Psyche
alle pijlers
hoe kom ik van mijn mannenfobie af...
zaterdag 8 mei 2010 om 20:44
Hoi,
Het klinkt vast heel vreemd, maar ik heb een mannenfobie, waar ik heel erg graag af wil. Al zo lang ik me kan herinneren heb ik een zekere angst voor mannen/jongens, ik klap helemaal dicht als er een in de buurt is en ik vermijd ze ook zoveel mogelijk. Vroeger had ik hier niet heel erg veel last van, alle jongens waren toch aan het puberen en mijn vriendinnen waren net als ik niet echt met jongens bezig. Maar sinds een paar jaar loop ik er steeds vaker tegenaan. o.a. doordat ik heel erg graag een vriend wil, iemand waar ik altijd terecht kan als ik ergens mee zit. Het punt is alleen dat als ik een vriend zou hebben, ik hem niet zou vertrouwen en bang zou zijn dat hij 'ontploft'. Ik heb er een paar jaar geleden een gehad en die heeft het flink moeten ontgelden, elke keer als hij iets dichterbij kwam werd ie keihard afgestoten. Niet vanwege een vorm van bindingsangst, maar gewoon omdat ik hem zo eng vond. Helaas bleek aan het eind ook dat ik hem terecht eng vond, wat mijn beeld van 'de man' niet heeft verbeterd. Ik ben nu al heel lang bezig om eraf te komen. Ik dwing mezelf om wel iets te zeggen als er een jongen in de groep aanwezig is, vriendinnen slepen expres hun vriend mee zodat ik met hun een gesprek kan voeren (wat me nog steeds niet gelukt is), ik probeer via datingsites in contact te komen met mannen, niet om echt te daten, maar wel om mezelf er maar van te overtuigen dat ze echt niet allemaal eng zijn. Maar dat wil maar niet lukken, en ik begin er echt genoeg van te krijgen. Ik ben ook al jaren in therapie geweest, maar het foute beeld in mijn hoofd verandert maar niet.
Is er iemand die iets soortgelijks heeft of die nog andere tips heeft om te proberen? Het stomme is dat ik zelf psycholoog ben, de hele boel heel goed kan verklaren, heel goed weet dat ik irreële gedachten heb en ook weet hoe ik die zou moeten kunnen aanpassen, maar het lukt me gewoon niet!
Het klinkt vast heel vreemd, maar ik heb een mannenfobie, waar ik heel erg graag af wil. Al zo lang ik me kan herinneren heb ik een zekere angst voor mannen/jongens, ik klap helemaal dicht als er een in de buurt is en ik vermijd ze ook zoveel mogelijk. Vroeger had ik hier niet heel erg veel last van, alle jongens waren toch aan het puberen en mijn vriendinnen waren net als ik niet echt met jongens bezig. Maar sinds een paar jaar loop ik er steeds vaker tegenaan. o.a. doordat ik heel erg graag een vriend wil, iemand waar ik altijd terecht kan als ik ergens mee zit. Het punt is alleen dat als ik een vriend zou hebben, ik hem niet zou vertrouwen en bang zou zijn dat hij 'ontploft'. Ik heb er een paar jaar geleden een gehad en die heeft het flink moeten ontgelden, elke keer als hij iets dichterbij kwam werd ie keihard afgestoten. Niet vanwege een vorm van bindingsangst, maar gewoon omdat ik hem zo eng vond. Helaas bleek aan het eind ook dat ik hem terecht eng vond, wat mijn beeld van 'de man' niet heeft verbeterd. Ik ben nu al heel lang bezig om eraf te komen. Ik dwing mezelf om wel iets te zeggen als er een jongen in de groep aanwezig is, vriendinnen slepen expres hun vriend mee zodat ik met hun een gesprek kan voeren (wat me nog steeds niet gelukt is), ik probeer via datingsites in contact te komen met mannen, niet om echt te daten, maar wel om mezelf er maar van te overtuigen dat ze echt niet allemaal eng zijn. Maar dat wil maar niet lukken, en ik begin er echt genoeg van te krijgen. Ik ben ook al jaren in therapie geweest, maar het foute beeld in mijn hoofd verandert maar niet.
Is er iemand die iets soortgelijks heeft of die nog andere tips heeft om te proberen? Het stomme is dat ik zelf psycholoog ben, de hele boel heel goed kan verklaren, heel goed weet dat ik irreële gedachten heb en ook weet hoe ik die zou moeten kunnen aanpassen, maar het lukt me gewoon niet!
maandag 10 mei 2010 om 20:27
whahahh, sorry hoor, maar dit is voor iemand met as good as alleenmaar negatieve ervaringen met de ggz best lachwekkend te noemen..
Tijd voor bloedtests op auto-immuunziekten & afwijkende endocriene klieren danmaar?
Even ietsjes serieuzer/invoelender:
Jammer dat je heren je zò beangstigen (véél dames uit de ggz doen bij mij precies hetzelfde); niet dat ik je snoeihard wilde beledigen, maar aangezien angst (in onredelijke vorm) vrijwel altijd gelabeld wordt als 'n psychiatrisch probleem vond ik je tekst wel 'n tikkeltje lachwekkend.
