Psyche
alle pijlers
Ik loop zo erg tegen mijn eigen beperkingen op .
zaterdag 31 januari 2009 om 11:45
Nu mijn kinderen groter worden,en ook mondiger ,
merk ik dat ik verbaal niet zo goed onderlegd ben .
Sommige (puber) problemen kan ik niet handig aanpakken gewoon omdat ik de goede woorden niet kan vinden .
Hier wordt ik de laatste tijd zo verdrietig van ,Ik heb geen heel hoge opleiding gehad MBO verzorging ,kon wel goed meekomen op school .maar typisch voor iemand die de verzorging ingaat ben ik Helemaal niet ambitieus.Nooit geweest.
De laatste tijd heb ik, doordat ik via mijn kinderen in andere sociale kringen terecht kom het gevoel dat ik van een heel andere planeet kom als waar ik Nu in terechtgekomen ben.
Ik kom uit een gezin van werkers ,wel eigen ondernemers ,maar geen hoogvliegers . Mijn vriend komt uit het zelfde sociale milieu als ik ,kennen elkaar van de kroeg ,voetbal en gezamelijke vrienden,maar hij heeft wel een studie gevolgd dus hij "past" al een stuk beter in dit nieuwe wereltje waar ik me nu noodgedwongen in verkeer.
( ik zeg:" Gymnasium ,Hockey " , bergrijp je me?)
IK heb nu soms zò erg het gevoel dat ik gewoon door had moeten leren ,of een heel andere richting had moeten kiezen ,ik wordt hier zo verdrietig van ,ook eigenlijk omdat ik heus wel weet dat ik de hersenen er helemaal niet voor heb.
Zou dit een soort "midlife crisis "kunnen zijn van een vrouw /moeder die weet dat het nooit meer iets kan worden !?
Mmm klinkt wel heel zielig nu ik het zo terug lees ,maar zo voel ik me ook wel eens..
merk ik dat ik verbaal niet zo goed onderlegd ben .
Sommige (puber) problemen kan ik niet handig aanpakken gewoon omdat ik de goede woorden niet kan vinden .
Hier wordt ik de laatste tijd zo verdrietig van ,Ik heb geen heel hoge opleiding gehad MBO verzorging ,kon wel goed meekomen op school .maar typisch voor iemand die de verzorging ingaat ben ik Helemaal niet ambitieus.Nooit geweest.
De laatste tijd heb ik, doordat ik via mijn kinderen in andere sociale kringen terecht kom het gevoel dat ik van een heel andere planeet kom als waar ik Nu in terechtgekomen ben.
Ik kom uit een gezin van werkers ,wel eigen ondernemers ,maar geen hoogvliegers . Mijn vriend komt uit het zelfde sociale milieu als ik ,kennen elkaar van de kroeg ,voetbal en gezamelijke vrienden,maar hij heeft wel een studie gevolgd dus hij "past" al een stuk beter in dit nieuwe wereltje waar ik me nu noodgedwongen in verkeer.
( ik zeg:" Gymnasium ,Hockey " , bergrijp je me?)
IK heb nu soms zò erg het gevoel dat ik gewoon door had moeten leren ,of een heel andere richting had moeten kiezen ,ik wordt hier zo verdrietig van ,ook eigenlijk omdat ik heus wel weet dat ik de hersenen er helemaal niet voor heb.
Zou dit een soort "midlife crisis "kunnen zijn van een vrouw /moeder die weet dat het nooit meer iets kan worden !?
Mmm klinkt wel heel zielig nu ik het zo terug lees ,maar zo voel ik me ook wel eens..
zaterdag 31 januari 2009 om 12:05
Heel spijtig dat je je zo voelt. En ik denk ook onnodig, heel goed leren betekent niet dat je ineens je omgeving dom vindt of zo, en als dat al wel zo is, zegt dat meer over nare karaktertrekjes (het vinden van een zwakke plek bij mama?) dan over het vermogen om te leren.
Mijn hele familie aan vaderskant heeft nooit veel opgehad met school, maar zekersteweten dat mijn oma die bijna niet naar school is gegaan me liever was dan wie dan ook. Sommige mensen hebben een flinke opleiding, sommige niet of wat minder, ik heb dat als een gegeven aangenomen. En ik denk jouw kinderen ook.
Ik denk dat jij vooral jezelf moet blijven voorhouden dat jíj hun mama bent en dat jíj samen met je man bepaalt wat er toegestaan is in huis.
Ik weet niet precies waar je tegenaan loopt? Als je voorbeelden kunt noemen is het makkelijker om advies te geven.
Mijn hele familie aan vaderskant heeft nooit veel opgehad met school, maar zekersteweten dat mijn oma die bijna niet naar school is gegaan me liever was dan wie dan ook. Sommige mensen hebben een flinke opleiding, sommige niet of wat minder, ik heb dat als een gegeven aangenomen. En ik denk jouw kinderen ook.
Ik denk dat jij vooral jezelf moet blijven voorhouden dat jíj hun mama bent en dat jíj samen met je man bepaalt wat er toegestaan is in huis.
Ik weet niet precies waar je tegenaan loopt? Als je voorbeelden kunt noemen is het makkelijker om advies te geven.
zaterdag 31 januari 2009 om 12:09
Verder denk ik dat je juist in de verzorging heel veel talent hebt moeten ontwikkelen voor het begrijpen van mensen. Mensen die in verschillend humeur, met verschillend karakter, misschien zelfs onbereikbaar wegens dementie, voor jouw neus hebben gestaan heb jij kunnen helpen. Heb je een relatie mee kunnen opbouwen, heb je kunnen ondersteunen, heb je een gevoel van veiligheid gegeven. Da's nogal niet niks.
