Hoe gaan jullie om met eenzaamheid?

18-03-2022 11:38 39 berichten
Alle reacties Link kopieren
Nav mijn topic over kinderen alleen laten, geen oppas meer regelen voor hun, vraag ik me echt af hoe andere omgaan met eenzaamheid of alleen zijn of dingen ondernemen?

Ik kan wel zeggen dat ik me vaak heel alleen voel. Ik heb een relatie, niet de vader van mijn kinderen. Ik werk en mijn vriend werkt in de horeca. Hij is vaak laat thuis, doordeweeks ga ik dan zo ongeveer naar bed want ik moet om 6 uur opstaan de volgende dag. In het weekend is hij werken.

Op mijn werk zit ik het grootste gedeelte alleen. Ik doe thuis wel veel dingen met mijn kinderen; weekendjes weg (2 keer per jaar), bios, wat drinken. Maar het zijn mijn kinderen en niet vrienden. Je praat natuurlijk over andere dingen.

Ik merk dat ik me heel erg eenzaam doe. Ik moet alles plannen. De kinderen hebben steeds meer hun eigen leven en daar ben ik heel erg blij mee. Ik hoop dat ze heel veel vrienden krijgen en gelukkig worden. Dus ik moet ze vaker wegbrengen en/of halen. Maar dit zorgt er wel voor dat ik zelf weinig kan. Ik heb ook niet heel veel vriendinnen en die hebben wel een gezin en doen leuke dingen. Ik mis dat en voel me steeds vaker alleen.

Hoe gaan jullie daarmee om? Wat doe je zoal?
Alle reacties Link kopieren
Waarom moet je je kinderen wegbrengen en halen? Hebben ze geen fiets?

Ik ben regelmatig alleen maar nooit eenzaam, ik vind mijn alleen-tijd heerlijk en broodnodig. Ik heb een LAT relatie, werk bij cliënten zonder collega's, heb een paar vriendinnen waaronder mijn moeder en eens in de week hobby ik met een stel meiden en dat is mijn kippenhokavondje. In de weekenden ben ik bij mijn vriend inclusief joekel van kennissenkring maar doordeweeks ben ik bijna elke avond alleen.
Ik vind het heerlijk.

Als je stopt met het taxiën van je kinderen hou je wellicht tijd over voor een hobby 's avonds. Dan ben je in elk geval 1 avond per week onder de pannen, misschien scheelt dat al?
...
Alle reacties Link kopieren
Misschien een leuke hobby zoeken en nieuwe mensen ontmoeten? Dan ben je bezig met iets dat je zelf leuk vindt en heb je sociaal contact. Bijvoorbeeld een sport, boekenclub (als dat bestaat), potten bakken, paaldansen, wandelclubje, schilderen, :cheer2:
Alle reacties Link kopieren
Ik moet ze niet heel vaak wegbrengen, maar als het moet is dit omdat het te ver is om te fietsen of te donker/te laat. Of ik moet wel thuis blijven.

De kinderen zijn bijna altijd bij mij. Mijn vriend werkt dus ik zit vrij veel alleen. Ik weet soms niet meer hoe andere het doen. Ik voel me snel schuldig om iets te gaan doen en daarbij weet ik ook niet wat ik moet doen.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb niet het idee dat je zelf gezelligheid op zoekt. Neem een hobby, nodig een vriendin/kennis/familielid bij je thuis uit op de koffie, ga met de kids een terrasje met speeltuin (geen idee hoe oud ze zijn) pakken.
Maar als jij op de bank blijft zitten wachten tot je vriend wel tijd heeft, of tot je kinderen weer weggebracht moeten worden wordt het niets. Ga er op uit!
Wanneer heb je voor het laatst iets gedaan voor jezelf, wat jíj leuk vindt?
Alle reacties Link kopieren
Sporten en mijn Kobo abonnement. Heerlijk! Oh ja, luister veel muziek. Daar balen de kinderen dan weer van. 😁

Hier fietsen de kinderen ook zelden. In het donker 10km vinden wij niet prettig.
Alle reacties Link kopieren
Meer je eigen tijd claimen en denken in mogelijkheden i.p.v. onmogelijkheden. Bijvoorbeeld: ik breng en haal dochter ook vaak (met name in de winter ivm vroeg donker/vies weer) naar scouting. Dan haal en breng ik er meteen drie (vriendinnen die ook op scouting zitten). En een andere keer heb ik dan weer zelf wat te doen op vrijdagavond en zeg ik ruim op tijd: dan kan ik je dus niet brengen - regel even of je met iemand anders mee kan. Dan rijdt een andere ouder. Ik ga dan mijn ding doen.

