Psyche
alle pijlers
Ik kan mijn gezicht en haar niet accepteren
maandag 9 maart 2009 om 05:28
Hallo,
De titel zal wel een beetje raar overkomen maar het is eigenlijk wel waar het op staat. Ik heb niet zo'n mooi gezicht en dun haar en ik kan niet goed leven met die combinatie, ik ben er eigenlijk elke dag, uur, minuut & seconde mee bezig en het maakt me erg moe.
Ik ben er heel erg onzeker door. Vroeger durfde ik mensen niet eens aan te kijken en had ik straatangst vanwege mijn uiterlijk. Dat is gelukkig wel voorbij maar elke dag weer sta ik op en voel ik me bij het tandenpoetsen zo teleurgesteld dat de nacht het wéér niet heeft kunnen veranderen in een ietsje symmetrischer, aangenamer gezicht met ietsje voller haar..
Voor mijn gevoel past mijn gezicht niet bij hoe ik ben; het ziet er ouder en heel anders uit dan hoe ik me voel van binnen.
Tsja, wat kan ik doen? De enige oplossing (plastische chirurgie daargelaten) is accepteren. Maar hoe doe ik dat? Het lukt me niet en hoe zal het me ooit gaan lukken?
Het is gewoon een objectief feit dat het geen mooi gezicht is; het is dus geen verbeelding van mij. Misschien zie ik het zelf wel ietsje erger dan anderen, maar feit blijft dat je het niet knap kunt noemen.
Op zich moet daar mee te leven zijn toch? Ik ken genoeg mensen die niet knap zijn en het wel goed voor elkaar hebben, en er volgens mij ook niet constant bij stilstaan dat ze niet knap zijn, zoals ik.
Op zich kom ik de dagen tegenwoordig wel goed door.
Maarja, af en toe wordt het me gewoon te veel en heb ik een soort terugval waarbij ik weer angst krijg om naar buiten te gaan, mensen te moeten lastigvallen met mijn lelijkheid. Vooral als ik wordt afgewezen, of als een jongen bijvoorbeeld spijt krijgt omdat hij een keer met me heeft gezoend, maar me daarna in daglicht ziet en zich bedenkt.
Ik weet gewoon niet hoe ik het moet doen, zal ik ooit nog een vriend vinden (heb 1 relatie gehad, ben nu al een aantal jaar single), zal ik ooit volledig zonder gebogen hoofd en kin vooruit over straat kunnen lopen, zal ik ooit een week kunnen leven zonder dat mensen vragen of ik moe of verdrietig ben (ik heb 'hangogen' in 'ruststand'; ook als ik in een prima bui ben)?
Ik vind mezelf eerlijk gezegd een leuke meid, ben tevreden met wat ik doe en wat ik kan. Maar door mijn gezicht heb ik steeds het gevoel dat het er allemaal niets toe doet. Uiteindelijk wil elke jongen toch wel een leuke vriendin met op z'n minst een aangenaam gezicht (er zijn best veel mensen die niet echt knap zijn, maar toch er leuk uitzien; onder die categorie val ik dus zelfs niet).
Ik weet niet zo goed wat ik hiermee wil, misschien tips van mensen die niet knap zijn maar daar niet zoveel hinder van ondervinden als ik?
Tsja, morgen weer een dag en die wordt best goed, maar er zal altijd een donkere schaduw overheen hangen.
Bestonden er maar geen spiegels, of geen ogen, of tsja.. geen lelijke gezichten en hopeloos haar zoals het mijne.
De titel zal wel een beetje raar overkomen maar het is eigenlijk wel waar het op staat. Ik heb niet zo'n mooi gezicht en dun haar en ik kan niet goed leven met die combinatie, ik ben er eigenlijk elke dag, uur, minuut & seconde mee bezig en het maakt me erg moe.
Ik ben er heel erg onzeker door. Vroeger durfde ik mensen niet eens aan te kijken en had ik straatangst vanwege mijn uiterlijk. Dat is gelukkig wel voorbij maar elke dag weer sta ik op en voel ik me bij het tandenpoetsen zo teleurgesteld dat de nacht het wéér niet heeft kunnen veranderen in een ietsje symmetrischer, aangenamer gezicht met ietsje voller haar..
Voor mijn gevoel past mijn gezicht niet bij hoe ik ben; het ziet er ouder en heel anders uit dan hoe ik me voel van binnen.
