
History repeats
vrijdag 1 juni 2018 om 22:23
Fervent meelezer, dus ik weet dat ik pittige reacties kan krijgen. Ik heb me voorgenomen me er niet te onzeker door te laten worden, maar de boodschap eruit meer te nemen. Laat maar komen dus.
Ik ben een 44 jarige vrouw, gescheiden met twee zoontjes onder de 10. Ik heb een goede baan en ben financieel onafhankelijk. (Kinder)alimentatie ontvang ik niet, ik heb een koopwoning, best wat fijne vrienden, de basis staat wel stevig. Ik ben geen model, maar ook niet lelijk, mannen lijken me wel aantrekkelijk te vinden.
Toch voel ik me van binnen vaak een mislukkeling. Ik heb destijds een verkeerde partnerkeuze gemaakt, waar ik mijn kinderen mee heb "opgezadeld". Ze hebben weinig aan hun vader, waardoor ik het gevoel heb een extra tandje bij te moeten zetten. Niet in de zin dat ik ze verwen, maar wel dat ik er (uiteindelijk) alleen voor sta in hun opvoeding. Het wel goed MOET doen, niet ziek KAN worden, alles op orde met houden in huis, financieel, qua extra zorg die één van hen nodig heeft. Echte ontspanning vind ik moeilijk, gun ik mezelf niet.
Het allen zijn beangstigt me: kan ik dat wel?
Het maakt me verdrietig: ik wil ook een "normaal" gezinsleven, waarbij ik soms even kan leunen op de ander. Dus ja: ik ben eigenlijk misschien wel uit de beruchte categorie "wanhopig op zoek naar een partner".
Tegelijkertijd vind ik het enorm moeilijk een man toe te laten, want wat heb ik nou te bieden? Een druk leven, met weinig vrije tijd en weinig energie (mijn baan vergt behoorlijk wat). Ik heb behoefte aan gezelschap, ondersteuning en een arm om me heen. Dat is meer nemen dan geven, ben ik bang. Natuurlijk wil ik een partner helpen met klussen, voor hem koken en er voor hem zijn, feit is alleen dat ik meer "ballast" meeneem, dan de ander en over het algemeen minder tijd heb voor die ander dan andersom.
Ik wil niet weer een relatie aangaan, omdat ik me dan beter ga voelen. Ik wil me beter voelen en dan het gevoel hebben echt wat te bieden te hebben. Ik weet alleen niet hoe.
Lang verhaal, de vraag: hoe creëer ik wat meer eigenwaarde?
Ik ben een 44 jarige vrouw, gescheiden met twee zoontjes onder de 10. Ik heb een goede baan en ben financieel onafhankelijk. (Kinder)alimentatie ontvang ik niet, ik heb een koopwoning, best wat fijne vrienden, de basis staat wel stevig. Ik ben geen model, maar ook niet lelijk, mannen lijken me wel aantrekkelijk te vinden.
Toch voel ik me van binnen vaak een mislukkeling. Ik heb destijds een verkeerde partnerkeuze gemaakt, waar ik mijn kinderen mee heb "opgezadeld". Ze hebben weinig aan hun vader, waardoor ik het gevoel heb een extra tandje bij te moeten zetten. Niet in de zin dat ik ze verwen, maar wel dat ik er (uiteindelijk) alleen voor sta in hun opvoeding. Het wel goed MOET doen, niet ziek KAN worden, alles op orde met houden in huis, financieel, qua extra zorg die één van hen nodig heeft. Echte ontspanning vind ik moeilijk, gun ik mezelf niet.
Het allen zijn beangstigt me: kan ik dat wel?
Het maakt me verdrietig: ik wil ook een "normaal" gezinsleven, waarbij ik soms even kan leunen op de ander. Dus ja: ik ben eigenlijk misschien wel uit de beruchte categorie "wanhopig op zoek naar een partner".
Tegelijkertijd vind ik het enorm moeilijk een man toe te laten, want wat heb ik nou te bieden? Een druk leven, met weinig vrije tijd en weinig energie (mijn baan vergt behoorlijk wat). Ik heb behoefte aan gezelschap, ondersteuning en een arm om me heen. Dat is meer nemen dan geven, ben ik bang. Natuurlijk wil ik een partner helpen met klussen, voor hem koken en er voor hem zijn, feit is alleen dat ik meer "ballast" meeneem, dan de ander en over het algemeen minder tijd heb voor die ander dan andersom.
Ik wil niet weer een relatie aangaan, omdat ik me dan beter ga voelen. Ik wil me beter voelen en dan het gevoel hebben echt wat te bieden te hebben. Ik weet alleen niet hoe.
Lang verhaal, de vraag: hoe creëer ik wat meer eigenwaarde?
vrijdag 1 juni 2018 om 22:54

vrijdag 1 juni 2018 om 22:57
Als die ander jou niet leuk vindt, dan is het geen match. Neem dat niet persoonlijk op. Jij vindt ongetwijfeld ook niet iedereen leuk. Die ander mag kritisch zijn, maar jij ook!

