Psyche
alle pijlers
hoe kom ik van mijn mannenfobie af...
zaterdag 8 mei 2010 om 20:44
Hoi,
Het klinkt vast heel vreemd, maar ik heb een mannenfobie, waar ik heel erg graag af wil. Al zo lang ik me kan herinneren heb ik een zekere angst voor mannen/jongens, ik klap helemaal dicht als er een in de buurt is en ik vermijd ze ook zoveel mogelijk. Vroeger had ik hier niet heel erg veel last van, alle jongens waren toch aan het puberen en mijn vriendinnen waren net als ik niet echt met jongens bezig. Maar sinds een paar jaar loop ik er steeds vaker tegenaan. o.a. doordat ik heel erg graag een vriend wil, iemand waar ik altijd terecht kan als ik ergens mee zit. Het punt is alleen dat als ik een vriend zou hebben, ik hem niet zou vertrouwen en bang zou zijn dat hij 'ontploft'. Ik heb er een paar jaar geleden een gehad en die heeft het flink moeten ontgelden, elke keer als hij iets dichterbij kwam werd ie keihard afgestoten. Niet vanwege een vorm van bindingsangst, maar gewoon omdat ik hem zo eng vond. Helaas bleek aan het eind ook dat ik hem terecht eng vond, wat mijn beeld van 'de man' niet heeft verbeterd. Ik ben nu al heel lang bezig om eraf te komen. Ik dwing mezelf om wel iets te zeggen als er een jongen in de groep aanwezig is, vriendinnen slepen expres hun vriend mee zodat ik met hun een gesprek kan voeren (wat me nog steeds niet gelukt is), ik probeer via datingsites in contact te komen met mannen, niet om echt te daten, maar wel om mezelf er maar van te overtuigen dat ze echt niet allemaal eng zijn. Maar dat wil maar niet lukken, en ik begin er echt genoeg van te krijgen. Ik ben ook al jaren in therapie geweest, maar het foute beeld in mijn hoofd verandert maar niet.
Is er iemand die iets soortgelijks heeft of die nog andere tips heeft om te proberen? Het stomme is dat ik zelf psycholoog ben, de hele boel heel goed kan verklaren, heel goed weet dat ik irreële gedachten heb en ook weet hoe ik die zou moeten kunnen aanpassen, maar het lukt me gewoon niet!
Het klinkt vast heel vreemd, maar ik heb een mannenfobie, waar ik heel erg graag af wil. Al zo lang ik me kan herinneren heb ik een zekere angst voor mannen/jongens, ik klap helemaal dicht als er een in de buurt is en ik vermijd ze ook zoveel mogelijk. Vroeger had ik hier niet heel erg veel last van, alle jongens waren toch aan het puberen en mijn vriendinnen waren net als ik niet echt met jongens bezig. Maar sinds een paar jaar loop ik er steeds vaker tegenaan. o.a. doordat ik heel erg graag een vriend wil, iemand waar ik altijd terecht kan als ik ergens mee zit. Het punt is alleen dat als ik een vriend zou hebben, ik hem niet zou vertrouwen en bang zou zijn dat hij 'ontploft'. Ik heb er een paar jaar geleden een gehad en die heeft het flink moeten ontgelden, elke keer als hij iets dichterbij kwam werd ie keihard afgestoten. Niet vanwege een vorm van bindingsangst, maar gewoon omdat ik hem zo eng vond. Helaas bleek aan het eind ook dat ik hem terecht eng vond, wat mijn beeld van 'de man' niet heeft verbeterd. Ik ben nu al heel lang bezig om eraf te komen. Ik dwing mezelf om wel iets te zeggen als er een jongen in de groep aanwezig is, vriendinnen slepen expres hun vriend mee zodat ik met hun een gesprek kan voeren (wat me nog steeds niet gelukt is), ik probeer via datingsites in contact te komen met mannen, niet om echt te daten, maar wel om mezelf er maar van te overtuigen dat ze echt niet allemaal eng zijn. Maar dat wil maar niet lukken, en ik begin er echt genoeg van te krijgen. Ik ben ook al jaren in therapie geweest, maar het foute beeld in mijn hoofd verandert maar niet.
