
Hoe kom ik van sombere en negatieve gedachtes af?
zaterdag 28 september 2019 om 21:25
De laatste tijd voel ik me erg 'down'. Anderhalve maand geleden eindigde mijn relatie toen ik een weekend weg was met mijn ex. Hij zei er dat hij geen gevoelens voor me had en nooit verliefd op me is geweest. Hij zei dat ik het 'slachtoffer' ben geworden van zijn onervarenheid (hij had nooit eerder een (intieme) relatie gehad). De twee weken erna voelde ik me vooral gevoelloos en deed ik gewoon m'n ding, maar de afgelopen weken voel ik me niet meer mezelf.
Het lijkt erop dat hij een litteken heeft opengehaald van het verleden, en ik herleef nu constant dingen in m'n hoofd: hevig pesten op de basisschool en middelbare school, jongens die gebruik van me hebben gemaakt (en misbruik - vervelende situatie gehad, ga ik verder niet op in), 'vriendinnen' die helemaal geen vriendinnen bleken te zijn.. Elke dag voel ik me rot en niks lijk ik meer leuk te vinden. Ik wil helemaal niet wakker worden en gaan slapen met sombere gedachtes en negatieve herinneringen, maar ik krijg ze niet weg uit m'n hoofd.
De gedachtes zijn dan bijvoorbeeld: 'je bent niks waard, wat moet er nou van jou terechtkomen, vind je het logisch dat jou dat is overkomen, je bent naïef, je bent stom etc.'. De herinneringen betreffen specifieke situaties waarin ik ben gekwetst, of situaties die ik mezelf kwalijk neem (waar ik vaak niet eens iets aan kon doen).
Op het moment volg ik een educatieve master om docente te worden in het middelbaar onderwijs, maar ik twijfel of ik hiermee door wil gaan. Ik weet niet of het komt omdat ik me op dit moment rot voel, of dat het leraarschap niets voor me is.. Voor nu voelt het niet als mijn roeping in ieder geval. Heb helaas alleen geen plan B.. en wat kun je nou verder met een talenstudie?
Ik heb mijn moeder verteld over mijn situatie, maar heb het idee dat ze niet zo goed weet wat ze met me aan moet. Ze zegt dan bijvoorbeeld dat ik die gedachtes maar gewoon uit moet zetten, of dan maar opgenomen moet worden ergens als ik me zo blijf voelen.
Ik heb trouwens zelf al hulp gezocht: afgelopen week heb ik een intake gehad bij de psycholoog. A.s. week heb ik een gesprek waarin de aanpak wordt besproken, maar ik zal daarna 2 maanden moeten wachten voor ik echt terecht kan voor de behandeling i.v.m. de wachtlijst.
Heeft iemand een idee hoe ik meer rust kan vinden in mijn hoofd en de gedachtes en herinneren los kan proberen te laten? Ik word gek van mezelf, elke dag opnieuw. Door mijn overactieve hoofd heb ik geen energie meer over om bijv. aan m'n studie te werken, en ga ik het liefst direct slapen als ik thuiskom..
Vind het een beetje eng om dit te plaatsen trouwens, omdat ik anderen niet lastig wil vallen met mijn gezeur. Maar wellicht kan ik iets met jullie raad.
Het lijkt erop dat hij een litteken heeft opengehaald van het verleden, en ik herleef nu constant dingen in m'n hoofd: hevig pesten op de basisschool en middelbare school, jongens die gebruik van me hebben gemaakt (en misbruik - vervelende situatie gehad, ga ik verder niet op in), 'vriendinnen' die helemaal geen vriendinnen bleken te zijn.. Elke dag voel ik me rot en niks lijk ik meer leuk te vinden. Ik wil helemaal niet wakker worden en gaan slapen met sombere gedachtes en negatieve herinneringen, maar ik krijg ze niet weg uit m'n hoofd.
De gedachtes zijn dan bijvoorbeeld: 'je bent niks waard, wat moet er nou van jou terechtkomen, vind je het logisch dat jou dat is overkomen, je bent naïef, je bent stom etc.'. De herinneringen betreffen specifieke situaties waarin ik ben gekwetst, of situaties die ik mezelf kwalijk neem (waar ik vaak niet eens iets aan kon doen).
Op het moment volg ik een educatieve master om docente te worden in het middelbaar onderwijs, maar ik twijfel of ik hiermee door wil gaan. Ik weet niet of het komt omdat ik me op dit moment rot voel, of dat het leraarschap niets voor me is.. Voor nu voelt het niet als mijn roeping in ieder geval. Heb helaas alleen geen plan B.. en wat kun je nou verder met een talenstudie?
Ik heb mijn moeder verteld over mijn situatie, maar heb het idee dat ze niet zo goed weet wat ze met me aan moet. Ze zegt dan bijvoorbeeld dat ik die gedachtes maar gewoon uit moet zetten, of dan maar opgenomen moet worden ergens als ik me zo blijf voelen.
Ik heb trouwens zelf al hulp gezocht: afgelopen week heb ik een intake gehad bij de psycholoog. A.s. week heb ik een gesprek waarin de aanpak wordt besproken, maar ik zal daarna 2 maanden moeten wachten voor ik echt terecht kan voor de behandeling i.v.m. de wachtlijst.
Heeft iemand een idee hoe ik meer rust kan vinden in mijn hoofd en de gedachtes en herinneren los kan proberen te laten? Ik word gek van mezelf, elke dag opnieuw. Door mijn overactieve hoofd heb ik geen energie meer over om bijv. aan m'n studie te werken, en ga ik het liefst direct slapen als ik thuiskom..
Vind het een beetje eng om dit te plaatsen trouwens, omdat ik anderen niet lastig wil vallen met mijn gezeur. Maar wellicht kan ik iets met jullie raad.
zaterdag 28 september 2019 om 21:36
Hiermee moet je echt naar de huisarts. Deze kan jouw begeleiden of een collega van de huisarts tot dat je traject start.
De zaken uit je verleden kun je verwerken met een psycholoog.
Je hebt schade opgelopen en hebt daar nu mediache steun bij nodig.
Net als dat je een botbreuk oploopt.
Niet fijn. Maar de huisarts weet hier raad mee.
De zaken uit je verleden kun je verwerken met een psycholoog.
Je hebt schade opgelopen en hebt daar nu mediache steun bij nodig.
Net als dat je een botbreuk oploopt.
Niet fijn. Maar de huisarts weet hier raad mee.
zaterdag 28 september 2019 om 21:43
Verder zou je bij gedachten over zelfmoord met 0900 0113 kunnen bellen, op hun site hebben ze ook een chat.
Of met de luisterlijn.
https://www.deluisterlijn.nl/
Het is belangrijk dat je er over praat.
En maandag naar de huisarts om te bespreken de tijd te overbruggen tot dat je naar de psycholoog kunt.
Of met de luisterlijn.
https://www.deluisterlijn.nl/
Het is belangrijk dat je er over praat.
En maandag naar de huisarts om te bespreken de tijd te overbruggen tot dat je naar de psycholoog kunt.

