Psyche
alle pijlers
Ik kan nooit plaatsen wat ik zie
zondag 8 december 2024 om 07:09
Geen idee wat ik met dit topic wil. Herkenning zou leuk zijn, maar ik vrees eigenlijk al mijn hele leven dat ik de enige hierin ben. Misschien tips om hiermee om te gaan?
Als ik iets zie, kan ik eigenlijk nooit plaatsen wat het is. Ook lijk ik niet goed logisch te kunnen nadenken, waardoor ik altijd iets anders zie dan anderen en me een outsider voel. Enkele voorbeelden:
- Ik zat eens in de bus in België. Het was 's ochtends vroeg en we reden langs een heideveld. Er waren veel van die mistbanken, maar ik dacht dat het allemaal meren waren. Pas toen ik tegen mijn medereiziger zei dat het mooi was, al die meren, moest zij lachen en zei dat het mist was. Het is nu jaren terug maar ik schaam me nog dood.
- Op de terugweg van mijn werk fiets ik altijd langs een fabriek in een open veld. Die fabriek heeft een soort enorme schoorsteen met allemaal ramen. Ik heb jaren gedacht dat die schoorsteen mijn appartementencomplex was dat ik in de verte zag. Alsof ik geen perspectief zie bijna.
- Ik ben een soort gezichtsblind. Als mijn buren een nieuwe jas aan hebben, herken ik ze niet meer. Ik groet uit voorzorg maar iedereen die ik tegenkom en me aankijkt, omdat het iemand zou kunnen zijn die ik ken, maar niet herken.
- Vaak zie ik iets gebeuren dat me enorm verontrust. Intussen heb ik geleerd naar anderen in mijn omgeving te kijken. Als het hen niet verontrust, weet ik dat het aan mij ligt en negeer ik het verder. Bijvoorbeeld een vliegtuig dat te snel lijkt te dalen of zo.
Ik heb sinds begin dit jaar een diagnose ASS, kan het hiermee te maken hebben? Hoewel de mensen die ik ken met ASS dit niet herkennen.
Als ik iets zie, kan ik eigenlijk nooit plaatsen wat het is. Ook lijk ik niet goed logisch te kunnen nadenken, waardoor ik altijd iets anders zie dan anderen en me een outsider voel. Enkele voorbeelden:
- Ik zat eens in de bus in België. Het was 's ochtends vroeg en we reden langs een heideveld. Er waren veel van die mistbanken, maar ik dacht dat het allemaal meren waren. Pas toen ik tegen mijn medereiziger zei dat het mooi was, al die meren, moest zij lachen en zei dat het mist was. Het is nu jaren terug maar ik schaam me nog dood.
- Op de terugweg van mijn werk fiets ik altijd langs een fabriek in een open veld. Die fabriek heeft een soort enorme schoorsteen met allemaal ramen. Ik heb jaren gedacht dat die schoorsteen mijn appartementencomplex was dat ik in de verte zag. Alsof ik geen perspectief zie bijna.
- Ik ben een soort gezichtsblind. Als mijn buren een nieuwe jas aan hebben, herken ik ze niet meer. Ik groet uit voorzorg maar iedereen die ik tegenkom en me aankijkt, omdat het iemand zou kunnen zijn die ik ken, maar niet herken.
- Vaak zie ik iets gebeuren dat me enorm verontrust. Intussen heb ik geleerd naar anderen in mijn omgeving te kijken. Als het hen niet verontrust, weet ik dat het aan mij ligt en negeer ik het verder. Bijvoorbeeld een vliegtuig dat te snel lijkt te dalen of zo.
Ik heb sinds begin dit jaar een diagnose ASS, kan het hiermee te maken hebben? Hoewel de mensen die ik ken met ASS dit niet herkennen.
Adieu les cons!
zondag 8 december 2024 om 07:31
Tijdens het lezen van je OP dacht ik: klinkt als ASS. Dus je diagnose verbaast me niet.
Moeite met betekenisverlening is een kenmerk dat bij ASS kan horen en zo klinkt jouw verhaal.