Beetje geloof in je eigen talent zou dus niks overbodigs zijn.
Beetje geloof in je eigen talent zou dus niks overbodigs zijn.
zaterdag 31 januari 2009 om 12:19
Ik ken een beetje je verhaal van de andere kant; ik heb gymnasium gedaan en studeer, maar mn ouders hebben alleen middelbare school gedaan.
Bij mij is dat nooit een probleem of een issue geweest!
Maar een vriendin die ik van mn studie ken heeft ook ouders die nooit gestudeerd hebben. Bij haar gaat het echter heel anders dan bij mij. Waar mijn ouders altijd geinteresseerd zijn in waar ik mee bezig ben, wimpelen haar ouders haar verhalen weg onder het mom van 'dat snappen we toch niet'. Haar ouders zeggen ook wel eens tegen haar dat ze al dat gestudeer maar onzin vinden, en dat ze eindelijk eens iets nuttigs moet gaan doen, waarmee ze dan werken bedoelen. En dat terwijl ze naast haar studie parttime werkt en hartstikke goede cijfers haalt.
Kortom: ik denk dat je het niet zo moet doen als de ouders van die vriendin van mij. Mijn ouders zijn altijd geinteresseerd in wat ik doe. Niet dat ze dezelfde interesses hebben als ik, maar als ik erover wil vertellen luisteren ze wel altijd en ze weten altijd ongeveer waar ik mee bezig ben.
Het ene opleidingsniveau maakt je heus niet tot een beter mens dan een ander niveau, en ik denk dat het heel vaak gebeurt dat kinderen heel andere interesses ontwikkelen dan hun ouders hadden. Zolang de ouders die interesses niet afwijzen maakt dat toch niet uit! En alleen al het feit dat je je realiseert dat deze situatie van verschillende interesses aan het ontstaan is, betekent dat jij echt niet van gisteren bent!
Bij mij is dat nooit een probleem of een issue geweest!
Maar een vriendin die ik van mn studie ken heeft ook ouders die nooit gestudeerd hebben. Bij haar gaat het echter heel anders dan bij mij. Waar mijn ouders altijd geinteresseerd zijn in waar ik mee bezig ben, wimpelen haar ouders haar verhalen weg onder het mom van 'dat snappen we toch niet'. Haar ouders zeggen ook wel eens tegen haar dat ze al dat gestudeer maar onzin vinden, en dat ze eindelijk eens iets nuttigs moet gaan doen, waarmee ze dan werken bedoelen. En dat terwijl ze naast haar studie parttime werkt en hartstikke goede cijfers haalt.
Kortom: ik denk dat je het niet zo moet doen als de ouders van die vriendin van mij. Mijn ouders zijn altijd geinteresseerd in wat ik doe. Niet dat ze dezelfde interesses hebben als ik, maar als ik erover wil vertellen luisteren ze wel altijd en ze weten altijd ongeveer waar ik mee bezig ben.
Het ene opleidingsniveau maakt je heus niet tot een beter mens dan een ander niveau, en ik denk dat het heel vaak gebeurt dat kinderen heel andere interesses ontwikkelen dan hun ouders hadden. Zolang de ouders die interesses niet afwijzen maakt dat toch niet uit! En alleen al het feit dat je je realiseert dat deze situatie van verschillende interesses aan het ontstaan is, betekent dat jij echt niet van gisteren bent!
I only get one shot at life - so I shoot to kill
zaterdag 31 januari 2009 om 12:29
Gooi jezelf niet zo weg!! Ieder heeft zo zijn eigen kwaliteiten en is daarom uniek. Misschien ben jij verbaal niet zo goed onderlegd (vind je dat zelf of laten anderen dat ook blijken) maar door in de zorg te werken heb je mensenkennis opgedaan, ben je er voor anderen geweest in moeilijke tijden kun je je inleven in anderen. Alsof dat geen kwaliteiten zijn... Een hogere opleiding zegt niks over hoe je als mens bent en is dat niet het belangrijkste? Wees trots op wie je bent en wat je bereikt hebt en of dat nou MBO- of HBO niveau is, is niet belangrijk.
zaterdag 31 januari 2009 om 12:52
Ik denk dat het voor je kinderen een groot voordeel kan zijn dat hun ouders niet zo hoog opgeleid zijn als de ouders van hun vriendjes. Jouw kinderen begrijpen tenminste dat geld en luxe niet vanzelfsprekend zijn. Dat je daar hard voor moet werken. En dat niet iedereen zomaar van school in een hoge baan rolt. Maar dat je met hard werken het ook heel ver kunt brengen. Dat het in het leven niet alleen gaat om een goed stel hersenen en een vader met een dikke beurs, maar ook om inzet en doorzettingsvermogen. Jouw kinderen hebben daardoor misschien al meer mensenkennis dan hun klasgenootjes.
Als je van jezelf weet dat je gewoon niet zo'n studiebol bent, voel je je daar dan ook niet schuldig over. Wees trots op wat je wel bent. Jij bent waarschijnlijk een harde werker, die heel nuttig werk doet. Namelijk zieke of zwakke mensen helpen en verzorgen. Jouw familieleden waren ook geen studiebollen, maar hebben het puur op hun karakter toch maar mooi gered in de wereld.
Je hebt dan wel niet zoveel kennis als je kinderen of de ouders van klasgenootjes, maar jij weet wel wat hard werken en andere mensen helpen is. Daar mogen ze net zoveel respect voor hebben.
