Psyche
alle pijlers
Hoe leven op orde stellen?
zondag 29 oktober 2023 om 20:00
Aanvulling: Dit topic gestart voor advies. Inmiddels een plek om af en toe te kunnen sparren over datgene wat me bezig houdt.
Bij gebrek aan steun in mijn omgeving, wil ik hier mijn vraag stellen.
Mijn leven is al een aantal jaren een rotzooi. Na een scheiding en depressie probeer ik mijn leven weer op orde te krijgen, maar ik weet niet waar te beginnen. Ik huur momenteel voor een schrikbarend bedrag (ik ben niet de enige) een klein appartement voor mij en mijn dochter. De huurovereenkomst kan door verhuurder ontbonden worden en dan heb ik twee maanden de tijd om een nieuw onderkomen te vinden. Dit brengt spanning met zich mee. Ik ben daarom aan het kijken naar koop- en huurwoningen, maar beide zijn niet (goed) te vinden, mede omdat ik door co-ouderschap en school van dochter gebonden ben aan een bepaald gebied. Nu heb ik een woning gevonden, maar ik twijfel of ik ervoor moet gaan. Het idee van verhuizen en verbouwen levert me veel spanning op, maar het blijven waar ik zit ook. Het gevoel dat ik met een (koop)woning een nieuwe start kan maken is groot, waar ik nu woon kan ik niet tot rust komen vanwege de beperkte plek en hoeveelheid spullen die ik heb. Een huis zou hierin verbetering kunnen zijn. De twijfels doen me verstijven, ik vermijd liever dan dat ik doorpak. Daarnaast een stemmetje dat bang is dat ik omkiep als ik daadwerkelijk ga verhuizen en verbouwen. Ik zie het mezelf niet doen. Maar wat dan? Hoeveel jaar moet ik nog wachten voor dat ik wel een echte start kan maken ipv deze tussenpauze in een appartement waar ik niet tot rust kom. Moet ik wachten of nu doorpakken?
Wat ook speelt is een lat relatie. We zien elkaar wekelijks, zonder kinderen. Mijn dochter weet niet van zijn bestaan af. De relatie is met momenten fijn en met momenten niet fijn. Ik merk een onrust in me als we afspreken, maar kan er tegelijkertijd naar uitkijken om hem weer te zien. Soms heb ik het gevoel dat ik misbruik van hem maak. Hij is helemaal hoteldebotel van mij en ik voel dat niet (soms wel). Hij helpt me door moeilijke perioden heen en ik steun en help hem ook als hij vast loopt met zaken. Ik wil de relatie niet beëindigen, maar ik wil ook niet zo doorgaan omdat het vaak energie kost. Ik denk dat ik me aanpas, maar ik weet dat niet zeker.
Misschien handig om te weten is dat ik nog steeds depressief ben en momenteel geen therapie volg. Ik sta op een wachtlijst voor diagnostisering, het kan nog maanden duren voordat ik daar een uitnodiging van krijg.
Voor mijn gevoel staat mijn leven "on hold". Graag wil ik weer een stapje vooruit zetten ipv vasthangen, want dat doe ik nu al jaren en ik ben nu iets stabieler dan een jaar geleden, maar het wordt niet echt beter. Iemand tips?
Ik ben bekend met vermijding als overlevingsstrategie dus het kan zijn dat ik niet veel of snel zal reageren omdat de reacties me bang maken. Excuses daarvoor!
Bij gebrek aan steun in mijn omgeving, wil ik hier mijn vraag stellen.