Heb je na je diagnose iets van psycho-educatie gehad? Daar kun je, als het goed is, prima uitvogelen hoe de ASS zich in jouw specifieke geval uit.
Moeite met betekenisverlening is een kenmerk dat bij ASS kan horen en zo klinkt jouw verhaal.
Heb je na je diagnose iets van psycho-educatie gehad? Daar kun je, als het goed is, prima uitvogelen hoe de ASS zich in jouw specifieke geval uit.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zondag 8 december 2024 om 07:36
Ik heb inderdaad psycho-educatie gehad. Er zijn daarbij een heleboel dingen besproken, maar dit toevallig niet.Solomio schreef: ↑08-12-2024 07:31Tijdens het lezen van je OP dacht ik: klinkt als ASS. Dus je diagnose verbaast me niet.
Moeite met betekenisverlening is een kenmerk dat bij ASS kan horen en zo klinkt jouw verhaal.
Heb je na je diagnose iets van psycho-educatie gehad? Daar kun je, als het goed is, prima uitvogelen hoe de ASS zich in jouw specifieke geval uit.
Adieu les cons!
zondag 8 december 2024 om 09:10
Het stukje gezichtsblind herken ik. Geen diagnose hier.
Dieptepunt was dat ik een familielid tegenkwam, zijn naam vroeg en me rotschaamde omdat hij een jaar geleden thuis bij me was geweest.
Idem dito met andere mensen. Ik moet ze eerst best een tijd zien om ze te gaan herkennen. En dat is lastig en komt raar over en levert soms rare situaties op.
Dieptepunt was dat ik een familielid tegenkwam, zijn naam vroeg en me rotschaamde omdat hij een jaar geleden thuis bij me was geweest.
Idem dito met andere mensen. Ik moet ze eerst best een tijd zien om ze te gaan herkennen. En dat is lastig en komt raar over en levert soms rare situaties op.
zondag 8 december 2024 om 09:23
Oh, heel herkenbaar dit! Het levert soms echt bizarre situaties op.Sierlijk schreef: ↑08-12-2024 09:10Het stukje gezichtsblind herken ik. Geen diagnose hier.
Dieptepunt was dat ik een familielid tegenkwam, zijn naam vroeg en me rotschaamde omdat hij een jaar geleden thuis bij me was geweest.
Idem dito met andere mensen. Ik moet ze eerst best een tijd zien om ze te gaan herkennen. En dat is lastig en komt raar over en levert soms rare situaties op.
Adieu les cons!
zondag 8 december 2024 om 09:27
We zijn maar de wereld en de dingen beginnen zien , door ze te benoemen en betekenis te geven. In feite is dit aangeleerd om dit te doen. Als jij denkt meren te zien, dan zul jij meren zien. Iedereen ervaart de realiteit anders. Daarom kunnen we niet iedereen overtuigen om het anders te zien. Voor sommige mensen is er maar 1 realiteit, omdat ze het bewustzijn van hoe het anders zou kunnen zijn nog missen. Mss blijf jij dat moment in een “ onbewuste” staat zonder het object te benoemen waardoor je het maar vaag ziet en ook bepaalde mensen minder makkelijk gaat herkennen.
hetiswathetis42 wijzigde dit bericht op 08-12-2024 09:30
5.02% gewijzigd
zondag 8 december 2024 om 09:29
Oeh, dit is wel een interessante.Hetiswathetis42 schreef: ↑08-12-2024 09:27We zijn maar de wereld en de dingen beginnen zien , door ze te benoemen en betekenis te geven. In feite is dit aangeleerd om dit te doen. Als jij denkt meren te zien, dan zul jij meren zien. Iedereen ervaart de realiteit anders. Daarom kunnen we niet iedereen overtuigen om het anders te zien. Voor sommige mensen is er maar 1 realiteit, omdat ze het bewustzijn van hoe het anders zou kunnen zijn nog missen. Mss blijf jij dat moment in een “ onbewuste” staat zonder het object te benoemen waardoor je het maar vaag ziet.
Adieu les cons!
zondag 8 december 2024 om 09:37
Ik herken hier wel wat van. Ik heb diagnose ADD. Ook een aantal trekken van ASS, maar niet genoeg voor een diagnose.
