Psyche
alle pijlers
Ik ben zo bang etc... deel 2
vrijdag 11 september 2009 om 10:58
Een nieuw topic, maar ik hoop met de "oude garde" die me door zoveel nare, zware, wanhopige momenten heeft heengetrokken. En die er was toen ik vrolijk was, gek wilde doen, van het leven wilde genieten .
Ik heb aan mijn eerste topic Ik ben zo bang: is de kanker terug? zoveel gehad, ik heb er zulke lieve en fijne contacten aan overgehouden, ik ben er zo blij mee... ik wens voor dit "deel 2" dat het wederom een plek wordt waar vrouwen met of zonder kanker elkaar kunnen steunen.
Ik ben jullie allemaal dankbaar voor wat geweest is, nu op naar de toekomst!
Ik heb aan mijn eerste topic Ik ben zo bang: is de kanker terug? zoveel gehad, ik heb er zulke lieve en fijne contacten aan overgehouden, ik ben er zo blij mee... ik wens voor dit "deel 2" dat het wederom een plek wordt waar vrouwen met of zonder kanker elkaar kunnen steunen.
Ik ben jullie allemaal dankbaar voor wat geweest is, nu op naar de toekomst!
dinsdag 22 september 2009 om 18:15
Ah, wat zit ie daar mooi Phoehee
Echt een lieve foto!
Ik heb w"einig foto's kunnen nemen voordat het begon te regenen, nu onweert het zelfs. De was hing nog buiten toen ik terugkwam, die zit nu lekker in de droger.
Miss mara, heerlijk die foto's van Utreg
Net als Netje ook geboren en getogen... ik mis NL niet, maar Utrecht wel (raar eigenlijk).
Het is en blijft een fijne stad, daar kan straatsburg niet aan tippen!!!
En yep, over de zweetparijen kan ik zeggen: check, check, dubbelcheck. Ik blijf werkelijk beddegoed wassen, het is 's ochtends soms helemaal klammig en nattig (iiieeeuuw).
Zometeen eens even mijn man skypen, die is als hetgoed is nu ongeveer in zijn hotel aanbeland denk ik! Ik mis 'm toch hoor, als hij er niet is. Het huis lijkt leeg, ondanks hond en hamsters
Echt een lieve foto!
Ik heb w"einig foto's kunnen nemen voordat het begon te regenen, nu onweert het zelfs. De was hing nog buiten toen ik terugkwam, die zit nu lekker in de droger.
Miss mara, heerlijk die foto's van Utreg
Net als Netje ook geboren en getogen... ik mis NL niet, maar Utrecht wel (raar eigenlijk).
Het is en blijft een fijne stad, daar kan straatsburg niet aan tippen!!!
En yep, over de zweetparijen kan ik zeggen: check, check, dubbelcheck. Ik blijf werkelijk beddegoed wassen, het is 's ochtends soms helemaal klammig en nattig (iiieeeuuw).
Zometeen eens even mijn man skypen, die is als hetgoed is nu ongeveer in zijn hotel aanbeland denk ik! Ik mis 'm toch hoor, als hij er niet is. Het huis lijkt leeg, ondanks hond en hamsters
dinsdag 22 september 2009 om 18:33
http://home.planet.nl/~renes141/dieren/izzi.jpg
als we dan toch foto's plaatsen hier ook een foto van mijn huisdier!
als we dan toch foto's plaatsen hier ook een foto van mijn huisdier!
