Psyche
alle pijlers
Ik ben zo bang etc... deel 2
vrijdag 11 september 2009 om 10:58
Een nieuw topic, maar ik hoop met de "oude garde" die me door zoveel nare, zware, wanhopige momenten heeft heengetrokken. En die er was toen ik vrolijk was, gek wilde doen, van het leven wilde genieten .
Ik heb aan mijn eerste topic Ik ben zo bang: is de kanker terug? zoveel gehad, ik heb er zulke lieve en fijne contacten aan overgehouden, ik ben er zo blij mee... ik wens voor dit "deel 2" dat het wederom een plek wordt waar vrouwen met of zonder kanker elkaar kunnen steunen.
Ik ben jullie allemaal dankbaar voor wat geweest is, nu op naar de toekomst!
Ik heb aan mijn eerste topic Ik ben zo bang: is de kanker terug? zoveel gehad, ik heb er zulke lieve en fijne contacten aan overgehouden, ik ben er zo blij mee... ik wens voor dit "deel 2" dat het wederom een plek wordt waar vrouwen met of zonder kanker elkaar kunnen steunen.
Ik ben jullie allemaal dankbaar voor wat geweest is, nu op naar de toekomst!
zondag 13 september 2009 om 11:17
zondag 13 september 2009 om 13:28
Hallo lieve meiden!
Ik ben vrijdagavond bij mijn oom geweest, hoor! Hij reageerde zoals hij altijd deed, dus hebben we ook nog wat gelachen. Mijn tante ziet er wel jaren ouder oud, maar dat is ook niet meer dan logisch. Toen ik wegging wenste ik ze sterkte, en mijn oom zei: "doe dat maar aan Tante ...! Die heeft het harder nodig dan ik!"
Nu maar hopen dat de nieuwe procedure aanslaat... Anders is het einde verhaal. Moet er ff niet aan denken.
Robo: succes met je knie! Ik hoop dat je morgen redelijk makkelijk uit de voeten kunt in het ziekenhuis. Anders moet je je maar laten rijden. Er zijn hier in NL altijd wel vrijwilligers, misschien is dat in Frankrijk ook zo?
Anita: nogmaals heel veel sterkte met je zoon!
groetjes allemaal!
-xxx-
Netje
Ik ben vrijdagavond bij mijn oom geweest, hoor! Hij reageerde zoals hij altijd deed, dus hebben we ook nog wat gelachen. Mijn tante ziet er wel jaren ouder oud, maar dat is ook niet meer dan logisch. Toen ik wegging wenste ik ze sterkte, en mijn oom zei: "doe dat maar aan Tante ...! Die heeft het harder nodig dan ik!"
Nu maar hopen dat de nieuwe procedure aanslaat... Anders is het einde verhaal. Moet er ff niet aan denken.
Robo: succes met je knie! Ik hoop dat je morgen redelijk makkelijk uit de voeten kunt in het ziekenhuis. Anders moet je je maar laten rijden. Er zijn hier in NL altijd wel vrijwilligers, misschien is dat in Frankrijk ook zo?
Anita: nogmaals heel veel sterkte met je zoon!
groetjes allemaal!
-xxx-
Netje
"Please God, if you can't make me thin, make my friends fat!"
zondag 13 september 2009 om 20:48
Zo, de dag is voorbij.
Ik heb de hele middag worteltjes zitten schrappen en bieten zitten ontvellen, want mijn man vond het tijd alles te oogsten.
Maaroogsten is niet genoeg, je moet het ook bewàren daarna hè, dus ik ben de hele middag hobbelend in de keuken aan de gang geweest. Zucht. Mijn man is een schat maar af en toe... af en toe begrijpt hij gewoon niet dat wat hij wil voor anderen niet altijd even goed uitkomt.
Maar ok, de wortels en de bietjes zijn geschild, gekookt, ingepakt en in de vriezer, dus alles is goedgekomen.
ik heb alleen wel blaren op mijn handen
en voel me een echte boerin ineens!