Hier ook "vertraagde" gezichtsherkenning. Ook doe ik er langer over om indrukken te interpreteren en in context te plaatsen. Dat maakt het lastig in situaties waarin snel reageren/ handelen wordt vereist, zoals druk verkeer, teamsporten en groepsactiviteiten.
Als kind was ik eens op wandeltocht met mijn familie. We stonden bovenop een heuvel en het plan was om af te dalen en langs het pad beneden verder te lopen. Dat pad was bedekt met schelpen en groenblauwe steentjes en ik werd helemaal overstuur want ik had het aangezien voor een lange sloot.
Hier ook "vertraagde" gezichtsherkenning. Ook doe ik er langer over om indrukken te interpreteren en in context te plaatsen. Dat maakt het lastig in situaties waarin snel reageren/ handelen wordt vereist, zoals druk verkeer, teamsporten en groepsactiviteiten.
Als kind was ik eens op wandeltocht met mijn familie. We stonden bovenop een heuvel en het plan was om af te dalen en langs het pad beneden verder te lopen. Dat pad was bedekt met schelpen en groenblauwe steentjes en ik werd helemaal overstuur want ik had het aangezien voor een lange sloot.
zondag 8 december 2024 om 09:41
Ik moest gelijk denken aan het boek van Oliver Sacks, De man die zijn vrouw voor een hoed hield.
Het is een neurologisch fenomeen (ik ben even de naam kwijt) Een soort afasie, en het "probleem" zit volgens mij in de linkerhersenhelft.
Het komt niet heel vaak voor, maar je bent zeker niet uniek. En het kan heel veel oorzaken hebben, soms word je er gewoon mee geboren.
Het is een neurologisch fenomeen (ik ben even de naam kwijt) Een soort afasie, en het "probleem" zit volgens mij in de linkerhersenhelft.
Het komt niet heel vaak voor, maar je bent zeker niet uniek. En het kan heel veel oorzaken hebben, soms word je er gewoon mee geboren.
zondag 8 december 2024 om 09:43
Ahh, ik zie het helemaal voor me wat je beschrijft over die lange sloot. Wel "leuk" om herkenning te lezen.petronella72 schreef: ↑08-12-2024 09:37Ik herken hier wel wat van. Ik heb diagnose ADD. Ook een aantal trekken van ASS, maar niet genoeg voor een diagnose.
Hier ook "vertraagde" gezichtsherkenning. Ook doe ik er langer over om indrukken te interpreteren en in context te plaatsen. Dat maakt het lastig in situaties waarin snel reageren/ handelen wordt vereist, zoals druk verkeer, teamsporten en groepsactiviteiten.
Als kind was ik eens op wandeltocht met mijn familie. We stonden bovenop een heuvel en het plan was om af te dalen en langs het pad beneden verder te lopen. Dat pad was bedekt met schelpen en groenblauwe steentjes en ik werd helemaal overstuur want ik had het aangezien voor een lange sloot.
Je beschrijft het goed, ik doe er ook lang over om indrukken te interpreteren. Daarom heb ik bijvoorbeeld ook nooit mijn rijbewijs kunnen halen, het was gewoon te stressvol.
Adieu les cons!
zondag 8 december 2024 om 09:51
Hier om dezelfde reden ook geen rijbewijs.VirginieEfira schreef: ↑08-12-2024 09:43Ahh, ik zie het helemaal voor me wat je beschrijft over die lange sloot. Wel "leuk" om herkenning te lezen.
Je beschrijft het goed, ik doe er ook lang over om indrukken te interpreteren. Daarom heb ik bijvoorbeeld ook nooit mijn rijbewijs kunnen halen, het was gewoon te stressvol.
zondag 8 december 2024 om 10:15
Hoe ging het op school, was er genoeg interesse, ging het wel of niet vlot? Behaalde je daar goede punten?VirginieEfira schreef: ↑08-12-2024 09:43Ahh, ik zie het helemaal voor me wat je beschrijft over die lange sloot. Wel "leuk" om herkenning te lezen.