Mijn leven is al een aantal jaren een rotzooi. Na een scheiding en depressie probeer ik mijn leven weer op orde te krijgen, maar ik weet niet waar te beginnen. Ik huur momenteel voor een schrikbarend bedrag (ik ben niet de enige) een klein appartement voor mij en mijn dochter. De huurovereenkomst kan door verhuurder ontbonden worden en dan heb ik twee maanden de tijd om een nieuw onderkomen te vinden. Dit brengt spanning met zich mee. Ik ben daarom aan het kijken naar koop- en huurwoningen, maar beide zijn niet (goed) te vinden, mede omdat ik door co-ouderschap en school van dochter gebonden ben aan een bepaald gebied. Nu heb ik een woning gevonden, maar ik twijfel of ik ervoor moet gaan. Het idee van verhuizen en verbouwen levert me veel spanning op, maar het blijven waar ik zit ook. Het gevoel dat ik met een (koop)woning een nieuwe start kan maken is groot, waar ik nu woon kan ik niet tot rust komen vanwege de beperkte plek en hoeveelheid spullen die ik heb. Een huis zou hierin verbetering kunnen zijn. De twijfels doen me verstijven, ik vermijd liever dan dat ik doorpak. Daarnaast een stemmetje dat bang is dat ik omkiep als ik daadwerkelijk ga verhuizen en verbouwen. Ik zie het mezelf niet doen. Maar wat dan? Hoeveel jaar moet ik nog wachten voor dat ik wel een echte start kan maken ipv deze tussenpauze in een appartement waar ik niet tot rust kom. Moet ik wachten of nu doorpakken?
Wat ook speelt is een lat relatie. We zien elkaar wekelijks, zonder kinderen. Mijn dochter weet niet van zijn bestaan af. De relatie is met momenten fijn en met momenten niet fijn. Ik merk een onrust in me als we afspreken, maar kan er tegelijkertijd naar uitkijken om hem weer te zien. Soms heb ik het gevoel dat ik misbruik van hem maak. Hij is helemaal hoteldebotel van mij en ik voel dat niet (soms wel). Hij helpt me door moeilijke perioden heen en ik steun en help hem ook als hij vast loopt met zaken. Ik wil de relatie niet beëindigen, maar ik wil ook niet zo doorgaan omdat het vaak energie kost. Ik denk dat ik me aanpas, maar ik weet dat niet zeker.
Misschien handig om te weten is dat ik nog steeds depressief ben en momenteel geen therapie volg. Ik sta op een wachtlijst voor diagnostisering, het kan nog maanden duren voordat ik daar een uitnodiging van krijg.
Voor mijn gevoel staat mijn leven "on hold". Graag wil ik weer een stapje vooruit zetten ipv vasthangen, want dat doe ik nu al jaren en ik ben nu iets stabieler dan een jaar geleden, maar het wordt niet echt beter. Iemand tips?
Ik ben bekend met vermijding als overlevingsstrategie dus het kan zijn dat ik niet veel of snel zal reageren omdat de reacties me bang maken. Excuses daarvoor!
twijfelaar wijzigde dit bericht op 12-12-2023 15:48
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
2.39% gewijzigd
Hope is the first step on the road to disappointment
woensdag 18 juni 2025 om 11:35
Ja wel begrijpelijk dat je het een stressvolle frustrerende tijd vindt. Een intense periode naast de lopende dingen.
Misschien is het wel wat om een paar plaatjes te schieten/ filmpje van je dochter te maken tijdens de musical, als dat lukt. Het zijn bijzondere momenten, ondanks de vele dingen die tegelijkertijd spelen.
Maar dat je je misschien al wel.
Merk je nu dochter de fase gaat afsluiten vd basisschool dat het iets aktiveert in je eigen herinnering van die tijd? Of helemaal niet?
Misschien is het wel wat om een paar plaatjes te schieten/ filmpje van je dochter te maken tijdens de musical, als dat lukt. Het zijn bijzondere momenten, ondanks de vele dingen die tegelijkertijd spelen.
Maar dat je je misschien al wel.
Merk je nu dochter de fase gaat afsluiten vd basisschool dat het iets aktiveert in je eigen herinnering van die tijd? Of helemaal niet?
woensdag 18 juni 2025 om 11:42
Zit het bij je kind in dat het gezellig is om het samen te doen? Onzekerheid? Of is het te moeilijk om zelf te doen? Te onoverzichtelijk?
Ik deel 's ochtends wel het weerbericht met kind, zeker als het fris lijkt maar later toch warm wordt, maar verder doet ie alles zelf. Ik moet wel even opletten dat er niets binnenstebuiten en geen melksnorren enzo
ik kijk wel uit naar de fase dat de ijdelheid toeslaat.