Als je van jezelf weet dat je gewoon niet zo'n studiebol bent, voel je je daar dan ook niet schuldig over. Wees trots op wat je wel bent. Jij bent waarschijnlijk een harde werker, die heel nuttig werk doet. Namelijk zieke of zwakke mensen helpen en verzorgen. Jouw familieleden waren ook geen studiebollen, maar hebben het puur op hun karakter toch maar mooi gered in de wereld.
Je hebt dan wel niet zoveel kennis als je kinderen of de ouders van klasgenootjes, maar jij weet wel wat hard werken en andere mensen helpen is. Daar mogen ze net zoveel respect voor hebben.
zaterdag 31 januari 2009 om 15:00
Lijkt op het probleem wat mijn moeder had. Zelf kwam ze uit een arbeidersmilieu en was hoger ingetrouwd. Toen de kinderen groter werden en ze geen kleintjes meer had om te knuffelen begon ze het gebrek aan communicatie "op een hoger niveau" als een gemis te ervaren. Ze voelde zich buitengesloten. Ze ging boeken lezen maar deed dat niet omdat ze interesse had maar om intelligenter en beter geinformeerd over te komen. Het lukte niet, omdat het op uiterlijkheden was gericht en dus niet echt was.
Mijn antwoord is dus: kennis is makkelijk op te doen op het internet, maar doe het alleen als vanuit je eigen belangstelling komt.
Mijn antwoord is dus: kennis is makkelijk op te doen op het internet, maar doe het alleen als vanuit je eigen belangstelling komt.
zaterdag 31 januari 2009 om 15:06
Iduna, mijn ouders zijn hoog opgeleid en hebben zoals jij dit noemt een dikke beurs. Dit betekent niet dat ik verwend ben of alles vanzelfsprekend vind. Het is maar net hoe je als ouders hiermee omgaat. Ik heb altijd voor mijn extraatjes moeten werken vanaf mijn 12e jaar; mij is altijd geleerd dat juist de dingen niet vanzelf gaan, maar dat je inzet en doorzettingsvermogen nodig hebt. Ik weet echt wel dat het in het leven niet alleen gaat om een goed stel hersens en een vader met een dikke beurs.
Het is maar net hoe je zelf in het leven staat. Ik heb zelf niet gestudeerd, maar ik voel me bij iedereen op mijn gemak. Het is maar net hoe je er zelf tegenaan kijkt en hoe je in het leven staat en wat je uitstraalt. Studiebol of niet, het gaat tenslotte om het karakter van de mensen.
Het is maar net hoe je zelf in het leven staat. Ik heb zelf niet gestudeerd, maar ik voel me bij iedereen op mijn gemak. Het is maar net hoe je er zelf tegenaan kijkt en hoe je in het leven staat en wat je uitstraalt. Studiebol of niet, het gaat tenslotte om het karakter van de mensen.
zaterdag 31 januari 2009 om 15:09
wat jammer dat je zo over jezelf praat. Ik snap ergens wel wat je bedoelt. Mijn ouders hebben ook weinig boekenwijsheid. Toch zijn ze op veel vlakken slimmer dan anderen (inclusief ikzelf) ooit in het leven zal zijn. Het belangrijkste voor mij is dat ze mij goed en met liefde en, naar mijn idee, juiste normen en waarden opgevoed hebben. Ik ben trots op ze. Zij gelukkig ook op mij en hoe ik terechtgekomen ben.
zaterdag 31 januari 2009 om 15:15
Je overtuiging dat "het nooit meer iets kan worden" is een veel grotere beperking dan je achtergrond, intelligentie of opleidingsniveau.
En wie heeft gezegd dat het ooit simpel zou zijn? Als jij jezelf verder wilt ontwikkelen, en dat kan op verschillende manieren, dan zul je daar iets voor over moeten hebben. Niets komt voor niets in het leven.
En wie heeft gezegd dat het ooit simpel zou zijn? Als jij jezelf verder wilt ontwikkelen, en dat kan op verschillende manieren, dan zul je daar iets voor over moeten hebben. Niets komt voor niets in het leven.
zaterdag 31 januari 2009 om 15:24
Mijn ouders hebben beiden niet gestudeerd, allebei een MBO diploma. Mn zusje en ik studeren beide (HBO en uni). Weet niet hoe het met mn zusje zit, maar ik heb mn ouders nog nooit dom gevonden en volgens mij hebben zij zich nog nooit dom gevoeld tegenover ons. Ja, ik weet dingen die leer tijdens mn studie beter dan mn ouders, maar dat vinden hun niet meer dan normaal. Net als ik bij hun moet zijn wanneer het hun vakgebied betreft. Hoogopgeleid zijn betekent niet dat je ineens alles weet.
Ik weet niet precies of jij nu de relatie met je kinderen bedoeld, of de relatie met de gezinnen van de vrienden van je kinderen. Dan kan het voorkomen dat deze mensen idd heel anders in het leven staan dan de gemiddelde persoon die het bij MBO heeft gehouden. Er zit namelijk echt wel verschillen tussen, maar ja dat betekent toch niet dat je dan minder of dommer bent? Zelf voel ik me ook niet altijd thuis tussen bepaalde mensen die hoogopgeleid zijn, terwijl ik daar zelf (over 2jr) ook onder val.
