Psyche
alle pijlers
Ik ben zwanger maar ik wil geen kinderen
woensdag 28 juni 2023 om 00:33
Hi allemaal,
Ik zit enorm met iets in m’n maag. Ik ben 38, zwanger, en ik wil niet zwanger zijn. Ik wil geen kinderen. Het probleem is als volgt.
Mijn man wil heel erg graag kinderen. Ik dacht dat ik ze ook wilde dus wij hebben het jaren geprobeerd maar het lukte niet. We zouden net een traject ingaan toen ik alles heb afgeblazen omdat ik me realiseerde dat ik eigenlijk geen kinderen wilde. Dat was een lastige periode in mijn huwelijk maar we kwamen erover heen. En toen… werd ik ineens zwanger. Jullie mogen me veroordelen dat we geen bescherming hebben gebruikt, dat doe ik zelf ook, maar ik dacht dat het niet kon op de natuurlijke manier.
Hoe dan ook, nu zit ik met de gebakken peren. Ik ben 15 weken en ik vind het verschrikkelijk. Elke dag denk ik aan een abortus maar als ik dat doe moet ik tegen iedereen liegen dat het een miskraam was, inclusief man want die gaat nooit akkoord met een abortus (niet alleen omdat hij dit kind heel graag wil maar ook om religieuze redenen). Ik ben zelf ook religieus maar niet zo strict in de leer dus ik ben niet tegen abortus.
De gedachte aan geen kind krijgen lijkt me heerlijk. De gedachte aan een leven met kind verstikt en benauwt me.
Ik heb een enorm schuldgevoel naar m’n man want zijn droom komt uit, en ik wil niet tegen hem liegen. Hij weet dat ik me mentaal niet goed voel en dat ik op zie tegen dit kind maar hij wijt het aan de hormonen. Ik voel me ook schuldig naar andere vrouwen die zo graag willen maar niet zwanger kunnen raken.
God wat een ellende. Ik weet dat jullie geen beslissing voor me kunnen maken maar het voelt al goed om het uit te 'spreken' want ik zit hier al 3 maanden mee.
Ik zit enorm met iets in m’n maag. Ik ben 38, zwanger, en ik wil niet zwanger zijn. Ik wil geen kinderen. Het probleem is als volgt.
Mijn man wil heel erg graag kinderen. Ik dacht dat ik ze ook wilde dus wij hebben het jaren geprobeerd maar het lukte niet. We zouden net een traject ingaan toen ik alles heb afgeblazen omdat ik me realiseerde dat ik eigenlijk geen kinderen wilde. Dat was een lastige periode in mijn huwelijk maar we kwamen erover heen. En toen… werd ik ineens zwanger. Jullie mogen me veroordelen dat we geen bescherming hebben gebruikt, dat doe ik zelf ook, maar ik dacht dat het niet kon op de natuurlijke manier.
Hoe dan ook, nu zit ik met de gebakken peren. Ik ben 15 weken en ik vind het verschrikkelijk. Elke dag denk ik aan een abortus maar als ik dat doe moet ik tegen iedereen liegen dat het een miskraam was, inclusief man want die gaat nooit akkoord met een abortus (niet alleen omdat hij dit kind heel graag wil maar ook om religieuze redenen). Ik ben zelf ook religieus maar niet zo strict in de leer dus ik ben niet tegen abortus.
De gedachte aan geen kind krijgen lijkt me heerlijk. De gedachte aan een leven met kind verstikt en benauwt me.
Ik heb een enorm schuldgevoel naar m’n man want zijn droom komt uit, en ik wil niet tegen hem liegen. Hij weet dat ik me mentaal niet goed voel en dat ik op zie tegen dit kind maar hij wijt het aan de hormonen. Ik voel me ook schuldig naar andere vrouwen die zo graag willen maar niet zwanger kunnen raken.
God wat een ellende. Ik weet dat jullie geen beslissing voor me kunnen maken maar het voelt al goed om het uit te 'spreken' want ik zit hier al 3 maanden mee.
donderdag 29 juni 2023 om 12:22
En zij vindt het een dilemma.
Dan is het dus niet aan een ander om te doen of het geen dilemma is!
donderdag 29 juni 2023 om 22:15
tourmalijn schreef: ↑28-06-2023 23:37Ik heb niet alle berichten gelezen, het zijn er een beetje veel inmiddels. Dus wie weet hebben al meer mensen dit gezegd, maar ik moet dit gewoon even kwijt.
