Psyche
alle pijlers
Ik ben zo bang etc... deel 2
vrijdag 11 september 2009 om 10:58
Een nieuw topic, maar ik hoop met de "oude garde" die me door zoveel nare, zware, wanhopige momenten heeft heengetrokken. En die er was toen ik vrolijk was, gek wilde doen, van het leven wilde genieten .
Ik heb aan mijn eerste topic Ik ben zo bang: is de kanker terug? zoveel gehad, ik heb er zulke lieve en fijne contacten aan overgehouden, ik ben er zo blij mee... ik wens voor dit "deel 2" dat het wederom een plek wordt waar vrouwen met of zonder kanker elkaar kunnen steunen.
Ik ben jullie allemaal dankbaar voor wat geweest is, nu op naar de toekomst!
Ik heb aan mijn eerste topic Ik ben zo bang: is de kanker terug? zoveel gehad, ik heb er zulke lieve en fijne contacten aan overgehouden, ik ben er zo blij mee... ik wens voor dit "deel 2" dat het wederom een plek wordt waar vrouwen met of zonder kanker elkaar kunnen steunen.
Ik ben jullie allemaal dankbaar voor wat geweest is, nu op naar de toekomst!
donderdag 17 september 2009 om 17:08
Anita wat fijn dat ze het eindelijk hebben gevonden bij je zoon en dat ze daar een passende kuur voor hebben. Is het dan snel over? Jammer van die ketting van je dochter, kan ze geen briefjes ophangen of informeren bij de politie (gevonden voorwerpen)
Robo wordt het bij jou komende dagen ook zonnig(er)? Hier is het lekker weer, wel een koud windje maar zonnig.
Heb je je viva abo al?
Robo wordt het bij jou komende dagen ook zonnig(er)? Hier is het lekker weer, wel een koud windje maar zonnig.
Heb je je viva abo al?
donderdag 17 september 2009 om 17:43
Fijn Anita dat ze nu weten wat het is en er de goede medicijnen voor hebben. Wat erg van de ketting van je dochter.
Heerlijk he die zon. Je komt gewoon helemaal bij.
Schoonmoeder gaat erg hard nu. Ik heb voorgesteld vannacht daar te blijven zodat zwager eens rustig kan slapen. weet niet of het nu wel aangenomen wordt.
Heerlijk he die zon. Je komt gewoon helemaal bij.
Schoonmoeder gaat erg hard nu. Ik heb voorgesteld vannacht daar te blijven zodat zwager eens rustig kan slapen. weet niet of het nu wel aangenomen wordt.
vrijdag 18 september 2009 om 09:30
Goedemorgen deze morgen!
Anita wat fijn dat ze een oorzaak hebben gevonden die goed te behandelen is, hoe komt zo'n kind daar nu aan he?, dat is pech zeg...nu maar rustig healen.
Je oudste zoon afgekeurd? dat is ook niet niks, komt hij in aanmerking voor een wia/wajong uitkering? Die UWV is echt erg, ik heb er ook drama's meegemaakt, ben er nog kwaad over als ik er aan terugdenk. Die artsen daar moeten ook maar doen wat ze van hogerhand opgedragen krijgen, ze mogen absoluut niets meer zelf beslissen, lijkt me wel een heel moeilijke opgave. Voor je zoon is i.i.g. wel het goede besluit genomen denk je?
Hopelijk komt de ketting van je dochter weer terecht, het zit jullie niet mee joh. Heel veel sterkte gewenst.
Vandaag wordt het 23 graden ! ik voel er nog niet veel van, het is hier nog frisjes achter de pc.............
Allemaal een heel fijne dag gewenst, liefs
Anita wat fijn dat ze een oorzaak hebben gevonden die goed te behandelen is, hoe komt zo'n kind daar nu aan he?, dat is pech zeg...nu maar rustig healen.
Je oudste zoon afgekeurd? dat is ook niet niks, komt hij in aanmerking voor een wia/wajong uitkering? Die UWV is echt erg, ik heb er ook drama's meegemaakt, ben er nog kwaad over als ik er aan terugdenk. Die artsen daar moeten ook maar doen wat ze van hogerhand opgedragen krijgen, ze mogen absoluut niets meer zelf beslissen, lijkt me wel een heel moeilijke opgave. Voor je zoon is i.i.g. wel het goede besluit genomen denk je?
Hopelijk komt de ketting van je dochter weer terecht, het zit jullie niet mee joh. Heel veel sterkte gewenst.
Vandaag wordt het 23 graden ! ik voel er nog niet veel van, het is hier nog frisjes achter de pc.............
Allemaal een heel fijne dag gewenst, liefs
vrijdag 18 september 2009 om 09:32
Jeetje zoebie, wat zou nou de reden van zo'n oud en ziek mensie (teder bedoeld hoor!) zijn om zo aan het leven vast te houden? Ben je vannacht daar gebleven?
Anita, wat vervelend dat het allemaal tegelijk komt, zeg! Wel fijn dat ze voor je zoon in ieder geval een reden hebben gevonden van zijn ziekzijn en dat er nu aan herstel gewerkt kan worden. Ik snap het van je dochter trouwens prima, ik hoop dat ze de ketting weer terugvindt. Het is toch net alsof je weer een stukje van je herinneringen verliest...
Wat vervelend dat je zoon in de WIA (of is het WA-jong) terecht komt. Gelukkig is het systeem tegenwoordig wel veel meer op wat je wel kan geënt, dan op wat je niet kan. Hopelijk kan hij wel nog (gedeeltelijk) werk vinden, of is dat niet mogelijk?
