Psyche
alle pijlers
Ik vind niks
donderdag 4 april 2024 om 14:01
Ja, van mijn werk wel, daar kan ik boos of blij van worden. Of van de politiek. En ik hou heel veel van mijn kinderen. Maar voor de rest vind ik niks. Ik voel weinig. Ik denk nooit na over de zin van het leven. Ik heb geen visie, ik rommel een beetje door mijn leven heen. Wat bereik ik nou eigenlijk? Andere mensen gaan jong dood en zitten vol dromen en ambitie en ik ben kerngezond en welvarend en ik kan soms niet eens van de bank opstaan.
Ik las zo graag boeken, ik las alles. Nu maakt het idee me alleen al moe. Mocht ik tachtig worden, waar kan ik dan op terugkijken? Ben ik niet veel te jong voor een midlifecrisis?
Wat ik wil met dit topic: herkenning. Of niet. Tips.
Ik las zo graag boeken, ik las alles. Nu maakt het idee me alleen al moe. Mocht ik tachtig worden, waar kan ik dan op terugkijken? Ben ik niet veel te jong voor een midlifecrisis?
Wat ik wil met dit topic: herkenning. Of niet. Tips.
Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.
donderdag 4 april 2024 om 19:39
Ik vind je ook over best veel zaken een mening hebben TO! Maar goed. Ik vind ook niks. Ik hou van een beetje discussie op een forum, maar in het dagelijkse leven hou ik me gewoon heel genuanceerd staande.
Politiek? Dat schommelt toch altijd van links naar rechts, wat doet mijn mening er toe? Discussies op en over het werk? Ach, zolang ze me op tijd betalen vind ik het uiteindelijk allemaal prima. Mijn loonstrook uitpluizen tot drie cijfers achter de comma? Waar haal je de tijd en de energie vandaan! De wedstrijd van Ajax van minuut tot minuut beoordelen? Ik ben toch geen trainer?
Iemand hierboven noemt deze houding lethargisch. I beg to differ. Het zou een enorme janboel worden wanneer iedereen constant een visie of scherpe mening had in de dagelijkse praktijk. Mensen met een scherpe mening en visie die gaan maar voor de vakbond werken. Of de politiek in. De rest doet gewoon z'n ding.
Denk ik.
Politiek? Dat schommelt toch altijd van links naar rechts, wat doet mijn mening er toe? Discussies op en over het werk? Ach, zolang ze me op tijd betalen vind ik het uiteindelijk allemaal prima. Mijn loonstrook uitpluizen tot drie cijfers achter de comma? Waar haal je de tijd en de energie vandaan! De wedstrijd van Ajax van minuut tot minuut beoordelen? Ik ben toch geen trainer?
Iemand hierboven noemt deze houding lethargisch. I beg to differ. Het zou een enorme janboel worden wanneer iedereen constant een visie of scherpe mening had in de dagelijkse praktijk. Mensen met een scherpe mening en visie die gaan maar voor de vakbond werken. Of de politiek in. De rest doet gewoon z'n ding.
Denk ik.
fairway wijzigde dit bericht op 04-04-2024 19:52
2.77% gewijzigd
donderdag 4 april 2024 om 19:45
je vindt jezelf angstigNana_Mouskouri schreef: ↑04-04-2024 14:25Angstig klopt wel. Boos ook.
Ik heb het echt geprobeerd met een psycholoog, maar ik vond die ene zo'n lul en andere mensen hebben het veel erger dus ik moet niet zo janken.
je vindt jezelf boos
je vond je psych zo'n lul...
je vindt dat anderen het erger hebben
je vindt dat je niet zoveel moet janken
Nou eigenlijk vind je dus best veel
donderdag 4 april 2024 om 19:46
Het leest meer als "ik voel niks" eigenlijk.
Dus waarom zou je niet gewoon janken. Blijkbaar heb je veel verdriet. Alles wat er niet was en wat je gemist hebt, kan je verwerken door die pijn toe te laten.