Tsja, wat kan ik doen? De enige oplossing (plastische chirurgie daargelaten) is accepteren. Maar hoe doe ik dat? Het lukt me niet en hoe zal het me ooit gaan lukken?
Het is gewoon een objectief feit dat het geen mooi gezicht is; het is dus geen verbeelding van mij. Misschien zie ik het zelf wel ietsje erger dan anderen, maar feit blijft dat je het niet knap kunt noemen.
Op zich moet daar mee te leven zijn toch? Ik ken genoeg mensen die niet knap zijn en het wel goed voor elkaar hebben, en er volgens mij ook niet constant bij stilstaan dat ze niet knap zijn, zoals ik.
Op zich kom ik de dagen tegenwoordig wel goed door.
Maarja, af en toe wordt het me gewoon te veel en heb ik een soort terugval waarbij ik weer angst krijg om naar buiten te gaan, mensen te moeten lastigvallen met mijn lelijkheid. Vooral als ik wordt afgewezen, of als een jongen bijvoorbeeld spijt krijgt omdat hij een keer met me heeft gezoend, maar me daarna in daglicht ziet en zich bedenkt.
Ik weet gewoon niet hoe ik het moet doen, zal ik ooit nog een vriend vinden (heb 1 relatie gehad, ben nu al een aantal jaar single), zal ik ooit volledig zonder gebogen hoofd en kin vooruit over straat kunnen lopen, zal ik ooit een week kunnen leven zonder dat mensen vragen of ik moe of verdrietig ben (ik heb 'hangogen' in 'ruststand'; ook als ik in een prima bui ben)?
Ik vind mezelf eerlijk gezegd een leuke meid, ben tevreden met wat ik doe en wat ik kan. Maar door mijn gezicht heb ik steeds het gevoel dat het er allemaal niets toe doet. Uiteindelijk wil elke jongen toch wel een leuke vriendin met op z'n minst een aangenaam gezicht (er zijn best veel mensen die niet echt knap zijn, maar toch er leuk uitzien; onder die categorie val ik dus zelfs niet).
Ik weet niet zo goed wat ik hiermee wil, misschien tips van mensen die niet knap zijn maar daar niet zoveel hinder van ondervinden als ik?
Tsja, morgen weer een dag en die wordt best goed, maar er zal altijd een donkere schaduw overheen hangen.
Bestonden er maar geen spiegels, of geen ogen, of tsja.. geen lelijke gezichten en hopeloos haar zoals het mijne.
zondag 15 maart 2009 om 21:05
Jezus Princesse.....wat een vreselijke opmerking, brrrr...
Evidenza, weet jij hoe het is om lelijk te zijn? En je weet dat er lelijke mensen zijn. Misschien ben je heel je leven gemiddeld geweest, of knap, maar als je een lelijke periode hebt doorgemaakt dan weet je dat dat je ernstig tegen kunt zitten.
BDD vind ik niet snel aan de orde. Er zijn gewoon lelijke mensen. Als Doutzen Kroes zichzelf lelijk vindt, dan is er iets mis. Maar helaas is niet iedereen knap, zelfs niet een beetje.
Ik begrijp wel wat er bedoeld wordt met 'naar niveau kleden'. Heel eerlijk, en niet fraai: ik heb het ook weleens gedacht. Zo van: sja, al draagt een aap een gouden ring...Maar ok, niet netjes maar heel mooie vrouwen komen met zoveel weg. Al zou ik weer wel voor opvallende en sterke kleuren kiezen (rood bijvoorbeeld) zodat je wel overkomt zeg maar.
TO, aan je haar en puistjes kun je wat doen. Kledingstijl ook, beetje bruinen onder de zonnebank eventueel, schoonheidsspecialiste, eens naar een visagiste gaan en kleuradviezen kunnen ook. Da's zonder het snijgedeelte. Kun je al een end mee komen. Uiterlijk mag dan niet het allerbelangrijkste zijn, maar het is ook niet onbelangrijk.
Evidenza, weet jij hoe het is om lelijk te zijn? En je weet dat er lelijke mensen zijn. Misschien ben je heel je leven gemiddeld geweest, of knap, maar als je een lelijke periode hebt doorgemaakt dan weet je dat dat je ernstig tegen kunt zitten.
BDD vind ik niet snel aan de orde. Er zijn gewoon lelijke mensen. Als Doutzen Kroes zichzelf lelijk vindt, dan is er iets mis. Maar helaas is niet iedereen knap, zelfs niet een beetje.