dinsdag 22 september 2009 om 19:46
Joh dat is geweest hoor ben niets zielig. Ik bof ergens dat ik dit kon overleven. Vroeger dacht ik altijd was ik maar dood. Ergens moest lachen horden kanker had. Oh na jaren wil ik leven gaat nu dood aan kanker. Ja hoor je krijg het niet verzonnen. Ik zou verzon ergens net slecht boek met goed einde blijkt nu. Omdat ik niet op mijn einde ben. En bezig ben mijn boek dus mijn leven te vervullen ik wil. En natuurlijk rekening houdt met anderen. Wat lieve kat phoehee zelf dol op dieren. En lief zeg gelukkieling mooie kleur zeg lief smoeltje ook. Denk ook als arts niet weet echt mensen voelen met kanker. Je kijk je behandelt mensen. Je kan inleven maar echt dat gevoel je moet doen meewerken overleven. En meest ervaren heb chemo zoembie puber gedrag. Joh wist moeilijk kon zijn toen wat erger. Geluiden licht de bot pijnen gevoel je uit elkaar wordt getrokken. En heb zulke lieverd van artsen om mijn heen nog. Die mijn borst maakte. En het help daar niet van. Morgen weer huisjes schoonmaken. Tja werken noodzakelijk. Ik vindt ook fijn iets anders dan mamma echtgenoot van zijn . Met mensen omgaan vindt ook leuk soms minder. Ach meestal kan ik goed aanpassen. Tot zekere hoogte ben altijd wel duidelijk eerlijk. Niet iemand kwetst hoor. Op werk werd gewaardeerd daarom mocht ik extra komen. Dat voel goed. Dus leven is een boek enkel je moet ergens je bladzijde goed invullen. Wat je vrolijk wellicht zelf verdrietig maak boos maak. Menselijk zijn ben je verkeerd prima zeg je sorry. Kan je niet door 1 deur je heb vele deuren in te gaan. Zodat sommige deuren dicht gaan. Niet deze deuren niet goed minder zijn. Ze voelen zwaar dus klap je deze dicht. En soms de moed als goed voel deze toch in te gaan. En soms geen keuze net mijn jeugd mijn twee huwelijk. Ik heb nu dit leven anderen deuren zijn ervaringen dichtte deuren. En soms op kier kijk weet de pijn nog verdriet. Maar ben veilig nu heb huis eten dus ben blij ik bof. Ik leef ik wil dat hoop juli snappen ik bedoeld. Niemand is wijs anders leer je onwijs weinig zeg maar. Leve skipen he robo. Pff dat zweet gedoe he heb ook soms zo erg. Ach vlieg keer voorgoed voorbij denk maar. Maar zwaar blijf het dat wel. Ik weet zelf wakker wordt toen robo ziekenhuis lag kwamen in nacht de gedichten. Heb wat af gedacht ik leef mee. Niet zelf onder lijd maar ik voel dan meer onrustig. Mijn man is gewend gat met iemand slecht anita. Hij laat mijn is ook beste. Liefs iedereen bedankt medeleven trouwens en begrip. Zo blij jullie mijn nemen zoals ik ben zo fijn Ik neem jullie ook zoals jullie zijn. Dit is mijn fijnste plek om te praten
dinsdag 22 september 2009 om 19:58
Erg zeg je dat moest zien. Dan was je toen al goed mens. Want dan al voel ervaar je broer zo verdriet wordt aangedaan. Vreselijk maar je leer ervan echt. Kijk die mensen dit aanrichten zijn ook ziek. Zo zie ik het en slachtoffers van hun zelf. Want je maak mijn niet wijs zo ben gelukkig mens ben. Ik zelf denk Oh die voorbeelden noem ik gewoon laten zien waarom ik soms zo vreemdsoortig denk. Snel bang ben van mensen. En raar meeste denken leuke humor vrouw ben. Tenminste op werk merk dat. Terwijl iemand top tot teen uit peil. Erg ergens maar blijf eerlijk in dat wel. Geef ik mijn hart dan ben trouwe hond hoor hihih. Ben echt Zeeuws meisje wat dat betreft. Maar gierig ben ik niet hoor deel graag. Nou man is darten wedstrijd. En dochter werk bij griek bediening wat extra verdienen. Ze wil camera sparen een zeer dure. Ze hou erg van mode foto,s maken Zal is kijken hoe plaatjes van dieren kan zetten van ons
dinsdag 22 september 2009 om 20:28
En? heb je hem gesproken? hij miste jou zeker ook wel, of had hij het te druk om je al te missen en komt dat pas vannacht als hij alleen op zijn kamer is.
