Ik kán gewoon echt niet meer

Vivelle, ook al is het lastig, hyperventileren heb je niks aan.

Haal diep adem, sluit jezelf desnoods op op je kamer zodat je geen last hebt van je moeder en probeer rustig te worden en te relativeren: over 10 dagen ben je het huis al uit. Als het je geruststeld, ga morgen naar de huisarts en vertel wat je hier opschrijft. Misschien kan die je helpen met adviezen en tips.

Vraag ook gewoon even die knuffel van je vriend.

Als die er nu niet is, dan alvast hier een virtuele!

Veel sterkte en hou vol!

doorzetten, meid!!!

Van 300 euro is prima rond te komen, boeken kan je uit de (uni)bieb lenen, collegegeld kan je gespreid betalen en spullen van de ene kamer naar de andere kamer verhuizen is niet zo heel veerl werk, dus lukt makkelijk met zijn 2en.



Verder, heel veel sterkte en bezoek eens een psych.

Heb je al een lening bij de IBG aangevraagd?

Volhouden hoor! Je bent er bijna. Over 10 dagen heb je je kamer en dan kun je weer ademen.



Ik moest ook op mijn 18e in een beetje vergelijkbare situatie het huis uit, maar als je eenmaal op je plekkie zit (ook al is die maar 15 vierkante meter) kun je op adem komen en je zorgen gaan maken over de geldzaken. Zorg dat je die plek hebt, en betaald. Daarna kun je met goede moed jezelf door de papierwinkel worstelen en weer lekker aan de slag.



Kun je niet ergens logeren zolang?

Vivelle weet je nog toen je je eerste topic opende....



Nu ben je nog maar tien dagen van je eigen kamer vandaan...



Ik geef de dag een duw.. dan gaat deze alvast sneller...



Hou vol.... van harte met je VWO diploma, Ik vind het prachtig dat je geslaagd bent!

Oh Ja, gefeliciteerd natuurlijk!

quote:vivelle schreef op 14 juli 2009 @ 20:34:

Ik ben ge-bro-ken. Sommige van jullie hebben eerdere topics van mij gelezen, en weten dat mijn thuissituatie verschrikkelijk is(voor degene die het niet weten: ik ben net 18, net geslaagd voor het vwo, ik woon dus nog thuis, maar tussen mij en mijn ouders is de relatie helemaal niks meer, ik moet met haast het huis uit, en zal dan ook alles zelf moeten betalen).

Inmiddels heb ik een kamer, ik ga over 10 dagen verhuizen, ik heb een nieuwe baan, hardheidsclausule voor de IBgroep is dagelijkse kost, kortom, alles is goed aan het komen.

Maar toch. Elk moment dat ik thuis ben schreeuwt, preekt en scheldt mijn moeder mij de huid vol, wenst ze me dingen toe als aids en dergelijke. Ondertussen werk ik bijna elke dag 8 uur bij mijn nieuwe bijbaantje. Dit betekent 8 uur lang staan of lopen, want ik werk in een winkel. Ik ga sinds kort naar de fysio omdat mijn rug vast schijnt te zitten, dit maakt het werk er niet beter op. Daarbij heb ik al genoeg aan mijn hoofd: ik heb maar 900 euro, moet over 10 dagen 600 euro betalen (borg+1 maand huur), moet straks boeken gaan kopen voor de Universiteit, moet collegegeld gaan betalen, ik moet verhuizen (want zelfs daar willen mijn ouders mij niet bij helpen), ik moet die hardheidsclausule zien te regelen (duurt langer dan ik had gedacht) en nog veel meer wat ik nu even niet weet.

Ook heb ik de laatste tijd de hele tijd kleine ruzietjes met mijn vriendje, omdat ik dingen verkeerd begrijp of omdat ik gewoon anders en gespannen reageer. Hij heeft hier wel begrip voor, maar toch hebben we nu vaker kleine meningsverschillen. Uiteindelijk is het dan gewoon weer goed, maar hij is juist mijn rots in de branding op dit moment, en het wordt me gewoon allemaal eventjes teveel.

Álles is me eventjes teveel nu, en net zat ik dan ook huilend op de fiets naar huis, en nu huil ik nog steeds. Ik ben kapot!

Ik wil niet slapen, ik kán ook gewoon niet meer slapen van al het gepieker. Ik kan niet meer ontspannen, ik heb geen honger en eet onregelmatig en ongezond. Ik spreek af met vriendinnen, maar dan voel ik me even goed, maar daarna wéér slecht. Het enige wat ik wil is gewoon in de armen van mijn vriendje liggen (dat geeft me zo'n beschermd gevoel), en heel veel huilen. Inmiddels raak ik aan het hyperventileren, ik word gewoon gek.

Dit moest er even uit.



