zou je dan moeten opvangen als het fout was gegaan?
Luister naar je instinct. Volgens mij vertelt dat je prima wat je nodig hebt. En dat is niet deze meneer en deze vragenlijst.
Als je af wil vallen: prima, mits gezond en onder goede begeleiding, zonder teveel druk. Als je meer wil bewegen: prima. Ga bij een wandelclub, meld je aan voor (medisch) fitness, ga lekker stukken fietsen als mogelijk.
Maar asjeblieft, luister naar je intuïtie
Luister naar je instinct. Volgens mij vertelt dat je prima wat je nodig hebt. En dat is niet deze meneer en deze vragenlijst.
Als je af wil vallen: prima, mits gezond en onder goede begeleiding, zonder teveel druk. Als je meer wil bewegen: prima. Ga bij een wandelclub, meld je aan voor (medisch) fitness, ga lekker stukken fietsen als mogelijk.
Maar asjeblieft, luister naar je intuïtie
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
woensdag 14 mei 2025 om 00:16
O ibi luister alsjeblieft naar je gevoel dat dit niet de juiste weg is.
Ik zit aan de andere kant van de lijn. Maar er is mij altijd op het hart gedrukt door de pysch en de kliniek om niet met een GLI in zee te gaan. ( bij mij is het zo gevaarlijk omdat ik net niet door sla in de kg maar wel obsessief eetgedrag vertoon en dan terug val in ander verslavend gedrag) .
Heb je nog een therapeut?
Zoja kan je met hem/haar opzoek gaan na iemand die verstand heeft van eetstoornissen/pysch en vanuit daar je leefstijl gaan aanpakken.
Ik zit aan de andere kant van de lijn. Maar er is mij altijd op het hart gedrukt door de pysch en de kliniek om niet met een GLI in zee te gaan. ( bij mij is het zo gevaarlijk omdat ik net niet door sla in de kg maar wel obsessief eetgedrag vertoon en dan terug val in ander verslavend gedrag) .
Heb je nog een therapeut?
Zoja kan je met hem/haar opzoek gaan na iemand die verstand heeft van eetstoornissen/pysch en vanuit daar je leefstijl gaan aanpakken.
woensdag 14 mei 2025 om 07:02
Ibi, wat een ingewikkelde situatie. Net als mijn collega steunkousen maak ik me wel zorgen over de opmerking over het afbouwen van medicatie, en vooral of de persoon die je voor je hebt wel een goede inschatting kan maken van jouw situatie.
Verder vroeg ik me ook nog af: wil jíj afvallen, of heb je het idee dat afvallen zou moeten (bv van je omgeving). Als dat eerste inderdaad het geval is zou ik kijken of er meer passende begeleiding te vinden is, die echt met je mee kan denken hoe afvallen te combineren met het houden van rust in je hoofd. Als je het (nu) niet echt zelf wil, zou ik in ieder geval stoppen met deze man en de technieken die hij gebruikt. Het klinkt alsof hij je nu veel onrust oplevert. Zijn de kilo's afvallen je de mentale rust waard?
Verder vroeg ik me ook nog af: wil jíj afvallen, of heb je het idee dat afvallen zou moeten (bv van je omgeving). Als dat eerste inderdaad het geval is zou ik kijken of er meer passende begeleiding te vinden is, die echt met je mee kan denken hoe afvallen te combineren met het houden van rust in je hoofd. Als je het (nu) niet echt zelf wil, zou ik in ieder geval stoppen met deze man en de technieken die hij gebruikt. Het klinkt alsof hij je nu veel onrust oplevert. Zijn de kilo's afvallen je de mentale rust waard?
woensdag 14 mei 2025 om 09:50
Hahaha steunkousen. Ik voel me wel vaak een kous, zo'n uitgelubberde die niet meer goed zit en waarvan je al tijden denkt, die moet ik eens weggooien. Haha.
Ibi, ik vind ook zeker niet dat je doordraaft of zeurt. En je gevoel is volgens mij heel legitiem. Maar ik sluit me ook aan bij de anderen, dat ik schrik van de opmerkingen. In welke context is dat gezegd? Of gevraagd?
Wat betreft het afvallen, hier ook overgewicht en ik probeer al jaren dat kwijt te raken. Soms lukt dat, dan val ik 20 kilo af. Dat vreet ik er dan weer allemaal aan. Vervolgens val ik weer zo'n 10 kilo af, vreet ik er ook weer allemaal aan. Ik zit er nu over te denken om misschien iets met coaching te doen op dat gebied. Maar dat vind ik dan weer zonde van mijn geld, want dat ben ik niet waard.