Enfin, angst komt vaak voort uit ervaringen uit verleden icm 'n fysiologische afwijking, maar ik vertel je vast niets nieuws. (ik had niets op voorhand gelezen, zo zit ik dan ook in elkaar)
Ik heb in de loop van mijn leven ook enkele ernstige angsten ontwikkeld, allen gebasseerd op mijn verleden (ervaringen).
Misschien 'n idee om naast 'n -goede- mannelijke hulpverlener óók eens terug te denken aan de angstige momenten uit je verleden die je relateert aan mannen. Het zou je kunnen helpen te verklaren waarom.. (weet ik uit eigen ervaring na 2 jaar ontzettend diep-gravend mijn eigen verleden te hebben omgespit.)
Ik vindt het idee van 'n mannelijke hulpverlener nog niet eens zo'n slecht idee. waarom niet?
Ik had sinds m'n 8ste levensjaar al 'n smachtende behoefte om met vrouwen om te gaan waar ik me prettig bij voelde; die obsessie groeide in de loop der jaren enkel en alleen.
kans bestaat dat je dus tegen 'n (onredelijke) angst die inmiddels geïntegreerd is je persoonlijkheid aanloopt & er maar geen weg omheen vindt.
Voor mij was de manier geweest, om die angst dmv therapieen & gesprekken met vrouwen waar ik tegenop keek te accepteren.
Om vervolgens daar mee te leren omgaan. (in mijn geval dus met hulpverleensters; die overigens 'n compleet verkeerde approach namen.)
verder ken ik je natuurlijk (niet?), punt is dat je voor jezelf moet bedenken, in welke context vindt je mannen niet beangstigend & vanuit dat punt te beginnen.
(ik vond vrouwen in de ggz ook niet beangstigend tot 2000)
CGT icm 'n leuke hulpverlener dus?
@Liever anoniem: denk dat ze zelf ook wel de weg amongst collegae weet te vinden.
verstandig puntje: onredelijke angst is negatief in opvoeding, verkeerde opvoeding is zelfde angst (door)ontwikkelen..
*mompelt iets mbt angst & controleverlies...*
Tijd voor bloedtests op auto-immuunziekten & afwijkende endocriene klieren danmaar?
Even ietsjes serieuzer/invoelender:
Jammer dat je heren je zò beangstigen (véél dames uit de ggz doen bij mij precies hetzelfde); niet dat ik je snoeihard wilde beledigen, maar aangezien angst (in onredelijke vorm) vrijwel altijd gelabeld wordt als 'n psychiatrisch probleem vond ik je tekst wel 'n tikkeltje lachwekkend.
Enfin, angst komt vaak voort uit ervaringen uit verleden icm 'n fysiologische afwijking, maar ik vertel je vast niets nieuws. (ik had niets op voorhand gelezen, zo zit ik dan ook in elkaar)
Ik heb in de loop van mijn leven ook enkele ernstige angsten ontwikkeld, allen gebasseerd op mijn verleden (ervaringen).
Misschien 'n idee om naast 'n -goede- mannelijke hulpverlener óók eens terug te denken aan de angstige momenten uit je verleden die je relateert aan mannen. Het zou je kunnen helpen te verklaren waarom.. (weet ik uit eigen ervaring na 2 jaar ontzettend diep-gravend mijn eigen verleden te hebben omgespit.)
Ik vindt het idee van 'n mannelijke hulpverlener nog niet eens zo'n slecht idee. waarom niet?
Ik had sinds m'n 8ste levensjaar al 'n smachtende behoefte om met vrouwen om te gaan waar ik me prettig bij voelde; die obsessie groeide in de loop der jaren enkel en alleen.
kans bestaat dat je dus tegen 'n (onredelijke) angst die inmiddels geïntegreerd is je persoonlijkheid aanloopt & er maar geen weg omheen vindt.
Voor mij was de manier geweest, om die angst dmv therapieen & gesprekken met vrouwen waar ik tegenop keek te accepteren.
Om vervolgens daar mee te leren omgaan. (in mijn geval dus met hulpverleensters; die overigens 'n compleet verkeerde approach namen.)
verder ken ik je natuurlijk (niet?), punt is dat je voor jezelf moet bedenken, in welke context vindt je mannen niet beangstigend & vanuit dat punt te beginnen.
(ik vond vrouwen in de ggz ook niet beangstigend tot 2000)
CGT icm 'n leuke hulpverlener dus?
@Liever anoniem: denk dat ze zelf ook wel de weg amongst collegae weet te vinden.
verstandig puntje: onredelijke angst is negatief in opvoeding, verkeerde opvoeding is zelfde angst (door)ontwikkelen..
*mompelt iets mbt angst & controleverlies...*
anoniem_35363 wijzigde dit bericht op 10-05-2010 20:42
Reden: tekst aangepast na, as good as alle posts gelezen te hebben..
Reden: tekst aangepast na, as good as alle posts gelezen te hebben..
% gewijzigd