zaterdag 28 september 2019 om 21:46
Ten eerste heel dapper dat je dit bericht hebt geplaatst! Jouw gevoelens en gedachten zijn GEEN gezeur! Ik vind t ook erg kwalijk dat je moeder zo reageert.
Ik herken je situatie heel erg. Ik ben denk al wat ouder (42) maar ik zit ook zo ongeveer in hetzelfde proces als jij. Ik heb zo'n 2 jaar een toxic "relatie" gehad die heel veel van mijn emotionele/geestelijke energie gevergd heeft. Daarnaast zit ik nu al ruim 4 weken thuis van werk. Zwaar overspannen/burn-out.
Ik ben een enorme piekeraar. Zit heel veel in mijn hoofd. Geef daarnaast veel aan anderen en vergeet mezelf en mijn eigen grenzen. Klinkt je denk ik wel bekend in de oren.
Top dat je al hulp hebt gezocht! De wachttijden zijn idd absurd. Ik volg zelf haptotherapie, misschien is dat ook iets voor jou? Ik had daar geen wachttijd. Het enige nadeel is dat t valt onder de alternatieve geneeswijzen dus het valt onder je aanvullende verzekering.
Verder lees ik veel over zelfliefde, kijk videos op YouTube en schrijf heel veel.
Hoe rot het nu ook is, zie dit als groei. En dat zal niet makkelijk gaan maar uiteindelijk word je er een nóg beter persoon van.
Je bent niet alleen. Er zitten heel veel mensen in dezelfde situatie als jij
Ik herken je situatie heel erg. Ik ben denk al wat ouder (42) maar ik zit ook zo ongeveer in hetzelfde proces als jij. Ik heb zo'n 2 jaar een toxic "relatie" gehad die heel veel van mijn emotionele/geestelijke energie gevergd heeft. Daarnaast zit ik nu al ruim 4 weken thuis van werk. Zwaar overspannen/burn-out.
Ik ben een enorme piekeraar. Zit heel veel in mijn hoofd. Geef daarnaast veel aan anderen en vergeet mezelf en mijn eigen grenzen. Klinkt je denk ik wel bekend in de oren.
Top dat je al hulp hebt gezocht! De wachttijden zijn idd absurd. Ik volg zelf haptotherapie, misschien is dat ook iets voor jou? Ik had daar geen wachttijd. Het enige nadeel is dat t valt onder de alternatieve geneeswijzen dus het valt onder je aanvullende verzekering.
Verder lees ik veel over zelfliefde, kijk videos op YouTube en schrijf heel veel.
Hoe rot het nu ook is, zie dit als groei. En dat zal niet makkelijk gaan maar uiteindelijk word je er een nóg beter persoon van.
Je bent niet alleen. Er zitten heel veel mensen in dezelfde situatie als jij


