Psyche
alle pijlers
ik voel me zo eenzaam
donderdag 1 november 2007 om 22:12
Ik ben 30+, en ik voel me eenzaam,
Ik heb een gezin, een baan maar ik heb zoveel moeite met het leggen van contacten.Ik kan het gewoon niet.
Ik word vrijwel nooit uitgenodigd voor feestjes of gewoon voor een kopje koffie. Soms heb ik zelfs het gevoel of ik helemaal niet serieus genomen word, onbelangrijk. Of ik er niet toe doe.
Misschien doe ik iets gewoon helemaal fout.
Ik heb een rotjeugd gehad, daarom ben ik misschien iets geslotener dan een gemiddelde vrouw, maar ik wil zo graag contact, hoe pak ik dan aan ?
Ik heb een gezin, een baan maar ik heb zoveel moeite met het leggen van contacten.Ik kan het gewoon niet.
Ik word vrijwel nooit uitgenodigd voor feestjes of gewoon voor een kopje koffie. Soms heb ik zelfs het gevoel of ik helemaal niet serieus genomen word, onbelangrijk. Of ik er niet toe doe.
Misschien doe ik iets gewoon helemaal fout.
Ik heb een rotjeugd gehad, daarom ben ik misschien iets geslotener dan een gemiddelde vrouw, maar ik wil zo graag contact, hoe pak ik dan aan ?
maandag 5 november 2007 om 15:06
Hoi,
Hebben jullie ook het gevoel dat het bij sommige echt meer klikt dan bij anderen zonder een duidelijke reden?
Heel simpel, met mijn oude baas, hoewel hij een super aardige man was kon ik niet zo makkelijk mee praten. Maar aan mijn nieuwe baas, die wat koeler en afstandelijker is, kan ik wel al mijn problemen kwijt (doe ik niet hoor!!!) Waarom klikt het bij de ene wel, maar bij de andere persoon begin ik meteen te stotteren?
Ook dat je op sommige dagen minder schuw bent dan andere dagen? Soms (=zelden helaas) vind ik het juist leuk om met een collega samen te gaan lunchen, maar de andere dag sla ik dicht.
In mijn geval kan ik de schuld deels ook aan mezelf geven-ik ben gewoon veelste kritisch. Als iemand een grote vleeseter is (ben zelf een vegetarier), heb ik helemaal geen zin om met die persoon om te gaan, laat staan een simpel gesprek aan te gaan. Echt super dom eigenlijk, eigen schuld, dikke bult!
Ik kan uren zo doorgaan, waarom, hoe...grrrrr...
:-((((
Hebben jullie ook het gevoel dat het bij sommige echt meer klikt dan bij anderen zonder een duidelijke reden?
Heel simpel, met mijn oude baas, hoewel hij een super aardige man was kon ik niet zo makkelijk mee praten. Maar aan mijn nieuwe baas, die wat koeler en afstandelijker is, kan ik wel al mijn problemen kwijt (doe ik niet hoor!!!) Waarom klikt het bij de ene wel, maar bij de andere persoon begin ik meteen te stotteren?
Ook dat je op sommige dagen minder schuw bent dan andere dagen? Soms (=zelden helaas) vind ik het juist leuk om met een collega samen te gaan lunchen, maar de andere dag sla ik dicht.
In mijn geval kan ik de schuld deels ook aan mezelf geven-ik ben gewoon veelste kritisch. Als iemand een grote vleeseter is (ben zelf een vegetarier), heb ik helemaal geen zin om met die persoon om te gaan, laat staan een simpel gesprek aan te gaan. Echt super dom eigenlijk, eigen schuld, dikke bult!
Ik kan uren zo doorgaan, waarom, hoe...grrrrr...
:-((((
maandag 5 november 2007 om 16:36
Hoi Victoriangirl,
Ik moest eigenlijk stiekem wel lachen om wat je schrijft.Dat je niet met iemand om wil gaan omdat ie een grote vleeseter is.
Dit is zo herkenbaar.