Ik begrijp wel wat er bedoeld wordt met 'naar niveau kleden'. Heel eerlijk, en niet fraai: ik heb het ook weleens gedacht. Zo van: sja, al draagt een aap een gouden ring...Maar ok, niet netjes maar heel mooie vrouwen komen met zoveel weg. Al zou ik weer wel voor opvallende en sterke kleuren kiezen (rood bijvoorbeeld) zodat je wel overkomt zeg maar.
TO, aan je haar en puistjes kun je wat doen. Kledingstijl ook, beetje bruinen onder de zonnebank eventueel, schoonheidsspecialiste, eens naar een visagiste gaan en kleuradviezen kunnen ook. Da's zonder het snijgedeelte. Kun je al een end mee komen. Uiterlijk mag dan niet het allerbelangrijkste zijn, maar het is ook niet onbelangrijk.
zondag 15 maart 2009 om 23:20
Dat doe ik ook, opvallende kleuren, en coordineren, dus rode riem, rode trui, rood tasje et cetera.
Gewoon uitstralen dat je schijt hebt wat men van je denkt. Dat toont karakter en kan je toch aantrekkelijk maken, in ieder geval voor degene die niet oppervlakkig zijn.
Jezelf lelijk vinden is nog een taboe kennelijk.
'Of je zeurt of je hebt bbd of het is een smoes om andere problemen niet aan te pakken...'
En dat terwijl er gewoon feiten zijn neergelegd, assymetrisch gezicht, slecht haar, acne etc...
Gewoon uitstralen dat je schijt hebt wat men van je denkt. Dat toont karakter en kan je toch aantrekkelijk maken, in ieder geval voor degene die niet oppervlakkig zijn.
Jezelf lelijk vinden is nog een taboe kennelijk.
'Of je zeurt of je hebt bbd of het is een smoes om andere problemen niet aan te pakken...'
En dat terwijl er gewoon feiten zijn neergelegd, assymetrisch gezicht, slecht haar, acne etc...
maandag 16 maart 2009 om 15:58
quote:patience schreef op 15 maart 2009 @ 23:20:
Dat doe ik ook, opvallende kleuren, en coordineren, dus rode riem, rode trui, rood tasje et cetera.
Gewoon uitstralen dat je schijt hebt wat men van je denkt. Dat toont karakter en kan je toch aantrekkelijk maken, in ieder geval voor degene die niet oppervlakkig zijn.
Jezelf lelijk vinden is nog een taboe kennelijk.
'Of je zeurt of je hebt bbd of het is een smoes om andere problemen niet aan te pakken...'
En dat terwijl er gewoon feiten zijn neergelegd, assymetrisch gezicht, slecht haar, acne etc...
Nou, dan kleed je je toch helemaal niet naar je "niveau"? Want nu zeg je dat je flink uitpakt met kleuren en accesoires en dat je schijt hebt aan wat men denkt.
Jezelf lelijk vinden vind ik helemaal geen taboe. Dat is zelfs vrij objectief te constateren. Erin blijven hangen en elke seconde van de dag ermee bezig zijn vind ik weer het andere uiterste. Want het is nu eenmaal een voldongen feit. Je kan er tot een bepaalde hoogte wat aan doen en dan houdt het op. Dan mag je best een sippen van mij dat je liever errug knap was geweest en eens een offday hebben, maar er een levenshouding van maken gaat mij gewoon vele bruggen te ver.
Dat doe ik ook, opvallende kleuren, en coordineren, dus rode riem, rode trui, rood tasje et cetera.
Gewoon uitstralen dat je schijt hebt wat men van je denkt. Dat toont karakter en kan je toch aantrekkelijk maken, in ieder geval voor degene die niet oppervlakkig zijn.
Jezelf lelijk vinden is nog een taboe kennelijk.
'Of je zeurt of je hebt bbd of het is een smoes om andere problemen niet aan te pakken...'
En dat terwijl er gewoon feiten zijn neergelegd, assymetrisch gezicht, slecht haar, acne etc...
Nou, dan kleed je je toch helemaal niet naar je "niveau"? Want nu zeg je dat je flink uitpakt met kleuren en accesoires en dat je schijt hebt aan wat men denkt.
