Psyche
alle pijlers
Hoe begrens ik mijn ouder?
woensdag 20 maart 2024 om 18:18
Lang verhaal kort:
Mijn ouder heeft het zwaar. Ik heb momenteel weinig draagkracht.
Het probleem: mijn ouder belt soms op en stort dan een hele emmer paniek en shit over me uit. En wil dat ik dingen doe. Ik laat het gebeuren. Oud patroon, mijn ouder was niet beschikbaar emotioneel maar verwachtte wel dat ik veel verantwoordelijkheid droeg.
Alleen ben ik het nu zat. Van het laatste telefoontje heb ik zelf 3 dagen paniek gehad. Ik ben nu gevloerd omdat ik amper slaap. Ben namelijk zelf in therapie oa deze patronen. En het gevoel wat daarbij loskomt is heftig.
Ik wil dus gaan begrenzen. Maar hoe? Heeft iemand hier ervaring mee?
Mijn ouder heeft het zwaar. Ik heb momenteel weinig draagkracht.
Het probleem: mijn ouder belt soms op en stort dan een hele emmer paniek en shit over me uit. En wil dat ik dingen doe. Ik laat het gebeuren. Oud patroon, mijn ouder was niet beschikbaar emotioneel maar verwachtte wel dat ik veel verantwoordelijkheid droeg.
Alleen ben ik het nu zat. Van het laatste telefoontje heb ik zelf 3 dagen paniek gehad. Ik ben nu gevloerd omdat ik amper slaap. Ben namelijk zelf in therapie oa deze patronen. En het gevoel wat daarbij loskomt is heftig.
Ik wil dus gaan begrenzen. Maar hoe? Heeft iemand hier ervaring mee?
woensdag 20 maart 2024 om 18:24
Ik neem mijn ouders alleen op als het mij uitkomt. Mijn vader heb ik deels geblokkeerd.
Ik heb hier geen moeite mee, dus ik kan geen tips geven hoe je hier verder mee omgaat. Ik druk mijn moeder rustig weg.
Inhoud van het bellen: ik ben gewoon een beetje afgestompt. Nu wil een ouder het vaak hebben over euthanasie. Ik praat hier dan gewoon zakelijk over.
Dat is eigenlijk niet het idee voel ik, maar ik heb gewoon niet meer emotie in me.
Ik kan wel verdrietig zijn om hoe het had kunnen zijn, maar zoals het nu is heb ik (nog) geen gevoel bij.
Ook hierin geen tips, ik wil je alleen sterkte wensen.
Ik heb hier geen moeite mee, dus ik kan geen tips geven hoe je hier verder mee omgaat. Ik druk mijn moeder rustig weg.
Inhoud van het bellen: ik ben gewoon een beetje afgestompt. Nu wil een ouder het vaak hebben over euthanasie. Ik praat hier dan gewoon zakelijk over.
Dat is eigenlijk niet het idee voel ik, maar ik heb gewoon niet meer emotie in me.
Ik kan wel verdrietig zijn om hoe het had kunnen zijn, maar zoals het nu is heb ik (nog) geen gevoel bij.
Ook hierin geen tips, ik wil je alleen sterkte wensen.
woensdag 20 maart 2024 om 18:29
woensdag 20 maart 2024 om 19:02
Ik ken het tot op zekere hoogte, maar het lijkt bij mij wel minder heftig dan bij jou. Ik heb mijn ouder begrensd door niet mee te gaan in bepaalde emoties en niet de verantwoordelijkheid op me te nemen. Door even te reageren als in: wat vervelend, ik snap dat dit even lastig is. Soms ga ik iets verder en vraag ik bijvoorbeeld: hoe ga je dat oplossen? Maar dat is soms al een stap te ver.
De paniek daar laten liggen, niet van mij te maken, dat helpt mij. En zelf zorgen dat ik zelf goed begrijp waar mijn grenzen liggen, dat helpt ook. Dan kan ik zeggen: ik vind dit onprettig, ik ga nu. Ik kom later deze week/ volgende week weer terug. En dat dan ook doen, zonder in discussie te gaan.
Ik merk nu dat ouder bepaalde dingen niet meer met mij bespreekt, en dat geeft een stukje rust.
De paniek daar laten liggen, niet van mij te maken, dat helpt mij. En zelf zorgen dat ik zelf goed begrijp waar mijn grenzen liggen, dat helpt ook. Dan kan ik zeggen: ik vind dit onprettig, ik ga nu. Ik kom later deze week/ volgende week weer terug. En dat dan ook doen, zonder in discussie te gaan.