Zoooo, die Viva doet er ook lang over! Moet zeker nog gemaakt worden! Al verbaas ik me sowieso over de tijd die de posterijen nodig hebben om hun pakjes te bezorgen... Een verjaardagskaart naar Amerika komt zelfs als je 'm twee weken van te voren op de post doet niet op tijd aan. En de kaart vanuit Frankrijk naar mijn ouders heeft er ook 8 dagen over gedaan (en toen waren we al thuis. Ik ben wat dat betreft zelf ook altijd een beetje laat met versturen...).
Hoe was de wandeling door de mist? Meestal vind ik dat wel mooi, alleen is eind oktober vroeg genoeg voor dat weertype, vind je ook niet? Vanmorgen hing er langs de weg ook zo'n waas vlak boven de grasvelden (met af en toe zo'n koe erbovenuit). De bruggers (die zich nog gedragen alsof ze op schoolreisje gaan, tegen de tijd dat het december is zijn ze helaas die onschuld wel kwijt) liepen maar te wijzen "moet je dat zien", "het lijkt wel zo'n enge film!". Zo schattig!
Hopelijk helpt de beweging het herstel van je blauwe plekken te versnellen en kun je straks weer rokjes met blote benen aan (het moet immers nog nazomer worden )
groetjes,
Ing.
Anita, wat vervelend dat het allemaal tegelijk komt, zeg! Wel fijn dat ze voor je zoon in ieder geval een reden hebben gevonden van zijn ziekzijn en dat er nu aan herstel gewerkt kan worden. Ik snap het van je dochter trouwens prima, ik hoop dat ze de ketting weer terugvindt. Het is toch net alsof je weer een stukje van je herinneringen verliest...
Wat vervelend dat je zoon in de WIA (of is het WA-jong) terecht komt. Gelukkig is het systeem tegenwoordig wel veel meer op wat je wel kan geënt, dan op wat je niet kan. Hopelijk kan hij wel nog (gedeeltelijk) werk vinden, of is dat niet mogelijk?
Zoooo, die Viva doet er ook lang over! Moet zeker nog gemaakt worden! Al verbaas ik me sowieso over de tijd die de posterijen nodig hebben om hun pakjes te bezorgen... Een verjaardagskaart naar Amerika komt zelfs als je 'm twee weken van te voren op de post doet niet op tijd aan. En de kaart vanuit Frankrijk naar mijn ouders heeft er ook 8 dagen over gedaan (en toen waren we al thuis. Ik ben wat dat betreft zelf ook altijd een beetje laat met versturen...).
Hoe was de wandeling door de mist? Meestal vind ik dat wel mooi, alleen is eind oktober vroeg genoeg voor dat weertype, vind je ook niet? Vanmorgen hing er langs de weg ook zo'n waas vlak boven de grasvelden (met af en toe zo'n koe erbovenuit). De bruggers (die zich nog gedragen alsof ze op schoolreisje gaan, tegen de tijd dat het december is zijn ze helaas die onschuld wel kwijt) liepen maar te wijzen "moet je dat zien", "het lijkt wel zo'n enge film!". Zo schattig!
Hopelijk helpt de beweging het herstel van je blauwe plekken te versnellen en kun je straks weer rokjes met blote benen aan (het moet immers nog nazomer worden )
groetjes,
Ing.
vrijdag 18 september 2009 om 11:37
Hoihoi,
nou, het miezert hier en het is 15 graden, dus de rokjes kan ik in de kast hangen Ingmagh
Ik heb wel besloten vanaf vandaag voor het éérst in mijn leven (!!!!) een dieet te beginnen. Ik word echt gestoord van die zwemband, echt sporten gaat even niet met de chemo, dus ik ga letten op wat ik eet.
IK, bijgenaamd de vuilnisbak, het eetmonster van de Vogezen, die 4 warme maaltijden per dag op kan als het moet maar ik ben het zat.
Ik blijf wandelen, dat is beweging die ik nog kan volhouden nu met de moeheid en verder ga ik maar eens stoppen met die kilo's kaas, room, ijs, brood en sausjes per week.
Goed, da's mijn voornemen dus
Verder weer een hele slechte nacht gehad, ik dreef weer eens weg in mijn eigen zweet, wat heb ik toch de pest aan die opvliegers!
Ik ben benieuwd hoe het Luonto vergaat; met de bestralingen, de hormonen, nu zo na de operatie. Meis, er wordt aan je gedacht!
Volgende week moet mijn man voor twee dagen naar een klant, ik ga 'm missen.
Zoebie, hoe is het vannacht gegaan?
Gelukkeling, inderdaad, Tac wordt witter en witter!! Maar het blijft een mooi hamstertje. Tic zien we eigenlijk niet echt, die zit in haar buis tussen het zaagsel ingepakt alsof ze de winter al aan voelt komen. Zij is ook nog helemaal grijs, het lijkt alsof alleen Tac wit wordt.
Nou, ik ga hun kooitjes eens uitmesten en verschonen en daarna aan de dagelijkse wandeling.
Liefs!
nou, het miezert hier en het is 15 graden, dus de rokjes kan ik in de kast hangen Ingmagh
Ik heb wel besloten vanaf vandaag voor het éérst in mijn leven (!!!!) een dieet te beginnen. Ik word echt gestoord van die zwemband, echt sporten gaat even niet met de chemo, dus ik ga letten op wat ik eet.
IK, bijgenaamd de vuilnisbak, het eetmonster van de Vogezen, die 4 warme maaltijden per dag op kan als het moet maar ik ben het zat.
Ik blijf wandelen, dat is beweging die ik nog kan volhouden nu met de moeheid en verder ga ik maar eens stoppen met die kilo's kaas, room, ijs, brood en sausjes per week.
Goed, da's mijn voornemen dus
Verder weer een hele slechte nacht gehad, ik dreef weer eens weg in mijn eigen zweet, wat heb ik toch de pest aan die opvliegers!