Ik ben zo'n ongewenst kind, en ik ben daar heel, heel erg verknipt door geworden en het heeft mij heel veel lijden bezorgd. Denk: tot suicidaal zijn aan toe. Zet alsjeblieft geen ongewenst kind op de wereld.
hopelijk gaat het beter/goed met je nu.
ik heb gezegd
donderdag 29 juni 2023 om 22:51
Je gaf aan kinderen te willen en je was bereid om het traject in te gaan.
Nu ben je spontaan zwanger geworden en wil je niet meer zwanger zijn.
Zou je ook zo reageren als je zwanger geworden zou zijn via IVF et cetera? Of had je het dan beter kunnen handlen?
Persoonlijk zou ik adviseren te gaan praten met de huisarts (al dan niet in combinatie met FIOM) en zorg dat je hulp krijgt.
Nu ben je spontaan zwanger geworden en wil je niet meer zwanger zijn.
Zou je ook zo reageren als je zwanger geworden zou zijn via IVF et cetera? Of had je het dan beter kunnen handlen?
Persoonlijk zou ik adviseren te gaan praten met de huisarts (al dan niet in combinatie met FIOM) en zorg dat je hulp krijgt.
donderdag 29 juni 2023 om 23:15
Heel heftig, TO. Goed dat je met het FIOM gaat praten. Ik vroeg mezelf af of je evt bereid bent om de zwangerschap wel uit te dragen voor je man en dan evt het kind door hem op laten voeden? Dan is uit elkaar mogelijk ook iets wat daar bij hoort. Wel heel heftig ook. Persoonlijk bekeken zou mijn relatie het niet overleven als mijn partner een door mij zo gewenst kind weg laat halen. Daarmee neem je natuurlijk ook het aspect van ongewenst zijn door de moeder niet weg maar daar zijn miss ook wel mogelijkheden voor qua psychische begeleiding van het kind. Alle mogelijke uitkomsten zijn hoe dan ook verdrietig. Veel sterkte.
donderdag 29 juni 2023 om 23:29
[/quote]
Dat gezegd hebbende wens ik je veel sterkte met je beslissing. Het is niet niks, dat besef ik me wel degelijk. Hoop dat het FIOM je kan helpen in deze.
Dat is een afschuwelijk gevoel wat je voor altijd (hoe hard je er ook in therapie aan werkt) een deuk geeft in je eigenwaarde/zelfvertrouwen. Dat is het tenminste in mijn ervaring met mijn moeder geweest. We hebben nu geen contact meer en zij ziet haar kleinkind van mijn kant ook niet. Omdat ik mijn kind meer gun dan dat gevoel dat we ongewenst/tot last zijn wat zij altijd uitstraalt.Oude_Man_2 schreef: ↑28-06-2023 08:346 weken te laat voor een abortuspil. Hoe langer je wacht, hoe lastiger afbreken wordt.
Ja, je gaat je man verdriet doen. Ja, het zal een dreun in de relatie geven.
Maar je zit een dikke 20 jaar echt vast aan een kind. En enig idee hoe het voor een kind gaat zijn dat zo ongewenst is door de moeder?
Dat gezegd hebbende wens ik je veel sterkte met je beslissing. Het is niet niks, dat besef ik me wel degelijk. Hoop dat het FIOM je kan helpen in deze.
vrijdag 30 juni 2023 om 08:33
Wat erg...tourmalijn schreef: ↑28-06-2023 23:37Ik heb niet alle berichten gelezen, het zijn er een beetje veel inmiddels. Dus wie weet hebben al meer mensen dit gezegd, maar ik moet dit gewoon even kwijt.
Ik ben zo'n ongewenst kind, en ik ben daar heel, heel erg verknipt door geworden en het heeft mij heel veel lijden bezorgd. Denk: tot suicidaal zijn aan toe. Zet alsjeblieft geen ongewenst kind op de wereld.
Only dead fish go with the flow
vrijdag 30 juni 2023 om 18:54
Ik heb veel gehad aan het gesprek met het FIOM, in die zin dat ik nog steeds niet weet wat ik moet doen maar wel meer duidelijkheid heb voor mezelf waar het allemaal vandaan komt en hoe ik erin sta.