Ik deel 's ochtends wel het weerbericht met kind, zeker als het fris lijkt maar later toch warm wordt, maar verder doet ie alles zelf. Ik moet wel even opletten dat er niets binnenstebuiten en geen melksnorren enzo
ik kijk wel uit naar de fase dat de ijdelheid toeslaat.
woensdag 18 juni 2025 om 13:25
Die ijdelheid fase heeft mijn andere kind nooit gekregen, tenminste niet dat ik heb meegemaakt. Ik denk wel dat jongste kind deze fase gaat krijgen. Vorige week kreeg ik voor het eerst een opmerking over kleuren matchen toen ik vroeg welke broek hij aan wilde. Dus wie weet gaat het nu opeens wel snel die kant op.
Ik denk dat kind vooral niet kan kiezen, daar heeft hij op alle vlakken moeite mee en met kleren zal dat niet anders zijn. Misschien dat hij op die manier ook een stukje aandacht zoekt/vindt. Hij wilt ook dat ik mee ga als hij zijn tanden gaat poetsen bijvoorbeeld. Als dit soms niet kan omdat ik beneden nog iets moet doen dan wacht hij simpelweg op me, want alleen naar boven / bed gaan is geen optie.
De melksnorren moet ik ook nog controleren inderdaad. Soms zie ik het pas als we in de auto zitten. Oeps.
Ik denk dat kind vooral niet kan kiezen, daar heeft hij op alle vlakken moeite mee en met kleren zal dat niet anders zijn. Misschien dat hij op die manier ook een stukje aandacht zoekt/vindt. Hij wilt ook dat ik mee ga als hij zijn tanden gaat poetsen bijvoorbeeld. Als dit soms niet kan omdat ik beneden nog iets moet doen dan wacht hij simpelweg op me, want alleen naar boven / bed gaan is geen optie.
De melksnorren moet ik ook nog controleren inderdaad. Soms zie ik het pas als we in de auto zitten. Oeps.
Hope is the first step on the road to disappointment
woensdag 18 juni 2025 om 15:00
Het klinkt heel lief, wachten met tandenpoetsen tot je er gezellig bij bent 
Ik had een - behoorlijk ijdel - vriendinnetje op de middelbare school, en die legde de avond vantevoren haar hele outfit incl. sieraden en bijpassende schoenen klaar. Ik zie mijn kind dat nog niet doen (die krijg ik amper aan het online shoppen, de interesse is er totaal niet, al zijn er wel dingen die hij lelijk vindt) maar misschien kun je zoiets doen als tussenstap? Of aan het begin van de week een aantal combinaties maken samen en klaarhangen? De keuzes in stapjes breken, bedoel ik, en langzaam toewerken aan zelfstandigheid.
Kind had laatst zelfs een korte broek (met elastiek, geen rits) achterstevoren aan. Het was 'm niet opgevallen, die achterzakken en de touwtjes helemaal verkeerdom
Ik had een - behoorlijk ijdel - vriendinnetje op de middelbare school, en die legde de avond vantevoren haar hele outfit incl. sieraden en bijpassende schoenen klaar. Ik zie mijn kind dat nog niet doen (die krijg ik amper aan het online shoppen, de interesse is er totaal niet, al zijn er wel dingen die hij lelijk vindt) maar misschien kun je zoiets doen als tussenstap? Of aan het begin van de week een aantal combinaties maken samen en klaarhangen? De keuzes in stapjes breken, bedoel ik, en langzaam toewerken aan zelfstandigheid.
Kind had laatst zelfs een korte broek (met elastiek, geen rits) achterstevoren aan. Het was 'm niet opgevallen, die achterzakken en de touwtjes helemaal verkeerdom
dinsdag 24 juni 2025 om 12:11
Ja het klinkt heel lief, maar is ondertussen erg dwingend en vooral vermoeiend. Het is leuk bij een kind van 5 jaar, maar niet bij een pre-puber die vooral alles naar zijn eigen hand wil zetten.framboise-t schreef: ↑18-06-2025 15:00Het klinkt heel lief, wachten met tandenpoetsen tot je er gezellig bij bent
Ik had een - behoorlijk ijdel - vriendinnetje op de middelbare school, en die legde de avond vantevoren haar hele outfit incl. sieraden en bijpassende schoenen klaar. Ik zie mijn kind dat nog niet doen (die krijg ik amper aan het online shoppen, de interesse is er totaal niet, al zijn er wel dingen die hij lelijk vindt) maar misschien kun je zoiets doen als tussenstap? Of aan het begin van de week een aantal combinaties maken samen en klaarhangen? De keuzes in stapjes breken, bedoel ik, en langzaam toewerken aan zelfstandigheid.