Zelfafwijzing en een soort cynische houding is misschien veilig of makkelijk maar wat schiet je daarmee op? Er zijn ook therapeuten die geen lul zijn. Geef het een kans.
Dus waarom zou je niet gewoon janken. Blijkbaar heb je veel verdriet. Alles wat er niet was en wat je gemist hebt, kan je verwerken door die pijn toe te laten.
Zelfafwijzing en een soort cynische houding is misschien veilig of makkelijk maar wat schiet je daarmee op? Er zijn ook therapeuten die geen lul zijn. Geef het een kans.
donderdag 4 april 2024 om 19:48
Het gaat er - ook , of misschien wel helemaal- om dat TO zo maar op de bank als een peen voor zich uit zit te staren ( ik haal er tenminste niet uit dat ze dan doelbewust mediteert , lekker Netflix uit kijkt , gezellig met d’r zus belt , een woordzoeker maakt , zich gelukzalig verliest in alle recepten die er langskomen op Insta ) en haar leeshonger kennelijk gestild is. Da’s best lethargisch.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 4 april 2024 om 20:13
donderdag 4 april 2024 om 21:01
Je zoekt spijkers op laag water. Dat is 'onsjiek'.
In reactie op de OP viel direct het woord lethargisch en dat is verder prima, maar daar reageer ik op, net als zoveel anderen. Dat er daarna gesuggereerd wordt dat er ernstigere zaken kunnen spelen, ook prima, daar heb ik heb niet over.
zaterdag 6 april 2024 om 08:40
Off topic, maar wat een feest van herkenning!Fairway schreef: ↑04-04-2024 19:39Ik vind je ook over best veel zaken een mening hebben TO! Maar goed. Ik vind ook niks. Ik hou van een beetje discussie op een forum, maar in het dagelijkse leven hou ik me gewoon heel genuanceerd staande.
Politiek? Dat schommelt toch altijd van links naar rechts, wat doet mijn mening er toe? Discussies op en over het werk? Ach, zolang ze me op tijd betalen vind ik het uiteindelijk allemaal prima. Mijn loonstrook uitpluizen tot drie cijfers achter de comma? Waar haal je de tijd en de energie vandaan! De wedstrijd van Ajax van minuut tot minuut beoordelen? Ik ben toch geen trainer?
Iemand hierboven noemt deze houding lethargisch. I beg to differ. Het zou een enorme janboel worden wanneer iedereen constant een visie of scherpe mening had in de dagelijkse praktijk. Mensen met een scherpe mening en visie die gaan maar voor de vakbond werken. Of de politiek in. De rest doet gewoon z'n ding.
Denk ik.
Behalve dat ik me wel kan laten grijpen door office politics....
En ik discussieer ook weleens in het echt, maar alleen met mensen die ik heel goed ken...
zaterdag 6 april 2024 om 09:06
Je klinkt vooral heel neerslachtig, TO. De zaken die je concreet noemt (geen mening hebben over meubels, weinig ambitie hebben, het niet erg vinden als je morgen niet wakker wordt, maar een beetje aanrommelen) zijn heel normaal. Je schrijft dat je veel houdt van je kinderen en veel betrokkenheid voelt bij je leerlingen die in zwaar weer zitten. Je lijkt te vinden dat dat niet genoeg is, maar dat is echt heel veel! En heel lief. Er is bijna niemand op de wereld die wakker ligt van de hongersnoden in Afrika of de situatie van de Oeigoeren. Mensen geven vooral om mensen die dichtbij zijn. Er is zoveel ellende op de wereld waar je toch niets aan veranderen kunt, dan is het mooi dat je wel iets probeert te doen aan leed waarop je een beetje positieve invloed kan uitoefenen.