Is er iemand die iets soortgelijks heeft of die nog andere tips heeft om te proberen? Het stomme is dat ik zelf psycholoog ben, de hele boel heel goed kan verklaren, heel goed weet dat ik irreële gedachten heb en ook weet hoe ik die zou moeten kunnen aanpassen, maar het lukt me gewoon niet!
zaterdag 8 mei 2010 om 21:24
zaterdag 8 mei 2010 om 21:36
Heej, je bent psycholoog. Dan moet je psychologisch inzicht hebben in de geest van de man (die je zo eng vindt) en aangezien de gemiddelde man een gewoon mens met testosteron is klopt er iets niet.
Ik herken helemaal niet wat je zegt. Trek je misschien creeps (losers met karakterdeformaties) aan die om de verkeerde redenen met je willen omgaan?
Ik herken helemaal niet wat je zegt. Trek je misschien creeps (losers met karakterdeformaties) aan die om de verkeerde redenen met je willen omgaan?
zaterdag 8 mei 2010 om 21:40
Wat fijn al die reacties zo snel Ik ben ook niet op zoek naar een partner hoor, ik ben inderdaad bezig om eerst maar eens 'normaal' contact voor elkaar te krijgen. Ik vind er soms wel een leuk, maar echt verliefd word ik niet. Maar dat is ook lastig natuurlijk als er geen echt contact is.
Het komt denk ik doordat mijn vader heel onvoorspelbaar was en is in zijn gedrag, hij kan ontzettend kwaad worden om niks. Als kind was dat heel erg eng, tegenwoordig ga ik veel meer tegen hem in. Mijn ex-vriend bleek uiteindelijk precies zo te reageren als mijn vader, alsof ik hem erop uit had gezocht, terwijl dat pas na maanden naar voren kwam. Ik weet heel goed dat niet alle mannen zo zijn, vandaar ook al mijn pogingen om ze te leren kennen. Mijn vriendinnen roepen ook elke keer als er een 'enge' man op v is: dat is een uitzondering! Ze zijn niet allemaal zo! De enige waar ik wel enigszins mee om kan gaan zijn buitenlanders, bijv op vakantie. Geen idee waar dat dan weer door komt. Maar voor de rest is het echt helemaal niks, neven en ooms, homo's, bejaarden, noem maar op. Ik kan heel moeilijk zeggen wat ik er zo eng aan vind, gewoon de kans op onvoorspelbaar gedrag ofzo. En ja waarom ik dat niet bij vrouwen heb... Die zijn vaak veel valser dan mannen inderdaad. Maar het is wel echt angst, niet zo zeer afschuw. Ik verstijf als ik ergens zit en er komt een man bij zitten, ik kan er echt heel erg tegenop zien als ik met een mannelijke collega op stap moet ofzo.
Ik blijf ook zeker wel die situaties aangaan, maar het is zo frustrerend omdat het maar niet verbetert! En misschien is het inderdaad slim om weer naar een psych te gaan, maar omdat dat in het verleden ook niet geholpen heeft... Maar zoals het nu gaat schiet het natuurlijk ook niet op, dus misschien nog maar eens proberen.
Het komt denk ik doordat mijn vader heel onvoorspelbaar was en is in zijn gedrag, hij kan ontzettend kwaad worden om niks. Als kind was dat heel erg eng, tegenwoordig ga ik veel meer tegen hem in. Mijn ex-vriend bleek uiteindelijk precies zo te reageren als mijn vader, alsof ik hem erop uit had gezocht, terwijl dat pas na maanden naar voren kwam. Ik weet heel goed dat niet alle mannen zo zijn, vandaar ook al mijn pogingen om ze te leren kennen. Mijn vriendinnen roepen ook elke keer als er een 'enge' man op v is: dat is een uitzondering! Ze zijn niet allemaal zo! De enige waar ik wel enigszins mee om kan gaan zijn buitenlanders, bijv op vakantie. Geen idee waar dat dan weer door komt. Maar voor de rest is het echt helemaal niks, neven en ooms, homo's, bejaarden, noem maar op. Ik kan heel moeilijk zeggen wat ik er zo eng aan vind, gewoon de kans op onvoorspelbaar gedrag ofzo. En ja waarom ik dat niet bij vrouwen heb... Die zijn vaak veel valser dan mannen inderdaad. Maar het is wel echt angst, niet zo zeer afschuw. Ik verstijf als ik ergens zit en er komt een man bij zitten, ik kan er echt heel erg tegenop zien als ik met een mannelijke collega op stap moet ofzo.
