Psyche
alle pijlers
Hoe leven op orde stellen?
zondag 29 oktober 2023 om 20:00
Aanvulling: Dit topic gestart voor advies. Inmiddels een plek om af en toe te kunnen sparren over datgene wat me bezig houdt.
Bij gebrek aan steun in mijn omgeving, wil ik hier mijn vraag stellen.
Mijn leven is al een aantal jaren een rotzooi. Na een scheiding en depressie probeer ik mijn leven weer op orde te krijgen, maar ik weet niet waar te beginnen. Ik huur momenteel voor een schrikbarend bedrag (ik ben niet de enige) een klein appartement voor mij en mijn dochter. De huurovereenkomst kan door verhuurder ontbonden worden en dan heb ik twee maanden de tijd om een nieuw onderkomen te vinden. Dit brengt spanning met zich mee. Ik ben daarom aan het kijken naar koop- en huurwoningen, maar beide zijn niet (goed) te vinden, mede omdat ik door co-ouderschap en school van dochter gebonden ben aan een bepaald gebied. Nu heb ik een woning gevonden, maar ik twijfel of ik ervoor moet gaan. Het idee van verhuizen en verbouwen levert me veel spanning op, maar het blijven waar ik zit ook. Het gevoel dat ik met een (koop)woning een nieuwe start kan maken is groot, waar ik nu woon kan ik niet tot rust komen vanwege de beperkte plek en hoeveelheid spullen die ik heb. Een huis zou hierin verbetering kunnen zijn. De twijfels doen me verstijven, ik vermijd liever dan dat ik doorpak. Daarnaast een stemmetje dat bang is dat ik omkiep als ik daadwerkelijk ga verhuizen en verbouwen. Ik zie het mezelf niet doen. Maar wat dan? Hoeveel jaar moet ik nog wachten voor dat ik wel een echte start kan maken ipv deze tussenpauze in een appartement waar ik niet tot rust kom. Moet ik wachten of nu doorpakken?
Wat ook speelt is een lat relatie. We zien elkaar wekelijks, zonder kinderen. Mijn dochter weet niet van zijn bestaan af. De relatie is met momenten fijn en met momenten niet fijn. Ik merk een onrust in me als we afspreken, maar kan er tegelijkertijd naar uitkijken om hem weer te zien. Soms heb ik het gevoel dat ik misbruik van hem maak. Hij is helemaal hoteldebotel van mij en ik voel dat niet (soms wel). Hij helpt me door moeilijke perioden heen en ik steun en help hem ook als hij vast loopt met zaken. Ik wil de relatie niet beëindigen, maar ik wil ook niet zo doorgaan omdat het vaak energie kost. Ik denk dat ik me aanpas, maar ik weet dat niet zeker.
Misschien handig om te weten is dat ik nog steeds depressief ben en momenteel geen therapie volg. Ik sta op een wachtlijst voor diagnostisering, het kan nog maanden duren voordat ik daar een uitnodiging van krijg.
Voor mijn gevoel staat mijn leven "on hold". Graag wil ik weer een stapje vooruit zetten ipv vasthangen, want dat doe ik nu al jaren en ik ben nu iets stabieler dan een jaar geleden, maar het wordt niet echt beter. Iemand tips?
Ik ben bekend met vermijding als overlevingsstrategie dus het kan zijn dat ik niet veel of snel zal reageren omdat de reacties me bang maken. Excuses daarvoor!
Bij gebrek aan steun in mijn omgeving, wil ik hier mijn vraag stellen.
