Psyche
alle pijlers
Ik ben zwanger maar ik wil geen kinderen
woensdag 28 juni 2023 om 00:33
Hi allemaal,
Ik zit enorm met iets in m’n maag. Ik ben 38, zwanger, en ik wil niet zwanger zijn. Ik wil geen kinderen. Het probleem is als volgt.
Mijn man wil heel erg graag kinderen. Ik dacht dat ik ze ook wilde dus wij hebben het jaren geprobeerd maar het lukte niet. We zouden net een traject ingaan toen ik alles heb afgeblazen omdat ik me realiseerde dat ik eigenlijk geen kinderen wilde. Dat was een lastige periode in mijn huwelijk maar we kwamen erover heen. En toen… werd ik ineens zwanger. Jullie mogen me veroordelen dat we geen bescherming hebben gebruikt, dat doe ik zelf ook, maar ik dacht dat het niet kon op de natuurlijke manier.
Hoe dan ook, nu zit ik met de gebakken peren. Ik ben 15 weken en ik vind het verschrikkelijk. Elke dag denk ik aan een abortus maar als ik dat doe moet ik tegen iedereen liegen dat het een miskraam was, inclusief man want die gaat nooit akkoord met een abortus (niet alleen omdat hij dit kind heel graag wil maar ook om religieuze redenen). Ik ben zelf ook religieus maar niet zo strict in de leer dus ik ben niet tegen abortus.
De gedachte aan geen kind krijgen lijkt me heerlijk. De gedachte aan een leven met kind verstikt en benauwt me.
Ik heb een enorm schuldgevoel naar m’n man want zijn droom komt uit, en ik wil niet tegen hem liegen. Hij weet dat ik me mentaal niet goed voel en dat ik op zie tegen dit kind maar hij wijt het aan de hormonen. Ik voel me ook schuldig naar andere vrouwen die zo graag willen maar niet zwanger kunnen raken.
God wat een ellende. Ik weet dat jullie geen beslissing voor me kunnen maken maar het voelt al goed om het uit te 'spreken' want ik zit hier al 3 maanden mee.
Ik zit enorm met iets in m’n maag. Ik ben 38, zwanger, en ik wil niet zwanger zijn. Ik wil geen kinderen. Het probleem is als volgt.
Mijn man wil heel erg graag kinderen. Ik dacht dat ik ze ook wilde dus wij hebben het jaren geprobeerd maar het lukte niet. We zouden net een traject ingaan toen ik alles heb afgeblazen omdat ik me realiseerde dat ik eigenlijk geen kinderen wilde. Dat was een lastige periode in mijn huwelijk maar we kwamen erover heen. En toen… werd ik ineens zwanger. Jullie mogen me veroordelen dat we geen bescherming hebben gebruikt, dat doe ik zelf ook, maar ik dacht dat het niet kon op de natuurlijke manier.
Hoe dan ook, nu zit ik met de gebakken peren. Ik ben 15 weken en ik vind het verschrikkelijk. Elke dag denk ik aan een abortus maar als ik dat doe moet ik tegen iedereen liegen dat het een miskraam was, inclusief man want die gaat nooit akkoord met een abortus (niet alleen omdat hij dit kind heel graag wil maar ook om religieuze redenen). Ik ben zelf ook religieus maar niet zo strict in de leer dus ik ben niet tegen abortus.
De gedachte aan geen kind krijgen lijkt me heerlijk. De gedachte aan een leven met kind verstikt en benauwt me.
Ik heb een enorm schuldgevoel naar m’n man want zijn droom komt uit, en ik wil niet tegen hem liegen. Hij weet dat ik me mentaal niet goed voel en dat ik op zie tegen dit kind maar hij wijt het aan de hormonen. Ik voel me ook schuldig naar andere vrouwen die zo graag willen maar niet zwanger kunnen raken.