Ik ben nog steeds 50-50, ene moment neig ik meer naar abortus, volgende moment denk ik weer: ah er zit al echt een mensje in mijn buik en misschien krijg ik wel spijt. Kortom
Ik zie een leven met een kind gewoon echt niet voor me. En voor het kind lijkt het me ook vreselijk om ongewenst te zijn, ook als ik de verhalen hier lees van ongewenste kinderen (echt verschrikkelijk voor jullie
)
Aan de andere kant denk ik, wie kan een leven met een kind voorstellen als je er nog geen hebt?
Welke keuze ik ook maak, er zitten bij beiden negatieve kanten aan, en er zal bij allebei sprake zijn van spijtgevoelens. Ik wou dat ik zo’n vrouw was die heel duidelijk heel graag kinderen wilde en nu op een roze wolk van blijdschap zat.
Ik ben nog steeds 50-50, ene moment neig ik meer naar abortus, volgende moment denk ik weer: ah er zit al echt een mensje in mijn buik en misschien krijg ik wel spijt. Kortom
Ik zie een leven met een kind gewoon echt niet voor me. En voor het kind lijkt het me ook vreselijk om ongewenst te zijn, ook als ik de verhalen hier lees van ongewenste kinderen (echt verschrikkelijk voor jullie
)Aan de andere kant denk ik, wie kan een leven met een kind voorstellen als je er nog geen hebt?
Welke keuze ik ook maak, er zitten bij beiden negatieve kanten aan, en er zal bij allebei sprake zijn van spijtgevoelens. Ik wou dat ik zo’n vrouw was die heel duidelijk heel graag kinderen wilde en nu op een roze wolk van blijdschap zat.
vrijdag 30 juni 2023 om 19:07
vrijdag 30 juni 2023 om 19:10
Ja heb het er al met m’n man over gehad. Hij weet hoe ik me voel, hij steunt me maar abortus is echt geen optie voor hem. Ook best lastig voor hem, hij is zo blij en ik zit alleen maar te klagen terwijl ik normaal heel positief en enthousiast ben. Hij doet het af als hormonaal (zal ook deels wel zo zijn)123456789TIENeke schreef: ↑30-06-2023 19:07Wat goed dat je het gesprek bent aangegaan met Fiom. Laat het de komende dagen maar even bezinken.. het mooiste is om in gesprek te gaan met je man. (Maar ik heb het idee dat dit geen optie is voor jou)
Hoe is het met de bloeding? Al bij de verloskundige geweest?3
Bloeding was vals alarm
vrijdag 30 juni 2023 om 19:14
Ik herken je gevoel wel. Ik heb voor het kind gekozen en dat pakte goed uit. Wel hele duidelijke afspraken maar ik realiseer me ook dat het heel anders had kunnen zijn.Lalalaikweetniks schreef: ↑30-06-2023 18:54Ik heb veel gehad aan het gesprek met het FIOM, in die zin dat ik nog steeds niet weet wat ik moet doen maar wel meer duidelijkheid heb voor mezelf waar het allemaal vandaan komt en hoe ik erin sta.
Ik ben nog steeds 50-50, ene moment neig ik meer naar abortus, volgende moment denk ik weer: ah er zit al echt een mensje in mijn buik en misschien krijg ik wel spijt. Kortom
Ik zie een leven met een kind gewoon echt niet voor me. En voor het kind lijkt het me ook vreselijk om ongewenst te zijn, ook als ik de verhalen hier lees van ongewenste kinderen (echt verschrikkelijk voor jullie
Aan de andere kant denk ik, wie kan een leven met een kind voorstellen als je er nog geen hebt?
Welke keuze ik ook maak, er zitten bij beiden negatieve kanten aan, en er zal bij allebei sprake zijn van spijtgevoelens. Ik wou dat ik zo’n vrouw was die heel duidelijk heel graag kinderen wilde en nu op een roze wolk van blijdschap zat.
Twee dingen zijn oneindig, het universum, en menselijke domheid. Maar van het universum weet ik het nog niet helemaal zeker. A. Einstein
vrijdag 30 juni 2023 om 19:16
Tanteslankie20 schreef: ↑30-06-2023 19:14Ik herken je gevoel wel. Ik heb voor het kind gekozen en dat pakte goed uit. Wel hele duidelijke afspraken maar ik realiseer me ook dat het heel anders had kunnen zijn.