Mijn leven is al een aantal jaren een rotzooi. Na een scheiding en depressie probeer ik mijn leven weer op orde te krijgen, maar ik weet niet waar te beginnen. Ik huur momenteel voor een schrikbarend bedrag (ik ben niet de enige) een klein appartement voor mij en mijn dochter. De huurovereenkomst kan door verhuurder ontbonden worden en dan heb ik twee maanden de tijd om een nieuw onderkomen te vinden. Dit brengt spanning met zich mee. Ik ben daarom aan het kijken naar koop- en huurwoningen, maar beide zijn niet (goed) te vinden, mede omdat ik door co-ouderschap en school van dochter gebonden ben aan een bepaald gebied. Nu heb ik een woning gevonden, maar ik twijfel of ik ervoor moet gaan. Het idee van verhuizen en verbouwen levert me veel spanning op, maar het blijven waar ik zit ook. Het gevoel dat ik met een (koop)woning een nieuwe start kan maken is groot, waar ik nu woon kan ik niet tot rust komen vanwege de beperkte plek en hoeveelheid spullen die ik heb. Een huis zou hierin verbetering kunnen zijn. De twijfels doen me verstijven, ik vermijd liever dan dat ik doorpak. Daarnaast een stemmetje dat bang is dat ik omkiep als ik daadwerkelijk ga verhuizen en verbouwen. Ik zie het mezelf niet doen. Maar wat dan? Hoeveel jaar moet ik nog wachten voor dat ik wel een echte start kan maken ipv deze tussenpauze in een appartement waar ik niet tot rust kom. Moet ik wachten of nu doorpakken?
Wat ook speelt is een lat relatie. We zien elkaar wekelijks, zonder kinderen. Mijn dochter weet niet van zijn bestaan af. De relatie is met momenten fijn en met momenten niet fijn. Ik merk een onrust in me als we afspreken, maar kan er tegelijkertijd naar uitkijken om hem weer te zien. Soms heb ik het gevoel dat ik misbruik van hem maak. Hij is helemaal hoteldebotel van mij en ik voel dat niet (soms wel). Hij helpt me door moeilijke perioden heen en ik steun en help hem ook als hij vast loopt met zaken. Ik wil de relatie niet beëindigen, maar ik wil ook niet zo doorgaan omdat het vaak energie kost. Ik denk dat ik me aanpas, maar ik weet dat niet zeker.
Misschien handig om te weten is dat ik nog steeds depressief ben en momenteel geen therapie volg. Ik sta op een wachtlijst voor diagnostisering, het kan nog maanden duren voordat ik daar een uitnodiging van krijg.
Voor mijn gevoel staat mijn leven "on hold". Graag wil ik weer een stapje vooruit zetten ipv vasthangen, want dat doe ik nu al jaren en ik ben nu iets stabieler dan een jaar geleden, maar het wordt niet echt beter. Iemand tips?
Ik ben bekend met vermijding als overlevingsstrategie dus het kan zijn dat ik niet veel of snel zal reageren omdat de reacties me bang maken. Excuses daarvoor!
twijfelaar wijzigde dit bericht op 12-12-2023 15:48
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
2.39% gewijzigd
Hope is the first step on the road to disappointment
donderdag 8 mei 2025 om 20:27
Lief dat je t vraagt, het is hier vakantie en kind is bij vader (maar wel bij mij geweest, ook, en was gezellig). Ik ben een beetje onthand (hand zit er nog aan hoor, gelukkig). Huisarts heeft me doorgestuurd dus oplossing ligt in het verschiet.
En: ik had wat met vrienden en familie afgesproken en die doen zoveel vergeleken met mezelf. Agenda's vol afspraken, uitjes, klussen alom, en ik word er zo onzeker van. Ik kan me zo moe voelen, als ik opsta al. En dan denk ik: moet ik anders eten, meer sporten, meer opruimen, of juist meer met mensen afspreken. Of: accepteren dat dit het is, dat ik meer ploeteren dan door het leven sjees.
