Psyche
alle pijlers
Hoe word ik wat harder en trek ik me niet alles meer aan?
vrijdag 18 april 2008 om 19:49
Beetje rare vraag misschien:
Ik ben echt iemand die zich altijd maar iets aantrekt van wat andere mensen zeggen. Heb ik eens iets met een vriendin dan denk ik meteen, wat heb ik fout gedaan? Terwijl dit helemaal niet het geval is of hoeft te zijn. Ook blijf ik vele dagen/nachten liggen malen en piekeren over hoe ik het wel of niet aan moet pakken.
Kortom, waar kan ik leren om dingen van me af te zetten en te denken van ach zeur toch lekker verder. Het lukt me gewoon niet om dingen los te laten. Ik wil wat harder worden en zeg ook wel ik trek me er niets van aan. Maar dit doe ik dus wel.
Ik ben echt iemand die zich altijd maar iets aantrekt van wat andere mensen zeggen. Heb ik eens iets met een vriendin dan denk ik meteen, wat heb ik fout gedaan? Terwijl dit helemaal niet het geval is of hoeft te zijn. Ook blijf ik vele dagen/nachten liggen malen en piekeren over hoe ik het wel of niet aan moet pakken.
Kortom, waar kan ik leren om dingen van me af te zetten en te denken van ach zeur toch lekker verder. Het lukt me gewoon niet om dingen los te laten. Ik wil wat harder worden en zeg ook wel ik trek me er niets van aan. Maar dit doe ik dus wel.
vrijdag 18 april 2008 om 20:38
Ik heb/had dit ook. Heel herkenbaar. Ik denk dat dit altijd iets van jou zal zijn. MAar ik heb iets wat mij helpt er mee om te gaan.
Denk bij negatieve kritiek altijd: Wat vind ik van degene die kritiek heeft.
Is diegene stom, en je energie en aandacht niet waard, dan is het echt gemakkelijker om de kritiek naast je neer te leggen.
Probeer je alleen wat aan te trekken van dingen die mensen zeggen, als die mensen echt vrienden zijn waar je om geeft. Laat de rest maar kletsen.\
Millie
Denk bij negatieve kritiek altijd: Wat vind ik van degene die kritiek heeft.
Is diegene stom, en je energie en aandacht niet waard, dan is het echt gemakkelijker om de kritiek naast je neer te leggen.
Probeer je alleen wat aan te trekken van dingen die mensen zeggen, als die mensen echt vrienden zijn waar je om geeft. Laat de rest maar kletsen.\
Millie
vrijdag 18 april 2008 om 22:17
Ik herken je verhaal, was (en ben nog steeds maar steeds minder) erg gevoelig voor wat anderen vinden. Maar ik realiseer me de laatste tjid steeds meer dat ik ben wie ik ben en dat ik ook steeds gelukkiger ben met wie ik ben. Als een ander daar niet mee om kan gaan dan is dat 1 mening. Dat zegt niet altijd iets over jou, maar vaak (meer) iets over die ander. Wees blij met jezelf en laat je niet gek maken door wat anderen vinden. Zoek het niet altijd bij jezelf. Twijfel niet aan je eigen mening en pas je niet voortdurend aan aan de ander. Ik doe dat ook maar als je er maar genoeg last van hebt komt vanzelf het moment dat je denkt "nu is het genoeg". Dat is het moment dat je steeds dichter bij jezelf blijft en je steeds minder aantrekt van wat anderen denken. Let wel op: het kan de eerste periode juist erger worden, doordat je verandert, en mensen dit niet van je gewend zijn, kunnen ze juist kritischer en heftiger op je reageren in het begin. Maar laat je niet van je stuk brengen, ga je eigen weg. Ruzies en spanningen zijn niet erg. Zet het van je af, doe niets en het lost zich op. Jij bent wie je bent, wees daar blij mij. Sluit je af voor mensen die je een slecht gevoel geven. Jij weet toch zeker beter?
vrijdag 18 april 2008 om 22:53
Ik heb dat ook best erg dat ik heel veel dingen van een ander persoonlijk opvat. En dat is niet altijd goed en leuk. Ik voel me dan vaak aangevallen. Of ik niet goed ben. Terwijl ik weet dat ik er heus mag zijn enz.....