Kan je hier wat meer over vertellen? Ik snak naar contact met vrouwen die hetzelfde voelen, ik heb alleen maar blije zwangeren om me heen lijkt het. En zoekende naar ervaringsverhalen kom je ook vreselijke dingen tegen
vrijdag 30 juni 2023 om 19:17
Tanteslankie20 schreef: ↑30-06-2023 19:14Ik herken je gevoel wel. Ik heb voor het kind gekozen en dat pakte goed uit. Wel hele duidelijke afspraken maar ik realiseer me ook dat het heel anders had kunnen zijn.
Goede aanvulling voor TO inderdaad, als je er toch voor besluit te gaan, zou ik hele duidelijke afspraken met je man maken, zodat dit voor iedereen een prettige situatie oplevert
vrijdag 30 juni 2023 om 19:36
Dat zou ik ook doen TO. Heel veel in gesprek gaan met je man, maar ook al heel duidelijk naar hem uitdragen dat jij het kind niet wilt.
Ik vind hem zelf ontzettend lastig, laat staan dat je zelf de keuze zou moeten maken onder deze tijdsdruk. Vooral heel goed voelen en inderdaad hele duidelijke afspraken maken.
Ik heb zelf geen kinderwens. En ik denk regelmatig aan de situatie dat ik zwanger wordt door mijn anticonceptie heen. Mijn vriend wilt het ook niet, maar staat er wel voor open als het komt.
Je noemt hele belangrijke punten op. Je vrijheid, niks met kinderen hebben, ga zo door. Stel je man wilt huisvader worden en jij kan veel dagen per week blijven werken..
Een kind zal wel zijn/haar moeder missen, dus het is erg lastig.
Ik werk in de zorg en zie heel veel jongeren die vastlopen door hun thuissituatie. Perfectie bestaat niet. Een goede basis wel. Het begint bij communiceren.
Duidelijke afspraken. Communiceren over je gevoel, je verwachtingen, je hoop, misschien wel je afgunst.
Vriendin heeft de perfecte baby die al 9 uur slaapt. Ander persoon die ik ken heeft een baby die max 4 uur slaapt per dag, constant huilt, 100x naar de huisarts is geweest en overige onderzoeken. Ouders zijn zo gespannen dat ze doordraaien. Relatie staat op het randje. Dit zijn dus 2 hele uitzonderlijke situatie. Maar het kan je overkomen. Tweede situatie was voor mij de eindbeslissing dat ik echt nooit kinderen wil. Ik zou daaraan onderdoor gaan en mezelf kwijtraken.
Ik vind hem zelf ontzettend lastig, laat staan dat je zelf de keuze zou moeten maken onder deze tijdsdruk. Vooral heel goed voelen en inderdaad hele duidelijke afspraken maken.
Ik heb zelf geen kinderwens. En ik denk regelmatig aan de situatie dat ik zwanger wordt door mijn anticonceptie heen. Mijn vriend wilt het ook niet, maar staat er wel voor open als het komt.
Je noemt hele belangrijke punten op. Je vrijheid, niks met kinderen hebben, ga zo door. Stel je man wilt huisvader worden en jij kan veel dagen per week blijven werken..
Een kind zal wel zijn/haar moeder missen, dus het is erg lastig.
Ik werk in de zorg en zie heel veel jongeren die vastlopen door hun thuissituatie. Perfectie bestaat niet. Een goede basis wel. Het begint bij communiceren.
Duidelijke afspraken. Communiceren over je gevoel, je verwachtingen, je hoop, misschien wel je afgunst.
Vriendin heeft de perfecte baby die al 9 uur slaapt. Ander persoon die ik ken heeft een baby die max 4 uur slaapt per dag, constant huilt, 100x naar de huisarts is geweest en overige onderzoeken. Ouders zijn zo gespannen dat ze doordraaien. Relatie staat op het randje. Dit zijn dus 2 hele uitzonderlijke situatie. Maar het kan je overkomen. Tweede situatie was voor mij de eindbeslissing dat ik echt nooit kinderen wil. Ik zou daaraan onderdoor gaan en mezelf kwijtraken.
vrijdag 30 juni 2023 om 20:18
Ik was ook geen type roze wolk zwangere, ik vond het heel spannend en was ook best wel bang dat ik het allemaal niet aan zou kunnen.