En: ik had wat met vrienden en familie afgesproken en die doen zoveel vergeleken met mezelf. Agenda's vol afspraken, uitjes, klussen alom, en ik word er zo onzeker van. Ik kan me zo moe voelen, als ik opsta al. En dan denk ik: moet ik anders eten, meer sporten, meer opruimen, of juist meer met mensen afspreken. Of: accepteren dat dit het is, dat ik meer ploeteren dan door het leven sjees.
donderdag 8 mei 2025 om 20:35
vrijdag 9 mei 2025 om 03:19
Het duurde even voor ik kon reageren. Partner en ik hebben een andere auto gekocht. Ons ouwetje was redelijk op. We wilden een goede tweede hands. Maar de 2 e hands auto’s zijn erg in waarde gestegen en het komt bijna in de buurt van de kosten van een nieuwe auto.Twijfelaar schreef: ↑07-05-2025 19:33Dat lijkt me een hele vreemde gewaarwording Verbinder. Heb je wel het idee dat je inmiddels een bepaalde plek / rol hebt ingenomen in deze wereld?
We hebben een goeie 2e hands gekocht gisteren.
Dank je voor je open vraag, zonder oordeel. Erg fijn geformuleerd.
Het antwoord is, ik ben ermee bezig. Ik heb gevoelsmatig nog geen plek maar het begint een beetje. Soms merk ik iets betere gevoelens richting verbinding met het leven. Dan klopt het meer ofzo. En voelt juist.
Wat zeker helpt is dat ik ben getrouwd en heb een partner die bij me past.
En ook de tijd, de ruimte om van binnen te voelen. Als ik druk ben met iets dan kan ik niet goed voelen of bij die gevoelens. En ik merk dat het belangrijk is dat ik regelmatig momentjes heb waarbij ik rust heb en meer bij die verbindingsgevoelens kan komen. Of althans, een poging wagen of er al wat verbindingsgevoel is, bestaat.
Het was heel lastig in het verleden want ik kon eigenlijk niet funktioneren in een baan. En heb daardoor veel losse, kortere ervaringen gedaan qua werk. Helaas ook in fabrieken, lopende band werk enzo. Ik zeg helaas, omdat ik ergens diep van binnen wel het gevoel had dat ik best wat kon maar ik had geen idee hoe dat eruit zou komen.
Ik heb ook wat gereist naar andere landen en een korte tijd als au-pair gewerkt.
vrijdag 9 mei 2025 om 03:23
Ik begrijp dat dat steekt. Dat lijkt me moeilijk om te ontdekken.Twijfelaar schreef: ↑07-05-2025 19:38Vandaag ben ik erachter gekomen dat een collega mij vergeten is te vragen voor een bepaalde gemeenschappelijke taak. Ik baal daarvan. Niet gevraagd worden. Vergeten of met voorbedachte rade? Ik ga er niet naar vragen, maar ik merk dat misschien nog wel het meest bevestigd word dat ik door mijn langere afwezigheid niet meer bij het team hoor. Ik ben er wel, maar ik hoor er niet bij. Eigen schuld want ik neem afstand, toch steekt het wel.
Hoe voelt dat nu?
vrijdag 9 mei 2025 om 10:03
Heeft kind twee weken vakantie? Dat is hier gebruikelijk op PO en VO.
Vind je het erg lastig dat kind niet bij je is momenteel?
Onthand? Ongeluk gehad? Mits je er iets over kwijt wilt natuurlijk.
Hopelijk heeft de specialist een oplossing en kun je je hand snel weer goed gebruiken!
Herkenbaar. Ik heb ook mensen in mijn omgeving die elke dag inclusief weekend volgepland hebben met van alles en nog wat. Ik moet er niet aan denken!
De vermoeidheid herken ik ook en ook de vragen die ik me daarbij stel. Meer sporten, meer opruimen, meer afspreken of misschien juist meer bewust rusten? Geen idee waar ik goed aan doe om me beter te voelen. Wellicht beginnen met accepteren dat dit het voor nu is framboise?
Ik heb in ieder geval me erbij neer gelegd dat ik nooit zo'n bruisend leven ga hebben als sommige andere mensen, maar vooral omdat ik dat helemaal niet zou willen. Elk weekend met vrienden afspreken bijvoorbeeld. Nee hoor, laat mij maar lekker wat rommelen in de tuin of een spelletje spelen op de bank. Niks doen hoeft niet perse slecht te zijn natuurlijk!