Ik moet idd wat Millie zegt het gaat er vaak om wie het zegt. Ik moet bv ''leren'' schijt te hebben aan mijn klasgenoten. Want ze kennen me niet zoals mijn ouders, zusjes, beste vriend, beste vriendin enz mij kennen. Tuurlijk kan ik best dingen van ze aan nemen, maar ik moet uitkijken dat ik er niet te veel mee ga zitten en me minder te voelen.....
Ik heb wel wat (heel wat, denk ik) aan dit topic!!!
Groetjes MMR
Ik moet idd wat Millie zegt het gaat er vaak om wie het zegt. Ik moet bv ''leren'' schijt te hebben aan mijn klasgenoten. Want ze kennen me niet zoals mijn ouders, zusjes, beste vriend, beste vriendin enz mij kennen. Tuurlijk kan ik best dingen van ze aan nemen, maar ik moet uitkijken dat ik er niet te veel mee ga zitten en me minder te voelen.....
Ik heb wel wat (heel wat, denk ik) aan dit topic!!!
Groetjes MMR
vrijdag 18 april 2008 om 22:56
Ik kan bv best aanwezig zijn...En dan zeg ik vaak ow sorry als ik een drukke/enthousiaste opmerking of impulsieve opmerking geef. Hier uit blijkt dan denk ik meer, dat ik er mee zit. Dat ik mezelf niet accepteer, of in ieder geval niet altijd (op dat moment).....Andere hebben er (vaak) geen last van. Vinden het leuk of niet, maar dat is dan goed of jammer dan......Ik ben wie ik ben.....Maar dat zeg ik nu makkelijk, maar is het niet altijd!!!
Gr MMR
Gr MMR
vrijdag 18 april 2008 om 23:55
Op zich is het helemaal niet verkeerd om te denken wat je mogelijk verkeerd gedaan hebt in een bepaalde situatie. Je moet er alleen niet over gaan liggen malen en het moet zeker geen dagen onderdeel van je gedachten zijn.
Wanneer zoiets zich voordoet, dan zou je het gewoon eens kunnen bespreken met de persoon in kwestie. Er is toch iets in jou wat vindt dat het niet uitgepraat is.
Zal best eng zijn de eerste keer, maar gaandeweg ga je toch leren, dat een groot deel van je piekergedrag opgelost is.
Kijk aan de ene kant kun je wel zeggen dat je schijt hebt aan wat klasgenoten zeggen, maar dat heb je niet, anders zat je niet met dit probleem.
Een keer gewoon een normaal gesprek hebben met de persoon in kwestie lost echt veel op. Je zult versteld staan hoe vele malen makkelijker dingen worden wanneer je dit soort dingen anders aan gaat pakken.
Wanneer zoiets zich voordoet, dan zou je het gewoon eens kunnen bespreken met de persoon in kwestie. Er is toch iets in jou wat vindt dat het niet uitgepraat is.
Zal best eng zijn de eerste keer, maar gaandeweg ga je toch leren, dat een groot deel van je piekergedrag opgelost is.
Kijk aan de ene kant kun je wel zeggen dat je schijt hebt aan wat klasgenoten zeggen, maar dat heb je niet, anders zat je niet met dit probleem.
Een keer gewoon een normaal gesprek hebben met de persoon in kwestie lost echt veel op. Je zult versteld staan hoe vele malen makkelijker dingen worden wanneer je dit soort dingen anders aan gaat pakken.
zaterdag 19 april 2008 om 00:09
Hier hetzelfde probleem en dat terwijl veel mensen mij zien als een assertief persoon. Wat mij in elk geholpen heeft, is kritiek te zien als iets op een situatie en niet iets op mij. Ik kan best ontactisch zijn, als ik daar dan commentaar op krijg is dat niet op mij zelf, maar op hetgeen wat er gezegd wordt. Of op de situatie die zich voordoet. Op die manier is het ook makkelijker filteren of kritiek terecht is of niet.
Overigens kan ik ook niet boos worden (wat eigenlijk helemaal niet altijd fijn is) en dat maakt dat mensen ook sneller het idee hebben dat ze over je heen kunnen lopen. Iets wat nu dus niet meer gebeurt.
Ook leren feedback ontvangen maakt dat je je minder gaat aantrekken. Je leert dan namelijk ook welke dingen als feedback gegeven worden, maar het helemaal niet zijn. En dat leg je dan makkelijker naast je neer.