zaterdag 28 september 2019 om 21:51
Misschien heeft de verbroken relatie oud zeer getriggerd. (Herkenbaar)
Wat ontzettend naar voor jou. De dingen die je zijn overkomen, maar ook hoe je relatie werd verbroken.
Ik vind dat je best nare dingen over jezelf denkt. Daar ga je je niet beter door voelen. Ik denk juist wel dat het goed is om jezelf een halt toe te roepen mbt tot gedachten als: ik ben waardeloos enz. Uitzetten Kun je ze niet, maar je kunt er wel even bij stil staan dat je het denkt, en er voor kiezen om daar niet in mee te gaan. Het is namelijk niet waar! Jij bent niet waardeloos. (En die gedachten komen misschien ook wel uit het verleden.)
Wees een beetje lief voor jezelf. Meestal voelen we ons naar door de dingen die we denken en die we tegen onszelf zeggen.
Goed dat je hulp hebt gezocht TO! Dikke
voor jou.
Wat ontzettend naar voor jou. De dingen die je zijn overkomen, maar ook hoe je relatie werd verbroken.
Ik vind dat je best nare dingen over jezelf denkt. Daar ga je je niet beter door voelen. Ik denk juist wel dat het goed is om jezelf een halt toe te roepen mbt tot gedachten als: ik ben waardeloos enz. Uitzetten Kun je ze niet, maar je kunt er wel even bij stil staan dat je het denkt, en er voor kiezen om daar niet in mee te gaan. Het is namelijk niet waar! Jij bent niet waardeloos. (En die gedachten komen misschien ook wel uit het verleden.)
Wees een beetje lief voor jezelf. Meestal voelen we ons naar door de dingen die we denken en die we tegen onszelf zeggen.
Goed dat je hulp hebt gezocht TO! Dikke

anoniem_389095 wijzigde dit bericht op 28-09-2019 21:55
3.74% gewijzigd

zaterdag 28 september 2019 om 22:10
Hierboven zijn al goede tips gegeven: naar de huisarts gaan, misschien wat gesprekken met de praktijkondersteuner daar plannen ter overbrugging.
Je kunt ook wat proberen te lezen over depressie. Maar blijf erover praten.
Want je klinkt alsof je gedachtes en gepieker erg gekleurd zijn door somberheid. En dat lijkt niet geheel reëel.
Als je twijfelt over je studie nu je zo slecht in je vel zit: bespreek het met een decaan of studiebegeleider van je hbo/uni. Mocht je studievertraging hierdoor oplopen, dan heb je het vooraf aangegeven en zijn ze vaak meegaander met oplossen hiervan. Wat ook bij sommige studies mogelijk is, is contact met een studentenpsycholoog. Is wel al 15 jaar terug ofzo, maar ik heb daar toen best veel aan gehad en kon er snel terecht zonder verwijzing.
Je kunt ook wat proberen te lezen over depressie. Maar blijf erover praten.
Want je klinkt alsof je gedachtes en gepieker erg gekleurd zijn door somberheid. En dat lijkt niet geheel reëel.
Als je twijfelt over je studie nu je zo slecht in je vel zit: bespreek het met een decaan of studiebegeleider van je hbo/uni. Mocht je studievertraging hierdoor oplopen, dan heb je het vooraf aangegeven en zijn ze vaak meegaander met oplossen hiervan. Wat ook bij sommige studies mogelijk is, is contact met een studentenpsycholoog. Is wel al 15 jaar terug ofzo, maar ik heb daar toen best veel aan gehad en kon er snel terecht zonder verwijzing.

