Hoe leven op orde stellen?

Twijfelaar zondag 29 oktober 2023 om 20:00

Aanvulling: Dit topic gestart voor advies. Inmiddels een plek om af en toe te kunnen sparren over datgene wat me bezig houdt.

Bij gebrek aan steun in mijn omgeving, wil ik hier mijn vraag stellen.

Mijn leven is al een aantal jaren een rotzooi. Na een scheiding en depressie probeer ik mijn leven weer op orde te krijgen, maar ik weet niet waar te beginnen. Ik huur momenteel voor een schrikbarend bedrag (ik ben niet de enige) een klein appartement voor mij en mijn dochter. De huurovereenkomst kan door verhuurder ontbonden worden en dan heb ik twee maanden de tijd om een nieuw onderkomen te vinden. Dit brengt spanning met zich mee. Ik ben daarom aan het kijken naar koop- en huurwoningen, maar beide zijn niet (goed) te vinden, mede omdat ik door co-ouderschap en school van dochter gebonden ben aan een bepaald gebied. Nu heb ik een woning gevonden, maar ik twijfel of ik ervoor moet gaan. Het idee van verhuizen en verbouwen levert me veel spanning op, maar het blijven waar ik zit ook. Het gevoel dat ik met een (koop)woning een nieuwe start kan maken is groot, waar ik nu woon kan ik niet tot rust komen vanwege de beperkte plek en hoeveelheid spullen die ik heb. Een huis zou hierin verbetering kunnen zijn. De twijfels doen me verstijven, ik vermijd liever dan dat ik doorpak. Daarnaast een stemmetje dat bang is dat ik omkiep als ik daadwerkelijk ga verhuizen en verbouwen. Ik zie het mezelf niet doen. Maar wat dan? Hoeveel jaar moet ik nog wachten voor dat ik wel een echte start kan maken ipv deze tussenpauze in een appartement waar ik niet tot rust kom. Moet ik wachten of nu doorpakken?

Wat ook speelt is een lat relatie. We zien elkaar wekelijks, zonder kinderen. Mijn dochter weet niet van zijn bestaan af. De relatie is met momenten fijn en met momenten niet fijn. Ik merk een onrust in me als we afspreken, maar kan er tegelijkertijd naar uitkijken om hem weer te zien. Soms heb ik het gevoel dat ik misbruik van hem maak. Hij is helemaal hoteldebotel van mij en ik voel dat niet (soms wel). Hij helpt me door moeilijke perioden heen en ik steun en help hem ook als hij vast loopt met zaken. Ik wil de relatie niet beëindigen, maar ik wil ook niet zo doorgaan omdat het vaak energie kost. Ik denk dat ik me aanpas, maar ik weet dat niet zeker.

Misschien handig om te weten is dat ik nog steeds depressief ben en momenteel geen therapie volg. Ik sta op een wachtlijst voor diagnostisering, het kan nog maanden duren voordat ik daar een uitnodiging van krijg.

Voor mijn gevoel staat mijn leven "on hold". Graag wil ik weer een stapje vooruit zetten ipv vasthangen, want dat doe ik nu al jaren en ik ben nu iets stabieler dan een jaar geleden, maar het wordt niet echt beter. Iemand tips?

Ik ben bekend met vermijding als overlevingsstrategie dus het kan zijn dat ik niet veel of snel zal reageren omdat de reacties me bang maken. Excuses daarvoor!

twijfelaar wijzigde dit bericht op 12-12-2023 15:48
Reden: Aanvulling

2.39% gewijzigd

Hope is the first step on the road to disappointment

Twijfelaar donderdag 17 april 2025 om 11:33

Hier een hele onrustige dag. De eventuele koop van mijn woning komt steeds dichterbij en de twijfels slaan steeds harder om zich heen.
Ik zie heus wel de voordelen, niet overbieden, prima huis, thuis mag groter maar daar heb ik toch geen tijd voor, hypotheek zal lager zijn dan mijn huurkosten (waarmee ik ook moet sparen voor onderhoud aan de woning), dicht bij school van kind, fijne buurt. Toch twijfels, misschien is het wel angst? Angst voor minder flexibiliteit? Ik overzie het niet.
Krijg de papieren voor de belastingaangifte nog niet eens geregeld, overal ligt wat en ik kan niks meer vinden. Chaos is het. Steeds meer.

Vriend duw ik steeds verder weg, krijgt steeds minder verteld door mij, maakt zich zorgen om mij. Ik zou graag terugwillen naar status "vrienden" ipv relatie, maar ja als de een nog gek is op de ander dan is dat geen optie lijkt me. Eerdere poging is ook mislukt.