(hoop dat het een beetje duidelijk is, het wordt laat)
Overigens kan ik ook niet boos worden (wat eigenlijk helemaal niet altijd fijn is) en dat maakt dat mensen ook sneller het idee hebben dat ze over je heen kunnen lopen. Iets wat nu dus niet meer gebeurt.
Ook leren feedback ontvangen maakt dat je je minder gaat aantrekken. Je leert dan namelijk ook welke dingen als feedback gegeven worden, maar het helemaal niet zijn. En dat leg je dan makkelijker naast je neer.
(hoop dat het een beetje duidelijk is, het wordt laat)
anoniem_3928 wijzigde dit bericht op 19-04-2008 00:13
Reden: toevoeging
Reden: toevoeging
% gewijzigd
zondag 20 april 2008 om 11:41
Ik heb eerlijk gezegd een hekel aan deze opmerking, die vaak te pas en te onpas gemaakt wordt. Alsof je je eigen verantwoording niet wil nemen als iemand (misschien wel terecht) kritiek geeft.
En opmerkelijk is dat het alleen gebruikt wordt bij negatieve kritiek en niet bij positieve. Imo mag je ook best je eigen aandeel bekijken in een situatie. Maar dan wel op een objectieve manier en niet direct concluderen dat het 'vast weer door mij komt'.
maandag 21 april 2008 om 16:09
Hey,
Ik zit er ook best erg mee met wat anderen over mij denken, of mij kritiek geven, al of niet terecht.
Heb ook ergens problemen met bepaalde dingen los te laten.
Bv. als iemand mij kritiek (of liever feedback) geeft op mn werk, dan denk ik SOMS 'voilà, zie je wel, het valt toch echt wel op dat ik het weer verkeerd doe, ze zullen wel gelijk hebben' en antwoord ik eerder: "Zal er zeker op letten, ga er zeker aan werken..." (probeer dit dan ook zo goed als mogelijk)
Denk ik dan weer wat langer hierover na (en ja: piekeraar, ik 'analyseer' dingen vaak, hoe, waarom, wie?) dan kom ik er dikwijls wel achter als ik te kijk ga bij mezelf of de kritiek terecht is of niet.
Laat mij een voorbeeld geven (recent gebeurd, hopelijk duidelijk genoeg?)
Ik had net mn maand proeftijd om en de directeur vraagt voor gesprek (diensthoofd was er niet die dag). Daar ik in een rusthuis werkte, werd dus veel gelet op mijn sociale vaardigheden naar bewoners, famile en personeel toe.
Bleek dat ik 'nog steeds' te teruggetrokken was, niet veel uit mezelf zei en te weinig doorgaf naar personeel toe (observaties, vragen, gevoelens, spontaniteit) werkritme nog te laag...
Ik was er natuurlijk even niet goed van (vooral al niet dat ze me dit na een maand pas tegoei zegden en dan zonder bijkomende kans lieten stoppen daar!)
Ik wist bij mezelf dat ik naar personeel toe misschien iets meer mocht zeggen, maar ik ben eerlijk als ik zeg dat ik niets achterhield, wel voldoende doorgaf en/of wel degelijk signaleerde als ik me ergens niet goed bij voelde, enz...
*Naar bewoners toe ook 'niet spontaan genoeg'? Ik heb gedurende de hele maand van hen + familie te horen gekregen dat ik 'een goeike, een sterke, een lieve en vriendelijke meid was, die tenminste eens wat langer tijd had voor de mensen' (in de mate van het mogelijke)
*Werktempo kon zeker nog wat beter, klopt, maar ik hecht het meeste belang aan het volledig 'afwerken' van bewoners en dat zij zich goed voelen, dan aan het 'hoe meer gedaan hoe beter, op wat voor manier dan ook'-principe.
*Daarnaast bleek dat ik al een evaluatiegesprek moest hebben binnen 2 weken (is niet gebeurd)
Ik weet het: deze tekst staat bol van 'verdedigingen' en het lijkt eerder dat ik direct mijn stekels opzet of het laatste woord moet hebben als ik al eens een beetje kritiek krijg. Ik moet ook eens aanvaarden dat kritiek ook terecht kan zijn, maar in DIT geval vind ik dat dus helemaal niet.