God wat een ellende. Ik weet dat jullie geen beslissing voor me kunnen maken maar het voelt al goed om het uit te 'spreken' want ik zit hier al 3 maanden mee.
zaterdag 1 juli 2023 om 21:55
Jouw man wil duidelijk het kind wel. Jij bent bang dat je geen tijd meer hebt voor jezelf en geen carrière kan maken en dergelijke. Kunnen jullie daarin niet tot een compromis komen? Dat hij meer zorgtaken op zich neemt, minder gaat werken zodat jij gewoon carrière kan maken en je niet meer het gevoel hebt dat je leven zowat voorbij is zodra het kind er is.
Ik heb wel het idee dat jullie een meer traditionele rolverdeling is maar als je man zo graag wil dat het kind er wel komt dan kan hij ook wat water bij de wijn doen.
Ik heb wel het idee dat jullie een meer traditionele rolverdeling is maar als je man zo graag wil dat het kind er wel komt dan kan hij ook wat water bij de wijn doen.
zondag 2 juli 2023 om 10:52
Misschien niet helemaal vergelijkbaar, maar hopelijk heb je er iets aan;
Ik wilde altijd wel een gezin, maar zag mezelf niet echt als moeder. Toen vriend en ik besloten voor een kindje te gaan, was ik direct de 1e maand zwanger. Ik was niet echt blij, maar maakte me vooral druk om alles. Mijn hormonen lagen ook heel erg overhoop. Tot depressieve gevoelens aan toe. Zag mijn leven ook wel ineen storten en dat moedergevoel en liefde voor je kind voelen heb ik tijdens de zwangerschap niet echt gehad. De zwangerschap afbreken is trouwens totaal niet in me opgekomen, maar ik ben geen oermoeder vanaf dag1.
Ook na de geboorte moest mijn liefde groeien. Ik dacht dat ik geen liefde had. Uiteindelijk kreeg ik dat allemaal wel en ben ik helemaal gegroeid in mijn rol. Ik voel aan als het niet goed met ze gaat en kan geen genoeg krijgen van hun knuffels.
Tuurlijk is het soms moeilijk en wil ik ze soms achter het behang plakken, maar ik heb zoveel liefde voor mijn kinderen.
En ik wil gewoon wel mijn eigen dingen blijven doen, dus ga regelmatig met vriendinnen op pad.
Een zwangerschap afbreken in deze termijn zou voor mij echt veel te ver gaan. Praat erover met je man hoe jullie de praktische invulling gaan doen. Wellicht kan hij minder werken en jij fulltime
Ik wilde altijd wel een gezin, maar zag mezelf niet echt als moeder. Toen vriend en ik besloten voor een kindje te gaan, was ik direct de 1e maand zwanger. Ik was niet echt blij, maar maakte me vooral druk om alles. Mijn hormonen lagen ook heel erg overhoop. Tot depressieve gevoelens aan toe. Zag mijn leven ook wel ineen storten en dat moedergevoel en liefde voor je kind voelen heb ik tijdens de zwangerschap niet echt gehad. De zwangerschap afbreken is trouwens totaal niet in me opgekomen, maar ik ben geen oermoeder vanaf dag1.
Ook na de geboorte moest mijn liefde groeien. Ik dacht dat ik geen liefde had. Uiteindelijk kreeg ik dat allemaal wel en ben ik helemaal gegroeid in mijn rol. Ik voel aan als het niet goed met ze gaat en kan geen genoeg krijgen van hun knuffels.
Tuurlijk is het soms moeilijk en wil ik ze soms achter het behang plakken, maar ik heb zoveel liefde voor mijn kinderen.
En ik wil gewoon wel mijn eigen dingen blijven doen, dus ga regelmatig met vriendinnen op pad.
Een zwangerschap afbreken in deze termijn zou voor mij echt veel te ver gaan. Praat erover met je man hoe jullie de praktische invulling gaan doen. Wellicht kan hij minder werken en jij fulltime
zondag 2 juli 2023 om 11:17
Een kind op de wereld zetten wat door een van beide ouders niet gewenst is, is vanuit geen enkele religie goed te praten.