Erg hoe ze de huur elk jaar zoveel kunnen verhogen. Alsof ons inkomen nog meer stijgt. Alles blijft maar stijgen dus eind van de maand houd je simpelweg minder over, als je uberhaupt nog wat overhoudt.
Ik voel me dan een zeur als ik twijfel over kopen of huren. Ik kan tenminste kopen. Zo zou ik moeten denken, maar dat lukt blijkbaar niet.
Kwam toevallig deze week een topic tegen van een TO die vanwege bepaalde uitgaven nu geen reserves meer had. De stress die het haar oplevert, ik snap dat heel goed, maar ik durf het eigenlijk niet op te schrijven want er werd best wel fel gereageerd op haar. Ook ergens begrijpelijk, want veel mensen moeten elke week alle dubbeltjes omdraaien, dus hoera dat je voldoende geld binnen krijgt om alle noodzakelijke uitgaven te doen en zelfs nog te kunnen sparen. Stom hoe dat dan toch niet zo kan voelen. Is dat verwend zijn? In een bubbel leven? Niks gewend zijn? Ik krijg in ieder geval het idee dat het niet mag, dat je ervoor veroordeeld wordt.
Een eigen garage huren of kopen in mijn buurt is geen optie en eigenlijk ook een luxe probleem. Er is voldoende parkeerplaats. Ook hier, ik lijk wel een verwend kind die haar zin niet krijgt. Ik moet en zal altijd op dezelfde plek staan. Eigenlijk is dat grote onzin natuurlijk!
Trouwens: over vermoeidheid gesproken. Ik ben vandaag dusdanig moe dat ik mijn viervoeter wandelmaatje heb afgezegd. Ik bespreek dat altijd kort van te voren, ook om mezelf te motiveren een stuk te wandelen, maar ik zie het nu echt niet zitten. Als ik wel zou doorzetten dan zou het vast een stressvolle wandeling worden waar ik vooral bezig ben met viervoeter en semi boos op hem zijn omdat ze best wel trekt aan de lijn.
Vind je het erg lastig dat kind niet bij je is momenteel?
Onthand? Ongeluk gehad? Mits je er iets over kwijt wilt natuurlijk.
Hopelijk heeft de specialist een oplossing en kun je je hand snel weer goed gebruiken!
Herkenbaar. Ik heb ook mensen in mijn omgeving die elke dag inclusief weekend volgepland hebben met van alles en nog wat. Ik moet er niet aan denken!
De vermoeidheid herken ik ook en ook de vragen die ik me daarbij stel. Meer sporten, meer opruimen, meer afspreken of misschien juist meer bewust rusten? Geen idee waar ik goed aan doe om me beter te voelen. Wellicht beginnen met accepteren dat dit het voor nu is framboise?
Ik heb in ieder geval me erbij neer gelegd dat ik nooit zo'n bruisend leven ga hebben als sommige andere mensen, maar vooral omdat ik dat helemaal niet zou willen. Elk weekend met vrienden afspreken bijvoorbeeld. Nee hoor, laat mij maar lekker wat rommelen in de tuin of een spelletje spelen op de bank. Niks doen hoeft niet perse slecht te zijn natuurlijk!
Erg hoe ze de huur elk jaar zoveel kunnen verhogen. Alsof ons inkomen nog meer stijgt. Alles blijft maar stijgen dus eind van de maand houd je simpelweg minder over, als je uberhaupt nog wat overhoudt.
Ik voel me dan een zeur als ik twijfel over kopen of huren. Ik kan tenminste kopen. Zo zou ik moeten denken, maar dat lukt blijkbaar niet.
Kwam toevallig deze week een topic tegen van een TO die vanwege bepaalde uitgaven nu geen reserves meer had. De stress die het haar oplevert, ik snap dat heel goed, maar ik durf het eigenlijk niet op te schrijven want er werd best wel fel gereageerd op haar. Ook ergens begrijpelijk, want veel mensen moeten elke week alle dubbeltjes omdraaien, dus hoera dat je voldoende geld binnen krijgt om alle noodzakelijke uitgaven te doen en zelfs nog te kunnen sparen. Stom hoe dat dan toch niet zo kan voelen. Is dat verwend zijn? In een bubbel leven? Niks gewend zijn? Ik krijg in ieder geval het idee dat het niet mag, dat je ervoor veroordeeld wordt.