Anyway, ik heb net alle MRI's bij elkaar gezocht en ben klaar voor morgen.
Liefs voor allemaal!
Ik heb de hele middag worteltjes zitten schrappen en bieten zitten ontvellen, want mijn man vond het tijd alles te oogsten.
Maaroogsten is niet genoeg, je moet het ook bewàren daarna hè, dus ik ben de hele middag hobbelend in de keuken aan de gang geweest. Zucht. Mijn man is een schat maar af en toe... af en toe begrijpt hij gewoon niet dat wat hij wil voor anderen niet altijd even goed uitkomt.
Maar ok, de wortels en de bietjes zijn geschild, gekookt, ingepakt en in de vriezer, dus alles is goedgekomen.
ik heb alleen wel blaren op mijn handen
en voel me een echte boerin ineens!
Anyway, ik heb net alle MRI's bij elkaar gezocht en ben klaar voor morgen.
Liefs voor allemaal!
zondag 13 september 2009 om 21:23
Bo behalve je knie ben je ook helemaal blauw. En door zon onverwachte beweging heb je misschien ook nog spierpijn ook. De weg zag er met de auto trouwens best goed uit.
Sterkte morgen in het ziekenhuis. Je houdt niet van het woord maar behalve sterks kan ik niet veel meer verzinnen. Succes?
Het wordt een lange dag denk ik.
(tijd voor een internet-mobiel zodat je vanuit het ziekenhuis kan forummen, het is toch 5 weken hè!)
zoebie die schoonmoeder van jou is echt sterk. Is erg moeilijk nu voor jullie en zijn familie.
Wel grappig dat jij zelf zo moest lachen toen je viel. Meestal doet het eerst pijn of schaam je je dood.
Ik ben wel eens tegen een verkeersbord aangefietst vroeger. Toen schaamde ik me echt heel erg want ik keek om om mijn vriendin uit te zwaaien.
Netje goed dat je bent langsgeweest bij je oom.
Anita is het al bekend wanneer de uitslagen komen? Kan je komende week nog vrij zijn om bij hem te zijn?
Sterkte morgen in het ziekenhuis. Je houdt niet van het woord maar behalve sterks kan ik niet veel meer verzinnen. Succes?
Het wordt een lange dag denk ik.
(tijd voor een internet-mobiel zodat je vanuit het ziekenhuis kan forummen, het is toch 5 weken hè!)
zoebie die schoonmoeder van jou is echt sterk. Is erg moeilijk nu voor jullie en zijn familie.
Wel grappig dat jij zelf zo moest lachen toen je viel. Meestal doet het eerst pijn of schaam je je dood.
Ik ben wel eens tegen een verkeersbord aangefietst vroeger. Toen schaamde ik me echt heel erg want ik keek om om mijn vriendin uit te zwaaien.
Netje goed dat je bent langsgeweest bij je oom.
Anita is het al bekend wanneer de uitslagen komen? Kan je komende week nog vrij zijn om bij hem te zijn?
zondag 13 september 2009 om 22:20
Dat klopt Phoehee, ik heb echt dikke spierpijn in mijn arm! Die heeft de val gebroken, of in ieder geval een poging gewaagd, en dat voel ik best.
En in onze weg zitten aan de rand vele, vele diepe gaten hoor daar hebben de buren en wijzelf al twee jaar een procedure over lopen bij de mairie... alleen vordert het niet echt. Eén gat heeft een diepte van 35 cm, da's best diep als je daarin stapt.
En hieronder een foto van de laatste ravages van de xeloda: ik verlies ineens steeds meer haar en dit is het resultaat. Schattig hè, die kale plekken????
En in onze weg zitten aan de rand vele, vele diepe gaten hoor daar hebben de buren en wijzelf al twee jaar een procedure over lopen bij de mairie... alleen vordert het niet echt. Eén gat heeft een diepte van 35 cm, da's best diep als je daarin stapt.