Het probleem zit hem waarschijnlijk meer in hoe je je nu voelt. Je klinkt verdrietig en neerslachtig. En je hebt daar last van. Zou je nog eens terug kunnen naar de huisarts om hulp te vragen via de praktijkondersteuner, of is dat de man met wie je geen klik voelde? Er zijn natuurlijk meer psychiaters. En als je er één vindt met wie je wel klikt, dan kunnen een paar gesprekken al heel erg opluchten.
Je noemde ook dat je niet zo'n fijne jeugd hebt gehad. Ik heb ooit een familie opstelling gedaan en dat was heel helpend voor mij, gewoon om de patronen wat beter te snappen en de rol die ik daarin speelde.
Het probleem zit hem waarschijnlijk meer in hoe je je nu voelt. Je klinkt verdrietig en neerslachtig. En je hebt daar last van. Zou je nog eens terug kunnen naar de huisarts om hulp te vragen via de praktijkondersteuner, of is dat de man met wie je geen klik voelde? Er zijn natuurlijk meer psychiaters. En als je er één vindt met wie je wel klikt, dan kunnen een paar gesprekken al heel erg opluchten.
Je noemde ook dat je niet zo'n fijne jeugd hebt gehad. Ik heb ooit een familie opstelling gedaan en dat was heel helpend voor mij, gewoon om de patronen wat beter te snappen en de rol die ik daarin speelde.
zaterdag 6 april 2024 om 09:14
Het is toch ook prima om je zo te voelen ? Dat komt wel weer als je straks iets ouder bent, en het loopt lekker met de kinderen , en wie zegt dat we allemaal ergens iets van moeten vinden of moeten demonsteren ?
Tegenwoordig op al die instagram stories zien we allemaal van die geweldige vrouwen voorb ij komen , ik wordt ook al moe als ik er soms naar kijk, de meeste delete ik ook weer .
Wees tevreden met wat je hebt en kijk een beetje minder naar andere
Tegenwoordig op al die instagram stories zien we allemaal van die geweldige vrouwen voorb ij komen , ik wordt ook al moe als ik er soms naar kijk, de meeste delete ik ook weer .
Wees tevreden met wat je hebt en kijk een beetje minder naar andere
zaterdag 6 april 2024 om 09:24
Ik herken het wel een beetje, ben zelf altijd neutraal. Bijna nooit heel blij, heel boos of heel verdrietig. Hobbel ook een beetje door het leven, werk, gezin gaat allemaal prima. Echt noemenswaardige hobby's heb ik ook niet.
Gaan we een leuk dagje weg of op vakantie dan maak ik het mee, maar beleef ik het niet echt.
Heb ook een slecht geheugen, kan me niet goed gebeurtenissen terughalen of hooguit alsof het een film is die ik terugkijk zonder gevoel. Herken je dat ook?
Bij mezelf weet ik dat het gevoel langzaam is afgevlakt in mijn jeugd. Aantal dingen meegemaakt (niet ernstig, wel vervelend) waardoor ik langzaam gevoel heb afgesloten en het blijkbaar niet meer terug heb gekregen, terwijl mijn leven nu eigenlijk heel goed is geworden.
Vraag mezelf ook vaak af hoe ik weer ergens écht van kan gaan genieten.
Gaan we een leuk dagje weg of op vakantie dan maak ik het mee, maar beleef ik het niet echt.
Heb ook een slecht geheugen, kan me niet goed gebeurtenissen terughalen of hooguit alsof het een film is die ik terugkijk zonder gevoel. Herken je dat ook?
Bij mezelf weet ik dat het gevoel langzaam is afgevlakt in mijn jeugd. Aantal dingen meegemaakt (niet ernstig, wel vervelend) waardoor ik langzaam gevoel heb afgesloten en het blijkbaar niet meer terug heb gekregen, terwijl mijn leven nu eigenlijk heel goed is geworden.
