Psyche
alle pijlers
Ik kan nooit plaatsen wat ik zie
zondag 8 december 2024 om 07:09
Geen idee wat ik met dit topic wil. Herkenning zou leuk zijn, maar ik vrees eigenlijk al mijn hele leven dat ik de enige hierin ben. Misschien tips om hiermee om te gaan?
Als ik iets zie, kan ik eigenlijk nooit plaatsen wat het is. Ook lijk ik niet goed logisch te kunnen nadenken, waardoor ik altijd iets anders zie dan anderen en me een outsider voel. Enkele voorbeelden:
- Ik zat eens in de bus in België. Het was 's ochtends vroeg en we reden langs een heideveld. Er waren veel van die mistbanken, maar ik dacht dat het allemaal meren waren. Pas toen ik tegen mijn medereiziger zei dat het mooi was, al die meren, moest zij lachen en zei dat het mist was. Het is nu jaren terug maar ik schaam me nog dood.
- Op de terugweg van mijn werk fiets ik altijd langs een fabriek in een open veld. Die fabriek heeft een soort enorme schoorsteen met allemaal ramen. Ik heb jaren gedacht dat die schoorsteen mijn appartementencomplex was dat ik in de verte zag. Alsof ik geen perspectief zie bijna.
- Ik ben een soort gezichtsblind. Als mijn buren een nieuwe jas aan hebben, herken ik ze niet meer. Ik groet uit voorzorg maar iedereen die ik tegenkom en me aankijkt, omdat het iemand zou kunnen zijn die ik ken, maar niet herken.
- Vaak zie ik iets gebeuren dat me enorm verontrust. Intussen heb ik geleerd naar anderen in mijn omgeving te kijken. Als het hen niet verontrust, weet ik dat het aan mij ligt en negeer ik het verder. Bijvoorbeeld een vliegtuig dat te snel lijkt te dalen of zo.
Ik heb sinds begin dit jaar een diagnose ASS, kan het hiermee te maken hebben? Hoewel de mensen die ik ken met ASS dit niet herkennen.
Als ik iets zie, kan ik eigenlijk nooit plaatsen wat het is. Ook lijk ik niet goed logisch te kunnen nadenken, waardoor ik altijd iets anders zie dan anderen en me een outsider voel. Enkele voorbeelden:
- Ik zat eens in de bus in België. Het was 's ochtends vroeg en we reden langs een heideveld. Er waren veel van die mistbanken, maar ik dacht dat het allemaal meren waren. Pas toen ik tegen mijn medereiziger zei dat het mooi was, al die meren, moest zij lachen en zei dat het mist was. Het is nu jaren terug maar ik schaam me nog dood.
- Op de terugweg van mijn werk fiets ik altijd langs een fabriek in een open veld. Die fabriek heeft een soort enorme schoorsteen met allemaal ramen. Ik heb jaren gedacht dat die schoorsteen mijn appartementencomplex was dat ik in de verte zag. Alsof ik geen perspectief zie bijna.
- Ik ben een soort gezichtsblind. Als mijn buren een nieuwe jas aan hebben, herken ik ze niet meer. Ik groet uit voorzorg maar iedereen die ik tegenkom en me aankijkt, omdat het iemand zou kunnen zijn die ik ken, maar niet herken.
- Vaak zie ik iets gebeuren dat me enorm verontrust. Intussen heb ik geleerd naar anderen in mijn omgeving te kijken. Als het hen niet verontrust, weet ik dat het aan mij ligt en negeer ik het verder. Bijvoorbeeld een vliegtuig dat te snel lijkt te dalen of zo.
Ik heb sinds begin dit jaar een diagnose ASS, kan het hiermee te maken hebben? Hoewel de mensen die ik ken met ASS dit niet herkennen.
Adieu les cons!
woensdag 11 december 2024 om 16:03
Oh ja dat zou mij ook kunnen gebeuren. Snap je helemaalWombat schreef: ↑11-12-2024 15:19Ik had een keer dat een moeder bij het peuterzwemmen mij meldde dat mijn dochter vorige week haar balletschoenen op de dansschool had laten liggen. Ik dacht echt huh hoe weet jij dat nou weer, hoe weet je überhaupt dat ik ook nog een dochter heb?
Ik was alweer op weg naar huis toen ik ineens bedacht: die moeder lijkt eigenlijk wel erg veel op de balletjuf. OMG ze IS de balletjuf!
