Psyche
alle pijlers
ik therapie, man op vakantie?
woensdag 25 februari 2009 om 16:15
sinds een paar weken ben ik begonnen aan een therapie om een zeer vervelende sexuele ervaring uit mijn jeugd te verwerken. Ik kies ervoor om niet teveel hierover los te laten, het komt nl te dicht bij mijn gevoel. Ook mijn nabije omgeving is niet erg op de hoogte.
Ik voel me door deze therapie niet stabiel, ik ben bang en onzeker.
Nu is mijn man lief en probeert extra aandacht aan mij te geven. Toch besluit hij om met zijn vrienden aankomend weekend op vakantie te gaan.
Ik heb hem kort laten weten dat ik hier moeite mee heb.
Hij reageert hier vooralsnog niet op. Hij vertrekt. Wat kan ik doen? Wat kan ik zeggen?
Ik voel me door deze therapie niet stabiel, ik ben bang en onzeker.
Nu is mijn man lief en probeert extra aandacht aan mij te geven. Toch besluit hij om met zijn vrienden aankomend weekend op vakantie te gaan.
Ik heb hem kort laten weten dat ik hier moeite mee heb.
Hij reageert hier vooralsnog niet op. Hij vertrekt. Wat kan ik doen? Wat kan ik zeggen?
woensdag 25 februari 2009 om 16:33
Kun je niet een paar dagen mee? Dan kun je even aan iets anders denken, verandering van omgeving kan best prettig zijn. Na die paar dagen ga je terug, en ga je fijn bij je vriendinnen langs. Ook vriendinnen in de trouw-baby-fase kunnen met andere dingen bezig zijn; als het goede vriendinnen zijn, zullen ze hun trouw-baby-perikelen met liefde op een laag pitje zetten om jou op te vangen.
woensdag 25 februari 2009 om 16:34
Milly, als jij besloten hebt niemand in te lichten kan je ook nooit warmte en steun te ontvangen.
Als jouw vriendin, ook al is ze bezig met zwanger of baby of trouw perikelen, weet van jouw verdriet en ellende weet ik zeker dat ze er ook voor jou zal zijn, maar dat kan ze niet uit zichzelf ruiken...
Ik denk dat jouw man al een heftige tijd heeft gehad nu jij in therapie zit... vermoedelijk wil hij het niet afzeggen, omdat hij wellicht even verlangt naar wat ontspanning. Misschien moet hij thuis wat meer op zijn tenen lopen etc..
Als jouw vriendin, ook al is ze bezig met zwanger of baby of trouw perikelen, weet van jouw verdriet en ellende weet ik zeker dat ze er ook voor jou zal zijn, maar dat kan ze niet uit zichzelf ruiken...
Ik denk dat jouw man al een heftige tijd heeft gehad nu jij in therapie zit... vermoedelijk wil hij het niet afzeggen, omdat hij wellicht even verlangt naar wat ontspanning. Misschien moet hij thuis wat meer op zijn tenen lopen etc..
DTEEZ!
woensdag 25 februari 2009 om 16:39
quote:mevrmilly schreef op 25 februari 2009 @ 16:31:
Mijn man is natuurlijk wel op de hoogte van deze therapie. Hij weet wat ik doe, alleen inhoudelijk bespreek ik niet alles. Lijkt me redelijk. De vakantie duurt anderhalve week, dat is natuurlijk wel te overzien en uiteindelijk red ik me wel. Maar ik zou het zoveel fijner vinden dat hij in mijn buurt is. Vriendinnen zijn op dit moment allen in trouw-baby en verhuis situaties en familieband is niet zodanig dat ik daar nu heen wil.
Dat lijkt me verre van redelijk.... maar goed, dat is jouw keuze daar ging je vraag niet over.
Vind dat je hem gewoon moet "laten" gaan (klinkt belachelijk, alsof het een slaaf is ipv van een zelfstandig volwassene ). Jij hebt een heftig probleem, je vertelt hem enkel dat je "ermee bezig bent"/"in therapie bent". Je gaat inhoudelijk niet in op de heftige zaken uit het verleden. Maar.... je verwacht wel onvoorwaardelijke steun van hem, je verwacht wél dat hij je gedachten kan lezen, je verwacht wel dat hij zijn eigen sociaal leven stil zet.
Poe...dat is nogal wat, je verlangt niet niks van hem... .
Kortom, laat hem fijn met zijn vrienden op pad gaan en plan zelf een week met vrienden/vriendinnen whatever...