Zo raar is dat he......ook wel eens lekker rustig, maar je realiseert je wel dat alleen wel heuuul allenig is.
nee een hamstertje maar, deze soort syrische hamsters kunnen ook niet samen gehouden worden. Het is een beetje een bang beestje maar al een stuk tammer dan in het begin. Lekker knuffelen is er niet bij dat vindt hij niet leuk. Geeft niet, kijken is ook leuk.
Anita heel fijn dat je je hier thuis voelt, ik hoop dat dat zo blijft. Je bent een prachtmens, niks meer aan veranderen!
Dag lieve meisjes
Zo raar is dat he......ook wel eens lekker rustig, maar je realiseert je wel dat alleen wel heuuul allenig is.
nee een hamstertje maar, deze soort syrische hamsters kunnen ook niet samen gehouden worden. Het is een beetje een bang beestje maar al een stuk tammer dan in het begin. Lekker knuffelen is er niet bij dat vindt hij niet leuk. Geeft niet, kijken is ook leuk.
Anita heel fijn dat je je hier thuis voelt, ik hoop dat dat zo blijft. Je bent een prachtmens, niks meer aan veranderen!
Dag lieve meisjes
woensdag 23 september 2009 om 01:12
Nog heel even snel reageren. Wil naar bed. Morgen drukke dag.
Ben zelf al erg emotioneel van alles vanavond. En dan lees ik de post van Anita en Robo en dan zit ik alweer in tranen. Hoe kunnen mensen toch zo omgaan met hun kinderen. Kan er echt met mijn verstand niet bij. Anita ik vind je een kanjer want jij doet het wel goed met jou kinderen, terwijl je toch eigenlijk het allerslechtste voorbeeld had. Jij sterk mens dat je bent. En dan ga je ons bedanken voor medeleven en begrip. En waarom zouden wij je niet nemen zoals je bent? Het maakt me nog steeds blij dat jij er bent. Je bent gewoon een van ons. Je hoort erbij.
Wat leuk die foto's van de huisdieren.
Oke dan hier mijn katze:
En hier mijn knuffelhond.
Ben zelf al erg emotioneel van alles vanavond. En dan lees ik de post van Anita en Robo en dan zit ik alweer in tranen. Hoe kunnen mensen toch zo omgaan met hun kinderen. Kan er echt met mijn verstand niet bij. Anita ik vind je een kanjer want jij doet het wel goed met jou kinderen, terwijl je toch eigenlijk het allerslechtste voorbeeld had. Jij sterk mens dat je bent. En dan ga je ons bedanken voor medeleven en begrip. En waarom zouden wij je niet nemen zoals je bent? Het maakt me nog steeds blij dat jij er bent. Je bent gewoon een van ons. Je hoort erbij.
Wat leuk die foto's van de huisdieren.
Oke dan hier mijn katze:
En hier mijn knuffelhond.
woensdag 23 september 2009 om 09:48
Och wat een leuke dieren heb jij Zoebie, die hond is mooi! is het zo'n australisch hondje?, die zijn zo slim! Op animal planet was er een programma over, wat een leuke beesten.
Alle sterks vandaag gewenst voor jullie tweetjes
Wat een vreselijke dingen zijn er gebeurd vroeger bij jullie Robo en Anita. Ikzelf heb gelukkig een heerlijke jeugd gehad.
Soms is het beter om geen contact meer te hebben hoe moeilijk het ook is om je eigen familie niet meer te zien, dat begrijp ik heel goed. Jullie hebben je energie voor jezelf nodig, het heeft geen zin energie in dit soort patienten te steken je krijgt alleen maar verdriet en verwijten.