Je beschrijft het goed, ik doe er ook lang over om indrukken te interpreteren. Daarom heb ik bijvoorbeeld ook nooit mijn rijbewijs kunnen halen, het was gewoon te stressvol.
Voor mij lukte studeren niet, het ging er gewoon niet in en ik begreep het niet. Ik ben dan beginnen denken dat ik dom was. Nu pas na mijn 30 ste besef ik dat ik gewoon kind wilde zijn en niet wilde geforceerd nadenken bij de materie. Het bewijs dat ik wel degelijk iets kon en de materie kon begrijpen kwam rond mijn 30 ste, toen ik interesse in de materie had en er alles wilde over te weten komen.
Ik begreep het en ik kon het onthouden.
zondag 8 december 2024 om 10:56
Ik heb dit ook ja. Soms voel ik me zo blind. Ik ben al een paar keer naar de opticien gegaan voor een andere bril maar dan constateren ze geen afwijkingen.
Dat van die toren zou mij ook overkomen, je beeldt je in dat het iets heel anders met andere proporties is. Als een trein in de verte aan komt rijden denk ik soms dat het iets heel anders is, alsof het pas op het laatste moment in een trein morpht. Ik zie altijd dingen die er niet zijn maar het maakt me ook niet altijd veel uit. Ik kom wel erg verstrooid over.
Mijn moeder dacht dat ik helderziend was. Ik "zie" wel veel, patronen vooral, maar ik zie absoluut geen details of dingen die recht voor me zijn.
Vaak houd ik mijn mond maar, ik heb zo vaak gesprekken dat ik volhardend ben "maar het leek écht een hond!?" "Mijn god ik schrok, ik dacht dat er een brandweerman aan kwam rennen" en dat ze denken die is gek.
Of andersom, dat mensen vragen "en, wat vind je ervan?" en ik weet bij god niet wat er bedoeld wordt en gok helemaal verkeerd.
Vaak zeg ik onbedoeld iets wat (volgens mij) in de lucht hangt maar ik ben blijkbaar de enige die het waarneemt. En dat snap ik dan weer niet.
Laatst vroeg iemand iets randoms en mijn reactie was "je bent zwanger?" Ze viel stil want ze was pril zwanger maar niemand wist dat nog. Oeps.
Ik hoor vaak dat ik een starende blik heb. Op kinderfoto's zie je me altijd de verte in staren of dwars door de lens. Soms zeggen mensen dat ik in hun ziel zou kijken.
Ik vind staren en dagdromen wel echt heel fijn om te doen, het is mijn natuurlijke stand. Heb je dat ook? Ik heb als kind de diagnose ADD gekregen.
Ik ervaar tijd ook anders dan de meeste anderen. Wat vaak onhandig is maar ik kan het ook niet veranderen.
Misschien klinkt dit arrogant of misplaatst of alsof ik mijn beperking goedpraat. Maar ik denk dat er verschillende lagen en dimensies van de realiteit naast elkaar bestaan en dat we die verschillend waarnemen. En dat we ook veel projecteren en daarover collectieve afspraken hebben, over wat waar is. Maar ik vind daar soms iets anders van. We creëren met elkaar een realiteit, maar niet iedereen past daar dezelfde orde en logica in toe. Ik weet dat er veel meer mensen zijn die net zo zien en kijken als ik, mijn vrienden ook. Ze hebben wel allen de diagnoses ASS en ADHD.
Zitten hier herkenbare dingen bij?
Dat van die toren zou mij ook overkomen, je beeldt je in dat het iets heel anders met andere proporties is. Als een trein in de verte aan komt rijden denk ik soms dat het iets heel anders is, alsof het pas op het laatste moment in een trein morpht. Ik zie altijd dingen die er niet zijn maar het maakt me ook niet altijd veel uit. Ik kom wel erg verstrooid over.
Mijn moeder dacht dat ik helderziend was. Ik "zie" wel veel, patronen vooral, maar ik zie absoluut geen details of dingen die recht voor me zijn.