Ik ben benieuwd hoe het Luonto vergaat; met de bestralingen, de hormonen, nu zo na de operatie. Meis, er wordt aan je gedacht!
Volgende week moet mijn man voor twee dagen naar een klant, ik ga 'm missen.
Zoebie, hoe is het vannacht gegaan?
Gelukkeling, inderdaad, Tac wordt witter en witter!! Maar het blijft een mooi hamstertje. Tic zien we eigenlijk niet echt, die zit in haar buis tussen het zaagsel ingepakt alsof ze de winter al aan voelt komen. Zij is ook nog helemaal grijs, het lijkt alsof alleen Tac wit wordt.
Nou, ik ga hun kooitjes eens uitmesten en verschonen en daarna aan de dagelijkse wandeling.
Liefs!
vrijdag 18 september 2009 om 11:41
Geen nieuws wat schoonmoeder betreft. Alleen slecht nieuws van mijn broer, daar heb ik nu een topic over geopend. Omdat ik het er niet de hele tijd over wil hebben in de topics waar ik vast post.
Die post ja, Ik ben erg benieuwd of je morgen mijn pakket binnen hebt Robo. En anders ga ik maar eens bellen. Niet normaal dat daar zo'n lange tijd overheen moet gaan terwijl een ander pakket veel sneller binnen is.
Die post ja, Ik ben erg benieuwd of je morgen mijn pakket binnen hebt Robo. En anders ga ik maar eens bellen. Niet normaal dat daar zo'n lange tijd overheen moet gaan terwijl een ander pakket veel sneller binnen is.
vrijdag 18 september 2009 om 11:51
Zoebie, heb net gereageerd op het "kanker heb je niet alleen"topic.... ik kan er maar niet over uit, hoe zwaar je het hebt, hoeveel op je bord, hoe sterk je moet blijven, de keuzes waar je voor staat.
Ik kan niets anders doen dan je mijn luisterend oor bieden en hopen dat je toch iets hebt aan deze koude woorden op het beeldscherm.
Ik zou je een grote omhelzing willen geven.
Ik kan niets anders doen dan je mijn luisterend oor bieden en hopen dat je toch iets hebt aan deze koude woorden op het beeldscherm.
Ik zou je een grote omhelzing willen geven.
vrijdag 18 september 2009 om 11:58
Robo het is wat jij zei op mijn topic. Het is zo fijn hoeveel steun het forum geeft. Hoe de meiden meeleven en me steeds weer net uit die put halen waar ik steeds in dreig te donderen. Zei ik gisteren dat het tijd gaat worden voor rust in ons huis. Nee zeg, word(t) het alleen maar ingewikkelder. (Raar maar de laatste tijd moet ik nadenken over of iets met d of dt moet. Dat heb ik nog nooit gehad).
vrijdag 18 september 2009 om 12:06
Jeutje robo!
wat een goed nieuws zeg! Ik was er stil van!
Ik heb ook goed nieuws m'n afstudeer film is een soort van af!
Ik ben dus de afgelopen dagen elke dag druk geweest met de montage en heb mezelf dus even het forum 'ontzegt'.
robo ik las dat je ergens vroeg hoe de bestralingen voor mij waren kwa bijwerkingen, deze vraag is nu vast niet meer relevant maar toch. Ik ben erg moe, maar dat komt vooral door het reizen en zeulen van en naar het ziekenhuis in combinatie met het monteren. Mijn huid houdt zich vooralsnog goed.
Het bestralingsteam is erg lief en gezellig, eigenlijk is dat niet anders dan op de dagbehandeling. Dat maakt de behandeling een stuk minder erg en is het allemaal best snel gegaan.
Het eind van de bestralingen is in zicht en andere dingen gaan spelen. Ik slaap slecht door de hormonen en anders wel door de rare dromen.
Ergens heb ik het gevoel dat ik 'weg' moet. Direct ver en lang, maar ik weet dit ook dat dit een vlucht zou zijn. Alles om me heen heeft elke dag met kanker te maken. Nieuwe topics, verhalen, onderzoeken. Dichtbij of veraf.
Ik heb er gewoon even geen trek aan. Soms heb ik het gevoel alsof iedereen ervan weg kan lopen, behalve ik. Dat is natuurlijk niet zo, maar zo voelt het soms.
Ik vind het trouwens ook vervelend worden dat er zo vaak dingen afgemeten worden aan kanker. Ze hebben het rot, maar zijn gelukkig want ze zijn gezond, hebben tenminste geen 'kanker'. (hoe zou ik me dan moeten voelen?)
'Ik mag natuurlijk niet klagen in vergelijking met jou'
Het woord kanker is een soort van zwarte vlek en ik heb het idee dat mensen er heel erg over doemdenken, alsof het automatisch het eind van de wereld is, maar als ze horen dat je niet dood gaat ja wat 'zeur' je dan eigenlijk.
Ja ik heb kanker, of had kanker, maar ik voel me niet minder gelukkig. Het kwetst me soms wel een beetje dat alles afgemeten moet worden aan het hebben van kanker. Alsof je dan automatisch de 'slechtste' kaart getrokken heb. Het helpt ook niet dat zelfs andere patienten vaak wel erg stil zijn als ik voorbij kom en dat er dan gewoon soms letterlijk gezegd wordt dat het nog veel meer pech en ongeluk is.
Ik ben en blijf wie ik ben, ik ben gelukkig, ik geniet van het leven en ja ik heb toevallig kanker gehad, maar dat is een enkel gegeven. Ik ben niet de kanker.
Gewoon weer even leven, de draad proberen op te pakken, misschien zelfs wel dichtbij wat het voor de ziekte geweest is.