In deze situatie zijn alleen maar verliezers en eerlijk gezegd lijkt deze situatie me ook geen goede basis voor een toekomstbestendige relatie.
zondag 2 juli 2023 om 11:19
Sommige mensen willen gewoon geen kind. Hebben geen kinderwens. Dat kan ook he.lenthe_ schreef: ↑02-07-2023 10:52Misschien niet helemaal vergelijkbaar, maar hopelijk heb je er iets aan;
Ik wilde altijd wel een gezin, maar zag mezelf niet echt als moeder. Toen vriend en ik besloten voor een kindje te gaan, was ik direct de 1e maand zwanger. Ik was niet echt blij, maar maakte me vooral druk om alles. Mijn hormonen lagen ook heel erg overhoop. Tot depressieve gevoelens aan toe. Zag mijn leven ook wel ineen storten en dat moedergevoel en liefde voor je kind voelen heb ik tijdens de zwangerschap niet echt gehad. De zwangerschap afbreken is trouwens totaal niet in me opgekomen, maar ik ben geen oermoeder vanaf dag1.
Ook na de geboorte moest mijn liefde groeien. Ik dacht dat ik geen liefde had. Uiteindelijk kreeg ik dat allemaal wel en ben ik helemaal gegroeid in mijn rol. Ik voel aan als het niet goed met ze gaat en kan geen genoeg krijgen van hun knuffels.
Tuurlijk is het soms moeilijk en wil ik ze soms achter het behang plakken, maar ik heb zoveel liefde voor mijn kinderen.
En ik wil gewoon wel mijn eigen dingen blijven doen, dus ga regelmatig met vriendinnen op pad.
Een zwangerschap afbreken in deze termijn zou voor mij echt veel te ver gaan. Praat erover met je man hoe jullie de praktische invulling gaan doen. Wellicht kan hij minder werken en jij fulltime
Ik heb wel een kinderwens maar ben ongewenst kinderloos door ziekte. Misschien hadden man en ik met alle geweld wel een kind op de wereld kunnen zetten, maar die had niet de opvoeding gekregen die het verdiend. Dan kun je dus beter geen kind krijgen. Een kind wat niet door beide oduers gewenst is, gaat daar hoe dan ook last van krijgen. Dat wens je een kind toch niet toe?
zondag 2 juli 2023 om 13:12
Heb ik nergens gezegd, maar TO zegt: "Ik snak naar contact met vrouwen die hetzelfde voelen, ik heb alleen maar blije zwangeren om me heen lijkt het."Alcedo schreef: ↑02-07-2023 11:19Sommige mensen willen gewoon geen kind. Hebben geen kinderwens. Dat kan ook he.
Ik heb wel een kinderwens maar ben ongewenst kinderloos door ziekte. Misschien hadden man en ik met alle geweld wel een kind op de wereld kunnen zetten, maar die had niet de opvoeding gekregen die het verdiend. Dan kun je dus beter geen kind krijgen. Een kind wat niet door beide oduers gewenst is, gaat daar hoe dan ook last van krijgen. Dat wens je een kind toch niet toe?
Ik wilde haar aangeven dat ik ook geen roze wolk had en dat het bij mij goed is gekomen.
zondag 2 juli 2023 om 13:24
Vanuit geen enkele religie goed te praten? O, zeker wel, dan heb je weinig verstand van. Er worden in dit topic maar twee opties benoemd en door sommigen religie in een verdomhoekje geplaatst.
Voor wie er geen verstand van heeft, zo wordt er geredeneerd. De redenering is simpel. Abortus is erger, dus dan draag je de zwangerschap uit en doe je er als ouders/moeder alles aan om je kind alles te geven wat het nodig heeft en als het nodig is geeft je het kind dan ter adoptie of bedenk je een andere oplossing. Daar kan je het niet mee eens zijn, maar dat het niet goed te praten zou zijn vanuit een religieus standpunt, slaat nergens op.
zondag 2 juli 2023 om 14:17
Hi allemaal,
Even een update van de hormonale rollercoaster.
Mijn gevoel wordt ook erg beïnvloed door het feit dat ik me al maanden niet goed voel. Veel overgeven, moe, de hele rambam, en het wordt maar niet beter. In deze staat word ik ook wat mismoediger over alles in het leven en vind ik nu beide keuzes en kutoptie.