Dat is allemaal bepaald niet leuk nee maarrrr ik merk aan je postje dat je nu een soort van problemstapelen aan het doen bent. Niet gek dat je gaat hyperventileren. Het is voor niemand goed om alle narigheid die speelt de revue te laten passeren in korte tijd. Het geeft je een gevoel van uitzichtloosheid terwijl als je 10 mensen allemaal 1 van jou problemen geeft er misschien 8 wel een heel prima oplossing zonder al te veel moeite vinden.



Met andere woorden, de problemen die NIET zo dramatisch zijn... relativeren. Hoe erg is het echt? En zelfs als het echt erg is, hoe onoplosbaar is het dan echt? Hoe tijdelijk?

Lijstje maken met "to do" punten om de minder dramatische dingen aan te pakken, relativeer je kleinere problemen. Het is nu eenmaal de situatie waarin je zit en simpel: hyperen over alles heeft geen zin, ook als het heel terecht lijkt en/of logisch, het heeft geen zin. Wel lekker om je hart te luchten en dat heb je nu dus gedaan. OPPAKKEN DE DRAAD!!

Tien dagen. Dat betekent dat je volgende week het huis uit bent. Je hebt je diploma (super!) en bent nu nog even druk met werk en regeldingen. En voor je het weet verhuis je gewoon. Naar je eigen plekje. Doen en laten wat en wanneer en met wie je wil. Volgende week al!

Nog heel even volhouden. Nog heel even en dan ben je eindelijk het huis uitr. Kan je moeder mooi tegen zichzelf tekeer gaan.



Over nog maar tien dagen ben je vrij, heb je je eigen onderkomen en heb je niks meer met je moeder te maken. Als jij in zo´n situatie je V.W.O. diploma kunt halen, kun je dit ook aan. Echt, het zal niet makkelijk worden, maar het gaat je lukken. Nog maar tien dagen.

En inderdaad, kun je niet tien dagen ergens anders logeren?

Momentje. Haal eerst eens even diep adem.



Zo. Nou alles één voor één.



Je bent geslaagd voor het VWO... Goed gedaan.

Je hebt een baantje... Goed gedaan.

Je hebt een kamer.... Goed gedaan.

Je gaat studeren.... Super.



Je hebt vriendinnen, dus in principe kunnen die ook een handje helpen met de verhuizing.



Als je echt geen gezonde hap door je keel kunt krijgen (wat ik me best kan voorstellen) haal dan een pot met vitaminepillen, zodat je in ieder geval een beetje aanvulling krijgt. En bedenk dat een paar weekjes wat minder gezond je echt niet meteen vloeren.



In de armen van je vriendje liggen is leuk, maar je krijgt je spullen er niet mee verhuisd. Je kunt zijn armen beter gebruiken voor het sjouwen met je bed (heeft ie zelf tenslotte later ook plezier van )



Je collegegeld kun je vast in delen betalen, en je krijgt (mag ik hopen tenminste) studiefinanciering. Die zou een groot deel van de kosten moeten dekken.



Die kamer. Moet daar erg veel gebeuren? Bij de karwei hebben ze momenteel latex in de aanbieding, 13 liter voor 25 euro. Met die emmer kun je bijna 140 m² verven, zo groot zal die kamer niet zijn denk ik. Met een roller over de muren, in een halve dag klaar en vrijwel meteen droog.



Als je eenmaal verhuisd bent, een dagje bijslapen en dan de rest regelen.

O en ik vind het echt ZO ontzettend knap dat je dit allemaal alleen doet. Ik zou dat niet hebbengekund toen ik 18 was. Heb echt, enorme bewondering daarvoor. Ouders die je tegenwerken en dna toch je V.W.O.-diploma halen en helemaal zelfstandig regelen dat je op kamers gaat, borg betaalt, boeken regelt etc.



Daar heb ik echt veel respect voor Vivelle!

Hoi!



Ik kan me een vorig topic van je herinneren en wil toch even kwijt dat ik vind dat je ontzettend goed bezig bent!!! Ja, het is wel heel veel. En ik kan me voorstellen dat je nu even in een flinke dip zit. Zelfs onder de meest ideale omstandigheden is verhuizen al behoorlijk stressvol, dus niet zo raar dat het voor jou in deze omstandigheden helemaal veel stress geeft. Maar meisje, je bent gewoon echt heel goed bezig. Nu nog even de tandjes op elkaar en doorzetten!



(En salarisstroken worden altijd eens per maand uitgedraaid, dus dat is niet zo heel erg raar).

Vivelle, eerst maar eens een wat een rotsituatie zeg! Ik ken jou -en je verhaal- niet.. Maar wilde toch even reageren!