Gisteren een aantal details over vroeger te weten gekomen, het bevestigd mijn gevoel dat het niet klopte thuis. Dat ik niet gezien en gehoord werd. Er was veel mis in onze thuissituatie. Niks aan te doen, maar ik moet er wel nu op voort bouwen.

Veel onrust dus en het weer helpt niet mee om een rondje te gaan wandelen. Van de week al doorweekt tijdens een wandeling, daar heb ik vandaag even geen zin in.

Hope is the first step on the road to disappointment

framboise-t donderdag 17 april 2025 om 23:28

In een andere huizenmarkt had ik durven aanraden om niet te kopen, want waarom kopen als je niet enthousiast bent. Dat durf ik nu niet, want wat als de huizenprijzen blijven stijgen.

Kun je ergens een kladblok vullen met alle belastingaangifte-feitjes? Of een kratje met papieren / digitaal mapje? En dan elke dag 1 ding erbij.

Hier ook chaotische dag, 1 ding ging mis en dat ontketende een lawine van gedoetjes.

Twijfelaar vrijdag 18 april 2025 om 09:51

Ik ben nog nooit enthousiast geweest over een huis. Wel blij dat ik een dak boven mijn hoofd had gevonden, maar niet gezien als "voor de komende jaren" het was altijd een tussenstap. Tenminste sinds de scheiding dan.
Huizen die ik bezichtigd heb om te kopen heb ik altijd in mijn achterhoofd gehad dat ik niet durfde te kopen omdat ik niet wist naar welke VO school kind zou gaan. Dat is nu wel duidelijk en blijkt die reden niet meer dan een smoes te zijn. Ik vind de beslissing doodeng. Wat als er een geborgen gebrek zit, een vochtprobleem of ik nog minder belastbaar wordt of wat dan ook, dan heb ik een groot probleem en geen vangnet. Met z'n tweeën is dat toch makkelijker. Je kunt er samen over praten, je kunt samen een oplossing bedenken en je bent samen om de kosten op te vangen. Met dat ik dit schrijf vraag ik me af of dat allemaal wel aan de orde was in mijn huwelijk. Ik weet het niet en dat frustreert dan ook weer. Hahaha.

Precies wat je zegt framboise-t, de huizenprijzen blijven stijgen (de huren ook), ik hoef niet te overbieden (voordeel), het is een vaste prijs die ik aangeboden krijg, het huis heeft zo ver ik weet geen mankementen. Het is en blijft een risico natuurlijk.

Voor de verhuizing had ik één plek waar ik alle post/brieven bewaarde, nu is het nog meer dan ooit een zooitje ongeregeld. Ik heb inmiddels wel de belangrijkste papieren gevonden. Ik mis vooral mijn eigen overzicht. Dat ik weet wat waar ligt. Een klapper waar ik al eens mee begonnen ben om alles te verzamelen is weer ergens verdwenen en zo blijft het rommelig. Uitstelgedrag helpt niet mee natuurlijk.
Mijn belastingadviseur hoeft alleen de papieren van overleden ouder nodig omdat het huis van de erven is. Gegevens van mij heeft hij blijkbaar niet nodig omdat ik hem gemachtigd heb. (Ook al zoiets, hij gaat er vanuit dat die bedragen allemaal kloppen terwijl ik die driedubbel zou checken. Loslaten?)

Ik neem me vaker voor om elke avond iets te doen qua opruimen, dozen sorteren. Maar ik ben vaak zo moe en futloos dat het niet meer lukt, uitstelgedrag op en top. Overleven...

Vervelend framboise-t als 1 klein dingetje zoveel impact heeft op de rest. Gaat de lawine van gedoetjes nog door vandaag of is het afgerond?
Had het alleen effect op jou of ook op kind?

Hope is the first step on the road to disappointment

tyche zaterdag 19 april 2025 om 14:40

Twijfelaar schreef: ↑
12-04-2025 14:21

Denk jij dat er verbetering mogelijk is mbt verleden? Ik vraag me dat oprecht af. Het blijft toch een gemis, een gat dat onmogelijk te vullen is.

Zo, eindelijk genoeg rust in mijn kop om mijn gedachten over deze vraag uit te schrijven.