Ik ben net als jij ook behoorlijk kritisch op mensen.
Ik weet van mezelf dat het grotensdeels helemaal mijn eigen schuld is.
Maar ik heb dit ook,als iemand b.v. kinderen heeft dan zal ik daar niet snel vriendschap mee sluiten,omdat ik zelf ook geen kinderen heb.Ook belachelijk,ik weet het,maar ik heb dus geen zin in kinderpraatjes.
Bij mij is er altijd wel iets waar ik me aan zal irriteren,ik moet mensen gewoon accepteren zoals ze zijn,maar vind dit best moeilijk.Ik accepteer ze wel maar op afstand,laat ik het zo zeggen.
Ik zou het wel goed kunnen vinden met iemand die grotendeels hetzelfde is als mij,da's eigenlijk helemaal erg.Maar dan heb ik genoeg te kletsen en dan zitten we op 1 lijn.
Ja,mensen zitten raar in elkaar maar dat is juist weer interessant.......
Ik moest eigenlijk stiekem wel lachen om wat je schrijft.Dat je niet met iemand om wil gaan omdat ie een grote vleeseter is.
Dit is zo herkenbaar.
Ik ben net als jij ook behoorlijk kritisch op mensen.
Ik weet van mezelf dat het grotensdeels helemaal mijn eigen schuld is.
Maar ik heb dit ook,als iemand b.v. kinderen heeft dan zal ik daar niet snel vriendschap mee sluiten,omdat ik zelf ook geen kinderen heb.Ook belachelijk,ik weet het,maar ik heb dus geen zin in kinderpraatjes.
Bij mij is er altijd wel iets waar ik me aan zal irriteren,ik moet mensen gewoon accepteren zoals ze zijn,maar vind dit best moeilijk.Ik accepteer ze wel maar op afstand,laat ik het zo zeggen.
Ik zou het wel goed kunnen vinden met iemand die grotendeels hetzelfde is als mij,da's eigenlijk helemaal erg.Maar dan heb ik genoeg te kletsen en dan zitten we op 1 lijn.
Ja,mensen zitten raar in elkaar maar dat is juist weer interessant.......
maandag 5 november 2007 om 19:48
Hoi zuchtervan,
Wel een prettig gevoel toch, dat er mensen zijn die je belangrijk genoeg vinden op je topic te reageren? Waarom doe je geen oproep hier bij contact? Ik weet zeker dat er mensen zijn die zich in jou herkennen en die met je willen mailen, bellen, misschien wel koffie drinken. En eerst schiftelijk contact is makkelijker. Je hoeft niet direct te antwoorden, je kunt elkaar aftasten, leert elkaar eerst een beetje kennen en je ziet elkaar niet direct.
Telkens wanneer je denkt 'ik ben niet leuk' of 'ze willen me niet als vriendin' dan gebeurt er fysiek ook iets met je. Je lichaamshouding gaat op 'onbenaderbaar' staan. Dit gebeurt vanzelf omdat je onzeker bent of niet gekwetst wilt worden, maar het zorgt er ook voor dat mensen je links laten liggen. De eerste gedachte is heel belangrijk. Ga je denken met de woorden 'niet' of 'nooit' erin, dan gaat het niet lukken ook. En het is hierboven ook al gezegd, voor gesloten personen kan het super werken vragen te stellen. Neem eens cake mee naar je werk, zo'n lekkere onderbreking van de week maakt iedereen vrolijk en als jij het dan rondbrengt met een glimlach op je gezicht, dan zul je zien dat er echt wel positief op je gereageerd wordt.
Sta gewoon elke ochtend op met dezelfde gedachte: 'Ik ben leuk, grappig, aardig en ik mag er zijn.' Gebruik die zin als een soort mantra. Het mag ook iets anders zijn, als ie maar positief over jezelf is.
Je houdt ook van gedichten en gedichten schrijven? Kijk eens op op de pagina van 'gedichtenfreaks.' Geef eens een reactie of plaats zelf een gedicht. Wie weet vind je daar wel leuke contacten.