Gelukkig worden en de zorgen laten voor wat ze zijn. Als het mis gaat, dan is dat zo. Er is nu alles aan gedaan wat kon en nu begint het oneindige 'wachten'. Wat er later nog komt zie ik dan wel. Voorlopig is het eerst nog 5 tot 7 jaar behandelen met hormonen en verdere operaties van borst en eierstokken.
Anita wat was dat schrikken met je zoon zeg! Ik hoop dat hij een beetje opknapt.
wat een goed nieuws zeg! Ik was er stil van!
Ik heb ook goed nieuws m'n afstudeer film is een soort van af!
Ik ben dus de afgelopen dagen elke dag druk geweest met de montage en heb mezelf dus even het forum 'ontzegt'.
robo ik las dat je ergens vroeg hoe de bestralingen voor mij waren kwa bijwerkingen, deze vraag is nu vast niet meer relevant maar toch. Ik ben erg moe, maar dat komt vooral door het reizen en zeulen van en naar het ziekenhuis in combinatie met het monteren. Mijn huid houdt zich vooralsnog goed.
Het bestralingsteam is erg lief en gezellig, eigenlijk is dat niet anders dan op de dagbehandeling. Dat maakt de behandeling een stuk minder erg en is het allemaal best snel gegaan.
Het eind van de bestralingen is in zicht en andere dingen gaan spelen. Ik slaap slecht door de hormonen en anders wel door de rare dromen.
Ergens heb ik het gevoel dat ik 'weg' moet. Direct ver en lang, maar ik weet dit ook dat dit een vlucht zou zijn. Alles om me heen heeft elke dag met kanker te maken. Nieuwe topics, verhalen, onderzoeken. Dichtbij of veraf.
Ik heb er gewoon even geen trek aan. Soms heb ik het gevoel alsof iedereen ervan weg kan lopen, behalve ik. Dat is natuurlijk niet zo, maar zo voelt het soms.
Ik vind het trouwens ook vervelend worden dat er zo vaak dingen afgemeten worden aan kanker. Ze hebben het rot, maar zijn gelukkig want ze zijn gezond, hebben tenminste geen 'kanker'. (hoe zou ik me dan moeten voelen?)
'Ik mag natuurlijk niet klagen in vergelijking met jou'
Het woord kanker is een soort van zwarte vlek en ik heb het idee dat mensen er heel erg over doemdenken, alsof het automatisch het eind van de wereld is, maar als ze horen dat je niet dood gaat ja wat 'zeur' je dan eigenlijk.
Ja ik heb kanker, of had kanker, maar ik voel me niet minder gelukkig. Het kwetst me soms wel een beetje dat alles afgemeten moet worden aan het hebben van kanker. Alsof je dan automatisch de 'slechtste' kaart getrokken heb. Het helpt ook niet dat zelfs andere patienten vaak wel erg stil zijn als ik voorbij kom en dat er dan gewoon soms letterlijk gezegd wordt dat het nog veel meer pech en ongeluk is.
Ik ben en blijf wie ik ben, ik ben gelukkig, ik geniet van het leven en ja ik heb toevallig kanker gehad, maar dat is een enkel gegeven. Ik ben niet de kanker.
Gewoon weer even leven, de draad proberen op te pakken, misschien zelfs wel dichtbij wat het voor de ziekte geweest is.
Gelukkig worden en de zorgen laten voor wat ze zijn. Als het mis gaat, dan is dat zo. Er is nu alles aan gedaan wat kon en nu begint het oneindige 'wachten'. Wat er later nog komt zie ik dan wel. Voorlopig is het eerst nog 5 tot 7 jaar behandelen met hormonen en verdere operaties van borst en eierstokken.
Anita wat was dat schrikken met je zoon zeg! Ik hoop dat hij een beetje opknapt.
vrijdag 18 september 2009 om 12:17
vrijdag 18 september 2009 om 12:25
Luonto,
allereerst: wat ontzettend fijn van je te horen, en natuurlijk gefeliciteerd met je film!!! Wow, echt respect dat je dat ondanks alle nare gezondheidsperikelen toch maar even voor elkaar hebt gekregen. Vind je echt stoer!
En eh, over dat weg willen... je hebt het tegen iemand die na de eerste keer kanker létterlijk is weggelopen: ik heb een rugzak gepakt, alles verkocht, en ben gewoon weggegaan, zonder doel, zonder idee, ik wilde net als jij die hele rotkanker achter me laten.
Daarom dus uiteindelijk in Frankrijk beland, maar da's weer een ander verhaal, wat ik bedoel te zeggen is dat ik je echt héél goed begrijp.
En waarom niet? Waarom niet na je bestralingen weggaan, een weekend, een week, een maand, of langer als je dat wilt?
Ik hoop voor je dat je dat kunt realiseren want het hélpt.
Liefs en nogmaals gefeliciteerd met je film!
allereerst: wat ontzettend fijn van je te horen, en natuurlijk gefeliciteerd met je film!!! Wow, echt respect dat je dat ondanks alle nare gezondheidsperikelen toch maar even voor elkaar hebt gekregen. Vind je echt stoer!
En eh, over dat weg willen... je hebt het tegen iemand die na de eerste keer kanker létterlijk is weggelopen: ik heb een rugzak gepakt, alles verkocht, en ben gewoon weggegaan, zonder doel, zonder idee, ik wilde net als jij die hele rotkanker achter me laten.
Daarom dus uiteindelijk in Frankrijk beland, maar da's weer een ander verhaal, wat ik bedoel te zeggen is dat ik je echt héél goed begrijp.
En waarom niet? Waarom niet na je bestralingen weggaan, een weekend, een week, een maand, of langer als je dat wilt?
Ik hoop voor je dat je dat kunt realiseren want het hélpt.