Ik weet niet precies of jij nu de relatie met je kinderen bedoeld, of de relatie met de gezinnen van de vrienden van je kinderen. Dan kan het voorkomen dat deze mensen idd heel anders in het leven staan dan de gemiddelde persoon die het bij MBO heeft gehouden. Er zit namelijk echt wel verschillen tussen, maar ja dat betekent toch niet dat je dan minder of dommer bent? Zelf voel ik me ook niet altijd thuis tussen bepaalde mensen die hoogopgeleid zijn, terwijl ik daar zelf (over 2jr) ook onder val.
zaterdag 31 januari 2009 om 15:27
Misschien voel je ook een beetje het lege nest syndroom aankomen. Wat is er van mijn leven over als de kinderen het huis uit zijn? Als je het gevoel hebt dat je je verder zou willen ontwikkelen op onderwijs gebied kun je dat gewoon alsnog lekker gaan doen. In de zorg zijn er best veel mogelijkheden, ook part-time of vervolgopleidingen. Je hebt je ook door je gezin verder ontwikkeld in het mensenvak, dus daar kun je ook je voordeel mee doen. Ik geef zelf vaak les aan groepen met zowel 18 jarige ukkies en mensen die al heel wat meer levenservaring hebben. Erg goed voor iedereen.
Maar dit alles moet je niet doen ''voor de kinderen'', alleen als je het voor jezelf wil. Pubers weten vaak razendgoed zwakke plekken te vinden. Het sociale leven van hun ouders is maar heel zelden het sociale leven dat ze goedkeuren. Ook als het ''op hetzelfde nivo'' zit. De kuikentjes vliegen uit en maken hun eigen wereldje, en dat is zooooveeel beter dan dat van hun ouders;)
En wijsheid is inderdaad niet uit boekjes te leren (ook al hou ik nog zoveel van boekjes).
Maar dit alles moet je niet doen ''voor de kinderen'', alleen als je het voor jezelf wil. Pubers weten vaak razendgoed zwakke plekken te vinden. Het sociale leven van hun ouders is maar heel zelden het sociale leven dat ze goedkeuren. Ook als het ''op hetzelfde nivo'' zit. De kuikentjes vliegen uit en maken hun eigen wereldje, en dat is zooooveeel beter dan dat van hun ouders;)
En wijsheid is inderdaad niet uit boekjes te leren (ook al hou ik nog zoveel van boekjes).
zaterdag 31 januari 2009 om 20:47
Ik vind het ook heel erg jammer dat je je zo voelt. Ik volg zelf een universitaire opleiding op dit moment, maar mijn ouders zijn ook niet hoog opgeleid. Ik heb hier nooit wat van gemerkt. Mijn vader kon ook niet goed leren maar hij is heel erg geinteresseerd in wat er in de wereld gebeurt; hij leest dagelijks de krant, kijkt veel documentaires op tv, heeft vroeger veel gereisd en hij leest veel. Ik hoop niet dat het lullig klinkt want zo is het absoluut niet bedoeld maar doordat mijn vader niet veel onderwijs heeft gevolgd, heeft hij een minder hogere woordenschat dan ik. Wat ik daardoor heb geleerd is om op zo'n manier uit te leggen waar ik mee bezig ben, dat hij het ook begrijpt en snapt en met mij mee kan praten/discussieren. En daar ben ik heel erg dankbaar voor! Want je kunt nog zo intelligent en geleerd zijn, als jij dat niet met anderen kunt delen...dan leef je in een heel beperkt wereldje.
zaterdag 31 januari 2009 om 21:47
Als eerste moet ik wel even iets rechtzetten ,met die verzorgende opleiding heb ik maar een aantal jaren iets gedaan, het verdiende voor die tijd (18 jaar geleden) best lekker, onregelmatigheids toeslag enzo.
Maar door die onregelmatigheid vond ik ook dat ik een heleboel leuke momenten van mijn jonge leven aan het missen was.
Ik heb toen wat anders gevonden ,leuk werk ! leuke collega' dat vond ik toen vele malen belangrijker ..
Eigenlijk vond en vind ik nog steeds dat mensen werk moeten doen wat ze graag doen en leuk vinden.En dat niet het salaris of de zekerheid doorslaggevend moet zijn.
Toen ben ik, toen mijn oudste naar de basisschool ging gestopt met werken ,we kunnen gemakkelijk rondkomen van het inkomen van mijn vriend (en voor mijzelf is ook eea goed geregeld ,financieel gezien )
Ik vind mezelf ook niet zozeer dom ,soms vind ik mezelf zelfs zeer verstandig,
Ik heb het alleen altijd voor mijzelf zo gesteld dat ik idd goed bezig was ,Ik was heel intens gelukkig !,Lekker thuis ,niet dat gestress van en naar school ,beetje rommelen ,stukje fietsen ,sporten ,Boek lezen ,ook! We hebben veel vrienden ,gaan vaak lekker uit eten .
Ik ben echt Jaren gelukkig geweest ,en nu mijn oudste dus op het voortgezet onderwijs zit en ik op de "hockeyclub"kom.
En dus ècht voor mijn gevoel ,met een ander slag mensen in aanraking kom.
Pats weg, en voel ik een gemis wat ik al die jaren niet heb gevoeld.
En waaraan ik dus wel wat kan doen,maar waarom vond ik al die jaren ,dat wat ik deed, belangrijk genoeg ,en Nu opeens dus niet meer!??
Maar door die onregelmatigheid vond ik ook dat ik een heleboel leuke momenten van mijn jonge leven aan het missen was.
Ik heb toen wat anders gevonden ,leuk werk ! leuke collega' dat vond ik toen vele malen belangrijker ..
Eigenlijk vond en vind ik nog steeds dat mensen werk moeten doen wat ze graag doen en leuk vinden.En dat niet het salaris of de zekerheid doorslaggevend moet zijn.
