Psyche
alle pijlers
Ik ben anders.
woensdag 13 augustus 2008 om 12:05
Ik ben anders. 
Mijn stemming wisselt de laatste periode weer steeds meer en ik weet soms niet waar ik het zoeken moet.
Ik heb geen zin om anderen dan te zien, maar ben zelf dan het liefst buiten (de natuur). Houd contact dan ook een beetje af, gewoonweg omdat ik geen zin heb in gesprekken en vragen e.d. omdat ik zelf al zo in mijn hoofd zit met allerlei dingen.
Ik vraag me zovaak af waarom ik mijn leven leid zoals ik het nu leid: goede baan, leuk huis, veel leuke vrienden, lieve vriend (sinds kort).
Ik heb er geen zin meer in. Dit cliché plaatje maakt me helemaal niet gelukkig genoeg, want blijkbaar doe ik niet datgeen waar ik echt blij van word. Wat dat dan is? Al sla je me dood.
Ik heb een baan met veel verantwoordelijkheid, stress en heftigheid en ben goed in mijn werk. Maar ik erger me aan mijn collega's, aan hoe er soms gewerkt wordt. Ik mis vaak kwaliteit van zorg en zie zoveel pijnlijke situaties waarin ik vind dat clienten die kwaliteit niet krijgen. Mijn positie kan er niet voor zorgen dat ik mensen erop aan kan spreken of een grote verandering kan aanbrengen binnen het beleid. Helaas. Wel zorgt dit voor grote frustratie van mijn kant en demotivatie ook. Ik vind het zwaar worden, omdat ik het gevoel heb veel in mijn eentje te moeten dragen.
Maar butien, dan voel ik me vrij. Ik kan werkelijk geemotioneerd raken van een vogel die ik over de weilanden zie vliegen, van het paard dat in mijn gezicht briest, van de prachtige bliksemstralen die ik vanuit mijn auto boven de snelweg die donderen, van een zonsondergang, van prachtige bloemen....
Mijn passies zijn fotografie, reizen, de natuur, paarden... het liefst wordt dit mijn daginvulling. Weg uit de stad.
Maar is dit reeel? Ik zou niet weten waar ik beginnen moet.
Het voelt ellendig. En vooral heel alleen. Dit is niet leuk zo.
Mijn stemming wisselt de laatste periode weer steeds meer en ik weet soms niet waar ik het zoeken moet.
Ik heb geen zin om anderen dan te zien, maar ben zelf dan het liefst buiten (de natuur). Houd contact dan ook een beetje af, gewoonweg omdat ik geen zin heb in gesprekken en vragen e.d. omdat ik zelf al zo in mijn hoofd zit met allerlei dingen.
Ik vraag me zovaak af waarom ik mijn leven leid zoals ik het nu leid: goede baan, leuk huis, veel leuke vrienden, lieve vriend (sinds kort).
Ik heb er geen zin meer in. Dit cliché plaatje maakt me helemaal niet gelukkig genoeg, want blijkbaar doe ik niet datgeen waar ik echt blij van word. Wat dat dan is? Al sla je me dood.
Ik heb een baan met veel verantwoordelijkheid, stress en heftigheid en ben goed in mijn werk. Maar ik erger me aan mijn collega's, aan hoe er soms gewerkt wordt. Ik mis vaak kwaliteit van zorg en zie zoveel pijnlijke situaties waarin ik vind dat clienten die kwaliteit niet krijgen. Mijn positie kan er niet voor zorgen dat ik mensen erop aan kan spreken of een grote verandering kan aanbrengen binnen het beleid. Helaas. Wel zorgt dit voor grote frustratie van mijn kant en demotivatie ook. Ik vind het zwaar worden, omdat ik het gevoel heb veel in mijn eentje te moeten dragen.