Echte vrienden zijn er ook voor je als ze een baby krijgen, gaan trouwen of verhuizen. Daarbij lijkt het me sterk dat je gehele vriendenkring uitgerekend deze anderhalve week naar het altaar gaat, ligt te baren of midden in een verhuizing zit...
Mijn man is natuurlijk wel op de hoogte van deze therapie. Hij weet wat ik doe, alleen inhoudelijk bespreek ik niet alles. Lijkt me redelijk. De vakantie duurt anderhalve week, dat is natuurlijk wel te overzien en uiteindelijk red ik me wel. Maar ik zou het zoveel fijner vinden dat hij in mijn buurt is. Vriendinnen zijn op dit moment allen in trouw-baby en verhuis situaties en familieband is niet zodanig dat ik daar nu heen wil.
Dat lijkt me verre van redelijk.... maar goed, dat is jouw keuze daar ging je vraag niet over.
Vind dat je hem gewoon moet "laten" gaan (klinkt belachelijk, alsof het een slaaf is ipv van een zelfstandig volwassene ). Jij hebt een heftig probleem, je vertelt hem enkel dat je "ermee bezig bent"/"in therapie bent". Je gaat inhoudelijk niet in op de heftige zaken uit het verleden. Maar.... je verwacht wel onvoorwaardelijke steun van hem, je verwacht wél dat hij je gedachten kan lezen, je verwacht wel dat hij zijn eigen sociaal leven stil zet.
Poe...dat is nogal wat, je verlangt niet niks van hem... .
Kortom, laat hem fijn met zijn vrienden op pad gaan en plan zelf een week met vrienden/vriendinnen whatever...
Echte vrienden zijn er ook voor je als ze een baby krijgen, gaan trouwen of verhuizen. Daarbij lijkt het me sterk dat je gehele vriendenkring uitgerekend deze anderhalve week naar het altaar gaat, ligt te baren of midden in een verhuizing zit...
woensdag 25 februari 2009 om 16:42
Natuurlijk begrijp ik dat hij ook zijn ruimte nodig heeft. Ik had allang kunnen zeggen: "je gaat niet". Dat doe ik niet. Maar mijn vraag is juist in hoevere is het fair om iets hierover te zeggen.
Ik zie met name tegen de nachten (10 stuks) op. En zoals ik schreef red ik me uiteindelijk wel.
Een aantal vriendinnetjes zijn er voor me, maar thuis samen met je/een partner lijkt mij in zo'n situatie wel redelijk, toch?
Ik zie met name tegen de nachten (10 stuks) op. En zoals ik schreef red ik me uiteindelijk wel.
Een aantal vriendinnetjes zijn er voor me, maar thuis samen met je/een partner lijkt mij in zo'n situatie wel redelijk, toch?
woensdag 25 februari 2009 om 16:43
woensdag 25 februari 2009 om 16:47
quote:fleurtje schreef op 25 februari 2009 @ 16:42:
Kijk. Het feit dat jij in therapie zit, wil nog niet zeggen dat het leven van anderen (ook) stil staat.
Als je dat wél wilt, zul je dat die anderen duidelijk moeten zeggen.overtrokken bericht. Ik laat zijn sociale leven niet stil staan. Mijn vraag is in hoevere ik wat mag zeggen?
Kijk. Het feit dat jij in therapie zit, wil nog niet zeggen dat het leven van anderen (ook) stil staat.
Als je dat wél wilt, zul je dat die anderen duidelijk moeten zeggen.overtrokken bericht. Ik laat zijn sociale leven niet stil staan. Mijn vraag is in hoevere ik wat mag zeggen?
woensdag 25 februari 2009 om 16:51
Dubbel hoor. Het volgen van een therapie duurt vaak maanden, soms zelfs jaren. Het blijft moeilijk om de nachten alleen te zijn de hele tijd en daarna ook nog. Moet je man nu al die tijd maar bij je blijven?
De vakantie is al lang geleden geboekt, je bent zelfs (zover ik lees als enige vrouw) uitgenodigd mee te gaan. Nu snap ik dat je die optie even afslaat gezien de reden van je therapie.
Ik herken je wel hoor. Ik zit zelf ook in therapie en vertel(de) niks over de inhoud aan mijn vriend. Totdat ik opeens opgenomen werd en ik wel dingen moest vertellen aan mijn vriend om de opname te verklaren.
Maar ik weet ook wel dat als ikzelf (te) weinig los laat over de therapie, over mijn gevoelens en gedachtes dat mijn vriend hier ook geen rekening mee kan houden. Dat is dan een gevolg van een keuze die ik (en jij ook) zelf maakt.