vrijdag 1 juni 2018 om 22:58
ze zijn niet voor niets alleen, er is wat mee
vrijdag 1 juni 2018 om 23:00
Ik realiseer me verstandelijk best dat mijn gedachten niet kloppen. Gevoelsmatig wil het er alleen niet in.
Ik wéét dat ik aantrekkelijker ben als ik me beter in mijn vel voel, maar dat laatste bereiken vind ik moeilijk.
Ik vind andere vrouwen zonder relatie niet zielig, sterker nog: ik vind ze vaak heel sterk. Bij mezelf voelt het toch eerder als falen: ik was niet in staat een leuke man te vinden/goede keuzes te maken.
Ik wéét dat ik aantrekkelijker ben als ik me beter in mijn vel voel, maar dat laatste bereiken vind ik moeilijk.
Ik vind andere vrouwen zonder relatie niet zielig, sterker nog: ik vind ze vaak heel sterk. Bij mezelf voelt het toch eerder als falen: ik was niet in staat een leuke man te vinden/goede keuzes te maken.
vrijdag 1 juni 2018 om 23:03

vrijdag 1 juni 2018 om 23:03
wat doe je dan met die gedachten? onderzoek je ze? waarom gelden voor jou andere regels dan voor andere alleenstaande vrouwen? heb je een therapeut?Jassa schreef: ↑01-06-2018 23:00Ik realiseer me verstandelijk best dat mijn gedachten niet kloppen. Gevoelsmatig wil het er alleen niet in.
Ik wéét dat ik aantrekkelijker ben als ik me beter in mijn vel voel, maar dat laatste bereiken vind ik moeilijk.
Ik vind andere vrouwen zonder relatie niet zielig, sterker nog: ik vind ze vaak heel sterk. Bij mezelf voelt het toch eerder als falen: ik was niet in staat een leuke man te vinden/goede keuzes te maken.
je moet trouwens niet lekkerder in je vel willen zitten omdat je dan aantrekkelijker bent
je moet het idee van die man die je gaat redden loslaten
alles wat je nodig hebt is er al
soms is dat idee van dat vrouwen mannen nodig hebben met de paplepel in gegoten. het is de grootste en stomste leugen die ouders hun dochters wijsmaken
anoniem_287855 wijzigde dit bericht op 01-06-2018 23:04
0.10% gewijzigd
vrijdag 1 juni 2018 om 23:03
@Enn: wat ik zou kunnen skippen weet ik niet. Ik poets al een stuk minder uitgebreid dan voorheen en heb best wat grotere klussen in huis laten liggen. Het meeste van wat ik doe is denk ik echt wel noodzaak. Anderen zeggen soms dat ik er meer hulp bij moet vragen, maar iemand vragen mijn gang te sauzen of mijn kinderen op te vangen, vind ik nogal wat.
Bovendien: ik zou waarschijnlijk wat meer energie hebben als ik minder piekerde/somber was. Beetje vicieuze cirkel soms (al klinkt het zo geschreven wel zwaarder dan dat het is in real life)
Bovendien: ik zou waarschijnlijk wat meer energie hebben als ik minder piekerde/somber was. Beetje vicieuze cirkel soms (al klinkt het zo geschreven wel zwaarder dan dat het is in real life)
vrijdag 1 juni 2018 om 23:05
Ik wens je van harte een hele fijne nieuwe relatie toe. Maar een normale gezinssituatie gaat dat natuurlijk niet worden. Die nieuwe man is dan hooguit een leuke en aardige "oom" voor je kinderen, niet hun vader, en jullie zullen waarschijnlijk nooit in die zin een eenheid gaan vormen zoals je van nature wél bent als beide ouders samen zijn als ouders voor de kinderen. Niettemin wens ik je een geweldige toekomst.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
vrijdag 1 juni 2018 om 23:06
Waarom? Waarom mag jij geen hulp vragen en accepteren?
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
vrijdag 1 juni 2018 om 23:07
vrijdag 1 juni 2018 om 23:07
Ik heb geen therapeut, eerder wel eens gehad, hielp destijds veel, maar het veranderde de kern van het probleem niet.S-Meds schreef: ↑01-06-2018 23:03wat doe je dan met die gedachten? onderzoek je ze? waarom gelden voor jou andere regels dan voor andere alleenstaande vrouwen? heb je een therapeut?
je moet trouwens niet lekkerder in je vel willen zitten omdat je dan aantrekkelijker bent
je moet het idee van die man die je gaat redden loslaten
alles wat je nodig hebt is er al
Waarom blijf ik het dan toch zo beangstigend vinden? Ik wéét dat je gelijk hebt. Zo raar...
soms is dat idee van dat vrouwen mannen nodig hebben met de paplepel in gegoten. het is de grootste en stomste leugen die ouders hun dochters wijsmaken