Maar butien, dan voel ik me vrij. Ik kan werkelijk geemotioneerd raken van een vogel die ik over de weilanden zie vliegen, van het paard dat in mijn gezicht briest, van de prachtige bliksemstralen die ik vanuit mijn auto boven de snelweg die donderen, van een zonsondergang, van prachtige bloemen....
Mijn passies zijn fotografie, reizen, de natuur, paarden... het liefst wordt dit mijn daginvulling. Weg uit de stad.
Maar is dit reeel? Ik zou niet weten waar ik beginnen moet.
Het voelt ellendig. En vooral heel alleen. Dit is niet leuk zo.
woensdag 13 augustus 2008 om 12:17
Hoi Kym
Ik ken het gevoel ik weet alleen ook niet wat ik er aan moet doen. Het helpt me dat ik een coach heb. Die heeft me laten inzien hoe ik zo ongeveer in elkaar zit, maar dat verklaart niet alles. (ben HB(misschien ook hoog sensitief iig gevoeliger dan gemiddeld), perfectionistisch en veel te vaak te lief)
IK zit nu weer (na 2,5 week vak) op mijn werk. ik heb er geen zin in en ik wil graag wat anders, ech vrij zijn om te doen en laten wat ik wil. Helaas brengt dat geen geld in het laatje dus ik moet wel. Liefst zou ik hele dagen met mijn vriend aan het wandelen, fotograferen en plantjes en beestjes kijken zijn.
Ik voel me opgesloten in dit leven.
(het helpt wel dat ik teunisbloemoliecapsules in neem, dit neemt de stemmingswisselingen door hormonen een beetje weg. Het levgen word er niet persee leuker van maar emotionele stabiliteit is best prettig.)
Ik ken het gevoel ik weet alleen ook niet wat ik er aan moet doen. Het helpt me dat ik een coach heb. Die heeft me laten inzien hoe ik zo ongeveer in elkaar zit, maar dat verklaart niet alles. (ben HB(misschien ook hoog sensitief iig gevoeliger dan gemiddeld), perfectionistisch en veel te vaak te lief)
IK zit nu weer (na 2,5 week vak) op mijn werk. ik heb er geen zin in en ik wil graag wat anders, ech vrij zijn om te doen en laten wat ik wil. Helaas brengt dat geen geld in het laatje dus ik moet wel. Liefst zou ik hele dagen met mijn vriend aan het wandelen, fotograferen en plantjes en beestjes kijken zijn.
Ik voel me opgesloten in dit leven.
(het helpt wel dat ik teunisbloemoliecapsules in neem, dit neemt de stemmingswisselingen door hormonen een beetje weg. Het levgen word er niet persee leuker van maar emotionele stabiliteit is best prettig.)
woensdag 13 augustus 2008 om 12:20
Ik denk dat het hardstikke reeel is om ondanks het hebben van een leuk huis in de stad liever een leuk huis buiten de stad te willen hebben. Daar hoef je niet hoog sensitief voor te zijn, dat zijn al die mensen die buiten de stad wonen immers ook niet.
Zou het kunnen dat je je vooral alleen voelt door je werksituatie. Het is heel normaal en zeker niet onreeel om een andere baan te gaan zoeken.
Ga gewoon eens kijken naar huizen buiten de stad, ga eens kijken naar andere banen. Je hoeft niet gelijk je leven compleet om te gooien. Misschien besef je daarna wel dat je eigenlijk best goed zit waar je zit, misschien besef je wel dat het tijd wordt voor een volgende stap in je leven.
Je komt op mij een beetje over alsof je "vast" zit in je huidige leven maar dat je eigenlijk bang bent om zelf een stap te nemen om dit te veranderen. Is dat zo?
Zou het kunnen dat je je vooral alleen voelt door je werksituatie. Het is heel normaal en zeker niet onreeel om een andere baan te gaan zoeken.
