Psyche
alle pijlers
ik therapie, man op vakantie?
woensdag 25 februari 2009 om 16:15
sinds een paar weken ben ik begonnen aan een therapie om een zeer vervelende sexuele ervaring uit mijn jeugd te verwerken. Ik kies ervoor om niet teveel hierover los te laten, het komt nl te dicht bij mijn gevoel. Ook mijn nabije omgeving is niet erg op de hoogte.
Ik voel me door deze therapie niet stabiel, ik ben bang en onzeker.
Nu is mijn man lief en probeert extra aandacht aan mij te geven. Toch besluit hij om met zijn vrienden aankomend weekend op vakantie te gaan.
Ik heb hem kort laten weten dat ik hier moeite mee heb.
Hij reageert hier vooralsnog niet op. Hij vertrekt. Wat kan ik doen? Wat kan ik zeggen?
Ik voel me door deze therapie niet stabiel, ik ben bang en onzeker.
Nu is mijn man lief en probeert extra aandacht aan mij te geven. Toch besluit hij om met zijn vrienden aankomend weekend op vakantie te gaan.
Ik heb hem kort laten weten dat ik hier moeite mee heb.
Hij reageert hier vooralsnog niet op. Hij vertrekt. Wat kan ik doen? Wat kan ik zeggen?
woensdag 25 februari 2009 om 17:05
@Djoels om 16.56: dat kun je toch wel zeggen, dat je het jammer vindt dat hij weggaat?! Waarom geeft dat geheid herrie in de tent?!
Als je het op een rustige toon zegt en je een beetje een goede relatie hebt toch niet? Ik zou echt niet blij zijn met mijn relatie als ik dit soort dingen niet zou kunnen zeggen! Dan is er van intimiteit toch niet echt meer sprake?
Milly, als je je er al min of meer mee kunt verzoenen dat je die dagen in je upje door zult brengen (mooi zo!!) dan kun je nog steeds wel benoemen dat je ertegen op ziet en het lastig en spannend vindt, lijkt me. En misschien kunnen jullie iets afspreken over regelmatig bellen/sms-en/mailen, als dat kan vanaf zijn vakantiebestemming?
Het lijkt me toch belangrijk dat je je juist ook door hem gesteund voelt, zeker gezien waar je mee bezig bent, al hoeft dat zeker niet te betekenen dat hij zijn vakantie laat schieten.
Als je het op een rustige toon zegt en je een beetje een goede relatie hebt toch niet? Ik zou echt niet blij zijn met mijn relatie als ik dit soort dingen niet zou kunnen zeggen! Dan is er van intimiteit toch niet echt meer sprake?
Milly, als je je er al min of meer mee kunt verzoenen dat je die dagen in je upje door zult brengen (mooi zo!!) dan kun je nog steeds wel benoemen dat je ertegen op ziet en het lastig en spannend vindt, lijkt me. En misschien kunnen jullie iets afspreken over regelmatig bellen/sms-en/mailen, als dat kan vanaf zijn vakantiebestemming?
Het lijkt me toch belangrijk dat je je juist ook door hem gesteund voelt, zeker gezien waar je mee bezig bent, al hoeft dat zeker niet te betekenen dat hij zijn vakantie laat schieten.
anoniem_79252 wijzigde dit bericht op 25-02-2009 17:08
Reden: om verwarring te voorkomen met djoels' laatste post die ik bij schrijven nog niet had gezien...
Reden: om verwarring te voorkomen met djoels' laatste post die ik bij schrijven nog niet had gezien...
% gewijzigd
woensdag 25 februari 2009 om 17:06
quote:mevrmilly schreef op 25 februari 2009 @ 16:58:
[...]
"met jou is het fijner, zonder jou een stuk moeilijker?"
Dat zou ik niet doen. Maak inderdaad een keus. Dit klinkt nogal manipulatief.