Een eigen garage huren of kopen in mijn buurt is geen optie en eigenlijk ook een luxe probleem. Er is voldoende parkeerplaats. Ook hier, ik lijk wel een verwend kind die haar zin niet krijgt. Ik moet en zal altijd op dezelfde plek staan. Eigenlijk is dat grote onzin natuurlijk!
Trouwens: over vermoeidheid gesproken. Ik ben vandaag dusdanig moe dat ik mijn viervoeter wandelmaatje heb afgezegd. Ik bespreek dat altijd kort van te voren, ook om mezelf te motiveren een stuk te wandelen, maar ik zie het nu echt niet zitten. Als ik wel zou doorzetten dan zou het vast een stressvolle wandeling worden waar ik vooral bezig ben met viervoeter en semi boos op hem zijn omdat ze best wel trekt aan de lijn.
twijfelaar wijzigde dit bericht op 09-05-2025 10:04
Reden: Aanvulling.
Reden: Aanvulling.
8.28% gewijzigd
Hope is the first step on the road to disappointment
vrijdag 9 mei 2025 om 10:16
Geen probleem Verbinder. Het dagelijkse leven gaat voor op een forum 
Een autozoektocht heb je achter de rug. Hebben jullie lang moeten zoeken voordat er een geschikte auto voorbij kwam. Prijzen zijn schrikbarend. Ik schreef het net bij Framboise al. Alles wordt maar duurder en duurder. Het is niet leuk meer. De wereld zit in een hele foute spiraal. Ik maak me daar soms best wel zorgen om. In het algemeen, niet perse voor mijn eigen situatie. Meer dat het lijkt alsof een paar mensen de "macht" krijgen over iedereen en die iedereen die volgen bijna allemaal zonder ergens naar te kijken en vragen te stellen.
Natuurlijk zonder oordeel. Tenminste dat probeer ik. Ik kan me niet indenken hoe het voor jou voelt en is. Ik kan wel proberen om er met een open blik naar te kijken en te luisteren hoe jij het ervaart.
Zoals je het beschrijft klinkt er iets van berusting dat dit is hoe jij het beleeft en dat je je best doet om daar een goede draai aan te geven. Je blijft je gevoelens onderzoeken en ruimte geven. Knap hoor!
Ook qua werk, je hebt veel geprobeerd. Helaas is het niet gelukt om iets te vinden wat bij jou past. Mag ik vragen of je iets van vrijwilligerswerk doet of hoe je je dagen vult? Ik merk namelijk dat ik mijn vrije dagen soms doelloos doorkom en dat ik daar dan toch onrustig van wordt terwijl ik die tijd "niks" doen wel nodig lijk te hebben.
Ik probeer de situatie op mijn werk naast me neer te leggen. Gelukkig (?) werkt mijn brein mee, ik vergeet dat soort dingen vrij snel compleet. Met vraagteken omdat het daardoor wel zorgt voor een onbehaaglijk gevoel, want ik denk dat het wel ergens opgeslagen wordt, maar dan niet meer bewust naar boven komt. Soms in vlagen dat het binnenvliegt. Net zoals ik soms weer een gebeurtenis/actie van mijn ex herinner en me tegelijk verbaas dat die gedachte/herinnering zomaar komt binnen vliegen. Helaas als ik moeite doe om een bepaalde herinnering terug te halen dan lukt het niet. Zo weet ik zeker dat ik een paar weken terug heel erg van slag was, maar als iemand me nu vraagt waarom dan kan ik werkelijk geen antwoord geven. Een hint of gedeelte van toen kan de herinnering wel weer wat naar boven halen, maar dat is lastig als ik niemand iets vertel. Hahaha. Dus ik pieker me daar nu suf over want ik wil het me perse herinneren.