Als je gaat zitten wachten tot er tijd voor jou overblijft, dan neemt iedereen gegarandeerd een stuk en ben jij op het einde van de rit eraan voor de moeite.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.”
Als je verder gezond ben zou ik echt gaan kijken naar een hobby of vrijwilligerswerk waarbij je veel contact zou kunnen leggen. Dat scheelt zoveel.

En vraag je zelf of je vriendinnen wat met je willen doen? Kan je een vaste dagdeel voorstellen om bij te kletsen? Of wat te doen buiten de deur. Al is het maar 1x zoveel weken.
anoniem_63a4aa770857d wijzigde dit bericht op 19-03-2022 23:10
60.05% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Rose81 schreef:
18-03-2022 12:00
Ik voel me snel schuldig om iets te gaan doen en daarbij weet ik ook niet wat ik moet doen.
Waar komt toch dat maffe, misplaatste schuldgevoel vandaan?

Wat zou je willen doen? Waar liggen je interesses, heb je daar enig idee over?
...
Rose81 schreef:
18-03-2022 12:00
Ik moet ze niet heel vaak wegbrengen, maar als het moet is dit omdat het te ver is om te fietsen of te donker/te laat. Of ik moet wel thuis blijven.

De kinderen zijn bijna altijd bij mij. Mijn vriend werkt dus ik zit vrij veel alleen. Ik weet soms niet meer hoe andere het doen. Ik voel me snel schuldig om iets te gaan doen en daarbij weet ik ook niet wat ik moet doen.
Waarom?
Alle reacties Link kopieren
Je hebt twee benen onder je lijf om naar de gezelligheid toe te lopen als die niet naar jou komt. ;-D
Dan moet het maar zoals het kan
Alle reacties Link kopieren
Waarom voel je je schuldig?

En ben je zelf wel leuk gezelschap voor jezelf? Sinds ik het beter met mezelf kan vinden voel ik me nog maar zelden eenzaam terwijl ik minder mensen zie.
Alle reacties Link kopieren
Sluit je aan bij een vereniging. Daar ontmoet je altijd nieuwe mensen….
Alle reacties Link kopieren
Ik denk inderdaad dat ik op dit moment niet zo blij ben met mezelf. Het is allemaal wat veel: verhuizing, werk waar ik ook veel alleen ben (qua werkzaamheden), gescheiden (wel al langer geleden maar makkelijker wordt het niet), vriend die in de horeca werkt en laat thuis is, samengesteld gezin, vriendinnen die allemaal een leven schijnen te hebben ;-), in elk geval een gezin, kinderen (pubers!!) die niet altijd makkelijk zijn.

Ik voel me hier best eenzaam in omdat ik niet echt kan praten met iemand erover. Vriendinnen hebben kinderen die jonger zijn, mijn ouders heb ik niet zo'n band mee, vriend is laat thuis. Ik ben zelf best een introvert persoon dus zal niet snel mensen opzoeken.

Maar ik voel me ook niet gelukkig.
Alle reacties Link kopieren
Zou het schelen als je werk zoekt met meer reuring en/of collega’s? Dat lijkt me het makkelijkst aan te passen van de dingen die je noemt. Met vrienden heb ik vaak het gevoel dat het verwachtingen schept en ik ben zelf niet in staat om langdurig zo’n vriendschap te onderhouden. Met collega’s gaat dat vanzelf omdat je daar wel contact mee moet hebben.
Alle reacties Link kopieren
Of zoek een vriend die meer tijd voor je heeft.

Ja jeetje TO, er worden best wel tips gegeven en goede vragen gesteld (over schuldgevoel bv) maar ik krijg het idee dat je je liever laaft en rolt in het probleem dan dat je daadwerkelijk op zoek bent naar oplossingen.

Succes dr mee.
...
Alle reacties Link kopieren
Volgens mij reageer ik overal op..... mijn schuldgevoel weet ik niet waar dit vandaan komt. Misschien door de scheiding, dat ik me schuldig voel daarover.

Qua werk; ik heb dit werk bijna 1,5 jaar en het is heel fijn om te combineren met kinderen. Dus voor kun wil ik niets anders zoeken. Ik heb schoolvakanties vrij dus ideaal.