Ik blijf ook zeker wel die situaties aangaan, maar het is zo frustrerend omdat het maar niet verbetert! En misschien is het inderdaad slim om weer naar een psych te gaan, maar omdat dat in het verleden ook niet geholpen heeft... Maar zoals het nu gaat schiet het natuurlijk ook niet op, dus misschien nog maar eens proberen.
zaterdag 8 mei 2010 om 21:48
Datingsites gebruiken voor dat doel? Dat meen je toch niet serieus.
Nou, ik ben mannen daardoor anders een stuk minder leuk gaan vinden. Weet echt wel dat dat een heel andere wereld is en gelukkig zitten er enkele normale tussen waarin ik mezelf herken.
Alles kan daar, behalve een normaal contact hebben. Het is namelijk virtueel en dat staat ver af van alles dat met gevoel te maken heeft.
Zoek een leuke hobby waar ook mannen komen en je af en toe in de bijv. de sportkantine iets met ze kunt gaan drinken. Daar doen ze meestal wat meer moeite omdat het een contact is dat over het algemeen wat langer duurt. of een korte cursus wijnproeven. Dan kun je oppervlakkig contact hebben zonder dat het gelijk zo beladen is.
Nou, ik ben mannen daardoor anders een stuk minder leuk gaan vinden. Weet echt wel dat dat een heel andere wereld is en gelukkig zitten er enkele normale tussen waarin ik mezelf herken.
Alles kan daar, behalve een normaal contact hebben. Het is namelijk virtueel en dat staat ver af van alles dat met gevoel te maken heeft.
Zoek een leuke hobby waar ook mannen komen en je af en toe in de bijv. de sportkantine iets met ze kunt gaan drinken. Daar doen ze meestal wat meer moeite omdat het een contact is dat over het algemeen wat langer duurt. of een korte cursus wijnproeven. Dan kun je oppervlakkig contact hebben zonder dat het gelijk zo beladen is.
zaterdag 8 mei 2010 om 22:22
Het volgende hoef ik je eigenlijk niet te vertellen gezien je vak. Maar de combinatie Gestalt en Emdr heeft bij mij echt wonderen verricht. Ik voel me nu een stuk vrijer en zit veel beter in mijn vel. Dus als je toch weer therapie overweegt misschien is dat wat voor je. Overigens fantastisch dat je wat meer weerstand aan je vader kunt bieden. Zie, je kunt het toch! Ik voel met je mee en wens je veel succes.
zaterdag 8 mei 2010 om 22:28
Nee ik val niet op vrouwen, dat zou sommige dingen wel een stuk makkelijker maken 
Ik kan wel helemaal wegzwijmelen bij een film of serie, maar merk dan wel dat ik het beeld wat daar wordt geschetst niet serieus neem, van bijvoorbeeld een man die sociaal is en voor zn vrouw zorgt. Dat is natuurlijk volslagen debiel, maar dat is wel met meer dingen in mijn hoofd. Ik werk vooral met kinderen, dus heb niet echt mannelijke patienten. Alleen af en toe een vader. Maar dat is op zich een heel ander soort contact, dan hoef ik alleen maar vragen te stellen en meer niet.
Ik vind een cursus oid wel een goed idee! Ik heb al eens een gitaarcursus gedaan maar daar kwam alleen maar vrouwen op af haha Maar het valt allicht te proberen.
EMDR weet ik niet of dat werkt, aangezien ik niet echt een duidelijk trauma heb. Maar ik kan dat wel eens uitzoeken.
Ik kan wel helemaal wegzwijmelen bij een film of serie, maar merk dan wel dat ik het beeld wat daar wordt geschetst niet serieus neem, van bijvoorbeeld een man die sociaal is en voor zn vrouw zorgt. Dat is natuurlijk volslagen debiel, maar dat is wel met meer dingen in mijn hoofd. Ik werk vooral met kinderen, dus heb niet echt mannelijke patienten. Alleen af en toe een vader. Maar dat is op zich een heel ander soort contact, dan hoef ik alleen maar vragen te stellen en meer niet.Ik vind een cursus oid wel een goed idee! Ik heb al eens een gitaarcursus gedaan maar daar kwam alleen maar vrouwen op af haha Maar het valt allicht te proberen.