Ga gewoon eens kijken naar huizen buiten de stad, ga eens kijken naar andere banen. Je hoeft niet gelijk je leven compleet om te gooien. Misschien besef je daarna wel dat je eigenlijk best goed zit waar je zit, misschien besef je wel dat het tijd wordt voor een volgende stap in je leven.
Je komt op mij een beetje over alsof je "vast" zit in je huidige leven maar dat je eigenlijk bang bent om zelf een stap te nemen om dit te veranderen. Is dat zo?
woensdag 13 augustus 2008 om 12:23
Hey Suzeli en Paque,
dank voor jullie reacties. Ik heb zeker gelezen over HS, alleen weet je wat ik er zo lastig aan vind; dat ik het zo zweverig vind overkomen. Zo zit ik helemaal niet in elkaar. En misschien vind ik het ook wel lastig om er een naampje aan te geven.
Het is wel 'grappig', want een paragnost zei me eens hetzelfde. Alleen hij noemde me een 'nieuwetijdskind' (vandaar misschien mijn 'zweverige' idee erbij).
Daarentegen, als ik deze site lees, met name de eerste alinea, dan sluit dat wel compleet aan bij hoe ik me voel..
dank voor jullie reacties. Ik heb zeker gelezen over HS, alleen weet je wat ik er zo lastig aan vind; dat ik het zo zweverig vind overkomen. Zo zit ik helemaal niet in elkaar. En misschien vind ik het ook wel lastig om er een naampje aan te geven.
Het is wel 'grappig', want een paragnost zei me eens hetzelfde. Alleen hij noemde me een 'nieuwetijdskind' (vandaar misschien mijn 'zweverige' idee erbij).
Daarentegen, als ik deze site lees, met name de eerste alinea, dan sluit dat wel compleet aan bij hoe ik me voel..
woensdag 13 augustus 2008 om 12:23
Veel herkenning. Vooral dat de natuur nodig hebben. Volgens mij knap jij al veel op als je buiten de stad zou wonen met veel natuur (bos, weilanden etc.) om je heen. Ook is 'n baan waarin je met mensen (zeker probleemgevallen) moet werken niet het meest gunstige. Als je talent hebt voor fotografie dan is dat zeker 'n goede optie om jezelf daar in te specialiseren. Dan werk je lekker zelfstandig.:
Ik ben anders.
Mijn stemming wisselt de laatste periode weer steeds meer en ik weet soms niet waar ik het zoeken moet.
Ik heb geen zin om anderen dan te zien, maar ben zelf dan het liest buiten (de natuur). Houd contact dan ook een beetje af, gewoonweg omdat ik geen zin heb in gesprekken en vragen e.d. omdat ik zelf al zo in mijn hoofd zit met allerlei dingen.
Ik vraag me zovaak af waarom ik mijn leven leid zoals ik het nu leid: goede baan, leuk huis, veel leuke vrienden, lieve vriend (sinds kort).
Ik heb er geen zin meer in. Dit cliché plaatje maakt me helemaal niet gelukkig genoeg, want blijkbaar doe ik niet datgeen waar ik echt blij van word. Wat dat dan is? Al sla je me dood.
Ik heb een baan met veel verantwoordelijkheid, stress en heftigheid en ben goed in mijn werk (verslavingskliniek) Maar ik erger me aan mijn collega's, aan hoe er soms gewerkt wordt. Ik mis vaak kwaliteit van zorg en zie zoveel pijnlijke situaties waarin ik vind dat clienten die kwaliteit niet krijgen. Mijn positie kan er niet voor zorgen dat ik mensen erop aan kan spreken of een grote verandering kan aanbrengen binnen het beleid. Helaas. Wel zorgt dit voor grote frustratie van mijn kant en demotivatie ook. Ik vind het zwaar worden, omdat ik het gevoel heb veel in mijn eentje te moeten dragen.