(Nu ja, het is niet zo dat ik helemaal geen kritiek kan verdragen, want volgens mn omgeving verdraag ik TE veel kritiek, zonder eens terug te vechten)
Ik wil maar zeggen dat dit mij nu weer de hele tijd bezig houd, en langer dan ikzelf eigenlijk wil! Ik zou eerder moeten denken: "Ik werk hier toch niet meer, ander en beter?" , niet?
En ja, ik ken (of denk toch) mijn 'aandachtspunten' te kennen, maar af en toe is het zeker niet slecht dat anderen mij daar nog es op wijzen...
En verder blijf ik erbij: "Anderen' doen ook foute dingen, dus ik niet alleen
BLIJF JEZELF! ZO BEN JE AL GEK GENOEG! (Hier hecht ik héél veel waarde aan, en toch is het nog steeds moeilijk hiermee om te gaan...
Kus,
varkentje1905
Ik zit er ook best erg mee met wat anderen over mij denken, of mij kritiek geven, al of niet terecht.
Heb ook ergens problemen met bepaalde dingen los te laten.
Bv. als iemand mij kritiek (of liever feedback) geeft op mn werk, dan denk ik SOMS 'voilà, zie je wel, het valt toch echt wel op dat ik het weer verkeerd doe, ze zullen wel gelijk hebben' en antwoord ik eerder: "Zal er zeker op letten, ga er zeker aan werken..." (probeer dit dan ook zo goed als mogelijk)
Denk ik dan weer wat langer hierover na (en ja: piekeraar, ik 'analyseer' dingen vaak, hoe, waarom, wie?) dan kom ik er dikwijls wel achter als ik te kijk ga bij mezelf of de kritiek terecht is of niet.
Laat mij een voorbeeld geven (recent gebeurd, hopelijk duidelijk genoeg?)
Ik had net mn maand proeftijd om en de directeur vraagt voor gesprek (diensthoofd was er niet die dag). Daar ik in een rusthuis werkte, werd dus veel gelet op mijn sociale vaardigheden naar bewoners, famile en personeel toe.
Bleek dat ik 'nog steeds' te teruggetrokken was, niet veel uit mezelf zei en te weinig doorgaf naar personeel toe (observaties, vragen, gevoelens, spontaniteit) werkritme nog te laag...
Ik was er natuurlijk even niet goed van (vooral al niet dat ze me dit na een maand pas tegoei zegden en dan zonder bijkomende kans lieten stoppen daar!)
Ik wist bij mezelf dat ik naar personeel toe misschien iets meer mocht zeggen, maar ik ben eerlijk als ik zeg dat ik niets achterhield, wel voldoende doorgaf en/of wel degelijk signaleerde als ik me ergens niet goed bij voelde, enz...
*Naar bewoners toe ook 'niet spontaan genoeg'? Ik heb gedurende de hele maand van hen + familie te horen gekregen dat ik 'een goeike, een sterke, een lieve en vriendelijke meid was, die tenminste eens wat langer tijd had voor de mensen' (in de mate van het mogelijke)
*Werktempo kon zeker nog wat beter, klopt, maar ik hecht het meeste belang aan het volledig 'afwerken' van bewoners en dat zij zich goed voelen, dan aan het 'hoe meer gedaan hoe beter, op wat voor manier dan ook'-principe.
*Daarnaast bleek dat ik al een evaluatiegesprek moest hebben binnen 2 weken (is niet gebeurd)
Ik weet het: deze tekst staat bol van 'verdedigingen' en het lijkt eerder dat ik direct mijn stekels opzet of het laatste woord moet hebben als ik al eens een beetje kritiek krijg. Ik moet ook eens aanvaarden dat kritiek ook terecht kan zijn, maar in DIT geval vind ik dat dus helemaal niet.
(Nu ja, het is niet zo dat ik helemaal geen kritiek kan verdragen, want volgens mn omgeving verdraag ik TE veel kritiek, zonder eens terug te vechten)
Ik wil maar zeggen dat dit mij nu weer de hele tijd bezig houd, en langer dan ikzelf eigenlijk wil! Ik zou eerder moeten denken: "Ik werk hier toch niet meer, ander en beter?" , niet?
En ja, ik ken (of denk toch) mijn 'aandachtspunten' te kennen, maar af en toe is het zeker niet slecht dat anderen mij daar nog es op wijzen...