Liefs en nogmaals gefeliciteerd met je film!
vrijdag 18 september 2009 om 12:27
edit: verder ben ik helegaar niet gefrusteerd ofzo .
haha dat komt ervan als je jezelf 2 weken opsluit voor een montage. nuja het is gewoon een even een uitspatting, het leest erger dan dat het is.
Ik heb het even in 2 gehakt.
zoebie dat met d's en t' heb ik ook en ik heb nu een boekje gekocht met wat standaard regeltjes om ermee te oefenen.
Ik vind het forum ook erg fijn, maar ik zou nooit m'n eigen topic aanmaken. Het voelt voor mij als 'teveel' en ik weet niet of mensen erop zitten te wachten. Dit was eigenlijk hetzelfde met m'n blog.
Ik vind het fijner om zo een gedeeld topic te hebben dan iedere 'kankerpatient' z'n eigen hoekje. We zijn met best nog wel een aantal en het delen vind ik erg fijn, maar alles dubbel posten kan soms maken dat ik teveel over dingen na ga denken en ze niet meer in perspectief kan plaatsen. Ik vind het fijn dat er verschillende mensen meeschrijven, juist omdat het dan over alle verschillende kanten kan gaan, iedereen z'n eigen zicht heeft en dat het over meer gaat dan alleen het ziek zijn. De kant waar iedereen het zo 'rot' en 'erg' vind. (hiermee wil ik niet suggureren dat dat in andere topic wel is hoor, maar ik vind het vooral fijn dat het hier verder gaat dan dat.) Dat het echt gaat om beleven, delen en de support, waardoor het voor mij het niveau van 'alleen je persoonlijke sores' overstijgt. Het is ook daarom dat ik me welkom voel, juist omdat er ruimte is voor andere verhalen.
Voordat het anders overkomt dan ik bedoel. Dat is waarom ik geen eigen topic wil, omdat ik me er zo bij zou voelen, maar dit wil niet zeggen dat ik alle 'persoonlijke' topics allemaal wel van die strekking vindt.
Hahaha er zou een post 'limit' moeten zijn.
sorry ik hoop dat jullie erdoorheen komen.
haha dat komt ervan als je jezelf 2 weken opsluit voor een montage. nuja het is gewoon een even een uitspatting, het leest erger dan dat het is.
Ik heb het even in 2 gehakt.
zoebie dat met d's en t' heb ik ook en ik heb nu een boekje gekocht met wat standaard regeltjes om ermee te oefenen.
Ik vind het forum ook erg fijn, maar ik zou nooit m'n eigen topic aanmaken. Het voelt voor mij als 'teveel' en ik weet niet of mensen erop zitten te wachten. Dit was eigenlijk hetzelfde met m'n blog.
Ik vind het fijner om zo een gedeeld topic te hebben dan iedere 'kankerpatient' z'n eigen hoekje. We zijn met best nog wel een aantal en het delen vind ik erg fijn, maar alles dubbel posten kan soms maken dat ik teveel over dingen na ga denken en ze niet meer in perspectief kan plaatsen. Ik vind het fijn dat er verschillende mensen meeschrijven, juist omdat het dan over alle verschillende kanten kan gaan, iedereen z'n eigen zicht heeft en dat het over meer gaat dan alleen het ziek zijn. De kant waar iedereen het zo 'rot' en 'erg' vind. (hiermee wil ik niet suggureren dat dat in andere topic wel is hoor, maar ik vind het vooral fijn dat het hier verder gaat dan dat.) Dat het echt gaat om beleven, delen en de support, waardoor het voor mij het niveau van 'alleen je persoonlijke sores' overstijgt. Het is ook daarom dat ik me welkom voel, juist omdat er ruimte is voor andere verhalen.
Voordat het anders overkomt dan ik bedoel. Dat is waarom ik geen eigen topic wil, omdat ik me er zo bij zou voelen, maar dit wil niet zeggen dat ik alle 'persoonlijke' topics allemaal wel van die strekking vindt.
Hahaha er zou een post 'limit' moeten zijn.
sorry ik hoop dat jullie erdoorheen komen.
vrijdag 18 september 2009 om 12:29
Owja ik heb weer haar wenkbrauwen en zelfs de wimpers komen alweer.
Ik zal is een foto maken.
Robo wel jammer dat ik jou kiekje gemist heb.
Ik kan trouwes van de week op college een aantal mensen tegen die ik al een jaar niet gezien heb en die vragen standaard waarom ik het mooie lange rode haar heb afgeknipt. Hebben echt niets in de gaten, helaas is dat altijd maar even want ja dan kijk je verder en 'mis' je toch wat
Ik zal is een foto maken.
Robo wel jammer dat ik jou kiekje gemist heb.
Ik kan trouwes van de week op college een aantal mensen tegen die ik al een jaar niet gezien heb en die vragen standaard waarom ik het mooie lange rode haar heb afgeknipt. Hebben echt niets in de gaten, helaas is dat altijd maar even want ja dan kijk je verder en 'mis' je toch wat
vrijdag 18 september 2009 om 16:14
He Luonto! Leuk dat je er weer bent!
Hoewel ik het helemaal niet vreemd vind hoe je reageert in je post van 12.06 (ik begon me alleen een beetje zorgen te maken. Zo van, oh jeetje, daar wordt het tijd voor een lekker stuk chocola ofzo ) wil ik toch reageren.
De manier waarop jij op dit moment in het leven staat is bewonderenswaardig. Ik vind je ontzettend sterk, je komt over als iemand die de hele wereld aan kan en zich tegelijkertijd wel lijkt te hebben neergelegd bij een onzekere toekomst. Ik (en met mij denk ik iedereen die geen kanker heeft (gehad)) kan me niet voorstellen dat je zo kunt zijn, omdat ik met mijn tere zieltje elke keer met tranen in mijn ogen kan zitten en jij blijkbaar dat plaatsvervangend medelijden (en de daaruit voortvloeiende bewondering) helemaal niet nodig hebt.