Altijd als ik iets rots heb, niet te vergelijk met je huidige situatie maar toch, probeer ik t altijd kleiner te maken.. Of terwijl; 10 dagen, op een heel jaar is dat bijna niks! Op een mensenleven stelt het helemaal niks voor! Het klinkt misschien een beetje gek, maar als je je dat probeert voor te stellen helpt het echt - bij mij dan - Verder, moet je kijken wat je al hebt bereikt! Super, je VWO diploma! Gefeliciteerd. En kijk wat je al wel voor elkaar hebt gekregen. Je baantje, ook al heb je er momenteel rugpijn van je hebt toch inkomsten!



Verder zou ik even goed uitzoeken of je toch echt niet beter bij de IB groep kan lenen. Zij hebben namelijk echt wel goede voorwaarden, en als je je studie af hebt gerond mag je al vanaf 40 euro per maand terug betalen (dat is natuurlijk echt helemaal niks als je een fulltime baan hebt!)



Succes de laatste 10 (bijna 9 ) dagen! En daarna; go get them

Meid, diep respect dat je dit allemaal maar in je eentje doet. Echt fantastisch.



Het is nog maar 10 dagen. Hou vol meid. Je bent zover gekomen, en ik ben er van overtuigd dat je nog heel verder gaat komen.



Succes! En nog gefeliciteerd met het behalen van je diploma.

weet je, ik vind jou echt stoer.



18 lentes jong...... al die ellende thuis en je haalt je VWO omdat je het wilt! Jij doet het gewoon Vivelle! Jij regelt een kamer, een baan, een studie....



Als jij mijn dochter was, zou ik zo gloeiend trots op je zijn geweest.... het is een gemis dat je moeder dat zo niet voelt..

Ik vind het knap dat je je niet uit het veld hebt laten staan....



Tien dagen zijn een eeuwigheid... dat snáp ik ook echt... maar oh ik wil wel voor je zingen '1,2,3,4,5,6,7,8,9,10 wie niet weg is is gezien' nog maar tien meisje..... houd vol!

!!!!! Dikke knuffel meid. Nog even volhouden!! Nog 10 dagen! Ik heb misschien een tip voor je om die tien dagen door te komen Als je het weer even denkt te verliezen, dat je het niet meer aankan, kijk naar wat je allemaal al HEBT doorstaan! Dat is veel en kijk wat je bereikt hebt!!!! Dat heb JIJ allemaal ZELF gedaan! Je bent sterk genoeg Vivelle, dus die 10 dagen kunnen er nog wel even bij! Nogmaals een dikke en veeeeel sterkte!!

Ik heb niets toe te voegen aan alle wijze woorden die al gezegd zijn. Behalve dan dat ik jou echt een topper vind!! Superknap zoals jij doorzet en ervoor blijft gaan.

Wat goed om te lezen dat het nu bijna zover is dat je echt op kamers gaat. Probeer, hoe moeilijk het ook is, nu even geen aandacht te besteden aan de harde woorden van je moeder.



Ik ben heel trots op je dat je zover gekomen bent.

Als je je kracht nu vergelijkt met je eerste topic is die onderliggend veel sterker aanwezig. Nu ervoor zorgen dat je die kracht zelf ook gaat zien, want in tegenstelling tot je titel zou ik zeggen: "je kan het gewoon echt wel!"

Zet hem op! Je bent bijna uit de ellende. Wat een afschuwelijke ouders, maar goed, daar heb je niets aan als ik dat opmerk. Heel veel succes, je bent een kanjer!! Ik heb enorm veel respect voor je.

meisie. Kom op...

Jammer dat wij jou allemaal als een prachtmeid zien en dat degene die je op de wereld heeft gezet er anders over denkt...



Jij bent echt heel goed bezig Kanjer. Echt respect voor je en ik weet zeker dat jij ook de kracht hebt om die 10 dagen door te komen. Nog even en je nachtmerrie is voorbij...



Na de verhuizing proberen rustig aan te doen en gaan genieten van je vrij- en onafhankelijkheid.

Je kunt het, kom op!

Jee, wat goed dat je je diploma hebt gehaald, terwijl het toen thuis al zo heftig was. En ook super dat je vanalles geregeld hebt en aan het regelen bent. Een huisje (afstand van je ouders), een baantje, een nieuwe studie, bijbehorende financiering. Wees trots op jezelf!



En je mag echt af en toe balen dat het zwaar is, logisch dat het je af en toe aanvliegt. Maar hé, kijk wat je allemaal al hebt bereikt. En blijf over je gevoel en je stress open communiceren met je vriend. Hou je haaks lieve Vivelle!



Trouwens, voordat je boeken koopt voor je studie is het vaak verstandig om de eerste colleges af te wachten. Ik heb meerdere keren gehad dat je toch een andere druk moest hebben of zelfs een heel ander boek: zit je dan met je dure en speciaal bestelde boek. Daarbij is het soms zo zijn dat je via oud-studenten een exemplaar van een jaar eerder kan overkopen of dat je zelfs met kopieën toekunt. Succes!