Alle sterks vandaag gewenst voor jullie tweetjes
Wat een vreselijke dingen zijn er gebeurd vroeger bij jullie Robo en Anita. Ikzelf heb gelukkig een heerlijke jeugd gehad.
Soms is het beter om geen contact meer te hebben hoe moeilijk het ook is om je eigen familie niet meer te zien, dat begrijp ik heel goed. Jullie hebben je energie voor jezelf nodig, het heeft geen zin energie in dit soort patienten te steken je krijgt alleen maar verdriet en verwijten.
woensdag 23 september 2009 om 11:27
Hoi lieve allemaal,
ik zit al sinds 9u op de wijkzuster te wachten voor mijn hormoonprik, maar ik ben bang dat ze me zijn vergeten... toch maar even bellen zometeen.
Wat een superleuke beesten, Anita!!! Die hond... ik ben zo dol op zwart-witte honden (de mijne is ook zwart-wit), en deze heeft zo'n lieve slimme kop!
Gelukkeling, wat toevallig van je zwager, mijn vader was ook paranoïde schizofreen. Mijn broers zijn een tweeling en toen ze geboren werden zei hij direct van één van hen: die is niet van mij. En dat is nooit meer goed gekomen.
De laatste jaren denk ik veel terug aan vroeger, niet uit verdriet (hoewel veel herinneringen toch pijn doen), maar om het te proberen te plaatsen. Ik heb een hele vreemde, angstige, gewelddadige jeugd gehad en dat speelt raar maar waar nu meer dan toen ik in de twintig was. Zeker toen mijn man en ik nog aan het proberen waren een kindje te krijgen dacht ik vaak terug aan mijn vroege jaren. wat voor moeder kan ik zijn met zulke voorbeelden? In hoeverre heef het me gemaakt tot wie ik ben? En wat kan ik ervan leren?
Ik ben met deze vragen nog niet klaar. ik schrijf er wel eens over, maar mondjesmaat, want er komt dan soms een beeld boven waar ik heel lang pijn in mijn hart van hou.
Ik mis mijn ene broer dan ook extra veel; die heb ik letterlijk mijn hele leven tegen mijn vader moeten beschermen en we hadden zo'n enorm sterke band... dat die er niet meer is, dat hij me zo heeft laten vallen, dat blijft een gevoelig punt voor me.
Maar beter iemand niet meer in je leven dan iemand die je pijn blijft doen.
Zo, even een onderbreking want daar was dan toch de wijkzuster
Prik zit er weer in, hopelijk twee weken met iets minder hittegolven in de nacht
ik zit al sinds 9u op de wijkzuster te wachten voor mijn hormoonprik, maar ik ben bang dat ze me zijn vergeten... toch maar even bellen zometeen.
Wat een superleuke beesten, Anita!!! Die hond... ik ben zo dol op zwart-witte honden (de mijne is ook zwart-wit), en deze heeft zo'n lieve slimme kop!
Gelukkeling, wat toevallig van je zwager, mijn vader was ook paranoïde schizofreen. Mijn broers zijn een tweeling en toen ze geboren werden zei hij direct van één van hen: die is niet van mij. En dat is nooit meer goed gekomen.
De laatste jaren denk ik veel terug aan vroeger, niet uit verdriet (hoewel veel herinneringen toch pijn doen), maar om het te proberen te plaatsen. Ik heb een hele vreemde, angstige, gewelddadige jeugd gehad en dat speelt raar maar waar nu meer dan toen ik in de twintig was. Zeker toen mijn man en ik nog aan het proberen waren een kindje te krijgen dacht ik vaak terug aan mijn vroege jaren. wat voor moeder kan ik zijn met zulke voorbeelden? In hoeverre heef het me gemaakt tot wie ik ben? En wat kan ik ervan leren?