Kind had laatst zelfs een korte broek (met elastiek, geen rits) achterstevoren aan. Het was 'm niet opgevallen, die achterzakken en de touwtjes helemaal verkeerdom
Ik snap wat je bedoelt met de keuzes in stapjes breken, maar vaak dan is het of een nieuwe broek of een nieuw shirt, ligt er maar net aan wat vies is geworden en dan zouden die setjes door elkaar gehaald worden. Och ik moet kind vooral proberen zelf dingen aan te pakken.
Grappig hoe kinderen totaal niet in de gaten kunnen hebben hoe hun kleren zitten. Lachwekkend maar ook energieslurpend want dan komt het op het takenlijstje van ouders erbij om het te controleren.
Hope is the first step on the road to disappointment
dinsdag 24 juni 2025 om 12:13
Hier gaat het momenteel helemaal mis. Einde van het schooljaar is in zicht, gesprekken over de inzet van komend schooljaar zijn aan de gang en een van mijn passies willen ze me nu niet geven omdat het risico op uitval te groot is. Allemaal te begrijpen vanuit de organisatie, maar een klap in mijn gezicht. Weer een bevestiging van hoe slecht het gaat en hoe ver ik nog ben van stabiel of überhaupt opbouwen. Moedeloos word ik er van.
Misschien kan ik beter helemaal stoppen met alles...
Ik weet niet hoe ik nog leerlingen onder ogen moet gaan komen de komende dagen. nu wordt de afsluiting wel heel erg definitief.
Misschien kan ik beter helemaal stoppen met alles...
Ik weet niet hoe ik nog leerlingen onder ogen moet gaan komen de komende dagen. nu wordt de afsluiting wel heel erg definitief.
Hope is the first step on the road to disappointment
dinsdag 24 juni 2025 om 14:47
Moet je er iets tegen je leerlingen over zeggen of kun je ze ook gewoon een fijne vakantie wensen en verder niks? Dat zien ze dan in september toch wel?
Ik vind het voor jou ook rot, zeker als het iets is waar je plezier uithaalt. Is er een mogelijkheid dat je de taak volgend jaar ook doet maar dan zonder druk? Dus dat je volgende jaar op die activiteit herintegreert bijvoorbeeld?
Ik vind het voor jou ook rot, zeker als het iets is waar je plezier uithaalt. Is er een mogelijkheid dat je de taak volgend jaar ook doet maar dan zonder druk? Dus dat je volgende jaar op die activiteit herintegreert bijvoorbeeld?
woensdag 25 juni 2025 om 09:35
Ik hoef er tegen leerlingen niks over te zeggen, dat ga ik ook niet doen (hoop ik). Het is vooral voor mezelf dan een definitievere afsluiting en ik kan in mijn frustratie wel dingen eruit floepen die niet handig zijn.
De grootste klap is achter de rug denk ik, of ik zit druk in mijn vermijding. Ik denk vooral het laatste, maar goed dat werkt nu dus het zij zo.
Ik heb verdorie dat hele project opgezet, het voelde echt als eigen, als "van mij" en nu mag iemand anders ermee gaan pronken ipv dat ik de waardering ervoor krijg. De uitspraak dat het een succesvol project is en ze daarom stabiliteit willen is begrijpelijk maar geeft totaal geen waardering.
De grootste klap is achter de rug denk ik, of ik zit druk in mijn vermijding. Ik denk vooral het laatste, maar goed dat werkt nu dus het zij zo.
Ik heb verdorie dat hele project opgezet, het voelde echt als eigen, als "van mij" en nu mag iemand anders ermee gaan pronken ipv dat ik de waardering ervoor krijg. De uitspraak dat het een succesvol project is en ze daarom stabiliteit willen is begrijpelijk maar geeft totaal geen waardering.