Ik sport nu een aantal maanden met een clubje vrouwen. Dat gaat best oké. Maar ik heb sinds een paar keer heel erg last van mijn benen, dus gisteren lukte niet alles. Toen vroeg de trainster aan het einde hoe het ging en tips enzo. Maar toen moest ik zo hard huilen ineens. Ze was heel lief. Maar ik zie dan gewoon het medelijden op haar gezicht en dan walg ik nog meer van mezelf. Ten eerste dat ik niet mee kan komen met de rest, dat ik zo dik ben. Ten tweede omdat ik me dan zo laat gaan met dat huilen en bah. Goor mens ben ik dan.
Vervolgens blijf ik wel in dat huilen zitten. Ik moet bijvoorbeeld al tijden weer een nieuwe afspraak maken bij de fysio (had ik met hem afgesproken). Dat durf ik niet. Omdat ik me schaam. Omdat ik begin 30 ben, maar net een oud wijf ben wat lichamelijk in elkaar stort. Omdat ik geen discipline heb. Ik schaam me omdat ik daar überhaupt zo vaak ben geweest en ook nog gedacht heb dat het best oké ging. Wie hou ik voor de gek telkens? Dus ik ben nu aan het bedenken hoe ik het kan afzeggen. Ik kan het proberen dood te laten bloeden, maar dan gaat hij op een gegeven moment contact opnemen. Dus jankte ik gisteravond nog verder wat af, in de auto naar mijn werk jankte ik nog wat. En ik voel de tranen nu ook al de hele tijd prikken.
Het liefst verdwijn ik nu. Ik vind mezelf zo walgelijk. Alles wat ik van mezelf zie, hoe ik doe en ben. Zoveel schaamte en zoveel schuld.
Ibi, ik vind ook zeker niet dat je doordraaft of zeurt. En je gevoel is volgens mij heel legitiem. Maar ik sluit me ook aan bij de anderen, dat ik schrik van de opmerkingen. In welke context is dat gezegd? Of gevraagd?
Wat betreft het afvallen, hier ook overgewicht en ik probeer al jaren dat kwijt te raken. Soms lukt dat, dan val ik 20 kilo af. Dat vreet ik er dan weer allemaal aan. Vervolgens val ik weer zo'n 10 kilo af, vreet ik er ook weer allemaal aan. Ik zit er nu over te denken om misschien iets met coaching te doen op dat gebied. Maar dat vind ik dan weer zonde van mijn geld, want dat ben ik niet waard.
Ik sport nu een aantal maanden met een clubje vrouwen. Dat gaat best oké. Maar ik heb sinds een paar keer heel erg last van mijn benen, dus gisteren lukte niet alles. Toen vroeg de trainster aan het einde hoe het ging en tips enzo. Maar toen moest ik zo hard huilen ineens. Ze was heel lief. Maar ik zie dan gewoon het medelijden op haar gezicht en dan walg ik nog meer van mezelf. Ten eerste dat ik niet mee kan komen met de rest, dat ik zo dik ben. Ten tweede omdat ik me dan zo laat gaan met dat huilen en bah. Goor mens ben ik dan.
Vervolgens blijf ik wel in dat huilen zitten. Ik moet bijvoorbeeld al tijden weer een nieuwe afspraak maken bij de fysio (had ik met hem afgesproken). Dat durf ik niet. Omdat ik me schaam. Omdat ik begin 30 ben, maar net een oud wijf ben wat lichamelijk in elkaar stort. Omdat ik geen discipline heb. Ik schaam me omdat ik daar überhaupt zo vaak ben geweest en ook nog gedacht heb dat het best oké ging. Wie hou ik voor de gek telkens? Dus ik ben nu aan het bedenken hoe ik het kan afzeggen. Ik kan het proberen dood te laten bloeden, maar dan gaat hij op een gegeven moment contact opnemen. Dus jankte ik gisteravond nog verder wat af, in de auto naar mijn werk jankte ik nog wat. En ik voel de tranen nu ook al de hele tijd prikken.
Het liefst verdwijn ik nu. Ik vind mezelf zo walgelijk. Alles wat ik van mezelf zie, hoe ik doe en ben. Zoveel schaamte en zoveel schuld.
woensdag 14 mei 2025 om 11:46
Lieve Jahallo, ik zou je zo graag een knuffel geven. En ik gun het je zo dat je wat liever en milder naar jezelf kan zijn.
Geen doorzettingsvermogen hebben is relatief. Ten eerste: als je het niet hebt, betekent het dat je een eigenschap niet hebt. Dat maakt je geen slecht mens. De een heeft doorzettingsvermogen, de ander is analytisch, een derde persoon is heel betrouwbaar en komt altijd zijn afspraken na, een volgende is heel empatisch.