Misschien kun je een belafspraak maken met de instatantie waar je therapie volgt? Kaart het daar in ieder geval aan. Misschien kunnen hun kijken naar een vangnet voor die nachten. Al is het in de vorm van: na zoveel uur liggen ga ik eruit, ik ga dan (warme melk drinken, even tv kijken, 1 sigaret roken) ik noem maar wat.
Gebruik je therapie juist nu. En gun je man zijn dagen weg. Als hij voor jou thuis blijft zal dat wrijving geven en ik vraag me erg af waar de grens dan komt te liggen.
De vakantie is al lang geleden geboekt, je bent zelfs (zover ik lees als enige vrouw) uitgenodigd mee te gaan. Nu snap ik dat je die optie even afslaat gezien de reden van je therapie.
Ik herken je wel hoor. Ik zit zelf ook in therapie en vertel(de) niks over de inhoud aan mijn vriend. Totdat ik opeens opgenomen werd en ik wel dingen moest vertellen aan mijn vriend om de opname te verklaren.
Maar ik weet ook wel dat als ikzelf (te) weinig los laat over de therapie, over mijn gevoelens en gedachtes dat mijn vriend hier ook geen rekening mee kan houden. Dat is dan een gevolg van een keuze die ik (en jij ook) zelf maakt.
Misschien kun je een belafspraak maken met de instatantie waar je therapie volgt? Kaart het daar in ieder geval aan. Misschien kunnen hun kijken naar een vangnet voor die nachten. Al is het in de vorm van: na zoveel uur liggen ga ik eruit, ik ga dan (warme melk drinken, even tv kijken, 1 sigaret roken) ik noem maar wat.
Gebruik je therapie juist nu. En gun je man zijn dagen weg. Als hij voor jou thuis blijft zal dat wrijving geven en ik vraag me erg af waar de grens dan komt te liggen.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
woensdag 25 februari 2009 om 16:52
De vraag is of je het zelf volledig eerlijk en gerechtvaardigd vindt om hem te vragen zijn reeds geboekte vakantie te laten vallen. Zoals ik al zei, ik kan me helemaal inleven in je situatie, en zou waarschijnlijk hetzelfde willen, maar anderzijds me ook wel afvragen of het echt wel redelijk is. Het is niet leuk om in een dergelijke situatie alleen thuis te zitten, maar kan je daarvoor iemand anders zijn leuke tijd afnemen? Dat vraag ik me een beetje af....
woensdag 25 februari 2009 om 16:52
quote:visje444 schreef op 25 februari 2009 @ 16:44:
Ik vind het zeker niet onredelijk van je, en kan me helemaal inleven, maar het was al geboekt. Misschien wil je ook niet dat hij aan zijn vrienden moet uitleggen waarom hij last-minute niet meegaat?
Nee, ik denk dat zijn vrienden wel buiten mijn situatie kunnen slapen....
Ik zal hem vertellen dat ik het fijner vind als hij bij me is. En hij moet zelf de keuze maken. Ik zal met vriendinnen afspreken en me concentreren op een paar leuke afspraken, dan wordt het vanzelf de dag dat hij terug komt!
Ik vind het zeker niet onredelijk van je, en kan me helemaal inleven, maar het was al geboekt. Misschien wil je ook niet dat hij aan zijn vrienden moet uitleggen waarom hij last-minute niet meegaat?
Nee, ik denk dat zijn vrienden wel buiten mijn situatie kunnen slapen....
Ik zal hem vertellen dat ik het fijner vind als hij bij me is. En hij moet zelf de keuze maken. Ik zal met vriendinnen afspreken en me concentreren op een paar leuke afspraken, dan wordt het vanzelf de dag dat hij terug komt!
woensdag 25 februari 2009 om 16:55
quote:mevrmilly schreef op 25 februari 2009 @ 16:21:
Ik wil niet tegen hem zeggen dat hij niet moet gaan. En ik zou graag willen dat hij zelf zou kiezen om thuis te blijven...Dit werkt meestal niet zo goed met mannen (ook heel generaliserend natuurlijk). Mijn man houdt in ieder geval van duidelijke signalen. Tegen hem zeggen dat ik het 'prettiger zou vinden' dat hij thuis blijft, zou bij hem niet aankomen. Dus toch gewoon een gesprek aangaan met jouw man en vertellen wat je van hem verwacht / van hem nodig hebt.