Ik neig nu meer naar het kind houden - ik zie het steeds meer voor me en ik heb het bespreekbaar gemaakt in mijn familie (niet per se de abortus maar wel dat ik het er heel moeilijk mee heb, ze weten dat het onverwachts is en ik eigenlijk geen kinderen wilde). Ze hebben hulp en steun toegezegd en dat is heel prettig. Ook mijn moeder steunt me hier goed in en stelt me vaak gerust.
Ik heb ook volgende week een afspraak met mijn therapeut, dat gaat me ongetwijfeld helpen want ze is fantastisch en heeft me uit eerdere benarde situaties gered
Even een update van de hormonale rollercoaster.
Mijn gevoel wordt ook erg beïnvloed door het feit dat ik me al maanden niet goed voel. Veel overgeven, moe, de hele rambam, en het wordt maar niet beter. In deze staat word ik ook wat mismoediger over alles in het leven en vind ik nu beide keuzes en kutoptie.
Ik neig nu meer naar het kind houden - ik zie het steeds meer voor me en ik heb het bespreekbaar gemaakt in mijn familie (niet per se de abortus maar wel dat ik het er heel moeilijk mee heb, ze weten dat het onverwachts is en ik eigenlijk geen kinderen wilde). Ze hebben hulp en steun toegezegd en dat is heel prettig. Ook mijn moeder steunt me hier goed in en stelt me vaak gerust.
Ik heb ook volgende week een afspraak met mijn therapeut, dat gaat me ongetwijfeld helpen want ze is fantastisch en heeft me uit eerdere benarde situaties gered
zondag 2 juli 2023 om 14:22
Dank je voor de update!
Misselijkheid is ook zo ellendig. Hopelijk wordt dat gauw beter.
Wel fijn dat je een goede therapeut hebt en ook met je familie goed kunt praten!
Kan je ook goed praten met je man? Goede gesprekken over taalverdeling en verantwoordelijkheid straks, als je het kindje inderdaad houdt, is zo belangrijk!
Misselijkheid is ook zo ellendig. Hopelijk wordt dat gauw beter.
Wel fijn dat je een goede therapeut hebt en ook met je familie goed kunt praten!
Kan je ook goed praten met je man? Goede gesprekken over taalverdeling en verantwoordelijkheid straks, als je het kindje inderdaad houdt, is zo belangrijk!
zondag 2 juli 2023 om 14:39
Fijn dat je familie je steunt, een liefdevol netwerk is sowieso heel waardevol als je een kind krijgt.
Uit eigen ervaring denk ik dat het ook erg belangrijk is dat jullie niet in een traditioneel rolpatroon vervallen en dat jullie niet moeilijk doen over het inzetten van oppas. Heb je het ook over de zorgverdeling met je man? Hoe staat hij daar in?
Ter illustratie wat over mijn eigen ervaring: Mijn vriend had een grote kinderwens, mij was het om het even. Toch besloten ervoor te gaan, mede omdat ik wist dat vriend veel zou zorgen en we een goed netwerk hebben. Mijn kind gaat nu bijvoorbeeld één dag in de week naar de opvang als ik vrij ben. We kunnen het ons veroorloven en door die ene dag voor mezelf ben ik de rest van de week echt leuker mens. Maar ik heb ook vriendinnen die zich daar schuldig over voelen of dat niet “mogen” van hun man en elke vrije dag ook hun kind(eren) om zich heen hebben.
Een goed gesprek gewenst bij je therapeut volgende week! Hopelijk kan zij je helpen om wat orde in de chaos van gedachten en gevoelens te scheppen.
Uit eigen ervaring denk ik dat het ook erg belangrijk is dat jullie niet in een traditioneel rolpatroon vervallen en dat jullie niet moeilijk doen over het inzetten van oppas. Heb je het ook over de zorgverdeling met je man? Hoe staat hij daar in?