En verder blijf ik erbij: "Anderen' doen ook foute dingen, dus ik niet alleen
BLIJF JEZELF! ZO BEN JE AL GEK GENOEG! (Hier hecht ik héél veel waarde aan, en toch is het nog steeds moeilijk hiermee om te gaan...
Kus,
varkentje1905
zondag 14 december 2008 om 20:49
Ja met mij net zo ......Net wat kritiek gelevert naar iemand zijn gedrag en bleek niet zo te zijn .......Voelde voor mij anders maar goed heb mijn excuses maar aangeboden om het niet erger te maken.
Want het liep wat uit de hand....Ik trok mijn hele emmer in een keer leeg en das ook niet goed omdat ik alles meestal opkrop tegenover diegene dan....
Dus heb mijn excuses aangeboden ik blijft er natuurlijk over malen.
Weet ook zeker dat er keihardt tegen me gelogen wordt.....
En dan denk ik was ik er maar nooit over begonnen nu heb ik het weer gedaan en dat is natuurlijk voor een deel waar maar je moet toch met elkaar kunnen praten over alles en ok ik had het misschien wat eerder moeten zeggen en anders moeten aanpakken maar wat doe ik er nu nog aan.
Ben er nog verdrietig om....Maaar wat mij helpt is het van me afschrijven en dan mag ik er even niet meer aan denken en dan de volgende dag eventueel even doorlezen.
Maar kijk wat je er aan had kunnen doen en of je voor je gevoel het goed hebt afgesloten en ja meer kan je dan niet.....
In mijn geval heb ik diegene nog wel een knuffel gegeven maar nu maar afwachten hoe het zal zijn als we mekaar weer zien.
Blijft moeilijk.....
Want het liep wat uit de hand....Ik trok mijn hele emmer in een keer leeg en das ook niet goed omdat ik alles meestal opkrop tegenover diegene dan....
Dus heb mijn excuses aangeboden ik blijft er natuurlijk over malen.
Weet ook zeker dat er keihardt tegen me gelogen wordt.....
En dan denk ik was ik er maar nooit over begonnen nu heb ik het weer gedaan en dat is natuurlijk voor een deel waar maar je moet toch met elkaar kunnen praten over alles en ok ik had het misschien wat eerder moeten zeggen en anders moeten aanpakken maar wat doe ik er nu nog aan.
Ben er nog verdrietig om....Maaar wat mij helpt is het van me afschrijven en dan mag ik er even niet meer aan denken en dan de volgende dag eventueel even doorlezen.
Maar kijk wat je er aan had kunnen doen en of je voor je gevoel het goed hebt afgesloten en ja meer kan je dan niet.....
In mijn geval heb ik diegene nog wel een knuffel gegeven maar nu maar afwachten hoe het zal zijn als we mekaar weer zien.
Blijft moeilijk.....
zondag 14 december 2008 om 21:24
Hoi emootje(s)!
Wat is het rot he als je dingen zo aan trekt.... Dat je je daardoor zo onzeker als de pest kan voelen en dat je het gevoel kan hebben dat het nooit meer over gaat.......
Er is wel wat dat kan helpen. Neem aan dat de meeste behoorlijke secuur zijn met gevoelens uiten, dingen doen etc etc. En als je dan kritiek krijgt ... ja dat hakt er in!
Maar als je nou eens in je omgeving zegt dat je onzeker bent en dat het allemaal zo een pijn doet als er commentaar word geleverd en dat je het veel beter aan kan als mensen ook meer hun positieve opmerkingen naar jou plaatsen. Dat je daardoor een laagje krijgt(want dat doet het!) en dat jij daardoor als mens enorm kan groeien. Mensen die echt om jou geven zullen je graag helpen en gehoor geven aan jouw vraag. Daardoor kan je al een redelijk beeld vormen wie echt om jou geeft en daardoor kan je ook weer de binnekomende kritiek in vakjes stoppen van niet kwetsend tot heel erg kwetsend en dat kan je dan weer koppelen aan wat die persoon is voor jou. Of het iemand is die veel voor je betekent( en dus ook veel voor jou over heeft!) of dat het een persoon is die net zo min aandacht verdiend als jij van die persoon krijgt!!!!!!