Je hoeft niet perfect te zijn. Je mag ook dingen niet volledig geweldig en perfect doen in het leven.
Ten tweede: ik denk niet dat jij geen doorzettingsvermogen hebt. Uit onderzoek blijkt, dat mensen met trauma waar het zenuwstelsel op standje overdrive staat moeilijker verbranden. Ze hebben vaker dan mensen met een gezond zenuwstelsel overgewicht en meer buikvet. En dit heeft niet eens perse te maken met overmatige calorie inname.
Ten derde: je kunt je energie niet op alles richten. Als eten voor jou een copingstrategie is, kom je in moeilijke tijden aan. Tot je een andere coping hebt gevonden. Eentje die blijft, ook in moeilijke tijden.
Vind je andere mensen met overgewicht minder waard? Geen doorzetters? Walgelijk? Het leven niet waard?
En als het antwoord nee is: kun/mag je dan net zo mild naar jezelf kijken?
Wat betreft fysio: dat is zelfzorg. En zijn mening over er jou kan nooit zo erg zijn als je eigen mening over jou. Zorg voor je lijf, want hoe minder je ervoor zorgt hoe harder het gaat protesteren. Ik vind jou het waard om naar de fysio te gaan. Ook hierin: kun je net zo mild zijn naar jezelf als dat je naar een ander zou zijn?
Geen doorzettingsvermogen hebben is relatief. Ten eerste: als je het niet hebt, betekent het dat je een eigenschap niet hebt. Dat maakt je geen slecht mens. De een heeft doorzettingsvermogen, de ander is analytisch, een derde persoon is heel betrouwbaar en komt altijd zijn afspraken na, een volgende is heel empatisch.
Je hoeft niet perfect te zijn. Je mag ook dingen niet volledig geweldig en perfect doen in het leven.
Ten tweede: ik denk niet dat jij geen doorzettingsvermogen hebt. Uit onderzoek blijkt, dat mensen met trauma waar het zenuwstelsel op standje overdrive staat moeilijker verbranden. Ze hebben vaker dan mensen met een gezond zenuwstelsel overgewicht en meer buikvet. En dit heeft niet eens perse te maken met overmatige calorie inname.
Ten derde: je kunt je energie niet op alles richten. Als eten voor jou een copingstrategie is, kom je in moeilijke tijden aan. Tot je een andere coping hebt gevonden. Eentje die blijft, ook in moeilijke tijden.
Vind je andere mensen met overgewicht minder waard? Geen doorzetters? Walgelijk? Het leven niet waard?
En als het antwoord nee is: kun/mag je dan net zo mild naar jezelf kijken?
Wat betreft fysio: dat is zelfzorg. En zijn mening over er jou kan nooit zo erg zijn als je eigen mening over jou. Zorg voor je lijf, want hoe minder je ervoor zorgt hoe harder het gaat protesteren. Ik vind jou het waard om naar de fysio te gaan. Ook hierin: kun je net zo mild zijn naar jezelf als dat je naar een ander zou zijn?
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
woensdag 14 mei 2025 om 15:59
Het voelt heel rot om mijn lijf te gebruiken, want het doet niet wat ik wil. Ik heb continu last van allerlei dingen en dan ben ik boos. Doe ik er van alles aan om fitter te worden en dan werkt het me zo tegen. Zoals het altijd al doet.
Er waren gisteren ook filmpjes gemaakt. Ik kon wel janken toen ik dat zag, hoe ik bewoog en hoe groot ik ben. Zo ontzettend walgelijk.
En ik zou niet zo tegen mijn kind praten nee, maar ik kan dat niet tegen mezelf zeggen. Ik geloof het niet.
Ik vind andere mensen met overgewicht helemaal niet minder waard, daar heb ik geen oordeel over. Ik vind dat van mezelf en ik weet hoe ik mezelf heb laten verslonzen.
De fysio durf ik niks mee. Ik kan misschien wel een appje sturen dat ik niet meer kom, maar wat moet ik dan zeggen. Geen idee.
Er waren gisteren ook filmpjes gemaakt. Ik kon wel janken toen ik dat zag, hoe ik bewoog en hoe groot ik ben. Zo ontzettend walgelijk.
En ik zou niet zo tegen mijn kind praten nee, maar ik kan dat niet tegen mezelf zeggen. Ik geloof het niet.
Ik vind andere mensen met overgewicht helemaal niet minder waard, daar heb ik geen oordeel over. Ik vind dat van mezelf en ik weet hoe ik mezelf heb laten verslonzen.