Toen ben ik, toen mijn oudste naar de basisschool ging gestopt met werken ,we kunnen gemakkelijk rondkomen van het inkomen van mijn vriend (en voor mijzelf is ook eea goed geregeld ,financieel gezien )
Ik vind mezelf ook niet zozeer dom ,soms vind ik mezelf zelfs zeer verstandig,
Ik heb het alleen altijd voor mijzelf zo gesteld dat ik idd goed bezig was ,Ik was heel intens gelukkig !,Lekker thuis ,niet dat gestress van en naar school ,beetje rommelen ,stukje fietsen ,sporten ,Boek lezen ,ook! We hebben veel vrienden ,gaan vaak lekker uit eten .
Ik ben echt Jaren gelukkig geweest ,en nu mijn oudste dus op het voortgezet onderwijs zit en ik op de "hockeyclub"kom.
En dus ècht voor mijn gevoel ,met een ander slag mensen in aanraking kom.
Pats weg, en voel ik een gemis wat ik al die jaren niet heb gevoeld.
En waaraan ik dus wel wat kan doen,maar waarom vond ik al die jaren ,dat wat ik deed, belangrijk genoeg ,en Nu opeens dus niet meer!??
zaterdag 31 januari 2009 om 21:55
ben een jaar geleden wel weer gaan werken ,werk wat ik leuk vind ,en weer onwijs leuke collega's waar ik erg veel lol mee heb.
zaterdag 31 januari 2009 om 22:55
Het klinkt alsof je tegen de mensen waarmee je nu in aanraking komt opkijkt, jezelf aan ze spiegelt en zelf het oordeel velt dat je tekort schiet. Dat zegt niets over de mensen met wie jij nu in aanraking komt maar alles over je eigen oordeel over jezelf.
Ik vind dat je jezelf neerhaalt door te zeggen dat je ergens de hersens niet voor hebt. Je maakt het jezelf ook makkelijk om niet iets te doen want je kan het immers toch niet. Waarom niet toch proberen. Juist als iets moeilijk is en het toch lukt is het een prestatie toch.
Het klinkt alsof dit een aanleiding is waardoor je nu aan het denken bent gezet en je niet lekker in je vel zit. Waarin uit zich deze onzekerheid? Komt dat ook terug in je werk of juist in je relatie met je kinderen? Of weet je niet goed om te gaan met die nieuwe mensen waarmee je in aanraking komt?
Praat jezelf vooral niet in de put en kijk of je iets aan je gevoel kan doen. Dit kan juist ook een hele mooie aanleiding zijn om nieuwe dingen te gaan proberen en nieuwe ervaringen op te doen waar je nog "rijker" van wordt en dat gelukkige gevoel weer terugvindt.
(f)
Ik vind dat je jezelf neerhaalt door te zeggen dat je ergens de hersens niet voor hebt. Je maakt het jezelf ook makkelijk om niet iets te doen want je kan het immers toch niet. Waarom niet toch proberen. Juist als iets moeilijk is en het toch lukt is het een prestatie toch.
Het klinkt alsof dit een aanleiding is waardoor je nu aan het denken bent gezet en je niet lekker in je vel zit. Waarin uit zich deze onzekerheid? Komt dat ook terug in je werk of juist in je relatie met je kinderen? Of weet je niet goed om te gaan met die nieuwe mensen waarmee je in aanraking komt?
Praat jezelf vooral niet in de put en kijk of je iets aan je gevoel kan doen. Dit kan juist ook een hele mooie aanleiding zijn om nieuwe dingen te gaan proberen en nieuwe ervaringen op te doen waar je nog "rijker" van wordt en dat gelukkige gevoel weer terugvindt.
(f)
zaterdag 31 januari 2009 om 23:18
WZK ,wat jij nu zegt is ook helemaal waar,ik heb alle scenario's ook al weer doorgenomen ,.Ik kijk misschien wel tegen ze op .,en dat vind ik dan weer typisch ,want heb er in het verleden juist tegenaangeschopt.
Er zelf de hersens niet voor hebt,juist toen ik net van school afkwam had ik misschien "nog "wel de hersens ,maar wilde gewoon gaan werken!
Mezelf eraan spiegel , die zie ik niet zo?
Ik weet idd niet zo goed om te gaan met de mensen die ik nu tegenkom.
ik zeg bijvoorbeeld: "Ik ben ben gisteren in een leuk tentje wezen eten joh ! tapas hadden ze daar!. "
nee wordt er gezegt "Wij zijn gister in de avond heerlijk wezen tafelen in een fabuleus nieuw restaurantje ,hier gewoon int centrum!' Heerliike tapas! "
ZElfde gelegenheid als waar ik was,.maar toch anders .
En daar zakt een klein beetje mijn broek vanaf .
Ooo kijk ,.ik word al weer een klein beetje recalcitrant ,het komt toch misschien nog goed met mij.
Er zelf de hersens niet voor hebt,juist toen ik net van school afkwam had ik misschien "nog "wel de hersens ,maar wilde gewoon gaan werken!
Mezelf eraan spiegel , die zie ik niet zo?
Ik weet idd niet zo goed om te gaan met de mensen die ik nu tegenkom.
ik zeg bijvoorbeeld: "Ik ben ben gisteren in een leuk tentje wezen eten joh ! tapas hadden ze daar!. "
nee wordt er gezegt "Wij zijn gister in de avond heerlijk wezen tafelen in een fabuleus nieuw restaurantje ,hier gewoon int centrum!' Heerliike tapas! "
ZElfde gelegenheid als waar ik was,.maar toch anders .
En daar zakt een klein beetje mijn broek vanaf .
Ooo kijk ,.ik word al weer een klein beetje recalcitrant ,het komt toch misschien nog goed met mij.
zaterdag 31 januari 2009 om 23:31
Het zegt misschien idd meer over mijzelf ,dan over de mensen die ik nu in mijn leven tegenkom .
Daar ga ik maar eens wat mee doen, maar wat zouden jullie bedenken dan,.?