Zo krijg je je omgeving en je zelf(incluis je gevoelens) in kaart.
Enne over die positieve opmerkingen, als je die krijgt dan zal je zien dat je daar wel ff op kunt teren hoor!
Dan komt het allemaal wat minder hard binnen omdat je weet dat er ook mensen zijn die er heel anders over denken!
En vergeet niet , niet iedereen heeft dezelfde mening. Dat hoeven ze ook niet te hebben. Stel je voor... Anders zou jij ook het zelfde moeten denken, voelen, zeggen etc etc net als iedereen!
En dan zou de wereld wel heel erg saai zijn hoor!
Veel sterkte met alles, en weetje, ouder worden heelt ook!
Iedere dag een beetje!
Wat is het rot he als je dingen zo aan trekt.... Dat je je daardoor zo onzeker als de pest kan voelen en dat je het gevoel kan hebben dat het nooit meer over gaat.......
Er is wel wat dat kan helpen. Neem aan dat de meeste behoorlijke secuur zijn met gevoelens uiten, dingen doen etc etc. En als je dan kritiek krijgt ... ja dat hakt er in!
Maar als je nou eens in je omgeving zegt dat je onzeker bent en dat het allemaal zo een pijn doet als er commentaar word geleverd en dat je het veel beter aan kan als mensen ook meer hun positieve opmerkingen naar jou plaatsen. Dat je daardoor een laagje krijgt(want dat doet het!) en dat jij daardoor als mens enorm kan groeien. Mensen die echt om jou geven zullen je graag helpen en gehoor geven aan jouw vraag. Daardoor kan je al een redelijk beeld vormen wie echt om jou geeft en daardoor kan je ook weer de binnekomende kritiek in vakjes stoppen van niet kwetsend tot heel erg kwetsend en dat kan je dan weer koppelen aan wat die persoon is voor jou. Of het iemand is die veel voor je betekent( en dus ook veel voor jou over heeft!) of dat het een persoon is die net zo min aandacht verdiend als jij van die persoon krijgt!!!!!!
Zo krijg je je omgeving en je zelf(incluis je gevoelens) in kaart.
Enne over die positieve opmerkingen, als je die krijgt dan zal je zien dat je daar wel ff op kunt teren hoor!
Dan komt het allemaal wat minder hard binnen omdat je weet dat er ook mensen zijn die er heel anders over denken!
En vergeet niet , niet iedereen heeft dezelfde mening. Dat hoeven ze ook niet te hebben. Stel je voor... Anders zou jij ook het zelfde moeten denken, voelen, zeggen etc etc net als iedereen!
En dan zou de wereld wel heel erg saai zijn hoor!
Veel sterkte met alles, en weetje, ouder worden heelt ook!
Iedere dag een beetje!
maandag 15 december 2008 om 06:14
Ik heb dit topic met veel belangstelling gelezen en herken er heel veel in. Vraag me ook heel vaak af in bepaalde situaties of het mijn schuld is. Had ik dat beter niet moeten zeggen, had ik niet zus of zo moeten reageren. De laatste tijd begin ik wat meer voor mezelf op te komen. Ik werd nl. een beetje moe van mezelf. Zat constant te piekeren of ik het wel goed deed, wat men ergens van zou vinden, hoe die of die zou reageren als ik dit of dat deed. Man, ik werd er schijtziek van! Na de zoveelste slapeloze nacht ben ik stapje voor stapje dingen gaan veranderen. Begonnen met nee zeggen als iemand me bijv. vroeg op school te komen helpen, terwijl het echt niet kon maar ik me ook wel schuldig voelde dat ik niet kon komen. Wat nou, het is toch mijn leven? Basta! Ik zei dus rustig nee en tot mijn stomme verbazing zei die ander gewoon: Okee, jammer, volgende keer beter.
Ook heb ik in mijn familie een paar zeer manipulerende personen, altijd zielig doen en zo, je kent dat vast wel. En dan proberen mij voor hun karretje te spannen om problemen op te lossen. "X zei dit, wat vind jij daar nou van?" Normaal zou ik daar helemaal in op gaan, proberen hun problemen op te lossen. Nu haalde ik eens heel diep adem en zei -ik kan het nog steeds niet geloven DAT ik het zei- : "Dat is zijn mening en ik wil me daar niet verder mee bemoeien, dat kun je het beste zelf oplossen." "Ja maar, dat kan hij toch niet zomaar zeggen dat..." "Sorry, maar ik blijf erbij, ik ga hier niet verder op in." Ik heb mezelf een schouderklopje gegeven dat ik EINDELIJK in die discussie de touwtjes in handen genomen had en hield!!