Vraag mezelf ook vaak af hoe ik weer ergens écht van kan gaan genieten.
zaterdag 6 april 2024 om 09:55
Ik geniet en voel nu eenmaal, en ik heb een heel leven vol dingen die ik leuk vind waar niemand iets van weet.Evy schreef: ↑06-04-2024 09:24Ik herken het wel een beetje, ben zelf altijd neutraal. Bijna nooit heel blij, heel boos of heel verdrietig. Hobbel ook een beetje door het leven, werk, gezin gaat allemaal prima. Echt noemenswaardige hobby's heb ik ook niet.
Gaan we een leuk dagje weg of op vakantie dan maak ik het mee, maar beleef ik het niet echt.
Heb ook een slecht geheugen, kan me niet goed gebeurtenissen terughalen of hooguit alsof het een film is die ik terugkijk zonder gevoel. Herken je dat ook?
Bij mezelf weet ik dat het gevoel langzaam is afgevlakt in mijn jeugd. Aantal dingen meegemaakt (niet ernstig, wel vervelend) waardoor ik langzaam gevoel heb afgesloten en het blijkbaar niet meer terug heb gekregen, terwijl mijn leven nu eigenlijk heel goed is geworden.
Vraag mezelf ook vaak af hoe ik weer ergens écht van kan gaan genieten.
Ik heb 1 beste vriend die echt dingen vraagt als: wat eet je graag en wat voor muziek luister je enzo.
Hij is ook zoals ik, dus iemand met een bepaalde achtergrond die veel alleen geniet.
Ik had toen hij een keer kwam zijn lievelingsartiest opgezet, album was die dag uit. Hij was in tranen om dat eens samen met iemand te kunnen delen.
Hij overtreffende trap: ik was daar en hij had een playlist gemaakt met muziek waar we gezamenlijke herinneringen aan hebben en mijn favoriete artiest.
Ik daar snikken.
Ook omdat hij echt had geluisterd naar die artiest en ook wat aardigs wist te zeggen over de muziek, teksten etc.
Ik ben gewend aan negatieve reacties (ook van medefans. Ik schijn precies zijn allerslechtste album mooi te vinden bijvoorbeeld) dus ik deel het niet meer.
Zo deel ik niks meer, ik ben van jongs af gewend dat er schamper over gedaan wordt of dat het wordt afgenomen.
Ik ben er ook extreem gevoelig voor.
Misschien is het zoiets? Dat het voor je is verpest, dat dit soort dingen te vaak zijn gebeurd?
zaterdag 6 april 2024 om 10:50
Surebaby, ik ben echt geraakt door je bericht. Omdat ik het herken, het totale gebrek aan belangstelling voor wat jij jij maakt. En ik vind het rot voor jou om te lezen dat je daarom niks meer kan delen.
Ik deel wel. Maar het kost me heel veel tijd en moeite (nog steeds) om uit te vinden wat ik met wie wil delen. Hetzelfde geldt voor hulp vragen. Ik ben heel blij dat ik een paar mensen heb bij wie ik dat kan. Maar het blijft een worsteling.
Ik deel wel. Maar het kost me heel veel tijd en moeite (nog steeds) om uit te vinden wat ik met wie wil delen. Hetzelfde geldt voor hulp vragen. Ik ben heel blij dat ik een paar mensen heb bij wie ik dat kan. Maar het blijft een worsteling.
zaterdag 6 april 2024 om 10:57
Ik hoor het mijn ouders nog zeggen "Mepal, jij deelt ook nooit wat".
Dat klopt en daar is een reden voor. Het is namelijk "niet zo erg want een ander heeft het erger, dat is het leven, wat een gekke gewoonte dat zou je heeeel anders kunnen doen, vind je die schreeuwmuziek echt mooi? of natuurlijk: je zult zien dat je je beter voelt als je afvalt" bla bla. Nou, dan vergaat je de lust tot delen wel.