Het hangt er natuurlijk af hoe je verbetering invult.
Als je fundamentele zaken hebt gemist in je jeugd en/of traumatische dingen hebt meegemaakt, dan laat dat sporen achter. Die kun je niet helemaal uitwissen, je bent nu eenmaal gevormd daardoor.
Dat wil niet zeggen dat het dus niet beter kan worden. Het is mogelijk om te helen, om te accepteren wat er in het verleden is gebeurd en daar niet meer onder te lijden. Dat is iets anders dan hetzelfde worden als mensen die niet zoiets hebben meegemaakt, of nooit meer geraakt te worden als je wordt geconfronteerd met een pijnpunt.

Ik denk dat jij nog niet te hulp hebt gevonden die je nodig hebt. Dat de schema's die je vertellen dat jij fout en schuldig en waardeloos bent en de verlamming die dat bij jou teweeg brengt, erg sterk zijn, en dat de pijn waar je voor wegduikt zo bedreigend groot voelt dat een te grote opdracht (zoals bij VERS) niet lukt wat gelijk weer het minderwaardige gevoel triggert. Je hebt iemand nodig die langdurig en in kleine stappen op jouw tempo met je meeloopt, die jij kunt gaan vertrouwen, en via wie je genoeg vertrouwen opbouwt om die beerput open te trekken en er doorheen te gaan, omdat je sterk genoeg voelt dat je dat kunt overleven. Die iemand moet een goed beeld hebben van wie jij bent, je geschiedenis, eventuele diagnoses.

Als je dat vindt, dan denk ik dat je je beter kunt gaan voelen. Dat je in een opwaartse spiraal kunt komen waarin je jezelf de moeite waard vindt om voor te zorgen, wat je weerbaarder maakt tegen bijvoorbeeld de negatieve gedachten die je ex triggert of een opmerking van je dochter.

Dat zal je verleden nooit uitwissen. Maar de grip die het nu op je heeft, daar kun je vrij van komen. Je kunt de behoeftes die dan voelbaar zijn in het hier en nu, op een gezonde manier gaan vervullen.

Heb je een beeld van hoe dat zou voelen en eruit zien, als je zo zou leven?

What a nuanced anxiety

Twijfelaar zondag 20 april 2025 om 13:07

Dank je wel dat je de tijd neemt tyche! Ik lees je soms in het verdwijn topic (durf er niet te schrijven, betreft ook andere problemen denk ik zo)

Ik kan je antwoord goed volgen en inderdaad, worden zoals mensen die "niks" hebben meegemaakt zal niet haalbaar zijn, ondanks dat ik dat wel nog steeds graag zou willen. Het zit dus vooral in het accepteren stukje.

Je hebt iemand nodig die langdurig en in kleine stappen op jouw tempo met je meeloopt, die jij kunt gaan vertrouwen, en via wie je genoeg vertrouwen opbouwt om die beerput open te trekken en er doorheen te gaan, omdat je sterk genoeg voelt dat je dat kunt overleven. Die iemand moet een goed beeld hebben van wie jij bent, je geschiedenis, eventuele diagnoses.

Deze knip ik er even uit, want ik loop nu voor diagnostiek bij een grote organisatie, maar ik denk soms wel nog aan de therapeute die ik via een kennis heb doorgekregen. Op de een of andere manier lijkt een grote organisatie niet voor mij weggelegd (mede door negatieve ervaringen met de VERS training), maar het kan ook mijn doemdenken (grote organisatie) en wens denken (therapeute) zijn. Behoefte aan individueler contact, maar dat is wens denken misschien?

Ik heb ook nog steeds bepaalde mensen in mijn hoofd die ik graag weer wil zien/spreken omdat ze zo geweldig zijn/waren, maar ik weet ook dat dat helemaal niet de waarheid betreft.

Och ja, ik hang voor nu gewoon even vast in mijn dwaal en sombere gedachten. Gisteren teveel gedaan wellicht en vandaag confrontatie met alle gezellige families die Pasen vieren...

Heb je een beeld van hoe dat zou voelen en eruit zien, als je zo zou leven?
Gisteren toen ik je post las wel enigszins een idee, maar vandaag lijkt dat weer onhaalbaar.

Hope is the first step on the road to disappointment

Verbinder maandag 21 april 2025 om 02:00

Hey Twijfelaar, hier een onrustige tijd.
Veel heen en weer gezwengeld tussen verschillende meningen die ik over iets heb. Dan denk ik het 1, dan weer het ander.
En ik heb flink wat paaseitjes gegeten

Teveel, maar ja, ik ben dol op chocola. En ga daarin makkelijk een grens over.