Want dat is het hele punt: ga voor jezelf na op dat moment: wil ik dit wel of niet. En wat in dit topic al eerder gezegd is, als je niet direct antwoord kunt geven of wilt beslissen over iets, zeg dan nog geen ja/nee maar zeg dat je er over na wilt denken en dat je er op terug komt. Hou de touwtjes in handen. Echt, je voelt je sterker groeien!
Zelf blijf ik het nog wel lastig vinden om met kritiek om te gaan. Als ik kritiek krijg op mijn manier van werken, of iets fout heb gedaan, weet ik -en dat wordt ook gezegd- dat het over mijn werkwijze gaat en niet over mij persoonlijk. Maar ik moet toch nog steeds weer dat knopje in m'n hoofd omzetten en dat lukt niet altijd. Stapje voor stapje gaat het beter. Zoals Chocoladekaatje zegt: iedere dag een beetje!
Ook heb ik in mijn familie een paar zeer manipulerende personen, altijd zielig doen en zo, je kent dat vast wel. En dan proberen mij voor hun karretje te spannen om problemen op te lossen. "X zei dit, wat vind jij daar nou van?" Normaal zou ik daar helemaal in op gaan, proberen hun problemen op te lossen. Nu haalde ik eens heel diep adem en zei -ik kan het nog steeds niet geloven DAT ik het zei- : "Dat is zijn mening en ik wil me daar niet verder mee bemoeien, dat kun je het beste zelf oplossen." "Ja maar, dat kan hij toch niet zomaar zeggen dat..." "Sorry, maar ik blijf erbij, ik ga hier niet verder op in." Ik heb mezelf een schouderklopje gegeven dat ik EINDELIJK in die discussie de touwtjes in handen genomen had en hield!!
Want dat is het hele punt: ga voor jezelf na op dat moment: wil ik dit wel of niet. En wat in dit topic al eerder gezegd is, als je niet direct antwoord kunt geven of wilt beslissen over iets, zeg dan nog geen ja/nee maar zeg dat je er over na wilt denken en dat je er op terug komt. Hou de touwtjes in handen. Echt, je voelt je sterker groeien!
Zelf blijf ik het nog wel lastig vinden om met kritiek om te gaan. Als ik kritiek krijg op mijn manier van werken, of iets fout heb gedaan, weet ik -en dat wordt ook gezegd- dat het over mijn werkwijze gaat en niet over mij persoonlijk. Maar ik moet toch nog steeds weer dat knopje in m'n hoofd omzetten en dat lukt niet altijd. Stapje voor stapje gaat het beter. Zoals Chocoladekaatje zegt: iedere dag een beetje!
maandag 15 december 2008 om 10:02
Beste Blink2,
Je moet niet harder willen worden. Je hebt het juist nodig om zachter te worden naar jezelf.
Ik piekerde ook onzettend veel en was altijd erg ondersteboven van kritiek. Dat kwam doordat ik erg streng voor mijzelf was. Eerst had ik het geeneens door hoe lelijk ik tegen mijzelf deed. Ik moest perfect zijn, alles kunnen, vergeleek mijzelf met anderen enz. Ik had zoveel zelfkritiek dat ik die kritiek van anderen er gewoon niet bij kon hebben.
Ik werk hier al jaren aan en ik word steeds minder gevoelig voor kritiek. Als ik nu een piekeraanval krijg (en die komen veel minder voor) dan schrijf ik het op en vertel mijzelf dat ik niet alles hoef te kunnen en dat ik goed ben zoals ik ben.
Dus wees lief voor jezelf. Geef jezelf complimentjes als je iets goed hebt gedaan. En als je fouten maakt wees dan mild voor jezelf. Als jij jezelf waardeert om wie je bent dan kunnen anderen zeggen wat ze willen.
Je moet niet harder willen worden. Je hebt het juist nodig om zachter te worden naar jezelf.