zaterdag 28 september 2019 om 22:27
Ik sluit me aan bij bovenstaande tips en geef een hele dikke
Bij mij helpt het om, als mijn hoofd weer eens op hol slaat, te gaan wandelen en daarbij de omgeving benoemen. "Nu wandel ik langs een grote boom, daarnaast staat een struik en nu rijdt er een blauwe auto voorbij..." Voornamelijk vlak voor het slapengaan is dit heel effectief.

Bij mij helpt het om, als mijn hoofd weer eens op hol slaat, te gaan wandelen en daarbij de omgeving benoemen. "Nu wandel ik langs een grote boom, daarnaast staat een struik en nu rijdt er een blauwe auto voorbij..." Voornamelijk vlak voor het slapengaan is dit heel effectief.
zaterdag 28 september 2019 om 22:49
Bedankt voor jullie fijne reacties, het geeft me moed. Ik ga aan de slag met de jullie tips. Ik zal zeker weer een afspraak plannen bij de praktijkondersteuner van de huisarts om de tijd te overbruggen. Goede tip om met de studiebegeleider te praten, daar had ik nog niet aan gedacht. Toevallig heb ik voor a.s. maandag een gesprek staan, maar deze zou alleen gaan over de stage. Ik zal gewoon eerlijk zijn over mijn gehele situatie.
Ik ga me ook eens verdiepen in wat er te lezen is over zelfliefde etc. Wellicht geeft het rust. Het is in ieder geval geruststellend om te weten dat deze gevoelens herkenbaar zijn voor anderen.
terug voor jullie
Ik ga me ook eens verdiepen in wat er te lezen is over zelfliefde etc. Wellicht geeft het rust. Het is in ieder geval geruststellend om te weten dat deze gevoelens herkenbaar zijn voor anderen.

zondag 29 september 2019 om 08:56
Hai Michou,
Er is vooral één ding dat ik je wil zeggen en dat is dat jij er ook mag zijn! Ook al voelt het misschien niet zo, ook jij mag er zijn!
Zo te lezen heb je veel meegemaakt en komen er nu veel onverwerkte zaken naar boven. Ik ben blij te lezen dat je hulp bij een psycholoog hebt gezocht. Wees daar wel eerlijk, denk niet dat je hem/haar ook niet lastig moet vallen met jouw "gezeur", wat overigens totaal geen gezeur is.
Je moeder lijkt me niet iemand waarvan je veel emotionele steun kunt verwachten. Het is lang niet altijd onwil, maar niet iedereen kan dat even goed.
Er is vooral één ding dat ik je wil zeggen en dat is dat jij er ook mag zijn! Ook al voelt het misschien niet zo, ook jij mag er zijn!
Zo te lezen heb je veel meegemaakt en komen er nu veel onverwerkte zaken naar boven. Ik ben blij te lezen dat je hulp bij een psycholoog hebt gezocht. Wees daar wel eerlijk, denk niet dat je hem/haar ook niet lastig moet vallen met jouw "gezeur", wat overigens totaal geen gezeur is.
Je moeder lijkt me niet iemand waarvan je veel emotionele steun kunt verwachten. Het is lang niet altijd onwil, maar niet iedereen kan dat even goed.
I'm not lazy
I'm on energy saving mode
I'm on energy saving mode
zondag 29 september 2019 om 09:53
Ik vind dat je overdrijft. Je moeder en ander familie houden van je, vermoedelijk ben je als je op je gemak bent een prima mens die leuk gezelschap is (niet voor iedereen maar dat hoeft ook niet) dus als je dergelijke dingen over jezelf zegt dan zijn die gewoon niet waar."je bent niks waard, wat moet er nou van jou terechtkomen, vind je het logisch dat jou dat is overkomen, je bent naïef, je bent stom etc".
Als de hele wereld boos op je is, of onverschillig, of jou niet goed genoeg vindt om topberoemd te worden, dan ben jij er om van jezelf te houden.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
zondag 29 september 2019 om 10:01