Een opleiding ,is wat ik denk dat er hier gezegd zou gaan worden.,
Maar aan welke zou je dan denken ?
Verzin maar eens wat?
3 kinderen op school ,en een man die zijn centen verdient op een manier waar hij zelf blij van wordt.
En ik ook .
Wie zou ik dan weer zijn, om te zeggen: "Ík denk dat ik mij beter kan bewegen in ons nieuwe sociale milieu, als ik mij verder ga ontwikkelen!"
Ik kijk gewoon wat jullie schrijven ,ik word nu al blij!
Daar ga ik maar eens wat mee doen, maar wat zouden jullie bedenken dan,.?
Een opleiding ,is wat ik denk dat er hier gezegd zou gaan worden.,
Maar aan welke zou je dan denken ?
Verzin maar eens wat?
3 kinderen op school ,en een man die zijn centen verdient op een manier waar hij zelf blij van wordt.
En ik ook .
Wie zou ik dan weer zijn, om te zeggen: "Ík denk dat ik mij beter kan bewegen in ons nieuwe sociale milieu, als ik mij verder ga ontwikkelen!"
Ik kijk gewoon wat jullie schrijven ,ik word nu al blij!
zaterdag 31 januari 2009 om 23:35
Laat ik het anders zeggen, je vergelijkt jezelf met hen en wordt er onzeker van. Dat bedoelde ik te zeggen met het spiegelen.
Iedereen heeft zijn manier van uitdrukken. Bedoel je met het voorbeeld van het tapas eten dat zij jou manier van uitdrukken verbeteren? Of bedoel je uit te leggen dat zij een andere manier van praten hebben? (Ik ga even van het laatste uit).
Volgens mij schop je er nu nog steeds tegen getuige je opmerking over recalcitrant zijn. Blijkbaar is de manier waarop zij zich uitdrukken in jouw ogen belachelijk (want je broek zakt er van af) maar toch wordt je er ook onzeker van want je wil er wel gewoon gezellig tussen passen.
Wellicht is het een goed idee om verder te kijken dan de manier van uitdrukken en deze mensen beter te leren kennen. Net zo min als jij het leuk vind als mensen zich een oordeel over jou aanmatigen zullen zij dat andersom waarschijnlijk ook niet prettig vinden. Volgens mij is je eigen onzekerheid te oorzaak van het "schoppen" en niet het gedrag van de ander de oorzaak.
Maar even terug naar die onzekerheid waarover je het had en die ontevredenheid die je ervaart. Waarover ben je nu werkelijk zo ontevreden en wat zou je anders willen zien in je leven?
Je schrijft dat je vroeger waarschijnlijk wel de hersenen had maar gewoon wilde werken. Je bent nooit te oud om te leren. Zelf heb ik recent een HBO opleiding gevolgd naast mijn functie en ik heb daar meerdere 50-plussers ontmoet die puur voor zichzelf ook een HBO opleiding zijn gaan volgen (en dat ondanks kinderen, werk, druk sociaal leven, etc).
Hiermee wil ik maar zeggen: je bent nooit te oud om iets nieuws te ondernemen. Sommigen gaven inderdaad aan dat het ze nu meer moeite kostte om zich te concentreren dan dat het ze vroeger gekost zou hebben, desondanks hebben ze het goed kunnen afronden en zijn ze zeer trots en tevreden over hun prestaties.
Dus sterkte!
(f)
Iedereen heeft zijn manier van uitdrukken. Bedoel je met het voorbeeld van het tapas eten dat zij jou manier van uitdrukken verbeteren? Of bedoel je uit te leggen dat zij een andere manier van praten hebben? (Ik ga even van het laatste uit).
Volgens mij schop je er nu nog steeds tegen getuige je opmerking over recalcitrant zijn. Blijkbaar is de manier waarop zij zich uitdrukken in jouw ogen belachelijk (want je broek zakt er van af) maar toch wordt je er ook onzeker van want je wil er wel gewoon gezellig tussen passen.
Wellicht is het een goed idee om verder te kijken dan de manier van uitdrukken en deze mensen beter te leren kennen. Net zo min als jij het leuk vind als mensen zich een oordeel over jou aanmatigen zullen zij dat andersom waarschijnlijk ook niet prettig vinden. Volgens mij is je eigen onzekerheid te oorzaak van het "schoppen" en niet het gedrag van de ander de oorzaak.
Maar even terug naar die onzekerheid waarover je het had en die ontevredenheid die je ervaart. Waarover ben je nu werkelijk zo ontevreden en wat zou je anders willen zien in je leven?
Je schrijft dat je vroeger waarschijnlijk wel de hersenen had maar gewoon wilde werken. Je bent nooit te oud om te leren. Zelf heb ik recent een HBO opleiding gevolgd naast mijn functie en ik heb daar meerdere 50-plussers ontmoet die puur voor zichzelf ook een HBO opleiding zijn gaan volgen (en dat ondanks kinderen, werk, druk sociaal leven, etc).
Hiermee wil ik maar zeggen: je bent nooit te oud om iets nieuws te ondernemen. Sommigen gaven inderdaad aan dat het ze nu meer moeite kostte om zich te concentreren dan dat het ze vroeger gekost zou hebben, desondanks hebben ze het goed kunnen afronden en zijn ze zeer trots en tevreden over hun prestaties.
Dus sterkte!
(f)
zaterdag 31 januari 2009 om 23:42
Mamzelle ,je vroeg een voorbeeld waarin ik mezelf niet zo goed kan uitdrukken.