Ter illustratie wat over mijn eigen ervaring: Mijn vriend had een grote kinderwens, mij was het om het even. Toch besloten ervoor te gaan, mede omdat ik wist dat vriend veel zou zorgen en we een goed netwerk hebben. Mijn kind gaat nu bijvoorbeeld één dag in de week naar de opvang als ik vrij ben. We kunnen het ons veroorloven en door die ene dag voor mezelf ben ik de rest van de week echt leuker mens. Maar ik heb ook vriendinnen die zich daar schuldig over voelen of dat niet “mogen” van hun man en elke vrije dag ook hun kind(eren) om zich heen hebben.
Een goed gesprek gewenst bij je therapeut volgende week! Hopelijk kan zij je helpen om wat orde in de chaos van gedachten en gevoelens te scheppen.
ollie-ollie wijzigde dit bericht op 02-07-2023 15:15
26.28% gewijzigd
zondag 2 juli 2023 om 14:45
Wat goed dat je het besproken hebt. Hormonen zijn verschrikkelijk. Ik heb er na de geboorte ook nog lange tijd last van gehad. Uiteindelijk wordt het beter, echt waar. (Alleen die gedachte hielp mij er doorheen komen bij mijn 2e zwangerschap)Lalalaikweetniks schreef: ↑02-07-2023 14:17Hi allemaal,
Even een update van de hormonale rollercoaster.
Mijn gevoel wordt ook erg beïnvloed door het feit dat ik me al maanden niet goed voel. Veel overgeven, moe, de hele rambam, en het wordt maar niet beter. In deze staat word ik ook wat mismoediger over alles in het leven en vind ik nu beide keuzes en kutoptie.
Ik neig nu meer naar het kind houden - ik zie het steeds meer voor me en ik heb het bespreekbaar gemaakt in mijn familie (niet per se de abortus maar wel dat ik het er heel moeilijk mee heb, ze weten dat het onverwachts is en ik eigenlijk geen kinderen wilde). Ze hebben hulp en steun toegezegd en dat is heel prettig. Ook mijn moeder steunt me hier goed in en stelt me vaak gerust.
Ik heb ook volgende week een afspraak met mijn therapeut, dat gaat me ongetwijfeld helpen want ze is fantastisch en heeft me uit eerdere benarde situaties gered
Goed om naar je therapeut te gaan. Hopelijk kan zij je wat stabieler in gedachten maken.
Sterkte.
zondag 2 juli 2023 om 16:29
Voor wat het waard is. Toen ik zwanger was heb ik 5 maanden overgegeven. Ik viel 10 kg af. Ik wist dat er een kind in me groeide (raar idee vond ik dat, ik had helemaal niet dat verliefde gevoel). Maar jongens watcwas ik beroerd. En doodmoe. Ik vond het doodeng en negeerde het zwanger zijn gewoon een beetje. Na 5 maanden werd het beter. Toen kwam ik weer 10 kg aan. Uiteindelijk dus niks aangekomen. Ik had een enorme buik had heel veel vruchtwater. Toen kind eruit werd gehaald was ik alleen maar opgelucht. Mijn lijf was weer van mij. Ik vond het bizar, zo'n mensje in mij. Ik deed vaak alsof het niet zo was. Anderen deden verrukt als ze me zagen en ik had dan zoiets van oh, ja, ik ben zwanger. Spullen hebben we pas op het laatst gekocht. Ik was er gewoon niet zo mee bezig. En weet je, dat mág. Zwanger zijn is gewoon niet voor iedereen heppiedepeppie. Niet iedereen zit op die roze wolk. Niet bij iedereen draait de wereld om de baby. En dat is goed. Praat vooral met je naasten. Met hen ga je het doen (als je toch voor het kind kiest). Wees duidelijk over je angsten, je gevoel. Wat je zou willen. En ook vooral niet. Het mág en het is goed.Lalalaikweetniks schreef: ↑02-07-2023 14:17Hi allemaal,
Even een update van de hormonale rollercoaster.
Mijn gevoel wordt ook erg beïnvloed door het feit dat ik me al maanden niet goed voel. Veel overgeven, moe, de hele rambam, en het wordt maar niet beter. In deze staat word ik ook wat mismoediger over alles in het leven en vind ik nu beide keuzes en kutoptie.