Een autozoektocht heb je achter de rug. Hebben jullie lang moeten zoeken voordat er een geschikte auto voorbij kwam. Prijzen zijn schrikbarend. Ik schreef het net bij Framboise al. Alles wordt maar duurder en duurder. Het is niet leuk meer. De wereld zit in een hele foute spiraal. Ik maak me daar soms best wel zorgen om. In het algemeen, niet perse voor mijn eigen situatie. Meer dat het lijkt alsof een paar mensen de "macht" krijgen over iedereen en die iedereen die volgen bijna allemaal zonder ergens naar te kijken en vragen te stellen.
Natuurlijk zonder oordeel. Tenminste dat probeer ik. Ik kan me niet indenken hoe het voor jou voelt en is. Ik kan wel proberen om er met een open blik naar te kijken en te luisteren hoe jij het ervaart.
Zoals je het beschrijft klinkt er iets van berusting dat dit is hoe jij het beleeft en dat je je best doet om daar een goede draai aan te geven. Je blijft je gevoelens onderzoeken en ruimte geven. Knap hoor!
Ook qua werk, je hebt veel geprobeerd. Helaas is het niet gelukt om iets te vinden wat bij jou past. Mag ik vragen of je iets van vrijwilligerswerk doet of hoe je je dagen vult? Ik merk namelijk dat ik mijn vrije dagen soms doelloos doorkom en dat ik daar dan toch onrustig van wordt terwijl ik die tijd "niks" doen wel nodig lijk te hebben.
Ik probeer de situatie op mijn werk naast me neer te leggen. Gelukkig (?) werkt mijn brein mee, ik vergeet dat soort dingen vrij snel compleet. Met vraagteken omdat het daardoor wel zorgt voor een onbehaaglijk gevoel, want ik denk dat het wel ergens opgeslagen wordt, maar dan niet meer bewust naar boven komt. Soms in vlagen dat het binnenvliegt. Net zoals ik soms weer een gebeurtenis/actie van mijn ex herinner en me tegelijk verbaas dat die gedachte/herinnering zomaar komt binnen vliegen. Helaas als ik moeite doe om een bepaalde herinnering terug te halen dan lukt het niet. Zo weet ik zeker dat ik een paar weken terug heel erg van slag was, maar als iemand me nu vraagt waarom dan kan ik werkelijk geen antwoord geven. Een hint of gedeelte van toen kan de herinnering wel weer wat naar boven halen, maar dat is lastig als ik niemand iets vertel. Hahaha. Dus ik pieker me daar nu suf over want ik wil het me perse herinneren.
Hope is the first step on the road to disappointment
vrijdag 9 mei 2025 om 18:37
Ik vind je geen zeur hoor. Kopen is meer werk, meer verantwoordelijkheid, meer zelf uitzoeken, en ik denk dat dat eigenlijk op dit moment niet bij je belastbaarheid past... geld is maar 1 aspect van kunnen kopen. Huren zou eigenlijk beter zijn voor je mentale gezondheid, op dit moment,maar huren is echt niet gunstig, financieel gezien, nu niet en voor de toekomst al helemaal niet.Twijfelaar schreef: ↑09-05-2025 10:03Ik voel me dan een zeur als ik twijfel over kopen of huren. Ik kan tenminste kopen. Zo zou ik moeten denken, maar dat lukt blijkbaar niet.
Kwam toevallig deze week een topic tegen van een TO die vanwege bepaalde uitgaven nu geen reserves meer had. De stress die het haar oplevert, ik snap dat heel goed, maar ik durf het eigenlijk niet op te schrijven want er werd best wel fel gereageerd op haar.
Ik krijg in ieder geval het idee dat het niet mag, dat je ervoor veroordeeld wordt.