Vaak houd ik mijn mond maar, ik heb zo vaak gesprekken dat ik volhardend ben "maar het leek écht een hond!?" "Mijn god ik schrok, ik dacht dat er een brandweerman aan kwam rennen" en dat ze denken die is gek.
Of andersom, dat mensen vragen "en, wat vind je ervan?" en ik weet bij god niet wat er bedoeld wordt en gok helemaal verkeerd.
Vaak zeg ik onbedoeld iets wat (volgens mij) in de lucht hangt maar ik ben blijkbaar de enige die het waarneemt. En dat snap ik dan weer niet.
Laatst vroeg iemand iets randoms en mijn reactie was "je bent zwanger?" Ze viel stil want ze was pril zwanger maar niemand wist dat nog. Oeps.
Ik hoor vaak dat ik een starende blik heb. Op kinderfoto's zie je me altijd de verte in staren of dwars door de lens. Soms zeggen mensen dat ik in hun ziel zou kijken.
Ik vind staren en dagdromen wel echt heel fijn om te doen, het is mijn natuurlijke stand. Heb je dat ook? Ik heb als kind de diagnose ADD gekregen.
Ik ervaar tijd ook anders dan de meeste anderen. Wat vaak onhandig is maar ik kan het ook niet veranderen.
Misschien klinkt dit arrogant of misplaatst of alsof ik mijn beperking goedpraat. Maar ik denk dat er verschillende lagen en dimensies van de realiteit naast elkaar bestaan en dat we die verschillend waarnemen. En dat we ook veel projecteren en daarover collectieve afspraken hebben, over wat waar is. Maar ik vind daar soms iets anders van. We creëren met elkaar een realiteit, maar niet iedereen past daar dezelfde orde en logica in toe. Ik weet dat er veel meer mensen zijn die net zo zien en kijken als ik, mijn vrienden ook. Ze hebben wel allen de diagnoses ASS en ADHD.
Zitten hier herkenbare dingen bij?
zondag 8 december 2024 om 11:45
Wat jammer TO en sommige reageerders dat er zo veel schaamte omheen hangt. Je bent zoals je bent, ik wens voor jullie dat je jezelf mettertijd kunt accepteren. Dan is de schaamte naar anderen ook gelijk een stuk minder. Je kunt immers gerust benoemen dat je dingen soms anders waarneemt/lijkt te nemen, moeite hebt met gezichten herkennen of wat dan ook. xx
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 8 december 2024 om 12:10
Heb het als ik moe ben.
Maar ook dingen als: er was laatst een politie achtervolging met honden, gefilmd met warmte detectie in een graanveld ofzo.
Je zag de achtervolgde gepakt worden door de honden, en er sprong een andere persoon op de achtervolgde.
Ik: nou das ook wat, vluchten voor die honden door op je maat te springen, die valt dan toch om, helemaal met die honden erbij.
(In mijn hoofd ging diegene op de verdachte klimmen, dus de lucht in).
Volstrekt rare interpretatie natuurlijk, degene die erop sprong was de agent die hem arresteerde.
Maar dat soort dingen heb ik echt alleen als ik moe ben.
Maar ook dingen als: er was laatst een politie achtervolging met honden, gefilmd met warmte detectie in een graanveld ofzo.
Je zag de achtervolgde gepakt worden door de honden, en er sprong een andere persoon op de achtervolgde.
Ik: nou das ook wat, vluchten voor die honden door op je maat te springen, die valt dan toch om, helemaal met die honden erbij.
(In mijn hoofd ging diegene op de verdachte klimmen, dus de lucht in).
Volstrekt rare interpretatie natuurlijk, degene die erop sprong was de agent die hem arresteerde.
Maar dat soort dingen heb ik echt alleen als ik moe ben.