Ik wil niet tegen hem zeggen dat hij niet moet gaan. En ik zou graag willen dat hij zelf zou kiezen om thuis te blijven...Dit werkt meestal niet zo goed met mannen (ook heel generaliserend natuurlijk). Mijn man houdt in ieder geval van duidelijke signalen. Tegen hem zeggen dat ik het 'prettiger zou vinden' dat hij thuis blijft, zou bij hem niet aankomen. Dus toch gewoon een gesprek aangaan met jouw man en vertellen wat je van hem verwacht / van hem nodig hebt.
Bij vlagen ben ik geniaal! Helaas is het vandaag windstil.
woensdag 25 februari 2009 om 16:56
woensdag 25 februari 2009 om 16:56
quote:zusenzo schreef op 25 februari 2009 @ 16:50:
Zie het iets positiefs!
Jij hebt je therapie en leert deze zelf, helemaal alleen te verwerken.
Je bent 10 dagen helemaal op jezelf en je gedachten aangewezen, wie weet rolt daar iets heel moois uit.thanx, dat is ook een goede houvast. Ik print deze uit en hang hem aan mijn koelkast
Zie het iets positiefs!
Jij hebt je therapie en leert deze zelf, helemaal alleen te verwerken.
Je bent 10 dagen helemaal op jezelf en je gedachten aangewezen, wie weet rolt daar iets heel moois uit.thanx, dat is ook een goede houvast. Ik print deze uit en hang hem aan mijn koelkast
woensdag 25 februari 2009 om 16:57
quote:mevrmilly schreef op 25 februari 2009 @ 16:42:
Een aantal vriendinnetjes zijn er voor me, maar thuis samen met je/een partner lijkt mij in zo'n situatie wel redelijk, toch?
Je hebt nu al een paar keer het woord redelijk gebruikt, maar volgens mij kom je daar niet veel verder mee. Het klinkt alsof je je door hem niet gezien voelt en te onzeker bent om dat direct tegen hem te zeggen. Nu probeer je een soort van objectief criterium te verzinnen of je van hem kunt eisen of hij blijft of niet. Klopt dat?
Als dat zo is: iets van hem eisen kan simpelweg niet (hij is je werknemer niet) en wat betreft redelijkheid en objectieve criteria... er is nu eenmaal weinig objectiefs en redelijks aan gevoelens en daarmee aan relaties. Dus die zoektocht brengt je nergens.
Als je je bv compleet door in de steek zou voelen gelaten omdat hij zijn koffiekopje nooit helemaal leegdrinkt (ik verzin maar wat; goede kans dat het hele forum dat totaal onredelijk van je zou vinden), dan NOG lijkt het me cruciaal dat je dat aan hem zou vertellen. Laat staan als het om persoonlijker/emotioneler/heftiger dingen gaat zoals nu. Of jij of andere mensen jouw gevoel nou als redelijk zullen beoordelen of niet is daarbij simpelweg niet relevant.
Jullie hebben een liefdesrelatie. Het lijkt me van respect getuigen om je gevoelens met hem te delen. Dan kan hij vervolgens zelf kiezen wat hij daar mee doet.
Een aantal vriendinnetjes zijn er voor me, maar thuis samen met je/een partner lijkt mij in zo'n situatie wel redelijk, toch?
Je hebt nu al een paar keer het woord redelijk gebruikt, maar volgens mij kom je daar niet veel verder mee. Het klinkt alsof je je door hem niet gezien voelt en te onzeker bent om dat direct tegen hem te zeggen. Nu probeer je een soort van objectief criterium te verzinnen of je van hem kunt eisen of hij blijft of niet. Klopt dat?
Als dat zo is: iets van hem eisen kan simpelweg niet (hij is je werknemer niet) en wat betreft redelijkheid en objectieve criteria... er is nu eenmaal weinig objectiefs en redelijks aan gevoelens en daarmee aan relaties. Dus die zoektocht brengt je nergens.
Als je je bv compleet door in de steek zou voelen gelaten omdat hij zijn koffiekopje nooit helemaal leegdrinkt (ik verzin maar wat; goede kans dat het hele forum dat totaal onredelijk van je zou vinden), dan NOG lijkt het me cruciaal dat je dat aan hem zou vertellen. Laat staan als het om persoonlijker/emotioneler/heftiger dingen gaat zoals nu. Of jij of andere mensen jouw gevoel nou als redelijk zullen beoordelen of niet is daarbij simpelweg niet relevant.