Ik merk nu dat ouder bepaalde dingen niet meer met mij bespreekt, en dat geeft een stukje rust.
woensdag 20 maart 2024 om 19:10
Mijn ouder liet zich alleen begrenzen door keihard en duidelijk te zijn: 'ik ben geen emmer voor jouw emotionele diarree'.
Je kunt niet los gaan met je shit op mij.
Ik heb uiteindelijk gedreigd met het verbreken van het contact. Contact op mijn voorwaarden of geen contact.
Duidelijk zijn! Geen strobreed toegeven. Je moet gezond contact eisen. Hun ongezonde deel mogen ze zelf mee dealen. Daar ben jij niet voor.
Je kunt niet los gaan met je shit op mij.
Ik heb uiteindelijk gedreigd met het verbreken van het contact. Contact op mijn voorwaarden of geen contact.
Duidelijk zijn! Geen strobreed toegeven. Je moet gezond contact eisen. Hun ongezonde deel mogen ze zelf mee dealen. Daar ben jij niet voor.
woensdag 20 maart 2024 om 19:12
Er gaat inderdaad geen begrip komen, dat is me duidelijk. Alleen weet ik dus nog niet hoe er mee om te gaan.
De paniek daar laten lukt nog niet. Ik word steeds overvallen. Nou ja, hopelijk nu iets minder. Hoop eigenlijk op het punt te koken dat jij beschrijft jufjoke.
T zal wel weer veel oefenen zijn, therapie is taai
De paniek daar laten lukt nog niet. Ik word steeds overvallen. Nou ja, hopelijk nu iets minder. Hoop eigenlijk op het punt te koken dat jij beschrijft jufjoke.
T zal wel weer veel oefenen zijn, therapie is taai
woensdag 20 maart 2024 om 20:15
Ik hoor altijd van mensen dat dit heel erg moeilijk is want het patroon zit met jouw identiteit verweven. Het duurt soms een leven lang om er een weg in te vinden. Ook al zie je hen niet meer dan zijn je vertekende zelfbeeld, schuld- en verantwoordelijkheidsgevoel er nog.
Met mijn ouders heb ik het contact helemaal verbroken maar die waren niet overheersend of emotioneel afhankelijk van mij dus dat was makkelijker denk ik.
Toen ik in therapie ging werden alle emoties en onverwerkte shit mij ook te veel, toen heb ik ze gezegd dat ik tijd voor mezelf nodig had, dat het niet persoonlijk was maar ik een poosje geen contact wilde.
Met mijn ouders heb ik het contact helemaal verbroken maar die waren niet overheersend of emotioneel afhankelijk van mij dus dat was makkelijker denk ik.
Toen ik in therapie ging werden alle emoties en onverwerkte shit mij ook te veel, toen heb ik ze gezegd dat ik tijd voor mezelf nodig had, dat het niet persoonlijk was maar ik een poosje geen contact wilde.
woensdag 20 maart 2024 om 21:59
Ik heb helaas geen tips voor je.
Zit in exact dezelfde situatie en wordt heen en weer geslingerd tussen boosheid, irritatie, verdriet om de situatie en heel veel schuldgevoel. Ik herken veel van wat hier geschreven wordt.
Ik merk ook dat het niet meer kan opbrengen om meelevend te reageren.
Er is altijd 'paniek', het is altijd acuut en dan wordt (met hele subtiele manipulatie, wat emotionele chantage en guilt tripping) de hele bups weer op mijn bord gedeponeerd. Het doet me niks meer als in ik vind ouder eigenlijk niet meer zielig, huilen van ouder raakt me niet meer, het irriteert me wel en maakt me boos!
Zit in exact dezelfde situatie en wordt heen en weer geslingerd tussen boosheid, irritatie, verdriet om de situatie en heel veel schuldgevoel. Ik herken veel van wat hier geschreven wordt.
Ik merk ook dat het niet meer kan opbrengen om meelevend te reageren.
Er is altijd 'paniek', het is altijd acuut en dan wordt (met hele subtiele manipulatie, wat emotionele chantage en guilt tripping) de hele bups weer op mijn bord gedeponeerd. Het doet me niks meer als in ik vind ouder eigenlijk niet meer zielig, huilen van ouder raakt me niet meer, het irriteert me wel en maakt me boos!
'Every new beginning comes from some other beginning's end.'
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