En hieronder een foto van de laatste ravages van de xeloda: ik verlies ineens steeds meer haar en dit is het resultaat. Schattig hè, die kale plekken????
zondag 13 september 2009 om 23:47
Robo hoe lang moet je eigenlijk de xeloda nog slikken. Want die heb je best al een hele tijd. Zonde zeg van je haar.
Is deze val niet de bekende druppel voor de mairie? Want je kunt je been wel breken als je in zo'n gat stapt.
Ik kom je nog even sterks wensen morgen. Je hebt weer een drukke dag voor de boeg. Ik neem toch aan dat ze in het ziekenhuis ook rolstoelen hebben. Voor als het echt niet meer gaat.
Is deze val niet de bekende druppel voor de mairie? Want je kunt je been wel breken als je in zo'n gat stapt.
Ik kom je nog even sterks wensen morgen. Je hebt weer een drukke dag voor de boeg. Ik neem toch aan dat ze in het ziekenhuis ook rolstoelen hebben. Voor als het echt niet meer gaat.
maandag 14 september 2009 om 00:34
Goh Robo jammer dat die pillen dat effect op je haar hebben, maar het is maar tijdelijk, bedenk dat maar steeds als je je eraan ergert.
Ik vind trouwens dat je een heel schattig koppie hebt, schattig van binnen en ook nog van buiten, wat wil je nog meer !
Ja natuurlijk dat weet ik wel... GEZOND ZIJN
Mijn franse ex was net zo, had ik het hele huis een grote beurt gegeven ging hij iets afbreken. Of zeeg ik moe op de bank na een winkelmiddag, dan ging hij de tomatenplanten leeg plukken en moest er saus gemaakt en ook nog even de vriezer ontdooit om alles te kunnen bergen, wat een ellende was dat.
Hij kwam zelfs een keer met een half geslacht schaap thuis op een zondagavond laat en had het beest op de verandatafel gelegd, we konden het nergens kwijt. 's Maandags stond ik met een elektrisch mes (hij was naar zijn werk) stukken te zagen, wat heel moeilijk ging, nooit gedaan he...een slager moet er voor leren......Ik voelde me net een of andere enge moordenaar die een lijk in stukken stond te zagen.
Alles is uiteindelijk in de meest vormeloze hompen in de vriezer terecht gekomen en heeft daar heeeuuul lang gelegen. Ik kon het niet opbrengen om er iets van te kokkerellen. brrrrr
Uiteindelijk is er een keer couscous van gemaakt door mijn ex en de rest is weggegooid, de lust was vergaan, geen dooie dieren meer voor mij.
Zet hem op morgen meid, hou je haaks hoor.
liefs
Ik vind trouwens dat je een heel schattig koppie hebt, schattig van binnen en ook nog van buiten, wat wil je nog meer !
Ja natuurlijk dat weet ik wel... GEZOND ZIJN
Mijn franse ex was net zo, had ik het hele huis een grote beurt gegeven ging hij iets afbreken. Of zeeg ik moe op de bank na een winkelmiddag, dan ging hij de tomatenplanten leeg plukken en moest er saus gemaakt en ook nog even de vriezer ontdooit om alles te kunnen bergen, wat een ellende was dat.
Hij kwam zelfs een keer met een half geslacht schaap thuis op een zondagavond laat en had het beest op de verandatafel gelegd, we konden het nergens kwijt. 's Maandags stond ik met een elektrisch mes (hij was naar zijn werk) stukken te zagen, wat heel moeilijk ging, nooit gedaan he...een slager moet er voor leren......Ik voelde me net een of andere enge moordenaar die een lijk in stukken stond te zagen.
Alles is uiteindelijk in de meest vormeloze hompen in de vriezer terecht gekomen en heeft daar heeeuuul lang gelegen. Ik kon het niet opbrengen om er iets van te kokkerellen. brrrrr
Uiteindelijk is er een keer couscous van gemaakt door mijn ex en de rest is weggegooid, de lust was vergaan, geen dooie dieren meer voor mij.