EMDR weet ik niet of dat werkt, aangezien ik niet echt een duidelijk trauma heb. Maar ik kan dat wel eens uitzoeken.
zaterdag 8 mei 2010 om 22:45
quote:Pieps schreef op 08 mei 2010 @ 21:40:
Het komt denk ik doordat mijn vader heel onvoorspelbaar was en is in zijn gedrag, hij kan ontzettend kwaad worden om niks. Als kind was dat heel erg eng, tegenwoordig ga ik veel meer tegen hem in. Ik wil je niks aanpraten maar dat lijkt me traumatisch genoeg voor een kind.
Het komt denk ik doordat mijn vader heel onvoorspelbaar was en is in zijn gedrag, hij kan ontzettend kwaad worden om niks. Als kind was dat heel erg eng, tegenwoordig ga ik veel meer tegen hem in. Ik wil je niks aanpraten maar dat lijkt me traumatisch genoeg voor een kind.
zaterdag 8 mei 2010 om 22:51
Hmm, zal het al niet helpen als je zelfvertrouwen stijgt? Daar ligt toch vaak het probleem. Hoe los je dat op op je werk? Als je te maken hebt met mannelijke collega's? De helft van de wereldbevoling bestaat uit mannen, dus ontlopen zal je niet lukken. Je komt neem ik aan toch wel in contact met mannen? Zij het op je werk, in de trein waar dan ook. Die als 'oefen-objecten' gebruiken? En zo je zelfvertrouwen in relatie tot mannen vergroten? Eens tegen ze ingaan als ze iets zeggen, dat soort kleine stapjes.
Ik zou ook eerder aan dramatherapie denken, omdat je dan meteen fysieke en een emtionele reactie krijgt en die ter plekke aan kunt pakken (net als bij Gestalt trouwens). Zou het in ieder geval niet mentaal op proberen te lossen door gesprekken of zo. Oefenen, oefenen, oefenen, eerst in veilige setting en vandaaruit verdere stappen nemen.
In ieder geval succes.
Ik zou ook eerder aan dramatherapie denken, omdat je dan meteen fysieke en een emtionele reactie krijgt en die ter plekke aan kunt pakken (net als bij Gestalt trouwens). Zou het in ieder geval niet mentaal op proberen te lossen door gesprekken of zo. Oefenen, oefenen, oefenen, eerst in veilige setting en vandaaruit verdere stappen nemen.
In ieder geval succes.
zondag 9 mei 2010 om 01:30
Best wel herkenbaar.. Ook hier een vader die regelmatig ontplofte en waar ik als kind doods- en doodsbang voor ben geweest. In de puberteit heb ik zijn gedrag regelmatig aan de kaak durven te stellen en heb ik veel ruzie met hem gehad over zijn manier van opvoeden. Nu hebben we een hele goede band; ik zal de manier waarop hij met zijn kinderen is omgegaan nooit goedpraten, maar ik begrijp hem een stuk beter en vind op veel vlakken herkenning bij hem (ook ik heb o.a. een kort lontje maar ik richt m'n agressie naar binnen).
Maar ja, mannen.. Das nooit meer helemaal goedgekomen. Het begon met een soort van angst voor alle mannen; ik had altijd het gevoel dat ze de mogelijkheid hadden om op een of andere manier macht over mij uit te oefenen. Sinds ik afgelopen jaren veel met mannelijke hulpverleners te maken heb gehad, ben ik in het contact met wat zachtaardigere, sociale, meer 'vrouwelijke' mannen wat ontspannender geworden. Die veroorzaken minder dreiging ofzo.
Bevriend raken met een man kan ik me nog niet zo goed voorstellen. Zelfs niet als ie niet op vrouwen zou vallen. Het heeft dus niet alles met de seksuele verlangens van veel mannen naar vrouwen te maken, maar dat zeker ook wel een beetje. Waar bevriend raken eventueel ooit nog wel zou kunnen gebeuren, zie ik seks met een man toch echt als een onmogelijkheid. Niet omdat ik walg van het idee, maar meer van het gevoel overheerst te worden op zo'n moment.