Het was ook geen liefde op het eerste gezicht na de geboorte. Ik moest echt wennen en de eerste 3 maanden waren helemaal niet leuk maar vooral eindeloos vermoeiend met inderdaad maar een paar uur slaap per nacht, tot we eindelijk door hadden wat er mis was. En toen de rust eindelijk een beetje kwam na 12 weken was mijn verlof voorbij en moest ik doodop weer aan het werk.
Maar toen was het dieptepunt ook wel geweest, daarna werd het wel leuk! Nu heb ik kinderen waar je mee kunt praten en samen leuke dingen doen en dat is dus echt heel anders. En ze zien opgroeien van nul tot steeds meer is ook echt bijzonder.
Maar goede afspraken met partner over wie wat doet en wanneer je tijd voor jezelf hebt, dat is wel echt heel cruciaal. Laat hem niet wegkomen met zijn snor drukken zoals helaas toch veel mannen doen. En ja
je kind komt wel op 1, zo’n gevoel van ongewenst zijn, dat wil je natuurlijk niemand aandoen. Je kunt alles van vroeger heus nog blijven doen maar alleen niet meer zo vaak.
Het was ook geen liefde op het eerste gezicht na de geboorte. Ik moest echt wennen en de eerste 3 maanden waren helemaal niet leuk maar vooral eindeloos vermoeiend met inderdaad maar een paar uur slaap per nacht, tot we eindelijk door hadden wat er mis was. En toen de rust eindelijk een beetje kwam na 12 weken was mijn verlof voorbij en moest ik doodop weer aan het werk.
Maar toen was het dieptepunt ook wel geweest, daarna werd het wel leuk! Nu heb ik kinderen waar je mee kunt praten en samen leuke dingen doen en dat is dus echt heel anders. En ze zien opgroeien van nul tot steeds meer is ook echt bijzonder.
Maar goede afspraken met partner over wie wat doet en wanneer je tijd voor jezelf hebt, dat is wel echt heel cruciaal. Laat hem niet wegkomen met zijn snor drukken zoals helaas toch veel mannen doen. En ja
je kind komt wel op 1, zo’n gevoel van ongewenst zijn, dat wil je natuurlijk niemand aandoen. Je kunt alles van vroeger heus nog blijven doen maar alleen niet meer zo vaak.
zaterdag 1 juli 2023 om 09:54
Als jij een abortus wil, laat je dan niet tegenhouden door hem. Dat hij het afdoet als iets hormonaals, getuigt bepaald niet van steun en respect naar jou toe.Lalalaikweetniks schreef: ↑30-06-2023 19:10Ja heb het er al met m’n man over gehad. Hij weet hoe ik me voel, hij steunt me maar abortus is echt geen optie voor hem. Ook best lastig voor hem, hij is zo blij en ik zit alleen maar te klagen terwijl ik normaal heel positief en enthousiast ben. Hij doet het af als hormonaal (zal ook deels wel zo zijn)
Bloeding was vals alarm
zaterdag 1 juli 2023 om 10:37
Nee, dit is echt onzin. Kinderen hebben baat bij liefdevolle ouder(s) en iemand die liefdevol voor hen zorgt. En of het nou papa, mama, opa, oma of een fijne oppas is als de ouder(s) aan het werk zijn, dat is allemaal goed.
Soms denk ik ook dat dit de kinderwens voor vrouwen juist zo verstikkend maakt; de gedachte dat de moeder alles moet opgeven en de vader zijn oude leven kan blijven leiden. Je moet het samen doen.
Misschien kan dit dus ook een goed gesprek opleveren met je man: Zou jij het wel willen als je een “traditionele vaderrol” op je kan nemen, en dus bijvoorbeeld evenveel blijft werken? Terwijl je man juist heel sterk in uren achteruit gaat en de “traditionele moederrol” op zich neemt? Expres tussen haakjes want de verdeling is allang niet meer zo zwart/wit in de meeste gezinnen, maar wellicht zou dit voor jullie werken als je man het heel graag wil. Het blijft een dilemma natuurlijk, want ook in een minder traditionele moederrol is het belangrijk om het kind nog steeds te wensen, natuurlijk.
zaterdag 1 juli 2023 om 10:45
Klopt, maar ik vind het wel begrijpelijk. Hij wil dolgraag vader worden, hij wil dit kind heel graag. Bovendien is hij vanuit religieuze overtuiging in principe tegen abortus. Dat is best een moeilijke positie om je vrouw te steunen als ze toch een abortus wil.
zaterdag 1 juli 2023 om 11:11
Lastige situatie
Ik heb geen goed advies behalve je sterkte wensen.