Ik kwam dat topic ook tegen en het is vooral de woordkeuze, denk ik, waar mensen op aansloegen. De stress van geen buffer hebben, dat snappen mensen heus wel maar ga niet jezelf (of anderen) lopen wijsmaken dat je arm bent als je dat niet bent.
vrijdag 9 mei 2025 om 18:49
Betaald werk zie ik meer als een noodzakelijk kwaad. Ik lees wel dat je bewust aanwezig probeert te zijn in deze wereld - en ik denk zelf (niet schrikken van de holistisch-zweverige insteek svp) dat dat misschien wel het belangrijkste is, gewoon heel bewust in het hier en nu zijn. Ik denk wel eens dat mensen zoals jij daarmee de boel in evenwicht houden - als tegenwicht tegen al die hebberige, oorlogszuchtige idioten die ook op deze wereld rondbanjeren.
zaterdag 10 mei 2025 om 08:13
Twijfelaar schreef: ↑09-05-2025 10:16Geen probleem Verbinder. Het dagelijkse leven gaat voor op een forum
Een autozoektocht heb je achter de rug. Hebben jullie lang moeten zoeken voordat er een geschikte auto voorbij kwam. Prijzen zijn schrikbarend. Ik schreef het net bij Framboise al. Alles wordt maar duurder en duurder. Het is niet leuk meer. De wereld zit in een hele foute spiraal. Ik maak me daar soms best wel zorgen om. In het algemeen, niet perse voor mijn eigen situatie. Meer dat het lijkt alsof een paar mensen de "macht" krijgen over iedereen en die iedereen die volgen bijna allemaal zonder ergens naar te kijken en vragen te stellen.
Natuurlijk zonder oordeel. Tenminste dat probeer ik. Ik kan me niet indenken hoe het voor jou voelt en is. Ik kan wel proberen om er met een open blik naar te kijken en te luisteren hoe jij het ervaart.
Zoals je het beschrijft klinkt er iets van berusting dat dit is hoe jij het beleeft en dat je je best doet om daar een goede draai aan te geven. Je blijft je gevoelens onderzoeken en ruimte geven. Knap hoor!
Ook qua werk, je hebt veel geprobeerd. Helaas is het niet gelukt om iets te vinden wat bij jou past. Mag ik vragen of je iets van vrijwilligerswerk doet of hoe je je dagen vult? Ik merk namelijk dat ik mijn vrije dagen soms doelloos doorkom en dat ik daar dan toch onrustig van wordt terwijl ik die tijd "niks" doen wel nodig lijk te hebben.
Ik probeer de situatie op mijn werk naast me neer te leggen. Gelukkig (?) werkt mijn brein mee, ik vergeet dat soort dingen vrij snel compleet. Met vraagteken omdat het daardoor wel zorgt voor een onbehaaglijk gevoel, want ik denk dat het wel ergens opgeslagen wordt, maar dan niet meer bewust naar boven komt. Soms in vlagen dat het binnenvliegt. Net zoals ik soms weer een gebeurtenis/actie van mijn ex herinner en me tegelijk verbaas dat die gedachte/herinnering zomaar komt binnen vliegen. Helaas als ik moeite doe om een bepaalde herinnering terug te halen dan lukt het niet. Zo weet ik zeker dat ik een paar weken terug heel erg van slag was, maar als iemand me nu vraagt waarom dan kan ik werkelijk geen antwoord geven. Een hint of gedeelte van toen kan de herinnering wel weer wat naar boven halen, maar dat is lastig als ik niemand iets vertel. Hahaha. Dus ik pieker me daar nu suf over want ik wil het me perse herinneren.
Partner en ik hadden al eniszins gekeken naar welk model auto we wilden hebben. En toen hebben we online wat rondgezocht naar 2e hands modellen en advertenties.
En toen de eerste schrik van de prijzen wat waren gezakt :
keken we bij ons in de buurt. Daarna wat verder weg en toen vond partner wat geschikte, wel op eenafstandje van ons. Het geeft wel wat opluchting dat we wat hebben nu, de oude auto had telkens nieuwe aftakeling: materiaal op plafond kwam helemaal los, het enige wat het nog op z’n plaats hield waren de zonweringen haha.
