Ik heb losgelaten, maar nu het andere uiterste?

In heb begin van dit jaar zat een aantal dingen binnen mijn vriendinnenclubje mij nogal dwars. Geen verkeerde dingen, maar juist de dingen die single meiden doen. Lekker stappen, achter de mannen aan, helemaal los gaan. We zaten het liefst iedere dag in de kroeg met elkaar en het kon niet gek genoeg. Er ontstond een houding van 'kijk mij eens populair zijn'. Ondertussen werd er natuurlijk ook flink geroddeld. Of dit niet verkeerd is, kun je je afvragen... Ik weet zeker dat er geen kwade bedoelingen achter zaten, maar iedereen had wel z'n mening klaar over dingen en zei dat dan ook. Ik wilde er altijd bij zijn, want was ook bang dat ik iets zou missen als ik er niet was. Eigenlijk voelde ik me opgejaagd en deed ik dingen die ik niet echt wilde, maar dat had ik toen nog niet door...



Ik trok deze levenstijl eigenlijk niet meer en begon me ook een beetje te irriteren aan het gedrag van bepaalde mensen, Niet zozeer aan mijn vriendinnen, maar mensen die er ook steeds meer bij waren. Ik vond dingen vaak ook oppervlakking. Het ging eigenlijk nergens meer over, terwijl ik wel van een goed gesprek hou. Dat kan ik wel met mijn vriendinnen, maar niet in die kroeg-setting als iedereen van dat populaire gedrag vertoont. Verder was het als het ging om het geklets net een wespennest geworden.



In die tijd had ik veel stress op m'n werk, en ook qua gezondheid zat ik even niet zo lekker in m'n vel, had een infectie waar ik maar moeilijk vanaf kwam, dus ik besloot het een tijdje rustiger aan te doen. Ik wilde niet meer zoveel in de kroeg hangen. Ik besloot voor mezelf te kiezen en wilde graag de rust vinden.



Dat was even moeilijk, even door de zure appel heenbijten zeg maar, maar het is me gelukt!!!! Ik hoef nu niet meer zo nodig altijd uit want wat gebeurt er nou voor ramp als ik er niet ben?? Als ik lekker thuis wil blijven, zoals vanavond, dan doe ik dat. Als ik zin heb om wel weg te gaan, dan doe ik dat! Ik vermaak me echt prima, ben van mening dat ik niet alles aan iedereen hoef te vertellen en ook dingen voor mezelf kan houden.



In het begin kreeg ik daar veel vragen over: want wat was er toch met mij aan de hand dat ik niet zo vaak meer uitging?? Maar dat is nu ook voorbij en 'geaccepteerd'. Als ik er wel bij ben, is het erg leuk en is iedereen blij dat ik er ben. Eigenlijk vind ik dat het wel goed voor elkaar heb nu. Ik heb het er ook over gehad met vriendinnen die nog wel een 'losgeslagen' levenstijl hebben, en zij zijn eigenlijk doodongelukkig en denken er wel over na om ook een tijdje weg te blijven.



Wat is nu het probleem, zul je je misschien afvragen?? Het probleem is dat ik nu steeds minder zin krijg om nog uit te gaan. Het bevalt me eigenlijk wel goed zo en als ik wel in de kroeg ben, vind ik het vaak helemaal niet meer zo leuk. Vooral op zaterdagavond. Dan denk ik: wat doe ik hier? En dan ga ik maar weer weg. Dan ben ik volgens mij ook geen leuk gezelschap.

Ik denk dat ik het stappen aan het verleren ben. Ik heb gewoon geen zin om tot diep in de nacht in de kroeg te zitten. En nu ik dingen eindelijk heb losgelaten en m'n eigen gang wil gaan, heb ik wel zo'n soort angst dat het invloed gaat hebben op m'n sociale leven. Ik moet natuurlijk wel dingen onderhouden en ik sla wel een beetje door naar het andere uiterste. Dat wil ik ook niet.



Hoe kan ik zorgen dat ik een goede balans vind. Dus zowel kiezen voor mezelf, als ongedwongen lol maken met m'n vriendinnen???