Ik ben met deze vragen nog niet klaar. ik schrijf er wel eens over, maar mondjesmaat, want er komt dan soms een beeld boven waar ik heel lang pijn in mijn hart van hou.
Ik mis mijn ene broer dan ook extra veel; die heb ik letterlijk mijn hele leven tegen mijn vader moeten beschermen en we hadden zo'n enorm sterke band... dat die er niet meer is, dat hij me zo heeft laten vallen, dat blijft een gevoelig punt voor me.
Maar beter iemand niet meer in je leven dan iemand die je pijn blijft doen.
Zo, even een onderbreking want daar was dan toch de wijkzuster
Prik zit er weer in, hopelijk twee weken met iets minder hittegolven in de nacht
woensdag 23 september 2009 om 12:06
Foto van mijn huisdier hoef ik niet meer te plaatsen, die hebben jullie nu allemaal toch al gezien. Fijn om jullie diertjes te zien, dierenfoto's geven bij mij toch meteen een glimlach. Vroeger als kind had ik ook zo graag al een huisdier gewild, maar ja, mamslief hield er niet van.
Anita, ik vind het ook zo sterk van je, dat jij in staat bent om het, ondanks zo'n misselijkmakend voorbeeld wat je zelf hebt gehad in je jeugd, anders te doen met je eigen kinderen, en met je eigen man. En je laatste zin raakte mij ook. Fijn als je ergens een plek vindt, waar je kunt zijn wie je bent en waar je mag praten. Boehhh, ik geloof dat ik vandaag ook erg emo ben.
Anita, ik vind het ook zo sterk van je, dat jij in staat bent om het, ondanks zo'n misselijkmakend voorbeeld wat je zelf hebt gehad in je jeugd, anders te doen met je eigen kinderen, en met je eigen man. En je laatste zin raakte mij ook. Fijn als je ergens een plek vindt, waar je kunt zijn wie je bent en waar je mag praten. Boehhh, ik geloof dat ik vandaag ook erg emo ben.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 23 september 2009 om 12:43
voor EV!
En Ingmagh, je hebt gelijk.
Ik zie heus wel in dat het mogelijk is, om ondanks een verrot voorbeeld toch een fijne liefhebbende ouder te zijn, gelukkig.
Maar bij mezelf riep het toch vragen op.
Het hele punt is nu niet meer aan de orde trouwens, de kinderen gaan er zeer waarschijnlijk niet meer komen.
En Ingmagh, je hebt gelijk.
Ik zie heus wel in dat het mogelijk is, om ondanks een verrot voorbeeld toch een fijne liefhebbende ouder te zijn, gelukkig.
Maar bij mezelf riep het toch vragen op.
Het hele punt is nu niet meer aan de orde trouwens, de kinderen gaan er zeer waarschijnlijk niet meer komen.
woensdag 23 september 2009 om 13:36
Zeg nooit nooit
Overigens begrijp ik jullie ergens wel hoor. Tijdens mijn (overigens gelukkige) jeugd heb ik altijd geroepen dat ik het he-le-maal anders zou doen, en ik betrap me er nu steeds vaker op dat ik doe wat mijn moeder deed. Misschien straks met kinderen ook wel? Maar toch, ik hoop dat ik de goede dingen kan vasthouden en de slechte dingen eruit kan filteren. Bij jullie blijft er dan alleen niet bijster veel meer over...
Ik kan me voorstellen dat dat heel zwaar is om aan terug te denken, ook omdat het zo onomkeerbaar wordt als je moeder (hoe ging die daar eigenlijk mee om?) er niet meer is en de familie het blijkbaar niet bij wil leggen. Zeker als je zelf al in een emotionele achtbaan zit!