Jezelf lelijk vinden vind ik helemaal geen taboe. Dat is zelfs vrij objectief te constateren. Erin blijven hangen en elke seconde van de dag ermee bezig zijn vind ik weer het andere uiterste. Want het is nu eenmaal een voldongen feit. Je kan er tot een bepaalde hoogte wat aan doen en dan houdt het op. Dan mag je best een sippen van mij dat je liever errug knap was geweest en eens een offday hebben, maar er een levenshouding van maken gaat mij gewoon vele bruggen te ver.
dinsdag 17 maart 2009 om 00:21
Hoi,
Eh, lelijk zijn. Weet je zeker dat je het bent. Ik bedoel een aantal zaken zijn feiten, asymetrisch gezicht, dun haar acne. Maar mijn gezicht is ook asymetrisch mijn tanden staan scheef, ik heb een neus met bochel, grote oren die voor de helft flaporen zijn....wat voor neus en oren heb jij? Misschien zijn de jouwe wel leuk...
Maar al die losse feiten kunnen evengoed nog een leuk geheel vormen en voor sommige mannen ook nog aantrekkelijk (bij mij wel).
Wat goed werkt voor je zelfvertrouwen op dat gebied is je zelf inschrijven op een datingsite. Geheid dat je reaktie's krijgt en dat heel veel heren je stiekem wel leuk vinden.
Gutenacht freunde
Eh, lelijk zijn. Weet je zeker dat je het bent. Ik bedoel een aantal zaken zijn feiten, asymetrisch gezicht, dun haar acne. Maar mijn gezicht is ook asymetrisch mijn tanden staan scheef, ik heb een neus met bochel, grote oren die voor de helft flaporen zijn....wat voor neus en oren heb jij? Misschien zijn de jouwe wel leuk...
Maar al die losse feiten kunnen evengoed nog een leuk geheel vormen en voor sommige mannen ook nog aantrekkelijk (bij mij wel).
Wat goed werkt voor je zelfvertrouwen op dat gebied is je zelf inschrijven op een datingsite. Geheid dat je reaktie's krijgt en dat heel veel heren je stiekem wel leuk vinden.
Gutenacht freunde
dinsdag 17 maart 2009 om 04:40
Hallo,
Tsja het maakt wel wat los zie ik.
Maar Evidenza gelukkig kan ik je vertellen dat ik wel wat van mijn leven maak.
Ik doe een geweldige studie, ben momenteel op uitwisseling in een exotisch land en heb leuke toekomstplannen waar ik vol anticipatie naar uitkijk.
Ben ook erg tevreden met wat ik doe, ik ontwikkel mezelf in veel dingen, zowel op professioneel als op persoonlijk gebied (speel goed piano, spreek een aantal talen, ben ook nog eens goed in sport en train mijn sociale vaardigheden en word daar ook steeds beter in op mijn werk, of nouja, bijbaan ).
En zo wel meer.
En aan de anderen: Ik kleed me dus ook leuk, ga naar de zonnebank, gebruik goede make-up, echt ik haal bijna het meeste eruit (zit nu wel serieus na te denken over die extensions.. )
En toch... af en toe dus echt een offday zoals ik zei (dus nee ik ZWELG er niet elke dag in, maar tsja het is inderdaad zeker wel elke dag aanwezig, moet ik toegeven).
Maar het kan me dus af en toe ontzettend in de weg zitten, dat ik ineens denk hoe durf ik mezelf zo te vertonen, etc?
En het is ook gewoon zo dat er op mijn leeftijd nog heel veel wordt gepraat van "zo hee, die is lekker" of dus inderdaad "sjezus die zou ik met een zak eroverheen nog niet doen" (of iets anders in wat voor bewoording dan ook wat daarop neerkomt).
En dan voel ik dus een steek in mijn hart omdat ik gewoon weet dat mensen dat ook wel eens over mij zeggen. Ben nu inderdaad wel de leeftijd voorbij dat het in je gezicht gezegd wordt (ook vaak mogen meemaken, TRAUMA), maar toch, je mérkt het.
Het is gewoon moeilijk in de 'buitenwereld'. Lekker binnen in huis doe ik het graag, hakken aan, rechte rug, kin vooruit.
Maar hup de voordeur uit, een paar keer oogcontact en ik zak langzaam terug in de gebogen-schouders-ogen-naar-de-grond-verstop-routine..
En Jane, ja ik weet zeker dat ik best lelijk ben.
Met wat hulp KAN ik er best leuk uitzien (stijltang, make-up, zonnebank, outfitje, etceeeetera), maar een zuchtje wind of een drupje regen of een sportsessie en het spoelt/waait/zweet er allemaal af samen met mijn eigenwaarde.