Dat klopt en daar is een reden voor. Het is namelijk "niet zo erg want een ander heeft het erger, dat is het leven, wat een gekke gewoonte dat zou je heeeel anders kunnen doen, vind je die schreeuwmuziek echt mooi? of natuurlijk: je zult zien dat je je beter voelt als je afvalt" bla bla. Nou, dan vergaat je de lust tot delen wel.
zaterdag 6 april 2024 om 11:32
De wonden die woorden kunnen slaan, gaan zo diep. Net als de wonden door desinteresse. Alsof je niet bestaat, er niet toe doet. En langzamerhand ga je dat dan zelf ook zo zien en zo voelen.
Een citaat dat mij helpt, komt uit Olie B. Bommel:
"De kwestie is dat u anderen ziet zoals u dénkt dat ze zijn. En anderen zien u, zoals zij dénken dat u bent. Iedereen is maar een verzinsel van degene die hij ontmoet."
Het helpt mij omdat ik uiteindelijk zelf mag bepalen welke keuzes ik maak. De persoon die anderen op basis daarvan verzinnen, hoef ik helemaal niet te zijn. Dat is dan hun verzinsel en dat mag ik bij hen laten.
Een citaat dat mij helpt, komt uit Olie B. Bommel:
"De kwestie is dat u anderen ziet zoals u dénkt dat ze zijn. En anderen zien u, zoals zij dénken dat u bent. Iedereen is maar een verzinsel van degene die hij ontmoet."
Het helpt mij omdat ik uiteindelijk zelf mag bepalen welke keuzes ik maak. De persoon die anderen op basis daarvan verzinnen, hoef ik helemaal niet te zijn. Dat is dan hun verzinsel en dat mag ik bij hen laten.
zaterdag 6 april 2024 om 11:35
Ik heb niet zo'n zin om mijn jeugd te verwerken. Ik denk dat het beter is het wel te doen, ik denk ook dat veel van de waardeloosheid die ik voel daaruit voortkomt. Ik ben opgegroeid in een eenoudergezin met een verslaafde ouder met psychische problemen. Ik was op geen enkele wijze een factor van betekenis. Mijn mening, mijn gevoel, dat was allemaal helemaal niet relevant. Ik was vooral een enorme last voor iemand die dan toch maar elke dag, hoe moeilijk het ook was, voor mij zorgde, ook al was ik zo'n lastig en verwend kind. Toen de verslaving op het hoogtepunt was, was drank belangrijker dan ik.
Tegelijkertijd voelt dat als aanstellerij. Ik ben begin veertig, geen kind meer. Wel meer mensen hadden een kutjeugd, niet zo janken.
En die constante strijd is tamelijk vermoeiend.
Tegelijkertijd voelt dat als aanstellerij. Ik ben begin veertig, geen kind meer. Wel meer mensen hadden een kutjeugd, niet zo janken.
En die constante strijd is tamelijk vermoeiend.
Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.
zaterdag 6 april 2024 om 11:36
Oh, ik herken dit precies. Ik doe leuke dingen met het gezin, omdat zij dat leuk vinden en het is fijn als ze blij zijn, maar soms lijkt het net alsof ik naar mezelf kan kijken op zo'n dag. Alsof zij allemaal echte mensen zijn en ik een acteur ben, die speelt dat ze een liefhebbende moeder is.Evy schreef: ↑06-04-2024 09:24Ik herken het wel een beetje, ben zelf altijd neutraal. Bijna nooit heel blij, heel boos of heel verdrietig. Hobbel ook een beetje door het leven, werk, gezin gaat allemaal prima. Echt noemenswaardige hobby's heb ik ook niet.
Gaan we een leuk dagje weg of op vakantie dan maak ik het mee, maar beleef ik het niet echt.
Heb ook een slecht geheugen, kan me niet goed gebeurtenissen terughalen of hooguit alsof het een film is die ik terugkijk zonder gevoel. Herken je dat ook?