Maar butien, dan voel ik me vrij. Ik kan werkelijk geemotioneerd raken van een vogel die ik over de weilanden zie vliegen, van het paard dat in mijn gezicht briest, van de prachtige bliksemstralen die ik vanuit mijn auto boven de snelweg die donderen, van een zonsondergang, van prachtige bloemen....
Mijn passies zijn fotografie, reizen, de natuur, paarden... het liefst wordt dit mijn daginvulling. Weg uit de stad.
Maar is dit reeel? Ik zou niet weten waar ik beginnen moet.
Het voelt ellendig. En vooral heel alleen. Dit is niet leuk zo.
woensdag 13 augustus 2008 om 12:24
Lieve Suzeli,
Je bent echt niet anders dan vele vele mensen die met dezelfde gedachten rondlopen. Maar je kan anders zijn door je dromen te volgen. Leer kijken naar de mogelijkheden ipv de onmogelijkheden. Je wilt een ander leven... ga dan eens serieus nadenken hoe je dit kan bereiken. Misschien dat je er dingen voor moet opgeven... ga na in hoeverre het waard is om dat ook te doen. Er is niets mis mee om je leven rigoureus om te gooien als je daar gelukkig van wordt!!!
Heel veel succes met het bereiken van je dromen!
Je bent echt niet anders dan vele vele mensen die met dezelfde gedachten rondlopen. Maar je kan anders zijn door je dromen te volgen. Leer kijken naar de mogelijkheden ipv de onmogelijkheden. Je wilt een ander leven... ga dan eens serieus nadenken hoe je dit kan bereiken. Misschien dat je er dingen voor moet opgeven... ga na in hoeverre het waard is om dat ook te doen. Er is niets mis mee om je leven rigoureus om te gooien als je daar gelukkig van wordt!!!
Heel veel succes met het bereiken van je dromen!
woensdag 13 augustus 2008 om 12:25
Hey Vlinder,
Dit idee heb ik niet. Ik heb deze baan namelijk nog niet zo lang en loop eigenlijk op elke welkplek tegen dezelfde dingen aan. Ligt zeker niet aan mijn werkplek, want de werkplek ansich is echt fantastisch, alleen het werken binnen een groot team doet 'm vaak de das om, omdat ik me erger en vind dat er niet altijd goed werk wordt geleverd. Dat vreet dan aan me.
woensdag 13 augustus 2008 om 12:28
Volgens mij kom jij momenteel op een punt waarbij alles "voor mekaar is" (goede baan, mooi huis, lieve vrienden, fijne relatie, etc.) en dan krijg je op een gegeven moment zo'n "is dit alles" gevoel.
Dat, in combinatie met een groot verantwoordelijkheids-/rechtvaardigheids gevoel dat in de knel komt in je huidige werk, zorgt ervoor dat je op zoek bent naar een uitlaatklep.
Die vind jij in de natuur, en in je hobby's.
Ik denk dat, als je het tijd geeft, je weer lekkerder in je vel komt te zitten. Misschien dat je op zoek moet gaan naar een baan waar je gelukkiger in wordt, maar daarvoor zou je de voors en tegens moeten afwegen.
Waarom moet je alles alleen dragen? Kun je niet met je vrienden/vriend hierover praten?
Dat, in combinatie met een groot verantwoordelijkheids-/rechtvaardigheids gevoel dat in de knel komt in je huidige werk, zorgt ervoor dat je op zoek bent naar een uitlaatklep.
Die vind jij in de natuur, en in je hobby's.
Ik denk dat, als je het tijd geeft, je weer lekkerder in je vel komt te zitten. Misschien dat je op zoek moet gaan naar een baan waar je gelukkiger in wordt, maar daarvoor zou je de voors en tegens moeten afwegen.