Jullie hebben een liefdesrelatie. Het lijkt me van respect getuigen om je gevoelens met hem te delen. Dan kan hij vervolgens zelf kiezen wat hij daar mee doet.
woensdag 25 februari 2009 om 16:58
Weet je heel zeker dat je nu nog gaat benadrukken dat je het fijner vindt dat hij bij jou blijft? Ik zou het jammer voor je man vinden als hij met een schuldgevoel alsnog vertrekt.
Misschien betrek ik mijn eigen situatie te veel om jouw een onbevangen advies te geven, maar ikzelf waak heel erg ervoor dat onze relatie nog gelijk blijft en niet patiente en verzorger wordt. Wanneer ik mijn vriend op dergelijke manier zou vragen om bij mij te blijven zal ik het persoonlijk zien als een patiente die niet zonder begeleiding kan.
Nogmaals dit is hoe het voor mij zal voelen. Ik leg de lat voor mezelf altijd erg (lees te, 1 van de therapieredenen) hoog en heb soms de neiging dit ook voor anderen te doen.
Misschien betrek ik mijn eigen situatie te veel om jouw een onbevangen advies te geven, maar ikzelf waak heel erg ervoor dat onze relatie nog gelijk blijft en niet patiente en verzorger wordt. Wanneer ik mijn vriend op dergelijke manier zou vragen om bij mij te blijven zal ik het persoonlijk zien als een patiente die niet zonder begeleiding kan.
Nogmaals dit is hoe het voor mij zal voelen. Ik leg de lat voor mezelf altijd erg (lees te, 1 van de therapieredenen) hoog en heb soms de neiging dit ook voor anderen te doen.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
woensdag 25 februari 2009 om 16:58
quote:Djoels schreef op 25 februari 2009 @ 16:56:
'Ik zal hem vertellen dat ik het fijner vind als hij bij me is'
Tja. Dat betekent herrie in de tent.
Want hij kan sowieso niet gaan. Als je dat namelijk zo zegt, betekent gewoon dat je er vanuit gaat dat hij niet gaat..
Ik vind het echt lastig in deze."met jou is het fijner, zonder jou een stuk moeilijker?"
'Ik zal hem vertellen dat ik het fijner vind als hij bij me is'
Tja. Dat betekent herrie in de tent.
Want hij kan sowieso niet gaan. Als je dat namelijk zo zegt, betekent gewoon dat je er vanuit gaat dat hij niet gaat..
Ik vind het echt lastig in deze."met jou is het fijner, zonder jou een stuk moeilijker?"
woensdag 25 februari 2009 om 17:03
mijn eerlijke mening milly,
- opener zijn naar je partner. Als je alles van hem verlangt, moet je hem ook alles geven. Dus ook alles over jouw gevoel, gedachten, belevenissen in je therapie.. betrek hem bij jou nu en jou hier en jou daar.
- laat hem zijn reis maken zonder dat je hem een schuldgevoel mee geeft dat je hem liever bij je hebt. Laat hem even 'onbezorgd' genieten, wens hem een hele fijne week en zwaai hem uit met een glimlach en niet met een chagrijnig huilerig gezicht.
- probeer die anderhalve week door te komen en laat hem weten als hij terugkomt dat je hem vreselijk hebt gemist en dat je het zeker heel moeilijk hebt gevonden maar dat je hem ook bovenal zijn plezier gunt.
- Slik voor jezelf, weet dat het niet de meest makkelijke anderhalve week van je leven wordt, maar probeer verder te gaan, je steun uit andere dingen te halen, probeer over anderhalve week een klein stapje verder te zijn, daarna is jouw man weer de jouwe.
- opener zijn naar je partner. Als je alles van hem verlangt, moet je hem ook alles geven. Dus ook alles over jouw gevoel, gedachten, belevenissen in je therapie.. betrek hem bij jou nu en jou hier en jou daar.
- laat hem zijn reis maken zonder dat je hem een schuldgevoel mee geeft dat je hem liever bij je hebt. Laat hem even 'onbezorgd' genieten, wens hem een hele fijne week en zwaai hem uit met een glimlach en niet met een chagrijnig huilerig gezicht.
- probeer die anderhalve week door te komen en laat hem weten als hij terugkomt dat je hem vreselijk hebt gemist en dat je het zeker heel moeilijk hebt gevonden maar dat je hem ook bovenal zijn plezier gunt.
- Slik voor jezelf, weet dat het niet de meest makkelijke anderhalve week van je leven wordt, maar probeer verder te gaan, je steun uit andere dingen te halen, probeer over anderhalve week een klein stapje verder te zijn, daarna is jouw man weer de jouwe.
DTEEZ!