Zet hem op morgen meid, hou je haaks hoor.
liefs
maandag 14 september 2009 om 08:56
robo de boerin, ik zie het helemaal voor me met vieze randjes onder je nagels en een schort voor Je haar ziet er inderdaad dun uit, maar ik vraag me af of het mensen op zou vallen als ze je niet kennen / niet op gewezen worden? Wat een pech dat je ook nog gevallen bent (en lekker lullig van de buuf ook, tsssk). Fijn dat je met de pillen op wel redelijk kan slapen. Veel succes in het ziekenhuis, je bent daar op de goeie plek he, misschien kun je een leuke verpleger vragen of hij je door het ziekenhuis wil duwen!
Hoop dat het bij de rest wat beter gaat (Anita vooral!) ik heb het vandaag ontzettend druk, zelfs om alle laatste posts aandachtig door te lezen..
Hoop dat het bij de rest wat beter gaat (Anita vooral!) ik heb het vandaag ontzettend druk, zelfs om alle laatste posts aandachtig door te lezen..
maandag 14 september 2009 om 13:11
Wat ben jij prachtig mens robo je ogen zijn mooi puur net wat ik al dacht vond ook. En tjee gevallen kan er ook wel bij zou je zeggen. Mooi jou kleur haar. Rottig kale plekken krijg trouwens. Ik heb nieuwe hyves maar 1 dus had er twee. Dat wil ik niet meer. Ben hier en op ene hyves onder sterelfje. En richt mijn zeker meer goed voel. Dat is hier dus blijf hier komen. Bij flair kon blog over kanker schrijven. Niet gedaan wat moet ik schrijven ik had het. Was zwaar is geweest en nu moet ik aan mijn toekomst denken. Al mijn pijn fam mijn aan deed nog effe verwerken. En ondanks zware tijde en zeker nu met jongste. Bof ik dat ik mag gewoon mag. Woedend op die rotte kanker. Wil je dat weten hoe boos ik ben ben ik verandert. Ergens niet was altijd openhartig puur. Wat kan je toen zijn luisteren wensvol zijn hoopvol vol moed. En bewust want netje achter lach zit soms meer wanhoop je denk. Maar hij moet op zijn wijze doen. Voor je tante is machteloos toekijken. En jou ook vindt goed van jou je ben er voor hun. Woensdag mag bellen voor jongste uitslagen anders anderen dag. Had vanochtend ontlasting gebracht moest van drie verschillende dagen zijn vandaar. Ze zal haar best doen moest bijna huilen. Ze zei doe mijn best start gelijk goed. Zei lief van je ben bang weet je. Echt bang soms. Maar moed opgeven nooit dus. Dat zit niet in mijn karakter. Zoebie sterkte wat val ook te zeggen. Snap ik goed zat ben over te praten zeggen we wachten luisteren. En wens je spoedig mag gaan zodat elke zwaarte van je gaat al kost het ook zo verdriet. Is ook zoveel knuffels. Ik val ook af gelukkig moest wel type olifant nog. Nee sorry maar ben vet laag mega zat. Maar doe mijn best op gezonde wijze. Dieet doe ik nooit aan bewegen gezond eten. En rust zou fijn zijn maar wie wil dat noe niet he. Liefs iedereen. Nou weet robo je gezicht leuk bedankt vindt dat fijn
maandag 14 september 2009 om 13:19
Ben ben vrij hoor phoehee. Of kan het is uitzendbureuau voor werk. Het moet ben er voor hem al duur weken. Soms duizelt wel maar richt mijn hij gezond wordt. Goed eet rust. Nee geen werk gaat voor en vindt man ook. Kijk met hem beter gaat meld ik daar weer aan. Daar waren zo begripvol. Zeiden ook anita je ben goed mens. Kennen je drie weken bijna vier als goede werker trouw en betrouwbaar. Nee liegen doe ik niet. Dus gelukkig goed indruk gemaakt. En zo niet nou vindt mijn gezin mijn bron. Niet mijn werk is fijn weer kan zal niet zeggen. Maar redden het wel. Hij ett nu wel iets meer gelukkig en iets minder pijn maar dagen kruipen best voorbij. Nou robo mogen sterkte he pff gedoe he met knie. Sterkte hoor!!! Denk aan je
maandag 14 september 2009 om 18:04
Robo wat leuk je foto! Ik snap dat het is om je kale plekjes te laten zien maar ik vind het leuk om je achter de pc (toch?) te zien zitten. Je haar is inderdaad een stuk dunner, het lijkt een beetje een scheiding in kort haar. Gelukkig ben je lang en zien die kleine Fransen het niet zo snel! (blijven staan dus)
Hoop dat je niet te moe bent van vandaag, met spierpijn en toch al vermoeid is dat behoorlijk zwaar.