Ik heb hier helaas geen goeie foto van mijn kat, vind het wel gezellig met al die beesten! Zal eens kijken thuis of ik daar wel wat kan vinden van onze bange schijterd (want wat dat betreft lijkt ze wel wat op deze
Overigens begrijp ik jullie ergens wel hoor. Tijdens mijn (overigens gelukkige) jeugd heb ik altijd geroepen dat ik het he-le-maal anders zou doen, en ik betrap me er nu steeds vaker op dat ik doe wat mijn moeder deed. Misschien straks met kinderen ook wel? Maar toch, ik hoop dat ik de goede dingen kan vasthouden en de slechte dingen eruit kan filteren. Bij jullie blijft er dan alleen niet bijster veel meer over...
Ik kan me voorstellen dat dat heel zwaar is om aan terug te denken, ook omdat het zo onomkeerbaar wordt als je moeder (hoe ging die daar eigenlijk mee om?) er niet meer is en de familie het blijkbaar niet bij wil leggen. Zeker als je zelf al in een emotionele achtbaan zit!
Ik heb hier helaas geen goeie foto van mijn kat, vind het wel gezellig met al die beesten! Zal eens kijken thuis of ik daar wel wat kan vinden van onze bange schijterd (want wat dat betreft lijkt ze wel wat op deze
woensdag 23 september 2009 om 14:10
donderdag 24 september 2009 om 08:54
EV. Het moet voor jou moeilijk blijven als we het over kinderen hebben. Maar volgens mij ben jij een fantastische moeder.
Ja Rubis, erg onNederlands die achtergrond. Maar wel mooi.
Mijn jeugd was goed tot mijn 12e. Het is mis gegaan toen ik van school af moest om mijn moeder te gaan helpen. Al na 5 jaar lagere school en een half jaar huishoudschool. Een vader en moeder die niet om konden gaan met een puberdochter. En voor haar hele verkeerde keuzes hebben gemaakt. Dat wat ik nu ben heb ik helemaal zelf gedaan.
Klinkt een beetje trots en dat ben ik ook.
Ja Rubis, erg onNederlands die achtergrond. Maar wel mooi.
Mijn jeugd was goed tot mijn 12e. Het is mis gegaan toen ik van school af moest om mijn moeder te gaan helpen. Al na 5 jaar lagere school en een half jaar huishoudschool. Een vader en moeder die niet om konden gaan met een puberdochter. En voor haar hele verkeerde keuzes hebben gemaakt. Dat wat ik nu ben heb ik helemaal zelf gedaan.
Klinkt een beetje trots en dat ben ik ook.
donderdag 24 september 2009 om 09:33
Oh jee, da's helemaal niet mijn bedoeling om jullie jaloers te maken. Dit is gewoon echt de mooiste, liefste foto die ik van mijn kat heb en ik heb verder niet nagedacht over de achtergrond. Ja, ik woon in Zuid-Frankrijk tussen de lavendel en de olijfbomen en in dat huisje bevinden zich twee van onze gastenkamers.