Waarom moet je alles alleen dragen? Kun je niet met je vrienden/vriend hierover praten?
woensdag 13 augustus 2008 om 12:30
Miss Moneypenny, ik heb hier al zeker 20 jaar last van, dus vraag me af of het 'de tijd' geven oplossend zal werken. Het is iets dat bij me hoort. Wat ik constant merk. Dat maakt het lastig. Ik heb het er wel over met mensen, maar er zijn er maar weinig met wie ik dit kan bespreken, omdat ze het niet snappen of hun oordeel klaar hebben (wat dan direct weer erg pijnlijk is en me geen beter gevoel geeft).
woensdag 13 augustus 2008 om 12:33
Maar jij bent zelf verantwoordelijk voor je gevoel op je werkplek, anderen niet. Als jij je team niet goed genoeg vindt, dan kun je natuurlijk proberen er het beste van te maken en als dat niet gaat, dan kun er beter weggaan, zij zullen namelijk niet veranderen om aan jouw behoefte te gaan voldoen.
Jij bent verantwoordelijk voor je eigen leven, anderen gaan het niet voor je doen. Als jij buiten de stad wilt wonen, dan ga jij op zoek naar een plek buiten de stad. Als jij niet tevreden bent over je team dan verander je ofwel je eigen gedrag ofwel verlaat je het team.
Wellicht voel je je al veel minder "vast" in je leven als je je leven zelf in de hand neemt en niet afwachtend rondkijkt wat andere mensen doen en wat daarvan de invloed is op jou. Onderneem zelf actie, dan zal je zien wat een vrijheid je eigenlijk hebt. Laat jouw geluk niet van anderen afhangen, dan kun je er lang op wachten.
woensdag 13 augustus 2008 om 12:35
hoi kym,
ik herken heel veel van wat jij zegt in mezelf. ik heb momenteel een rustige periode. de hoog-sensitive periode zorgt bij mij voor veel onrust, emotie en verwarring. dan weet ik niet meer wat ik met mijn leven wil. wat wil ik echt? dan hunker ik ook zo naar de natuur, de bloemen en ik kan ook mijn hele hart ophalen aan 1 bloem. het is een periode waarin ik mezelf gerust moet stellen met het feit dat alles goed komt. het lot doet toch wat het lot wil dus de verwarring, de hevige emotie en de onrust is helemaal niet nodig. dat helpt me dan. Nu heb ik een doel bereikt door rustig afwachten en op t goede tijdstip actie ondernemen. je voelt wanneer dat is.
probeer anders eens mediteren om rust in je gedachten te krijgen en zo erachterkomen wat je ECHT wil. dan kun je actie ondernemen om zo gelukkig te worden en vooral rust in je hoofd te krijgen.
Succes
ik herken heel veel van wat jij zegt in mezelf. ik heb momenteel een rustige periode. de hoog-sensitive periode zorgt bij mij voor veel onrust, emotie en verwarring. dan weet ik niet meer wat ik met mijn leven wil. wat wil ik echt? dan hunker ik ook zo naar de natuur, de bloemen en ik kan ook mijn hele hart ophalen aan 1 bloem. het is een periode waarin ik mezelf gerust moet stellen met het feit dat alles goed komt. het lot doet toch wat het lot wil dus de verwarring, de hevige emotie en de onrust is helemaal niet nodig. dat helpt me dan. Nu heb ik een doel bereikt door rustig afwachten en op t goede tijdstip actie ondernemen. je voelt wanneer dat is.
probeer anders eens mediteren om rust in je gedachten te krijgen en zo erachterkomen wat je ECHT wil. dan kun je actie ondernemen om zo gelukkig te worden en vooral rust in je hoofd te krijgen.
Succes
woensdag 13 augustus 2008 om 12:38
Nieuwetijdskind of niet, de meesten van ons worden gelukkiger wanneer ze hun leven in eigen handen nemen en niet afwachten totdat het lot ze gunstig gezind is en het geluk op de voordeur klopt.