Hope is the first step on the road to disappointment
woensdag 25 juni 2025 om 22:44
O zoiets zou ik ook slecht trekken, dat je datgene wat echt van jou is, niet meer kunt doen. Al zit er wel een compliment in verstopt, want dat het project succesvol is, zo succesvol dat ze het door willen laten lopen, dat komt door jou.
Heeft je kind een leuk kamp gehad?
Hier ook wat einde-schooljaarspanning: kind krijgt binnenkort advies over middelbare school (zodat we gericht open dagen kunnen bezoeken) en ik weet gewoon niet waar kind het beste zou passen.
En dan zou je kunnen zeggen, nou dan is alles toch goed, maar ik voel heel erg de druk om te bewaken dat kind geen 'verkeerd' advies krijgt, want als kind zich straks verveelt of juist op z'n tenen moet lopen, is het mijn schuld, en ik vind mezelf een hele slechte moeder dat ik niet weet wat het moet worden, had ik maar een glazen bol
Heeft je kind een leuk kamp gehad?
Hier ook wat einde-schooljaarspanning: kind krijgt binnenkort advies over middelbare school (zodat we gericht open dagen kunnen bezoeken) en ik weet gewoon niet waar kind het beste zou passen.
En dan zou je kunnen zeggen, nou dan is alles toch goed, maar ik voel heel erg de druk om te bewaken dat kind geen 'verkeerd' advies krijgt, want als kind zich straks verveelt of juist op z'n tenen moet lopen, is het mijn schuld, en ik vind mezelf een hele slechte moeder dat ik niet weet wat het moet worden, had ik maar een glazen bol
donderdag 26 juni 2025 om 05:06
Het lijkt mij ook moeilijk om iets los te laten waar je zoveel mee bezig bent geweest. Je energie in hebt gestopt.
Ik hoop dat de dingen wat minder scherp voelen nu.
Framboise, leert zoon vooral door inzet of inzicht?
Vroeger leerde ik vooral door m’n inzet. Ik heb Mavo en daarna Havo gedaan. Ik wilde zelf wel gelijk Havo doen maar dit werd uiteindelijk niet geadviseerd. Huiswerk duurde bij mij langer en ook leren voor repetities ed.
Ik vind die dingen best veel meespelen in de richting die je gaat.
Ik hoop dat de dingen wat minder scherp voelen nu.
Framboise, leert zoon vooral door inzet of inzicht?
Vroeger leerde ik vooral door m’n inzet. Ik heb Mavo en daarna Havo gedaan. Ik wilde zelf wel gelijk Havo doen maar dit werd uiteindelijk niet geadviseerd. Huiswerk duurde bij mij langer en ook leren voor repetities ed.
Ik vind die dingen best veel meespelen in de richting die je gaat.
donderdag 26 juni 2025 om 17:43
Goede vraag, dat weet ik niet zo goed.Verbinder schreef: ↑26-06-2025 05:06Het lijkt mij ook moeilijk om iets los te laten waar je zoveel mee bezig bent geweest. Je energie in hebt gestopt.
Ik hoop dat de dingen wat minder scherp voelen nu.
Framboise, leert zoon vooral door inzet of inzicht?
Vroeger leerde ik vooral door m’n inzet. Ik heb Mavo en daarna Havo gedaan. Ik wilde zelf wel gelijk Havo doen maar dit werd uiteindelijk niet geadviseerd. Huiswerk duurde bij mij langer en ook leren voor repetities ed.
Ik vind die dingen best veel meespelen in de richting die je gaat.
Deels inzicht, denk ik, hij is in rekenen/wiskunde heel goed, dat komt hem echt aanwaaien... maar hij krijgt dingen totaal niet op papier, speelt misschien ook dyslexie mee, dus dat moet op inzet.
En hij heeft het nu verschrikkelijk naar z'n zin op school, dat zou ik het liefste zo houden straks.
vrijdag 27 juni 2025 om 03:20
framboise-t schreef: ↑26-06-2025 17:43Goede vraag, dat weet ik niet zo goed.