Anita fijn dat ze meedenken bij het uitzendburo. En goed dat ze je na een paar weken al helemaal goed inschatten.
Gelukkeling dat je dat kon met dat schaap! Ik moet er echt niet aan denken.
Hoop dat je niet te moe bent van vandaag, met spierpijn en toch al vermoeid is dat behoorlijk zwaar.
Anita fijn dat ze meedenken bij het uitzendburo. En goed dat ze je na een paar weken al helemaal goed inschatten.
Gelukkeling dat je dat kon met dat schaap! Ik moet er echt niet aan denken.
maandag 14 september 2009 om 22:21
ben ook een stoere haha, nee serieus......in die tijd (25 jaar geleden) moest je als vrouw in Frankrijk niet vies uitgevallen zijn en ook geen zwak poppetje zijn. De gasfles verwisselen, vis schoonmaken, konijn villen (dat vertikte ik, dus nooit gedaan gelukkig) In een kip zat gewoon de hele binnenkant, schoongemaakt kopen deed niemand daar.
Het zal nu wel anders zijn met de supermarkt enzo, maar in mijn tijd had je helemaal niets kant en klaars. Wilde je tomatensaus ? naja beginnen met een uitje pellen tomaten ontvellen enz. Het koken was echt veel werk hoor.
Hoe zou het met Robo zijn ? ik hoop zo dat de uitslagen goed waren.
Het zal nu wel anders zijn met de supermarkt enzo, maar in mijn tijd had je helemaal niets kant en klaars. Wilde je tomatensaus ? naja beginnen met een uitje pellen tomaten ontvellen enz. Het koken was echt veel werk hoor.
Hoe zou het met Robo zijn ? ik hoop zo dat de uitslagen goed waren.
dinsdag 15 september 2009 om 10:14
Hoihoi,
nou, dit wordt een lang verhaal want het was gisteren dan ook weer een lange, lange dag.
Gisterochtend om 5 uur naast mijn bedje, lekker vroeg! We hebben de zon zien opkomen. Mijn man heeft me gebracht maar daarna moest hij naar het werk, dus ik was alleen.
Met de knie ging het goed, minder stijf, dus op traplopen na ging dat hartstikke goed eigenlijk.
De radiologieafdeling is in een volledig apart gebouw naast het ziekenhuis waar ik altijd kom, dus het was allemaal nieuw voor me. Ik vond met moeite de goede afdeling en toen moest ik me aanmelden. En wat bleek (niet lachen): ze hadden gisteren gekozen om een nieuw computersysteem in te voeren, dus àlle receptionistes hadden een buddy van het informatiseringsbedrijf naast zich om ze te helpen.
Elke intake duurde dus minimaal 15 minuten, de wachtkamer zat bom- en bomvol.
Na een goeie drie kwartier was ik aan de beurt (dat was al nà het oorspronkelijke tijdstip van mijn afspraak) en toen begon het. Het nieuwe systeem kon "Nederland" niet aan als geboorteland. Dus de buddy aan de telefoon met zijn bedrijf, ik wachten... en wachten... en wachten... maar na ruim een UUR was ik ingeschreven. Dacht ik. In de lift naar de goeie afdeling, bleek dat de receptioniste een fout had gemaakt en het was helemaal niet de goeie afdeling!