Ik neig nu meer naar het kind houden - ik zie het steeds meer voor me en ik heb het bespreekbaar gemaakt in mijn familie (niet per se de abortus maar wel dat ik het er heel moeilijk mee heb, ze weten dat het onverwachts is en ik eigenlijk geen kinderen wilde). Ze hebben hulp en steun toegezegd en dat is heel prettig. Ook mijn moeder steunt me hier goed in en stelt me vaak gerust.
Ik heb ook volgende week een afspraak met mijn therapeut, dat gaat me ongetwijfeld helpen want ze is fantastisch en heeft me uit eerdere benarde situaties gered
Succes bij je therapeut. Fijn he, zo'n opjectief iemand die zo nu en dan de knopen uit elkaar haalt.
Twee dingen zijn oneindig, het universum, en menselijke domheid. Maar van het universum weet ik het nog niet helemaal zeker. A. Einstein
zondag 2 juli 2023 om 23:40
Ik heb expres geen kinderen, ben daarom misschien wat gekleurd als het om kinderen gaat en ik denk bij al die hulp die wordt aangeboden twee dingen:
1. Ja, natuurlijk bieden ze die hulp aan. Anders hebben ze straks een abortus op hun geweten.
2. Hulp van buitenstaanders is operationele hulp. Heel fijn. Maar wat je ook hebt uitbesteed aan familie, partner, buurvrouw, je staat áltijd opgesteld staat als eerste lijn verantwoordelijke. Die mentale ballast kan niemand van je overnemen.
1. Ja, natuurlijk bieden ze die hulp aan. Anders hebben ze straks een abortus op hun geweten.
2. Hulp van buitenstaanders is operationele hulp. Heel fijn. Maar wat je ook hebt uitbesteed aan familie, partner, buurvrouw, je staat áltijd opgesteld staat als eerste lijn verantwoordelijke. Die mentale ballast kan niemand van je overnemen.
maandag 3 juli 2023 om 08:51
Of ze geven oprecht om TO en staan haar bij.kindrebel schreef: ↑02-07-2023 23:40Ik heb expres geen kinderen, ben daarom misschien wat gekleurd als het om kinderen gaat en ik denk bij al die hulp die wordt aangeboden twee dingen:
1. Ja, natuurlijk bieden ze die hulp aan. Anders hebben ze straks een abortus op hun geweten.
2. Hulp van buitenstaanders is operationele hulp. Heel fijn. Maar wat je ook hebt uitbesteed aan familie, partner, buurvrouw, je staat áltijd opgesteld staat als eerste lijn verantwoordelijke. Die mentale ballast kan niemand van je overnemen.
Partner is overigens ook eerstelijns verantwoordelijk.
maandag 3 juli 2023 om 09:42
TO je schrijft dat je met familie gesproken hebt over hulp, en het is fijn als ze nu en dan helpen maar daar zou ik niet de keuze van af laten hangen. Het is het kind van jouw man en jou.
Wat heb je qua opvoeding/zorgtaken met je man hebt afgesproken. Gaat hij veel minder werken? Neemt hij minimaal 50% op zich? Dit zijn dingen die ik in jouw situatie heel erg duidelijk en tot in de detail besproken zou willen hebben, met keiharde afspraken (op papier).
Wat heb je qua opvoeding/zorgtaken met je man hebt afgesproken. Gaat hij veel minder werken? Neemt hij minimaal 50% op zich? Dit zijn dingen die ik in jouw situatie heel erg duidelijk en tot in de detail besproken zou willen hebben, met keiharde afspraken (op papier).
maandag 3 juli 2023 om 20:22
Tuurlijk geeft haar familie om TO. Het punt is meer: vrouwen die geen kinderen willen, worden zelden serieus genomen in die wens. Alles is er op gericht (bewust en onbewust) om voort te planten. Dat zal bij de familie van TO vast niet anders zijn.