Ik zou zeggen, ga een baan en een huis zoeken die beter bij jou passen. En verschuil je niet achter je gevoeligheid (zo van "ik ben ongelukkig maar ik kan er niets aan doen want ik ben heel gevoelig"), maar leef ernaar, zo ben jij en dat is toch goed. Zoek een levensstijl die bij jou past, niks irreeels aan.
Ik zou zeggen, ga een baan en een huis zoeken die beter bij jou passen. En verschuil je niet achter je gevoeligheid (zo van "ik ben ongelukkig maar ik kan er niets aan doen want ik ben heel gevoelig"), maar leef ernaar, zo ben jij en dat is toch goed. Zoek een levensstijl die bij jou past, niks irreeels aan.
woensdag 13 augustus 2008 om 12:40
Misschien is het dan goed om de zorg uit te gaan. Ik werk ook in de zorg (voor jongeren met gedragsstoornissen) en het wordt er allemaal niet beter op...er komen alleen maar meer bezuinigingen aan > werkdruk omhoog > meer cliënten op minder personeel > dag kwaliteit van zorg!!
Ook mij frustreert het vaak...ook de reden dat ik wat anders aan het zoeken ben.
Wat jij beschrijft heb ik ook met vlagen hoor, ik denk dat en heleboel mensen dat herkennen. Wij hebben, in deze tijd, zoveel keuzes die we kunnen maken, je kan er echt horendol van worden! Keuzes in werk, keuzes in relatie, de meeste vrouwen zijn nu ook financieel onafhankelijk dus kunnen ook uit een relatie stappen, keuzes in woonplaats door goed vervoer..enz enz Door deze keuzes gaan mensen ook eerder en meer nadenken over of ze wel de juiste keuzes hebben gemaakt en of het niet anders beter en leuker zou zijn.
Misschien helpt het om te denken wat je zou willen hebben bereikt als je 50 bent. Waar wil je staan, wat wil je bereikt hebben, waar wil je wonen. En maak dan een voorzichtig stappenplan naar de 50 toe... je hoeft niet nu direct alles te veranderen...goed nadenken en een juiste beslissing maken is beter dan overhaaste onjuiste beslissingen maken
Ook mij frustreert het vaak...ook de reden dat ik wat anders aan het zoeken ben.
Wat jij beschrijft heb ik ook met vlagen hoor, ik denk dat en heleboel mensen dat herkennen. Wij hebben, in deze tijd, zoveel keuzes die we kunnen maken, je kan er echt horendol van worden! Keuzes in werk, keuzes in relatie, de meeste vrouwen zijn nu ook financieel onafhankelijk dus kunnen ook uit een relatie stappen, keuzes in woonplaats door goed vervoer..enz enz Door deze keuzes gaan mensen ook eerder en meer nadenken over of ze wel de juiste keuzes hebben gemaakt en of het niet anders beter en leuker zou zijn.
Misschien helpt het om te denken wat je zou willen hebben bereikt als je 50 bent. Waar wil je staan, wat wil je bereikt hebben, waar wil je wonen. En maak dan een voorzichtig stappenplan naar de 50 toe... je hoeft niet nu direct alles te veranderen...goed nadenken en een juiste beslissing maken is beter dan overhaaste onjuiste beslissingen maken
woensdag 13 augustus 2008 om 12:42
woensdag 13 augustus 2008 om 12:44
woensdag 13 augustus 2008 om 12:54
Nou, ja, in je OP zeg je toch eigenlijk wel wat je wilt:
Volgens mij is het dit:
1) Je wilt een baan hebben waarbij je het gevoel hebt invloed te hebben op de manier waarop er gewerkt wordt (beleid).
2) Je wilt graag meer "naar buiten"
Nou, dan kun je denk ik twee dingen doen:
1) niets veranderen aan je situatie en je "ongeluk" wijten aan je sensitiviteit
2) wel iets veranderen aan je situatie en je geluk zoeken met je sensiviteit.
Wat houdt je tegen om niet voor nummer 2 te gaan?