Ik heb van dit topic ontzettend veel geleerd, maar denk nog steeds uit een ander referentiekader. Ik denk dat dat verschil altijd zal blijven bestaan. Jij bent bezig met herstel, met de toekomst, met los komen van je etiketje "patient". Je omgeving moet nog wennen aan het idee dat het ook anders had kunnen lopen. Denk ik dan. Vanuit "de andere kant". Ik krijg het er niet lekker uit.
Luonto, ik zet de serieuze overdenkingsmodus weer uit. Ik zag van de week een foto van iemand in een truitje zonder prothese eronder en moest meteen aan je denken. Heb je nog meer kleding gevonden waarin je je prettig voelt zonder prothese?
Het is leuker om na te denken over waar je heen zou willen als je er tussenuit wilt. Heb je wat dat betreft wensen? Dat is tenminste leuk om aan te denken
Ben benieuwd naar je film. Wanneer kunnen we kaartjes voor de bios aanschaffen? Ik heb namelijk zo'n "tweede kaartje gratis" ding van de AH en die is tot de 30e geldig
Ik wens je heel veel zon vanmiddag, geniet ervan.
Hoewel ik het helemaal niet vreemd vind hoe je reageert in je post van 12.06 (ik begon me alleen een beetje zorgen te maken. Zo van, oh jeetje, daar wordt het tijd voor een lekker stuk chocola ofzo ) wil ik toch reageren.
De manier waarop jij op dit moment in het leven staat is bewonderenswaardig. Ik vind je ontzettend sterk, je komt over als iemand die de hele wereld aan kan en zich tegelijkertijd wel lijkt te hebben neergelegd bij een onzekere toekomst. Ik (en met mij denk ik iedereen die geen kanker heeft (gehad)) kan me niet voorstellen dat je zo kunt zijn, omdat ik met mijn tere zieltje elke keer met tranen in mijn ogen kan zitten en jij blijkbaar dat plaatsvervangend medelijden (en de daaruit voortvloeiende bewondering) helemaal niet nodig hebt.
Ik heb van dit topic ontzettend veel geleerd, maar denk nog steeds uit een ander referentiekader. Ik denk dat dat verschil altijd zal blijven bestaan. Jij bent bezig met herstel, met de toekomst, met los komen van je etiketje "patient". Je omgeving moet nog wennen aan het idee dat het ook anders had kunnen lopen. Denk ik dan. Vanuit "de andere kant". Ik krijg het er niet lekker uit.
Luonto, ik zet de serieuze overdenkingsmodus weer uit. Ik zag van de week een foto van iemand in een truitje zonder prothese eronder en moest meteen aan je denken. Heb je nog meer kleding gevonden waarin je je prettig voelt zonder prothese?
Het is leuker om na te denken over waar je heen zou willen als je er tussenuit wilt. Heb je wat dat betreft wensen? Dat is tenminste leuk om aan te denken
Ben benieuwd naar je film. Wanneer kunnen we kaartjes voor de bios aanschaffen? Ik heb namelijk zo'n "tweede kaartje gratis" ding van de AH en die is tot de 30e geldig
Ik wens je heel veel zon vanmiddag, geniet ervan.
vrijdag 18 september 2009 om 21:10
quote:ingmagh schreef op 18 september 2009 @ 16:14:
Ik (en met mij denk ik iedereen die geen kanker heeft (gehad)) kan me niet voorstellen dat je zo kunt zijn, omdat ik met mijn tere zieltje elke keer met tranen in mijn ogen kan zitten en jij blijkbaar dat plaatsvervangend medelijden (en de daaruit voortvloeiende bewondering) helemaal niet nodig hebt.
.
Het is best fijn om het 'rotte' erkend wordt, mensen meeleven, aan je denken, want het is ook rot, soms. Maar het is zo fijn als het daarna verder gaat. Dat het gesprek blijft hangen in enkel een 'wat vreselijk', of doemdenkend zwart prognose gericht, zonder nog verder te kijken of dat je een constructief gesprek kan hebben.
Ik vind eigenlijk dat daar in dit topic nooit sprake van is, dat vind ik juist zo fijn. Het was dus juist meer een frust naar gesprekken uit het dagelijks leven met onbekende. Want het keert op dit moment echt elke dag terug, zeker nu het leven zich weer 'buiten het ziekenhuis' gaat afspelen.
Ik had voor deze week een ticket naar ierland. Dat kon ik een tijd terug heel goedkoop boeken, maar toen wist ik nog niet dat ik moest gaan bestralen.
Ik wil nu wel weg, maar moet nog een scriptie schrijven en alles afronden voor de conferentie in november, dan wordt ook mijn film gepresenteerd.
Robo ik vind het ergens wel een beetje gerust stellend dat jij deze gevoelens herkend. Dat het niet 'raar' is.
Ik heb nog truitjes gevonden bij de WE die erg goed zitten en het zijn basics dus ik kon ze in 3 kleuren krijgen. Heel fijn. Ik nu eigenlijk een BH nodig voor 1 kant. Mijn overgebleven borst is vrij groot en heeft dus wel een BH nodig. Ik heb wel een adres gezien waar ze gemaakt worden, maar daarvoor moet je speciaal naar dat adres (en er is geen prijs vermeld, dus ik denk dat het erg duur is). Maar er is een vriendin die wil proberen om er eentje te maken, dus dat is fijn.
Anita is er al meer bekend over de ketting van je dochter?
Zo nu hou ik ermee op voor vandaag, morgen zit het hopelijk allemaal wat minder hoog.