Wat buitenstaanders ook vinden (en of ze religie onzin vinden of niet), jij hebt ermee te dealen. Religie en een man die het kind wil en tegen abortus is. Dat maakt de keuze erg lastig. Zo niet onmogelijk.
Zou hoe moeilijk ook gewoon je eigen hart volgen. En me ook afvragen wat je met je huwelijk wil als jullie elkaar hierin niet vinden
Ik heb geen goed advies behalve je sterkte wensen.
Wat buitenstaanders ook vinden (en of ze religie onzin vinden of niet), jij hebt ermee te dealen. Religie en een man die het kind wil en tegen abortus is. Dat maakt de keuze erg lastig. Zo niet onmogelijk.
Zou hoe moeilijk ook gewoon je eigen hart volgen. En me ook afvragen wat je met je huwelijk wil als jullie elkaar hierin niet vinden
zaterdag 1 juli 2023 om 11:26
Ik zou ook verkennen of het een optie voor jou is om met jouw man hele duidelijke en strenge afspraken te maken over de zorg voor het kind, mocht je besluiten het kind te houden. Het liefst zelfs zwart op wit.
Ik zie het wel gebeuren dat veel zorg alsnog op jou terecht komt "want dat is de taak van de vrouw", "want ik kan dat niet, vrouwen zijn daar nou eenmaal beter in".
Ik zie het wel gebeuren dat veel zorg alsnog op jou terecht komt "want dat is de taak van de vrouw", "want ik kan dat niet, vrouwen zijn daar nou eenmaal beter in".
zaterdag 1 juli 2023 om 12:53
En die begint voor het kind met gewenst zijn, door beide kinderen ouders. Wil een van de twee niet, ga dan alsjeblieft geen kind krijgen.
anoniem_655bb3a5270cd wijzigde dit bericht op 02-07-2023 11:20
2.02% gewijzigd
zaterdag 1 juli 2023 om 14:20
Ik hoefde geen kind, was al 17 jaar samen met mijn man, toen goede vrienden van ons een kind zouden krijgen. Dat maakte iets los bij mijn man. We waren toen 37 en 41. We hadden samen een mooi leven en van wat ik om me heen zag maakte me niet blij. Vermoeiende ouders, jankende kinderen, snot, viezigheid, geen tijd en leven meer hebben. Altijd maar naar het kind voegen etc etc..Lalalaikweetniks schreef: ↑30-06-2023 19:16Kan je hier wat meer over vertellen? Ik snak naar contact met vrouwen die hetzelfde voelen, ik heb alleen maar blije zwangeren om me heen lijkt het. En zoekende naar ervaringsverhalen kom je ook vreselijke dingen tegen
Mij man wilde toch wel graag en we hebben heel veel gesprekken er over gehad. Ook mijn ouders daarin betrokken. Zij wilde graag opa en oma worden en ik was hun 'enige kans'. We hadden afgesproken dat mijn moeder me de eerste maanden bij zou staan, extra uren kraamhulp. Mijn man zou 3 weken vrij nemen. We zouden samen de nachten doen, ik zou 1 dag in het weekend voor mezelf hebben. 1 weekend per maand ging kind logeren bij mijn ouders (vanaf week 5). Ook vriendinnen met kinderen hebben me voorzien van steun en hulp. En alles is eigenlijk zo gegaan. Het scheelt dat we een voorbeeldige zoon kregen, hij sliep door met 7 weken en was een rustig en tevreden kind. Hij is inmiddels 14 en hij weet dat hij me af en toe moet laten, of dat ik er soms even tussenuit ga. Hij weet ook dat dat niks met hem te maken heeft maar alles met mijn karakter. Hij lijkt daarin ook op mij, is bv blij dat hij geen broertje of zusje heeft. Houdt van rust en orde.
Zonder die afspraken was ik er nooit aan begonnen. Het voelde als een veilige en rustige omhelzing al die steun en begrip. Ik moest er wel voor zorgen dat ik het uit handen kon geven. Maar mijn ouders zijn geweldige mensen (mijn moeder is helaas overleden dit jaar) op wie ik volledig kan vertrouwen. Zoon gaat ook gerust met opa of papa een paar dagen op vakantie. Kan ik lekker tijd aan mezelf besteden. Niemand vindt het gek want ze kennen en weten dat ik snel overprikkeld ben. Zoon groeit op met allemaal lieve mensen om zich heen. Heeft fijne vrienden, een fijn en veilig thuis en is heel zelfstandig. Een heerlijk jong waar ik gek op ben. En velen met mij.