De fysio durf ik niks mee. Ik kan misschien wel een appje sturen dat ik niet meer kom, maar wat moet ik dan zeggen. Geen idee.
woensdag 14 mei 2025 om 18:31
ls je niet naar de fysio kan uit zelfliefde, lukt het dan wel om erger te voorkomen? Of desnoods om aan je dochter te laten zien dat je met pijn voor jezelf mag zorgen, dat je het voor haar doet?
lucy wijzigde dit bericht op 15-05-2025 07:38
84.24% gewijzigd
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
woensdag 14 mei 2025 om 19:35
Bedankt voor de betrokken en persoonlijke reacties op mijn bericht.
Op je vraag hoe het voelt Avo dat er zoveel eensgezindheid hier is het verbaasd me. Jullie lijken oprecht wat verbaasd/boos en bezorgd te zijn en dat terwijl ikzelf toch zo het gevoel heb dat ik het groter maak dan het is.
Ik ben dus een beetje in de war maar dat is ok.
Ik ben vanmorgen gegaan en het eerste half uur kon ik alleen maar denken “vlucht nu het nog kan” toen ik binnen kwam zat er sowieso iemand die zei: “hé IBI (echte naam dan he) en ik kon haar niet plaatsen maar later vertelde ze dat ze diëtiste is en ik heb inderdaad een tijdje bij haar gelopen.
Ik heb mijn twijfels wel eerlijk besproken. Ik had het idee dat mijn insteek wat anders was dan de meeste. Bv er was een vraag over je valkuil. Ik had benoemd dat ik te veel aanpassingen in 1 keer kon doen en mijn leven en dat dit kon leiden tot toename psychische klachten. De groepsleden echter zeiden dingen als: wijntje met nootjes en chocolade.
Ik twijfel nog steeds heel erg en mijn zus zei wel: “uh ibi je hebt in dit gesprek nu al een paar keer gezegd ik weet niet of dit wel goed is voor mij misschien is dat wel een aanwijzing”.
Voor nu besloten dat ik mijn begeleiding vanuit het FACT even een berichtje stuur of ze me vrijdag of maandag kunnen bellen want ik wil even sparren met hun wat ze denken dat nu het juiste is.
Voorlopig heb ik pas half juni weer een bijeenkomst dus ik kan nog even nadenken en afwachten.
Wat betreft de reactie of medicatie/spuitjes een idee is ja inderdaad dat overweeg ik wel maar dat moet of op hoge eigen kosten (red ik niet van mijn IVA) of je krijgt het mogelijk vergoed maar alleen als je minimaal een jaar actief meegedaan hebt met dit GLI traject wat dat betreft ligt er dan toch wat druk op mij.
Op je vraag hoe het voelt Avo dat er zoveel eensgezindheid hier is het verbaasd me. Jullie lijken oprecht wat verbaasd/boos en bezorgd te zijn en dat terwijl ikzelf toch zo het gevoel heb dat ik het groter maak dan het is.
Ik ben dus een beetje in de war maar dat is ok.
Ik ben vanmorgen gegaan en het eerste half uur kon ik alleen maar denken “vlucht nu het nog kan” toen ik binnen kwam zat er sowieso iemand die zei: “hé IBI (echte naam dan he) en ik kon haar niet plaatsen maar later vertelde ze dat ze diëtiste is en ik heb inderdaad een tijdje bij haar gelopen.
Ik heb mijn twijfels wel eerlijk besproken. Ik had het idee dat mijn insteek wat anders was dan de meeste. Bv er was een vraag over je valkuil. Ik had benoemd dat ik te veel aanpassingen in 1 keer kon doen en mijn leven en dat dit kon leiden tot toename psychische klachten. De groepsleden echter zeiden dingen als: wijntje met nootjes en chocolade.
Ik twijfel nog steeds heel erg en mijn zus zei wel: “uh ibi je hebt in dit gesprek nu al een paar keer gezegd ik weet niet of dit wel goed is voor mij misschien is dat wel een aanwijzing”.
Voor nu besloten dat ik mijn begeleiding vanuit het FACT even een berichtje stuur of ze me vrijdag of maandag kunnen bellen want ik wil even sparren met hun wat ze denken dat nu het juiste is.
Voorlopig heb ik pas half juni weer een bijeenkomst dus ik kan nog even nadenken en afwachten.
Wat betreft de reactie of medicatie/spuitjes een idee is ja inderdaad dat overweeg ik wel maar dat moet of op hoge eigen kosten (red ik niet van mijn IVA) of je krijgt het mogelijk vergoed maar alleen als je minimaal een jaar actief meegedaan hebt met dit GLI traject wat dat betreft ligt er dan toch wat druk op mij.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
