Psyche
alle pijlers
Ik ben zwanger maar ik wil geen kinderen
woensdag 28 juni 2023 om 00:33
Hi allemaal,
Ik zit enorm met iets in m’n maag. Ik ben 38, zwanger, en ik wil niet zwanger zijn. Ik wil geen kinderen. Het probleem is als volgt.
Mijn man wil heel erg graag kinderen. Ik dacht dat ik ze ook wilde dus wij hebben het jaren geprobeerd maar het lukte niet. We zouden net een traject ingaan toen ik alles heb afgeblazen omdat ik me realiseerde dat ik eigenlijk geen kinderen wilde. Dat was een lastige periode in mijn huwelijk maar we kwamen erover heen. En toen… werd ik ineens zwanger. Jullie mogen me veroordelen dat we geen bescherming hebben gebruikt, dat doe ik zelf ook, maar ik dacht dat het niet kon op de natuurlijke manier.
Hoe dan ook, nu zit ik met de gebakken peren. Ik ben 15 weken en ik vind het verschrikkelijk. Elke dag denk ik aan een abortus maar als ik dat doe moet ik tegen iedereen liegen dat het een miskraam was, inclusief man want die gaat nooit akkoord met een abortus (niet alleen omdat hij dit kind heel graag wil maar ook om religieuze redenen). Ik ben zelf ook religieus maar niet zo strict in de leer dus ik ben niet tegen abortus.
De gedachte aan geen kind krijgen lijkt me heerlijk. De gedachte aan een leven met kind verstikt en benauwt me.
Ik heb een enorm schuldgevoel naar m’n man want zijn droom komt uit, en ik wil niet tegen hem liegen. Hij weet dat ik me mentaal niet goed voel en dat ik op zie tegen dit kind maar hij wijt het aan de hormonen. Ik voel me ook schuldig naar andere vrouwen die zo graag willen maar niet zwanger kunnen raken.
God wat een ellende. Ik weet dat jullie geen beslissing voor me kunnen maken maar het voelt al goed om het uit te 'spreken' want ik zit hier al 3 maanden mee.
Ik zit enorm met iets in m’n maag. Ik ben 38, zwanger, en ik wil niet zwanger zijn. Ik wil geen kinderen. Het probleem is als volgt.
Mijn man wil heel erg graag kinderen. Ik dacht dat ik ze ook wilde dus wij hebben het jaren geprobeerd maar het lukte niet. We zouden net een traject ingaan toen ik alles heb afgeblazen omdat ik me realiseerde dat ik eigenlijk geen kinderen wilde. Dat was een lastige periode in mijn huwelijk maar we kwamen erover heen. En toen… werd ik ineens zwanger. Jullie mogen me veroordelen dat we geen bescherming hebben gebruikt, dat doe ik zelf ook, maar ik dacht dat het niet kon op de natuurlijke manier.
Hoe dan ook, nu zit ik met de gebakken peren. Ik ben 15 weken en ik vind het verschrikkelijk. Elke dag denk ik aan een abortus maar als ik dat doe moet ik tegen iedereen liegen dat het een miskraam was, inclusief man want die gaat nooit akkoord met een abortus (niet alleen omdat hij dit kind heel graag wil maar ook om religieuze redenen). Ik ben zelf ook religieus maar niet zo strict in de leer dus ik ben niet tegen abortus.
De gedachte aan geen kind krijgen lijkt me heerlijk. De gedachte aan een leven met kind verstikt en benauwt me.
Ik heb een enorm schuldgevoel naar m’n man want zijn droom komt uit, en ik wil niet tegen hem liegen. Hij weet dat ik me mentaal niet goed voel en dat ik op zie tegen dit kind maar hij wijt het aan de hormonen. Ik voel me ook schuldig naar andere vrouwen die zo graag willen maar niet zwanger kunnen raken.
God wat een ellende. Ik weet dat jullie geen beslissing voor me kunnen maken maar het voelt al goed om het uit te 'spreken' want ik zit hier al 3 maanden mee.
dinsdag 4 juli 2023 om 09:04
Ik heb een beetje moeite met dit soort keiharde uitspraken aangezien we niet helemaal zeker weten waarom TO geen kind wil en hoe permanent die onwil is. TO zelf spreekt nu ook van een hormonale rollercoaster.
Ik vind het vreselijk voor de mensen die hier als ongewenst kind reageren en natuurlijk mogen zij hun zegje doen. Maar is hun situatie, of beter gezegd die van hun ouders destijds, echt te vergelijken met de situatie van TO? Het zijn nogal harde uitspraken die ze doen over de toekomst van dat kind, zonder enige achtergrondinformatie. Gaan ze er van uit dat TO, als het kind wel komt, niet anders kan dan haar kind een slecht leven te geven?
dinsdag 4 juli 2023 om 09:43
Nou dat inderdaad. Alsof over the moon zijn tijdens de zwangerschap een vereiste is. Dat kan ook juist een teken zijn van onrealistisch idyllische verwachtingen van het moederschap. Wie er tegenop ziet heeft misschien wel een veel beter beeld van hoe het is om jonge ouder te zijn en kan zich daarop goed voorbereiden.