Firm believer in: you shouldn't have bothered me to begin with.
zondag 8 december 2024 om 12:20
Ja, die schaamte is jammer. Soms zeg je wat doms, kan toch? Is toch niet iets om je voor te schamen? Dat is om te lachen. Zoals met die meren, dat is toch gewoon heel grappig?Yella78 schreef: ↑08-12-2024 11:45Wat jammer TO en sommige reageerders dat er zo veel schaamte omheen hangt. Je bent zoals je bent, ik wens voor jullie dat je jezelf mettertijd kunt accepteren. Dan is de schaamte naar anderen ook gelijk een stuk minder. Je kunt immers gerust benoemen dat je dingen soms anders waarneemt/lijkt te nemen, moeite hebt met gezichten herkennen of wat dan ook. xx
Maar voor TO komt er wellicht een extra onzekerheid bij als je vaak ervaart dat je iets anders interpreteert. Dan heb je geen houvast.
zondag 8 december 2024 om 12:38
Er schiet mij nog een anekdote binnen: Ik was een jaar of 8 en we verbleven tijdens de herfstvakantie in een stacaravan. Het was koud weer en we zouden die avond boerenkoolstamppot met worst eten. Mijn moeder had de pan met boerenkool al op het kookplaatje gezet en was bezig met het toetje: Saroma instant- chocoladepudding. Ik zag haar roeren in een pan met roze-bruine vloeistof met spikkels en stukjes. Ik had (zo dacht ik) de conclusie onmiddellijk getrokken: Omdat dat praktisch was tijdens de vakantie, had mijn moeder in plaats van een gewone rookworst, gekozen voor een instant-vloeibare versie daarvan... 
Schoorvoetend zei ik: " Eh, mam...hoef ik die worstenpap niet?
Schoorvoetend zei ik: " Eh, mam...hoef ik die worstenpap niet?
zondag 8 december 2024 om 13:07
Ik herken het ook. Eigenlijk alleen in het donker en op plekken waar ik niet vaak kom. Laatst heb ik op een N weg op de rem moeten trapoen omdat ik dacht dat de tegenligger op mij af kwam. Ik schrok mij wezenloos. Ik zag al snel daarna dat er niks aan de hand was en de koplampen 'mijn kant' op stonden omdat de weg wat afbuigt.
maandag 9 december 2024 om 05:22
Dat herken ik ook heel erg. Ik moest me héél erg focussen om goede cijfers te halen. Er lag vanuit huis zoveel nadruk op, dat het een dagtaak werd om de beste cijfers van de klas te halen. Maar als ik er niet actief op lette, droomde ik tijdens de les weg en was er ineens een lesuur weg waarvan ik niets had gehoord of begrepen.Hetiswathetis42 schreef: ↑08-12-2024 10:15Hoe ging het op school, was er genoeg interesse, ging het wel of niet vlot? Behaalde je daar goede punten?
Voor mij lukte studeren niet, het ging er gewoon niet in en ik begreep het niet. Ik ben dan beginnen denken dat ik dom was. Nu pas na mijn 30 ste besef ik dat ik gewoon kind wilde zijn en niet wilde geforceerd nadenken bij de materie. Het bewijs dat ik wel degelijk iets kon en de materie kon begrijpen kwam rond mijn 30 ste, toen ik interesse in de materie had en er alles wilde over te weten komen.
Ik begreep het en ik kon het onthouden.
Adieu les cons!
maandag 9 december 2024 om 05:26
Wow, jouw post is echt een feest van herkenning. Behalve de starende blik, want ik heb juist moeite met oogcontact. Maar dat staren herken ik dan wel weer heel erg van mijn partner, die sinds een paar weken dus óók de diagnose ASS heeft (ja, we zijn nu officieel een autistisch leger). En als ik alleen ben staar ik idd wel, omdat het ontspannend is. Dat wegdromen.bijtie schreef: ↑08-12-2024 10:56Ik heb dit ook ja. Soms voel ik me zo blind. Ik ben al een paar keer naar de opticien gegaan voor een andere bril maar dan constateren ze geen afwijkingen.
Dat van die toren zou mij ook overkomen, je beeldt je in dat het iets heel anders met andere proporties is. Als een trein in de verte aan komt rijden denk ik soms dat het iets heel anders is, alsof het pas op het laatste moment in een trein morpht. Ik zie altijd dingen die er niet zijn maar het maakt me ook niet altijd veel uit. Ik kom wel erg verstrooid over.