vrijdag 1 juni 2018 om 23:14
@ Pejeka en meds: ik snap dat het wellicht zo over komt, maar ik zoek echt geen nieuwe/surrogaat vader voor mijn kinderen. Ik had ze misschien een leukere vader gegund, maar ze hebben een vader, ze houden van hem en hij van hen.
@ Enn: poeh, ik realiseer me dat dit ws wat verknipt klinkt, maar ik vind dat ik zelf de verantwoordelijkheid moet dragen voor de keuzes die ik heb gemaakt. Dus ook mijn eigen gang sauzen bij wijze van spreken. Ik wil niet de zielige alleenstaande moeder zijn die haar vrienden lastig valt met allerlei verzoekjes. Ik wil gelijkwaardige contacten.
Voor het zorgenkind is er geen extra hulp. Daarvoor is het niet ernstig genoeg. Het vraagt alleen wel extra zorg van anderen als hij daar is.
@ Enn: poeh, ik realiseer me dat dit ws wat verknipt klinkt, maar ik vind dat ik zelf de verantwoordelijkheid moet dragen voor de keuzes die ik heb gemaakt. Dus ook mijn eigen gang sauzen bij wijze van spreken. Ik wil niet de zielige alleenstaande moeder zijn die haar vrienden lastig valt met allerlei verzoekjes. Ik wil gelijkwaardige contacten.
Voor het zorgenkind is er geen extra hulp. Daarvoor is het niet ernstig genoeg. Het vraagt alleen wel extra zorg van anderen als hij daar is.

vrijdag 1 juni 2018 om 23:16
iemand vragen om de gang te sauzen is geen gelijkwaardige vorm van contact?Jassa schreef: ↑01-06-2018 23:14@ Pejeka en meds: ik snap dat het wellicht zo over komt, maar ik zoek echt geen nieuwe/surrogaat vader voor mijn kinderen. Ik had ze misschien een leukere vader gegund, maar ze hebben een vader, ze houden van hem en hij van hen.
@ Enn: poeh, ik realiseer me dat dit ws wat verknipt klinkt, maar ik vind dat ik zelf de verantwoordelijkheid moet dragen voor de keuzes die ik heb gemaakt. Dus ook mijn eigen gang sauzen bij wijze van spreken. Ik wil niet de zielige alleenstaande moeder zijn die haar vrienden lastig valt met allerlei verzoekjes. Ik wil gelijkwaardige contacten.
Voor het zorgenkind is er geen extra hulp. Daarvoor is het niet ernstig genoeg. Het vraagt alleen wel extra zorg van anderen als hij daar is.
vrijdag 1 juni 2018 om 23:17
Een van de 5 principes van een bekend ondersteuningsprogramma
Als ouder goed voor jezelf zorgen
Wanneer ouders goed voor zichzelf zorgen en genoeg rust en ontspanning krijgen, kunnen ze makkelijker geduldig, consequent en beschikbaar zijn voor hun kinderen.
En ik geloof gelijk dat jij ondanks alles geduldig, consequent en beschikbaar bent. Mijn punt is dat ik vermoed dat je in ontspanning en rust niet goed voor jezelf zorgt.
Als ouder goed voor jezelf zorgen
Wanneer ouders goed voor zichzelf zorgen en genoeg rust en ontspanning krijgen, kunnen ze makkelijker geduldig, consequent en beschikbaar zijn voor hun kinderen.
En ik geloof gelijk dat jij ondanks alles geduldig, consequent en beschikbaar bent. Mijn punt is dat ik vermoed dat je in ontspanning en rust niet goed voor jezelf zorgt.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.

vrijdag 1 juni 2018 om 23:18
oh ja, welkom bij de club. Heel veel mensen hebben dit. De meeste, de basis wordt gelegd in je jeugd.
weet je, dit gaat niet over hoeveel therapeuten je ook bezoekt. Accepteer dat jij dit voelt en denkt maar hou op om je er naar te gedragen alsof die gedachten en gevoelens de waarheid zijn
vrijdag 1 juni 2018 om 23:20
vrijdag 1 juni 2018 om 23:21
Huh? Sinds wanneer is (af en toe) vragen in een vriendschap een teken van zielig zijn en ongelijkwaardigheid? Heb ik een algemene memo gemist?
enn wijzigde dit bericht op 01-06-2018 23:22
41.56% gewijzigd
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.

vrijdag 1 juni 2018 om 23:21
en ophouden om je te gedragen alsof die gedachten waar zijn heeft niets te maken met een relatie maar alles met jezelf. het gaat dan om
bijv.
- hulp vragen
- niet perfectionistisch zijn
- jezelf niet de schuld geven/ straffen voor dingen
- jezelf rust en leuke dingen gunnen zelfs als die even ten koste gaan van je kinderen
- opkomen voor jezelf
- egoistisch durven zijn
daar gaat het om.
bijv.
- hulp vragen
- niet perfectionistisch zijn
- jezelf niet de schuld geven/ straffen voor dingen
- jezelf rust en leuke dingen gunnen zelfs als die even ten koste gaan van je kinderen
- opkomen voor jezelf
- egoistisch durven zijn
daar gaat het om.

vrijdag 1 juni 2018 om 23:22