Als ik heel eerlijk ben, vind ik eigenlijk dat je man gewoon moet gaan. Je weet niet hoe lang je therapie en ellende nog gaat duren, en je kunt je man niet de komende jaren aan huis gekluisterd houden. Gun hem een leuke tijd, en zie het als een mogelijkheid om zelfstandiger te worden en om je eigen contacten aan te halen.
[...]
"met jou is het fijner, zonder jou een stuk moeilijker?"
Dat zou ik niet doen. Maak inderdaad een keus. Dit klinkt nogal manipulatief.
Als ik heel eerlijk ben, vind ik eigenlijk dat je man gewoon moet gaan. Je weet niet hoe lang je therapie en ellende nog gaat duren, en je kunt je man niet de komende jaren aan huis gekluisterd houden. Gun hem een leuke tijd, en zie het als een mogelijkheid om zelfstandiger te worden en om je eigen contacten aan te halen.
woensdag 25 februari 2009 om 17:07
quote:Djoels schreef op 25 februari 2009 @ 17:04:
Milly, open een topic 'Help Milly de vakantieperiode van haar man door' wedden dat je heel veel aanspraak hebt hier!
haha, ga ik doen!
Ben nog niet eerder hier geweest, maar kom zeker terug. En Djoels: "ik zal met een glimlach zwaaien en hem uit mijn hart veel plezier wensen!".
Milly, open een topic 'Help Milly de vakantieperiode van haar man door' wedden dat je heel veel aanspraak hebt hier!
haha, ga ik doen!
Ben nog niet eerder hier geweest, maar kom zeker terug. En Djoels: "ik zal met een glimlach zwaaien en hem uit mijn hart veel plezier wensen!".
woensdag 25 februari 2009 om 17:08
Phien, Als je dat gaat zeggen, ga je op iemand gevoel werken. Als dat je bedoeling is moet je het zeker niet laten. Als dat niet de bedoeling is omdat je hem echt geen dubbel gevoel dan wel rotgevoel wilt geven moet je het niet zeggen. Ik vind dat je ook wel eens voor een ander mag denken dan alleen aan jezelf in deze. Want je weet waar het op uitdraait
Ik refereer nu naar alle zaken op zo'n manier communiceren. Dus ik deel je mening niet.
Ik refereer nu naar alle zaken op zo'n manier communiceren. Dus ik deel je mening niet.
DTEEZ!
woensdag 25 februari 2009 om 17:10
Oh Milly, ik kom hier al jaren en ik heb hele mooie momenten beleefd hier. Waaronder de dag dat ik er tegenop zag dat mijn ex bij me weg zou gaan. Wat zag ik er tegenop, de nacht ervoor. Ik werd helemaal gek. iemand opende een topic voor me en heb de hele nacht gescholden, gelachen, gejankt, Ik heb alles daar gegooid en geschreven. Een paar honderd postings in 24 uur van mij en zoveel forummers en mijn ex.... daar zei ik tegen 'Dag en tot ziens' de rest had ik hier reeds gedumpt
DTEEZ!
woensdag 25 februari 2009 om 17:10
Ik hoop dat je deze instelling vast weet te houden mevrmilly en het idee om een topic te openen is echt zo slecht nog niet.
Ik weet dat er veel mensen zijn op dit forum die maar al te graag leuke dingen van de dag willen plaatsen op het forum en jou willen steunen. Ikzelf zal dat dan ook proberen te posten.
Ik weet dat er veel mensen zijn op dit forum die maar al te graag leuke dingen van de dag willen plaatsen op het forum en jou willen steunen. Ikzelf zal dat dan ook proberen te posten.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
woensdag 25 februari 2009 om 17:19
Nee hoor, laat maar staan. Een ondersteuningstopic werkt hetzelfde als dit topic: je zegt in je openingspost dat je man op vakantie gaat en dat het je wat onzeker maakt door je therapie. Je gunt man zijn vakantie, maar je kunt wel een peptalk gebruiken.
Dan krijg je vanzelf reacties van mensen die je een hart onder de riem steken. Succes de komende tijd, en ik kijk uit naar je nieuwe topic!
Dan krijg je vanzelf reacties van mensen die je een hart onder de riem steken. Succes de komende tijd, en ik kijk uit naar je nieuwe topic!
woensdag 25 februari 2009 om 17:42
quote:Djoels schreef op 25 februari 2009 @ 17:08:
Phien, Als je dat gaat zeggen, ga je op iemand gevoel werken. Als dat je bedoeling is moet je het zeker niet laten. Als dat niet de bedoeling is omdat je hem echt geen dubbel gevoel dan wel rotgevoel wilt geven moet je het niet zeggen. Ik vind dat je ook wel eens voor een ander mag denken dan alleen aan jezelf in deze. Want je weet waar het op uitdraait
Ik refereer nu naar alle zaken op zo'n manier communiceren. Dus ik deel je mening niet.
tsja, dan ligt het waarschijnlijk aan het soort relatie dat je hebt, de ideeën die jij en je partner thuis of elders over relaties hebben opgedaan en wat je dus aan gewend bent.
Als ik in zo'n geval mijn gevoel aan mijn vriend zou vertellen, voelt hij zich nl nog steeds vrij om te gaan en en omgekeerd ook. En we hebben dit soort situaties vaak genoeg meegemaakt. Over gevoelens vertellen hoeft echt niet hetzelfde te zijn als manipulatie/iemand een rotgevoel geven, ook niet als die gevoelens gaan over degene waar je ze mee deelt. In mijn ervaring zelfs juist niet. En juist omdat Milly het best lastig lijkt te vinden om überhaupt over haar gevoelens te praten (ook al over die therapie enzo) leek me het wel nuttig om dat toch op te merken. Straks denkt ze weer, 'nee daar mag ik met mijn man dus ook niet over praten'. Lost dat wat op?
Ik snap wel het gevaar dat je ziet, daar niet van, maar ligt het dan niet vooral aan de toon en aan wat je verder wel of niet doet? Als je zegt, 'als je deze week weggaat gaat me dat ontzettend veel pijn doen', en hem dan vervolgens jezelf betraand ten aarde stortend uitzwaait, tsja, dan zie ik je punt.
Maar als je iets zegt in de trant van, 'Ik heb er alle begrip voor dat je op vakantie gaat, maar ik vind het wel spannend en kijk er nu wat tegen op, omdat ik me nogal ontregeld voel door die therapie. Toch denk ik wel dat het ook goed voor me kan zijn om juist nu even alleen te zijn'. Dat is dan toch wat anders dan 'iemand een rotgevoel geven'. Dat je zulke dingen kunt delen is voor mij dan weer juist heel belangrijk voor het onderhouden van een goede relatie.
Maar natuurlijk zijn de eisen die je aan een relatie stelt en de verwachtigen die je er van hebt voor iedereen anders. Dus voor jou kan het natuurlijk weer anders zijn en voor Milly weer anders.
Milly ik ben benieuwd naar je nieuwe topic!
Phien, Als je dat gaat zeggen, ga je op iemand gevoel werken. Als dat je bedoeling is moet je het zeker niet laten. Als dat niet de bedoeling is omdat je hem echt geen dubbel gevoel dan wel rotgevoel wilt geven moet je het niet zeggen. Ik vind dat je ook wel eens voor een ander mag denken dan alleen aan jezelf in deze. Want je weet waar het op uitdraait
Ik refereer nu naar alle zaken op zo'n manier communiceren. Dus ik deel je mening niet.
tsja, dan ligt het waarschijnlijk aan het soort relatie dat je hebt, de ideeën die jij en je partner thuis of elders over relaties hebben opgedaan en wat je dus aan gewend bent.
Als ik in zo'n geval mijn gevoel aan mijn vriend zou vertellen, voelt hij zich nl nog steeds vrij om te gaan en en omgekeerd ook. En we hebben dit soort situaties vaak genoeg meegemaakt. Over gevoelens vertellen hoeft echt niet hetzelfde te zijn als manipulatie/iemand een rotgevoel geven, ook niet als die gevoelens gaan over degene waar je ze mee deelt. In mijn ervaring zelfs juist niet. En juist omdat Milly het best lastig lijkt te vinden om überhaupt over haar gevoelens te praten (ook al over die therapie enzo) leek me het wel nuttig om dat toch op te merken. Straks denkt ze weer, 'nee daar mag ik met mijn man dus ook niet over praten'. Lost dat wat op?
Ik snap wel het gevaar dat je ziet, daar niet van, maar ligt het dan niet vooral aan de toon en aan wat je verder wel of niet doet? Als je zegt, 'als je deze week weggaat gaat me dat ontzettend veel pijn doen', en hem dan vervolgens jezelf betraand ten aarde stortend uitzwaait, tsja, dan zie ik je punt.
Maar als je iets zegt in de trant van, 'Ik heb er alle begrip voor dat je op vakantie gaat, maar ik vind het wel spannend en kijk er nu wat tegen op, omdat ik me nogal ontregeld voel door die therapie. Toch denk ik wel dat het ook goed voor me kan zijn om juist nu even alleen te zijn'. Dat is dan toch wat anders dan 'iemand een rotgevoel geven'. Dat je zulke dingen kunt delen is voor mij dan weer juist heel belangrijk voor het onderhouden van een goede relatie.
Maar natuurlijk zijn de eisen die je aan een relatie stelt en de verwachtigen die je er van hebt voor iedereen anders. Dus voor jou kan het natuurlijk weer anders zijn en voor Milly weer anders.
Milly ik ben benieuwd naar je nieuwe topic!
woensdag 25 februari 2009 om 20:25
quote:Phien schreef op 25 februari 2009 @ 17:42:
[...]
Maar als je iets zegt in de trant van, 'Ik heb er alle begrip voor dat je op vakantie gaat, maar ik vind het wel spannend en kijk er nu wat tegen op, omdat ik me nogal ontregeld voel door die therapie. Toch denk ik wel dat het ook goed voor me kan zijn om juist nu even alleen te zijn'.
Maar natuurlijk zijn de eisen die je aan een relatie stelt en de verwachtigen die je er van hebt voor iedereen anders. Dus voor jou kan het natuurlijk weer anders zijn en voor Milly weer anders.
!
Ik begrijp je enerzijds wel Phien. Anderzijds vind ik je voorbeeld zoals ik hierboven gequote heb niet overeenkomen met de informatie van Milly waar ik op reageerde. Hierboven geef je namelijk aan dat je inderdaad angstig vindt. Het ging in mijn vergelijk over het feit dat je aangeeft dat je niet wilt dat iemand gaat. Dat geef jij in je voorbeeldzin niet aan. Dus geen vergelijk vind ik.
En natuurlijk kan iets voor mij anders zijn dan voor Milly. Maar dat geldt met ieder advies wat hier op een forum wordt gegeven, ik neem aan dat Milly dat ook wel begrijpt.
[...]
Maar als je iets zegt in de trant van, 'Ik heb er alle begrip voor dat je op vakantie gaat, maar ik vind het wel spannend en kijk er nu wat tegen op, omdat ik me nogal ontregeld voel door die therapie. Toch denk ik wel dat het ook goed voor me kan zijn om juist nu even alleen te zijn'.
Maar natuurlijk zijn de eisen die je aan een relatie stelt en de verwachtigen die je er van hebt voor iedereen anders. Dus voor jou kan het natuurlijk weer anders zijn en voor Milly weer anders.
!
Ik begrijp je enerzijds wel Phien. Anderzijds vind ik je voorbeeld zoals ik hierboven gequote heb niet overeenkomen met de informatie van Milly waar ik op reageerde. Hierboven geef je namelijk aan dat je inderdaad angstig vindt. Het ging in mijn vergelijk over het feit dat je aangeeft dat je niet wilt dat iemand gaat. Dat geef jij in je voorbeeldzin niet aan. Dus geen vergelijk vind ik.
En natuurlijk kan iets voor mij anders zijn dan voor Milly. Maar dat geldt met ieder advies wat hier op een forum wordt gegeven, ik neem aan dat Milly dat ook wel begrijpt.
DTEEZ!
woensdag 25 februari 2009 om 20:48
maar Milly had toch al besloten om niet van haar man te vragen om zijn vakantie voor haar op te geven? De vraag was vervolgens toch, of ze dan desondanks er nog 'iets' tegen hem over zou zeggen? En ik interpreteerde dat 'iets' vervolgens heel breed. Terwijl jij specifiek reageerde op wat ze dan nog wilde zeggen en toen adviseerde dat ze maar beter niks kon zeggen... Zoiets. Misverstand dus idd, zie ik nu.
Maar ik wilde wél gezegd hebben dat het goed zou kunnen zijn als je (Milly bedoel ik nu, lees je nog mee?), zonder te vragen/suggereren dat hij thuis moet blijven, voor je man vertrekt met hem over je gevoelens kunt praten; hoeft geen emotionele chantage te zijn. Dan kan hij je hopelijk ook beter steunen terwijl hij op vakantie is, met kleine sms-jes, belletjes, weet ik wat.
Ik had de indruk dat je nu wel heel snel switchte van 'man confronteren' naar 'gewoon op vakantie laten gaan en er niks over zeggen' en vroeg me af of dat nou wel zo'n goede oplossing is. Nog afgezien van steun die hij je vanaf zijn vakantieadres kan geven (zo nu en dan een lief sms-je sturen hoeft voor hem geen zware taak te zijn) lijkt het me als je met zoiets heftigs bezig bent nl sowieso belangrijk om hem daar op de 1 of andere manier bij te betrekken of van op de hoogte te houden; in het belang van je relatie en van jezelf. Ook al wil je details met hem dan ook (nog?) niet bespreken.
Ach en mijn opmerking over dat relaties voor iedereen anders zijn... was misschien wel vooral een relativering voor mezelf. Op de een of andere manier raakte het me, als het uiten van dit soort gevoelens gelijkgesteld wordt aan emotionele chantage/iemand anders een slecht gevoel geven. Al was dat dan ook deels slecht lezen
Maar ik wilde wél gezegd hebben dat het goed zou kunnen zijn als je (Milly bedoel ik nu, lees je nog mee?), zonder te vragen/suggereren dat hij thuis moet blijven, voor je man vertrekt met hem over je gevoelens kunt praten; hoeft geen emotionele chantage te zijn. Dan kan hij je hopelijk ook beter steunen terwijl hij op vakantie is, met kleine sms-jes, belletjes, weet ik wat.
Ik had de indruk dat je nu wel heel snel switchte van 'man confronteren' naar 'gewoon op vakantie laten gaan en er niks over zeggen' en vroeg me af of dat nou wel zo'n goede oplossing is. Nog afgezien van steun die hij je vanaf zijn vakantieadres kan geven (zo nu en dan een lief sms-je sturen hoeft voor hem geen zware taak te zijn) lijkt het me als je met zoiets heftigs bezig bent nl sowieso belangrijk om hem daar op de 1 of andere manier bij te betrekken of van op de hoogte te houden; in het belang van je relatie en van jezelf. Ook al wil je details met hem dan ook (nog?) niet bespreken.
Ach en mijn opmerking over dat relaties voor iedereen anders zijn... was misschien wel vooral een relativering voor mezelf. Op de een of andere manier raakte het me, als het uiten van dit soort gevoelens gelijkgesteld wordt aan emotionele chantage/iemand anders een slecht gevoel geven. Al was dat dan ook deels slecht lezen
anoniem_79252 wijzigde dit bericht op 25-02-2009 21:10
Reden: ik krijg het ook nooit in 1 keer helder genoeg opgeschreven...
Reden: ik krijg het ook nooit in 1 keer helder genoeg opgeschreven...
% gewijzigd
woensdag 25 februari 2009 om 22:06
donderdag 26 februari 2009 om 10:32
Ik had de indruk dat je nu wel heel snel switchte van 'man confronteren' naar 'gewoon op vakantie laten gaan en er niks over zeggen' en vroeg me af of dat nou wel zo'n goede oplossing is.
Goedemorgen,
ik was er niet uit of ik nu nog wel (een tweede keer) moest zeggen dat ik het moeilijk vind dat hij nu weg gaat. En hij het hele onderwerp mijdt. Ik wil geen drama's maken, omdat ik hem natuurlijk zijn vakantie gun. Maar zeg ik er niets over dan is het voor hem ook niet duidelijk.
Dus daarom heb ik besloten om er nu niets over te zeggen. Ik heb het immers al eens aangegeven. En ik denk dat hij nu ook wel aan mij kan merken (niet met opzet, maar als reactie op de therapie) dat ik het moeilijk vind dat hij gaat.
Maar ik hou vast aan de gedachtes dat ik het over anderhalve week toch helemaal zelf heb gered.
Goedemorgen,
ik was er niet uit of ik nu nog wel (een tweede keer) moest zeggen dat ik het moeilijk vind dat hij nu weg gaat. En hij het hele onderwerp mijdt. Ik wil geen drama's maken, omdat ik hem natuurlijk zijn vakantie gun. Maar zeg ik er niets over dan is het voor hem ook niet duidelijk.
Dus daarom heb ik besloten om er nu niets over te zeggen. Ik heb het immers al eens aangegeven. En ik denk dat hij nu ook wel aan mij kan merken (niet met opzet, maar als reactie op de therapie) dat ik het moeilijk vind dat hij gaat.
Maar ik hou vast aan de gedachtes dat ik het over anderhalve week toch helemaal zelf heb gered.
donderdag 26 februari 2009 om 11:36
Is de vraag uit de openingpost niet gewoon maar één uiting van een veel breder ding, nl dat je het heel moeilijk vind om met je man over je gevoelens te praten? En hij dat omgekeerd misschien wel net zo lastig en eng vindt?
Je gaat er vanuit dat hij 'het wel zal merken', en dat zou idd zo kunnen zijn. Maar de vraag is: en dan? Hij voelt zich dan wellicht alsnog schuldig. Terwijl jij gister had besloten dat juist niet te willen. En heb jij er wat aan als hij zich schuldig gaat voelen zonder dat jullie erover praten? Haal je daar steun uit? Ik denk het niet. Dan voelen jullie je alleen maar allebei onbegrepen en alleen.
Het klinkt alsof het je pijn doet hoe hij met je is omgegaan en je desondanks niet nogmaals wilt vertellen dat je tegen zijn afwezigheid opziet. Waarom? Omdat je niet durft te hopen dat hij misschien wél echt naar je zou willen luisteren en begrip voor je gevoelens kan hebben als je daar duidelijk om zou vragen? Want ja, soms houdt 'duidelijk vragen' in dat je iets twee keer zal moeten vertellen, of drie keer, of er speciaal bij zegt, 'dit is belangrijk voor mij', of wat ook.
Wil je er na de vakantie wel met hem over gaan praten? Dat je het lastig vond dat hij weg ging/gaat, en iets zeggen over wat die therapie met je doet?
Straks blijven jullie ook na die vakantie in datzelfde cirkeltje ronddraaien: jij seint van alles naar hem, terwijl hij doet alsof hij niks ziet. Hij heeft ondertussen waarschijnlijk wel door dat je 'er, iets is', maar weet ook niet hoe hij daarmee om moet gaan. Doe je door dit soort gesprekken over gevoelens te vermijden, niet zowel hem als jullie relatie als (vooraal ook) jezelf erg tekort?
Je gaat er vanuit dat hij 'het wel zal merken', en dat zou idd zo kunnen zijn. Maar de vraag is: en dan? Hij voelt zich dan wellicht alsnog schuldig. Terwijl jij gister had besloten dat juist niet te willen. En heb jij er wat aan als hij zich schuldig gaat voelen zonder dat jullie erover praten? Haal je daar steun uit? Ik denk het niet. Dan voelen jullie je alleen maar allebei onbegrepen en alleen.
Het klinkt alsof het je pijn doet hoe hij met je is omgegaan en je desondanks niet nogmaals wilt vertellen dat je tegen zijn afwezigheid opziet. Waarom? Omdat je niet durft te hopen dat hij misschien wél echt naar je zou willen luisteren en begrip voor je gevoelens kan hebben als je daar duidelijk om zou vragen? Want ja, soms houdt 'duidelijk vragen' in dat je iets twee keer zal moeten vertellen, of drie keer, of er speciaal bij zegt, 'dit is belangrijk voor mij', of wat ook.
Wil je er na de vakantie wel met hem over gaan praten? Dat je het lastig vond dat hij weg ging/gaat, en iets zeggen over wat die therapie met je doet?
Straks blijven jullie ook na die vakantie in datzelfde cirkeltje ronddraaien: jij seint van alles naar hem, terwijl hij doet alsof hij niks ziet. Hij heeft ondertussen waarschijnlijk wel door dat je 'er, iets is', maar weet ook niet hoe hij daarmee om moet gaan. Doe je door dit soort gesprekken over gevoelens te vermijden, niet zowel hem als jullie relatie als (vooraal ook) jezelf erg tekort?
donderdag 26 februari 2009 om 11:48
Phien volgens mij ga je er veel te diep in en op deze manier creeer je een soort van drama.
Ik vind het een soort van egoisme, je man overspoelen met al jouw emoties, terwijl je weet dat hij er weinig mee kan.
Het getuigd van veel meer zelfvertrouwen en kracht als je aangeeft dat je hem zijn steun zult missen maar het alleen ook goed red.
Maar goed zo zit ik in elkaar.
Ik vind het een soort van egoisme, je man overspoelen met al jouw emoties, terwijl je weet dat hij er weinig mee kan.
Het getuigd van veel meer zelfvertrouwen en kracht als je aangeeft dat je hem zijn steun zult missen maar het alleen ook goed red.
Maar goed zo zit ik in elkaar.
donderdag 26 februari 2009 om 12:04
Dat laatste is precies wat ik bedoel, zusenzo: "Het getuigd van veel meer zelfvertrouwen en kracht als je aangeeft dat je hem zijn steun zult missen maar het alleen ook goed red."
Ipv 'ik zeg er niks van, laat hem lekker op vakantie gaan, en
hij zal wel voelen dat ik het toch niet leuk vindt', wat Milly hierboven schreef.
In het eerste geval creeer je volgens mij juist een opening naar meer intimiteit/steun, in het laatste geval zorg je voor een hoop onderhuidse spanning met grote kans op latere escalatie en/of uiteengroeien.
Ik heb dat polaire 'of ik eis iets van hem/haar, of ik zeg niks maar dan voelt hij/zij het toch wel'-denken misschien gewoon te vaak meegemaakt om te denken dat dat een oplossing kan zijn.
Ipv 'ik zeg er niks van, laat hem lekker op vakantie gaan, en
hij zal wel voelen dat ik het toch niet leuk vindt', wat Milly hierboven schreef.
In het eerste geval creeer je volgens mij juist een opening naar meer intimiteit/steun, in het laatste geval zorg je voor een hoop onderhuidse spanning met grote kans op latere escalatie en/of uiteengroeien.
Ik heb dat polaire 'of ik eis iets van hem/haar, of ik zeg niks maar dan voelt hij/zij het toch wel'-denken misschien gewoon te vaak meegemaakt om te denken dat dat een oplossing kan zijn.