Deels inzicht, denk ik, hij is in rekenen/wiskunde heel goed, dat komt hem echt aanwaaien... maar hij krijgt dingen totaal niet op papier, speelt misschien ook dyslexie mee, dus dat moet op inzet.
En hij heeft het nu verschrikkelijk naar z'n zin op school, dat zou ik het liefste zo houden straks.
Dat is erg fijn dat hij het zo naar z’n zin heeft nu. Spelen vriendjes hierbij ook mee? Als hij erg goed overweg kan met bepaalde kinderen dan is dat misschien ook weer overweging waard om ze naar dezelfde school te laten gaan. Ik weet nog dat ik samen met een vriendin van de lagere school naar de middelbare school ging en we kwamen ook in dezelfde klas. Dat vond ik toen prettig en een heel vertrouwd gevoel geven.
Als je jezelf goed voelt kun je ook meer het beste uit jezelf halen.
vrijdag 27 juni 2025 om 09:41
Tegen leerlingen niks gezegd, maar als collega's ernaar vragen dan kan ik een antwoord niet ontwijken inclusief dat ik niet vrijwillig stop met het project. Lastig om in zo'n gesprek te manoeuvreren naar "laat me met rust" of "ik wil het er niet over hebben". Ik weet niet hoe ik een opmerking als "tot volgend schooljaar" moet beantwoorden zonder mijn emoties te laten blijken.Twijfelaar schreef: ↑25-06-2025 09:35Ik hoef er tegen leerlingen niks over te zeggen, dat ga ik ook niet doen (hoop ik). Het is vooral voor mezelf dan een definitievere afsluiting en ik kan in mijn frustratie wel dingen eruit floepen die niet handig zijn.
Framboise-t, ik zal later uitgebreider reageren op je vraag mbt schoolkeuze. Mijn eerste insteek zou zijn om af te vragen welk schooltype kind bij gebaat is. Gaat kind goed op veel vrijheid of moet kind juist meer sturing hebben?
Zijn er veel scholen in de buurt waar jullie uit kunnen kiezen? Hier waren het er zes, waarvan er een paar al afvielen ivm schooltype zoals hierboven beschreven.
Hope is the first step on the road to disappointment
vrijdag 27 juni 2025 om 20:13
Als ik vantevoren iets instudeer, dan lukt het me wel om me door zo'n moment heen te slaan. En dan wel die emotie kort en bondig te benoemen in zo'n gesprekje, zodat je het niet hoeft te voelen. Bijv. ' het was mijn beslissing niet, ik begrijp de redenen van huppeldepup wel om het nou zo te doen maar leuk is anders, nou ja veel meer valt er niet over te zeggen' en dan het gesprek terug boemerangen ' eerst lekker vakantie. Wat zijn jouw vakantieplannen / hoe zien jouw taken er volgend jaar uit'. Zoiets?Twijfelaar schreef: ↑27-06-2025 09:41Tegen leerlingen niks gezegd, maar als collega's ernaar vragen dan kan ik een antwoord niet ontwijken inclusief dat ik niet vrijwillig stop met het project. Lastig om in zo'n gesprek te manoeuvreren naar "laat me met rust" of "ik wil het er niet over hebben". Ik weet niet hoe ik een opmerking als "tot volgend schooljaar" moet beantwoorden zonder mijn emoties te laten blijken.
vrijdag 27 juni 2025 om 20:32
Heb je ze alle zes bezocht? Of vielen er een paar vanzelf af?Twijfelaar schreef: ↑27-06-2025 09:41Framboise-t, ik zal later uitgebreider reageren op je vraag mbt schoolkeuze. Mijn eerste insteek zou zijn om af te vragen welk schooltype kind bij gebaat is. Gaat kind goed op veel vrijheid of moet kind juist meer sturing hebben?
Zijn er veel scholen in de buurt waar jullie uit kunnen kiezen? Hier waren het er zes, waarvan er een paar al afvielen ivm schooltype zoals hierboven beschreven.