Is/was het pittig? Ja, ook. Maar ik kan oprecht zeggen dat ik het zo weer zou doen. Ik zorg het meest voor hem (vader heeft drukke baan) maar mijn vertrouwde omgeving is er ook. Nog steeds. En dat helpt echt.
En er zitten ook veel voordelen aan het hebben van 1 kind. Nooit ruzie op de achterbank van de auto. Makkelijk ergens onder te brengen. Geen gegil etc... dat vindt hij trouwens zelf ook erg prettig.
Ik voel echt met je mee. Het is niet niks, een mens op aarde zetten. Maak je angsten en bezwaren bekend. Vooral ook aan je vertrouwde omgeving. Als ze van je houden en het beste met je voorhebben zullen ze je stuenen. Emotioneel maar ook vooral praktisch. Wat je keuze ook gaat zijn.
Sterkte. En als je vragen hebt.....
Twee dingen zijn oneindig, het universum, en menselijke domheid. Maar van het universum weet ik het nog niet helemaal zeker. A. Einstein
zaterdag 1 juli 2023 om 14:40
Je maakt je zorgen over je carrière, maar je man kan ook de zorg op zich nemen. Je hoeft toch niet minder te werken?
Een kind neem je ook makkelijk met je mee bij familiebzoek en vrienden. Kan ook makkelijk logeren. Bij mij werd het pas lastig met twee.
Vraag eens aan je man wat hij er allemaal voor "op" wil geven. Schrijf desnoods afspraken op.
Heb je een scheiding over voor je abortus? Mijn man zou, denk ik, van mij zijn gescheiden als ik een kind zou laten hebben aborteren.
Een kind neem je ook makkelijk met je mee bij familiebzoek en vrienden. Kan ook makkelijk logeren. Bij mij werd het pas lastig met twee.
Vraag eens aan je man wat hij er allemaal voor "op" wil geven. Schrijf desnoods afspraken op.
Heb je een scheiding over voor je abortus? Mijn man zou, denk ik, van mij zijn gescheiden als ik een kind zou laten hebben aborteren.
zaterdag 1 juli 2023 om 14:40
Wat een moeilijke situatie TO.
Volgens mij ontkom je er niet aan om stelliger te zijn bij je man. Je zal echt duidelijk moeten zijn dat het niet hormonaal is, maar dat je dit écht niet wil. Het is overigens ook niet helemaal eerlijk van hem, om het als hormonaal af te doen, terwijl jullie notabene tijden geleden al weloverwogen hebben besloten geen kind te willen. Wat zegt hij daarover dan, dat is niet ineens vergeten toch?
Ik zou trouwens hoe dan ook met iemand gaan praten, als je eenmaal je beslissing hebt genomen en alles achter de rug is. Want ik zou mezelf ook wel afvragen waarom ik jaren heb geprobeerd en bijna een traject ingegaan ben om een kind te krijgen, terwijl ik diep van binnen die wens helemaal niet heb.
En ik schrijf het allemaal op de manier waarop ik het schrijf, omdat ik in jouw verhalen eigenlijk overal doorheen lees dat je geen kind wil.
Sterkte.
Volgens mij ontkom je er niet aan om stelliger te zijn bij je man. Je zal echt duidelijk moeten zijn dat het niet hormonaal is, maar dat je dit écht niet wil. Het is overigens ook niet helemaal eerlijk van hem, om het als hormonaal af te doen, terwijl jullie notabene tijden geleden al weloverwogen hebben besloten geen kind te willen. Wat zegt hij daarover dan, dat is niet ineens vergeten toch?
Ik zou trouwens hoe dan ook met iemand gaan praten, als je eenmaal je beslissing hebt genomen en alles achter de rug is. Want ik zou mezelf ook wel afvragen waarom ik jaren heb geprobeerd en bijna een traject ingegaan ben om een kind te krijgen, terwijl ik diep van binnen die wens helemaal niet heb.
En ik schrijf het allemaal op de manier waarop ik het schrijf, omdat ik in jouw verhalen eigenlijk overal doorheen lees dat je geen kind wil.
Sterkte.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