Terug naar de receptie gehobbeld, wéér moeten wachten (ondertussen was ik dus geheel door hun schuld al bijna 2 uur te laat voor mijn afspraak) en na een half uur geholpen. Oh ja, inderdaad, ze had een fout gemaakt.
Hup, nieuwe stickers uitgeprint, nieuwe papieren en nu naar écht waar, de goeie afdeling.
In een wachtkamer gezet en wachten maar.
En wachten.
En wachten.
Er kwam op een gegeven moment een zuster voorbij dus ik vroeg haar hoe lang het nog ging duren: dat kon ze niet zeggen, het was wat hectisch vandaag (eh... INDERDAAD ja!)
Nou, dan toch de radioloog gezien, hoewel: het was een vrouw en ze was van Roemeense afkomst en het gesprek ging door haar niet àl te beste Frans niet heel lekker.
Anyway, de hele voorgeschiedenis meegenomen, alles besproken, zegt ze ineens: ja, tijdens het laatste interdisciplinaire overleg vond mijn professor bestraling geen goed idee, gezien de locatie van de klier.
Ik vroeg: oh, hoezo?
Nou, we gaan zeker de long raken en dat geeft risico op latere stralingskanker én er is risico op schade aan de ruggengraat!
Ik zat daar volkomùen perplex te zitten, helemaal in de war: wacht even, ik wil graag alle behandelingen die me kunnen helpen, maar ineens wordt er gepraat over schade aan long en ruggengraat?
Dus uiteindelijk is de professor erbij gekomen, geen aardige man, wel heel kundig. Ik met spoed naar de MRI-afdeling, voor een scan van de tumor (echt met spoed dus, normaal moet je twee maanden wachten op een MRI) en toen terug met de resultaten.
In een telefonische conferentie met mijn oncoloog en de twee radiologen is uiteindelijk besloten dat het té riskant is, uitwendige bestraling, en een inwendige bestralingsunit plaatsen (wist niet eens dat dat kon) wordt uitgesteld, want: en hier komt het nieuws, op de MRI bleek dat de tumor zo is geslonken dat ie bijna onzichtbaar is geworden!!!!! En de lever is na de laserbehandeling nog steeds helemaal schoon!!!
YEAH!!!
Ik stond tegen 13u weer buiten en was tegelijkertijd verbaasd en superblij: ik had ondanks alles dus wel even SUPERgoed nieuws te horen gekregen
Toen had ik 's middags de afspraak met de oncoloog.
Markers in het bloed weer gedaald, (JIPPIE) gesproken over de bestraling, en een ander behandelplan vastgesteld.
Via het infuus van de MRI meteen bloed geprikt voor de markers, en besloten dat ik nog 3 maanden doorga met de Xeloda.
Ik reageer er bijzonder goed op, dat blijkt dus uit de MRI van gisteren en de markers, en in plaats van preventief bestralen krijg ik nu dus preventief nog 3 maanden chemopillen.
Nou, daar kan ik mee leven hoor!
Ik was als een kind zo blij gisteren, meteen mijn man gebeld (die kon uit mijn hele verhaal amper wijs worden, haha, maar hij snapte in ieder geval dat het goed nieuws was) en uiteindelijk was ik om 18u weer thuis.
Dus: géén bestraling vanwege locatie van de tumor, maar zeer goed nieuws over hoe ik reageer op de chemo!
Ik ben al maanden en maanden aan de Xeloda, die drie maandjes kunnen er ook nog wel bij.
Warrig verhaal, maar moest het even kwijt
nou, dit wordt een lang verhaal want het was gisteren dan ook weer een lange, lange dag.
Gisterochtend om 5 uur naast mijn bedje, lekker vroeg! We hebben de zon zien opkomen. Mijn man heeft me gebracht maar daarna moest hij naar het werk, dus ik was alleen.