Had je er stress van? Ik heb een soort plaatsvervangende FOMO, dat kind op de leukste school terecht moet komen ofzo
Ik woon in grote stad, superveel keus... maar wel loting. Met vriendjes rekening houden, dat kan daarom jammer genoeg niet, vanwege die loting. Veel vrijheid heeft de voorkeur.
zondag 29 juni 2025 om 11:44
Ik probeer dat ook, maar word toch telkens overvallen door die vragen. Kan me ook niet herinneren dat ik die vorig jaar kreeg, maar toen was het natuurlijk ook niet zo'n issue.framboise-t schreef: ↑27-06-2025 20:13Als ik vantevoren iets instudeer, dan lukt het me wel om me door zo'n moment heen te slaan. En dan wel die emotie kort en bondig te benoemen in zo'n gesprekje, zodat je het niet hoeft te voelen. Bijv. ' het was mijn beslissing niet, ik begrijp de redenen van huppeldepup wel om het nou zo te doen maar leuk is anders, nou ja veel meer valt er niet over te zeggen' en dan het gesprek terug boemerangen ' eerst lekker vakantie. Wat zijn jouw vakantieplannen / hoe zien jouw taken er volgend jaar uit'. Zoiets?
Collega die overhead is van het project is erg aan het trekken om me binnenboord te houden en dit aan te geven bij directie. Dit klinkt nu heel raar, maar ik weet niet of ik er nog wel zin in heb. Dat ik op het einde van mijn latijn ben (door werk, prive, warmte) speelt wellicht ook mee.
Hope is the first step on the road to disappointment
zondag 29 juni 2025 om 11:52
Een paar scholen vielen vanzelf af. Niet allemaal door mij, ex had een flinke lepel in de pap richting kind.framboise-t schreef: ↑27-06-2025 20:32Heb je ze alle zes bezocht? Of vielen er een paar vanzelf af?
Had je er stress van? Ik heb een soort plaatsvervangende FOMO, dat kind op de leukste school terecht moet komen ofzo
Ik woon in grote stad, superveel keus... maar wel loting. Met vriendjes rekening houden, dat kan daarom jammer genoeg niet, vanwege die loting. Veel vrijheid heeft de voorkeur.
Loting lijkt me verschrikkelijk. Dan heb je gekozen voor een school na lang wikken en wegen (want verdorie het is een moeilijke keuze!) en dan mag je niet daar niet school omdat je niet ingeloot bent. Spannend tot de laatste dag. Blij dat wij dat hier niet hebben gehad.
De leukste school, wat is dat? Ik snap dat je je zorgen maakt. Helaas geeft een goed gevoel over een school geen garantie. Als je pech hebt met de klasgenoten of bijvoorbeeld een vervelende mentor die geen klik heeft, dan kan het al snel een nare ervaring worden.
Doen de scholen aan meeloopdagen of hebben ze een open dag? Mijn advies zou zijn om een dagje mee te kunnen lopen zodat je een beter beeld krijgt van de school. Een open dag zie ik echt als marketing en vooral verkopen van zichzelf zonder daarbij echt te ervaren hoe het gaat op een school. Denk bijvoorbeeld aan lestijden. Hebben ze lessen van 40, 50, 60 of misschien zelfs 80 minuten? Hoe vullen ze die lessen in? Is er ruimte voor zelfstudie of moeten ze de hele tijd opletten (ook afhankelijk van vak en docent natuurlijk). Hoe ziet een weekrooster eruit? Er zijn scholen waar leerlingen elke dag tot 16.00u op school moeten zijn en dan (als het goed is) hun huiswerk af hebben. Andere scholen hebben een meer flexibel rooster.
Sorry, docent hier dus ik weet dat er veel verschillende opties zijn. Mocht je specifieke vragen hebben dan mag je me altijd een pb sturen!
Krijgen jullie informatie vanuit de leerkrachten van groep 7 of 8? Ervaring hier is dat de meesters en juffen een redelijk goed beeld hadden van de sfeer op een VO school en konden aangeven of kind en school zouden matchen. Dat vond ik wel erg fijn.