Als mijn oudste zoon zich voor een karwei wil drukken,en smoesjes gaat verzinnen,.dan merk ik soms gewoon dat ie met smoesjes en formuleringen zich beter uit kan drukken dan ik .,Ik zeg gewoon "jij bent die verantwoording aangegaan voor dat werk je zoek t maaar uit!" en hij gaat er een heel verhaal van ja ,maar,,, van maken dat ook gewoon nog klopt, en waar ik verbaaal dan al helemaal niks meer mee ken !
En alleen maar weer kan zeggen "het is je eigen verantwoording! of zoiets.
Als mijn oudste zoon zich voor een karwei wil drukken,en smoesjes gaat verzinnen,.dan merk ik soms gewoon dat ie met smoesjes en formuleringen zich beter uit kan drukken dan ik .,Ik zeg gewoon "jij bent die verantwoording aangegaan voor dat werk je zoek t maaar uit!" en hij gaat er een heel verhaal van ja ,maar,,, van maken dat ook gewoon nog klopt, en waar ik verbaaal dan al helemaal niks meer mee ken !
En alleen maar weer kan zeggen "het is je eigen verantwoording! of zoiets.
zondag 1 februari 2009 om 11:18
Volgens mij ben jij eigenlijk diep van binnen gewoon gelukkig met wie jij bent, met hoe jij je leven invult, en met de keuzes die je hebt gemaakt.
Ik vind die opmerking over je recalcitrante gevoel heerlijk, dat is jouw eigenheid, en die hoef je voor niemand 'aan te passen' om 'er maar bij te horen'.
Mij lijkt dat je een verfrissend, helder, to-the-point iemand bent die weet te genieten van haar leven, leuk dus om mee om te gaan, en ik zou niet vallen over je taalgebruik of zgn.je 'minder goed kunnen uitdrukken' dan al diegenen die zoveel mooipraterige woorden gebruiken. Zolang je niet oordeelt over die anderen, leven en laten leven, zij zijn wie zij zijn en jij bent wie jij bent, lijkt het mij geen echt probleem. Met alle respect, ik zou willen dat ik zo tevreden was met mijn eigen leven!
Ik vind die opmerking over je recalcitrante gevoel heerlijk, dat is jouw eigenheid, en die hoef je voor niemand 'aan te passen' om 'er maar bij te horen'.
Mij lijkt dat je een verfrissend, helder, to-the-point iemand bent die weet te genieten van haar leven, leuk dus om mee om te gaan, en ik zou niet vallen over je taalgebruik of zgn.je 'minder goed kunnen uitdrukken' dan al diegenen die zoveel mooipraterige woorden gebruiken. Zolang je niet oordeelt over die anderen, leven en laten leven, zij zijn wie zij zijn en jij bent wie jij bent, lijkt het mij geen echt probleem. Met alle respect, ik zou willen dat ik zo tevreden was met mijn eigen leven!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 1 februari 2009 om 11:28
Je kunt altijd zeggen tegen je zoon dat het een hoop mooie woorden zijn die hij gebruikt maar dat het erop neer komt dat hij de verantwoording niet neemt en dat hij dat toch echt zelf moet doen. Punt. Geen discussie verder .
Blijf jezelf. Da's prima. Als jij comfortabel in je vel zit, behandelen mensen je vaak vanzelf met respect ook als je "anders" bent dan zij. Geef ze hetzelfde respect terug zonder over je eigen grenzen heen te gaan en het komt wel goed. En zo niet, jammer dan. Niet iedereen hoeft je aardig te vinden. Reken hun niet af op hun opleiding en woorden en denk niet bij voorbaat dat ze dat bij jou zullen doen. Als ze dat wel doen, is dat niet jouw probleem.
Als je tevreden bent met jezelf en je leven, geniet daarvan en wees er trots op. Als je een gemis ervaart, kun je altijd kijken waar je dan behoefte aan hebt. Niet vanwege je nieuwe omgeving maar gewoon voor jezelf.
Blijf jezelf. Da's prima. Als jij comfortabel in je vel zit, behandelen mensen je vaak vanzelf met respect ook als je "anders" bent dan zij. Geef ze hetzelfde respect terug zonder over je eigen grenzen heen te gaan en het komt wel goed. En zo niet, jammer dan. Niet iedereen hoeft je aardig te vinden. Reken hun niet af op hun opleiding en woorden en denk niet bij voorbaat dat ze dat bij jou zullen doen. Als ze dat wel doen, is dat niet jouw probleem.
Als je tevreden bent met jezelf en je leven, geniet daarvan en wees er trots op. Als je een gemis ervaart, kun je altijd kijken waar je dan behoefte aan hebt. Niet vanwege je nieuwe omgeving maar gewoon voor jezelf.
zondag 1 februari 2009 om 11:39
quote:boss schreef op 31 januari 2009 @ 23:18:
ik zeg bijvoorbeeld: "Ik ben ben gisteren in een leuk tentje wezen eten joh ! tapas hadden ze daar!. "
nee wordt er gezegt "Wij zijn gister in de avond heerlijk wezen tafelen in een fabuleus nieuw restaurantje ,hier gewoon int centrum!' Heerliike tapas! "
ZElfde gelegenheid als waar ik was,.maar toch anders .
En daar zakt een klein beetje mijn broek vanaf .
In elke omgeving is het taalgebruik anders. Als zij zeggen: "fabuleus nieuw restaurantje" bedoelen ze waarschijnlijk gewoon ''leuk tentje'', en helemaal niet: "ik heb meer gestudeerd dan jij". Wie weet zit zo'n hockeydame zich nu thuis op te vreten en denkt: die boss, die is altijd zo vlot en direct, waarom kan ik het nou niet net zo zeggen?