Ik vind het al supergoed dat je een topic hebt geplaatst. Heb je toch een beginnetje gemaakt. En je hebt ook al wat over jezelf verteld. Je kunt het echt wel Begin gewoon rustig op een manier die jij prettig vindt, schriftelijk, op het werk, op de bar in de kroeg (deze is misschien ietswat overdreven). In ieder geval, heel veel succes!
Liefs
Wel een prettig gevoel toch, dat er mensen zijn die je belangrijk genoeg vinden op je topic te reageren? Waarom doe je geen oproep hier bij contact? Ik weet zeker dat er mensen zijn die zich in jou herkennen en die met je willen mailen, bellen, misschien wel koffie drinken. En eerst schiftelijk contact is makkelijker. Je hoeft niet direct te antwoorden, je kunt elkaar aftasten, leert elkaar eerst een beetje kennen en je ziet elkaar niet direct.
Telkens wanneer je denkt 'ik ben niet leuk' of 'ze willen me niet als vriendin' dan gebeurt er fysiek ook iets met je. Je lichaamshouding gaat op 'onbenaderbaar' staan. Dit gebeurt vanzelf omdat je onzeker bent of niet gekwetst wilt worden, maar het zorgt er ook voor dat mensen je links laten liggen. De eerste gedachte is heel belangrijk. Ga je denken met de woorden 'niet' of 'nooit' erin, dan gaat het niet lukken ook. En het is hierboven ook al gezegd, voor gesloten personen kan het super werken vragen te stellen. Neem eens cake mee naar je werk, zo'n lekkere onderbreking van de week maakt iedereen vrolijk en als jij het dan rondbrengt met een glimlach op je gezicht, dan zul je zien dat er echt wel positief op je gereageerd wordt.
Sta gewoon elke ochtend op met dezelfde gedachte: 'Ik ben leuk, grappig, aardig en ik mag er zijn.' Gebruik die zin als een soort mantra. Het mag ook iets anders zijn, als ie maar positief over jezelf is.
Je houdt ook van gedichten en gedichten schrijven? Kijk eens op op de pagina van 'gedichtenfreaks.' Geef eens een reactie of plaats zelf een gedicht. Wie weet vind je daar wel leuke contacten.
Ik vind het al supergoed dat je een topic hebt geplaatst. Heb je toch een beginnetje gemaakt. En je hebt ook al wat over jezelf verteld. Je kunt het echt wel Begin gewoon rustig op een manier die jij prettig vindt, schriftelijk, op het werk, op de bar in de kroeg (deze is misschien ietswat overdreven). In ieder geval, heel veel succes!
Liefs
maandag 5 november 2007 om 19:51
Klaproosje, dat heb ik ook hoor, een hele groep vrienden is voor mij ook teveel, omgaan met mensen kost mij heel erg veel energie, vaak omdat ik ook het idee heb dat ik heel veel aan het woord moet zijn en omdat je je zo bewust bent van jezelf is dat weleens heel vermoeiend.
Ja verleden loslaten is op zich wel makkelijk gezegd, maar het doen is stap 2. Als je echt veel voor je kiezen hebt gehad en daardoor veel van je jeugd hebt overgeslagen mis je ook bepaalde dingen die je normaal gesproken oppikt tijdens het opgroeien. Er ontbreekt bij mij echt een basis en ik ben vaak nog zo met mezelf bezig dat het ook heel moeilijk is om ook nog ruimte te creeeren om met anderen om te gaan.
Groetjes,
Risotje
Ja verleden loslaten is op zich wel makkelijk gezegd, maar het doen is stap 2. Als je echt veel voor je kiezen hebt gehad en daardoor veel van je jeugd hebt overgeslagen mis je ook bepaalde dingen die je normaal gesproken oppikt tijdens het opgroeien. Er ontbreekt bij mij echt een basis en ik ben vaak nog zo met mezelf bezig dat het ook heel moeilijk is om ook nog ruimte te creeeren om met anderen om te gaan.
Groetjes,
Risotje