Met de knie ging het goed, minder stijf, dus op traplopen na ging dat hartstikke goed eigenlijk.
De radiologieafdeling is in een volledig apart gebouw naast het ziekenhuis waar ik altijd kom, dus het was allemaal nieuw voor me. Ik vond met moeite de goede afdeling en toen moest ik me aanmelden. En wat bleek (niet lachen): ze hadden gisteren gekozen om een nieuw computersysteem in te voeren, dus àlle receptionistes hadden een buddy van het informatiseringsbedrijf naast zich om ze te helpen.
Elke intake duurde dus minimaal 15 minuten, de wachtkamer zat bom- en bomvol.
Na een goeie drie kwartier was ik aan de beurt (dat was al nà het oorspronkelijke tijdstip van mijn afspraak) en toen begon het. Het nieuwe systeem kon "Nederland" niet aan als geboorteland. Dus de buddy aan de telefoon met zijn bedrijf, ik wachten... en wachten... en wachten... maar na ruim een UUR was ik ingeschreven. Dacht ik. In de lift naar de goeie afdeling, bleek dat de receptioniste een fout had gemaakt en het was helemaal niet de goeie afdeling!
Terug naar de receptie gehobbeld, wéér moeten wachten (ondertussen was ik dus geheel door hun schuld al bijna 2 uur te laat voor mijn afspraak) en na een half uur geholpen. Oh ja, inderdaad, ze had een fout gemaakt.
Hup, nieuwe stickers uitgeprint, nieuwe papieren en nu naar écht waar, de goeie afdeling.
In een wachtkamer gezet en wachten maar.
En wachten.
En wachten.
Er kwam op een gegeven moment een zuster voorbij dus ik vroeg haar hoe lang het nog ging duren: dat kon ze niet zeggen, het was wat hectisch vandaag (eh... INDERDAAD ja!)
Nou, dan toch de radioloog gezien, hoewel: het was een vrouw en ze was van Roemeense afkomst en het gesprek ging door haar niet àl te beste Frans niet heel lekker.
Anyway, de hele voorgeschiedenis meegenomen, alles besproken, zegt ze ineens: ja, tijdens het laatste interdisciplinaire overleg vond mijn professor bestraling geen goed idee, gezien de locatie van de klier.
Ik vroeg: oh, hoezo?
Nou, we gaan zeker de long raken en dat geeft risico op latere stralingskanker én er is risico op schade aan de ruggengraat!
Ik zat daar volkomùen perplex te zitten, helemaal in de war: wacht even, ik wil graag alle behandelingen die me kunnen helpen, maar ineens wordt er gepraat over schade aan long en ruggengraat?
Dus uiteindelijk is de professor erbij gekomen, geen aardige man, wel heel kundig. Ik met spoed naar de MRI-afdeling, voor een scan van de tumor (echt met spoed dus, normaal moet je twee maanden wachten op een MRI) en toen terug met de resultaten.
In een telefonische conferentie met mijn oncoloog en de twee radiologen is uiteindelijk besloten dat het té riskant is, uitwendige bestraling, en een inwendige bestralingsunit plaatsen (wist niet eens dat dat kon) wordt uitgesteld, want: en hier komt het nieuws, op de MRI bleek dat de tumor zo is geslonken dat ie bijna onzichtbaar is geworden!!!!! En de lever is na de laserbehandeling nog steeds helemaal schoon!!!
YEAH!!!
Ik stond tegen 13u weer buiten en was tegelijkertijd verbaasd en superblij: ik had ondanks alles dus wel even SUPERgoed nieuws te horen gekregen
Toen had ik 's middags de afspraak met de oncoloog.
Markers in het bloed weer gedaald, (JIPPIE) gesproken over de bestraling, en een ander behandelplan vastgesteld.
Via het infuus van de MRI meteen bloed geprikt voor de markers, en besloten dat ik nog 3 maanden doorga met de Xeloda.