donderdag 24 september 2009 om 09:43
Ik hou erg van mijn kinderen. Ik snap ook niet af moet reageren er op. Ik heb ook zware tijde gekend. Juist de kinderen geven mijn glans. Ik vondt heerlijk met kinderen te spelen. Ik heb wat lol gehad en nog. Ze worden ouder dus meer praten dan knutselen. Of stad in gaan. Of wat nu ze bezig houdt computer auto enz. We praten wat af aan tafel gezellig. En soms ook zware onderwerpen. Ik vindt gewoon niet afhankelijke mensen van hun te maken. Samen koken ja zelf huishouden. Niet als school gaan vakantie weekend. Zodat we samen leuke dvd kunnen kijken. En gelukkig beide jongens blijven lego net zo leuk te vinden als ik hihih. Maar soms best moeilijk dan kijk ik wel. Dan leg de huiskamer vol kasteel ervan en draken enz. Zelf dochter doe mee met vrienden die vaak komen. Of van de jongens vrienden. Tja mee eten nooit erg heb toch altijd teveel. Ik vindt gezellig. En heb best met dochter oudste zoon jongste behoorlijke gesprekken gehad. Ging altijd niet makkelijk. Dwars maar door open eerlijk mijn gevoelens en hun gevoelens in balans te brengen ging het later beter. Dan waren we allemaal blij. Denk ook met ziekte van mijn en vaak bijna dood ging gezin ook sterker werd. Door echt blijven praten en luisteren zeer belangrijk. Ik leer ook van hun dat zeg ook altijd. Volwassen joh wil niet zeggen ik alles weet kan. Maar samenwerk dan kunnen wel. Dan worden samen gelukkig met soms een traan dat mag. Want huilen is juist dapper je laat zien je menselijk ben met gevoel. Het is slecht dingen in je op te kroppen. Kom er toch uit dan maar liever gelijk of hun dat aan kunnen. Want pff hebben onze kinderen veel moeten doorstaan wij als gezin. De erge armoede het gedoe ex mannen ziekte bij ex man. Echt zoveel maar zijn openhartig van geworden. Kon niet leren ik moest ook werken van ouders. Ergens begrijpen was ook erge armoede. Vondt niet erg wel steeds mijn liever niet hadden gezegd werd. Ik ben er ze moeten mee doen. Maar vader overleden in mijn armen. En zei week assepoester waarom hou je van ons. Ik zei nog vraag niet waarom liefde niet kan weg slaan. Mijn liefde geen voorwaarde heb. Maar huil wel maar snap soms wel je onmacht. Ik deed kranten met hem beide ouders afgekeurd door dronken lap zo erg ongeluk vlak na mijn geboorte. Tja hij huilde we verdienen jou niet. Ik zei vergeef jou joh kijk naar nu. Je ben leuke opa dat is goed. Hij lachtte ik bof anita zei hij. Elke dag wakker maken voor mijn brinta maken. De kranten bezorgen dat mocht hij doen nog kleine wijk samen grotere meeste deed ik. Met plezier later mocht in leren in verzorging. Toen trouwde ik dat was fout bleek later. Verliefd verloofd kende mijn eerste man 13 was. En werd vijf jaar inrichting heb geen zin wat het geweld was Het was veel te veel. Later na scheiding trouw met man lieve hoor maar drank maak alles kapot kort gezegd. Ik heb vele leuke dingen meegemaakt geleerd maar leren nee dat ging niet meer. Mijn lichaam te ver kapot. Nou leukste mijn huidige man had twee kids. En waren vrienden tot voelde ik hou van hem zeer. Raar want zulke gevoelens kende ik niet nou zijn 13 getrouwd voel nog zelfde Al was door mijn verleden mega armoede toch het gezin werd gevormd kinderen ook dol op hem kalm rustig. Tja had verjaardag foto met gezin dieren tuin gingen. Jongste was toen nog niet. Van de zelfde leeftijd bij geplakt. Net of hij er was zeg jongste kijk hier waren zelfde leeftijd leuk he. Hebben moeten lachen hoor kinderen waren toen vier jaar. Kon gratis dierentuin was zo leuk kinderen vonden ook. Dus ja denk ook nooit zo hecht waren geweest denk ik zeg maar niet voor elk moment nu hebben dankbaar zijn. Moest gisteren werken huisjes pff best zwaar maar gezellige mensen. Hadden mijn gevraagd deed werk prima werd gezegd morgen weer komen