Mijn moeder dacht dat ik helderziend was. Ik "zie" wel veel, patronen vooral, maar ik zie absoluut geen details of dingen die recht voor me zijn.
Vaak houd ik mijn mond maar, ik heb zo vaak gesprekken dat ik volhardend ben "maar het leek écht een hond!?" "Mijn god ik schrok, ik dacht dat er een brandweerman aan kwam rennen" en dat ze denken die is gek.
Of andersom, dat mensen vragen "en, wat vind je ervan?" en ik weet bij god niet wat er bedoeld wordt en gok helemaal verkeerd.
Vaak zeg ik onbedoeld iets wat (volgens mij) in de lucht hangt maar ik ben blijkbaar de enige die het waarneemt. En dat snap ik dan weer niet.
Laatst vroeg iemand iets randoms en mijn reactie was "je bent zwanger?" Ze viel stil want ze was pril zwanger maar niemand wist dat nog. Oeps.
Ik hoor vaak dat ik een starende blik heb. Op kinderfoto's zie je me altijd de verte in staren of dwars door de lens. Soms zeggen mensen dat ik in hun ziel zou kijken.
Ik vind staren en dagdromen wel echt heel fijn om te doen, het is mijn natuurlijke stand. Heb je dat ook? Ik heb als kind de diagnose ADD gekregen.
Ik ervaar tijd ook anders dan de meeste anderen. Wat vaak onhandig is maar ik kan het ook niet veranderen.
Misschien klinkt dit arrogant of misplaatst of alsof ik mijn beperking goedpraat. Maar ik denk dat er verschillende lagen en dimensies van de realiteit naast elkaar bestaan en dat we die verschillend waarnemen. En dat we ook veel projecteren en daarover collectieve afspraken hebben, over wat waar is. Maar ik vind daar soms iets anders van. We creëren met elkaar een realiteit, maar niet iedereen past daar dezelfde orde en logica in toe. Ik weet dat er veel meer mensen zijn die net zo zien en kijken als ik, mijn vrienden ook. Ze hebben wel allen de diagnoses ASS en ADHD.
Zitten hier herkenbare dingen bij?
Het tijd anders beleven dan anderen, herken ik ook. Zowel van mezelf als van mijn oudste zoon. Die heeft het nog veel erger. Dan zegt hij: vijf minuten geleden gebeurde dit en dat. En dan is het al een paar uur geleden
Ook jouw voorbeeld van de trein zou mij zo kunnen overkomen.
Adieu les cons!
maandag 9 december 2024 om 05:27
De schaamte komt (bij mij althans) vooral omdat ik het niet herken van anderen, en anderen zich er ook niet in herkennen. En omdat je continu gecorrigeerd wordt (het zijn geen meren, het is mist, het was niet dit maar dat, huh, hoe kan het dat je dát dacht?!).Yella78 schreef: ↑08-12-2024 11:45Wat jammer TO en sommige reageerders dat er zo veel schaamte omheen hangt. Je bent zoals je bent, ik wens voor jullie dat je jezelf mettertijd kunt accepteren. Dan is de schaamte naar anderen ook gelijk een stuk minder. Je kunt immers gerust benoemen dat je dingen soms anders waarneemt/lijkt te nemen, moeite hebt met gezichten herkennen of wat dan ook. xx
Adieu les cons!
maandag 9 december 2024 om 05:28
Haha, ja, zo interpreteer ik dingen dus ook.Valtifest schreef: ↑08-12-2024 12:10Heb het als ik moe ben.
Maar ook dingen als: er was laatst een politie achtervolging met honden, gefilmd met warmte detectie in een graanveld ofzo.
Je zag de achtervolgde gepakt worden door de honden, en er sprong een andere persoon op de achtervolgde.
Ik: nou das ook wat, vluchten voor die honden door op je maat te springen, die valt dan toch om, helemaal met die honden erbij.
(In mijn hoofd ging diegene op de verdachte klimmen, dus de lucht in).
Volstrekt rare interpretatie natuurlijk, degene die erop sprong was de agent die hem arresteerde.
Maar dat soort dingen heb ik echt alleen als ik moe ben.
Adieu les cons!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