Ik piekerde ook onzettend veel en was altijd erg ondersteboven van kritiek. Dat kwam doordat ik erg streng voor mijzelf was. Eerst had ik het geeneens door hoe lelijk ik tegen mijzelf deed. Ik moest perfect zijn, alles kunnen, vergeleek mijzelf met anderen enz. Ik had zoveel zelfkritiek dat ik die kritiek van anderen er gewoon niet bij kon hebben.
Ik werk hier al jaren aan en ik word steeds minder gevoelig voor kritiek. Als ik nu een piekeraanval krijg (en die komen veel minder voor) dan schrijf ik het op en vertel mijzelf dat ik niet alles hoef te kunnen en dat ik goed ben zoals ik ben.
Dus wees lief voor jezelf. Geef jezelf complimentjes als je iets goed hebt gedaan. En als je fouten maakt wees dan mild voor jezelf. Als jij jezelf waardeert om wie je bent dan kunnen anderen zeggen wat ze willen.
dinsdag 16 december 2008 om 20:21
dinsdag 16 december 2008 om 20:37
Ik vraag me dat ook vaak af.
voorbeeld: je zogenaamde vrienden je dumpen om niks eigenlijk omdat ze zelf een enorme stoornis hebben, eentje is nl autistish en de ander een enorme sukkel.
Het raakt: eenzaamheid... niet persoonlijk om hen.
En ja hoe je dat overwint?
Jezelf verwennen denk ik dan, lekker uitgaan en blij zijn dat je van een last af ben.
voorbeeld: je zogenaamde vrienden je dumpen om niks eigenlijk omdat ze zelf een enorme stoornis hebben, eentje is nl autistish en de ander een enorme sukkel.
Het raakt: eenzaamheid... niet persoonlijk om hen.
En ja hoe je dat overwint?
Jezelf verwennen denk ik dan, lekker uitgaan en blij zijn dat je van een last af ben.
dinsdag 16 december 2008 om 20:43
Bedenk eens dat anderen een slechte dag of een rothumeur kunnen hebben. En dan nog... wat moet je wel niet doen om anderen blij te maken?... en doen zij dat ook voor jou? Je hebt maar 1 leven, en door dat te gebruiken om anderen gelukkig te maken heb je er zelf niets aan. Laat lekker lullen. En geniet van jezelf en de personen waar je van houdt. Denk bij jezelf: Ik ben te leuk voor deze onzin, en als je dat niet ziet.... jouw probleem... je mist een leuk persoon!!
dinsdag 16 december 2008 om 20:53
Wat Pimpelmees zegt: het heeft geen zin om harder te worden. Je moet juist zachter worden. Loslaten is zachter worden.
Welke kritiek trek je je het meest aan? Die waar je het diep in je hart mee eens bent. Als ik bijvoorbeeld tegen jou zeg dat ik je bot en agressief vind, lig je daar dan ook van wakker? Ik verwacht van niet, ik verwacht dat je eerder denkt: dat slaat ook nergens op!
Maar juist als je het er een beetje mee eens bent, dan ga je piekeren en redeneren en verdedigen, enzovoort.
Welke kritiek trek je je het meest aan? Die waar je het diep in je hart mee eens bent. Als ik bijvoorbeeld tegen jou zeg dat ik je bot en agressief vind, lig je daar dan ook van wakker? Ik verwacht van niet, ik verwacht dat je eerder denkt: dat slaat ook nergens op!
Maar juist als je het er een beetje mee eens bent, dan ga je piekeren en redeneren en verdedigen, enzovoort.
woensdag 17 december 2008 om 11:59
Ben het ook eens met Pimpelmees, maar wil nog even toevoegen dat je piekergedachten kan killen. Had ik maar dit gedaan, of morgen ga ik dit of dat zeggen. Vaak komen die gedachten herhaald in precies dezelfde woorden in je hoofd en kosten volkomen nutteloze energie. Mijn ervaring is dat je die gedachten heel makkelijk kan killen, door ze bewust te veranderen. Stel je denkt de hele tijd: Heb ik dat vergeten, ik lijk wel dement. Een vervelende, onzinnige gedachte. Nu vervang je ik lijk wel dement door ik wordt weer bemind. Op het moment dat vergeten in je hoofd komt denk je al ik word weer bemind en daardoor wordt de zin onzinnig en wordt de piekergedachte gekilld. Ben benieuwd of dit trucje ook bij anderen werkt.