Hope is the first step on the road to disappointment
zondag 29 juni 2025 om 14:25
Ik snap wel dat je er geen zin meer in hebt, je hebt al zoveel op je bord en dan moet je ook nog soort van vechten om je taken te behouden.Twijfelaar schreef: ↑29-06-2025 11:44Collega die overhead is van het project is erg aan het trekken om me binnenboord te houden en dit aan te geven bij directie. Dit klinkt nu heel raar, maar ik weet niet of ik er nog wel zin in heb. Dat ik op het einde van mijn latijn ben (door werk, prive, warmte) speelt wellicht ook mee.
Wel fijn dat de collega je erbij probeert te houden: dan wordt je inspanning en bijdrage door diegene wel gezien.
zondag 29 juni 2025 om 14:38
Ja dat weet ik ook niet, wat de leukste school zou moeten zijn, en toch vind ik ergens, totaal niet rationeel, dat ik ervoor moet zorgen dat kind dat krijgt. En je hebt inderdaad geen invloed op die fijne klasgenoten en invoelende mentor.Twijfelaar schreef: ↑29-06-2025 11:52De leukste school, wat is dat? Ik snap dat je je zorgen maakt. Helaas geeft een goed gevoel over een school geen garantie. Als je pech hebt met de klasgenoten of bijvoorbeeld een vervelende mentor die geen klik heeft, dan kan het al snel een nare ervaring worden.
Dank voor al je vragen, ik heb er echt wat aan!
zondag 29 juni 2025 om 16:05
Jazeker voel ik de erkenning die collega mij geeft. Ik weet ook dat collega mij hoog heeft zitten mbt het project.framboise-t schreef: ↑29-06-2025 14:25Ik snap wel dat je er geen zin meer in hebt, je hebt al zoveel op je bord en dan moet je ook nog soort van vechten om je taken te behouden.
Wel fijn dat de collega je erbij probeert te houden: dan wordt je inspanning en bijdrage door diegene wel gezien.
Ik denk ook dat ik ergens begin te accepteren (me in ieder geval erbij neer te leggen) dat ik veel energie ga kwijt zijn aan therapie. Einde diagnostiek komt in zicht dus wellicht dat er therapie opgestart gaat worden, geen idee of ik eerst weer op de wachtlijst terecht kom. Alles is onzeker en ik wil absoluut niet dat project schade aangebracht wordt door mijn afwezigheid. Dus misschien is helemaal niet starten wel de betere optie, dan ligt het niet aan mij, want nu kan ik vingertje naar directie wijzen. Terecht of onterecht is dan een andere vraag. Geen idee. Ik wacht het af want er is nog niks definitief besloten.
Hope is the first step on the road to disappointment
zondag 29 juni 2025 om 16:08
Blijft lastig, we willen alleen maar het beste voor onze kinderen. Helaas hebben we dat niet volledig zelf in de hand en zullen we steeds meer moeten vertrouwen op de keuzes van onze kinderen. In de hoop dat we ze goed voorbereid hebben op die keuzes.framboise-t schreef: ↑29-06-2025 14:38Ja dat weet ik ook niet, wat de leukste school zou moeten zijn, en toch vind ik ergens, totaal niet rationeel, dat ik ervoor moet zorgen dat kind dat krijgt. En je hebt inderdaad geen invloed op die fijne klasgenoten en invoelende mentor.
Dank voor al je vragen, ik heb er echt wat aan!
Ik snap je dus goed, inclusief het niet rationeel zijn. Maakt de zorgen echter niet minder.
Hope is the first step on the road to disappointment
maandag 30 juni 2025 om 03:55
framboise-t schreef: ↑27-06-2025 20:32Ik woon in grote stad, superveel keus... maar wel loting. Met vriendjes rekening houden, dat kan daarom jammer genoeg niet, vanwege die loting. Veel vrijheid heeft de voorkeur.
O ja loting geeft in die zin beperkte invloed.
Maar wat je al schreef, vrijheid is belangrijk. En dat is een mooi uitgangspunt.
maandag 30 juni 2025 om 16:46
Nee. Absoluut niet. Verschrikkelijk deze hitte!
Kind heeft momenteel helemaal niks aan mij. Elke middag een dik uur geslapen. Het is even niet anders. Ontwikkelingen op het werk zullen vast meespelen.
Hope is the first step on the road to disappointment
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