Bij mezelf weet ik dat het gevoel langzaam is afgevlakt in mijn jeugd. Aantal dingen meegemaakt (niet ernstig, wel vervelend) waardoor ik langzaam gevoel heb afgesloten en het blijkbaar niet meer terug heb gekregen, terwijl mijn leven nu eigenlijk heel goed is geworden.
Vraag mezelf ook vaak af hoe ik weer ergens écht van kan gaan genieten.
Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.
zaterdag 6 april 2024 om 11:47
Klinkt een beetje als derealisatie. Misschien toch eens iets van traumatherapie ofzo?Nana_Mouskouri schreef: ↑06-04-2024 11:36Oh, ik herken dit precies. Ik doe leuke dingen met het gezin, omdat zij dat leuk vinden en het is fijn als ze blij zijn, maar soms lijkt het net alsof ik naar mezelf kan kijken op zo'n dag. Alsof zij allemaal echte mensen zijn en ik een acteur ben, die speelt dat ze een liefhebbende moeder is.
zaterdag 6 april 2024 om 11:48
Ach, lieve TO, ik zit hier met tranen in mijn ogen. Je mag echt veel liever zijn voor en over jezelf. En je bent echt echt echt geen aansteller. Integendeel! Je bent een prachtig persoon. En je bent heel erg de moeite waard.
Ik hoop dat je de moed vindt om hulp te zoeken bij het helen van jouw innerlijke kind. Dat klinkt misschien heel zweverig, maar op iedere leeftijd zijn we boven alles kwetsbaar. En met zo'n naar en heftig verleden nog kwetsbaarder.
Ik hoop dat je de moed vindt om hulp te zoeken bij het helen van jouw innerlijke kind. Dat klinkt misschien heel zweverig, maar op iedere leeftijd zijn we boven alles kwetsbaar. En met zo'n naar en heftig verleden nog kwetsbaarder.
zaterdag 6 april 2024 om 12:15
Nana, het is geen aanstellerij! Echt niet! Als ik het lees word ik al naar van het idee hoe dit voor een kind is. Ik hoop dat je ooit ook met die blik naar jezelf kan kijken.
Dat je je jeugd niet wil verwerken snap ik. Dat is namelijk een taai, langzaam, moeilijk en pijnlijk proces. (Ik heb er zelf 40 jaar niet naar willen kijken) Waar je je in de eerste instantie alleen maar rottiger van gaat voelen voordat het beter wordt. Ik gun het je wel. Omdat het leven fijner is als je vreugde kunt voelen.
Dat je je jeugd niet wil verwerken snap ik. Dat is namelijk een taai, langzaam, moeilijk en pijnlijk proces. (Ik heb er zelf 40 jaar niet naar willen kijken) Waar je je in de eerste instantie alleen maar rottiger van gaat voelen voordat het beter wordt. Ik gun het je wel. Omdat het leven fijner is als je vreugde kunt voelen.
zaterdag 6 april 2024 om 14:09
Dat raakt me omdat mijn moeder zo was.Nana_Mouskouri schreef: ↑06-04-2024 11:36Oh, ik herken dit precies. Ik doe leuke dingen met het gezin, omdat zij dat leuk vinden en het is fijn als ze blij zijn, maar soms lijkt het net alsof ik naar mezelf kan kijken op zo'n dag. Alsof zij allemaal echte mensen zijn en ik een acteur ben, die speelt dat ze een liefhebbende moeder is.
Je kinderen zullen jouw pijn met zich mee dragen als jij het niet gaat dragen.
Misschien lijkt het flink om te zeggen "aansteller", maar dat is wat een kind tegen zichzelf zegt. Als volwassene kan je pijn leren toelaten, het is een natuurlijk proces in je ontwikkeling. Het is niet aangenaam en kost veel tijd, maar het maakt je weer een echt mens.
En dit weet ik niet zeker, maar ik vermoed als je kinderen op de wereld hebt gezet dat het proces veel weg heeft van een (weder)geboorte. Als je dat kon kan je dit ook.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