Toen zag ik haar al driekwart jaar wekelijks 2 keer per week.
woensdag 11 december 2024 om 18:55
Oh wat veel herkenning mensen!
Dat van de films herken ik ook. Daarom kijk ik eigenlijk nooit series, omdat ik het begin gewoon niet kan volgen. Dan zie ik ineens iemand zijn eigen zus zoenen en besef ik dat het waarschijnlijk gewoon een andere acteur is. Echt te stresserend voor mij. Films kijk ik wel, om de één of andere reden heb ik het daarbij minder.
Dat van de films herken ik ook. Daarom kijk ik eigenlijk nooit series, omdat ik het begin gewoon niet kan volgen. Dan zie ik ineens iemand zijn eigen zus zoenen en besef ik dat het waarschijnlijk gewoon een andere acteur is. Echt te stresserend voor mij. Films kijk ik wel, om de één of andere reden heb ik het daarbij minder.
Adieu les cons!
woensdag 11 december 2024 om 19:12
Films en series kijken gaat mij dan weer wel goed af, ben heel goed in het spotten van dingen waarvan ik verwacht dat ze later een cruciale rol gaan spelen. Dat zijn dan dingen of mensen die zogenaamd onopvallend in beeld worden gebracht, en later valt het allemaal als een puzzel in elkaar. Er is dan blijkbaar iets dat me opvalt, en de dialoog volg ik ook zeer gedetailleerd, dus een cryptisch zinnetje valt mij meteen op.
Ik ben ook goed in data onthouden, jaren wanneer je ergens op vakantie was enzo. In mijn brein gaat dat zo: nee, dat was sowieso in ‘97 want in ‘98 deden we dit en daarna was ik een half jaar weg.
Maar me realiseren dat het vandaag iemands verjaardag is, kan ik dan weer absoluut niet. Vergeet altijd iedereens verjaardag, ook al dreun ik de datum zo op. En als ik over een kwartier ergens naartoe moet wordt dat zo een half uur, wegens geen idee hebben hoeveel tijd er is verstreken.
Maar ik zie al de dingen die mensen hier noemen als normale, menselijke eigenaardigheden.
Ik ben ook goed in data onthouden, jaren wanneer je ergens op vakantie was enzo. In mijn brein gaat dat zo: nee, dat was sowieso in ‘97 want in ‘98 deden we dit en daarna was ik een half jaar weg.
Maar me realiseren dat het vandaag iemands verjaardag is, kan ik dan weer absoluut niet. Vergeet altijd iedereens verjaardag, ook al dreun ik de datum zo op. En als ik over een kwartier ergens naartoe moet wordt dat zo een half uur, wegens geen idee hebben hoeveel tijd er is verstreken.
Maar ik zie al de dingen die mensen hier noemen als normale, menselijke eigenaardigheden.
woensdag 11 december 2024 om 21:25
Hier nog iemand met het probleem van mensen herkennen. Fijn topic, dacht altijd dat ik de enige was. Ik merk dat ik bij mensen voornamelijk bepaalde eigenschappen opsla: postuur, haarkleur en -soort, etc. Zodra twee personen een aantal dezelfde kenmerken hebben ga ik ze door elkaar halen. Zo had ik twee collega's met donker haar en een baardje, die ik gedurende maanden niet uit elkaar kon halen. Heb ook wel eens twee personen gekend die ik af en toe op werk zag lopen, waarbij ik overtuigd was dat dat een en dezelfde persoon was. Totdat ik ze een keer allebei tegelijk tegenkwam. 
Op straat ben ik ook altijd bang dat ik mensen niet herken en zeg daardoor bijna iedereen maar gedag die me wat langer aankijkt.
Wel is het zo dat ik stemmen dan juist weer heel goed kan onderscheiden. Zodra iemand mij het eerste groet valt gelijk het kwartje. Daar moet ik het dus voornamelijk van hebben.
Op straat ben ik ook altijd bang dat ik mensen niet herken en zeg daardoor bijna iedereen maar gedag die me wat langer aankijkt.
Wel is het zo dat ik stemmen dan juist weer heel goed kan onderscheiden. Zodra iemand mij het eerste groet valt gelijk het kwartje. Daar moet ik het dus voornamelijk van hebben.
woensdag 11 december 2024 om 22:06
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