Gelukkig kan ik het er in therapie (met een man ) over hebben, want ja, zoals iemand al zei, de halve wereldbevolking bestaat uit mannen dus het is wel enigszins handig als je ze niet voortdurend hoeft te vermijden. Ik zou je ook zeker aanraden nog eens met een deskundige te gaan praten. Die angst die jij hebt is niet fijn en zeker niet praktisch..
Maar ja, mannen.. Das nooit meer helemaal goedgekomen. Het begon met een soort van angst voor alle mannen; ik had altijd het gevoel dat ze de mogelijkheid hadden om op een of andere manier macht over mij uit te oefenen. Sinds ik afgelopen jaren veel met mannelijke hulpverleners te maken heb gehad, ben ik in het contact met wat zachtaardigere, sociale, meer 'vrouwelijke' mannen wat ontspannender geworden. Die veroorzaken minder dreiging ofzo.
Bevriend raken met een man kan ik me nog niet zo goed voorstellen. Zelfs niet als ie niet op vrouwen zou vallen. Het heeft dus niet alles met de seksuele verlangens van veel mannen naar vrouwen te maken, maar dat zeker ook wel een beetje. Waar bevriend raken eventueel ooit nog wel zou kunnen gebeuren, zie ik seks met een man toch echt als een onmogelijkheid. Niet omdat ik walg van het idee, maar meer van het gevoel overheerst te worden op zo'n moment.
Gelukkig kan ik het er in therapie (met een man ) over hebben, want ja, zoals iemand al zei, de halve wereldbevolking bestaat uit mannen dus het is wel enigszins handig als je ze niet voortdurend hoeft te vermijden. Ik zou je ook zeker aanraden nog eens met een deskundige te gaan praten. Die angst die jij hebt is niet fijn en zeker niet praktisch..
zondag 9 mei 2010 om 08:50
Ik zat inderdaad ook te denken of het handig is om een mannelijke hulpverlener te zoeken. Ik vraag me af of ik dan niet helemaal blokkeer, maar op zich is dan wel het probleem meteen duidelijk! En als het niet werkt kan ik altijd nog een vrouw zoeken.
Op mn werk loop ik steeds meer tegen het probleem aan, vandaar ook mijn vraag om hulp. Als je niet wil hoef je bijna geen contact met mannen te hebben, maar met collega's is het toch wel handig. En het is wel een goede oefenruimte, het zijn allemaal hulpverleners en ze zijn inderdaad heel zachtmoedig.
Bedankt voor alle tips, het is echt heel fijn om te weten dat mensen meedenken en het zelfs herkennen!
Op mn werk loop ik steeds meer tegen het probleem aan, vandaar ook mijn vraag om hulp. Als je niet wil hoef je bijna geen contact met mannen te hebben, maar met collega's is het toch wel handig. En het is wel een goede oefenruimte, het zijn allemaal hulpverleners en ze zijn inderdaad heel zachtmoedig.
Bedankt voor alle tips, het is echt heel fijn om te weten dat mensen meedenken en het zelfs herkennen!
zondag 9 mei 2010 om 19:34
Ik zou ook een mannelijke hulpverlener aanraden.
Heb ik zelf ook en het werkt wel. (min of meer)
Omdat je zelf psycholoog bent misschien een onzinnige tip, maar wie weet is het verstandig om langs de huisarts te gaan voor een doorverwijzing.
Die hebben vaak een netwerk met psychologen waar ze tevreden over zijn en dat weet je (meer?) zeker dat je bij een goede terecht komt.
Is het misschien een idee om een dag/middag wat te gaan doen met een lieve vriend van een goede vriendin?
Dan kun je vrijblijvend (als in zonder dategevoel) een tijdje doorbrengen met een man en zo misschien rustig wennen?
Heb ik zelf ook en het werkt wel. (min of meer)
Omdat je zelf psycholoog bent misschien een onzinnige tip, maar wie weet is het verstandig om langs de huisarts te gaan voor een doorverwijzing.
Die hebben vaak een netwerk met psychologen waar ze tevreden over zijn en dat weet je (meer?) zeker dat je bij een goede terecht komt.
Is het misschien een idee om een dag/middag wat te gaan doen met een lieve vriend van een goede vriendin?
Dan kun je vrijblijvend (als in zonder dategevoel) een tijdje doorbrengen met een man en zo misschien rustig wennen?