Twijfelaar maandag 21 april 2025 om 17:37

Wat vervelend dat je een onrustige tijd hebt Verbinder. Komt het vooral door het heen en weer van verschillende meningen hebben? Vermoeiend is dat al die meningen die je zelf hebt en zich soms ook nog finaal tegenspreken.

Geen eitjes hier, wel genoeg andere zooi. Af en toe een berg paaseitjes moeten kunnen

Ga je daarna veel op je eten letten of niet?

Hier weer een deuk in mijn ego gehad. Situatie kan ik niet beschrijven, maar iets met verwachtingen die ik moet loslaten. Kind daarentegen geeft gemixte signalen, soms krijg ik wel het idee dat kind me graag ziet ondanks dat ik in mijn ogen niks goed doe.

Hope is the first step on the road to disappointment

Twijfelaar maandag 21 april 2025 om 23:12

Hebben jullie iemand waarmee jullie contact hebben over moeilijke dingen?

Ik merk vandaag weer eens heel goed dat er bepaalde dingen voorvallen en ik het allemaal inslik omdat er geen ruimte is om het kwijt te kunnen. Enerzijds het idee iemand lastig te vallen. Anderzijds weet ik de reactie al “ex is een eikel” en dat soort uitspraken. Waarop ik het dan weer ga goed praten.
Schrijven in dagboek lukt op zo’n moment niet want dan komen de tranen en inmiddels is het dusdanig weggeduwd dat het haast verdwenen lijkt. Alleen hoopt zich dat toch op. Het is niet weg, het ligt op de berg met rotzooi die inmiddels flink aan het rotten is. Tja, hoe maak je die berg dan kleiner en minder rottend? Ik durf de emotie die erbij komt kijken ook niet te voelen. Misschien is dat het wel? Dat ik die pijn uit de weg wil gaan?

Hope is the first step on the road to disappointment

Verbinder dinsdag 22 april 2025 om 05:20

De onrust is vooral van binnen, als ik er even goed over nadenk. Innerlijke onrust.
In mijn hoofd. Ook al zit ik op de bank, en ook al zit ik daar 2 uur achter elkaar, ondertussen lijk ik uiteen te zijn gespleten in allerlei stukjes, eentje die nou eindelijk eens de rest van de heg bijsnoeit, eentje die eigenlijk zou moeten stofzuigen, de hond zou moeten uitlaten, eens een doek over de buitenkant vd keukenkastjes zou kunnen halen enzo. En in mijn innerlijke wereld heb ik al dat doekje gepakt, de ladder gepakt, de lijn voor de hond of de stofzuiger. Dat gaat in uitdenken vrij ver.
Soms heb ik de halve klus al geklaard……maar alleen in m’n innerlijke wereld. Niet in de uiterlijke hahaha.
Eten is een beetje een hoofdstuk apart, helaas. Eten is mijn hele leven al een heel beladen ding. Vooral veel moeten eten om te kunnen funktioneren en prikkels te verwerken/dempen vd buitenwereld.
Ik varieer in maten kleding. Momenteel heb ik een grotere maat nodig, Bewust afvallen lukt me niet. Soms kan er een periode komen dat ik wat minder eet en val wat af. Momenteel gebeurt dat niet. Ik probeer het maar te accepteren alhoewel ik een groter lijf niet prettig vind.

Verbinder dinsdag 22 april 2025 om 05:27

Twijfelaar schreef: ↑
21-04-2025 23:12
Hebben jullie iemand waarmee jullie contact hebben over moeilijke dingen?

Ik merk vandaag weer eens heel goed dat er bepaalde dingen voorvallen en ik het allemaal inslik omdat er geen ruimte is om het kwijt te kunnen. Enerzijds het idee iemand lastig te vallen. Anderzijds weet ik de reactie al “ex is een eikel” en dat soort uitspraken. Waarop ik het dan weer ga goed praten.
Schrijven in dagboek lukt op zo’n moment niet want dan komen de tranen en inmiddels is het dusdanig weggeduwd dat het haast verdwenen lijkt. Alleen hoopt zich dat toch op. Het is niet weg, het ligt op de berg met rotzooi die inmiddels flink aan het rotten is. Tja, hoe maak je die berg dan kleiner en minder rottend? Ik durf de emotie die erbij komt kijken ook niet te voelen. Misschien is dat het wel? Dat ik die pijn uit de weg wil gaan?