Enfin,
weet gewoon niet hoe ik dat ga overwinnen. Ik ben al jaren bezig met vechten, ben ook al mijlenver gekomen uit echt een HEEL diep dal (de straatvrees), maar ik heb nu een soort stagnatie-gevoel. Dat het gewoon niet beter gaat worden dan dit en dat ik dus toch altijd spiegels met verdriet associeer..
Geloof me, de actie zit erin, ik voel de jalapeño zitten daar in m'n achterste (zit nu in México ) maarrrr ik vlieg nu keer op keer tegen dezelfde muur op..
Maar wie weet, misschien breekt ie na een paar harde beuken..
Tsja het maakt wel wat los zie ik.
Maar Evidenza gelukkig kan ik je vertellen dat ik wel wat van mijn leven maak.
Ik doe een geweldige studie, ben momenteel op uitwisseling in een exotisch land en heb leuke toekomstplannen waar ik vol anticipatie naar uitkijk.
Ben ook erg tevreden met wat ik doe, ik ontwikkel mezelf in veel dingen, zowel op professioneel als op persoonlijk gebied (speel goed piano, spreek een aantal talen, ben ook nog eens goed in sport en train mijn sociale vaardigheden en word daar ook steeds beter in op mijn werk, of nouja, bijbaan ).
En zo wel meer.
En aan de anderen: Ik kleed me dus ook leuk, ga naar de zonnebank, gebruik goede make-up, echt ik haal bijna het meeste eruit (zit nu wel serieus na te denken over die extensions.. )
En toch... af en toe dus echt een offday zoals ik zei (dus nee ik ZWELG er niet elke dag in, maar tsja het is inderdaad zeker wel elke dag aanwezig, moet ik toegeven).
Maar het kan me dus af en toe ontzettend in de weg zitten, dat ik ineens denk hoe durf ik mezelf zo te vertonen, etc?
En het is ook gewoon zo dat er op mijn leeftijd nog heel veel wordt gepraat van "zo hee, die is lekker" of dus inderdaad "sjezus die zou ik met een zak eroverheen nog niet doen" (of iets anders in wat voor bewoording dan ook wat daarop neerkomt).
En dan voel ik dus een steek in mijn hart omdat ik gewoon weet dat mensen dat ook wel eens over mij zeggen. Ben nu inderdaad wel de leeftijd voorbij dat het in je gezicht gezegd wordt (ook vaak mogen meemaken, TRAUMA), maar toch, je mérkt het.
Het is gewoon moeilijk in de 'buitenwereld'. Lekker binnen in huis doe ik het graag, hakken aan, rechte rug, kin vooruit.
Maar hup de voordeur uit, een paar keer oogcontact en ik zak langzaam terug in de gebogen-schouders-ogen-naar-de-grond-verstop-routine..
En Jane, ja ik weet zeker dat ik best lelijk ben.
Met wat hulp KAN ik er best leuk uitzien (stijltang, make-up, zonnebank, outfitje, etceeeetera), maar een zuchtje wind of een drupje regen of een sportsessie en het spoelt/waait/zweet er allemaal af samen met mijn eigenwaarde.
Enfin,
weet gewoon niet hoe ik dat ga overwinnen. Ik ben al jaren bezig met vechten, ben ook al mijlenver gekomen uit echt een HEEL diep dal (de straatvrees), maar ik heb nu een soort stagnatie-gevoel. Dat het gewoon niet beter gaat worden dan dit en dat ik dus toch altijd spiegels met verdriet associeer..
Geloof me, de actie zit erin, ik voel de jalapeño zitten daar in m'n achterste (zit nu in México ) maarrrr ik vlieg nu keer op keer tegen dezelfde muur op..
Maar wie weet, misschien breekt ie na een paar harde beuken..
dinsdag 17 maart 2009 om 16:38
He, rot voor je joh!
Ik denk dat je beste maar alle negatieve gevoelens die je hebt of krijgt als je aan je''lelijkheid' denkt maar gewoon moet laten komen. Voel ze. Probeer ze niet weg te duwen want ze zijn er nou eenmaal. Misschien dat als je daar doorheen bent gegaan je het allemaal wat ruimer kunt bekijken.
Ik denk dat je beste maar alle negatieve gevoelens die je hebt of krijgt als je aan je''lelijkheid' denkt maar gewoon moet laten komen. Voel ze. Probeer ze niet weg te duwen want ze zijn er nou eenmaal. Misschien dat als je daar doorheen bent gegaan je het allemaal wat ruimer kunt bekijken.