Een partner is op papier eerstelijns verantwoordelijk. In de praktijk een stuk minder. Bij het welzijn van het kind kijkt nog altijd iedereen eerst naar de moeder. En zolang een part-timedag van een man nog een papadag heet en mannen zo ongeveer een medaille krijgen als ze een basic zorgztaak vervullen, zou ik er als TO niet op rekenen dat je ervoor kan kiezen dat je 3,5 van de 7 weekdagen niet ‘aan hoeft te staan’.
maandag 3 juli 2023 om 21:51
kindrebel schreef: ↑03-07-2023 20:22Tuurlijk geeft haar familie om TO. Het punt is meer: vrouwen die geen kinderen willen, worden zelden serieus genomen in die wens. Alles is er op gericht (bewust en onbewust) om voort te planten. Dat zal bij de familie van TO vast niet anders zijn.
Een partner is op papier eerstelijns verantwoordelijk. In de praktijk een stuk minder. Bij het welzijn van het kind kijkt nog altijd iedereen eerst naar de moeder. En zolang een part-timedag van een man nog een papadag heet en mannen zo ongeveer een medaille krijgen als ze een basic zorgztaak vervullen, zou ik er als TO niet op rekenen dat je ervoor kan kiezen dat je 3,5 van de 7 weekdagen niet ‘aan hoeft te staan’.
Helemaal eens. Ik zit weer in een groep 8 groepsapp, waarbij de werkende moeder met een universitaire opleiding alleen alle andere moeders heeft deel laten nemen. Geen enkele vader. Nu was dit een tijdelijke, anders had ik gevraagd mijn man er ook bij te zetten. Maar zo gaat het nog wel steeds. Dus je moet denk ik wel echt harde afspraken maken met je man, TO
maandag 3 juli 2023 om 21:53
maandag 3 juli 2023 om 21:58
Zwanger zijn is helemaal niet leuk vind ik, mag iedereen weten. Dat blije geleuter over je glow etc grrr. Ik vond ook het bewegen voelen steeds mega irritant. Ik heb mijn lijf graag voor mezelf blijkt. Onderschat ook hormonen niet, je functioneert zowel lichamelijk als geestelijk ineens minder. Die onbetrouwbaarheid van mijn lichaam vond ik ook lastig. Gaf ineens mijn knie of mijn heup het op. Dus er is nu helaas niks zinnigs te zeggen nig over hoe je je over een jaar zult voelen, maar ik gok beter dan nu. Overigens is een baby hebben behalve schattig ook rete zwaar soms dus misschien is het maar goed dat je er niet al te rooskleurig in staat, misschien valt het dan zelfs nog mee.
Lorem Ipsum
maandag 3 juli 2023 om 22:02
Vergeet trouwens ook niet wat het 'deels bespreekbaar maken' mogelijk voor invloed heeft gehad op de reactie van familieleden. Je hebt niet gezegd dat je een abortus overweegt. Dat is je goed recht natuurlijk. Maar je familie is dus ook minder doordrongen van de ernst van je dilemma. Ik zou, als je mijn zus of vriendin was, bij een misschien wat sterke angst voor "redden we het straks allemaal wel" in ieder geval een totaal ander gesprek met je voeren dan als je zou zeggen dat je het overweegt niet te houden. Want jouw gevoel gaat wel wat dieper dan iets dat is op te lossen met wat toegezegde oppasdagen.
Sterker nog, ik vind zelfs eigenlijk niet dat je dat zo deels bij een ander neer kunt leggen. Het moet jullie keuze zijn, ongeacht wat anderen al dan niet toezeggen, jullie zullen die "last" bij een ja, maar ook bij een nee, moeten dragen. Want stel dat iemand het niet kan nakomen, wat dan? Dan wordt het voor jou dus alsnog zwaarder. En dan? Om volstrekt eerlijke antwoorden te krijgen, zul je denk ik ook open kaart moeten spelen. Ze zeggen nu welbeschouwd tegen meer ja dan ze eigenlijk vermoeden.