Plus alle lichamelijke en psychische ongemakken tijdens de zwangerschap waar de een nou eenmaal meer last van heeft dan de ander. Maar dat gaat gelukkig ook weer voorbij.
Plus alle lichamelijke en psychische ongemakken tijdens de zwangerschap waar de een nou eenmaal meer last van heeft dan de ander. Maar dat gaat gelukkig ook weer voorbij.
dinsdag 4 juli 2023 om 14:10
Dat dus. Het gaat er helemaal niet om of je het vooraf allemaal uitgekristalliseerd hebt. Niet op alles is te anticiperen. Het gaat erom hoe je je na de geboorte opsteltWombat schreef: ↑04-07-2023 09:43Nou dat inderdaad. Alsof over the moon zijn tijdens de zwangerschap een vereiste is. Dat kan ook juist een teken zijn van onrealistisch idyllische verwachtingen van het moederschap. Wie er tegenop ziet heeft misschien wel een veel beter beeld van hoe het is om jonge ouder te zijn en kan zich daarop goed voorbereiden.
Plus alle lichamelijke en psychische ongemakken tijdens de zwangerschap waar de een nou eenmaal meer last van heeft dan de ander. Maar dat gaat gelukkig ook weer voorbij.
dinsdag 4 juli 2023 om 14:18
Maar niet over the moon zijn met je zwangerschap, vind ik wel van een andere orde dan en niet te vergelijken met eerst beslissen dat er geen kind komt en daarna wel zwanger worden en dan beslissen hoe verder. Volgens mij verwacht niemand hier dat TO over the moon zou moeten zijn, maar hangt haar gevoel nu vooral samen met: ik wilde eerst niet, wil ik dit nu wel?
woensdag 5 juli 2023 om 00:54
To gaat er dus ook vanuit dat haar familie blijft helpen. Eerste jaar, oke. Maar de komende 10 jaar?
Het blijft jouw verantwoordelijkheid, niet die van je ouders, broers zussen of schoonfamilie.
Wat als t kind problemen heeft, syndroom van down, handicap, een Tweeling blijkt te zijnl? Staan ze je dan nog bij..
ik zou toch weer eens bekijken waarom het het in eerste instantie niet wilde. Aan een kind zit je je hele leven vast. Lijkt me vreselijk voor iemand die in principe geen kinderen wil.
Het blijft jouw verantwoordelijkheid, niet die van je ouders, broers zussen of schoonfamilie.
Wat als t kind problemen heeft, syndroom van down, handicap, een Tweeling blijkt te zijnl? Staan ze je dan nog bij..
ik zou toch weer eens bekijken waarom het het in eerste instantie niet wilde. Aan een kind zit je je hele leven vast. Lijkt me vreselijk voor iemand die in principe geen kinderen wil.
woensdag 5 juli 2023 om 10:36
Koeksel1980 schreef: ↑05-07-2023 00:54To gaat er dus ook vanuit dat haar familie blijft helpen. Eerste jaar, oke. Maar de komende 10 jaar?
Het blijft jouw verantwoordelijkheid, niet die van je ouders, broers zussen of schoonfamilie.
Wat als t kind problemen heeft, syndroom van down, handicap, een Tweeling blijkt te zijnl? Staan ze je dan nog bij..
ik zou toch weer eens bekijken waarom het het in eerste instantie niet wilde. Aan een kind zit je je hele leven vast. Lijkt me vreselijk voor iemand die in principe geen kinderen wil.
Dit dus!!
woensdag 5 juli 2023 om 17:33
Goede post.Koeksel1980 schreef: ↑05-07-2023 00:54To gaat er dus ook vanuit dat haar familie blijft helpen. Eerste jaar, oke. Maar de komende 10 jaar?
Het blijft jouw verantwoordelijkheid, niet die van je ouders, broers zussen of schoonfamilie.
Wat als t kind problemen heeft, syndroom van down, handicap, een Tweeling blijkt te zijnl? Staan ze je dan nog bij..
ik zou toch weer eens bekijken waarom het het in eerste instantie niet wilde. Aan een kind zit je je hele leven vast. Lijkt me vreselijk voor iemand die in principe geen kinderen wil.
woensdag 5 juli 2023 om 19:02
Als je al jarenlang geprobeerd hebt, hoe rotsvast is die wens dan om geen kinderen te willen?
Zo’n wens is altijd een wens (of geen wens) naar een onbekende situatie. Het is een sprong in het diepe. Dan is het toch ook logisch als je daar niet zo’n spijkerharde onveranderlijke mening over hebt? Ik vind het heel normaal als je daar veel verschillende gevoelens en gedachten over hebt. Leuk, eng, spannend, vermoeiend, veel vrijheid opgeven, veel liefde voor terug. Zo eendimensionaal is het allemaal niet.
Zo’n wens is altijd een wens (of geen wens) naar een onbekende situatie. Het is een sprong in het diepe. Dan is het toch ook logisch als je daar niet zo’n spijkerharde onveranderlijke mening over hebt? Ik vind het heel normaal als je daar veel verschillende gevoelens en gedachten over hebt. Leuk, eng, spannend, vermoeiend, veel vrijheid opgeven, veel liefde voor terug. Zo eendimensionaal is het allemaal niet.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