Eigenlijk niet echt. Ik praat met verschillende mensen over bepaalde dingen van mezelf maar er is niet een persoon waarmee ik alles deel.
Soms beweeg ik m’n lijf wel eens voor opgepropte emoties. En dan bedoel ik niet iets als sporten, joggen ofzo. Ik kan soms midden in de slaapkamer of woonkamer een koprol doen, daar half in blijven hangen, m’n handen of benen dan bewegen/strekken en merk dat dat iets opluchting geeft. Zuchten kan wat helpen. Of soms de tennisbal pakken vd hond en die door de kamer gooien

framboise-t dinsdag 22 april 2025 om 16:54

Ik had vroeger wel een aantal mensen die ik kon bellen maar ik durf dat op het moment wat minder, en niet over alles.

Eten om te functioneren doe ik ook.

En wel schrijven, en daarna verscheuren / weggooien. Ik kan emotie niet zo goed wegduwen, het hangt juist als een wolk om me heen, en opschrijven helpt om de boel lucht te geven (of te compacten en tijdelijk in een mentaal laatje te proppen).

Schrijven tot de tranen komen, dat klinkt gek genoeg wel goed, Twijfelaar. Kun je voor jezelf een plan maken voor na de tranen?
Mijn plan is meestal iets van douchen/pijnstillers/koffie (tegelijkertijd, ik zet koffie en neem m'n kopje mee onder de douche) en dan wandelen. Of slapen, als het 's avonds laat is.

Verbinder, die mentale plannen zijn zo herkenbaar! En dan wacht het echte leven weer...
Heeft je onrust te maken met de wisselende seizoenen (ik ga zelf niet zo goed op de herfst)? Want dan is het uitzitten tot de winter.

framboise-t dinsdag 22 april 2025 om 16:58

En ik ga bakken want dat lukt me vaak wel. Boter, meel, eieren, vanille, kaneel, poedersuiker en een oventje. Of recepten bladeren, als bakken ook niet lukt.

framboise-t dinsdag 22 april 2025 om 17:06

Twijfelaar schreef: ↑
18-04-2025 09:51
Vervelend framboise-t als 1 klein dingetje zoveel impact heeft op de rest. Gaat de lawine van gedoetjes nog door vandaag of is het afgerond?
Had het alleen effect op jou of ook op kind?

Alleen op mij, medisch flutdingetje wat niet zo voortvarend kan opgelost als gehoopt, zo niet-spannend maar ik moet er wat extra afspraken bijproppen.

Twijfelaar dinsdag 22 april 2025 om 18:30

Ik zal straks proberen te reageren op jullie. Hier ga ik alle kanten op. Bod van de verhuurder gekregen voor de woning over te kopen en ik weet er geen raad mee.
Financieel zal het wel lukken, als ik de volgende huurverhoging alweer zie dan denk ik DOEN! Maar het geeft ook spanning. Mocht er iets gebeuren dan sta ik er alleen voor. Niemand om mee te kijken hoe iets opgelost moet worden, behalve dure bedrijven. Ik weet niet of me dat daadwerkelijk druk gaat opleveren. Nu duw ik het weg en denk ik er niet aan, maar wat als dat wel komt als het officieel van mij is?
Ik ben niet super enthousiast over het huis, maar beter ga ik niet vinden met mijn budget (nu hoef ik niet te overbieden, dat scheelt ook) oftewel ik mis een rationeel persoon die echt mee kan denken in wat verstandig is. Ik ben de weg kwijt in ieder geval.

Hope is the first step on the road to disappointment

makreel dinsdag 22 april 2025 om 18:38

Twijfelaar schreef: ↑
22-04-2025 18:30
Ik zal straks proberen te reageren op jullie. Hier ga ik alle kanten op. Bod van de verhuurder gekregen voor de woning over te kopen en ik weet er geen raad mee.
Financieel zal het wel lukken, als ik de volgende huurverhoging alweer zie dan denk ik DOEN! Maar het geeft ook spanning. Mocht er iets gebeuren dan sta ik er alleen voor. Niemand om mee te kijken hoe iets opgelost moet worden, behalve dure bedrijven. Ik weet niet of me dat daadwerkelijk druk gaat opleveren. Nu duw ik het weg en denk ik er niet aan, maar wat als dat wel komt als het officieel van mij is?
Ik ben niet super enthousiast over het huis, maar beter ga ik niet vinden met mijn budget (nu hoef ik niet te overbieden, dat scheelt ook) oftewel ik mis een rationeel persoon die echt mee kan denken in wat verstandig is. Ik ben de weg kwijt in ieder geval.

Hier een rationeel iemand van het Viva-forum: doen!

Wat eten we vanavond?