Ik (en met mij denk ik iedereen die geen kanker heeft (gehad)) kan me niet voorstellen dat je zo kunt zijn, omdat ik met mijn tere zieltje elke keer met tranen in mijn ogen kan zitten en jij blijkbaar dat plaatsvervangend medelijden (en de daaruit voortvloeiende bewondering) helemaal niet nodig hebt.
.
Het is best fijn om het 'rotte' erkend wordt, mensen meeleven, aan je denken, want het is ook rot, soms. Maar het is zo fijn als het daarna verder gaat. Dat het gesprek blijft hangen in enkel een 'wat vreselijk', of doemdenkend zwart prognose gericht, zonder nog verder te kijken of dat je een constructief gesprek kan hebben.
Ik vind eigenlijk dat daar in dit topic nooit sprake van is, dat vind ik juist zo fijn. Het was dus juist meer een frust naar gesprekken uit het dagelijks leven met onbekende. Want het keert op dit moment echt elke dag terug, zeker nu het leven zich weer 'buiten het ziekenhuis' gaat afspelen.
Ik had voor deze week een ticket naar ierland. Dat kon ik een tijd terug heel goedkoop boeken, maar toen wist ik nog niet dat ik moest gaan bestralen.
Ik wil nu wel weg, maar moet nog een scriptie schrijven en alles afronden voor de conferentie in november, dan wordt ook mijn film gepresenteerd.
Robo ik vind het ergens wel een beetje gerust stellend dat jij deze gevoelens herkend. Dat het niet 'raar' is.
Ik heb nog truitjes gevonden bij de WE die erg goed zitten en het zijn basics dus ik kon ze in 3 kleuren krijgen. Heel fijn. Ik nu eigenlijk een BH nodig voor 1 kant. Mijn overgebleven borst is vrij groot en heeft dus wel een BH nodig. Ik heb wel een adres gezien waar ze gemaakt worden, maar daarvoor moet je speciaal naar dat adres (en er is geen prijs vermeld, dus ik denk dat het erg duur is). Maar er is een vriendin die wil proberen om er eentje te maken, dus dat is fijn.
Anita is er al meer bekend over de ketting van je dochter?
Zo nu hou ik ermee op voor vandaag, morgen zit het hopelijk allemaal wat minder hoog.
zaterdag 19 september 2009 om 08:45
Zoebie gecondoleerd met je schoonmoeder. Ik denk voor jou een hele geruststelling. Zo hoef je geen keuzes te maken en valt er hopelijk wat van je schouders. Een last wil ik het niet noemen het zijn toch je dierbaren.
Ondanks dat je het wist en dat het beter was is ze er nu echt niet meer en dat is toch erg verdrietig.
Waren je zwager, je man en jij erbij?
Luonto fijn weer wat te horen.
Ik reageer later
Ondanks dat je het wist en dat het beter was is ze er nu echt niet meer en dat is toch erg verdrietig.
Waren je zwager, je man en jij erbij?
Luonto fijn weer wat te horen.
Ik reageer later
zaterdag 19 september 2009 om 08:51
Dank je Phoehee.
Nee alleen zwager en schoonzus waren erbij. Als ze goed op de morfine reageerde zou ze een morfinepompje krijgen. Ze had eerst een morfine-injectie gekregen van de dokter omdat te kijken hoe ze erop zou reageren en omdat ze best pijn in haar knie had en ook om haar ademhaling wat rustig te krijgen. Niemand had verwacht dat ze daarop zou overlijden. Het ging erg snel. Manlief was net een half uurtje thuis.Maar het is goed zo.
Nee alleen zwager en schoonzus waren erbij. Als ze goed op de morfine reageerde zou ze een morfinepompje krijgen. Ze had eerst een morfine-injectie gekregen van de dokter omdat te kijken hoe ze erop zou reageren en omdat ze best pijn in haar knie had en ook om haar ademhaling wat rustig te krijgen. Niemand had verwacht dat ze daarop zou overlijden. Het ging erg snel. Manlief was net een half uurtje thuis.Maar het is goed zo.
zaterdag 19 september 2009 om 12:25
Jeetje zoebie, gecondoleerd... Heel veel sterkte de komende periode!
Luonto, dank voor je toelichting. Ik hoopte al dat het niet te negatief over zou komen, hoe ik het schreef. Ik vind het heel verhelderend en hoop dat je zo positief in het leven kunt blijven staan. Als straks je haar wat is teruggegroeid en de mensen gewend zijn aan "dat er toch wat mist" (je zei het zelf onschuldiger...) dan kunnen ze er misschien beter doorheen kijken en richten zij zich meer op de toekomst, hoop ik.
Ik hoop zo dat als ik voor dit soort hete vuren kom te staan, ik kan reageren zoals jullie, dat ik dat ook ergens in me heb.
Ik ben zo trots op jullie (zei oma )
liefs
Ing
Luonto, dank voor je toelichting. Ik hoopte al dat het niet te negatief over zou komen, hoe ik het schreef. Ik vind het heel verhelderend en hoop dat je zo positief in het leven kunt blijven staan. Als straks je haar wat is teruggegroeid en de mensen gewend zijn aan "dat er toch wat mist" (je zei het zelf onschuldiger...) dan kunnen ze er misschien beter doorheen kijken en richten zij zich meer op de toekomst, hoop ik.
Ik hoop zo dat als ik voor dit soort hete vuren kom te staan, ik kan reageren zoals jullie, dat ik dat ook ergens in me heb.
Ik ben zo trots op jullie (zei oma )
liefs
Ing
zaterdag 19 september 2009 om 21:08
Heeey Luonto, fijn van je te horen! ik kan je goed begrijpen als je zegt dat je het idee hebt dat iedereen ervan weg kan lopen behalve jij, Ik voelde dat toen net zo.