1 raampje kan niet meer open gedaan worden. Laatst had ik een schroef in de band en bij de garage zeiden ze dat de banden helemaal af waren. Ze leken nog niet zover, maar dat is alleen maar met mijn leken oog.
Je vroeg of ik vrijwilligerswerk doe, of hoe ik mijn dagen doorkom. In het verleden heb ik wat vrijwilligerswerk gedaan. Verschillende dingen. In 2018 had ik een heftige breakdown en ben vanaf toen volledig thuis gebleven.
Ik was comfortabel met thuis zijn want juist buiten, in de wereld heb ik veel moeite om te funktioneren. Wel wil ik in de toekomst weer meer richten op m’n wereldje vergroten.
Thuis houd ik me bezig met het huishouden, de hond, handwerken, de tuin, op de ipad/ Youtube, wandelen, invoelen/ intunen met wat gebeurt van binnen, wandelen, soms wat speciaals koken of bakken.
Ik merk dat het veel tijd bij me kost om ‘bij te komen’ van iets. Veel indrukken komen diep bij me binnen, doen van alles met me en thuis moet ik als een koe alles herkauwen en een plek gaan geven. Dit kunnen alledaagse dingen/ indrukken zijn. Ik lijk geen filter te hebben en merk veel op.
En zit achteraf bordevol informatie.
zaterdag 10 mei 2025 om 08:20
Dit stuk is erg herkenbaar voor mij. Ik heb ook vermijding in me en ben een ster om de moeilijkste momenten als vlagen op te slaan in mijn geheugen en herken wat je schreef, dat ik de essentie niet naar voren kan halen, alleen bepaalde dingen ervan.Twijfelaar schreef: ↑09-05-2025 10:16Gelukkig (?) werkt mijn brein mee, ik vergeet dat soort dingen vrij snel compleet. Met vraagteken omdat het daardoor wel zorgt voor een onbehaaglijk gevoel, want ik denk dat het wel ergens opgeslagen wordt, maar dan niet meer bewust naar boven komt. Soms in vlagen dat het binnenvliegt. Net zoals ik soms weer een gebeurtenis/actie van mijn ex herinner en me tegelijk verbaas dat die gedachte/herinnering zomaar komt binnen vliegen. Helaas als ik moeite doe om een bepaalde herinnering terug te halen dan lukt het niet. Zo weet ik zeker dat ik een paar weken terug heel erg van slag was, maar als iemand me nu vraagt waarom dan kan ik werkelijk geen antwoord geven. Een hint of gedeelte van toen kan de herinnering wel weer wat naar boven halen, maar dat is lastig als ik niemand iets vertel. Hahaha. Dus ik pieker me daar nu suf over want ik wil het me perse herinneren.
Zo ook de ervaringen in 2018. Dat is gevoelsmatig deels afgesloten. En 2023 was deels redelijk een klote jaar voor me en daar zitten ook filters op bepaalde stukjes.
zaterdag 10 mei 2025 om 08:27
Leuk wat je schrijft Framboise. En niet zweverig voor mij. Juist passend binnen mijn denkwijze.framboise-t schreef: ↑09-05-2025 18:49Betaald werk zie ik meer als een noodzakelijk kwaad. Ik lees wel dat je bewust aanwezig probeert te zijn in deze wereld - en ik denk zelf (niet schrikken van de holistisch-zweverige insteek svp) dat dat misschien wel het belangrijkste is, gewoon heel bewust in het hier en nu zijn. Ik denk wel eens dat mensen zoals jij daarmee de boel in evenwicht houden - als tegenwicht tegen al die hebberige, oorlogszuchtige idioten die ook op deze wereld rondbanjeren.
Het doet me denken aan een stukje waar Eckhart Tolle over schreef: de frequentie houders in de wereld. Ken je die term?
Dat zijn de mensen die inderdaad de energie wat gematiger houden, een bepaalde afstelling hebben wat de boel meer in balans houdt.
Toen ik die beschrijving van hem las, in 2004, toen herkende ik mezelf erin. Nu weet ik het niet zo goed, of ik mezelf erin herken.
Herken jij jezelf erin?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