Twijfelaar dinsdag 22 april 2025 om 18:41

Zucht…. Vriend ingelicht en vervolgens duw ik hem weg want ik wil het er helemaal niet over hebben. Ik haat mezelf soms en vooral hoe ik met anderen omga.

Hope is the first step on the road to disappointment

Twijfelaar dinsdag 22 april 2025 om 18:42

@makreel, waarom doen? Ik ben nieuwsgierig naar het waarom want zoals gezegd ik ben de weg kwijt en wordt alle kanten op geslingerd qua gedachten.
Emoties zijn chaotisch en zwaar.

Hope is the first step on the road to disappointment

framboise-t dinsdag 22 april 2025 om 18:46

Kun je misschien iemand inschakelen die het aanbod voor je doorrekent? (Bijv. een makelaar voor het huisgedeelte of een financieel adviseur voor jouw inkomsten-uitgavenplaatje of een bouwkundige keuring voor de staat van huis?)
Kost allemaal geld, natuurlijk, en ik denk dat makreel gelijk heeft en dat kopen de beste optie is.

makreel dinsdag 22 april 2025 om 18:48

Twijfelaar schreef: ↑
22-04-2025 18:42
@makreel, waarom doen? Ik ben nieuwsgierig naar het waarom want zoals gezegd ik ben de weg kwijt en wordt alle kanten op geslingerd qua gedachten.
Emoties zijn chaotisch en zwaar.

Je zegt het zelf: je hoeft niet te overbieden, je gaat niet iets beters vinden met jouw budget.
Plus: je hoeft niet te verhuizen want je woont er al.

Onderhoud enzo: daar maak je een potje voor.

Wat eten we vanavond?

Verbinder dinsdag 22 april 2025 om 23:06

Twijfelaar schreef: ↑
22-04-2025 18:30
Ik zal straks proberen te reageren op jullie. Hier ga ik alle kanten op. Bod van de verhuurder gekregen voor de woning over te kopen en ik weet er geen raad mee.
Financieel zal het wel lukken, als ik de volgende huurverhoging alweer zie dan denk ik DOEN! Maar het geeft ook spanning. Mocht er iets gebeuren dan sta ik er alleen voor. Niemand om mee te kijken hoe iets opgelost moet worden, behalve dure bedrijven. Ik weet niet of me dat daadwerkelijk druk gaat opleveren. Nu duw ik het weg en denk ik er niet aan, maar wat als dat wel komt als het officieel van mij is?
Ik ben niet super enthousiast over het huis, maar beter ga ik niet vinden met mijn budget (nu hoef ik niet te overbieden, dat scheelt ook) oftewel ik mis een rationeel persoon die echt mee kan denken in wat verstandig is. Ik ben de weg kwijt in ieder geval.

Hee Twijfelaar,
100% garantie krijg je niet. Ik zeg ook: doen.

framboise-t dinsdag 22 april 2025 om 23:35

Twijfelaar schreef: ↑
22-04-2025 18:30
Maar het geeft ook spanning. Mocht er iets gebeuren dan sta ik er alleen voor. Niemand om mee te kijken hoe iets opgelost moet worden, behalve dure bedrijven. Ik weet niet of me dat daadwerkelijk druk gaat opleveren. Nu duw ik het weg en denk ik er niet aan, maar wat als dat wel komt als het officieel van mij is?

Misschien kun je dit vooraf ondervangen? Bijvoorbeeld door een mapje te maken met contactgegevens van fijne bedrijven (fijn als in: betrouwbaar & geen beunhaas, en dat zoek je alvast uit, bijv. met referenties van anderen, of een lidmaatschap of keurmerk, zulke dingen) zodat je niet afhankelijk bent van google als er nood aan de man is. Hoe minder stapjes je in de stress hoeft te zetten, hoe beter.

makreel woensdag 23 april 2025 om 07:28

Twijfelaar schreef: ↑
22-04-2025 18:30
Mocht er iets gebeuren dan sta ik er alleen voor. Niemand om mee te kijken hoe iets opgelost moet worden, behalve dure bedrijven. Ik weet niet of me dat daadwerkelijk druk gaat opleveren. Nu duw ik het weg en denk ik er niet aan, maar wat als dat wel komt als het officieel van mij is?

Je hebt nu ook stress over van alles, dus dat is geen verschil met de huidige situatie. Die druk, zoals jij het noemt, voel je toch. (En hopelijk als je de juiste therapie hebt, wordt dat minder)

Wat eten we vanavond?

Actieve topics