In zekere zin doen ze dat ook, de mensen denken er niet 24/24 uur over na, jij wel want het betreft jou.............Ik vind dat je in die mallemolen of dat gekkenhuis wat deze wereld tenslotte is (alles racet maar altijd door) .... je er nooit eens even uit kunt stappen en alles wat je is overkomen rustig van alle kanten kunt bekijken en een plekje geven. Weggaan naar een andere omgeving doet wonderen, al neem je je sores natuurlijk mee, de mensen om je heen zijn nieuw en niet zo bij jou betrokken en weten van niets, dat geeft weer een frisse kijk op jouw persoontje, zonder die rotziekte meteen zo op de voorgrond, waardoor iedereen steeds blokkeert.
De mensen die dichtbij je staan, hebben ook nog geen tijd gekregen om het te verwerken en zitten er nog middenin.
Kanker is nog steeds een groot taboe voor velen en de grootste angst van velen, voor hen is er geen leven na kanker, ze blokkeren en zien i.d.d. alleen nog maar die ziekte.
over de gewone dingen en de nabije en verre toekomst praten is moeilijk, omdat ze denken dat jij misschien gekwetst wordt.
Over hun eigen besognes is het ook al lastig praten, omdat ze in het niet vallen in vergelijking met jouw sores.
Kortom ik snap het wel, het is niet makkelijk, maar ik weet wel, dat gewoon wèl over alles praten het fijnst is, daarom praat ik hier ook mee.
'k heb me best afgevraagd waarom ik hier ook posten wil, het brengt veel in me te weeg, ik ben gelukkig genezen en nu nog, na 11 jaar bezig met het leven na kanker, weer meer omdat ik zo met jullie meeleef. Je raakt er nooit helemaal los van, al vergeet je het steeds vaker. Wat een luxe is dat heerlijk Goh 'k wou dat toen ik ziek was er ook zo'n forum was geweest.
Het werkt ook helend met terugwerkende kracht. Mijn bewondering voor jullie meiden is heel groot, ik duim en hoop voor jullie , jullie zijn een stelletje echte bikkels !
In zekere zin doen ze dat ook, de mensen denken er niet 24/24 uur over na, jij wel want het betreft jou.............Ik vind dat je in die mallemolen of dat gekkenhuis wat deze wereld tenslotte is (alles racet maar altijd door) .... je er nooit eens even uit kunt stappen en alles wat je is overkomen rustig van alle kanten kunt bekijken en een plekje geven. Weggaan naar een andere omgeving doet wonderen, al neem je je sores natuurlijk mee, de mensen om je heen zijn nieuw en niet zo bij jou betrokken en weten van niets, dat geeft weer een frisse kijk op jouw persoontje, zonder die rotziekte meteen zo op de voorgrond, waardoor iedereen steeds blokkeert.
De mensen die dichtbij je staan, hebben ook nog geen tijd gekregen om het te verwerken en zitten er nog middenin.
Kanker is nog steeds een groot taboe voor velen en de grootste angst van velen, voor hen is er geen leven na kanker, ze blokkeren en zien i.d.d. alleen nog maar die ziekte.
over de gewone dingen en de nabije en verre toekomst praten is moeilijk, omdat ze denken dat jij misschien gekwetst wordt.
Over hun eigen besognes is het ook al lastig praten, omdat ze in het niet vallen in vergelijking met jouw sores.
Kortom ik snap het wel, het is niet makkelijk, maar ik weet wel, dat gewoon wèl over alles praten het fijnst is, daarom praat ik hier ook mee.
'k heb me best afgevraagd waarom ik hier ook posten wil, het brengt veel in me te weeg, ik ben gelukkig genezen en nu nog, na 11 jaar bezig met het leven na kanker, weer meer omdat ik zo met jullie meeleef. Je raakt er nooit helemaal los van, al vergeet je het steeds vaker. Wat een luxe is dat heerlijk Goh 'k wou dat toen ik ziek was er ook zo'n forum was geweest.
Het werkt ook helend met terugwerkende kracht. Mijn bewondering voor jullie meiden is heel groot, ik duim en hoop voor jullie , jullie zijn een stelletje echte bikkels !
zondag 20 september 2009 om 00:50
Meissies dank jullie wel voor jullie medeleven. Zo fijn.
Gelukkeling ik moest bij jou post ook meteen denken aan wat ik zelf heb gedacht. Ik wou dat er een forum was geweest toen mijn meis ziek was.
Dit topic is zo vreselijk mooi. Het allermooiste van het hele forum.
Robo had je nog post gekregen? Anders ga ik erachteraan. In hoeverre dat mogelijk is.
Ik heb de hele avond adressen zitten zoeken op Internet en in het telefoonboek. Wat een K werk is dat zeg. Maar wel alles gevonden. Zelfs een adres in Canada via een site. Ik ben trots op mijn Sherlock Holmes speurwerk.
En het bespaart schoonzus weer een macht werk. Die heeft het nu al druk genoeg. Ik heb ze nu op mijn pc staan. Fijn.
Gelukkeling ik moest bij jou post ook meteen denken aan wat ik zelf heb gedacht. Ik wou dat er een forum was geweest toen mijn meis ziek was.
Dit topic is zo vreselijk mooi. Het allermooiste van het hele forum.
Robo had je nog post gekregen? Anders ga ik erachteraan. In hoeverre dat mogelijk is.
Ik heb de hele avond adressen zitten zoeken op Internet en in het telefoonboek. Wat een K werk is dat zeg. Maar wel alles gevonden. Zelfs een adres in Canada via een site. Ik ben trots op mijn Sherlock Holmes speurwerk.
En het bespaart schoonzus weer een macht werk. Die heeft het nu al druk genoeg. Ik heb ze nu op mijn pc staan. Fijn.