Kun je het niet zien als een dialect uit een andere streek? Het is even wennen, maar uiteindelijk zeggen mensen dezelfde dingen, al klinkt het anders.
ik zeg bijvoorbeeld: "Ik ben ben gisteren in een leuk tentje wezen eten joh ! tapas hadden ze daar!. "
nee wordt er gezegt "Wij zijn gister in de avond heerlijk wezen tafelen in een fabuleus nieuw restaurantje ,hier gewoon int centrum!' Heerliike tapas! "
ZElfde gelegenheid als waar ik was,.maar toch anders .
En daar zakt een klein beetje mijn broek vanaf .
In elke omgeving is het taalgebruik anders. Als zij zeggen: "fabuleus nieuw restaurantje" bedoelen ze waarschijnlijk gewoon ''leuk tentje'', en helemaal niet: "ik heb meer gestudeerd dan jij". Wie weet zit zo'n hockeydame zich nu thuis op te vreten en denkt: die boss, die is altijd zo vlot en direct, waarom kan ik het nou niet net zo zeggen?
Kun je het niet zien als een dialect uit een andere streek? Het is even wennen, maar uiteindelijk zeggen mensen dezelfde dingen, al klinkt het anders.
zondag 1 februari 2009 om 17:16
Ik zou in ieder geval gewoon jezelf blijven. Die mensen zijn anders dan jij, nou en? Dat betekent niet dat jij minder bent. Jij hebt in ieder geval geen sleutelkinderen opgevoed, en dat is ook wat waard! Ik denk dat je kinderen je later dankbaar zullen zijn dat je er altijd voor ze geweest bent, dat is ook heel belangrijk.
Ik kan het ook van de andere kant bekijken; mijn ouders begonnen ook op hetzelfde niveau zeg maar, maar mijn vader heeft zich heel erg ontwikkeld en mijn moeder niet. Nu ben ik zelf absoluut niet het typische hockeykind; daar ben ik veel te nuchter voor, maar ik kan wel heel goed leren en ben snel van begrip. Mijn moeder is dat niet, en dat is best wel eens moeilijk geweest. Soms begreep ze dingen niet die ik vertelde over school, maar op zich heb ik daar nooit veel last van gehad omdat ik dat soort dingen wel met mn vader besprak.
Ik vind achteraf wel dat mijn moeder te weinig aan opvoeding heeft gedaan, dus ik denk dat je wel moet zorgen dat je duidelijke grenzen stelt en het respect krijgt dat je verdient. Want achteraf gezien waardeer ik het heel erg dat mijn moeder altijd voor me klaar stond, en dat nog steeds doet, ook al begrijpt ze niet alles. Zo is het nou eenmaal, en daar kan je niks aan veranderen.
Wees blij dat je kinderen als het ware twee werelden meekrijgen; ik zou het vreselijk vinden als mijn kinderen later alleen met de hockeykindjes om zouden zijn gegaan!
Ik kan het ook van de andere kant bekijken; mijn ouders begonnen ook op hetzelfde niveau zeg maar, maar mijn vader heeft zich heel erg ontwikkeld en mijn moeder niet. Nu ben ik zelf absoluut niet het typische hockeykind; daar ben ik veel te nuchter voor, maar ik kan wel heel goed leren en ben snel van begrip. Mijn moeder is dat niet, en dat is best wel eens moeilijk geweest. Soms begreep ze dingen niet die ik vertelde over school, maar op zich heb ik daar nooit veel last van gehad omdat ik dat soort dingen wel met mn vader besprak.
Ik vind achteraf wel dat mijn moeder te weinig aan opvoeding heeft gedaan, dus ik denk dat je wel moet zorgen dat je duidelijke grenzen stelt en het respect krijgt dat je verdient. Want achteraf gezien waardeer ik het heel erg dat mijn moeder altijd voor me klaar stond, en dat nog steeds doet, ook al begrijpt ze niet alles. Zo is het nou eenmaal, en daar kan je niks aan veranderen.
Wees blij dat je kinderen als het ware twee werelden meekrijgen; ik zou het vreselijk vinden als mijn kinderen later alleen met de hockeykindjes om zouden zijn gegaan!
zondag 1 februari 2009 om 20:32
Wil je echt iets anders/meer dan dat je op dit moment doet?
In dat geval zou je bij het CWI langs kunnen gaan, volgens mij hebben die ook een traject voor herintreders/mensen die eens over hun loopbaan willen nadenken.
Vind de opmerking van Korenwolf wel een hele goede. Zie het als een ander dialect.
Persoonlijk lijkt het me heel lastig als je kinderen je eruit lullen, iets wat me ook niet gauw zal gebeuren omdat ik behoorlijk verbaal ben ingesteld. Maar zoals Felicia zegt, een conclusie kun je altijd geven, en je bent en blijft de moeder, degene waar ze als het goed is tegen opzien. Desnoods doe je zo iets met een grapje af en zeg je 'zo, en kun je dit ook eens uitleggen in Jip en Janneketaal?'.
In dat geval zou je bij het CWI langs kunnen gaan, volgens mij hebben die ook een traject voor herintreders/mensen die eens over hun loopbaan willen nadenken.
Vind de opmerking van Korenwolf wel een hele goede. Zie het als een ander dialect.
Persoonlijk lijkt het me heel lastig als je kinderen je eruit lullen, iets wat me ook niet gauw zal gebeuren omdat ik behoorlijk verbaal ben ingesteld. Maar zoals Felicia zegt, een conclusie kun je altijd geven, en je bent en blijft de moeder, degene waar ze als het goed is tegen opzien. Desnoods doe je zo iets met een grapje af en zeg je 'zo, en kun je dit ook eens uitleggen in Jip en Janneketaal?'.