en maandag ook. Rest hoor ik van uitzendbureau is nu rustige tijd. Nu maar wat huishouden doen zat weer geklept en kijken hoe plaatjes moet zetten hier. Echt lieve dieren prachtige ook. Ik hou erg van. Net mijne goed gekamd honden en kat vinden ze heerlijk. Vandaag vrij of moet ge belt worden. Nou ik geniet nu vrij zijn. Vindt best. Ik denk niets op ouders lijkt vader wel moeder niet. Man zei gelukkig zeg anders was niet bij jou. Je ben vrolijk vol humor soms verdrietig dwars koppig. vol verassingen kort gezegd heerlijk mens en lijkt ook niets maar niets op je fam gelukkig. Geef niets om spullen luxe en ben zeer snel blij. Je heb er ook niets aan. Maar hou van wel van netjes en kinderen goed gekleed en zelf. En dol op geurtjes koken ook de natuur. En hou van gezellige sfeer in huis muziek enz. Ook van theater keer geweest moest gewoon huilen zo mooi. Bij mijn naast zei man weet niet meer van geniet van jou of wat ik zie. Ik was verbaasd hij zei vindt mooi mensen zo inleven kunnen. En je straal gewoon vrouw naast hem wat oudere mensen was best verlegen dacht moet ik mee. Ja zeg man er op weet het heb prachtige vrouw. Later pauze zei hij sorry ik heb ondankbare kinderen niets goed genoeg. zie jou met mond open genieten jou tranen in ogen. Nou denk ook weleens kijk die waardeer ze heb en krijg. Triest ergens snapte hem gelijk. Zeg ik nog ben toch rijk he. Maar zei wees eerlijk laat je gevoel zien aan kinderen. want achter elk persoon schuil toch een ware gevoelens mens. Ze hebben het verborgen onder masker te druk te stess vol. Te druk om zo op hun druk. Hij bedankte mijn wijs advies. Want geloof niet mensen slecht zijn slechts leerden anders soms. Maar geef jij openheid kunnen hun dat ook. Vier jaar later weer kaartjes was van man werk ook. Hij was er ook zei en alles goed. En zei ja bedankt veel gesproken ook over jou je nooit vergeten meisje van blauwe ogen tja vrouw dus. Gelukkig hij zei je had gelijk. Ben nu oppas opa leuk he help ik ook en vindt leuk. Ze hebben ook best zwaar zei ook met euro zitten vele onder stress en moeten best hoor. Gelukkig elkaar helpen dat is dan voordeel deze tijd dan he. Nou later samen gedronken pauze. Nou tijd niet geweest te zien geweest deze jaren volgende jaar weer kan vast. En hoop Parijs euro disney kan sparen voor ons gezin doen ons best. Want ze verdienen het mijn kinderen mijn man en ik ook.. Een droom wens mijn dochter werk ook en al geld sparen van haar ook. Gedeelte mag ze zelf houden voor leuke dingen voor haar zelf. Want vindt zo leuk met plan zo zelf wil meewerken. En jongens die helpen hun wijze ook gezegd hond uitlaten. En kleine dingen doen zo draag iedereen balans in gezin zodat ook werken kan. Stage van oudste zoon op school werken ochtend ging prima. Nu deze maandagochtend bij fietsen handel werken. Had zo zin mocht komen na gesprek. Was leuk voor hem. En jongste gaat op school nu prima gen pest geslagen wordt hij niet meer op school. Nou moet je nog meer he. En man met dart wedstrijd gewonnen gaat elke week een avond Nou ook leuk. Mijn hobby hier praten haha liefs anita
donderdag 24 september 2009 om 09:48
Rubis mooi omgeving leuk hoor jaloers nee hoor. Want omgeving is leuk zelf maar leuk heb ook he ja toch. Gun van harte ziet wel mooi uit dat wel hou wel van die steen kleur manier gebouwd is mooi!! Weer teveel geschreven pff. Zal opletten hoor lijkt wel dagboek Nou nu aan slag. Hier nu zonnig in Zeeland trouwens
donderdag 24 september 2009 om 09:53
Mijn foto van dieren staan in profiel was ik vergeten haha erg he. Ja zit goed in vel hoor. Je moet soms door zware tijde wil juiste aanvoelen waarderen. Heb iedereen waar verdriet normaal iets is zelf boosheid of woede. Als je dat later sterker maak en van leer. Zeg jou wat zoebie he. Nou we krabbelen uit iedere dal he.