Ik keek vroeger altijd uit naar de weekenden maar nu is dat minder. Omdat ik zaterdag toch altijd alleen ben.
Alle reacties Link kopieren
Kan je dan niet voor de zaterdag ergens vrijwilligerswerk doen waar je met meer wisselende contacten in aanraking komt? Wat iemand hierboven ook zei, het is veel makkelijker om contact te maken op een plek waar je toch al bent en je niet de druk hebt van het te moeten onderhouden of verwachtingen, wat je wel hebt als je individiuele vriendschappen zou moeten gaan sluiten, waar mensen bovendien vaak ook niet meer op zitten te wachten vanaf bepaalde leeftidjen of als ze al een 'complete' vriendengroep hebben, waardoor het ook moeilijker is om ertussen te komen en frustrerend kan zijn en je juist eenzamer kan doen voelen. Dan kan het veel fijner, gezelliger en effectiever zijn om dit te doen op een plek en met een groep die er dan toch al is en je het contact zelf dus niet actief hoeft te onderhouden, behalve erheen gaan en dan natuurlijk wel meedoen als je er bent.
Alle reacties Link kopieren
Het is je gevoel die eenzaamheid. Want echt eenzaam ben je niet, je hebt kinderen een vriend en werk. Probeer te kijken naar wat je wel hebt. Genoeg mensen die echt alleen zijn.
Alle reacties Link kopieren
eenzaamheid kan je altijd hebben, overal, je bent niet alleen en toch eenzaam. dat kan heel goed en komt vaak voor.
er zijn geen kant en klare oplossingen, helaas, denk dat het een eigen zoektocht is...
maar ik kan je een boek aanraden, dat een heel andere, meer positieve kijk op eenzaamheid geeft: marjan slob: de lege hemel.
https://www.trouw.nl/religie-filosofie/ ... ~b1492cd7/
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
Alle reacties Link kopieren
Ik werkte eerder in het weekend maar toen miste ik altijd de voetbalwedstrijden van mijn zoon. Ik ga daar elke zaterdag kijken, zo leuk! Maar eigenlijk, wanneer ik terug denk, voelde ik me toen ook alleen. Het zit denk ik, in me.
Maar sinds ik samenwoon lijkt het erger te worden. Omdat we nu samen zijn maar omdat mijn vriend eigenlijk altijd werkt voelt het meer alleen of zo ik weet het niet.

Ik heb wel gedacht om op zaterdag te gaan werken. Maar dan mis ik wel hun wedstrijden. Het blijft een strijd (in mijn hoofd vooral).
Alle reacties Link kopieren
Misschien had je gedacht dat je eenzaamheid opgelost zou zijn na het samenwonen maar je ontdekt dat het tegendeel waar is.

Wanneer zie je je vriend? En hoe vullen jullie samen de tijd in?
...
Alle reacties Link kopieren
Rose81 schreef:
20-03-2022 12:23
Ik werkte eerder in het weekend maar toen miste ik altijd de voetbalwedstrijden van mijn zoon. Ik ga daar elke zaterdag kijken, zo leuk! Maar eigenlijk, wanneer ik terug denk, voelde ik me toen ook alleen. Het zit denk ik, in me.
Maar sinds ik samenwoon lijkt het erger te worden. Omdat we nu samen zijn maar omdat mijn vriend eigenlijk altijd werkt voelt het meer alleen of zo ik weet het niet.

Ik heb wel gedacht om op zaterdag te gaan werken. Maar dan mis ik wel hun wedstrijden. Het blijft een strijd (in mijn hoofd vooral).
Eenzaamheid kan idd in je zitten. Je kunt ook eenzaam zijn in gezelschap.
Ik zou met mezelf aan de slag gaan want je geeft aan niet blij te zijn met jezelf.
Ik had dat ook en daardoor ook weinig zin/fut om dingen te ondernemen. Hopelijk verandert dat voor je als je beter in je vel zit.
En kijk eens naar een leuke vereniging waar je bv 1 keer in de week naar toe kan.
Hoe is het dan tijdens die wedstrijden, praat je daar nooit met andere ouders?
Alle reacties Link kopieren
Rooss4.0 schreef:
20-03-2022 12:27
Misschien had je gedacht dat je eenzaamheid opgelost zou zijn na het samenwonen maar je ontdekt dat het tegendeel waar is.

Wanneer zie je je vriend? En hoe vullen jullie samen de tijd in?
Ik denk dat dit wel een beetje klopt. Hij heeft 2 dagen vrij in de week, doordeweeks dan en dan werk ik. Dan heeft hij ook zijn kind, die is dan bij ons. Dan is er weinig tot geen tijd samen eigenlijk. Mijn kinderen gaan ook laat naar bed, moet ik helpen met huiswerk enz. 1 avond in de week zijn we samen, vanaf een uur of 18:00 uur. Maar omdat ik elke dag vroeg op moet maak ik het dan niet later dan 23:00 uur. ik mis vooral de weekenden samen, gezellig als gezin samen iets ondernemen, of met zijn tweeën samen.

We doen nu vrij weinig omdat hij pas laat klaar is in de avond, dan ga je niets meer doen behalve tv kijken.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven