Psyche
alle pijlers
Ik vind het moeilijk iets leuks van mijn priveleven te maken
dinsdag 7 november 2017 om 18:03
Ik heb het gevoel dat ik de laatste jaren langzaam ben afgegleden naar een depressie. Ik weet niet of het komt door menopauze. Ik ben 52.
Sinds 2009 heb ik veel werkstress gehad. Dat heeft jaren geduurd en ik had werkweken van 80 tot 100 uur.
In 2011 leerde ik mijn huidige vriend kennen. We passen in veel opzichten erg goed bij elkaar en hebben een rustige, vreedzame relatie. We hebben vergelijkbare behoeftes. Het is een lange afstandsrelatie, we wonen op een korte vliegafstand.
Mijn sociale leven is door dat vele werken en door de lange afstandsrelatie op zijn gat komen te liggen.
Door de jaren heen, als vriend en ik samen zijn hebben we weinig behoefte die kostbare tijd samen met anderen door te brengen en als we niet samen zijn werkte ik. Professioneel is het op dit moment een stuk beter en ben ik weekenden vrij gaan claimen voor mezelf. Er is niet meer zo´n achterlijk hoge werkdruk als eerder.
Mijn behoefte om tijd met mensen door te brengen is echter volkomen verdwenen. Ik weet niet of het komt omdat ik zo gewend ben door het vele werken en de long distance relatie altijd alleen te zijn. Ik geniet vaak niet van de sporadische sociale events in mijn leven (dat zijn vaak 1 op 1 etentjes of met 2 of 3 mensen), vaak denk ik achteraf dat ik net zo lief thuis was gebleven.
Werk gaat goed, het bedrijf is succesvol en door velen wordt mijn werk gezien als bijna een droombaan. Nu mijn werktijden genormaliseerd zijn en ik in principe bijna elk weekend vrij neem, zou je denken dat het goed met me zou moeten gaan, maar dat gaat het niet. Mijn weekenden vrij die ik zonder vriend doorbreng, breng ik meestal door in bed met nietsdoen. Ik kan nog niet eens de energie of de concentratie opbrengen om films of een serie te gaan kijken, dus meestal zijn het weekenden lang zinloos (en soms een beetje minder zinloos) browsen, afgewisseld met werkdingetjes die ik niet zou hoeven doen, maar omdat ik zo gewend ben om altijd te werken, doe ik het dus ook in mijn vrije weekenden (vanuit mijn bed, dat wel). Avonden door de week breng ik op dezelfde manier door en ga ik vroeg slapen.
Op maandag sleep ik mezelf met tegenzin naar mijn werk en eenmaal daar begin ik weer een beetje te leven, want leuk werk en leuke werknemers en never a dull moment.
Vriend en ik kijken er vaak naar uit om bij elkaar te zijn, maar eerlijk gezegd, vaak is ons samenzijn ook dagenlang hij filmpjes en series kijken en ik doen wat ik doe als ik alleen ben, zinloos browsen afgewisseld met werkdingetjes. We doen wel dingen als ergens gaan eten of een drankje op een terras, maar het is allemaal vrij gedoseerd.
Ik kom niet uit deze negativiteit. Vaak denk ik dat ik het oké zou vinden als ik morgen niet meer wakker word. En dan met een behoorlijke portie zelfmedelijden meteen de gedachte erachteraan dat ik al mijn contacten zo verwaarloosd heb de afgelopen jaren, dat niemand het een gemis zou vinden als ik er niet meer ben. Inclusief vriend die hier afgelopen weekend was en omdat hij zich zorgen over me maakt, de eerste avond een peptalk aan mijn situatie wijdde waarop hij voorstelde om elke dag een stuk samen te gaan rennen en dat we samen eten zouden gaan maken om in te vriezen zodat ik tenminste goed eet. Helaas bleef het bij dat avondje peptalk, en eerlijk is eerlijk, op zijn laatste avond hier zijn we gaan koken om in te vriezen zodat ik eet als hij er niet is. Over het rennen heeft hij het niet meer gehad en verder heeft hij zich vooral gewijd aan binge-series-kijken. We inspireren elkaar niet om iets te ondernemen.
Ik leef voor werk en ben daarnaast heel erg alleen, waarvan ik me ook heel erg bewust ben dat ik dat aan mijzelf te danken heb. Zelfs met mijn vriendje Skype of bel ik zelden als we niet samen zijn. Hij lijkt eraan gewend te zijn geraakt dat ik die behoefte niet meer heb (we deden het wel in de eerste jaren) en stelt het nog wel eens voor, maar het komt eigenlijk nooit voor dat ik het initiatief neem.
Ik ben niet vriendloos. Ik heb vrienden, maar ik geef ze niks. Ik initieer niks en probeer ook meestal onder voorstellen van hun uit te komen. Ik voel nog wel hun loyaliteit, maar velen heb ik echt al heel lang niet gezien.
Ik zou mezelf een introvert noemen, maar ik heb het gevoel dat het mezelf isoleren steeds extremer wordt.
Mijn huis laat ik ook versloffen, ik kan me er niet toe zetten het gezellig te maken voor mezelf. Ik gebruik eigenlijk alleen de koelkast, de badkamer en mijn bed.
Ik noemde eerder al menopauze. Ik lees dat mensen vaak depressief worden als ze in de overgang zijn. Ik heb 5 maanden een bepaalde hormoon therapie geprobeerd, maar dat deed niks. Sinds een maand heb ik een andere hormoon therapie en mijn arts heeft me daarbij antidepressiva voorgeschreven, maar met de anti-depressiva ben ik niet begonnen vanwege angst voor bijwerkingen (een van die bijwerkingen is aankomen in gewicht aangezien ik al bijna 15 kilo ben aangekomen in de afgelopen 6 jaar). Ik slik in plaats daarvan sinds een week 5HTP, maar ook daar merk ik nog niet zoveel van.
Ik weet niet zo goed wat mijn hulpvraag is. Ik ben bang dat het van kwaad naar erger gaat. Het is nu alleen nog maar mijn prive leven wat ik niet meer echt kan opbrengen om er iets leuks van te maken. Ik ben bang dat ik over een tijdje mijn werk ook niet meer wil doen.
Dit zo eens allemaal opschrijven helpt al een beetje. Als ik het zo teruglees vind ik het behoorlijk depressief klinken.
Is het menopauze of gewenning aan een leven met weinig anders dan werk en dat niet terug kunnen keren naar een gezondere balans? Ideeen over hoe ik mezelf uit deze situatie krijg?
Sinds 2009 heb ik veel werkstress gehad. Dat heeft jaren geduurd en ik had werkweken van 80 tot 100 uur.
In 2011 leerde ik mijn huidige vriend kennen. We passen in veel opzichten erg goed bij elkaar en hebben een rustige, vreedzame relatie. We hebben vergelijkbare behoeftes. Het is een lange afstandsrelatie, we wonen op een korte vliegafstand.
Mijn sociale leven is door dat vele werken en door de lange afstandsrelatie op zijn gat komen te liggen.
Door de jaren heen, als vriend en ik samen zijn hebben we weinig behoefte die kostbare tijd samen met anderen door te brengen en als we niet samen zijn werkte ik. Professioneel is het op dit moment een stuk beter en ben ik weekenden vrij gaan claimen voor mezelf. Er is niet meer zo´n achterlijk hoge werkdruk als eerder.
Mijn behoefte om tijd met mensen door te brengen is echter volkomen verdwenen. Ik weet niet of het komt omdat ik zo gewend ben door het vele werken en de long distance relatie altijd alleen te zijn. Ik geniet vaak niet van de sporadische sociale events in mijn leven (dat zijn vaak 1 op 1 etentjes of met 2 of 3 mensen), vaak denk ik achteraf dat ik net zo lief thuis was gebleven.
Werk gaat goed, het bedrijf is succesvol en door velen wordt mijn werk gezien als bijna een droombaan. Nu mijn werktijden genormaliseerd zijn en ik in principe bijna elk weekend vrij neem, zou je denken dat het goed met me zou moeten gaan, maar dat gaat het niet. Mijn weekenden vrij die ik zonder vriend doorbreng, breng ik meestal door in bed met nietsdoen. Ik kan nog niet eens de energie of de concentratie opbrengen om films of een serie te gaan kijken, dus meestal zijn het weekenden lang zinloos (en soms een beetje minder zinloos) browsen, afgewisseld met werkdingetjes die ik niet zou hoeven doen, maar omdat ik zo gewend ben om altijd te werken, doe ik het dus ook in mijn vrije weekenden (vanuit mijn bed, dat wel). Avonden door de week breng ik op dezelfde manier door en ga ik vroeg slapen.
Op maandag sleep ik mezelf met tegenzin naar mijn werk en eenmaal daar begin ik weer een beetje te leven, want leuk werk en leuke werknemers en never a dull moment.
Vriend en ik kijken er vaak naar uit om bij elkaar te zijn, maar eerlijk gezegd, vaak is ons samenzijn ook dagenlang hij filmpjes en series kijken en ik doen wat ik doe als ik alleen ben, zinloos browsen afgewisseld met werkdingetjes. We doen wel dingen als ergens gaan eten of een drankje op een terras, maar het is allemaal vrij gedoseerd.
Ik kom niet uit deze negativiteit. Vaak denk ik dat ik het oké zou vinden als ik morgen niet meer wakker word. En dan met een behoorlijke portie zelfmedelijden meteen de gedachte erachteraan dat ik al mijn contacten zo verwaarloosd heb de afgelopen jaren, dat niemand het een gemis zou vinden als ik er niet meer ben. Inclusief vriend die hier afgelopen weekend was en omdat hij zich zorgen over me maakt, de eerste avond een peptalk aan mijn situatie wijdde waarop hij voorstelde om elke dag een stuk samen te gaan rennen en dat we samen eten zouden gaan maken om in te vriezen zodat ik tenminste goed eet. Helaas bleef het bij dat avondje peptalk, en eerlijk is eerlijk, op zijn laatste avond hier zijn we gaan koken om in te vriezen zodat ik eet als hij er niet is. Over het rennen heeft hij het niet meer gehad en verder heeft hij zich vooral gewijd aan binge-series-kijken. We inspireren elkaar niet om iets te ondernemen.
Ik leef voor werk en ben daarnaast heel erg alleen, waarvan ik me ook heel erg bewust ben dat ik dat aan mijzelf te danken heb. Zelfs met mijn vriendje Skype of bel ik zelden als we niet samen zijn. Hij lijkt eraan gewend te zijn geraakt dat ik die behoefte niet meer heb (we deden het wel in de eerste jaren) en stelt het nog wel eens voor, maar het komt eigenlijk nooit voor dat ik het initiatief neem.
Ik ben niet vriendloos. Ik heb vrienden, maar ik geef ze niks. Ik initieer niks en probeer ook meestal onder voorstellen van hun uit te komen. Ik voel nog wel hun loyaliteit, maar velen heb ik echt al heel lang niet gezien.
Ik zou mezelf een introvert noemen, maar ik heb het gevoel dat het mezelf isoleren steeds extremer wordt.
Mijn huis laat ik ook versloffen, ik kan me er niet toe zetten het gezellig te maken voor mezelf. Ik gebruik eigenlijk alleen de koelkast, de badkamer en mijn bed.
Ik noemde eerder al menopauze. Ik lees dat mensen vaak depressief worden als ze in de overgang zijn. Ik heb 5 maanden een bepaalde hormoon therapie geprobeerd, maar dat deed niks. Sinds een maand heb ik een andere hormoon therapie en mijn arts heeft me daarbij antidepressiva voorgeschreven, maar met de anti-depressiva ben ik niet begonnen vanwege angst voor bijwerkingen (een van die bijwerkingen is aankomen in gewicht aangezien ik al bijna 15 kilo ben aangekomen in de afgelopen 6 jaar). Ik slik in plaats daarvan sinds een week 5HTP, maar ook daar merk ik nog niet zoveel van.
Ik weet niet zo goed wat mijn hulpvraag is. Ik ben bang dat het van kwaad naar erger gaat. Het is nu alleen nog maar mijn prive leven wat ik niet meer echt kan opbrengen om er iets leuks van te maken. Ik ben bang dat ik over een tijdje mijn werk ook niet meer wil doen.
Dit zo eens allemaal opschrijven helpt al een beetje. Als ik het zo teruglees vind ik het behoorlijk depressief klinken.
Is het menopauze of gewenning aan een leven met weinig anders dan werk en dat niet terug kunnen keren naar een gezondere balans? Ideeen over hoe ik mezelf uit deze situatie krijg?
dinsdag 7 november 2017 om 18:18
Volgens mij komt dit op deze leeftijd veel voor, omdat kinderen uit huis gaan, of werk of gezondheid minder wordt. je moet jezelf dan toch weer een beetje opnieuw uitvinden.
Het idee om te gaan sporten lijkt me heel goed. Maar het is best moeilijk als je zo in een patroon zit om dat goed vol te houden. Bereid je dus voor op af en toe frisse tegenzin en bedenk wat jou motiveert om toch te gaan. Zelf zou ik het in een groepje doen zodat je ook wat lossere sociale contacten opdoet.
Ook een nieuwe hobby of cursus kan je helpen om uit de sleur te komen, als sport niet helemaal je ding blijkt te zijn.
Verder zou ik proberen om als je vriend er is niet alles stil te zetten tot hij weer weg is maar ook dan je eigen ding te blijven doen. Je wil er alles uithalen, maar daardoor doe je juist niets.
En doe eens iets wat je nooit doet, ook al voelt het wat geforceerd. Kan heel ander kapsel zijn of een activiteit, kook eens iets geks, stap uit je comfortzone.
Het idee om te gaan sporten lijkt me heel goed. Maar het is best moeilijk als je zo in een patroon zit om dat goed vol te houden. Bereid je dus voor op af en toe frisse tegenzin en bedenk wat jou motiveert om toch te gaan. Zelf zou ik het in een groepje doen zodat je ook wat lossere sociale contacten opdoet.
Ook een nieuwe hobby of cursus kan je helpen om uit de sleur te komen, als sport niet helemaal je ding blijkt te zijn.
Verder zou ik proberen om als je vriend er is niet alles stil te zetten tot hij weer weg is maar ook dan je eigen ding te blijven doen. Je wil er alles uithalen, maar daardoor doe je juist niets.
En doe eens iets wat je nooit doet, ook al voelt het wat geforceerd. Kan heel ander kapsel zijn of een activiteit, kook eens iets geks, stap uit je comfortzone.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
dinsdag 7 november 2017 om 18:22
Ik herken wel een beetje wat je schrijft. Als je altijd zo druk aan het werk bent, dan blijf je maar doorgaan en heb je weinig tijd om er bij stil te staan. Maar ondertussen verbruik je wel al je energie, en op een gegeven moment ook je energiereserves. En nu krijg je dan met je werk weer wat meer lucht, maar dat betekent ook dat er opeens dus tijd en ruimte is om over dingen na te gaan denken. En dan kom je tot de conclusie dat je energiereserves op zijn, wat zich vertaalt in nergens zin meer in hebben.
Wat ik je zou willen adviseren, is om toch weer wat meer dingen te gaan doen. En dat hoeft niet meteen elke avond en elk weekend, maar wel af en toe. En ook, of eigenlijk juist, als je daar helemaal geen zin in hebt. Als je namelijk meer tijd deelt met de mensen die je lief zijn, dan kost dat niet alleen energie, maar het levert je ook positieve energie op. En juist dat stukje positieve energie heb je nu zo hard nodig om weer op te laden.
Verder moet je ook beter voor jezelf gaan zorgen, want slecht eten en niet sporten voedt de negatieve energieloze spiraal waar je in zit. Je hoeft echt niet elke dag naar de sportschool om daarna nog een 3-gangenmaaltijd te koken, maar stel jezelf wat doelen om betere routines op te bouwen. Elke dag een blokje om van 15 minuten in de buitenlucht kan al een heel positief effect hebben, en voor je het weet loop je 20 minuten of een half uur zonder dat je er erg in hebt. En met koken idem, neem je voor minimaal 4x per week een gezonde maaltijd te eten, waarvan minimaal 2x per week zelf gekookt. Begin klein, dan is het te overzien en makkelijker om jezelf over de drempel te zetten.
En tenslotte, ik merk dat ik veel baat heb bij teunisbloemoliecapsules, nu ik in de overgang begin te komen. Ik weet niet of dat bij andere behandelingen kan, maar als het geen kwaad kan is het de moeite van het proberen waard.
Wat ik je zou willen adviseren, is om toch weer wat meer dingen te gaan doen. En dat hoeft niet meteen elke avond en elk weekend, maar wel af en toe. En ook, of eigenlijk juist, als je daar helemaal geen zin in hebt. Als je namelijk meer tijd deelt met de mensen die je lief zijn, dan kost dat niet alleen energie, maar het levert je ook positieve energie op. En juist dat stukje positieve energie heb je nu zo hard nodig om weer op te laden.
Verder moet je ook beter voor jezelf gaan zorgen, want slecht eten en niet sporten voedt de negatieve energieloze spiraal waar je in zit. Je hoeft echt niet elke dag naar de sportschool om daarna nog een 3-gangenmaaltijd te koken, maar stel jezelf wat doelen om betere routines op te bouwen. Elke dag een blokje om van 15 minuten in de buitenlucht kan al een heel positief effect hebben, en voor je het weet loop je 20 minuten of een half uur zonder dat je er erg in hebt. En met koken idem, neem je voor minimaal 4x per week een gezonde maaltijd te eten, waarvan minimaal 2x per week zelf gekookt. Begin klein, dan is het te overzien en makkelijker om jezelf over de drempel te zetten.
En tenslotte, ik merk dat ik veel baat heb bij teunisbloemoliecapsules, nu ik in de overgang begin te komen. Ik weet niet of dat bij andere behandelingen kan, maar als het geen kwaad kan is het de moeite van het proberen waard.
dinsdag 7 november 2017 om 18:28
Laat je anders af en toe masseren door een professioneel masseur, iemand met ervaring en/of ga af en toe naar de sauna, zodat je je lichaam weer goed voelt en ervaart.
Trakteer jezelf op zoiets wat tegelijk gezond is en actief en bewust ontspannend.
Trouwens ook leuk om samen te doen met een vriend of vriendin in tegenstelling tot altijd maar samen eten.
Maar misschien doe je dit soort dingen al, of vindt je het niet fijn?
Trakteer jezelf op zoiets wat tegelijk gezond is en actief en bewust ontspannend.
Trouwens ook leuk om samen te doen met een vriend of vriendin in tegenstelling tot altijd maar samen eten.
Maar misschien doe je dit soort dingen al, of vindt je het niet fijn?
dinsdag 7 november 2017 om 18:44
dinsdag 7 november 2017 om 18:46
+1, scheelt mij weer typenNummer*Zoveel schreef: ↑07-11-2017 18:22Ik herken wel een beetje wat je schrijft. Als je altijd zo druk aan het werk bent, dan blijf je maar doorgaan en heb je weinig tijd om er bij stil te staan. Maar ondertussen verbruik je wel al je energie, en op een gegeven moment ook je energiereserves. En nu krijg je dan met je werk weer wat meer lucht, maar dat betekent ook dat er opeens dus tijd en ruimte is om over dingen na te gaan denken. En dan kom je tot de conclusie dat je energiereserves op zijn, wat zich vertaalt in nergens zin meer in hebben.
Wat ik je zou willen adviseren, is om toch weer wat meer dingen te gaan doen. En dat hoeft niet meteen elke avond en elk weekend, maar wel af en toe. En ook, of eigenlijk juist, als je daar helemaal geen zin in hebt. Als je namelijk meer tijd deelt met de mensen die je lief zijn, dan kost dat niet alleen energie, maar het levert je ook positieve energie op. En juist dat stukje positieve energie heb je nu zo hard nodig om weer op te laden.
Verder moet je ook beter voor jezelf gaan zorgen, want slecht eten en niet sporten voedt de negatieve energieloze spiraal waar je in zit. Je hoeft echt niet elke dag naar de sportschool om daarna nog een 3-gangenmaaltijd te koken, maar stel jezelf wat doelen om betere routines op te bouwen. Elke dag een blokje om van 15 minuten in de buitenlucht kan al een heel positief effect hebben, en voor je het weet loop je 20 minuten of een half uur zonder dat je er erg in hebt. En met koken idem, neem je voor minimaal 4x per week een gezonde maaltijd te eten, waarvan minimaal 2x per week zelf gekookt. Begin klein, dan is het te overzien en makkelijker om jezelf over de drempel te zetten.
En tenslotte, ik merk dat ik veel baat heb bij teunisbloemoliecapsules, nu ik in de overgang begin te komen. Ik weet niet of dat bij andere behandelingen kan, maar als het geen kwaad kan is het de moeite van het proberen waard.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
dinsdag 7 november 2017 om 18:52
Ik herken veel van wat je schrijft. En de overgang is niet zo'n gekke gedachte... ik ben bij mijn huisarts geweest omdat ik erg veel last van stemmingswisselingen had en heftige bloedingen. Mijn huisarts adviseerde een spiraaltje en daar heb ik veel baat bij. De bloedingen zijn over (gewoon helemaal niet meer ongesteld) en ik ben geestelijk ook een stuk stabieler. Hoewel... op een sombere dag wanneer alles bij elkaar komt, heb ik wel last van somberheid. Het kan ook in je zitten...
Dat is het moeilijke, je kunt er in zwelgen... maar da's zo passief, alsof je het ondergaat en er zelf geen stem in hebt... Het is ook erg moeilijk om juist op zo'n moment tegen jezelf te zeggen dat je die lamlendigheid niet wilt! Naar buiten helpt... hardlopen helpt... een cursus buiten de deur helpt. Gewoon dingen die je uit je stramien halen van bankhangen, Netflixen en snacken... Niemand doet het voor je, helaas.
Je werk is dus een soort houvast, ook... en eerlijk, het is iets om heel blij om te zijn dat dat zo goed loopt. Stel je voor dat je dat niet zou hebben... brr, mijn situatie is een tijdlang zo geweest. En dan wil je ook wel investeren, pure angst om weer in hetzelfde te komen... sterker, dan merk je helemáál hoe leeg je wereldje is...
Dat is het moeilijke, je kunt er in zwelgen... maar da's zo passief, alsof je het ondergaat en er zelf geen stem in hebt... Het is ook erg moeilijk om juist op zo'n moment tegen jezelf te zeggen dat je die lamlendigheid niet wilt! Naar buiten helpt... hardlopen helpt... een cursus buiten de deur helpt. Gewoon dingen die je uit je stramien halen van bankhangen, Netflixen en snacken... Niemand doet het voor je, helaas.
Je werk is dus een soort houvast, ook... en eerlijk, het is iets om heel blij om te zijn dat dat zo goed loopt. Stel je voor dat je dat niet zou hebben... brr, mijn situatie is een tijdlang zo geweest. En dan wil je ook wel investeren, pure angst om weer in hetzelfde te komen... sterker, dan merk je helemáál hoe leeg je wereldje is...
dinsdag 7 november 2017 om 18:59
Ik heb zelf gemerkt dat je gelukkiger wordt en beter iets van je leven kan maken als je bij je eigen verwachtingen blijft en daar ook naar handelt.
Soms betekent dat dat je mensen los moet laten.
Dat je activiteiten moet gaan zoeken die je leuk vindt.
Wat vind je leuk in het leven?
Wat maak je gelukkig?
Waar zou je tijd voor willen maken?
Soms betekent dat dat je mensen los moet laten.
Dat je activiteiten moet gaan zoeken die je leuk vindt.
Wat vind je leuk in het leven?
Wat maak je gelukkig?
Waar zou je tijd voor willen maken?
dinsdag 7 november 2017 om 19:21
Beste Emma-Tess, je hoeft in de weekenden niet per se iets te doen als je geen zin hebt. Stop met het jezelf opleggen van verwachtingen/verplichtingen. Misschien ben je gewoon nog aan het bijkomen van je tropenjaren, of is dit even een stille periode om te bedenken wat je verder zou willen.
Wat betreft het afspreken met vrienden; misschien is het makkelijker om vrijblijvend met een stel mensen in een kroeg, bij een concert, of festival af te spreken. Je kunt dan gaan en staan waar je wil en hoe lang je wil, dan is het geen must, maar dan heb je de keuze om iets te gaan doen of niet.
Jouw vriend, is het de bedoeling ooit samen te gaan wonen? Wat haal jij uit die relatie? Hebben jullie leuke gesprekken en fijne seks als hij er is (of jij bij hem), of is het een sleur en hou je hem aan omdat je anders zogenaamd niemand meer zou hebben?
Hou in gedachten dat, welke leeftijd je ook hebt, je mogelijkheden hebt om iets anders te gaan doen, of om het roer om te gooien.
Qua vermaak zou je aan verschillende dingen kunnen denken. Lid worden van een filmclub, fotograferen, wandelen met asielhonden, een hobby zoeken die aansluit bij je werk en waar je inspiratie uit kunt halen.
Hierboven worden tips gegeven. Je kunt ze allemaal proberen, maar het hoeft niet.
Om je vriendenclub te reactiveren zou je een borrel kunnen geven, thuis of in de kroeg. Een ongedwongen samenzijn waarbij niets uit hoeft te komen, maar dat wel mag.
Wat betreft het afspreken met vrienden; misschien is het makkelijker om vrijblijvend met een stel mensen in een kroeg, bij een concert, of festival af te spreken. Je kunt dan gaan en staan waar je wil en hoe lang je wil, dan is het geen must, maar dan heb je de keuze om iets te gaan doen of niet.
Jouw vriend, is het de bedoeling ooit samen te gaan wonen? Wat haal jij uit die relatie? Hebben jullie leuke gesprekken en fijne seks als hij er is (of jij bij hem), of is het een sleur en hou je hem aan omdat je anders zogenaamd niemand meer zou hebben?
Hou in gedachten dat, welke leeftijd je ook hebt, je mogelijkheden hebt om iets anders te gaan doen, of om het roer om te gooien.
Qua vermaak zou je aan verschillende dingen kunnen denken. Lid worden van een filmclub, fotograferen, wandelen met asielhonden, een hobby zoeken die aansluit bij je werk en waar je inspiratie uit kunt halen.
Hierboven worden tips gegeven. Je kunt ze allemaal proberen, maar het hoeft niet.
Om je vriendenclub te reactiveren zou je een borrel kunnen geven, thuis of in de kroeg. Een ongedwongen samenzijn waarbij niets uit hoeft te komen, maar dat wel mag.
dinsdag 7 november 2017 om 19:35
Ik sluit aan bij oakes, mens, als jij lekker in bed wil liggen me dunkt dat dat ook eens mag na die tropenjaren.
Misschien heb je iets aan proberen niet online te zijn, en er eens uit te zijn, bijv een soort paarden/yoga/wandel vakantie of juist een wifi loos weekje ergens op een strand?
Ik vind je leven nog best druk klinken eigenlijk, alleen al die reistijd en reizen naar je vriend en dan in een ander huis zijn lijkt mij best wat prikkels zeg maar.
Misschien heb je iets aan proberen niet online te zijn, en er eens uit te zijn, bijv een soort paarden/yoga/wandel vakantie of juist een wifi loos weekje ergens op een strand?
Ik vind je leven nog best druk klinken eigenlijk, alleen al die reistijd en reizen naar je vriend en dan in een ander huis zijn lijkt mij best wat prikkels zeg maar.
dinsdag 7 november 2017 om 19:57
Ja dat in mijn bed liggen een heel weekend, dat zou ik ook best van mezelf mogen, als ik er van zou genieten, maar dat doe ik dus niet. Ik ben aan het eind van het weekend zo gedeprimeerd dat ik er ook als een berg tegenop zie om weer aan het werk te gaan (wat meestal snel weer over is als ik er eenmaal ben).
Fijn jullie reacties. Het voelt een beetje minder dramatisch door jullie begrip. Ook fijn de suggesties. Ik weet inmiddels niet meer wat ik leuk vind. Er komt niks in me op als ik me ga bedenken iets te gaan doen. Toen ik nog zoveel werkte verwende ik mezelf vaker met een massage of een spa omdat ik toen veel meer voelde dat ik het nodig had zo nu en dan. Het is al heel lang geleden dat ik zoiets gedaan heb.
Ik ga nadenken over activiteiten die ik nooit eerder deed. Ik krijg er zowaar bijna zin in.
Oakes: mijn vriend vind ik leuk. Ik snap je vraag want zo leuk klinkt het niet. Ik zou ons beiden omschrijven als introvert, hoewel ik niet denk dat andere mensen ons zo zien, want we zijn echt wel sociaal als we met mensen zijn. Maar ook hij is niet iemand die van social event naar de volgende activiteit rent en soms denk ik wel eens dat ik misschien gebaat zou zijn met iemand die wat meer aktiviteit nastreeft.
Het Groepje: jij klinkt ook als een meer introverte persoonlijkheid zo goed je je het gedoe van reizen en in iemands anders huis te zijn voor kunt stellen. Dat is ook zo, ik reis alleen minder vaak dan hij, dus voor mij valt dat nog wel mee.
Fijn jullie reacties. Het voelt een beetje minder dramatisch door jullie begrip. Ook fijn de suggesties. Ik weet inmiddels niet meer wat ik leuk vind. Er komt niks in me op als ik me ga bedenken iets te gaan doen. Toen ik nog zoveel werkte verwende ik mezelf vaker met een massage of een spa omdat ik toen veel meer voelde dat ik het nodig had zo nu en dan. Het is al heel lang geleden dat ik zoiets gedaan heb.
Ik ga nadenken over activiteiten die ik nooit eerder deed. Ik krijg er zowaar bijna zin in.
Oakes: mijn vriend vind ik leuk. Ik snap je vraag want zo leuk klinkt het niet. Ik zou ons beiden omschrijven als introvert, hoewel ik niet denk dat andere mensen ons zo zien, want we zijn echt wel sociaal als we met mensen zijn. Maar ook hij is niet iemand die van social event naar de volgende activiteit rent en soms denk ik wel eens dat ik misschien gebaat zou zijn met iemand die wat meer aktiviteit nastreeft.
Het Groepje: jij klinkt ook als een meer introverte persoonlijkheid zo goed je je het gedoe van reizen en in iemands anders huis te zijn voor kunt stellen. Dat is ook zo, ik reis alleen minder vaak dan hij, dus voor mij valt dat nog wel mee.
dinsdag 7 november 2017 om 20:22
woensdag 8 november 2017 om 06:46
woensdag 8 november 2017 om 06:57
Ik ben heel erg onder de indruk van de manier waarop je de dingen verwoordt. Ik vind dat je heel veel inzicht in jezelf en je situatie hebt. Maar naar mijn gevoel zit er ook een heel kritische toon in ten aanzien van jezelf. Ik denk dat je een heel toffe vriendin zou zijn, precies omdat je zo heel open bent over jezelf. Misschien moet je wat milder zijn voor jezelf. Privé en werk echt gescheiden leren houden en terug leren genieten van de tijd dat je niet moet werken, dat je gewoon terug leert om je wat te amuseren, zonder jezelf te analyseren. Misschien is het door altijd te werken, dat je de knop niet meer kunt afzetten. Hoor ik wel meer van mensen die heel veel werken. Probeer wat meer te dromen in plaats van de denken. Te voelen ipv je verstand te gebruiken. En na te gaan wat je passies zijn buiten werken. Ik heb het gevoel dat je die zeker hebt, maar dat die gewoon wat onduidelijk zijn op dit moment.
woensdag 8 november 2017 om 07:35
Je bent verleerd om leuke dingen te doen. Je hebt het zó druk gehad de laatste jaren dat je niet meer weet wat je eigenlijk wilt doen. En je bent jezelf voorbij gerend en hebt jaren in de doe-modus gestaan, dus aandacht voor je behoeftes waren er niet meer.
Ergens ben je jezelf kwijtgeraakt in alle drukte. En hierdoor doe je thuis niets meer, omdat de ideeën even opgedroogd zijn. Maar vervolgens wordt je daar lamlendig van en ga je je ellendig voelen. Vervolgens brengen de gedachtes van: ik moet energie in mijn vrienden steken, maar ik heb eigenlijk geen zin, een innerlijk conflict, wat veel energie kost.
En dan is het maandag, zin heb je niet, maar zodra je daar weer bent, begin je weer te leven. Want je bent nodig, leuke gesprekken, etc.
Dus probeer langzaam bij beetje weer dingen te doen die je leuk vind.
Ergens ben je jezelf kwijtgeraakt in alle drukte. En hierdoor doe je thuis niets meer, omdat de ideeën even opgedroogd zijn. Maar vervolgens wordt je daar lamlendig van en ga je je ellendig voelen. Vervolgens brengen de gedachtes van: ik moet energie in mijn vrienden steken, maar ik heb eigenlijk geen zin, een innerlijk conflict, wat veel energie kost.
En dan is het maandag, zin heb je niet, maar zodra je daar weer bent, begin je weer te leven. Want je bent nodig, leuke gesprekken, etc.
Dus probeer langzaam bij beetje weer dingen te doen die je leuk vind.
woensdag 8 november 2017 om 23:48
Wat mooi verwoord, TO, en wat krijg je veel rake, inzichtelijke reacties vol tips.
Ik vind dit een heel mooi topic en ik hoop dat je (en anderen) er veel aan kunt hebben.
Ik gun je dat je weer gaat leren plezier te hebben en ervaren hoe dat energie geeft. Introvert of rustig kun je ook sociaal zijn he.
Zelf kan ik door extreme prikkelgevoeligheid bijv niet naar drukke events en niet tegen harde muziek, dus ik heb nu andere leuke hobby’s / bezigheden zoals een avondje gezelschapsspellen doen met wat vriendinnen, een mooie natuurwandeling (evt met gids), lezingen bijwonen, creatieve workshops / cursussen volgen, etc. Ik heb dan vaker niet dan wel een ‘zwaar’/serieus gesprek met iemand (maar daarvoor heb ik weer andere vriendinnen/familie/contacten/gelegenheden) het zijn juist die dingen waar puur wat losser, ongedwongen ‘contact’ is. En dat contact hoeft helemaal niet zoveel voor te stellen, het is dan al lekker om even uit je normale sleur te zijn en wat andere gezichten om je heen te hebben, kom dan vaak opgeladen thuis.
Etentje 1 op 1 kan heel leuk zijn maar met sommige mensen, hoe lief ik ze ook vind, is het gewoon ook iets waar je mentaal moe van kunt worden. Dus probeer balans in je soort activiteiten te vinden, geef de energie aan degenen om wie je geeft en zorg dat je zelf ook oplaadt.
Ik vind het zo jammer te lezen dat je niet blij wordt van contact met je vrienden. Ik denk echt dat jullie misschien letterlijk in beweging moeten komen en zo samen dingen beleven. Ga desnoods naar die suffe kerstmarkt in het dorp verderop, naar een plaatselijke amateur voorstelling of naar het kantklosmuseum, het kan zo kleinschalig en kneuterig zijn als maar kan en toch leuk omdat je met een vriend(in) bent en weer even een ‘change of scenery’ hebt samen.
Ik vind dit een heel mooi topic en ik hoop dat je (en anderen) er veel aan kunt hebben.
Ik gun je dat je weer gaat leren plezier te hebben en ervaren hoe dat energie geeft. Introvert of rustig kun je ook sociaal zijn he.
Zelf kan ik door extreme prikkelgevoeligheid bijv niet naar drukke events en niet tegen harde muziek, dus ik heb nu andere leuke hobby’s / bezigheden zoals een avondje gezelschapsspellen doen met wat vriendinnen, een mooie natuurwandeling (evt met gids), lezingen bijwonen, creatieve workshops / cursussen volgen, etc. Ik heb dan vaker niet dan wel een ‘zwaar’/serieus gesprek met iemand (maar daarvoor heb ik weer andere vriendinnen/familie/contacten/gelegenheden) het zijn juist die dingen waar puur wat losser, ongedwongen ‘contact’ is. En dat contact hoeft helemaal niet zoveel voor te stellen, het is dan al lekker om even uit je normale sleur te zijn en wat andere gezichten om je heen te hebben, kom dan vaak opgeladen thuis.
Etentje 1 op 1 kan heel leuk zijn maar met sommige mensen, hoe lief ik ze ook vind, is het gewoon ook iets waar je mentaal moe van kunt worden. Dus probeer balans in je soort activiteiten te vinden, geef de energie aan degenen om wie je geeft en zorg dat je zelf ook oplaadt.
Ik vind het zo jammer te lezen dat je niet blij wordt van contact met je vrienden. Ik denk echt dat jullie misschien letterlijk in beweging moeten komen en zo samen dingen beleven. Ga desnoods naar die suffe kerstmarkt in het dorp verderop, naar een plaatselijke amateur voorstelling of naar het kantklosmuseum, het kan zo kleinschalig en kneuterig zijn als maar kan en toch leuk omdat je met een vriend(in) bent en weer even een ‘change of scenery’ hebt samen.