Ik reageer er bijzonder goed op, dat blijkt dus uit de MRI van gisteren en de markers, en in plaats van preventief bestralen krijg ik nu dus preventief nog 3 maanden chemopillen.
Nou, daar kan ik mee leven hoor!
Ik was als een kind zo blij gisteren, meteen mijn man gebeld (die kon uit mijn hele verhaal amper wijs worden, haha, maar hij snapte in ieder geval dat het goed nieuws was) en uiteindelijk was ik om 18u weer thuis.
Dus: géén bestraling vanwege locatie van de tumor, maar zeer goed nieuws over hoe ik reageer op de chemo!
Ik ben al maanden en maanden aan de Xeloda, die drie maandjes kunnen er ook nog wel bij.
Warrig verhaal, maar moest het even kwijt
dinsdag 15 september 2009 om 10:23
Jihaaa Robo wat een verhaal. Ik zit hier met tranen. Wat een geweldig nieuws. Dat was het wachten waard. Jeetje dat hadden we ook niet gedacht gisteren. We waren al benieuwd wanneer de bestralingen zouden starten. Wat een hoop rompslomp minder nu je alleen de Xeloda nog moet slikken.
Wat een goed nieuws zeg. Gefeliciteerd. Dat mag nu wel.
Geniet
Wat een goed nieuws zeg. Gefeliciteerd. Dat mag nu wel.
Geniet
dinsdag 15 september 2009 om 10:48
Tjee wat een verhaal eerst boos wat een zootje daar. Dan gelukkig kundige niet aardige man. Maar gelukkig zeer goed nieuws. Dat alles goed weg gaat prima. En deze weg kiezen nog beter. Nou en wat een weg je moest gaan he. Blij voor jou je man eindelijk wat meer rust. Kijk goed uit want je kan amper verwerken he. Wees bewust je naklap kan krijgen. Want tjonge zeg lever schoon zo blij voor je Met jongste zoon iets beter hoop morgen uitslagen binnen zijn. Hij eet teminste wat meer reageer ook beter. Kon amper lopen praten vreselijk. Maar goed kom wel goed vindt werk nu bijzaak. Ik zet mijn goed in werk dat weten ze nu. En ergens geef niet zo om ze van mijn vinden. Ik ben ik en blijf wie ik ben. En daar moeten ze mee doen. Denk meest eerlijke is. Wil best rekening houden met veel. Mar mijn gezin is nummer 1 zo blijf dat. Liefs iedereen anita ben zeer blij voor je robo echt fijn!!
dinsdag 15 september 2009 om 11:18
dinsdag 15 september 2009 om 11:22
Robo, geweldig voor je! Trouwens, ook heel leuk om een foto van je gezien te hebben, nu krijg ik ook een beeld van de persoon achter alle verhalen.
En Anita, gelukkig dat het ietsje beter begint te gaan met je zoon. Fijn dat ze je op je werk echt gezien hebben en weten wat voor iemand je bent.
Heel veel liefs voor jullie allemaal op dit topic.
En Anita, gelukkig dat het ietsje beter begint te gaan met je zoon. Fijn dat ze je op je werk echt gezien hebben en weten wat voor iemand je bent.
Heel veel liefs voor jullie allemaal op dit topic.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 15 september 2009 om 11:46
Ik vind het niet kunnen, dat ze nu weer gaan bezuinigen in de zorg en ook de chronisch zieken. Slaat nergens op. Schandalig. De vriendin van jongste werkt in de thuiszorg en die draait ooit zeven dagen diensten omdat ze personeel te kort hebben. Nee ze moeten hier vooral nog maar meer op gaan bezuinigen. Kan echt niet. Een tekort van miljarden. En een voorbeeld. Diegene die bij Icesafe gespaard hebben zijn gecompenseerd. Dus van ons geld. Moeten wij daar nu de gevolgen van dragen? Ze pakken mensen die het toch al moeilijk hebben. Ook één op de vijf ambtenaren moet weg. Manlief is ook ambtenaar. Ben benieuwd.