Sterker nog, ik vind zelfs eigenlijk niet dat je dat zo deels bij een ander neer kunt leggen. Het moet jullie keuze zijn, ongeacht wat anderen al dan niet toezeggen, jullie zullen die "last" bij een ja, maar ook bij een nee, moeten dragen. Want stel dat iemand het niet kan nakomen, wat dan? Dan wordt het voor jou dus alsnog zwaarder. En dan? Om volstrekt eerlijke antwoorden te krijgen, zul je denk ik ook open kaart moeten spelen. Ze zeggen nu welbeschouwd tegen meer ja dan ze eigenlijk vermoeden.
maandag 3 juli 2023 om 22:52
Maar ook mét goede afspraken kom je nooit van die last af. Ik heb alleen stiefkinderen en ben binnen ons gezin nooit het primaire aanspreekpunt over kinderzaken. Logisch. Maar zodra wij ons huis verlaten, praat de hele wereld tegen mij als het iets met de kinderen te maken heeft. Het is bizar soms. Laatst: Mijn man bestelt ranja voor de kinderen. De serveerster zegt dat ze dat niet hebben en vraagt aan mij of appelsap ook goed is…Poeszie schreef: ↑03-07-2023 21:51Helemaal eens. Ik zit weer in een groep 8 groepsapp, waarbij de werkende moeder met een universitaire opleiding alleen alle andere moeders heeft deel laten nemen. Geen enkele vader. Nu was dit een tijdelijke, anders had ik gevraagd mijn man er ook bij te zetten. Maar zo gaat het nog wel steeds. Dus je moet denk ik wel echt harde afspraken maken met je man, TO
dinsdag 4 juli 2023 om 08:30
meisje85 schreef: ↑03-07-2023 22:02Vergeet trouwens ook niet wat het 'deels bespreekbaar maken' mogelijk voor invloed heeft gehad op de reactie van familieleden. Je hebt niet gezegd dat je een abortus overweegt. Dat is je goed recht natuurlijk. Maar je familie is dus ook minder doordrongen van de ernst van je dilemma. Ik zou, als je mijn zus of vriendin was, bij een misschien wat sterke angst voor "redden we het straks allemaal wel" in ieder geval een totaal ander gesprek met je voeren dan als je zou zeggen dat je het overweegt niet te houden. Want jouw gevoel gaat wel wat dieper dan iets dat is op te lossen met wat toegezegde oppasdagen.
Sterker nog, ik vind zelfs eigenlijk niet dat je dat zo deels bij een ander neer kunt leggen. Het moet jullie keuze zijn, ongeacht wat anderen al dan niet toezeggen, jullie zullen die "last" bij een ja, maar ook bij een nee, moeten dragen. Want stel dat iemand het niet kan nakomen, wat dan? Dan wordt het voor jou dus alsnog zwaarder. En dan? Om volstrekt eerlijke antwoorden te krijgen, zul je denk ik ook open kaart moeten spelen. Ze zeggen nu welbeschouwd tegen meer ja dan ze eigenlijk vermoeden.
Eens.
dinsdag 4 juli 2023 om 08:53
Dat is nogal een aanname over de familie van TO, over haar man, en over TO! Waarom zou TO geen afspraken kunnen maken met haar man over het aantal werkuren? Dat is vrij normaal anno 2023, zo niet, dan weet TO, carrièrevrouw die ze is, dat vast beter dan wij.kindrebel schreef: ↑03-07-2023 20:22Tuurlijk geeft haar familie om TO. Het punt is meer: vrouwen die geen kinderen willen, worden zelden serieus genomen in die wens. Alles is er op gericht (bewust en onbewust) om voort te planten. Dat zal bij de familie van TO vast niet anders zijn.
Een partner is op papier eerstelijns verantwoordelijk. In de praktijk een stuk minder. Bij het welzijn van het kind kijkt nog altijd iedereen eerst naar de moeder. En zolang een part-timedag van een man nog een papadag heet en mannen zo ongeveer een medaille krijgen als ze een basic zorgztaak vervullen, zou ik er als TO niet op rekenen dat je ervoor kan kiezen dat je 3,5 van de 7 weekdagen niet ‘aan hoeft te staan’.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
